ພະຍານພະເຢໂຫວາແລະເລືອດ - ພາກທີ 4

ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາໄດ້ພິຈາລະນາລັກສະນະດ້ານປະຫວັດສາດ, ທາງໂລກແລະວິທະຍາສາດຂອງ ຄຳ ສອນເລືອດຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ. ພວກເຮົາສືບຕໍ່ກັບພາກສ່ວນສຸດທ້າຍເຊິ່ງກ່າວເຖິງທັດສະນະຂອງພຣະ ຄຳ ພີ. ໃນບົດຂຽນນີ້ພວກເຮົາກວດເບິ່ງຢ່າງລະມັດລະວັງໃນຂໍ້ ທຳ ອິດຂອງສາມຂໍ້ທີ່ ນຳ ໃຊ້ເພື່ອສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຄຳ ສອນທີ່ບໍ່ມີເລືອດ. ປະຖົມມະການ 9: 4 ກ່າວວ່າ:

"ແຕ່ທ່ານບໍ່ຕ້ອງກິນຊີ້ນທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນນັ້ນ." (NIV)

ມັນໄດ້ຖືກຍອມຮັບວ່າການກວດກາທັດສະນະຂອງພຣະ ຄຳ ພີທີ່ກ່ຽວຂ້ອງແມ່ນ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເຂົ້າໄປໃນສັບພະຍາກອນສັບ, ວັດຈະນານຸກົມ, ນັກວິທະຍາສາດແລະ ຄຳ ວິຈານຂອງພວກເຂົາ, ພ້ອມທັງການ ນຳ ໃຊ້ເຫດຜົນເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ຈຸດຕ່າງໆ. ໃນຊ່ວງເວລາ, ພວກເຮົາພົບເຫັນພື້ນຖານ; ໃນຊ່ວງເວລາ, ມຸມເບິ່ງບໍ່ເຂົ້າກັນ. ໃນບົດຂຽນນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າແບ່ງປັນທັດສະນະທີ່ມີການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ດ້ານທິດສະດີ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າຮັບຮູ້ວ່າຄົນເຮົາບໍ່ສາມາດສະແດງຄວາມສົງໄສໃນຈຸດໃດກໍ່ຕາມໃນຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີທີ່ວ່າມັນບໍ່ຈະແຈ້ງແລະເຂັ້ມແຂງ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍແບ່ງປັນແມ່ນແນວໂນ້ມທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ເສັ້ນທາງທີ່ມີເຫດຜົນທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຄົ້ນພົບໃນບັນດາເສັ້ນທາງທີ່ມີຢູ່.

ໃນການກະກຽມບົດຂຽນນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າມັນເປັນປະໂຫຍດທີ່ຈະພິຈາລະນາປະຫວັດສາດຕັ້ງແຕ່ວັນທີ 9 ເຖິງວັນທີ 1600 ແຫ່ງການສ້າງສັນ, ແລະຈາກນັ້ນປະຫວັດສາດຈາກການສ້າງຂອງອາດາມຈົນເຖິງນ້ ຳ ຖ້ວມ. ມີ ຈຳ ນວນ ໜ້ອຍ ທີ່ສຸດທີ່ໂມເຊໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນ XNUMX ບົດ ທຳ ອິດຂອງປະຖົມມະການກ່ຽວຂ້ອງກັບສັດ, ການເສຍສະລະແລະຊີ້ນສັດ (ເຖິງແມ່ນວ່າໄລຍະເວລາຈາກການສ້າງຂອງມະນຸດກວມເອົາຫຼາຍກວ່າ XNUMX ປີ). ພວກເຮົາຕ້ອງເຊື່ອມຕໍ່ຈຸດນ້ອຍໆທີ່ມີຢູ່ກັບສາຍເຫດຜົນແລະເຫດຜົນທີ່ ໜັກ ແໜ້ນ, ຊອກຫາລະບົບນິເວດທີ່ອ້ອມຮອບພວກເຮົາໃນປະຈຸບັນນີ້ເປັນການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ບັນທຶກທີ່ດົນໃຈ.

ໂລກກ່ອນອາດາມ

ເມື່ອຂ້ອຍເລີ່ມລວບລວມຂໍ້ມູນ ສຳ ລັບບົດຂຽນນີ້, ຂ້ອຍພະຍາຍາມນຶກພາບໂລກໃນເວລາທີ່ອາດາມຖືກສ້າງຂື້ນ. ຫຍ້າ, ຕົ້ນໄມ້, ຕົ້ນໄມ້ໃຫ້ ໝາກ ແລະຕົ້ນໄມ້ອື່ນໆໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນມື້ທີສາມ, ສະນັ້ນພວກມັນໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂື້ນຢ່າງເຕັມທີ່ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາເຫັນພວກມັນໃນທຸກວັນນີ້. ບັນດາສັດທະເລແລະສັດທີ່ບິນໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນວັນທີຫ້າທີ່ສ້າງສັນ, ສະນັ້ນຕົວເລກແລະແນວພັນທັງ ໝົດ ຂອງມັນໄດ້ຖືກຈັດຂື້ນໃນມະຫາສະ ໝຸດ ແລະໄດ້ລວບລວມຢູ່ໃນຕົ້ນໄມ້. ສັດທີ່ເຄື່ອນທີ່ຢູ່ເທິງໂລກໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນຕົ້ນວັນທີຫົກແຫ່ງການສ້າງສັນຕາມຊະນິດຂອງມັນ (ໃນສະພາບອາກາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ), ສະນັ້ນ, ເມື່ອອາດາມເຂົ້າມາ, ສັດເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຄູນແລະ ກຳ ລັງຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນທຸກໆໂລກ. ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ໂລກເມື່ອຜູ້ຊາຍຖືກສ້າງຂື້ນແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເຫັນໃນເວລາຢ້ຽມຢາມການອະນຸລັກສັດປ່າທໍາມະຊາດຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນ ໜຶ່ງ ໃນໂລກໃນປະຈຸບັນ.

ທຸກໆການສ້າງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ເທິງ ໜ້າ ດິນແລະທະເລ (ຍົກເວັ້ນມະນຸດຊາດ) ໄດ້ຖືກອອກແບບດ້ວຍອາຍຸການໃຊ້ງານທີ່ ຈຳ ກັດ. ວົງຈອນຊີວິດຂອງການເກີດແລະການອອກລູກ, ການຫາຄູ່ແລະການໃຫ້ ກຳ ເນີດຫຼືການວາງໄຂ່, ການຄູນ, ຈາກນັ້ນຄວາມແກ່ແລະຄວາມຕາຍ, ແມ່ນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງວົງຈອນຂອງລະບົບນິເວດທີ່ອອກແບບມາ. ຊຸມຊົນຂອງສິ່ງມີຊີວິດທັງ ໝົດ ໄດ້ພົວພັນກັບສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ບໍ່ມີຊີວິດຊີວາ (ເຊັ່ນ: ອາກາດ, ນ້ ຳ, ດິນແຮ່ທາດ, ແດດ, ບັນຍາກາດ). ມັນແມ່ນໂລກທີ່ດີເລີດແທ້ໆ. ຜູ້ຊາຍປະຫລາດໃຈຫລາຍເມື່ອລາວຄົ້ນພົບລະບົບນິເວດທີ່ພວກເຮົາເປັນພະຍານໃນມື້ນີ້:

“ ຫຍ້າຂອງຫຍ້າກິນແສງແດດໂດຍຜ່ານການສັງເຄາະແສງ; ຈາກນັ້ນມົດຈະເອົາໄປແລະກິນເມັດພືດຈາກຫຍ້າ; ແມງມຸມຈະຈັບມົດແລະກິນມັນ; mantis ອະທິຖານຈະກິນແມງມຸມ; ຫນູຈະກິນ mantis ອະທິຖານ; ງູຈະກິນ ໜູ;, ມົງໂກວຈະກິນງູ; ແລະ ໝາກ ເຫັບຈະກວາດລົງແລະກິນ ໝາກ ໂມ.” (The Scavengers ’Manifesto 2009 pp. 37-38)

ພະເຢໂຫວາໄດ້ພັນລະນາວຽກຂອງລາວວ່າ ຫຼາຍ ດີ ຫຼັງຈາກແຕ່ລະມື້ສ້າງສັນ. ພວກເຮົາສາມາດແນ່ໃຈໄດ້ວ່າລະບົບນິເວດແມ່ນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງການອອກແບບທີ່ສະຫຼາດຂອງລາວ. ມັນບໍ່ແມ່ນຜົນມາຈາກການບັງເອີນແບບບັງເອີນ, ຫລືການຢູ່ລອດຂອງຄົນທີ່ມີກຽດທີ່ສຸດ. ດັ່ງນັ້ນໂລກໄດ້ຖືກກະກຽມເພື່ອຕ້ອນຮັບຜູ້ທີ່ມີຄວາມ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດຂອງມັນ, ມະນຸດ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ມະນຸດມີ ອຳ ນາດ ເໜືອ ທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ. (ປະຖົມມະການ 1: 26-28) ເມື່ອອາດາມມີຊີວິດຢູ່ລາວໄດ້ຕື່ນຂຶ້ນມາຈາກການລາກສັດປ່າທີ່ ໜ້າ ງຶດງໍ້ທີ່ສຸດເຊິ່ງລາວອາດຈະນຶກຄິດໄດ້. ລະບົບນິເວດທົ່ວໂລກໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງແລະເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວ.
ສິ່ງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງບໍ່ກົງກັນຂ້າມກັບ Gen 1:30, ບ່ອນທີ່ມັນລະບຸວ່າສັດທີ່ມີຊີວິດໄດ້ກິນຜັກເພື່ອເປັນອາຫານບໍ? ບົດບັນທຶກດັ່ງກ່າວລະບຸວ່າພະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ພືດທີ່ມີຊີວິດເປັນອາຫານສັດ, ບໍ່ ວ່າສັດທີ່ມີຊີວິດທັງ ໝົດ ໄດ້ກິນຜັກ. ແນ່ນອນວ່າ, ຫຼາຍຄົນກິນຫຍ້າແລະຜັກ. ແຕ່ເປັນຕົວຢ່າງຂ້າງເທິງນັ້ນສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງ. ຫຼາຍຄົນເຮັດບໍ່ໄດ້ ໂດຍກົງ ກິນຜັກ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ພວກເຮົາຍັງບໍ່ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າພືດພັນແມ່ນ ຕົ້ນກໍາເນີດ ແຫຼ່ງອາຫານ ສຳ ລັບອານາຈັກສັດທັງ ໝົດ ແລະມະນຸດຊາດທົ່ວໄປບໍ? ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາກິນ steak ຫຼື venison, ພວກເຮົາກິນຜັກບໍ? ບໍ່ແມ່ນໂດຍກົງ. ແຕ່ວ່າບໍ່ແມ່ນຫຍ້າແລະຜັກທີ່ເປັນແຫຼ່ງຂອງຊີ້ນບໍ?

ບາງຄົນເລືອກທີ່ຈະເບິ່ງ Gen 1:30 ເປັນຕົວ ໜັງ ສື, ແລະພວກເຂົາແນະ ນຳ ວ່າສິ່ງຕ່າງໆແມ່ນຢູ່ໃນສວນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຂ້າພະເຈົ້າຖາມຄົນເຫລົ່ານີ້ວ່າ: ມີຫຍັງປ່ຽນແປງເມື່ອໃດ? ມີຫຼັກຖານຫຍັງທີ່ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ການປ່ຽນແປງຂອງລະບົບນິເວດຂອງໂລກໃນເວລາ 6000 ປີຜ່ານມາ - ຫຼືເຄີຍ? ເພື່ອໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຂໍ້ນີ້ກັບລະບົບນິເວດທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງຂື້ນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພວກເຮົາເບິ່ງຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີໂດຍທົ່ວໄປ. ສັດທີ່ກິນຫຍ້າແລະຜັກກາຍເປັນອາຫານ ສຳ ລັບຜູ້ທີ່ຖືກສ້າງຂື້ນມາເພື່ອເປັນເຫຍື່ອຂອງພວກມັນເພື່ອເປັນອາຫານ, ແລະອື່ນໆ. ໃນຄວາມ ໝາຍ ນີ້, ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າອານາຈັກສັດທັງ ໝົດ ແມ່ນໄດ້ຮັບການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຈາກພືດພັນ. ກ່ຽວກັບສັດເປັນສັດລ້ຽງແລະໃນສວນດຽວກັນທີ່ຖືກເບິ່ງວ່າເປັນອາຫານຂອງພວກມັນ, ໃຫ້ສັງເກດດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:

“ ຫຼັກຖານທາງທໍລະນີສາດກ່ຽວກັບຄວາມເປັນຢູ່ຂອງຄວາມຕາຍໃນສະ ໄໝ ກ່ອນປະຫວັດສາດແມ່ນ, ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຍັງມີ ກຳ ລັງທີ່ຈະຕ້ານທານໄດ້; ແລະບັນທຶກໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນລວບລວມຂໍ້ມູນໃນບັນດາສັດທີ່ມີອາຍຸກ່ອນກະດຸມ້ ຳ ຂອງ chayyah ຂອງພາກສະ ໜາມ, ເຊິ່ງຖືວ່າເປັນສັດທີ່ມີເນື້ອງອກ. ບາງທີທີ່ສຸດທີ່ສາມາດສະຫຼຸບໄດ້ຈາກພາສາແມ່ນ 'ມັນສະແດງໃຫ້ເຫັນພຽງແຕ່ຄວາມຈິງທົ່ວໄປທີ່ວ່າການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ອານາຈັກສັດທັງ ໝົດ ແມ່ນອີງໃສ່ພືດພັນ'. (Dawson).” (Pulpit Commentary)

ຈິນຕະນາການເຖິງສັດທີ່ເສຍຊີວິດໃນໄວອາຍຸໃນສວນ. ຈິນຕະນາການເຖິງຫລາຍສິບພັນຄົນທີ່ເສຍຊີວິດຢູ່ນອກສວນທຸກໆມື້. ມີຫຍັງເກີດຂື້ນກັບຊາກສົບຂອງພວກເຂົາທີ່ຕາຍແລ້ວ? ຖ້າບໍ່ມີຄົນຂີ້ເຫຍື່ອກິນແລະ ທຳ ລາຍບັນດາສິ່ງທີ່ຕາຍແລ້ວ, ດາວເຄາະກໍ່ຈະກາຍເປັນບ່ອນຝັງສົບຂອງສັດຕາຍແລະພືດທີ່ຕາຍແລ້ວ, ສານອາຫານຂອງມັນຈະຖືກຜູກແລະສູນຫາຍໄປຕະຫຼອດການ. ມັນຈະບໍ່ມີວົງຈອນ. ພວກເຮົາສາມາດຈິນຕະນາການການຈັດການອື່ນໃດນອກເຫນືອຈາກສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສັງເກດເຫັນໃນມື້ນີ້ໃນທໍາມະຊາດບໍ?
ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາ ດໍາເນີນການກັບຈຸດທໍາອິດທີ່ເຊື່ອມຕໍ່: ລະບົບນິເວດທີ່ພວກເຮົາເປັນພະຍານໃນມື້ນີ້ມີຢູ່ກ່ອນແລະໃນຊ່ວງເວລາຂອງອາດາມ.   

ຜູ້ຊາຍເລີ່ມຕົ້ນກິນຊີ້ນເມື່ອໃດ?

ບັນຊີໃນພະ ທຳ ຕົ້ນເດີມບອກວ່າໃນສວນ, ມະນຸດໄດ້ຮັບ“ ພືດທີ່ມີເມັດພັນທຸກຊະນິດ” ແລະ“ ໝາກ ໄມ້ທີ່ມີ ໝາກ ໄມ້ທຸກຊະນິດ” ເພື່ອເປັນອາຫານ. (Gen 1:29) ມັນແມ່ນຂໍ້ມູນທີ່ພິສູດໄດ້ວ່າມະນຸດສາມາດມີໄດ້ (ດີຫຼາຍຂ້ອຍອາດຈະຕື່ມ) ໃສ່ແກ່ນ, ໝາກ ໄມ້ແລະຜັກ. ໃນຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງມີຊີ້ນເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດ, ຂ້ອຍກືນໄປກັບການຍອມຮັບເອົາຄວາມ ສຳ ຄັນທີ່ຜູ້ຊາຍບໍ່ໄດ້ກິນຊີ້ນກ່ອນລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນ. ໃນນັ້ນລາວໄດ້ຮັບສິດຄອບຄອງສັດ (ຕັ້ງຊື່ຊົນເຜົ່າພື້ນເມືອງໃຫ້ສວນ), ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າມີຄວາມ ສຳ ພັນທີ່ຄ້າຍຄືກັບສັດລ້ຽງຫຼາຍກວ່າ. ຂ້າພະເຈົ້າສົງໄສວ່າອາດາມຈະເບິ່ງຄ້ອງທີ່ເປັນມິດຄືກັບອາຫານແລງຂອງລາວ. ຂ້າພະເຈົ້າຈິນຕະນາການວ່າລາວໄດ້ຕິດກັບສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບາງຢ່າງ. ເຊັ່ນດຽວກັນ, ພວກເຮົາຈື່ເມນູອາຫານເຈທີ່ອຸດົມສົມບູນທີ່ອຸດົມສົມບູນຂອງລາວທີ່ໄດ້ຮັບຈາກສວນ.
ແຕ່ເມື່ອຜູ້ຊາຍລົ້ມລົງແລະຖືກເອົາອອກຈາກສວນ, ເມນູອາຫານຂອງອາດາມປ່ຽນແປງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ລາວບໍ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງຫມາກໄມ້ທີ່ອ່ອນໂຍນເຊິ່ງຄ້າຍຄືກັບ“ ຊີ້ນ” ຕໍ່ລາວ. (ປຽບທຽບ Gen 1:29 KJV) ລາວກໍ່ບໍ່ມີພືດພັນສວນຕ່າງໆ. ດຽວນີ້ລາວຈະຕ້ອງອອກແຮງງານເພື່ອປູກຜັກ. (ຕົ້ນເດີມ 3: 17-19) ທັນທີຫຼັງຈາກທີ່ຕົກລົງ, ພະເຢໂຫວາໄດ້ຂ້າສັດ (ໂດຍສົມມຸດວ່າອາດາມ) ເພື່ອຈຸດປະສົງທີ່ເປັນປະໂຫຍດ, ຄື; ໜັງ ທີ່ໃຊ້ເປັນເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພວກເຂົາ. (ປະຖົມມະການ 3:21) ໃນການເຮັດດັ່ງນັ້ນ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າສັດສາມາດຖືກຂ້າແລະໃຊ້ເພື່ອຈຸດປະສົງທີ່ໃຊ້ໄດ້ (ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ຜ້າຄຸມເຕັນ, ແລະອື່ນໆ). ມັນເບິ່ງຄືວ່າມັນສົມເຫດສົມຜົນບໍທີ່ອາດາມຈະຂ້າສັດ, ລອກເປືອກອອກຈາກຜິວ ໜັງ, ແລ້ວປ່ອຍຊາກສັດທີ່ຕາຍຂອງມັນໄວ້ໃຫ້ຄົນທີ່ຂີ້ເຫຍື່ອກິນບໍ?
ຈິນຕະນາການຕົວເອງຄືກັບອາດາມ. ທ່ານພຽງແຕ່ລືມເມນູອາຫານເຈທີ່ຍອດຢ້ຽມແລະແຊບທີ່ສຸດທີ່ເຄີຍຄິດ. ທຸກສິ່ງທີ່ທ່ານມີໃນປະຈຸບັນນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ທ່ານສາມາດສ້າງຂື້ນຈາກພື້ນດິນ; ພື້ນດິນທີ່ມັກຈະເຕີບໃຫຍ່ຂື້ນຕາມທາງ. ຖ້າເຈົ້າໄດ້ພົບສັດທີ່ຕາຍແລ້ວ, ເຈົ້າຈະແກະມັນໄວ້ແລະປ່ອຍຊາກສັດໄວ້ບໍ? ເວລາທີ່ທ່ານລ່າສັດແລະຂ້າສັດ, ທ່ານຈະໃຊ້ພຽງແຕ່ຜິວ ໜັງ ຂອງມັນເທົ່ານັ້ນ, ເຊິ່ງປ່ອຍໃຫ້ຊາກສັດທີ່ຕາຍແລ້ວ ສຳ ລັບຄົນລ້ຽງສັດເພື່ອລ້ຽງ? ຫຼືທ່ານຈະແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມອຶດຫິວໃນກະເພາະອາຫານຂອງທ່ານ, ບາງທີການປຸງແຕ່ງອາຫານຊີ້ນຫຼາຍກວ່າໄຟ ໄໝ້ ຫຼືຕັດຊີ້ນເປັນທ່ອນບາງໆແລະເອົາໄປຕາກແດດໃຫ້ແຫ້ງຄືກັບ jerky?

ມະນຸດຈະໄດ້ຂ້າສັດຍ້ອນເຫດຜົນອີກຢ່າງ ໜຶ່ງ, ຄື, to ຮັກສາການຄອບ ງຳ ພວກເຂົາ. ໃນແລະອ້ອມບ້ານທີ່ມະນຸດອາໄສຢູ່, ປະຊາກອນສັດຕ້ອງໄດ້ຄວບຄຸມ. ຈິນຕະນາການຖ້າຜູ້ຊາຍບໍ່ຄວບຄຸມປະຊາກອນສັດໃນໄລຍະປີ 1,600 ປີທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດນໍ້າຖ້ວມ? ຈິນຕະນາການເຖິງບັນດາສັດປ່າ ທຳ ມະຊາດທີ່ ກຳ ລັງ ທຳ ລາຍຝູງສັດລ້ຽງແລະຝູງສັດ, ເຖິງແມ່ນວ່າຜູ້ຊາຍ?  (ປຽບທຽບ Ex 23: 29) ກ່ຽວກັບສັດທີ່ຢູ່ໃນບ້ານ, ຜູ້ຊາຍຈະເຮັດຫຍັງກັບຜູ້ທີ່ລາວໃຊ້ເພື່ອເຮັດວຽກແລະນົມຂອງພວກເຂົາເມື່ອພວກເຂົາບໍ່ມີປະໂຫຍດຕໍ່ກັບຈຸດປະສົງນີ້? ລໍຖ້າໃຫ້ພວກເຂົາຕາຍຍ້ອນເຖົ້າແກ່ບໍ?

ພວກເຮົາ ດຳ ເນີນການຕໍ່ຈຸດທີສອງທີ່ເຊື່ອມຕໍ່: ຫຼັງຈາກທີ່ຫຼຸດລົງ, ຜູ້ຊາຍໄດ້ກິນຊີ້ນສັດ.  

ເມື່ອມະນຸດໄດ້ສະ ເໜີ ຊີ້ນໃນການເສຍສະລະເປັນຄັ້ງ ທຳ ອິດເມື່ອໃດ?

ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າຖ້າອາດາມລ້ຽງຝູງສັດແລະຝູງສັດແລະໄດ້ເອົາສັດໄປຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທັນທີຫລັງຈາກລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນ. ພວກເຮົາຮູ້ບໍ່ວ່າປະມານ 130 ປີຫລັງຈາກທີ່ອາດາມໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນ, ອາເບນໄດ້ຂ້າສັດແລະຖວາຍສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງມັນໃນການເສຍສະລະ (ປະຖົມມະການ 4: 4) ບັນຊີບອກພວກເຮົາວ່າລາວໄດ້ຂ້າລູກຊາຍກົກ, ເຊິ່ງເປັນສັດທີ່ລ້ຽງແກະຂອງລາວ. ລາວໄດ້ເລືອກເອົາ“ ຊິ້ນສ່ວນໄຂມັນ” ເຊິ່ງເປັນການຕັດທີ່ສຸດ. ທາງເລືອກເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຖືກສະ ເໜີ ໃຫ້ພະເຢໂຫວາ. ເພື່ອຊ່ວຍພວກເຮົາເຊື່ອມຕໍ່ຈຸດຕ່າງໆ, ສາມ ຄຳ ຖາມຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ:

1. ເປັນຫຍັງອາເບນຈຶ່ງລ້ຽງແກະ? ເປັນຫຍັງບໍ່ເປັນຊາວນາຄືກັບອ້າຍຂອງລາວ?
2. ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງເລືອກທີ່ສັດທີ່ສຸດຈາກຝູງແກະຂອງລາວເພື່ອຂ້າໃນການເສຍສະລະ?
3. ລາວຮູ້ໄດ້ແນວໃດ butcher ໄປໄດ້“ ພາກສ່ວນໄຂມັນ?”  

ມີພຽງ ຄຳ ຕອບຢ່າງມີເຫດຜົນຕໍ່ ຄຳ ຖາມຂ້າງເທິງເທົ່ານັ້ນ. ອາເບນຢູ່ໃນນິໄສການກິນຊີ້ນສັດ. ລາວລ້ຽງຝູງແກະຂອງພວກເຂົາແລະຍ້ອນວ່າພວກມັນສະອາດພວກມັນສາມາດໃຊ້ເປັນອາຫານແລະໃນການເສຍສະລະ. ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່ານີ້ແມ່ນການເສຍສະລະຄັ້ງ ທຳ ອິດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ອາເບນໄດ້ເລືອກເອົາສັດທີ່ເປັນໄຂມັນທີ່ສຸດ, ຈາກຝູງແກະຂອງລາວ, ເພາະວ່າມັນແມ່ນກຸ່ມທີ່ມີສ່ວນປະກອບໄຂມັນ. ລາວ ໄດ້ເລືອກເອົາ“ ສ່ວນທີ່ເປັນໄຂມັນ” ເພາະວ່າລາວຮູ້ວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ມັກທີ່ສຸດ, ລົດຊາດທີ່ດີທີ່ສຸດ. ອາເບນຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຄັກທີ່ສຸດ? ມີພຽງຜູ້ດຽວທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບການກິນຊີ້ນເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະຮູ້. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ເປັນຫຍັງບໍ່ເອົາລູກແກະທີ່ອ່ອນຕົວໄປຫາພະເຢໂຫວາບໍ?

ພະເຢໂຫວາມີຄວາມໂປດປານຈາກ“ ສ່ວນໄຂມັນ.” ລາວເຫັນວ່າອາເບນ ກຳ ລັງຈະຖິ້ມສິ່ງທີ່ພິເສດ - ໜ້າ ສົນໃຈທີ່ສຸດ - ເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາພະເຈົ້າຂອງຕົນ. ດຽວນີ້ແມ່ນການເສຍສະລະທຸກຢ່າງ. ໄດ້ເຮັດແລ້ວ ອາເບນບໍລິໂພກຊີ້ນສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງລູກແກະທີ່ຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາ? ໃນນັ້ນລາວໄດ້ສະ ເໜີ ພຽງແຕ່ ສ່ວນໄຂມັນ (ບໍ່ແມ່ນສັດທັງ ໝົດ) ຢ່າງມີເຫດຜົນຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າລາວກິນຊີ້ນສ່ວນທີ່ເຫຼືອ, ແທນທີ່ຈະເອົາມັນໄປໄວ້ໃນພື້ນດິນ ສຳ ລັບຄົນຂີ້ເຫຍື່ອ.
ພວກເຮົາ ດຳ ເນີນການຕໍ່ຈຸດທີສາມທີ່ເຊື່ອມຕໍ່: ອາເບນໄດ້ວາງແບບຢ່າງທີ່ສັດຈະຕ້ອງຖືກຂ້າແລະໃຊ້ໃນການຖວາຍບູຊາແກ່ພະເຢໂຫວາ. 

ກົດຫມາຍ Noachian - ບາງສິ່ງບາງຢ່າງໃຫມ່?

ການລ່າສັດແລະລ້ຽງສັດເພື່ອເປັນອາຫານ, ໜັງ ແລະເພື່ອໃຊ້ໃນການເສຍສະຫຼະແມ່ນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງຊີວິດປະ ຈຳ ວັນໃນຫຼາຍສະຕະວັດທີ່ຜ່ານຈາກອາເບນຈົນເຖິງນ້ ຳ ຖ້ວມ. ນີ້ແມ່ນໂລກທີ່ໂນເອແລະລູກຊາຍສາມຄົນຂອງລາວໄດ້ເກີດມາ. ພວກເຮົາສາມາດພິຈາລະນາຢ່າງມີເຫດຜົນວ່າໃນຊ່ວງເວລາຫຼາຍສະຕະວັດນີ້, ຜູ້ຊາຍໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຢູ່ຮ່ວມກັນກັບຊີວິດຂອງສັດ (ທັງສັດປ່າແລະສັດປ່າ) ໃນຄວາມກົມກຽວກັນພາຍໃນລະບົບນິເວດ. ຫຼັງຈາກນັ້ນວັນເວລາກ່ອນນ້ ຳ ຖ້ວມ, ມີອິດທິພົນຂອງທູດສະຫວັນທີ່ຜີປີສາດສ້າງຂຶ້ນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຄວາມສົມດຸນຂອງສິ່ງຫຍໍ້ທໍ້ເກີດຂື້ນ. ຜູ້ຊາຍກາຍເປັນຄົນທີ່ໂຫດຮ້າຍ, ຮຸນແຮງ, ແມ່ນແຕ່ປ່າເຖື່ອນ, ສາມາດກິນເນື້ອຫນັງຂອງສັດ (ເຖິງແມ່ນເນື້ອ ໜັງ ຂອງມະນຸດ) ໃນຂະນະທີ່ສັດຍັງຫາຍໃຈຢູ່. ສັດອາດຈະກາຍເປັນຄົນຮຸນແຮງຫຼາຍໃນສະພາບແວດລ້ອມນີ້. ເພື່ອໃຫ້ຮູ້ເຖິງວິທີທີ່ໂນອາຈະເຂົ້າໃຈ ຄຳ ສັ່ງດັ່ງກ່າວ, ພວກເຮົາຕ້ອງນຶກພາບພາບນີ້ໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາ.
ຕອນນີ້ໃຫ້ພິຈາລະນາປະຖົມມະການ 9: 2-4:

“ ຄວາມຢ້ານກົວແລະຄວາມຢ້ານກົວຂອງເຈົ້າຈະຕົກລົງສູ່ສັດທັງ ໝົດ ຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະສັດປີກທັງ ໝົດ ໃນທ້ອງຟ້າ, ສັດທັງປວງທີ່ເຄື່ອນໄປຕາມພື້ນດິນ, ແລະປາທັງ ໝົດ ໃນທະເລ; ພວກເຂົາຖືກມອບເຂົ້າໄປໃນມືຂອງທ່ານ. ທຸກຢ່າງທີ່ອາໃສຢູ່ແລະຍ້າຍໄປມາຈະເປັນອາຫານ ສຳ ລັບທ່ານ. ຄືກັບທີ່ຂ້ອຍໄດ້ໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ສີຂຽວແກ່ເຈົ້າ, ດຽວນີ້ຂ້ອຍໃຫ້ເຈົ້າທຸກຢ່າງ. ແຕ່ [ທ່ານເທົ່ານັ້ນ] ທ່ານບໍ່ຄວນກິນຊີ້ນທີ່ມີຊີວິດທີ່ມີຊີວິດຢູ່.” (NIV)

ໃນຂໍ້ທີ 2, ພະເຢໂຫວາໄດ້ກ່າວວ່າຄວາມຢ້ານກົວແລະຄວາມຢ້ານກົວຈະລົ້ມລົງຕໍ່ສັດທັງ ໝົດ, ແລະວ່າສັດທີ່ມີຊີວິດທັງ ໝົດ ຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ມືຂອງມະນຸດ. ລໍຖ້າ, ບໍ່ແມ່ນສັດທີ່ຖືກມອບເຂົ້າໃນມືຂອງມະນຸດຕັ້ງແຕ່ລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນ? ແມ່ນແລ້ວ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຖ້າການສົມມຸດຕິຖານຂອງພວກເຮົາວ່າອາດາມເປັນຜູ້ລ້ຽງກ່ອນທີ່ລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນຈະຖືກຕ້ອງ, ການຄອບ ງຳ ທີ່ພະເຈົ້າໃຫ້ມະນຸດ ເໜືອ ສິ່ງມີຊີວິດບໍ່ໄດ້ລວມເອົາການລ່າສັດແລະຂ້າພວກມັນເພື່ອເປັນອາຫານ. ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາເຊື່ອມຕໍ່ຈຸດຕ່າງໆ, ຫລັງຈາກຜູ້ຊາຍທີ່ລົ້ມລົງໄດ້ລ່າສັດແລະຂ້າສັດເພື່ອເປັນອາຫານ. ແຕ່ການລ່າສັດແລະການຂ້າແມ່ນບໍ່ແມ່ນ ຢ່າງເປັນທາງການ ຖືກລົງໂທດຈົນເຖິງມື້ນີ້. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ໂດຍໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຢ່າງເປັນທາງການມາເປັນເຫດຜົນ (ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາຈະເຫັນ). ສຳ ລັບສັດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນສັດປ່າປະເພດສັດປ່າທີ່ລ່າສັດເພື່ອ ທຳ ມາຫາກິນ, ພວກມັນຈະເບິ່ງເຫັນວາລະຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ຈະລ່າສັດພວກມັນ, ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມຢ້ານກົວແລະຢ້ານເຂົາຫລາຍຂື້ນ.

ໃນຂໍ້ທີ 3, ພະເຢໂຫວາກ່າວວ່າທຸກໆສິ່ງທີ່ມີຊີວິດແລະເຄື່ອນໄຫວຈະເປັນອາຫານ (ນີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງ ໃໝ່ ສຳ ລັບໂນອາແລະລູກຊາຍຂອງລາວ) ແຕ່ວ່າ…. ….

ໃນຂໍ້ທີ 4, ຜູ້ຊາຍໄດ້ຮັບໃບຢັ້ງຢືນເຊິ່ງເປັນສິ່ງ ໃໝ່. ເປັນເວລາຫລາຍກວ່າ 1,600 ປີທີ່ຜູ້ຊາຍໄດ້ລ່າສັດ, ຂ້າ, ເສຍສະຫຼະ, ແລະກິນຊີ້ນສັດ. ແຕ່ວ່າ ບໍ່ມີຫຍັງ ເຄີຍຖືກ ກຳ ນົດກ່ຽວກັບລັກສະນະທີ່ສັດຄວນຖືກຂ້າ. ອາດາມ, ອາເບນ, ເຊດ, ແລະທຸກສິ່ງທີ່ຕິດຕາມພວກເຂົາບໍ່ມີທິດທາງທີ່ຈະຖອກເລືອດຂອງສັດກ່ອນທີ່ຈະໃຊ້ມັນໃນການເສຍສະລະແລະ / ຫຼືກິນມັນ. ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາອາດຈະເລືອກທີ່ຈະເຮັດແນວນັ້ນ, ພວກເຂົາກໍ່ອາດຈະຢຽບຝູງສັດ, ເຮັດໃຫ້ມັນຫົວ, ຈົມນໍ້າມັນ, ຫລືປ່ອຍໃຫ້ມັນຢູ່ໃນດັກເພື່ອຈະຕາຍດ້ວຍຕົວເອງ. ທັງ ໝົດ ນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ສັດມີຄວາມທຸກທໍລະມານຫລາຍຂື້ນແລະປ່ອຍໃຫ້ເລືອດໃນເນື້ອຫນັງຂອງມັນ. ດັ່ງນັ້ນ ຄຳ ສັ່ງ ໃໝ່ ໄດ້ ກຳ ນົດໃຫ້ ພຽງແຕ່ວິທີການທີ່ຍອມຮັບໄດ້ ສໍາລັບຜູ້ຊາຍໃນເວລາກິນຊີວິດຂອງສັດ. ມັນເປັນມະນຸດ, ຍ້ອນວ່າສັດຖືກວາງອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກຂອງມັນໃນທາງທີ່ ເໝາະ ສົມທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້. ໂດຍປົກກະຕິເມື່ອຖືກຟັນ, ສັດຈະສູນເສຍສະຕິພາຍໃນ XNUMX ຫາ XNUMX ນາທີ.

ຈື່ໄດ້ວ່າທັນທີກ່ອນທີ່ພະເຢໂຫວາຈະກ່າວຖ້ອຍ ຄຳ ເຫລົ່ານີ້, ໂນເອພຽງແຕ່ໄດ້ ນຳ ເອົາສັດອອກຈາກເຮືອແລະສ້າງທາງປ່ຽນແປງ. ຈາກນັ້ນລາວໄດ້ຖວາຍສັດທີ່ສະອາດ ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ. (Gen 8: 20) ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະສັງເກດວ່າ ບໍ່ມີຫຍັງ ມີການກ່າວເຖິງກ່ຽວກັບກະສັດໂນອາຂ້າພວກເຂົາ, ເລືອດໄຫຼອອກ, ຫຼືແມ່ນແຕ່ເອົາ ໜັງ ຂອງພວກເຂົາອອກໄປ (ຕາມທີ່ໄດ້ ກຳ ນົດໄວ້ໃນກົດ ໝາຍ ຕໍ່ມາ). ພວກເຂົາເຈົ້າອາດຈະໄດ້ຮັບການສະ ເໜີ ໃຫ້ຫາຍດີໃນຂະນະທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່. ຖ້າເປັນເຊັ່ນນັ້ນ, ລອງນຶກພາບເຖິງຄວາມທຸກທໍລະມານແລະຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງສັດທີ່ປະສົບໃນຂະນະທີ່ຖືກເຜົາ ໄໝ້ ທັງມີຊີວິດຢູ່. ຖ້າເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ຄຳ ສັ່ງຂອງພະເຢໂຫວາກໍໄດ້ກ່າວເຖິງເລື່ອງນີ້ເຊັ່ນກັນ.

ບັນຊີຢູ່ Genesis 8: 20 ຢືນຢັນວ່າໂນອາ (ແລະບັນພະບຸລຸດຂອງລາວ) ບໍ່ໄດ້ຖືວ່າເລືອດເປັນສິ່ງທີ່ສັກສິດ. ດຽວນີ້ໂນອາເຂົ້າໃຈດີວ່າເມື່ອມະນຸດເອົາຊີວິດຂອງສັດ, ການເອົາເລືອດຂອງມັນລົງເພື່ອເລັ່ງການຕາຍນັ້ນແມ່ນພຣະເຢຊູຄຣິດ exclusive ວິທີການທີ່ພະເຢໂຫວາອະນຸມັດ. ສິ່ງນີ້ ນຳ ໃຊ້ກັບສັດພາຍໃນປະເທດແລະລ່າສັດປ່າ. ສິ່ງນີ້ຈະຖືກ ນຳ ໃຊ້ຖ້າສັດຈະຖືກ ນຳ ໃຊ້ໃນການເສຍສະລະຫລື ສຳ ລັບອາຫານ, ຫລືທັງສອງຢ່າງ. ນີ້ຍັງລວມເຖິງເຄື່ອງບູຊາທີ່ຖືກເຜົາ (ເຊັ່ນ: ໂນອາຫາກໍ່ສະ ເໜີ ມາ) ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ມີຄວາມທຸກທໍລະມານໃນໄຟ.
ແນ່ນອນວ່ານີ້ໄດ້ປູທາງໃຫ້ເລືອດຂອງສັດ (ເຊິ່ງຊີວິດຂອງມະນຸດຖືກເອົາໄປ) ກາຍເປັນສານສັກສິດທີ່ໃຊ້ຮ່ວມກັບການເສຍສະລະ. ເລືອດຈະເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ຊີວິດພາຍໃນເນື້ອ ໜັງ, ສະນັ້ນໃນເວລາທີ່ເອົາເລືອດອອກມັນຢັ້ງຢືນວ່າສັດນັ້ນຕາຍແລ້ວ (ບໍ່ຮູ້ສຶກເຈັບເລີຍ). ແຕ່ວ່າມັນບໍ່ແມ່ນຈົນເຖິງປັດສະຄາ, ຫຼາຍພັນປີຕໍ່ມາ, ເລືອດນັ້ນຖືວ່າເປັນສານສັກສິດ. ການເວົ້ານັ້ນ, ມັນຈະບໍ່ມີບັນຫາຫຍັງກັບໂນເອແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວກິນເລືອດໃນເນື້ອຫນັງຂອງສັດທີ່ຕາຍດ້ວຍຕົນເອງ, ຫລືຖືກສັດອື່ນຂ້າ. ໃນຖານະເປັນມະນຸດຈະບໍ່ຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການຕາຍຂອງພວກເຂົາ, ແລະເນື້ອ ໜັງ ຂອງພວກມັນບໍ່ມີຊີວິດ, ຄຳ ສັ່ງບໍ່ໄດ້ ນຳ ໃຊ້ (ປຽບທຽບ Deut 14: 21). ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ນັກວິທະຍາສາດບາງຄົນແນະ ນຳ ວ່າໂນເອແລະລູກຊາຍຂອງລາວສາມາດໃຊ້ເລືອດ (ເອົາເລືອດອອກຈາກສັດທີ່ຖືກຂ້າ) ເປັນອາຫານເຊັ່ນ: ສຳ ລັບໄສ້ກອກເລືອດ, ນຳ ້ບໍລິຈາກເລືອດ, et cetera. ເມື່ອພວກເຮົາພິຈາລະນາຈຸດປະສົງຂອງ ຄຳ ສັ່ງ (ເພື່ອເລັ່ງການຕາຍຂອງສັດໃນລັກສະນະຂອງມະນຸດ), ເມື່ອເລືອດໄຫລອອກຈາກເນື້ອ ໜັງ ທີ່ມີຊີວິດແລະສັດຈະຕາຍ, ມີ ຄຳ ສັ່ງດັ່ງກ່າວບໍ່ຖືກປະຕິບັດຢ່າງເຕັມສ່ວນບໍ? ການໃຊ້ເລືອດເພື່ອຈຸດປະສົງໃດໆ (ບໍ່ວ່າຈະເປັນປະໂຫຍດຫລື ສຳ ລັບອາຫານ) ຫຼັງຈາກປະຕິບັດຕາມ ຄຳ ສັ່ງເບິ່ງຄືວ່າຈະເປັນການອະນຸຍາດ, ເພາະວ່າມັນຕົກຢູ່ນອກຂອບເຂດຂອງ ຄຳ ສັ່ງ.

ຂໍ້ຫ້າມໃດ ໜຶ່ງ, ຫລື Proviso ທີ່ມີເງື່ອນໄຂບໍ?

ສະຫລຸບລວມແລ້ວ, ປະຖົມມະການ 9: 4 ແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນສາມຕົວ ໜັງ ສືສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ສຳ ລັບ ຄຳ ສອນທີ່ບໍ່ມີເລືອດ. ຫຼັງຈາກການກວດສອບຢ່າງໃກ້ຊິດ, ພວກເຮົາເຫັນວ່າ ຄຳ ສັ່ງບໍ່ແມ່ນຂໍ້ຫ້າມທົ່ວໄປໃນການຫ້າມກິນເລືອດ, ດັ່ງທີ່ ຄຳ ສອນຂອງ JW ໄດ້ອະທິບາຍ, ສຳ ລັບກົດ ໝາຍ Noachian, ມະນຸດສາມາດກິນເລືອດຂອງສັດທີ່ລາວບໍ່ຮັບຜິດຊອບໃນການຂ້າ. ສະນັ້ນ, ຄຳ ສັ່ງແມ່ນກົດລະບຽບຫລືການກະ ທຳ ທີ່ວາງໃຈໃສ່ມະນຸດ ພຽງແຕ່ ໃນເວລາທີ່ທ່ານໄດ້ເກີດມາຈາກການເສຍຊີວິດຂອງ creatures ດໍາລົງຊີວິດ. ມັນບໍ່ມີຄວາມ ໝາຍ ຫຍັງເລີຍຖ້າວ່າສັດຕ້ອງຖືກໃຊ້ໃນການເສຍສະລະ, ສຳ ລັບອາຫານ, ຫລືທັງສອງຢ່າງ. ການພິຈາລະນາ ນຳ ໃຊ້ ພຽງແຕ່ ໃນເວລາທີ່ຜູ້ຊາຍໄດ້ຮັບຜິດຊອບສໍາລັບການກິນຊີວິດຂອງຕົນ, ວ່າແມ່ນການເວົ້າວ່າ, ໃນເວລາທີ່ສັດດໍາລົງຊີວິດໄດ້ເສຍຊີວິດ.

ບັດນີ້ໃຫ້ພະຍາຍາມ ນຳ ໃຊ້ກົດ ໝາຍ Noachian ເພື່ອຮັບການບໍລິຈາກເລືອດ. ບໍ່ມີສັດໃດໆກ່ຽວຂ້ອງ. ບໍ່ມີຫຍັງຖືກໄລ່ຕາມໄປ, ບໍ່ມີຫຍັງຖືກຂ້າ. ຜູ້ທີ່ໃຫ້ການບໍລິຈາກແມ່ນມະນຸດບໍ່ແມ່ນສັດ, ບໍ່ໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍໃດໆ. ຜູ້ຮັບບໍ່ໄດ້ກິນເລືອດ, ແລະເລືອດອາດຈະຮັກສາຊີວິດຂອງຜູ້ຮັບໄດ້ດີ. ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາ ຖາມ: ມັນເຊື່ອມຕໍ່ກັບໄລຍະໄກແນວໃດກັບ Genesis 9: 4?

ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ຂໍໃຫ້ນຶກເຖິງພະເຍຊູກ່າວວ່າການສະລະຊີວິດຂອງຄົນເຮົາ ຊ່ວຍຊີວິດ ຂອງເພື່ອນຂອງລາວແມ່ນການກະ ທຳ ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງຄວາມຮັກ. (John 15: 13) ໃນກໍລະນີຂອງຜູ້ໃຫ້ບໍລິຈາກ, ລາວບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງໄດ້ສະລະຊີວິດຂອງລາວ. ຜູ້ໃຫ້ທຶນບໍ່ໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍໃນທາງໃດທາງ ໜຶ່ງ. ເຮົາບໍ່ໃຫ້ກຽດພະເຢໂຫວາຜູ້ຮັກຊີວິດໂດຍການເສຍສະລະຊີວິດຂອງຄົນອື່ນບໍ? ເພື່ອເຮັດບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແບ່ງປັນໃນພາກທີ 3: ກັບຜູ້ທີ່ເປັນຄົນຢິວ (ຜູ້ທີ່ມີຄວາມອ່ອນໄຫວກ່ຽວກັບການໃຊ້ເລືອດ), ຖ້າວ່າການໃສ່ເລືອດຄວນຖືວ່າມີຄວາມ ຈຳ ເປັນທາງການແພດ, ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ຖືກເບິ່ງວ່າເປັນການອະນຸຍາດເທົ່ານັ້ນ, ມັນແມ່ນຂໍ້ບັງຄັບ.     

ໃນ ສຸດທ້າຍສ່ວນ ພວກເຮົາຈະກວດເບິ່ງສອງຂາເບື້ອງ ໜັງ ສືທີ່ຍັງຄົງຄ້າງໃນການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຄຳ ສອນທີ່ບໍ່ມີເລືອດ, ຄືລະບຽບພວກເລວີ 17:14 ແລະກິດຈະການ 15:29.