ສິນລະລຶກຂອງການເລີ່ມຕົ້ນ

[ບົດຂຽນນີ້ປະກອບສ່ວນໂດຍ Alex Rover]

ຜູ້ທີ່ຈະເປັນຜູ້ຖືກເຈີມໄດ້ແນວໃດ?
ການຖືກເຈີມແມ່ນຫຍັງ?
ເຮັດແນວໃດເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າລາວເປັນຜູ້ຖືກເຈີມ?
ບາງທີເຈົ້າໄດ້ອ່ານ blog ຕ່າງໆທາງອິນເຕີເນັດເຊິ່ງພະຍານພະເຢໂຫວາຖືກສົ່ງເສີມໃຫ້ກິນເຂົ້າຈີ່ແລະເຫຼົ້າແວງທີ່ລະນຶກແຕ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າຖືກເຈີມ. ຈາກນັ້ນທ່ານອາດຈະສົງໄສວ່າ:
ພວກເຮົາຄວນຮັບສ່ວນບໍເຖິງວ່າພວກເຮົາບໍ່ແນ່ໃຈວ່າພວກເຮົາຖືກເຈີມ?
ຈະເປັນແນວໃດກ່ຽວກັບເດັກນ້ອຍຫລືນັກສຶກສາ ຄຳ ພີໄບເບິນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງ?
ນີ້ແມ່ນ ຄຳ ຖາມທີ່ເລິກເຊິ່ງ ສຳ ລັບແນ່ນອນ!
ທຸກໆເລື່ອງ, ປື້ມຫລື ຄຳ ອະທິບາຍມີຈຸດເລີ່ມຕົ້ນ. ບົດຂຽນນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບການເລີ່ມຕົ້ນ, ເພາະສະນັ້ນຈຶ່ງແມ່ນ“ ການເລີ່ມຕົ້ນ”. ສຳ ລັບ“ ສິນລະລຶກ” - ຄຳ ທີ່ວ່າງໆ ໝາຍ ຄວາມວ່າ 'ປະຈັກພະຍານທີ່ເບິ່ງເຫັນ. ເມື່ອທ່ານເລີ່ມຮັບສ່ວນຂອງພຣະຄຣິດ, ສິ່ງນີ້ຈະເປັນສັນຍານໃຫ້ຜູ້ອື່ນເລີ່ມຕົ້ນສິ່ງ ໃໝ່ ໃນຊີວິດຂອງທ່ານ.
ເພື່ອເຂົ້າໃຈຂັ້ນຕອນຂອງການເປັນຜູ້ຖືກເຈີມ, ບົດຂຽນນີ້ຈະພາທ່ານໄປສູ່ປະຫວັດສາດໂດຍການກວດກາສິນລະລຶກຂອງການເລີ່ມຕົ້ນ.
 

ສະບັບກາໂຕລິກ

ກາໂຕລິກມີສິນລະລຶກຫລາຍຄັ້ງ, ແຕ່ມີສາມຢ່າງທີ່ເອີ້ນວ່າສິນລະລຶກຂອງການລິເລີ່ມ. ການຄົ້ນຫາໃນວັດຈະນານຸກົມທີ່ວ່ອງໄວຈະແຈ້ງ:“ ການກະ ທຳ ຂອງການຍອມຮັບຄົນໃດຄົນ ໜຶ່ງ ເປັນກຸ່ມ”. ໂດຍບໍ່ຕ້ອງສົງໄສສິນລະລຶກຂອງກາໂຕລິກສົ່ງຜົນໃຫ້ຄົນ ໜຶ່ງ ຖືກຍອມຮັບເຂົ້າໃນອົງການກາໂຕລິກ, ແລະມັນສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າຂະບວນການທຽບເທົ່າ ສຳ ລັບຜູ້ຮັບບັບຕິສະມາ, ຊາວມໍມອນ, ພະຍານພະເຢໂຫວາແລະຫຼາຍອົງການຈັດຕັ້ງສາສະ ໜາ ໃດກໍ່ຕາມ.
ແຕ່ສິນລະລຶກຂອງການລິເລີ່ມແມ່ນກ່ຽວກັບຫຼາຍກວ່າການເຂົ້າຮ່ວມອົງການຈັດຕັ້ງທາງສາດສະ ໜາ. ມັນມີຄວາມ ໝາຍ ທາງວິນຍານ. ສະນັ້ນໃຫ້ພິຈາລະນາສະບັບກາໂຕລິກ:

1. ການຮັບບັບຕິສະມາ: ຈົ່ງຮັບບັບຕິສະມາໃນພຣະນາມຂອງພຣະບິດາ, ພຣະບຸດແລະພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ.
2. ການຢັ້ງຢືນ: ຜະນຶກເຂົ້າກັບພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ. ສິ່ງນີ້ກົງກັນກັບການຖອກເທພຣະວິນຍານບໍລິສຸດອອກມາດັ່ງທີ່ເຄີຍໃຫ້ແກ່ອັກຄະສາວົກໃນວັນເພນເຕກອດ.
3. Holy Communion: ບາງຄັ້ງເອີ້ນວ່າ Eucharist ຫຼື Holy Communion, ການຮັບສ່ວນຂອງພຣະຄຣິດ. ສິ່ງນີ້ແຍກຜູ້ຮັບຈາກບາບ.

ພວກເຂົາຕ້ອງເກີດຂື້ນເລື້ອຍໆໃນລະບຽບທີ່ຖືກຕ້ອງ: ການຮັບບັບຕິສະມາ, ການຢືນຢັນ, ແລະການສື່ສານທີ່ບໍລິສຸດ. ມັນຍັງມີໄລຍະເວລາລະຫວ່າງແຕ່ລະບາດກ້າວເຫຼົ່ານີ້, ແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍກ່ວາໃນໂບດກາໂຕລິກແລະແບບດັ້ງເດີມຂອງພາກຕາເວັນອອກ, ບ່ອນທີ່ທັງສາມຂັ້ນຕອນເກີດຂື້ນຢ່າງເປັນລະບຽບໃນວັນດຽວກັນ.
ກາໂຕລິກອະທິບາຍເຖິງຄວາມ ຈຳ ເປັນໃນຊ່ວງເວລາໃດ ໜຶ່ງ ລະຫວ່າງການຮັບບັບຕິສະມາແລະການຢືນຢັນ?
ທີ່ St Thomas Aquinas ອະທິບາຍເຖິງຄວາມຈິງທີ່ວ່າການຢືນຢັນແມ່ນແຍກອອກຈາກການຮັບບັບຕິສະມາແລະເກີດຂື້ນຫລັງຈາກນັ້ນ:“ ສິນລະລຶກຂອງການຢືນຢັນແມ່ນ ສຳ ເລັດ, ສຸດທ້າຍຂອງສິນລະລຶກແຫ່ງການຮັບບັບຕິສະມາ, ໃນຄວາມ ໝາຍ ທີ່ວ່າໂດຍການບັບຕິສະມາ (ຕາມ St. Paul) ຄົນຄຣິດສະຕຽນຖືກສ້າງຂຶ້ນເປັນທີ່ຢູ່ອາໃສທາງວິນຍານ (ເບິ່ງ 1 ໂກຣິນໂທ 3: 9), ແລະຖືກຂຽນຄ້າຍຄືກັບ ໜັງ ສືທາງວິນຍານ (ເບິ່ງ 2 ໂກ 3: 2-3); ໃນຂະນະທີ່ໂດຍພິທີສິນລະລຶກຂອງການຢັ້ງຢືນ, ຄືກັບເຮືອນທີ່ໄດ້ສ້າງແລ້ວ, ລາວໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນພຣະວິຫານຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ແລະເປັນຈົດ ໝາຍ ທີ່ຂຽນໄວ້ແລ້ວ, ຖືກເຊັນດ້ວຍປ້າຍຂອງໄມ້ກາງແຂນ” (Summa Theol., III, q. 72) , a. 11). - Vatican.va
ຄຳ ຖາມນັ້ນເປັນເລື່ອງທີ່ ໜ້າ ສົນໃຈ ສຳ ລັບຂ້ອຍ, ເພາະວ່າຂ້ອຍຮູ້ຈັກສາສະ ໜາ ອື່ນອີກເປັນຢ່າງດີທີ່ບໍ່ໄດ້ນັບຖືສາດສະ ໜາ ບໍລິສຸດໃນວັນດຽວກັນກັບການບັບຕິສະມາດ້ວຍນ້ ຳ.
 

ພະຍານພະເຢໂຫວາສະ ໄໝ ນີ້

ພະຍານຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາໃນເບື້ອງຕົ້ນມີດັ່ງນີ້:

1. ບັບຕິສະມາ: ກ່ອນອື່ນ ໝົດ ທ່ານຕ້ອງໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນພຣະນາມຂອງພຣະບິດາ, ພຣະບຸດແລະພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ. ທ່ານໄດ້ຮັບມາດຕະການຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດແລະທ່ານກາຍເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງຄົວເຮືອນສັດທາ, ເປັນຄົນບ້ານເຮືອນ.
2. ການຮັບເອົາໄວ້: ຂັ້ນຕອນ ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ທີ່ ຈຳ ກັດແລະຖືກຢືນຢັນຫລືປະທັບຕາດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍລິສຸດໃນຖານະເປັນຜູ້ຖືກເຈີມ, ເປັນລູກຊາຍຂອງພຣະເຈົ້າ. ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເປັນພະຍານດ້ວຍວິນຍານຂອງທ່ານວ່ານີ້ແມ່ນແທ້, ຢືນຢັນດ້ວຍຄວາມແນ່ນອນວ່າທ່ານໄດ້ບັນລຸລະດັບນີ້ແລ້ວ.
3. ການຮັບສ່ວນ: ຕອນນີ້ທ່ານອາດຈະຮັບສ່ວນເຄື່ອງ ໝາຍ ທີ່ລະລຶກ.

ສຳ ລັບພະຍານພະເຢໂຫວາສ່ວນໃຫຍ່ໃນສະ ໄໝ ນີ້, ສິນລະລຶກເບິ່ງມີຫຼາຍແບບນີ້:

1. ປະກາດວ່າຕອນນີ້ເຈົ້າເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງໂຮງຮຽນການປະກາດຕາມລະບອບການປົກຄອງ
2. ປະກາດວ່າຕອນນີ້ທ່ານເປັນຜູ້ຈັດພິມ
3. ບັບຕິສະມາ

ພວກເຂົາຖືກສອນວ່າໃນກໍລະນີຂອງພວກເຂົາ, ການລິເລີ່ມຂອງພວກເຂົາແມ່ນສົມບູນແບບທີ່ເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ເທິງໂລກຕະຫຼອດໄປ. ການບັບຕິສະມາແມ່ນຈຸດສິ້ນສຸດຂອງການລິເລີ່ມ, ບໍ່ແມ່ນການເລີ່ມຕົ້ນ! ພວກເຮົາຮູ້ວ່າມັນບໍ່ແມ່ນສະເຫມີໄປ.
ໃຫ້ກັບຄືນທັນເວລາເພື່ອເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ປ່ຽນແປງ.
 

 ນັກສຶກສາພະ ຄຳ ພີ (ກ່ອນ 1934)

ໃນປື້ມ 1921 'Harp of God', ບົດທີ 8, ຄຳ ບັນຍາຍ 'ສະມາຊິກຂອງຮ່າງກາຍທີ່ເລືອກ' ຂັ້ນຕອນຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງ ສຳ ລັບຜູ້ທີ່ອາດຈະເຂົ້າເປັນສະມາຊິກຂອງຮ່າງກາຍຂອງພຣະຄຣິດ:

1. ຄວາມເຂົ້າໃຈແລະການຮູ້ຈັກຄວາມຈິງຂອງການກັບໃຈ.
2. ການອຸທິດ: ການອຸທິດຕົນເພື່ອເຮັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ, ການບັບຕິສະມາໃນການຕາຍຂອງພຣະຄຣິດ
3. ເຫດຜົນ: ການບັບຕິສະມາສູ່ນໍ້າໃນສັນຍາລັກຂອງການບັບຕິສະມາແທ້ຈິງຂອງການອຸທິດ
4. ວິນຍານ - Begetting: ການຮັບຮອງເອົາເມື່ອຮັບບັບຕິສະມາໃນຄວາມຕາຍຂອງພຣະຄຣິດ. ມັນໄດ້ຖືກລະບຸໄວ້ຫຼັງຈາກການພິຈາລະນາເຫດຜົນແຕ່ຕໍ່ມາກໍ່ມີການຖົກຖຽງວ່າການກາຍວິນຍານຕິດພັນກັບການອຸທິດຕົນ.
5. ການເຮັດໃຫ້ສັກສິດ: ຂະບວນການທີ່ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການອຸທິດຕົນແລະສິ້ນສຸດລົງດ້ວຍການເກີດເປັນວິນຍານ, ຂະບວນການກາຍເປັນຄົນບໍລິສຸດ.

ຜູ້ພິພາກສາ Rutherford ບໍ່ໄດ້ລວມເອົາເອກະສານອ້າງອີງໃດໆກ່ຽວກັບອະນຸສອນຫລືການຮັບສ່ວນໃນປື້ມຫົວນີ້, ສະນັ້ນມັນມີບ່ອນໃດຢູ່ໃນບັນຊີລາຍຊື່? ການສຶກສາໃນພຣະ ຄຳ ພີເຫຼັ້ມທີ 6 'ການສ້າງ ໃໝ່', ສຶກສາ 11, ແລະ ຄຳ ບັນຍາຍ 'ໃຜສາມາດສະເຫຼີມສະຫຼອງ?' ລະບຸໃນ ໜ້າ 473 ວ່າຜູ້ເຖົ້າແກ່ສາມາດຮຽກຮ້ອງເງື່ອນໄຂເຫຼົ່ານີ້ໃນການຮັບສ່ວນ:

1. ສັດທາໃນເລືອດ
2. ການອຸທິດຕົນຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະການຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ແມ່ນແຕ່ຄວາມຕາຍ

ໃນການປະຕິບັດຕົວຈິງ, ພວກຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຫລົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກການອຸທິດຕົນເວັ້ນເສຍແຕ່ເປັນສັນຍາລັກຂອງການບັບຕິສະມາ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາອາດຈະຮັບສ່ວນ ຫຼັງຈາກ ບາດກ້າວທີສາມຂອງການໃຫ້ເຫດຜົນ. ສັງເກດເຫັນຊາວກາໂຕລິກເຫັນວ່າສິນລະລຶກຂອງການຢືນຢັນເປັນຫຼັກຖານສະແດງພາຍນອກຂອງການອຸທິດ, ເພາະວ່າເດັກນ້ອຍຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນນ້ ຳ ກໍ່ບໍ່ສາມາດອຸທິດຕົນໃຫ້ເປັນວັດແກ່ພະເຈົ້າ. ສະນັ້ນ ສຳ ລັບກາໂຕລິກ, ການຮັບສ່ວນ ໜຶ່ງ ຕ້ອງມີສັດທາໃນເລືອດແລະການອຸທິດຕົນ.
ສິນລະລຶກແມ່ນ ປ້າຍພາຍນອກແລະສັງເກດເຫັນ ຂອງພຣະຄຸນພາຍໃນແລະທາງວິນຍານ.
ດັ່ງນັ້ນການຮັບສ່ວນ ເປັນສັນຍານພາຍນອກ ພົບວ່າມັນ ເໝາະ ສົມຫຼັງຈາກຮັບບັບເຕມາໃນນ້ ຳ ເປັນເຄື່ອງ ໝາຍ ພາຍນອກ ຂອງການອຸທິດຕົນເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ໄດ້ຮັບພະຍານຝ່າຍວິນຍານແຫ່ງການຊົງເຈີມຂອງລາວ. ການຮັບສ່ວນກ່ອນການຮັບບັບເຕມາຈະເປັນສັນຍານພາຍນອກວ່າທ່ານສົມຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການຊົງເຈີມໂດຍບໍ່ໄດ້ເອົາຕົວທ່ານເອງມາກ່ອນ.
ຕໍ່ໄປ, "ຄວາມເຂົ້າໃຈແລະການຮູ້ຈັກຄວາມຈິງຂອງການກັບໃຈ" ແມ່ນຢູ່ພາຍໃນແລະພາຍນອກ. ດຽວກັນນີ້ ສຳ ລັບ ຄຳ ອະທິຖານທີ່ອຸທິດຕົວ. ມັນເປັນບາດກ້າວທີ່ ເໝາະ ສົມ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນສິນລະລຶກ.
ແລະໃນຂະນະທີ່ການເຮັດໃຫ້ສັກສິດ, ຂະບວນການຂອງການກາຍເປັນຄົນບໍລິສຸດອາດຈະຖືກສັງເກດເຫັນພາຍນອກໃນຜູ້ທີ່ເຊື່ອ, ໃນທີ່ສຸດມັນແມ່ນຂະບວນການທີ່ດີເລີດໃນໄລຍະເວລາ. ມັນບໍ່ແມ່ນການລິເລີ່ມ.
ນັກສຶກສາ ຄຳ ພີໄບເບິນສັກສິດແຫ່ງການລິເລີ່ມມີດັ່ງນີ້:

1. ເຫດຜົນ: ການບັບຕິສະມາໃນນ້ ຳ ໃນສັນຍາລັກຂອງການອຸທິດ - ການບັບຕິສະມາໃນຄວາມຕາຍຂອງພຣະຄຣິດ
2. ວິນຍານ - Begetting: ໂດຍເຫດຜົນຂອງການເຂົ້າມາໃນຮ່າງກາຍຂອງພຣະຄຣິດໂດຍຜ່ານການອຸທິດຕົນ. ການໄດ້ຮັບຈິດໃຈຂອງຄວາມບໍລິສຸດອາດຈະຖືກສັງເກດເຫັນພາຍນອກໃນຜູ້ທີ່ເຊື່ອແລະເປັນການເລີ່ມຕົ້ນຂອງການເຮັດໃຫ້ສັກສິດ. ມັນປາກົດຂື້ນໃນຂະນະທີ່ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເຮັດການປ່ຽນແປງໃນຊີວິດຂອງຜູ້ທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງ.
3. ການຮັບສ່ວນເປັນການປະກາດທີ່ສັງເກດເຫັນຂອງສະຫະພັນຜູ້ທີ່ເຊື່ອກັບພະຄລິດແລະວິນຍານ.

 

ມັນ ເໝາະ ສົມບໍທີ່ເດັກນ້ອຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາເຂົ້າຮ່ວມ?

ພິຈາລະນາ 1 Co 11: 26:

ສຳ ລັບທຸກຄັ້ງທີ່ທ່ານກິນເຂົ້າຈີ່ນີ້ແລະດື່ມຈອກນີ້, ທ່ານປະກາດ ການເສຍຊີວິດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈົນກ່ວາເຂົາມາ.

ສັງເກດວ່າການຮັບສ່ວນ ໜຶ່ງ ເປັນການປະກາດ. ມັນເປັນສິນລະລຶກ. ຂ້ອຍໄດ້ອ່ານຢູ່ໃນອິນເຕີເນັດບາງຄົນທີ່ສົ່ງເສີມໃຫ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມຊົງ ຈຳ ຄືກັບອາຫານຂອບໃຈໃນຄອບຄົວ, ແມ່ນແຕ່ເດັກນ້ອຍກໍ່ຖືກສົ່ງເສີມໃຫ້ຮັບສ່ວນ. ໃນແງ່ຂອງເອກະສານໃນບົດຄວາມນີ້, ສະຕິຂອງຂ້ອຍຈະບໍ່ຍອມຮັບແບບນັ້ນ.
ເຫດຜົນດຽວກັນນີ້ໃຊ້ໄດ້ກັບຜູ້ທີ່ນັບຖືສາສະ ໜາ ກາໂຕລິກ. ຂ້ອຍຕ້ອງຖາມ, ມັນແມ່ນສັນຍາລັກຂອງຫຍັງ? ແນ່ນອນເດັກທາລົກຍັງບໍ່ທັນໄດ້ແຕ່ງຕົວໃຫ້ຕົວເອງຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເລີຍ! ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ມັນ ຈຳ ເປັນບໍ? ການຮັບບັບຕິສະມາຂອງເດັກນ້ອຍກາໂຕລິກຫລືການຮັບສ່ວນຂອງເດັກທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການບັບຕິສະມາຂອງສັນຍາລັກທີ່ລະລຶກມີປະໂຫຍດແນວໃດ?

ສຳ ລັບສາມີທີ່ບໍ່ເຊື່ອຖືໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ບໍລິສຸດໂດຍພັນລະຍາ, ແລະເມຍທີ່ບໍ່ເຊື່ອຖືກໍ່ໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ບໍລິສຸດໂດຍສາມີ: ອີກຢ່າງ ໜຶ່ງ ເດັກນ້ອຍຂອງທ່ານ ບໍ່ສະອາດ; ແຕ່​ດ໋ຽວ​ນີ້ ມີ ພວກເຂົາເຈົ້າ ສັກສິດ. - 1 Co 7: 14

ພໍ່ແມ່ກາໂຕລິກ, ລູກຂອງທ່ານບໍ່ໄດ້ກາຍເປັນຄົນບໍລິສຸດໃນບັນຊີຂອງສິນລະລຶກທີ່ເປົ່າຫວ່າງ. ແລະເດັກນ້ອຍທີ່ໄດ້ຮັບການບັບຕິສະມາຂອງພວກເຮົາເອງກໍ່ບໍ່ໄດ້ກາຍເປັນຄົນບໍລິສຸດຍ້ອນການຮັບສິນລະລຶກທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບ.
ຖ້າພວກເຮົາເບິ່ງແຍງພວກເຂົາແທ້ໆ, ພວກເຮົາຕ້ອງເປັນຜູ້ເຊື່ອຖື, ເພາະວ່າໃນບັນຊີນັ້ນພວກເຂົາບໍລິສຸດແລ້ວ.

ໂດຍການປະພຶດຂອງພວກເຮົາພວກເຮົາວາງຕົວຢ່າງ. ພວກເຮົາຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ລູກຂອງພວກເຮົາຮັບບັບຕິສະມາເມື່ອພວກເຮົາຮູ້ວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ອຸທິດຕົນແທ້ໆ, ສະນັ້ນເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງກະຕຸ້ນພວກເຂົາໃຫ້ຮັບສ່ວນກ່ອນທີ່ພວກເຂົາຈະກ້າວໄປຮັບເອົາພຣະຄຣິດ? ອາການແມ່ນສຽງດັງທີ່ເຮັດໃຫ້ສຽງດັງຖ້າບໍ່ແມ່ນຄວາມຮັກ. (1 Co 13: 1)

ການສະຫລຸບນີ້ຈະສະທ້ອນເຖິງຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຂ້ອຍໃນເລື່ອງດັ່ງທີ່ມັນສະທ້ອນເຖິງສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບສ່ວນຕົວຂອງຂ້ອຍ. ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນຕ້ອງປະຕິບັດຕາມຄວາມເຊື່ອ ໝັ້ນ ຂອງພວກເຮົາ.

ແຕ່ຖ້າທ່ານມີຂໍ້ສົງໄສວ່າທ່ານຄວນຮັບປະທານອາຫານບາງຢ່າງຫຼືບໍ່, ທ່ານ ກຳ ລັງເຮັດບາບຖ້າທ່ານເດີນ ໜ້າ ຕໍ່ໄປ. ເພາະທ່ານບໍ່ໄດ້ຕິດຕາມຄວາມເຊື່ອ ໝັ້ນ ຂອງທ່ານ. ຖ້າທ່ານເຮັດໃນສິ່ງທີ່ທ່ານເຊື່ອວ່າບໍ່ຖືກ, ທ່ານ ກຳ ລັງເຮັດບາບ. - Romans 14: 23 NLT

 

ພຣະວິນຍານ ກຳ ລັງເລີ່ມຕົ້ນ: ເມື່ອໃດ?

ການສຶກສາໃນພຣະ ຄຳ ພີປະລິມານ 6, ສຶກສາ 10, ແລະ ຄຳ ບັນຍາຍ 'ການບັບຕິສະມາສູ່ຄວາມຕາຍຂອງພຣະຄຣິດ' ໃນ ໜ້າ ທີ 436 ທີ່ຄົນ ໜຶ່ງ ໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນການຕາຍຂອງພຣະຄຣິດໃນຊ່ວງເວລາຂອງການອຸທິດຕົນ.
ສະນັ້ນການແຕ່ງກາຍຫລືການຊົງເຈີມວິນຍານຈະມາເຖິງ ຫຼັງຈາກ ການອຸທິດຕົນຫລືການອຸທິດຕົນຂອງພວກເຮົາເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກດີເລີດ.
ໃນເວລາທີ່ລວບລວມ 'ນັກສຶກສາ ຄຳ ພີໄບເບິນສັກສິດຂອງການເລີ່ມຕົ້ນ', ຂ້ອຍໄດ້ວາງວິນຍານຫຼັງຈາກຮັບບັບຕິສະມາໃນນ້ ຳ. ເປັນຫຍັງບໍ່ກ່ອນ? ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສືບຕໍ່ກັບຄືນໄປບ່ອນແລະດັງນີ້ຕໍ່ໄປກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. ຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ທີ່ອຸທິດຕົນເອງຕາຍກ່ອນທີ່ລາວຈະສາມາດສະແດງສັນຍາລັກຂອງການອຸທິດຕົນ, ມັນຈະເປັນໄປບໍ່ໄດ້ບໍທີ່ລາວຈະໄດ້ຮັບການເປັນພະຍານເຖິງວິນຍານຂອງການເອີ້ນຂອງລາວ? ນັ້ນບໍ່ແມ່ນ ຕຳ ແໜ່ງ ທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນ. ການອຸທິດຕົວບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດແມ່ນບໍ?
ຍ້ອນວ່າ 'ແທ່ນບູຊາ' ໃຫຍ່ກວ່າ 'ຂອງປະທານ', ພວກເຮົາຮັບຮູ້ວ່າການອຸທິດຕົນຂອງພວກເຮົາແມ່ນໃຫຍ່ກວ່າການຮັບບັບຕິສະມາ:

ຄົນຕາບອດ! ສຳ ລັບອັນໃດທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ, ຂອງຂວັນຫລືແທ່ນບູຊາທີ່ເຮັດໃຫ້ຂອງປະທານສັກສິດ? - Mat 23: 19

ນີ້ແມ່ນໂອກາດທີ່ດີເລີດທີ່ຈະຊີ້ແຈງວ່າສິນລະລຶກບໍ່ສາມາດຊ່ວຍຊີວິດຄົນໄດ້. ສັດທາ - ບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກ, ແຕ່ສິນລະລຶກແມ່ນວຽກງານທີ່ຜະລິດໂດຍສັດທາ. ກາໂຕລິກແລະແບບດັ້ງເດີມເຊື່ອວ່າເດັກທາລົກໄດ້ຮັບຄວາມລອດໂດຍການເຮັດວຽກ.
ເລື່ອງເລົ່າເກົ່າ ໆ ກໍ່ເກີດຂື້ນຄືແນວນີ້: ເດັກນ້ອຍ ກຳ ລັງຈະຕາຍແລະປະໂລຫິດໄດ້ປະກາດໃຫ້ທັນເວລາຮອດເຮືອນເພື່ອໃຫ້ບັບຕິສະມາເດັກ. ໃນຂະນະທີ່ເດັກນ້ອຍໄດ້ໃຫ້ລົມຫາຍໃຈສຸດທ້າຍຂອງນາງ, ມີຄົນຂອບໃຈພະເຈົ້າທີ່ປະໂລຫິດນຸ່ງເກີບແລ່ນໃນມື້ນັ້ນ, ຫຼືລາວຈະມາຮອດຊ້າເກີນໄປທີ່ຈະຊ່ວຍຊີວິດເດັກ.
ພຣະເຈົ້າທີ່ຊົງຮັກຈະຍອມໃຫ້ເກີບປະເພດນີ້ ກຳ ນົດຄວາມລອດຂອງຄົນອື່ນບໍ? ແນ່ນອນບໍ່ແມ່ນ!
ໃນກໍລະນີຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດແລະອັກຄະສາວົກ, ພວກເຂົາໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນນ້ ຳ ກ່ອນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການຊົງເຈີມ. ແລະໃນກໍລະນີສ່ວນຕົວຂອງຂ້ອຍ, ມັນຕ້ອງໃຊ້ເວລາຫລາຍປີຫລັງຈາກການບັບຕິສະມາຂອງຂ້ອຍຈົນກວ່າຂ້ອຍຈະໄດ້ຮັບການຊົງເຈີມ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ໃນຄວາມເປັນຈິງວ່າຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖືກເຈີມໃນເວລານັ້ນເພາະວ່າຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີວິນຍານເປັນພະຍານ.
ຈາກນີ້ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສະຫລຸບວ່າການໃຫ້ກາຍວິນຍານບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໂດຍໄວຫລືໃນການອຸທິດຕົນ. ມັນ ອາດຈະ ເປັນ, ແຕ່ບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເປັນ.
ຫລັງຈາກນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄິດກ່ຽວກັບ ຄຳ ເວົ້າຂອງອະນິຕະ:

“ ເບິ່ງນີ້ນ້ ຳ. ສິ່ງໃດທີ່ກີດຂວາງຂ້ອຍໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາ?” - ກິດຈະການ 8: 36

ຖ້າຄົນ ໜຶ່ງ ໄດ້ເຂົ້າໃຈແລະຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງຄວາມຈິງຂອງການກັບໃຈ, ແລະດ້ວຍສຸດໃຈແລະດ້ວຍສຸດໃຈແລະຈິດວິນຍານຂອງລາວອຸທິດຕົນຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ລາວຈະບໍ່ຮ້ອງອອກມາວ່າ: "ສິ່ງໃດທີ່ກີດຂວາງຂ້ອຍໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາ"? ລາວຈະລໍຖ້າອາທິດ, ເດືອນ, ຫລືປີ?
"ປາກຂອງລາວເວົ້າອອກມາຈາກອຸດົມສົມບູນຂອງຫົວໃຈ" - ລູກາ 6: 45
ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າຄົນດັ່ງກ່າວຈະຊອກຫາໂອກາດທີ່ໃກ້ທີ່ສຸດເພື່ອສະແດງສິ່ງທີ່ມີຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງລາວ. ດ້ວຍການອຸທິດດ້ວຍຫົວໃຈຢ່າງຈິງໃຈ, ມັນຈະບໍ່ ໝົດ ເວລາ ໝົດ ເວລາຈົນກວ່າຈະຮັບບັບຕິສະມາໃນນ້ ຳ ເປັນສັນຍາລັກຂອງມັນ.
ພຣະບິດາໄດ້ປະກາດພຣະບຸດຫລັງຈາກຮັບບັບເຕມາຈາກນ້ ຳ. ເມື່ອພວກເຮົາປະກາດການຮັບບັບຕິສະມາຂອງພວກເຮົາໃນການຕາຍຂອງພຣະຄຣິດພວກເຮົາກໍ່ໄດ້ຮັບຮູ້ພຣະຄຣິດກ່ອນຜູ້ຊາຍ. ດັ່ງນັ້ນພຣະຄຣິດສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ພວກເຮົາຮັບຮູ້ຕໍ່ ໜ້າ ພຣະບິດາຜູ້ສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນ. (Mat 10: 32) ພຣະບິດາຜູ້ທີ່ໄດ້ດຶງພວກເຮົາມາຫາພຣະຄຣິດຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນ (John 6: 44), ດຽວນີ້ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນຈາກພຣະບຸດຂອງລາວແລະພ້ອມທີ່ຈະສົ່ງຈິດໃຈຂອງລາວມາຮັບປະກັນພວກເຮົາແລະປະກາດພວກເຮົາເປັນລູກຂອງລາວ.
ໃນກໍລະນີການບັບຕິສະມາດ້ວຍນ້ ຳ ແມ່ນບໍ່ເປັນໄປໄດ້ ສຳ ລັບເຫດຜົນທີ່ສາມາດປະຕິບັດໄດ້, ໃນເວລານັ້ນບຸກຄົນນັ້ນຈະປະກາດຢ່າງເປັນທາງການວ່າລາວໄດ້ທຸ່ມເທຕົວເອງແລະຢາກໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນໂອກາດ ທຳ ອິດ. ຖ້າລາວເສຍຊີວິດກ່ອນທີ່ລາວຈະສາມາດຮັບບັບເຕມາໄດ້, ນັ້ນກໍ່ຈະເປັນການປະກາດສາທາລະນະຫລືສິນລະລຶກຂອງລາວ.
ຈິດວິນຍານຂອງພະຍາບານຫລືການລ້ຽງດູເປັນລູກເກີດຂື້ນເມື່ອພະເຢໂຫວາຢືນຢັນການເອີ້ນຂອງເຈົ້າ. ຖ້າທ່ານຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການເປັນພະຍານເຖິງວິນຍານ, ທ່ານໄດ້ຝັງຕົວທ່ານເອງແລ້ວໃນຄວາມຕາຍຂອງພຣະຄຣິດ, ອຸທິດຕົນເອງໃຫ້ ສຳ ເລັດກັບພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາ ສຳ ລັບທ່ານໃນຊີວິດຂອງທ່ານ, ແລະທ່ານ ກຳ ລັງໃຫ້ວິນຍານບໍລິສຸດຂອງທ່ານຊີ້ ນຳ ທ່ານໃນເສັ້ນທາງທີ່ທ່ານໄດ້ ກຳ ນົດໄວ້ ອອກສໍາລັບທ່ານ? ທ່ານໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກສາທາລະນະກ່ຽວກັບສິ່ງນີ້ແລ້ວເພື່ອວ່າພໍ່ອາດຈະຮັບຮູ້ທ່ານເຊັ່ນກັນບໍ?
ພວກເຮົາບໍ່ຄວນບອກໃຫ້ຜູ້ອື່ນຮັບສ່ວນຖ້າເຂົາເຈົ້າຍອມຮັບວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖືກເຈີມ, ຄືກັນກັບວ່າພວກເຮົາບໍ່ຄວນບອກຄົນ ໜຶ່ງ ໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາຢູ່ທີ່ນັ້ນແລະຖ້າພວກເຮົາຮູ້ວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ອຸທິດຕົນເອງ. ປະຊາຊົນທຸກຄົນຄວນຈະຮັບບັບຕິສະມາ, ແລະຊາວຄຣິດສະຕຽນທຸກຄົນແມ່ນຢູ່ພາຍໃຕ້ ຄຳ ສັ່ງໃຫ້ຮັບສ່ວນ, ແຕ່ວ່າມັນມີລະບຽບທີ່ຖືກຕ້ອງໃນສິ່ງທີ່ເກີດຂື້ນ (ສະແດງໂດຍກາໂຕລິກນັບຕັ້ງແຕ່ການອຸທິດຕົນສາມາດເກີດຂື້ນໄດ້ຫຼາຍປີຫລັງຈາກການບັບຕິສະມາ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບກໍລະນີຂອງພະຍານຫຼາຍຄົນທີ່ບໍ່ຍອມ ຈຳ ນົນ ຊີວິດຂອງພວກເຂົາເຖິງຄວາມຕາຍໃນພຣະຄຣິດເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຈະຮັບບັບຕິສະມາກໍ່ຕາມ). ເຂົ້າຈີ່ແລະເຫລົ້າບໍ່ແມ່ນບາງເລື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາຖືກເຈີມແລະທັງບໍ່ໃຫ້ຊີວິດນິລັນດອນ ນຳ ອີກ. ການຮັບສ່ວນແມ່ນພຽງແຕ່ສັນຍາລັກ, ສິນລະລຶກຂອງການເລີ່ມຕົ້ນຫລືການພິສູດທີ່ເຫັນໄດ້ຈາກການຊົງເຈີມແລະບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
ສະນັ້ນຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ບອກພວກເຮົາວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກເຈີມ, ພວກເຮົາຄວນຈະຊ່ວຍພວກເຂົາໂດຍການແບ່ງປັນຄວາມຫວັງຂອງພວກເຮົາ (1 Pe 3: 15) ແລະຄວາມຮູ້ຈາກພຣະ ຄຳ ພີດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຍັງໄດ້ກ້າວສູ່ຂັ້ນຕອນທີ່ພວກເຂົາອຸທິດຕົນເອງເພື່ອເສຍສະລະໃນສະຫະພັນກັບພຣະຄຣິດ.
ການຮັບສ່ວນແມ່ນການສະແດງອອກເຖິງສິ່ງທີ່ອາໄສຢູ່ພາຍໃນຕົວທ່ານ. ມັນເປັນການສະແດງອອກທີ່ມີຄວາມ ໝາຍ ຫຼາຍ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດບອກໄດ້ວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຮັບສ່ວນ. ພວກເຂົາຍອມທົນທຸກການເຍາະເຍີ້ຍ, ຄວາມທຸກຍາກ ລຳ ບາກແລະຄວາມຕາຍແທນທີ່ຈະປະຕິເສດສັນຍາລັກ.
 

ການຮັບເອົາພະຍານຂອງພຣະວິນຍານ

ມີຄົນຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າລາວຖືກເຈີມ?
ທຳ ອິດພຣະບິດາເອີ້ນພວກເຮົາ. ພວກເຮົາຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງກ່ຽວກັບພຣະຄຣິດແລະພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງທີ່ປະຫຍັດ, ແລະເຕີບໃຫຍ່ໃນການຍົກຍ້ອງຂອງມັນ. ພະວິນຍານກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ກັບໃຈແລະເພີ່ມຄວາມປາຖະ ໜາ ໃນໃຈຂອງເຮົາທີ່ຈະເຮັດຕາມໃຈປະສົງຂອງພະເຢໂຫວາໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.
ໃນຊ່ວງເວລາໃດ ໜຶ່ງ, ຄົນ ທຳ ມະຊາດຂອງພວກເຮົາຕ້ານທານສິ່ງນີ້ແລະຢາກຍຶດ ໝັ້ນ ກັບຄວາມປະສົງແລະຄວາມປາຖະ ໜາ ຂອງໂລກ. ພວກເຮົາອາດຈະຕ້ານທານກັບວິນຍານຫລືແມ່ນແຕ່ເຮັດໃຫ້ວິນຍານເສົ້າໂສກໃນແບບນີ້, ແຕ່ວ່າພໍ່ຂອງພວກເຮົາທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນບໍ່ຍອມແພ້ທ່ານ.
ອີກບໍ່ດົນທ່ານຈະຍອມ ຈຳ ນົນຕໍ່ຄວາມປະສົງຂອງພຣະບິດາ, ແລະ ຄຳ ວ່າ“ ຂໍໃຫ້ພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງ ສຳ ເລັດ” ມີຄວາມ ສຳ ຄັນສ່ວນຕົວ. ເຈົ້າຈຸ່ມຕົວເອງໃຫ້ເຕັມທີ່ໃນຄວາມປະສົງຂອງພະອົງ. ການຮັບບັບຕິສະມານີ້ແມ່ນການບັບຕິສະມາຂອງທ່ານໃນການຕາຍຂອງພຣະຄຣິດ. ມັນແມ່ນຊ່ວງເວລາທີ່ທ່ານຍອມຮັບເອົາພຣະຄຣິດເປັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະເປັນພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງທ່ານ, ແລະໂດຍໄຊຊະນະແຫ່ງຄວາມເຊື່ອອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້, ພຣະເຈົ້າປະກາດວ່າທ່ານເປັນຄົນຊອບ ທຳ ໂດຍພຣະໂລຫິດຂອງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ.
ການໄດ້ຮັບການປະທັບຕາແຫ່ງຄວາມຊອບ ທຳ ນີ້, ຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງຫົວໃຈຂອງທ່ານດຽວນີ້ກະຕຸ້ນທ່ານໃຫ້ປະກາດຢ່າງເປັນທາງການກ່ຽວກັບຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າໃນນາມຂອງທ່ານ.
ໃນຂະນະທີ່ທ່ານຈຸ່ມຕົວທ່ານເຂົ້າໄປໃນຮ່າງກາຍຂອງນໍ້າ, ຄວາມຄິດໄດ້ຜ່ານຈິດໃຈຂອງທ່ານວ່າຄົນເກົ່າໄດ້ເສຍຊີວິດແລ້ວ. ເມື່ອທ່ານລຸກຂຶ້ນ, ແລະເປີດຕາຂອງທ່ານດ້ວຍນ້ ຳ ໄຫຼອອກ, ທ່ານຮູ້ວ່າສິ່ງນີ້ສະແດງເຖິງການເລີ່ມຕົ້ນຂອງຊີວິດ ໃໝ່, ສົມເຫດສົມຜົນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມ ສຳ ພັນທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າເກົ່າກັບພຣະບິດາຂອບໃຈພຣະຄຣິດທີ່ເປັນຜູ້ໄກ່ເກ່ຍຂອງທ່ານ.
ຕອນນີ້ວິນຍານທີ່ມາຈາກພຣະບິດາກາຍເປັນການເຄື່ອນໄຫວໃນຂະບວນການທີ່ຈະ ນຳ ທ່ານຈາກຄວາມຊອບ ທຳ ມາສູ່ຄວາມບໍລິສຸດ.
ເຖິງແມ່ນວ່າຖືກຕ້ອງ, ທ່ານຍັງສືບຕໍ່ອາໄສຢູ່ໃນຮ່າງກາຍທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບແລະປະເຊີນກັບຄວາມຍາກລໍາບາກໃນເນື້ອຫນັງ. ເມື່ອເນື້ອຫນັງຂອງພວກເຮົາຕໍ່ຕ້ານກັບວິນຍານ. ພວກເຮົາອາດຈະຮູ້ສຶກວ່າຖ້ອຍ ຄຳ ເຫລົ່ານີ້ ນຳ ໃຊ້ກັບພວກເຮົາ:

ໂອ້ຜູ້ຊາຍທີ່ໂຫດຮ້າຍວ່າຂ້ອຍແມ່ນຂ້ອຍ! ມີໃຜແດ່ທີ່ຈະປົດປ່ອຍຂ້ອຍອອກຈາກຮ່າງກາຍແຫ່ງຄວາມຕາຍນີ້? ຂ້ອຍຂອບໃຈພະເຈົ້າຜ່ານອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ. ສະນັ້ນຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຮັບໃຊ້ກົດ ໝາຍ ຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍຈິດໃຈ; ແຕ່ວ່າດ້ວຍເນື້ອ ໜັງ ກົດຂອງບາບ. - Ro 7: 24-25

ໃນບາງເວລາ, ພວກເຮົາອາດຈະຕ້ານທານກັບການເຮັດວຽກຂອງພຣະວິນຍານໃນຊີວິດຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຮົາອາດຈະຮູ້ສຶກເສຍໃຈໂດຍການປະຕິບັດສິ່ງທີ່ຜິດທີ່ບໍ່ກັບໃຈ! ຜູ້ທີ່ປະຕິບັດສິ່ງດັ່ງກ່າວຈະບໍ່ໄດ້ຮັບອານາຈັກເປັນມູນມໍລະດົກ. ສິ່ງ ສຳ ຄັນແມ່ນພວກເຮົາຕ້ອງ ດຳ ເນີນຊີວິດຕາມການອຸທິດຕົນຂອງພວກເຮົາແລະຮຽນຮູ້ທີ່ຈະກຽດຊັງສິ່ງທີ່ຊົ່ວແລະຮັກສິ່ງທີ່ດີ. ພວກເຮົາຕ້ອງໃສ່ບຸກຄະລິກລັກສະນະຂອງພຣະຄຣິດ.
ອີກວິທີ ໜຶ່ງ ທີ່ການເຮັດວຽກຂອງວິນຍານອາດຈະຕ້ານທານໄດ້ແມ່ນເມື່ອເຮົາຖືກລໍ້ລວງໃຫ້ຜູ້ຊາຍເປັນຜູ້ ນຳ. ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວໂທດພວກຟາຣີຊາຍວ່າໄດ້ປິດປະຕູຂອງອານາຈັກສະຫວັນຈາກປະຊາຊົນ (Mat 23: 13).
ໃນເວລາທີ່ວິນຍານເປັນພະຍານຕໍ່ພວກເຮົາວ່າພວກເຮົາແມ່ນລູກຂອງພຣະເຈົ້າແທ້ໆ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຄວາມສົງໃສໃດໆກໍ່ຖືກລົບລ້າງກ່ຽວກັບຄວາມຫວັງຂອງພວກເຮົາ (Romans 8). ມັນເປັນປະທັບຕາອີກອັນ ໜຶ່ງ ທີ່ປະທັບໃຈພວກເຮົາ, ເປັນຂີດ ໝາຍ ໃນຂະບວນການຂອງພວກເຮົາໄປສູ່ຄວາມບໍລິສຸດ.
ຕະຫຼອດເວລາຈິດໃຈ ກຳ ລັງສອນພວກເຮົາທຸກຢ່າງກ່ຽວກັບການຊົງເຈີມແລະ ນຳ ພາພວກເຮົາຈົນເຖິງເວລານີ້ເມື່ອຄວາມເຊື່ອ ໝັ້ນ ຂອງພວກເຮົາກາຍເປັນຄົນທີ່ບໍ່ສາມາດເຄື່ອນໄຫວໄດ້ (1 John 2: 27) ທີ່ພວກເຮົາຍອມຮັບຢ່າງແທ້ຈິງ.
ວິທີທີ່ວິນຍານເຮັດໃຫ້ຄວາມເຊື່ອ ໝັ້ນ ນີ້ ໝັ້ນ ໃຈໃນຕົວທ່ານເອງສາມາດແຕກຕ່າງກັນໄປຈາກຄົນຕໍ່ຄົນ. ໃນກໍລະນີຂອງຂ້ອຍ, ຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍເລີ່ມກ່າວຫາຂ້ອຍວ່າໄດ້ປະຕິເສດການເສຍສະຫຼະຂອງພະຄລິດໃນພິທີລະນຶກເຖິງພະຍານພະເຢໂຫວາ. ເມື່ອຂ້ອຍຕໍ່ຕ້ານການເຮັດວຽກຂອງວິນຍານ, ສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງຂ້ອຍກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີຄວາມຝັນຄືນ ໃໝ່ ກ່ຽວກັບຄວາມຊົງ ຈຳ ແລະທຸກໆຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍປະຕິເສດມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເສຍໃຈຈົນເຖິງເວລາທີ່ຂ້ອຍຕື່ນນອນໃນຕອນກາງຄືນທີ່ຮ້ອງໄຫ້ຄືກັບເດັກນ້ອຍ. ຈາກນັ້ນຕໍ່ ໜ້າ ຂ້ອຍໄດ້ຕັ້ງໃຈຢຸດການຕໍ່ຕ້ານແລະຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບການຊົງເຈີມຂອງຂ້ອຍ.
ຂະບວນການຮຽນຮູ້ ນຳ ໄປສູ່ຄວາມເຊື່ອ ໝັ້ນ. ແລະແມ່ນແຕ່ເມື່ອທ່ານເລີ່ມຮັບປະຈັກພະຍານເຖິງວິນຍານ, ມັນກໍ່ຍັງເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະຕ້ານທານກັບມັນ. ດຽວນີ້ພະຍາມານໄດ້ໃຊ້ເຄື່ອງມືທີ່ມີກຽດທີ່ສຸດຂອງລາວ: ຄວາມຢ້ານກົວຂອງມະນຸດ. ຄວາມເຊື່ອ ໝັ້ນ ຂອງພວກເຮົາແມ່ນບໍ່ສົມບູນຖ້າພວກເຮົາຢູ່ພາຍໃຕ້ການເປັນຂ້າທາດຫລືຄວາມຢ້ານກົວຂອງຜູ້ຊາຍ.
ນີ້ແມ່ນຄວາມ ໝາຍ ທີ່ແທ້ຈິງຂອງການຮັບສ່ວນ. ມັນເປັນສັນຍານທີ່ບອກວ່າຈາກຄວາມເຊື່ອ ໝັ້ນ ຂອງທ່ານ, ຫົວໃຈຂອງທ່ານກະຕຸ້ນທ່ານໃຫ້ປະກາດເປັນສາທາລະນະວ່າພຣະບິດາຜ່ານວິນຍານຂອງພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ຫຼັກຖານທີ່ບໍ່ສາມາດຢັ້ງຢືນໄດ້ວ່າທ່ານໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກພຣະອົງ.
ສຳ ລັບການສະມາທິໃນຫົວຂໍ້ຕໍ່ໄປ, ໃຫ້ປຽບທຽບ Parable of Sower (Parable of the Sower (Matthew 13)).
 

ການໂທຫາຜູ້ອາວຸໂສ

ການຊົງເຈີມນັ້ນແມ່ນການເອີ້ນ, ແມ່ນຈະແຈ້ງຈາກພຣະ ຄຳ ພີ:

“ ສຳ ລັບທຸກຄົນໃນເມືອງໂລມທີ່ໄດ້ຮັກພະເຈົ້າແລະ ເອີ້ນວ່າ ຈະ ໄພ່ພົນ: ຂໍຂອບໃຈທ່ານແລະຄວາມສະຫງົບສຸກຈາກພຣະເຈົ້າພຣະບິດາຂອງພວກເຮົາແລະອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ "- Ro 1: 7 ESV

ດ້ວຍເຫດນີ້ພຣະອົງຈຶ່ງເປັນຜູ້ໄກ່ເກ່ຍຂອງພັນທະສັນຍາ ໃໝ່, ສະນັ້ນ, ນັບຕັ້ງແຕ່ຄວາມຕາຍໄດ້ເກີດຂື້ນ ສຳ ລັບການໄຖ່ບາບຂອງການລະເມີດທີ່ໄດ້ກະ ທຳ ພາຍໃຕ້ພັນທະສັນຍາ ທຳ ອິດ, ຜູ້ທີ່ຖືກເອີ້ນ ອາດຈະໄດ້ຮັບ ຄຳ ສັນຍາຂອງມໍລະດົກນິລັນດອນ.” - ລາວ 9: 14 NASB

“ ໄປທີ່ໂບດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ເມືອງໂກລິນໂທ, ຕໍ່ຜູ້ທີ່ຖືກເຮັດໃຫ້ບໍລິສຸດໃນພຣະເຢຊູຄຣິດແລະ ເອີ້ນວ່າ ຈະ ໄພ່ພົນ, ດ້ວຍທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ທຸກບ່ອນຮຽກຮ້ອງພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ, ທັງຂອງພວກເຂົາແລະຂອງພວກເຮົາ” - 1 Co 1: 2 KJV

ບໍ່ມີຫລາຍຄົນທີ່ມີກຽດຫລືສະຫລາດ, ແຕ່ຄົນທີ່ຖ່ອມຕົວອອກຈາກໂລກນີ້ຖືກເອີ້ນວ່າ (ປຽບທຽບ 1 Pe 5: 5-6).

ສຳ ລັບການພິຈາລະນາການເອີ້ນຂອງທ່ານ, ອ້າຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ວ່າບໍ່ມີຄົນສະຫລາດຫລາຍຄົນຕາມເນື້ອ ໜັງ, ບໍ່ມີຫລາຍຄົນ, ບໍ່ມີຫລາຍຄົນ, ບໍ່ມີກຽດຕິຍົດຫລາຍ; ແຕ່ວ່າພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເລືອກ ໄດ້ ໂງ່ ສິ່ງຕ່າງໆຂອງໂລກທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄົນສະຫລາດ, ແລະພຣະເຈົ້າອັບອາຍ ໄດ້ເລືອກ ໄດ້ ອ່ອນແອ ສິ່ງຂອງໂລກທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ອັບອາຍສິ່ງທີ່ແຂງແຮງ, ແລະສິ່ງທີ່ເປັນພື້ນຖານຂອງໂລກແລະ ຖືກດູຖູກ ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເລືອກ, ສິ່ງທີ່ບໍ່ແມ່ນ, ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະ ກຳ ຈັດສິ່ງທີ່ເປັນຢູ່, ເພື່ອວ່າບໍ່ມີໃຜຈະອວດອ້າງຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະເຈົ້າ. ແຕ່ດ້ວຍການກະ ທຳ ຂອງທ່ານທ່ານຢູ່ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ, ຜູ້ທີ່ກາຍເປັນຜູ້ ນຳ ໃຊ້ປັນຍາຈາກພຣະເຈົ້າ, ແລະຄວາມຊອບ ທຳ ແລະຄວາມບໍລິສຸດ, ແລະການໄຖ່, ດັ່ງນັ້ນ, ດັ່ງທີ່ຂຽນໄວ້, 'ໃຫ້ຜູ້ທີ່ອວດອ້າງ, ອວດຕົວໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. "- 1 Co 1: 26-31 NASB

ມີພຽງແຕ່ການເອີ້ນດຽວເທົ່ານັ້ນ, ແລະເວລາທີ່ທ່ານຖືກເອີ້ນ:

“ ມີຮ່າງກາຍດຽວແລະພຣະວິນຍານດຽວກັນຄືກັນກັບທ່ານທ່ານຖືກເອີ້ນໃຫ້ເປັນຄວາມຫວັງອັນ ໜຶ່ງ ໃນເວລາທີ່ທ່ານຖືກເອີ້ນ” - Eph 4: 4 NIV

ທຸກຄົນທີ່ຖືກເອີ້ນໃຫ້ມີຄວາມຫວັງດຽວ. ຄຳ ວ່າ Christian ແມ່ນມາຈາກ ຄຳ ວ່າ Christ, ເຊິ່ງແປວ່າ“ ຜູ້ຖືກເຈີມ”. ຜູ້ຖືກເຈີມຢ່າງຖືກຕ້ອງແລະຖືກຕ້ອງເອີ້ນວ່າຕົນເອງເປັນຄຣິສຕຽນ. ດ້ວຍເຫດຜົນນີ້, ບາງຄັ້ງທ່ານຈະອ່ານໃນ blog ນີ້ວ່າມີຄວາມຫວັງພຽງຢ່າງດຽວ ສຳ ລັບຄຣິສຕຽນ.
 

ເຈົ້າຈະຮູ້ໄດ້ຢ່າງໃດວ່າເຈົ້າໄດ້ຖືກເຈີມ?

ມັນແມ່ນເວລາທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດກັບນິທານໃນຕົວເມືອງ. ພະຍານພະເຢໂຫວາບາງຄົນຄິດວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດຖືກເຈີມເພາະພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ເອີ້ນ. ຄົນອື່ນຄິດວ່າຍ້ອນວ່າພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມຝັນ, ວິໄສທັດຫລືສຽງຫລືຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ລົ້ນເຫລືອ, ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກເອີ້ນ. ບາງຄົນຄິດວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດຖືກເອີ້ນວ່າພວກເຂົາບໍ່ ເໝາະ ສົມ, ໂງ່ຫລືອ່ອນແອ. ກົງກັນຂ້າມທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມຈິງ!
ພຣະ ຄຳ ພີແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍສົມບັດລໍຖ້າທີ່ຈະພົບເຫັນ. ເມື່ອພວກເຮົາພົບເຫັນສົມບັດທີ່ມີຄວາມ ໝາຍ ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ສຳ ລັບພວກເຮົາສ່ວນຕົວ, ມັນຄົງຢູ່ກັບພວກເຮົາຕະຫຼອດຊີວິດ. ການເປີດເຜີຍ 3: 20 ມີຄວາມ ໝາຍ ສ່ວນຕົວເຊັ່ນນີ້ ສຳ ລັບຂ້ອຍ.

ເຈົ້າຢູ່ໃສ?
"ຂ້ອຍ​ຢູ່​ນີ້!"

ຂ້ອຍບໍ່ແນ່ໃຈ, ຂ້ອຍຈະຮູ້ແນ່ນອນໄດ້ແນວໃດ?
“ ຂ້ອຍຢືນຢູ່ທີ່ປະຕູແລະເຄາະ”

ຂ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງເອີ້ນຂອງເຈົ້າ, ຂ້ອຍຕ້ອງເຮັດແນວໃດ?
“ ຖ້າ [ເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຂອງຂ້ອຍ], [ເປີດ] ປະຕູ”

ຈະເປັນແນວໃດຖ້າຂ້ອຍຍອມຮັບສາຍຂອງເຈົ້າ?
“ ຂ້ອຍຈະເຂົ້າມາແລະກິນເຂົ້າກັບ [ເຈົ້າ]”

ທ່ານ ກຳ ລັງລໍຖ້າຟັງສຽງຈາກສະຫວັນທີ່ກ່າວວ່າ:“ ເຈົ້າເປັນລູກຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍຮັກເຈົ້າ” ບໍ? ພວກເຮົາສາມາດ“ ໄດ້ຍິນສຽງຂອງພຣະອົງ” ໄດ້ແນວໃດແລະໄດ້ຍິນລາວ“ ເຄາະ”? ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ ຄຳ ຕອບຕໍ່ ຄຳ ຖາມນີ້, ບາງທີພວກເຮົາອາດຈະລໍຖ້າຊີວິດຂອງພວກເຮົາ. ຄຳ ຕອບແມ່ນຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອ, ເຊິ່ງເປັນ ໝາກ ຜົນຂອງວິນຍານ (Gal 5: 22 KJV).

ເພາະວ່າພວກເຈົ້າທຸກຄົນເປັນບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ໂດຍຜ່ານສັດທາ ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ” - ຄາລາເຕຍ 3: 26 NIV

ຫມາກໄມ້ໃຊ້ເວລາທີ່ຈະເຕີບໃຫຍ່, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບສັດທາ. ພາຍໃຕ້ຫົວຂໍ້ຍ່ອຍ“ ການຮັບເອົາພະຍານຂອງພຣະວິນຍານ”, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍົກຕົວຢ່າງກ່ຽວກັບວິທີທີ່ພວກເຮົາອາດຈະຕ້ານທານກັບການເຮັດວຽກຂອງພຣະວິນຍານ.

“ ສຳ ລັບຜູ້ທີ່ເປັນ ນຳ ພາໂດຍພຣະວິນຍານ ແມ່ນລູກຂອງພຣະເຈົ້າ” - Ro 8: 1

ຖ້າພວກເຮົາຕໍ່ຕ້ານວິນຍານ, ແລ້ວວິນຍານຈະບໍ່ສາມາດເກີດ ໝາກ ຜົນຂອງສັດທາ. ໝາກ ໄມ້ຂອງວິນຍານສາມາດປູກຝັງໄດ້, ແລະສັດທາແມ່ນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາມີຄວາມຫວັງ.

"ເພາະຜ່ານທາງພຣະວິນຍານ, ໂດຍຄວາມເຊື່ອ, ພວກເຮົາລໍຖ້າຄວາມຫວັງຂອງຄວາມຊອບ ທຳ ຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ.” - Gal 5: 5 HCSB

ການປູກຝັງແມ່ນ ຄຳ ສັບ. ສັງເກດຄໍາສັບໃນ WT ຂອງເດືອນມັງກອນ 15, 1952, pp. 62-64:

“ ບັດນີ້ພະເຈົ້າປະຕິບັດກັບເຈົ້າແລະລາວຕ້ອງປະຕິບັດກັບເຈົ້າແລະການເປີດເຜີຍຄວາມຈິງຂອງເຈົ້າຕໍ່ເຈົ້າ ປູກ ໃນທ່ານຄວາມຫວັງບາງຢ່າງ. ຖ້າລາວ ປູກຝັງ ໃນຄວາມຫວັງຂອງທ່ານທີ່ຈະໄປສະຫວັນ, ນັ້ນກາຍເປັນຄວາມ ໝັ້ນ ໃຈຂອງທ່ານ, ແລະທ່ານພຽງແຕ່ຖືກກືນເຂົ້າໄປໃນຄວາມຫວັງນັ້ນ, ເພື່ອວ່າທ່ານຈະເວົ້າເປັນຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະໄປສະຫວັນ, ທ່ານ ກຳ ລັງເພິ່ງພາສິ່ງນັ້ນ, ທ່ານ ທ່ານຄິດແນວນັ້ນ, ທ່ານອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າເພື່ອສະແດງຄວາມຫວັງນັ້ນ. ທ່ານ ກຳ ລັງຕັ້ງເປົ້າ ໝາຍ ນັ້ນເປັນເປົ້າ ໝາຍ ຂອງທ່ານ. ມັນແຜ່ລາມເປັນທັງຫມົດຂອງທ່ານ. ທ່ານບໍ່ສາມາດເອົາມັນອອກຈາກລະບົບຂອງທ່ານ. ມັນແມ່ນຄວາມຫວັງທີ່ຊັກຊວນທ່ານໄວ້. ຫຼັງຈາກນັ້ນມັນຕ້ອງແມ່ນວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ກະຕຸ້ນຄວາມຫວັງນັ້ນແລະເຮັດໃຫ້ມັນມີຊີວິດຢູ່ໃນທ່ານ, ເພາະວ່າມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຫວັງ ທຳ ມະຊາດທີ່ມະນຸດຢູ່ໃນໂລກຈະບັນເທີງ. "

ເມື່ອພວກເຮົາເປັນຜູ້ຖືກເຈີມ, ພວກເຮົາບາງຄົນອາດຈະຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກຫລືຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີ. ພວກເຮົາສາມາດມີຄວາມສຸກກັບກັນແລະກັນເມື່ອເປັນແນວນັ້ນ. ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ໂດຍການຊົງເຈີມຂອງພຣະອົງຖືກ ນຳ ພາໂດຍພຣະວິນຍານເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ. ໃນປະສົບການ ທຳ ອິດຂອງລາວຫລັງຈາກໄດ້ຖືກເຈີມ, ລາວຖືກທົດລອງ, ຕ້ອງຕ້ານທານກັບຄວາມສົງໄສທີ່ພະຍາມານໄດ້ທົດລອງ. ສະນັ້ນແທນທີ່ຈະມີຄວາມສຸກ, ພວກເຮົາອາດຈະປະສົບກັບການຂົ່ມເຫັງແລະປະເຊີນກັບຄວາມສົງໄສໃນການຖືກເຈີມ. ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາມີຄວາມປິຕິຍິນດີ ນຳ ກັນເມື່ອມີເຫດການແບບນີ້, ເພາະວ່າປະສົບການຂອງພວກເຂົາແມ່ນຄ້າຍຄືກັບຂອງພຣະຄຣິດຫຼາຍ.
 

ການຫັນໄປສູ່ ຄຳ ສອນ JW ທີ່ທັນສະ ໄໝ

ເດືອນຕຸລາ 1^st ວາລະສານສະບັບເລກທີ 1934 ຊີ້ໃຫ້ເຫັນໃນຫົວຂໍ້ 'ຈຸດປະສົງຂອງການເຕົ້າໂຮມໄພ່ພົນຂອງໄພ່ພົນ' ວ່າ "ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນທີ່ເຮັດພັນທະສັນຍາໂດຍການເສຍສະລະສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມສັດຊື່" ແລະ " ພຣະເຢຊູຄຣິດ”.
ຕໍ່ມາໃນບົດຂຽນໄດ້ກ່າວວ່າໃນ Christendom, ຫຼາຍຄົນຖືກຫຼອກລວງເປັນນັກໂທດພາຍໃຕ້ອິດທິພົນຂອງນັກບວດແລະພວກເຂົາຍັງບໍ່ໄດ້ ດຳ ລົງຊີວິດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພວກເຂົາ. ຄຳ ເພງ 79: 11 ແລະ 102: 19-20 ແມ່ນອ້າງອີງເພື່ອສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ແນວຄິດທີ່ວ່າພະເຢໂຫວາຍັງອາດຈະສະແດງຄວາມເມດຕາຕໍ່ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້:

ຂໍຮ້ອງໃຫ້ສຽງຮ້ອງຂອງນັກໂທດທີ່ມາຢູ່ຕໍ່ ໜ້າ ເຈົ້າ; ດ້ວຍແຂນທີ່ແຂງແຮງຂອງເຈົ້າຮັກສາຜູ້ທີ່ຖືກຕັດສິນລົງໂທດໃຫ້ຕາຍ. - Ps 79: 11

ໃນຖານະເປັນເລື່ອງທີ່ ໜ້າ ເສົ້າໃຈ, ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນທຸກມື້ນີ້ມີພະສົງແລະຄຸກ. ໃນ 2014, Gerrit Losh ຂອງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງໄດ້ລົງທືນໃນເວລາທີ່ລາວຖືກຮ້ອງຂໍໃຫ້ເປັນພະຍານໃນຄະດີກ່ຽວກັບເດັກຊາຍຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ຕໍ່ຕ້ານອະດີດອ້າຍແລະ ໄດ້ລະບຸໄວ້ເປັນບັນຫາຂອງລາຍລັກອັກສອນ, ບັນທຶກດ້ານກົດ ໝາຍ ຜູ້ທີ່ຖືສິດ ອຳ ນາດສູງສຸດ ເໜືອ ສັດທາຂອງພວກເຮົາ. ບໍ່ແມ່ນພຣະຄຣິດ, ບໍ່ແມ່ນພຣະ ຄຳ ພີ, ແຕ່ວ່າອົງການປົກຄອງ:

ມື້ນີ້ພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ເຕົ້າໂຮມຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມເກືອບ 20 ລ້ານຄົນເພື່ອລະນຶກເຖິງປີຂອງເຂົາເຈົ້າ. ມີພຽງແຕ່ປະມານ 14,000 ທີ່ໄດ້ຮັບຈາກສັນຍາລັກໃນເຫດການນີ້. ພວກເຂົາໄດ້ຖືກບອກໂດຍກຸ່ມນັກບວດຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນການຕາຍຂອງພະຄລິດ. ພວກເຂົາໄດ້ຖືກກັກຂັງຄວາມຈິງໃຫ້ກັບກຸ່ມນັກບວດນີ້ເພາະວ່າພຽງແຕ່ພວກເຂົາຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າໃຈ ຄຳ ພີໄບເບິນ ສຳ ລັບສິ່ງທີ່ມັນສອນພວກເຂົາເມື່ອພວກເຂົາອ່ານມັນຢ່າງອິດສະຫຼະ. ພວກເຂົາກໍ່ຖືກບອກ ຄຳ ພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ໃຫ້ອົງກອນ.

ຫໍສັງເກດການຕຸລາ 1^st 1967 p. 587

ພວກເຂົາໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນນ້ ຳ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນສັນຍາລັກຂອງການຕາຍຂອງພວກເຂົາໃນພຣະຄຣິດ. ຖ້າບໍ່ແມ່ນສິນລະລຶກຂອງການສັກກາລະບູຊາໃນການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ, ແລ້ວສິນລະລຶກນັ້ນແມ່ນຫຍັງ?
ນັບຕັ້ງແຕ່ 1985, ຄຳ ປະຕິຍານກ່ຽວກັບການບັບຕິສະມາແມ່ນບໍ່ປ່ຽນແປງ [1]:

(1) ບົນພື້ນຖານຂອງການເສຍສະລະຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ທ່ານໄດ້ກັບໃຈຈາກບາບຂອງທ່ານແລະໄດ້ອຸທິດຕົວໃຫ້ພະເຢໂຫວາເພື່ອເຮັດຕາມໃຈປະສົງຂອງພະອົງບໍ?

(2) ທ່ານເຂົ້າໃຈວ່າການອຸທິດຕົວແລະການຮັບບັບເຕມາຂອງທ່ານລະບຸວ່າທ່ານເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາທີ່ເຂົ້າຮ່ວມກັບອົງການທີ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ ນຳ ຈາກພະວິນຍານຂອງພະເຈົ້າບໍ?

ການສຶກສາໃນພຣະ ຄຳ ພີເຫຼັ້ມທີ 6 ສຶກສາ 3 ຈາກ ໜ້າ 124 ຕໍ່ໄປໄດ້ສອນວ່າການອຸທິດຕົນເພື່ອປະຕິບັດຕາມຄວາມຊອບ ທຳ ແມ່ນສິນລະລຶກຂອງຝູງຊົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ພວກເລວີທີ່ບໍ່ເຊື່ອຖື, ແລະນີ້ແມ່ນການອຸທິດທີ່ແຕກຕ່າງຈາກພວກປະໂລຫິດຂອງພວກເລວີເຊິ່ງນອກຈາກນັ້ນໄດ້ເຮັດການອຸທິດຕົນເພື່ອການເສຍສະລະ. ການອຸທິດຕົນເພື່ອເຮັດຕາມຄວາມຊອບ ທຳ ແລະການບັບຕິສະມາດ້ວຍນ້ ຳ ຈຶ່ງເປັນສັນຍາລັກໂດຍ“ ເສື້ອຂາວ” ພວກເລວີໃສ່.
ພະຍານພະເຢໂຫວາສ່ວນຫຼາຍຍອມຮັບເອົາເຄື່ອງບູຊາຂອງພະເຍຊູເຮັດບາບຂອງເຂົາເຈົ້າແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເສຍສະລະດ້ວຍຮ່າງກາຍຂອງຕົວເອງເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ຕ້ອງການໂດຍຜູ້ຖືກເຈີມ. ດັ່ງນັ້ນຜູ້ຖືກເຈີມໃນບັນດາ JW ແມ່ນກຸ່ມໃນກຸ່ມ, ຄືກັນກັບປະໂລຫິດໄດ້ເປັນກຸ່ມ ໜຶ່ງ ໃນບັນດາຊາວເລວີ. ມັນເບິ່ງຄືວ່າທົ່ວໄປໃນຄຣິສຕຽນເຊັ່ນດຽວກັນ: ອາຊີບການອຸທິດຕົນແຕ່ບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະເສຍສະລະຕົນເອງຕໍ່ພຣະຄຣິດແລະຍອມສະລະຊີວິດເພື່ອມັນ.
Russell ໄດ້ເຫັນ 'ການເສຍສະລະເພື່ອການເສຍສະລະ' ເປັນຂະບວນການ, ເຊິ່ງເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍ 'ການອຸທິດຕົນເພື່ອເຮັດຕາມຄວາມຊອບ ທຳ' ໃນຄວາມຮັກອອກຈາກຫົວໃຈບໍລິສຸດ (1 Tim 1: 5). ມັນເປັນການແຂ່ງຂັນກັບລາຄາຈາກສະຫວັນ.
ການຮັບສ່ວນຂອງສັນຍາລັກແມ່ນຫຼັງຈາກນັ້ນສິນລະລຶກຫລືປະຈັກພະຍານເຖິງການຢູ່ໃນການແຂ່ງຂັນນັ້ນ.
ເຈົ້າຈະເວົ້າແນວໃດຖ້າເຈົ້າສັງເກດເບິ່ງການແຂ່ງຂັນກິລາທີມທີ່ຜູ້ຫຼິ້ນສອງສາມຄົນພະຍາຍາມຊະນະແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຍັງຢືນຢູ່ຫລັງຈາກຮອດເຄິ່ງເວລາ? ຫຼືຖ້າມີນັກແຂ່ງຄົນດຽວແລ່ນກັບລາງວັນໃນສາຍຕາແລະນັກແລ່ນຄົນອື່ນໆກໍ່ມີຄວາມສຸກພຽງແຕ່ຢູ່ໃນການແຂ່ງຂັນຈົນກວ່າຈະມີຜູ້ໃດຊະນະ?
ໂດຍການປ່ຽນແປງຂອງລາງວັນ, ອົງການໄດ້ເຮັດໃຫ້ພະຍານໄດ້ຮັບລາງວັນອື່ນ. ໃນຄວາມເປັນຈິງພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຊື້ອຊາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນທັງ ໝົດ! ໃນການແຂ່ງຂັນນີ້, ພວກເຂົາຖືກບອກວ່າພວກເຂົາສາມາດຮັກສາຊີວິດຂອງພວກເຂົາແທນທີ່ຈະເສຍສະລະ. ພວກເຂົາຖືກບອກໃຫ້ຕັ້ງໃຈເອົາຊັບສົມບັດໃນອະນາຄົດຢູ່ເທິງໂລກແທນທີ່ຈະຢູ່ໃນສະຫວັນ.
ຄຳ ປະຕິຍານ ສຳ ລັບການຮັບບັບເຕມາຄັ້ງທີສອງສະແດງເຖິງການຍອມຢູ່ໃຕ້ກົດລະບຽບຂອງຜູ້ຈັດງານແຂ່ງຂັນນີ້.
ຄຳ ປະຕິຍານຄັ້ງ ທຳ ອິດເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຫວັງ. ມັນກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາແລະເຮັດຕາມໃຈປະສົງຂອງພະອົງ. ຖ້າວ່ານັ້ນແມ່ນການອຸທິດຕົນຂອງທ່ານ, ຫຼັງຈາກນັ້ນການຮັບບັບເຕມາຂອງທ່ານເປັນສັນຍາລັກຂອງການອຸທິດຕົວແລະຖືກຕ້ອງ.
ທ່ານສາບານວ່າຈະເຮັດຕາມໃຈປະສົງຂອງພະເຈົ້າ. ຈຸດທີສອງບໍ່ແມ່ນ ຄຳ ປະຕິຍານ. ມັນແມ່ນຄວາມເຂົ້າໃຈ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ທ່ານເຂົ້າໃຈໃນເວລານັ້ນແມ່ນຄວາມປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ ສຳ ລັບທ່ານ.
 

ຄວາມຫວັງ ໃໝ່

ການຫັນໄປສູ່ ຄຳ ສອນ JW ສະ ໄໝ ໃໝ່ ມີສອງສ່ວນປະກອບ ສຳ ຄັນຄື:

• ການປ່ຽນຄວາມຫວັງຂອງຝູງຄົນເປັນອັນມາກຈາກສະຫວັນມາສູ່ໂລກ.
• ການປ່ຽນແປງທີ່ບໍ່ແມ່ນຊາວຄຣິດສະຕຽນທຸກຄົນຄວນພະຍາຍາມທີ່ຈະບັນລຸລາງວັນທີ່ດີກວ່າ 'ເພາະວ່າ' ການເຕົ້າໂຮມໄພ່ພົນຂອງພຣະ 'ໄດ້ເຂົ້າໃກ້ຫລືໃກ້ຊິດ.

ຄວາມຫວັງໃຫມ່ໄດ້ເກີດຂື້ນໃນ ຫໍສັງເກດການເດືອນພຶດສະພາ 1^st 2007, ບ່ອນທີ່ພາກ ຄຳ ຖາມຈາກຜູ້ອ່ານຕອບວ່າການຮຽກຮ້ອງເຊື້ອຊາດສະຫວັນບໍ່ໄດ້ຢຸດເຊົາ. ມັນໄດ້ກ່າວຕື່ມອີກ ຄຳ ເວົ້າທີ່ໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈເຫຼົ່ານີ້ເຊິ່ງເປັນການສະແດງຄວາມສະຫວ່າງທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດຈາກແສງສະຫວ່າງຂອງ ໜັງ ສືພິມຂອງຫໍສັງເກດການໃນເກືອບ 80 ປີ:

ຄົນເຮົາຄວນມີທັດສະນະແນວໃດຕໍ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈໃນຕອນນີ້ວ່າລາວຖືກເຈີມແລ້ວແລະເລີ່ມຮັບສ່ວນເຄື່ອງບູຊາຕ່າງໆໃນງານລະລຶກ? ລາວບໍ່ຄວນຖືກຕັດສິນ. ເລື່ອງນີ້ແມ່ນຢູ່ລະຫວ່າງລາວແລະພະເຢໂຫວາ. (Romans 14: 12)

ດ້ວຍພະວິນຍານບໍລິສຸດນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດແຜ່ນດິນໄຫວແລະເຮັດໃຫ້ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງເຮົາພົ້ນຈາກການຖືກຂັງຄຸກ, ຄືກັບສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂື້ນ ສຳ ລັບໂປໂລແລະຊີລາ:

ທັນໃດນັ້ນມີແຜ່ນດິນໄຫວຂະ ໜາດ ໃຫຍ່ດັ່ງກ່າວທີ່ຄຸກໄດ້ສັ່ນສະເທືອນໄປເຖິງຮາກຖານຂອງມັນ. ທຸກປະຕູໄດ້ບິນໄປ, ແລະຕ່ອງໂສ້ຂອງນັກໂທດທຸກຄົນກໍ່ລົ້ມລົງ! - ກິດຈະ ກຳ 16: 26

ຄຳ ອະທິຖານຂອງພວກເຮົາເອງໃນ ຄຳ ເພງ 79: 11 ໄດ້ຖືກຕອບແລ້ວ! ຕອນນີ້ຈິນຕະນາການວ່າອົງກອນດັ່ງກ່າວເປັນຄຸກຂອງພວກເຮົາ, ຍ້ອນວ່າອີກຫລາຍພັນຄົນແລະຫວັງວ່າຫລາຍສິບພັນຄົນເລີ່ມຮັບສ່ວນ. ໃນກິດຈະການ 16: 27 ຄົນຄຸກດັ່ງກ່າວໄດ້ດຶງດາບຂອງຕົນເພື່ອຂ້າຕົວເອງ. ແຕ່ໂປໂລຮ້ອງຂຶ້ນດ້ວຍສຽງດັງວ່າ:
ຢ່າ ທຳ ຮ້າຍຕົວເອງ, ເພາະວ່າພວກເຮົາທຸກຄົນຢູ່ທີ່ນີ້.
ໃນເວລາທີ່ປະຕູເປີດພວກເຮົາສາມາດອອກໄປໄດ້ທັນທີ, ແຕ່ພວກເຮົາກໍ່ຍັງຢູ່ທີ່ນີ້ເພາະວ່າຄວາມຮັກມີຄວາມຫວັງທຸກຢ່າງ. ອ່ານສິ່ງທີ່ເກີດຂື້ນກັບນັກໂທດໃນຂໍ້ທີ 30 ແລະ 31.
ນີ້ແມ່ນປະຈັກພະຍານຂອງພວກເຮົາ.

---

 
[1] ເບິ່ງ WT ມິຖຸນາ 1^st 1985, ໜ້າ. 30