ການ ຈຳ ແນກຂ້າທາດທີ່ສັດຊື່ - ສ່ວນທີ 4

[ກົດບ່ອນນີ້ເພື່ອເບິ່ງພາກທີ 3]

"ໃຜເປັນຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດ ... ?" (Mt. 24: 45) 

ລອງນຶກພາບເບິ່ງວ່າເຈົ້າ ກຳ ລັງອ່ານຂໍ້ນີ້ເປັນເທື່ອ ທຳ ອິດ. ທ່ານມາເບິ່ງຂ້າມມັນໂດຍບໍ່ມີການລໍາອຽງ, ໂດຍບໍ່ມີອະຄະຕິແລະບໍ່ມີວາລະ. ທ່ານຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ, ທຳ ມະຊາດ. ຂ້າໃຊ້ທີ່ພະເຍຊູກ່າວເຖິງນັ້ນໄດ້ຮັບລາງວັນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເບິ່ງແຍງຊັບສິນທັງ ໝົດ ຂອງນາຍ. ເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກຢາກເປັນທາດນັ້ນທັນທີ. ຢ່າງ ໜ້ອຍ ທ່ານກໍ່ຢາກຮູ້ວ່າຂ້າໃຊ້ແມ່ນໃຜ. ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດໃນການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ?
ສິ່ງທໍາອິດທີ່ທ່ານອາດຈະເຮັດຄືການຊອກຫາບັນຊີຂະຫນານຂອງຄໍາອຸປະມາອັນດຽວກັນ. ເຈົ້າຈະພົບວ່າມີພຽງບ່ອນດຽວແລະມັນຕັ້ງຢູ່ໃນລູກາບົດທີສິບສອງ. ໃຫ້ຂຽນບັນຊີທັງສອງເພື່ອວ່າພວກເຮົາສາມາດອ້າງອີງເຖິງພວກເຂົາ.

(ມັດທາຍ 24: 45-51)“ ແມ່ນໃຜເປັນຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ແລະມີສະຕິປັນຍາເຊິ່ງນາຍຂອງລາວແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ຢູ່ອາໃສຂອງລາວເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາກິນອາຫານຂອງພວກເຂົາໃນເວລາທີ່ ເໝາະ ສົມ? 46 ມີຄວາມສຸກແມ່ນຂ້າໃຊ້ນັ້ນຖ້ານາຍຂອງລາວທີ່ມາຮອດເຫັນວ່າລາວເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າກັບທ່ານແທ້ໆວ່າ, ທ່ານຈະແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລຊັບສິນທັງ ໝົດ ຂອງລາວ. 47“ ແຕ່ຖ້າວ່າຂ້າໃຊ້ຊົ່ວຄົນນີ້ຄວນເວົ້າໃນໃຈຂອງລາວວ່າ 'ນາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າລ່າຊ້າ' 48 ແລະຄວນເລີ່ມຕົ້ນທຸບຕີຂ້າໃຊ້ຄົນອື່ນໆຂອງລາວແລະຄວນກິນແລະດື່ມກັບຄົນທີ່ດື່ມເຫຼົ້າທີ່ຖືກຢືນຢັນ, 49 ນາຍຂອງຂ້າໃຊ້ຄົນນັ້ນຈະມາຮັບໃຊ້ ມື້ທີ່ລາວບໍ່ໄດ້ຄາດຫວັງແລະໃນຊົ່ວໂມງທີ່ລາວບໍ່ຮູ້, 50 ແລະຈະລົງໂທດລາວດ້ວຍຄວາມຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດແລະຈະມອບ ໝາຍ ສ່ວນຂອງລາວໃຫ້ກັບຄົນ ໜ້າ ຊື່ໃຈຄົດ. ມີບ່ອນທີ່ [ລາວ] ຮ້ອງໄຫ້ແລະແຂ້ວຂອງລາວຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.

(ລູກາ 12: 41-48) ຈາກນັ້ນເປໂຕໄດ້ກ່າວວ່າ: "ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ທ່ານເວົ້າຕົວຢ່າງນີ້ຕໍ່ພວກເຮົາຫລື ສຳ ລັບທຸກຄົນບໍ?" 42 ແລະພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າ: ແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ບໍລິຫານອົງການຈັດຕັ້ງຂອງຕົນໃຫ້ສືບຕໍ່ຈັດຫາອາຫານໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໃນເວລາທີ່ ເໝາະ ສົມບໍ? 43 ມີຄວາມສຸກແມ່ນຂ້າໃຊ້ນັ້ນ, ຖ້ານາຍຂອງລາວທີ່ມາຮອດເຫັນວ່າລາວເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ! 44 ຂ້າພະເຈົ້າບອກທ່ານຢ່າງຈິງ, ລາວຈະແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລຊັບສິນທັງ ໝົດ ຂອງລາວ. 45 ແຕ່ຖ້າເຄີຍໃຊ້ຂ້າໃຊ້ຄົນນັ້ນເວົ້າໃນໃຈຂອງລາວວ່າ 'ນາຍຂອງຂ້ອຍລ່າຊ້າ' ແລະຄວນຈະເລີ່ມຕົ້ນຕີຜູ້ຂ້າແລະຂ້າໃຊ້ບໍລິການແລະກິນແລະດື່ມແລະດື່ມເຫຼົ້າ, ເຈົ້າຂອງທາດນັ້ນຈະມາໃນມື້ ໜຶ່ງ ວ່າລາວບໍ່ໄດ້ຄາດຫວັງ [ແລະ] ໃນຊົ່ວໂມງທີ່ລາວບໍ່ຮູ້, ແລະລາວຈະລົງໂທດລາວດ້ວຍຄວາມຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດແລະຈະມອບສ່ວນໃຫ້ກັບຄົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່. 46 ຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້າໃຊ້ຜູ້ທີ່ເຂົ້າໃຈຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງນາຍຂອງລາວແຕ່ບໍ່ໄດ້ກຽມພ້ອມຫລືເຮັດຕາມຄວາມປະສົງຂອງລາວຈະຖືກຕີດ້ວຍຈັງຫວະຫຼາຍໆຈັງຫວະ. 47 ແຕ່ສິ່ງທີ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈແລະສິ່ງທີ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບຈາກເສັ້ນເລືອດຕັນຈະຖືກຕີດ້ວຍສອງສາມຄົນ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຮັບຫລາຍ, ຫລາຍຈະຖືກຮຽກຮ້ອງຈາກລາວ; ແລະຜູ້ທີ່ປະຊາຊົນຮັບຜິດຊອບຫຼາຍ, ພວກເຂົາຈະຮຽກຮ້ອງຫຼາຍກວ່າປົກກະຕິຂອງລາວ.

ສິ່ງຕໍ່ໄປທີ່ທ່ານອາດຈະເຮັດຄືການລະບຸອົງປະກອບຫຼັກໃນສອງບັນຊີນີ້. ກົນລະຍຸດແມ່ນເຮັດສິ່ງນີ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງສົມມຸດຕິຖານ, ຍຶດ ໝັ້ນ ກັບສິ່ງທີ່ຖືກລະບຸຢ່າງຈະແຈ້ງໃນຂໍ້ທີ. ພວກເຮົາຈະພະຍາຍາມຮັກສາສິ່ງນີ້ໄວ້ໃນລະດັບສູງໃນໃບຜ່ານງານຄັ້ງ ທຳ ອິດຂອງພວກເຮົາ.
ບັນຊີທັງສອງປະກອບມີອົງປະກອບດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: 1) ຂ້າໃຊ້ຄົນດຽວທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໂດຍແມ່ບົດເພື່ອລ້ຽງສັດພາຍໃນປະເທດ; 2) ແມ່ບົດແມ່ນຢູ່ໃນຂະນະທີ່ຂ້າໃຊ້ເຮັດຫນ້າທີ່ນີ້; 3) ແມ່ບົດກັບຄືນມາໃນຊົ່ວໂມງທີ່ບໍ່ໄດ້ລະບຸ; 4) ທາດແມ່ນຖືກຕັດສິນບົນພື້ນຖານການປະຕິບັດ ໜ້າ ທີ່ຂອງຕົນຢ່າງສັດຊື່ແລະຮອບຄອບ; 5) ຂ້າທາດຜູ້ ໜຶ່ງ ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ລ້ຽງພາຍໃນບ້ານ, ແຕ່ວ່າມີຫຼາຍກວ່າ ໜຶ່ງ ຄົນທີ່ຖືກລະບຸໃນເວລາທີ່ນາຍຈ້າງກັບມາ.
ບັນຊີແຕກຕ່າງກັນໃນອົງປະກອບດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ໃນຂະນະທີ່ບັນຊີຂອງມັດທາຍເວົ້າກ່ຽວກັບຂ້າໃຊ້ສອງຄົນ, ລູກາລາຍຊື່ສີ່ຄົນ. ລູກາເວົ້າເຖິງຂ້າໃຊ້ຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ໄດ້ຮັບບາດເຈັບຫລາຍຢ່າງຍ້ອນຮູ້ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະປະສົງຂອງນາຍ, ແລະຂ້າໃຊ້ອີກຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ໄດ້ຮັບບາດເຈັບ ໜ້ອຍ ຍ້ອນລາວໄດ້ເຮັດໃນຄວາມບໍ່ຮູ້ຕົວ.
ມີຫຼາຍໃນ ຄຳ ອຸປະມາ, ແຕ່ການໄປທີ່ນັ້ນໃນຈຸດນີ້ຈະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພວກເຮົາມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຫາເຫດຜົນດ້ານລົບແລະການສະຫລຸບ. ພວກເຮົາບໍ່ພ້ອມທີ່ຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນເທື່ອ, ເພາະວ່າພວກເຮົາບໍ່ຕ້ອງການອະຄະຕິເຂົ້າມາ. ຂໍໃຫ້ມີພື້ນຖານພຽງເລັກນ້ອຍຕື່ມກ່ອນໂດຍການເບິ່ງ ຄຳ ອຸປະມາອື່ນໆທີ່ພຣະເຢຊູກ່າວເຖິງກ່ຽວຂ້ອງກັບຂ້າທາດ.

• ຄຳ ອຸປະມາຂອງຜູ້ເຮັດສວນອະງຸ່ນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ (Mt 21: 33-41; ທ່ານ 12: 1-9; Lu 20: 9-16)
  ອະທິບາຍພື້ນຖານ ສຳ ລັບການປະຕິເສດແລະການ ທຳ ລາຍລະບົບຂອງຊາວຢິວ.
• ຄຳ ອຸປະມາເລື່ອງການຈັດງານລ້ຽງ (Mt 22: 1-14; Lu 14: 16-24)
  ການປະຕິເສດຂອງຊາດຢິວໃນຄວາມໂປດປານຂອງບຸກຄົນຈາກທຸກຊາດ.
• ຕົວຢ່າງຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ເດີນທາງໄປຕ່າງປະເທດ (Mr 13: 32-37)
  ເຕືອນວ່າຈະເຝົ້າລະວັງດັ່ງທີ່ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າເມື່ອໃດທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະສະເດັດກັບມາ
• ຄຳ ອຸປະມາຂອງພອນສະຫວັນ (Mt 25: 14-30)
  ອາຈານແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຂ້າທາດເຮັດວຽກບາງຢ່າງ, ແລ້ວຈາກໄປ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຈະກັບຄືນແລະໄດ້ຮັບລາງວັນ / ລົງໂທດຂ້າທາດຕາມການກະ ທຳ ຂອງພວກເຂົາ.
• ຄຳ ອຸປະມາເລື່ອງ Minas (Lu 19: 11-27)
  King ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຂ້າທາດເຮັດວຽກບາງຢ່າງ, ຈາກນັ້ນອອກໄປ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຈະກັບຄືນແລະໄດ້ຮັບລາງວັນ / ລົງໂທດຂ້າທາດຕາມການກະ ທຳ ຂອງພວກເຂົາ.
• ຄຳ ອຸປະມາຂອງຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດ (Mt 24: 45-51; Lu 12: 42-48)
  ອາຈານແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຂ້າໃຊ້ເຮັດວຽກບາງຢ່າງ, ຈາກນັ້ນອອກເດີນທາງ, ຈາກນັ້ນກໍ່ກັບມາແລະໄດ້ຮັບລາງວັນ / ລົງໂທດຂ້າທາດຕາມການກະ ທຳ ຂອງພວກເຂົາ.

ຫລັງຈາກໄດ້ອ່ານບັນຊີທັງ ໝົດ ເຫລົ່ານີ້, ມັນປາກົດຂື້ນວ່າ ຄຳ ອຸປະມາຂອງພອນສະຫວັນແລະ Minas ແບ່ງປັນສ່ວນປະກອບທົ່ວໄປໃຫ້ກັນແລະກັນແລະທັງສອງບັນຊີຂອງຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສະຫລາດ. ສອງຄົນ ທຳ ອິດເວົ້າເຖິງວຽກທີ່ຖືກມອບ ໝາຍ ໃຫ້ເປັນຂ້າທາດໂດຍນາຍຫລືກະສັດຂະນະທີ່ ກຳ ລັງຈະອອກເດີນທາງ. ພວກເຂົາເວົ້າກ່ຽວກັບການພິພາກສາທີ່ເຮັດຈາກຂ້າທາດເມື່ອກັບຄືນນາຍຂອງ. ຄຳ ອຸປະມາຂອງ FADS (ຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດ) ບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງການຈາກໄປຂອງນາຍໂດຍຈະແຈ້ງ, ແຕ່ມັນເບິ່ງຄືວ່າປອດໄພທີ່ຈະຖືວ່າມັນເກີດຂື້ນຕັ້ງແຕ່ ຄຳ ອຸປະມາກ່າວເຖິງການກັບມາຂອງລາວຕໍ່ມາ. ຄຳ ອຸປະມາຂອງ FADS ເວົ້າກ່ຽວກັບພຽງແຕ່ຂ້າໃຊ້ຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງກົງກັນຂ້າມກັບສອງຄົນ, ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຕອນນີ້ເບິ່ງຄືວ່າປອດໄພທີ່ຈະຖືວ່າຂ້າທາດແຕ່ລະຄົນບໍ່ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງ. ມີສອງເຫດຜົນ ສຳ ລັບສິ່ງນີ້. ຫນ້າທໍາອິດ, ມີຄວາມເປັນທໍາມະດາທີ່ແບ່ງປັນໂດຍທັງສາມຄໍາອຸປະມາ, ດັ່ງນັ້ນຂ້າທາດຫລາຍໆຄົນທີ່ອ້າງເຖິງໃນສອງຄໍາທໍາອິດຈະໃຫ້ການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ແນວຄວາມຄິດທີ່ວ່າຄໍາອຸປະມາ FADS ແມ່ນເວົ້າເຖິງການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ສໍາລອງຮ່ວມກັນ. ເຫດຜົນທີສອງ ສຳ ລັບການສະຫລຸບສິ່ງນີ້ຍິ່ງມີພະລັງຫລາຍກວ່ານີ້: ລູກາເວົ້າກ່ຽວກັບຂ້າໃຊ້ຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງແຕ່ມີສີ່ຄົນຖືກພົບເຫັນແລະຖືກພິພາກສາຕາມການກັບມາຂອງນາຍ. ວິທີທາງຢ່າງມີເຫດຜົນ ສຳ ລັບຂ້າໃຊ້ຄົນ ໜຶ່ງ ໃຫ້ກາຍເປັນສີ່ຫລ່ຽມແມ່ນຖ້າພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເວົ້າເຖິງບຸກຄົນທີ່ຮູ້ຫນັງສື. ການສະຫລຸບຢ່າງດຽວແມ່ນວ່າພະເຍຊູ ກຳ ລັງເວົ້າແບບປຽບທຽບ.
ດຽວນີ້ພວກເຮົາມາຮອດຈຸດທີ່ພວກເຮົາສາມາດເລີ່ມຕົ້ນຕັດຄ່າເບື້ອງຕົ້ນບາງຢ່າງ.
ນາຍ (ຫລືກະສັດ) ທີ່ພະເຍຊູກ່າວເຖິງໃນແຕ່ລະ ຄຳ ອຸປະມາແມ່ນຕົວເອງ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດອີກທີ່ອອກໄປຜູ້ທີ່ມີສິດ ອຳ ນາດທີ່ຈະໃຫ້ລາງວັນທີ່ຖືກກ່າວເຖິງ. ເພາະສະນັ້ນ, ມັນປາກົດຂື້ນວ່າເວລາຂອງການຈາກໄປລາວຕ້ອງແມ່ນປີ 33 ສ. ສ. (ໂຢຮັນ 16: 7) ບໍ່ມີອີກປີ ໜຶ່ງ ນັບຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາເຊິ່ງພະເຍຊູສາມາດກ່າວເຖິງວ່າອອກເດີນທາງຫຼືອອກຈາກພວກຂ້າໃຊ້ຂອງພະອົງ. ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ແນະ ນຳ ອີກປີ ໜຶ່ງ ນອກ ເໜືອ ຈາກປີ 33 ສ he ສ he, ລາວຈະຕ້ອງໃຫ້ຫລັກຖານໃນພຣະ ຄຳ ພີວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກັບຄືນມາແລະຈາກນັ້ນໄດ້ອອກໄປອີກ. ພຣະເຢຊູໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງວ່າເປັນການກັບຄືນມາພຽງແຕ່ຄັ້ງດຽວ. ເວລານັ້ນຍັງບໍ່ທັນມາຮອດ, ເພາະວ່າເມື່ອກັບຄືນມາແມ່ນເພື່ອເຮັດສົງຄາມໃນ Armageddon ແລະການເຕົ້າໂຮມຄົນທີ່ລາວເລືອກໄວ້. (Mt. 24:30, 31)
ນັບແຕ່ປີ 33 ສ. ສ. ເປັນຕົ້ນມາຈົນຮອດປະຈຸບັນນີ້ບໍ່ມີຜູ້ຊາຍຫລືກຸ່ມຊາຍຈັກຄົນ. ສະນັ້ນ, ຂ້າທາດຕ້ອງອີງໃສ່ກ ປະເພດ ຂອງບຸກຄົນ. ປະເພດໃດ? ຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ທີ່ເຄີຍເປັນ ໜຶ່ງ ໃນທາດຂອງນາຍ. ສານຸສິດຂອງພຣະອົງຖືກກ່າວເຖິງວ່າເປັນຂ້າໃຊ້ຂອງພຣະອົງ. (ໂລມ 14:18; ເອເຟດ 6: 6) ດັ່ງນັ້ນຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາບາງຂໍ້ທີ່ພະເຍຊູ ກຳ ລັງສັ່ງໃຫ້ສາວົກຫຼືກຸ່ມສາວົກ (ຂ້າໃຊ້ຂອງພະອົງ) ເຮັດວຽກລ້ຽງ.
ມີພຽງຕົວຢ່າງ ໜຶ່ງ ເທົ່ານັ້ນ. ໂຢຮັນ 21: 15-17 ສະແດງໃຫ້ເຫັນພະເຍຊູທີ່ໄດ້ຟື້ນຄືນຊີວິດໃຫ້ມອບ ໝາຍ ເປໂຕໃຫ້“ ລ້ຽງແກະນ້ອຍຂອງລາວ”.
ໃນຂະນະທີ່ເປໂຕແລະອັກຄະສາວົກອື່ນໆໄດ້ລ້ຽງຝູງແກະຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ (ອາຫານຂອງລາວ) ໃນສະຕະວັດ ທຳ ອິດ, ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດເຮັດອາຫານໄດ້ທັງ ໝົດ. ພວກເຮົາ ກຳ ລັງຊອກຫາບຸກຄົນປະເພດ ໜຶ່ງ ທີ່ມີຊີວິດຢູ່ຕັ້ງແຕ່ປີ 33 ສ. ສ. ເນື່ອງຈາກເປໂຕເປັນຜູ້ ນຳ ໃນປະຊາຄົມແລະແຕ່ງຕັ້ງຄົນອື່ນເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃຫ້ເປັນຜູ້ ນຳ ໃນປະຊາຄົມຕ່າງໆ, ພວກເຮົາອາດຈະຊອກຫາກຸ່ມພາຍໃນສາວົກຫຼືຂ້າໃຊ້ຂອງພະເຍຊູຜູ້ທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ລ້ຽງແລະລ້ຽງ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງ ໝົດ, ຄຳ ອຸປະມາຂອງ FADS ກ່າວວ່າຂ້າໃຊ້ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງ ໃນໄລຍະ ພາຍໃນປະເທດ”, ເຊິ່ງບົ່ງບອກເຖິງບາງຫ້ອງການຂອງການຕິດຕາມກວດກາທີ່ສົມມຸດຕິຖານ. ຖ້າເປັນດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຮົາຈະເວົ້າເຖິງກຸ່ມຜູ້ລ້ຽງແກະທັງ ໝົດ ຫຼືພຽງແຕ່ກຸ່ມຍ່ອຍຂອງພວກມັນ; ຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງຜູ້ລ້ຽງແກະຖ້າເຈົ້າຈະ? ເພື່ອຕອບວ່າພວກເຮົາຕ້ອງການຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມ.
ໃນ ຄຳ ອຸປະມາກ່ຽວກັບພອນສະຫວັນແລະມິນາ, ພວກເຮົາເຫັນວ່າຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ໄດ້ຮັບລາງວັນຄວາມຮັບຜິດຊອບແລະເບິ່ງແຍງສິ່ງຂອງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ຄ້າຍຄືກັນນີ້, ໃນ ຄຳ ອຸປະມາ FADS, ຂ້າໃຊ້ໄດ້ຮັບລາງວັນຕິດຕາມຄວບຄຸມຊັບສິນທັງ ໝົດ ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ໃຜໄດ້ຮັບລາງວັນດັ່ງກ່າວ? ຖ້າພວກເຮົາສາມາດ ກຳ ນົດມັນໄດ້, ພວກເຮົາຄວນຈະສາມາດ ກຳ ນົດວ່າຂ້າໃຊ້ອາດຈະເປັນຜູ້ໃດ.
ພະ ຄຳ ພີຄລິດສະຕຽນຊີ້ບອກວ່າຊາວຄຣິດສະຕຽນທຸກຄົນ[i] ແມ່ນຈະໄດ້ຮັບລາງວັນແຫ່ງການປົກຄອງໃນສະຫວັນກັບພຣະຄຣິດ, ໂດຍຕັດສິນທູດສະຫວັນ. ສິ່ງນີ້ໃຊ້ໄດ້ທັງຍິງແລະຊາຍເທົ່າທຽມກັນ. ແນ່ນອນ, ລາງວັນບໍ່ແມ່ນອັດຕະໂນມັດ, ດັ່ງທີ່ໄດ້ລະບຸໄວ້ໃນແຕ່ລະ ຄຳ ອຸປະມາສາມຢ່າງ. ລາງວັນແມ່ນຂື້ນກັບກິດຈະ ກຳ ທີ່ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດຂອງຜູ້ຂ້າ, ແຕ່ລາງວັນດຽວກັນຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ທຸກຄົນ, ທັງຊາຍແລະຍິງ. (ຄາລາເຕຍ 3: 26-28; 1 ​​ໂກລິນໂທ 6: 3; ພະນິມິດ 20: 6)
ສິ່ງນີ້ສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນ, ເພາະວ່າພວກເຮົາບໍ່ເຫັນຜູ້ຍິງຢູ່ໃນຫ້ອງການຕິດຕາມກວດກາ, ຫລືຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລພາຍໃນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ຖ້າຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດແມ່ນກຸ່ມຍ່ອຍຂອງຊາວຄຣິດສະຕຽນທຸກຄົນ, ຜູ້ທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລຝູງແກະ, ແລ້ວມັນກໍ່ບໍ່ສາມາດລວມເອົາຜູ້ຍິງເຂົ້າຮ່ວມ ນຳ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຜູ້ຍິງກໍ່ໄດ້ຮັບລາງວັນພ້ອມກັບຜູ້ຊາຍ. ກຸ່ມຍ່ອຍສາມາດໄດ້ຮັບລາງວັນອັນດຽວກັນທີ່ທັງ ໝົດ ໄດ້ຮັບແນວໃດ? ບໍ່ມີຫຍັງທີ່ຈະແຍກກຸ່ມ ໜຶ່ງ ຈາກກຸ່ມອື່ນ. ໃນສະຖານະການນີ້, ກຸ່ມຍ່ອຍໄດ້ຮັບລາງວັນໃນການໃຫ້ອາຫານແກ່ຄົນທັງ ໝົດ ຢ່າງສັດຊື່, ແຕ່ວ່າທັງ ໝົດ ຈະໄດ້ຮັບລາງວັນດຽວກັນ ສຳ ລັບການໃຫ້ອາຫານ. ມັນບໍ່ມີຄວາມຫມາຍ.
ກົດລະບຽບທີ່ດີທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມໃນເວລາທີ່ປະເຊີນຫນ້າກັບບັນຫາທີ່ສົມເຫດສົມຜົນເຊັ່ນນີ້ແມ່ນເພື່ອປະເມີນການສົມມຸດຕິຖານພື້ນຖານຂອງຄົນເຮົາ. ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາແຕ່ລະສະຖານທີ່ຄົ້ນຄ້ວາຂອງພວກເຮົາແມ່ນອີງໃສ່ເພື່ອຊອກຫາຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາມີບັນຫາ.

ຂໍ້ເທັດຈິງ: ທັງຄຣິສຕຽນທັງຊາຍແລະຍິງຈະປົກຄອງກັບພຣະຄຣິດ.
ຄວາມຈິງ: ຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສະຕິປັນຍາໄດ້ຮັບລາງວັນໂດຍການຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ປົກຄອງກັບພະຄລິດ.
ສະຫຼຸບ: ຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດຕ້ອງໄດ້ລວມເອົາແມ່ຍິງ.

ຄວາມຈິງ: ຜູ້ຍິງບໍ່ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລໃນປະຊາຄົມ.
ສະຫລຸບ: ຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ແລະສະຫລາດບໍ່ສາມາດ ຈຳ ກັດຕໍ່ຜູ້ດູແລໄດ້.

ຄວາມຈິງ: ຂ້າໃຊ້ຂອງພະຄລິດຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ລ້ຽງພາຍໃນບ້ານ.
ຄວາມຈິງ: ຄົນພາຍໃນບ້ານຍັງເປັນຂ້າໃຊ້ຂອງພຣະຄຣິດ.
ຄວາມຈິງ: ຂ້າໃຊ້ທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງ, ຖ້າສັດຊື່ແລະສະຫລາດ, ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ປົກຄອງໃນສະຫວັນ.
ຄວາມຈິງ: ຄົນພາຍໃນບ້ານ, ຖ້າສັດຊື່ແລະສະຫລາດ, ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ປົກຄອງໃນສະຫວັນ.
ສະຫຼຸບ: ພາຍໃນແລະ FADS ແມ່ນ ໜຶ່ງ ດຽວກັນ.

ຂໍ້ສະຫລຸບສຸດທ້າຍນີ້ບັງຄັບໃຫ້ພວກເຮົາຍອມຮັບວ່າຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຂ້າໃຊ້ແລະຄົນພາຍໃນປະເທດຕ້ອງບໍ່ແມ່ນຕົວຕົນ ໜຶ່ງ ດຽວ. ພວກເຂົາເປັນຄົນດຽວກັນ, ແຕ່ກໍ່ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນ. ເນື່ອງຈາກວ່າການໃຫ້ອາຫານແມ່ນກິດຈະ ກຳ ດຽວທີ່ເວົ້າເຖິງ, ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງການເປັນຂ້າໃຊ້ຫລືການເປັນ ໜຶ່ງ ໃນບັນດາສັດບ້ານຕ້ອງໄດ້ເພິ່ງພາອາໄສການໃຫ້ອາຫານຫຼືການໃຫ້ອາຫານ.
ກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະກ້າວຕໍ່ໄປໃນການພັດທະນາຄວາມຄິດນັ້ນ, ພວກເຮົາ ຈຳ ເປັນຕ້ອງ ກຳ ຈັດສິ່ງເສດເຫຼືອທາງປັນຍາບາງຢ່າງ. ພວກເຮົາ ກຳ ລັງຖືກຕິດກັບປະໂຫຍກທີ່ວ່າ“ ຄອບຄົວຂອງລາວ” ບໍ? ໃນຖານະເປັນມະນຸດພວກເຮົາມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເບິ່ງການພົວພັນສ່ວນໃຫຍ່ໃນແງ່ຂອງລະດັບການບັນຊາບາງ ຄຳ ສັ່ງ:“ ນາຍບ້ານຢູ່ໃນບໍ? ໃຜຮັບຜິດຊອບຢູ່ທີ່ນີ້? ນາຍຈ້າງເຈົ້າຢູ່ໃສ? ພາຂ້ອຍໄປຫາຜູ້ ນຳ ຂອງເຈົ້າ.” ສະນັ້ນໃຫ້ເຮົາຖາມຕົວເອງ, ພະເຍຊູໃຊ້ ຄຳ ອຸປະມານີ້ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະອົງຈະແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ໃຫ້ ນຳ ຝູງແກະຂອງລາວໄປໃນເວລາທີ່ລາວຢູ່ບໍ? ນີ້ແມ່ນ ຄຳ ອຸປະມາທີ່ສະແດງເຖິງການແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ ນຳ ໃນໄລຍະປະຊາຄົມຄຣິສຕຽນບໍ? ຖ້າເປັນດັ່ງນັ້ນ, ເປັນຫຍັງຈື່ງຖືວ່າເປັນ ຄຳ ຖາມ? ແລະເປັນຫຍັງຈຶ່ງເພີ່ມຄຸນວຸດທິ“ ແທ້”? ເວົ້າ“ ໃຜ ກໍ່ ຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດສຸຂຸມບໍ?” ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມບໍ່ແນ່ນອນບາງຢ່າງກ່ຽວກັບຕົວຕົນຂອງມັນ.
ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາສິ່ງນີ້ຈາກມຸມອື່ນ. ໃຜເປັນປະມຸກຂອງປະຊາຄົມ? ແນ່ນອນຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ພະເຍຊູໄດ້ຮັບການສະຖາປະນາເປັນຜູ້ ນຳ ຂອງພວກເຮົາໃນຫຼາຍບ່ອນໃນພະ ຄຳ ພີພາກພາສາເຫບເລີແລະພາສາກະເຣັກ. ພວກເຮົາຈະບໍ່ຖາມວ່າ "ແມ່ນໃຜເປັນຫົວ ໜ້າ ປະຊາຄົມ?" ນັ້ນອາດຈະເປັນວິທີທີ່ໂງ່ທີ່ຈະຕັ້ງ ຄຳ ຖາມ, ໝາຍ ຄວາມວ່າອາດຈະມີຄວາມບໍ່ແນ່ນອນບາງຢ່າງ; ວ່າສິ່ງທ້າທາຍສາມາດຖືກຕໍ່ຕ້ານກັບຜູ້ທີ່ເປັນຫົວຫນ້າຂອງພວກເຮົາ. ຄວາມເປັນປະມຸກຂອງພະເຍຊູໄດ້ຖືກຈັດຕັ້ງຂຶ້ນເປັນຢ່າງດີໃນພະ ຄຳ ພີດັ່ງນັ້ນບໍ່ມີຂໍ້ສົງໄສໃດໆກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. (1 ໂກລິນໂທ 11: 3; ມັດທາຍ 28:18)
ຖ້າປະຕິບັດຕາມເພາະສະນັ້ນຖ້າພຣະເຢຊູຈະແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ມີສິດ ອຳ ນາດໃນຖານະທີ່ລາວເປັນອົງການປົກຄອງແລະເປັນຜູ້ສື່ສານທາງດຽວ, ລາວຈະເຮັດແນວນັ້ນໃນແບບດຽວກັນກັບສິດ ອຳ ນາດຂອງລາວທີ່ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ. ມັນຄົງຈະບໍ່ມີຄວາມສົງໃສກ່ຽວກັບມັນ. ສິ່ງນີ້ຈະບໍ່ແມ່ນຄວາມຮັກທີ່ຕ້ອງເຮັດບໍ? ສະນັ້ນເປັນຫຍັງການນັດ ໝາຍ ດັ່ງກ່າວຈຶ່ງບໍ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໃນພຣະ ຄຳ ພີ? ສິ່ງດຽວທີ່ໃຊ້ເພື່ອຊີ້ໃຫ້ເຫັນການສິດສອນຂອງການແຕ່ງຕັ້ງດັ່ງກ່າວໃນສາສະ ໜາ ໃດໃນໂລກ Christendom ແມ່ນ ຄຳ ອຸປະມາຂອງຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດ. ຄຳ ອຸປະມາອັນ ໜຶ່ງ ປຽບທຽບເປັນ ຄຳ ຖາມທີ່ບໍ່ມີ ຄຳ ຕອບຢູ່ໃນພຣະ ຄຳ ພີ - ເຊິ່ງພວກເຮົາຕ້ອງລໍຖ້າຈົນກວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບ ຄຳ ຕອບ - ບໍ່ສາມາດເປັນພື້ນຖານ ສຳ ລັບ ຕຳ ແໜ່ງ ຂອງການຕິດຕາມກວດກາທີ່ສູງສົ່ງນີ້.
ດັ່ງນັ້ນມັນເບິ່ງຄືວ່າການໃຊ້ ຄຳ ອຸປະມາ FADS ເປັນວິທີການສ້າງພື້ນຖານໃນພຣະ ຄຳ ພີ ສຳ ລັບບາງກຸ່ມປົກຄອງພາຍໃນປະຊາຄົມຄຣິສຕຽນແມ່ນການໃຊ້ມັນໃນທາງທີ່ຜິດ. ນອກຈາກນີ້ຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດບໍ່ໄດ້ສະແດງວ່າເປັນຄົນທີ່ສັດຊື່ແລະບໍ່ສຸຂຸມເມື່ອໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງ. ຄືກັນກັບຂ້າໃຊ້ທີ່ຖືກມອບ ໝາຍ ໃຫ້ເຮັດວຽກກັບຄວາມສາມາດຂອງນາຍຊ່າງ, ຫລືຄືກັນກັບຂ້າໃຊ້ທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ Minas ຂອງນາຍ, ຂ້າໃຊ້ໃນ ຄຳ ອຸປະມານີ້ໄດ້ຖືກມອບ ໝາຍ ໃຫ້ອາຫານການກິນຂອງລາວ. ໃນຄວາມຫວັງ ວ່າລາວຈະຫັນມາຊື່ສັດແລະມີສະຕິປັນຍາເມື່ອເວົ້າແລະເຮັດ - ສິ່ງທີ່ຖືກ ກຳ ນົດໃນວັນຕັດສິນໃຈເທົ່ານັ້ນ.
ສະນັ້ນການກັບມາສະຫລຸບສຸດທ້າຍຂອງພວກເຮົາ, ຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ຈະເປັນ ໜຶ່ງ ດຽວກັນກັບຄົນພາຍໃນປະເທດໄດ້ແນວໃດ?
ເພື່ອຈະຕອບ ຄຳ ນັ້ນ, ຂໍໃຫ້ເບິ່ງວຽກທີ່ລາວຖືກມອບ ໝາຍ ໃຫ້ເຮັດ. ລາວບໍ່ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ປົກຄອງ. ລາວບໍ່ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຕີຄວາມ ໝາຍ ຄຳ ແນະ ນຳ ຂອງນາຍ. ລາວບໍ່ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ ທຳ ນາຍຫລືບໍ່ເປີດເຜີຍຄວາມຈິງທີ່ເຊື່ອງໄວ້.  ລາວຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ລ້ຽງ.
ອາຫານ. 
ນີ້ແມ່ນວຽກທີ່ ສຳ ຄັນ. ອາຫານຊ່ວຍຊີວິດ. ພວກເຮົາຕ້ອງກິນເພື່ອ ດຳ ລົງຊີວິດ. ພວກເຮົາຕ້ອງກິນເປັນປະ ຈຳ ແລະເປັນປະ ຈຳ, ຫລືພວກເຮົາເຈັບປ່ວຍ. ມີເວລາທີ່ ເໝາະ ສົມທີ່ຈະກິນ. ພ້ອມກັນນີ້, ຍັງມີເວລາ ສຳ ລັບອາຫານບາງປະເພດແລະມີເວລາ ສຳ ລັບຄົນອື່ນ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ເມື່ອພວກເຮົາເຈັບປ່ວຍ, ພວກເຮົາບໍ່ກິນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາກິນໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາເປັນໄຂ້. ແລະຜູ້ທີ່ລ້ຽງພວກເຮົາ? ບາງທີເຈົ້າໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ໃນຄົວເຮືອນ, ຄືກັບທີ່ຂ້ອຍເຄີຍເຮັດ, ບ່ອນທີ່ແມ່ເຮັດອາຫານສ່ວນຫຼາຍ? ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ພໍ່ຂອງຂ້ອຍຍັງໄດ້ກະກຽມອາຫານແລະພວກເຮົາກໍ່ດີໃຈຫລາຍໃນຫລາຍໆຊະນິດທີ່ໃຫ້ພວກເຮົາ. ພວກເຂົາໄດ້ສອນຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ເຮັດອາຫານແລະຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມສຸກຫລາຍໃນການກະກຽມອາຫານໃຫ້ພວກເຂົາ. ສະຫລຸບລວມແລ້ວ, ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນມີໂອກາດທີ່ຈະລ້ຽງດູຜູ້ອື່ນ.
ດຽວນີ້ຖືຄວາມຄິດນັ້ນໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາພິຈາລະນາ ຄຳ ຕັດສິນ. ແຕ່ລະສາມ ຄຳ ອຸປະມາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງມີສ່ວນປະກອບຂອງການຕັດສິນ; ການພິພາກສາຢ່າງກະທັນຫັນຕົວຈິງເພາະວ່າຂ້າໃຊ້ບໍ່ຮູ້ວ່ານາຍຈະກັບມາຮອດຕອນໃດ. ດຽວນີ້ລາວບໍ່ຕັດສິນພວກຂ້າໃຊ້ລວມ. ພວກເຂົາຖືກຕັດສິນເປັນສ່ວນບຸກຄົນ. (ເບິ່ງໂຣມ 14: 10) ພຣະຄຣິດບໍ່ໄດ້ຕັດສິນການໃຊ້ງານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ - ເຊິ່ງເປັນຂ້າໃຊ້ທັງ ໝົດ ຂອງລາວ - ລວມ ໝູ່. ລາວຕັດສິນພວກເຂົາແຕ່ລະບຸກຄົນ ສຳ ລັບວິທີການທີ່ພວກເຂົາຈັດຫາ ສຳ ລັບຄົນທັງປວງ.
ທ່ານໄດ້ສະ ໜອງ ໃຫ້ຄົບຖ້ວນແນວໃດ?
ເມື່ອພວກເຮົາເວົ້າເຖິງການໃຫ້ອາຫານທາງວິນຍານ, ພວກເຮົາເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍອາຫານນັ້ນເອງ. ນີ້ແມ່ນຖ້ອຍ ຄຳ ຂອງພຣະເຈົ້າ. ມັນແມ່ນສະນັ້ນໃນວັນເວລາຂອງໂມເຊແລະມັນຍັງສືບຕໍ່ມາຈົນເຖິງສະ ໄໝ ຂອງພວກເຮົາແລະຕະຫລອດເວລາ. (ພະບັນຍັດ 8: 3; ມັດທາຍ 4: 4) ດັ່ງນັ້ນໃຫ້ຖາມຕົວເອງວ່າ:“ ໃຜເປັນຜູ້ ທຳ ອິດໃຫ້ຄວາມຈິງແກ່ຂ້ອຍຈາກ ຄຳ ຂອງພະເຈົ້າ?” ມັນແມ່ນກຸ່ມຜູ້ຊາຍທີ່ບໍ່ລະບຸຊື່, ຫຼືຜູ້ທີ່ໃກ້ຊິດກັບທ່ານບໍ? ຖ້າເຈົ້າເຄີຍຕົກຕໍ່າແລະຫົດຫູ່ໃຈ, ຜູ້ໃດໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈ ຄຳ ເວົ້າທີ່ໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈຂອງພະເຈົ້າ? ມັນແມ່ນສະມາຊິກໃນຄອບຄົວ, ໝູ່ ເພື່ອນ, ຫລືບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ທ່ານໄດ້ອ່ານໃນຈົດ ໝາຍ, ບົດກະວີ, ຫລື ໜຶ່ງ ໃນສິ່ງພິມຕ່າງໆບໍ? ຖ້າທ່ານເຄີຍພົບວ່າຕົວເອງ ກຳ ລັງຫລົງທາງໄປຈາກເສັ້ນທາງທີ່ແທ້ຈິງ, ໃຜມາຊ່ວຍກູ້ກັບອາຫານໃນເວລາທີ່ ເໝາະ ສົມ?
ຕອນນີ້ປ່ຽນໂຕະ. ທ່ານໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນການໃຫ້ອາຫານຄົນອື່ນຈາກຖ້ອຍ ຄຳ ຂອງພຣະເຈົ້າໃນເວລາທີ່ ເໝາະ ສົມບໍ? ຫຼືວ່າທ່ານໄດ້ກີດຂວາງການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນບໍ? ໃນເວລາທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຮົາແມ່ນເພື່ອ "ເຮັດໃຫ້ສາວົກ ... ສອນພວກເຂົາ", ພຣະອົງໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບການເພີ່ມການຈັດລໍາດັບຂອງອານາຈັກຂອງພຣະອົງ. ຄຳ ສັ່ງນີ້ບໍ່ໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ກຸ່ມຄົນຊັ້ນສູງ, ແຕ່ໃຫ້ຊາວຄຣິດສະຕຽນທຸກຄົນແລະການປະຕິບັດຕາມບຸກຄົນຂອງພວກເຮົາຕໍ່ ຄຳ ສັ່ງນີ້ (ແລະອື່ນໆ) ເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການພິພາກສາຂອງພວກເຮົາໂດຍລາວເມື່ອກັບມາ.
ມັນບໍ່ເປັນຕາບໍ່ສັດຊື່ທີ່ຈະໃຫ້ກຽດຕິຍົດທັງ ໝົດ ສຳ ລັບໂຄງການໃຫ້ອາຫານນີ້ແກ່ກຸ່ມຄົນສ່ວນນ້ອຍນັບຕັ້ງແຕ່ການ ບຳ ລຸງລ້ຽງແຕ່ລະຄົນທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບໃນໄລຍະຊີວິດຂອງພວກເຮົາແມ່ນມາຈາກຫລາຍແຫລ່ງທີ່ພວກເຮົານັບໄດ້. ການໃຫ້ອາຫານເຊິ່ງກັນແລະກັນຂອງພວກເຮົາສາມາດຊ່ວຍຊີວິດ, ລວມທັງຕົວເຮົາເອງ.

(James 5: 19, 20) . . . ອ້າຍນ້ອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຖ້າຜູ້ໃດໃນບັນດາພວກທ່ານຖືກຫລອກລວງຈາກຄວາມຈິງແລະອີກຄົນ ໜຶ່ງ ເຮັດໃຫ້ລາວກັບຄືນ, ²⁰ ຈົ່ງຮູ້ວ່າຜູ້ທີ່ຫັນຄົນບາບກັບຄືນມາຈາກຄວາມຜິດພາດຂອງເສັ້ນທາງລາວຈະຊ່ວຍຊີວິດຈິດວິນຍານຂອງຕົນໃຫ້ລອດຈາກຄວາມຕາຍແລະຈະປົກປິດບາບຢ່າງຫລວງຫລາຍ.

ຖ້າພວກເຮົາທຸກຄົນລ້ຽງອາຫານເຊິ່ງກັນແລະກັນ, ຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຮົາກໍ່ເຮັດ ໜ້າ ທີ່ຂອງທັງສອງບ້ານ (ຮັບອາຫານ) ແລະຂ້າໃຊ້ທີ່ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເຮັດອາຫານ. ພວກເຮົາທຸກຄົນມີການນັດ ໝາຍ ນັ້ນແລະພວກເຮົາທຸກຄົນຮັບຜິດຊອບໃນການໃຫ້ອາຫານ. ຄຳ ສັ່ງໃຫ້ເຮັດໃຫ້ຄົນເປັນສານຸສິດແລະສອນພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ກຸ່ມຍ່ອຍນ້ອຍ, ແຕ່ໃຫ້ແກ່ຄຣິສຕຽນທັງຍິງແລະຊາຍ.
ໃນ ຄຳ ອຸປະມາກ່ຽວກັບພອນສະຫວັນແລະມິນາ, ພະເຍຊູຍົກໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມສາມາດແລະຜົນຜະລິດຂອງຂ້າໃຊ້ແຕ່ລະຄົນແມ່ນແຕກຕ່າງກັນຈາກອັນດັບຕໍ່ໄປ, ແຕ່ພະອົງເຫັນຄຸນຄ່າສິ່ງໃດກໍ່ຕາມທີ່ແຕ່ລະຄົນສາມາດເຮັດໄດ້. ລາວເຮັດໃຫ້ຈຸດຂອງລາວໂດຍການສຸມໃສ່ປະລິມານ; ຈຳ ນວນທີ່ຜະລິດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ປະລິມານ - ຈຳ ນວນອາຫານທີ່ແຈກຈ່າຍ - ບໍ່ແມ່ນປັດໃຈ ໜຶ່ງ ໃນ ຄຳ ອຸປະມາຂອງ FADS. ກົງກັນຂ້າມ, ພະຄລິດສຸມໃສ່ຄຸນລັກສະນະຂອງຂ້າໃຊ້ນັ້ນເອງ. ລູກາໃຫ້ລາຍລະອຽດຫຼາຍທີ່ສຸດໃນເລື່ອງນີ້.
ໝາຍ ເຫດ: ຂ້າໃຊ້ບໍ່ໄດ້ຮັບລາງວັນຍ້ອນການລ້ຽງອາຫານພາຍໃນບ້ານເທົ່ານັ້ນ, ແລະພວກເຂົາກໍ່ບໍ່ໄດ້ຖືກລົງໂທດຍ້ອນການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. ແທນທີ່ຈະ, ຄຸນລັກສະນະໃດທີ່ພວກເຂົາສະແດງໃນການປະຕິບັດວຽກງານແມ່ນພື້ນຖານ ສຳ ລັບການຕັດສິນການຕັດສິນຂອງແຕ່ລະຄົນ.
ເມື່ອກັບມາ, ພຣະເຢຊູໄດ້ພົບເຫັນຂ້າໃຊ້ຜູ້ ໜຶ່ງ ທີ່ໄດ້ສົ່ງສານອາຫານທາງວິນຍານຂອງພຣະ ຄຳ ຂອງພຣະເຈົ້າໄປໃນແບບທີ່ສັດຊື່ຕໍ່ນາຍ. ການສອນຄວາມຕົວະ, ການກະ ທຳ ທີ່ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງກຽດຊັງ, ແລະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຄົນອື່ນເອົາໃຈໃສ່ສັດທາບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນເຈົ້າຂອງເທົ່ານັ້ນແຕ່ໃນຕົວເອງ, ຈະບໍ່ປະຕິບັດແບບຢ່າງທີ່ສັດຊື່. ຂ້າໃຊ້ນີ້ຍັງເປັນຄົນມີສະຕິປັນຍາ, ສະຕິປັນຍາໃນເວລາທີ່ ເໝາະ ສົມ. ມັນບໍ່ແມ່ນສະຫລາດທີ່ຈະສ້າງຄວາມຫວັງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ການກະ ທຳ ໃນວິທີທີ່ອາດຈະ ນຳ ເອົາ ຄຳ ຕຳ ໜິ ໃສ່ນາຍແລະຂ່າວສານຂອງລາວບໍ່ຄ່ອຍຈະຖືກເອີ້ນວ່າບໍ່ສະຫຼາດ.
ຄຸນລັກສະນະທີ່ດີເລີດທີ່ສະແດງໂດຍຂ້າໃຊ້ຄົນ ທຳ ອິດແມ່ນຫາຍໄປຈາກຜູ້ຕໍ່ໄປ. ຂ້າໃຊ້ນີ້ຖືກຕັດສິນວ່າເປັນຄົນຊົ່ວ. ລາວໄດ້ໃຊ້ ຕຳ ແໜ່ງ ຂອງລາວເພື່ອໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກຄົນອື່ນ. ແມ່ນແລ້ວ, ລາວໄດ້ລ້ຽງພວກເຂົາ, ແມ່ນແລ້ວ, ແຕ່ໃນທາງທີ່ເປັນການຂູດຮີດພວກເຂົາ. ລາວດູຖູກແລະຂົ່ມເຫັງຂ້າໃຊ້ອື່ນໆ. ລາວໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດທີ່ບໍ່ດີຂອງລາວເພື່ອ ດຳ ລົງຊີວິດ "ຊີວິດສູງ", ເຮັດບາບ.
ຂ້າໃຊ້ຜູ້ທີສາມຍັງຖືກຕັດສິນທີ່ບໍ່ດີ, ເພາະວ່າການໃຫ້ອາຫານຂອງລາວບໍ່ສັດຊື່ແລະບໍ່ຮອບຄອບ. ລາວບໍ່ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງວ່າເປັນການດູຖູກພາຍໃນປະເທດ. ຄວາມຜິດພາດຂອງລາວເບິ່ງຄືວ່າມັນເປັນ ໜຶ່ງ ໃນການຍົກເລີກ. ລາວຮູ້ສິ່ງທີ່ຄາດຫວັງຈາກລາວ, ແຕ່ບໍ່ປະສົບຜົນ ສຳ ເລັດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ລາວບໍ່ໄດ້ຖືກຂ້າຖິ້ມດ້ວຍຂ້າໃຊ້ຊົ່ວ, ແຕ່ເບິ່ງຄືວ່າລາວຈະຢູ່ໃນເຮືອນຂອງນາຍ, ແຕ່ຖືກທຸບຕີຢ່າງຮຸນແຮງ, ແລະບໍ່ໄດ້ຮັບລາງວັນຂອງຂ້າໃຊ້ຄົນ ທຳ ອິດ.
ປະເພດການພິພາກສາຄັ້ງທີສີ່ແລະສຸດທ້າຍແມ່ນຄ້າຍຄືກັບອັນດັບທີສາມໃນນັ້ນມັນເປັນບາບຂອງການຍົກເລີກ, ແຕ່ເຮັດໃຫ້ອ່ອນລົງຍ້ອນຄວາມຈິງທີ່ວ່າການເຮັດວຽກຂອງຂ້າໃຊ້ຜູ້ນີ້ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນຄວາມບໍ່ຮູ້ຂອງພຣະປະສົງ. ລາວກໍ່ຖືກລົງໂທດ, ແຕ່ກໍ່ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ລາວສູນເສຍລາງວັນທີ່ຂ້າໃຊ້ຜູ້ຂ້າທີ່ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດ.
ເບິ່ງຄືວ່າຢູ່ໃນຄົວເຮືອນເຈົ້ານາຍ - ປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ - ຂ້າໃຊ້ XNUMX ປະເພດທັງ ໝົດ ກຳ ລັງພັດທະນາຢູ່. ໜຶ່ງ ໃນສາມຂອງໂລກອ້າງວ່າຕິດຕາມພຣະຄຣິດ. ພະຍານພະເຢໂຫວາເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງກຸ່ມນັ້ນ, ເຖິງວ່າພວກເຮົາຢາກຄິດວ່າຕົວເອງເປັນກຸ່ມແຍກຕ່າງຫາກ ໝົດ. ຄຳ ອຸປະມານີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບເຮົາແຕ່ລະຄົນ, ແລະການຕີລາຄາໃດໆທີ່ສຸມໃສ່ຄວາມສົນໃຈຂອງພວກເຮົາໃຫ້ຫ່າງໄກຈາກຕົວເຮົາເອງແລະກຸ່ມອື່ນແມ່ນຄວາມບໍ່ພໍໃຈຂອງພວກເຮົາ, ເພາະ ຄຳ ອຸປະມານີ້ມີຈຸດປະສົງເພື່ອເຕືອນໃຫ້ທຸກຄົນ - ວ່າພວກເຮົາຄວນຈະ ດຳ ເນີນຊີວິດທີ່ຈະ ສົ່ງຜົນໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ຮັບລາງວັນທີ່ໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບຜູ້ທີ່ປະຕິບັດຢ່າງສັດຊື່ແລະຮອບຄອບໃນການລ້ຽງດູທຸກຄົນທີ່ເປັນຂ້າໃຊ້ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂ້າໃຊ້ອື່ນໆຂອງພວກເຮົາ.

ຄຳ ເວົ້າກ່ຽວກັບການສອນຢ່າງເປັນທາງການຂອງພວກເຮົາ

ມັນ ໜ້າ ສົນໃຈວ່າຈົນກ່ວາປີນີ້, ການສິດສອນຢ່າງເປັນທາງການຂອງພວກເຮົາແມ່ນກົງກັບຄວາມເຂົ້າໃຈໃນເບື້ອງຕົ້ນ. ຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສຸຂຸມໄດ້ຕັ້ງໃຈເປັນຊົນຊັ້ນຂອງຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມໂດຍປະຕິບັດເປັນສ່ວນຕົວເພື່ອຄວາມດີຂອງທຸກຄົນພາຍໃນປະເທດເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ຖືກເຈີມຄລິດສະຕຽນຄືກັນ. ແກະໂຕອື່ນແມ່ນພຽງແຕ່ເປັນຂອງທີ່ມີຢູ່. ແນ່ນອນວ່າຄວາມເຂົ້າໃຈນັ້ນໄດ້ ຈຳ ກັດຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມໃຫ້ກັບພະຍານພະເຢໂຫວາ ຈຳ ນວນ ໜ້ອຍ. ດຽວນີ້ພວກເຮົາມາເບິ່ງວ່າຊາວຄຣິດສະຕຽນທຸກຄົນທີ່ມີວິນຍານຖືກເຈີມໂດຍມັນ. ມັນເປັນທີ່ຫນ້າສັງເກດວ່າເຖິງແມ່ນວ່າມີຄວາມເຂົ້າໃຈເກົ່າແກ່ນີ້, ມັນກໍ່ຍັງມີ codicil ທີ່ມີຊື່ສຽງຕະຫຼອດເວລາທີ່ຂ້າທາດຜູ້ສັດຊື່ແລະສະຫລາດນີ້ໄດ້ຖືກສະແດງໂດຍຄະນະລັດຖະບານຂອງຕົນ.
ເມື່ອປີທີ່ຜ່ານມາ, ພວກເຮົາໄດ້ປ່ຽນຄວາມເຂົ້າໃຈນັ້ນແລະສອນວ່າຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງ is ຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດ. ຖ້າທ່ານຕ້ອງການຄົ້ນຫາຢູ່ໃນເວັບໄຊທ໌້ ຫໍສະ ໝຸດ program ກ່ຽວກັບ Matthew 24: 45, ທ່ານຈະເຫັນ 1107 hits ໃນ The Watchtower ດຽວ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຖ້າທ່ານໄດ້ຄົ້ນຫາໃນລູກາ 12:42, ເຊິ່ງກົງກັນຂ້າມກັບບັນຊີຂອງມັດທາຍ, ທ່ານຈະພົບພຽງ 95 ນັດ. ເປັນຫຍັງຄວາມແຕກຕ່າງກັນ 11 ຄັ້ງນີ້ເມື່ອບັນຊີຂອງລູກາຄົບຖ້ວນກວ່າເກົ່າ? ນອກຈາກນັ້ນ, ຖ້າທ່ານຍັງຕ້ອງໄດ້ຄົ້ນຄ້ວາອີກຄັ້ງ ໜຶ່ງ ໃນລູກາ 12:47 (ທຳ ອິດຂອງສອງຂ້າໃຊ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງໂດຍ Matthew), ທ່ານຈະໄດ້ຮັບພຽງແຕ່ 22 ຄັ້ງເທົ່ານັ້ນ, ບໍ່ມີໃຜອະທິບາຍວ່າຂ້ອຍໃຊ້ນີ້ແມ່ນໃຜ. ເປັນຫຍັງຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ແປກປະຫຼາດນີ້ໃນການປົກຄຸມຢ່າງເຕັມທີ່ແລະຄົບຖ້ວນຂອງ ຄຳ ອຸປະມາທີ່ ສຳ ຄັນນີ້?
ຄຳ ອຸປະມາຂອງພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ ໝາຍ ຄວາມວ່າຈະເຂົ້າໃຈແບບເລັກໆນ້ອຍໆ. ພວກເຮົາບໍ່ມີສິດທີ່ຈະ cherry- ເລືອກເອົາລັກສະນະ ໜຶ່ງ ຂອງ ຄຳ ອຸປະມາເພາະວ່າມັນເບິ່ງຄືວ່າ ເໝາະ ສົມກັບການສະແດງອອກຂອງສັດລ້ຽງຂອງພວກເຮົາ, ໃນຂະນະທີ່ບໍ່ສົນໃຈສ່ວນທີ່ເຫຼືອເພາະການຕີຄວາມພາກສ່ວນເຫຼົ່ານັ້ນອາດຈະ ທຳ ລາຍການໂຕ້ຖຽງຂອງພວກເຮົາ. ແນ່ນອນຖ້າຂ້າໃຊ້ດຽວນີ້ຖືກຫຼຸດລົງເປັນຄະນະ ກຳ ມະການ XNUMX ຄົນ, ບໍ່ມີບ່ອນ ສຳ ລັບຂ້າໃຊ້ສາມຄົນອື່ນໆທີ່ຈະສະແດງ; ແຕ່ພວກເຂົາຕ້ອງສະແດງອອກເມື່ອພຣະເຢຊູກັບມາ, ເພາະວ່າລາວໄດ້ ທຳ ນາຍໄວ້ວ່າພວກເຂົາຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນທີ່ຈະຖືກຕັດສິນ.
ພວກເຮົາເຮັດຕົວເອງແລະຜູ້ທີ່ຈະຟັງພວກເຮົາໃຫ້ກຽດຕິຍົດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໂດຍການຖື ຄຳ ອຸປະມາຂອງພະເຍຊູເປັນການປຽບທຽບທີ່ສັບສົນແລະແປກປະຫຼາດເຊິ່ງສາມາດຖອດລະຫັດໄດ້ໂດຍການຈ່ອຍຜອມທີ່ມີຊື່ສຽງບາງຄົນໂດຍການຈູດທຽນ. ຄຳ ອຸປະມາຂອງລາວແມ່ນເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົ້າໃຈ, ສາວົກຂອງພຣະອົງ, "ຄວາມໂງ່ຈ້າຂອງໂລກ". (1 ໂກລິນໂທ 1:27) ພະອົງໃຊ້ພວກມັນເພື່ອເຮັດຈຸດທີ່ລຽບງ່າຍແຕ່ ສຳ ຄັນ. ລາວໃຊ້ພວກມັນເພື່ອປົກປິດຄວາມຈິງຈາກຄວາມຈອງຫອງ, ແຕ່ເປີດເຜີຍມັນຕໍ່ບຸກຄົນທີ່ຄ້າຍຄືກັບເດັກນ້ອຍເຊິ່ງຄວາມຖ່ອມຕົວເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງ.

ຜົນປະໂຫຍດທີ່ບໍ່ຄາດຄິດ

ໃນເວທີສົນທະນານີ້, ພວກເຮົາໄດ້ມາວິເຄາະ ຄຳ ສັ່ງຂອງພະເຍຊູໃຫ້ຮັບສ່ວນເຄື່ອງ ໝາຍ ຕ່າງໆໃນເວລາລະລຶກເຖິງການເສຍຊີວິດຂອງພະອົງແລະພວກເຮົາໄດ້ເຫັນວ່າ ຄຳ ສັ່ງນີ້ໃຊ້ກັບຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນ, ບໍ່ແມ່ນບາງຄົນທີ່ຖືກເລືອກຕັ້ງນ້ອຍໆ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ສຳ ລັບພວກເຮົາຫຼາຍຄົນຄວາມ ສຳ ເລັດດັ່ງກ່າວໄດ້ເຮັດໃຫ້ບໍ່ມີຄວາມຫວັງທີ່ ໜ້າ ຍິນດີໃນຄວາມຫວັງອັນຮຸ່ງເຮືອງໃນເວລານີ້ເປີດໃຫ້ພວກເຮົາ, ແຕ່ຢູ່ໃນຄວາມອຶດອັດແລະຄວາມບໍ່ສະບາຍ. ພວກເຮົາພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ເທິງໂລກ. ເຮົາໄດ້ຮັບການປອບໂຍນຈາກຄວາມຄິດທີ່ວ່າພວກເຮົາບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງພະຍາຍາມຢ່າງ ໜັກ ຄືກັບຜູ້ຖືກເຈີມ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງ ໝົດ, ພວກເຂົາຕ້ອງດີພໍທີ່ຈະໄດ້ຮັບຄວາມເປັນອະມະຕະໄປສູ່ຄວາມຕາຍໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາຄົນອື່ນພຽງແຕ່ຕ້ອງດີພໍທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຜ່ານອະລະມະເຄໂດນ, ຫລັງຈາກນັ້ນພວກເຮົາຈະມີເວລາ ໜຶ່ງ ພັນປີເພື່ອ“ ເຮັດວຽກເພື່ອຄວາມສົມບູນແບບ”; ພັນປີເພື່ອໃຫ້ມັນຖືກຕ້ອງ. ເມື່ອຮູ້ເຖິງຄວາມລົ້ມເຫລວຂອງຕົວເອງ, ພວກເຮົາມີບັນຫາໃນການຈິນຕະນາການວ່າພວກເຮົາຈະ“ ດີພໍ” ທີ່ຈະໄປສະຫວັນ.
ແນ່ນອນ, ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນຂອງມະນຸດແລະບໍ່ມີພື້ນຖານໃນພຣະ ຄຳ ພີ, ແຕ່ມັນແມ່ນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງສະຕິຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ; ຄວາມເຊື່ອຮ່ວມກັນທີ່ອີງໃສ່ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເຫັນຜິດເປັນຄວາມຮູ້ສຶກທົ່ວໄປ. ພວກເຮົາຄິດເຖິງຈຸດທີ່ວ່າ“ ທຸກຢ່າງເປັນໄປໄດ້ກັບພຣະເຈົ້າ.” (ມັດທາຍ 19:26)
ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ມີ ຄຳ ຖາມອື່ນໆອີກຂອງລັກສະນະດ້ານການຂົນສົ່ງເຊິ່ງຟັງ ຄຳ ຕັດສິນຂອງພວກເຮົາ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນຖ້າຜູ້ຖືກເຈີມທີ່ສັດຊື່ມີລູກນ້ອຍໃນເວລາທີ່ອະລະມະເຄໂດນເລີ່ມຕົ້ນ?
ຄວາມຈິງກໍ່ຄືວ່າປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດເປັນເວລາສີ່ພັນປີ, ບໍ່ມີໃຜຮູ້ວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມລອດຂອງຊະນິດພັນຂອງພວກເຮົາມີຄວາມເປັນໄປໄດ້. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ພຣະຄຣິດໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍ. ຕໍ່ມາ, ລາວໄດ້ເປີດເຜີຍການສ້າງກຸ່ມຜູ້ທີ່ຈະມາພ້ອມກັບລາວໃນວຽກງານການຟື້ນຟູທຸກສິ່ງ. ຢ່າຄິດວ່າໃນສອງພັນປີທີ່ຜ່ານມາດຽວນີ້ພວກເຮົາມີ ຄຳ ຕອບທຸກຢ່າງ. ກະຈົກໂລຫະແມ່ນຍັງຢູ່. (1 ໂກລິນໂທ 13:12) ວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຈະເຮັດໄດ້ ສຳ ເລັດ, ພວກເຮົາສາມາດນຶກພາບໄດ້ - ຕົວຈິງແລ້ວ, ພວກເຮົາບໍ່ຄວນພະຍາຍາມ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຄວາມຈິງທີ່ວ່າມີຂ້າທາດຂອງພະເຍຊູໃນ ຄຳ ອຸປະມາ FADS ທີ່ບໍ່ຖືກໄລ່ອອກ, ແຕ່ວ່າພຽງແຕ່ຖືກທຸບຕີເປີດໂອກາດຄວາມເປັນໄປໄດ້ເທົ່ານັ້ນ. ພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູຕັດສິນໃຈວ່າໃຜຄວນຈະຂຶ້ນສະຫວັນແລະຜູ້ທີ່ຈະອອກໄປເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ຜູ້ທີ່ຈະຕາຍແລະຜູ້ທີ່ຈະລອດຊີວິດ, ຜູ້ທີ່ຈະຟື້ນຄືນຊີວິດແລະຜູ້ທີ່ຈະອອກຈາກພື້ນດິນ. ການເອົາເຄື່ອງ ໝາຍ ຕ່າງໆບໍ່ໄດ້ຮັບປະກັນໃຫ້ພວກເຮົາມີສະຖານທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນແມ່ນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາແລະຕ້ອງໄດ້ຮັບການເຊື່ອຟັງ. ເລື່ອງຈົບ.
ຖ້າພວກເຮົາສາມາດເອົາຫຍັງຈາກ ຄຳ ອຸປະມາເລື່ອງຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ແລະສະຫຼາດ, ພວກເຮົາສາມາດເອົາສິ່ງນີ້ໄດ້: ຄວາມລອດແລະລາງວັນທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບແມ່ນສົມກັບພວກເຮົາຫຼາຍ. ສະນັ້ນຂໍໃຫ້ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນອອກແຮງງານເພື່ອລ້ຽງດູເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເຮົາໃນເວລາທີ່ ເໝາະ ສົມ, ຈົ່ງຊື່ສັດຕໍ່ຂ່າວສານແຫ່ງຄວາມຈິງແລະຮອບຄອບໃນລັກສະນະທີ່ເຮົາຈະສົ່ງຕໍ່ໃຫ້ຜູ້ອື່ນ. ພວກເຮົາຕ້ອງຈື່ໄວ້ວ່າມັນມີສ່ວນປະກອບ ທຳ ມະດາອີກ ໜຶ່ງ ໃນທັງບັນຊີຂອງມັດທາຍແລະລູກາ. ໃນແຕ່ລະຄົນ, ນາຍຊ່າງຈະກັບຄືນມາໂດຍບໍ່ຄາດຄິດແລະຫຼັງຈາກນັ້ນກໍ່ບໍ່ມີເວລາ ສຳ ລັບພວກຂ້າທາດທີ່ຈະປ່ຽນແນວທາງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ສະນັ້ນຂໍໃຫ້ພວກເຮົາໃຊ້ເວລາທີ່ເຫລືອຢູ່ກັບພວກເຮົາເພື່ອຈະເປັນຄົນສັດຊື່ແລະສະຕິປັນຍາ.

Meleti Vivlon

ບົດຂຽນໂດຍ Meleti Vivlon.