ຄລິດສະຕຽນຄວນຈັດການກັບບາບແນວໃດໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ? ໃນເວລາທີ່ມີຜູ້ເຮັດຜິດໃນປະຊາຄົມ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ທິດທາງອັນໃດແກ່ພວກເຮົາໃນການຈັດການກັບພວກເຂົາ? ມີລະບົບການພິພາກສາຂອງຄຣິສຕຽນບໍ?

ຄຳ ຕອບ ສຳ ລັບ ຄຳ ຖາມເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຕອບສະ ໜອງ ຄຳ ຖາມທີ່ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບພຣະເຢຊູໂດຍສາວົກຂອງພຣະອົງ. ໃນໂອກາດ ໜຶ່ງ, ພວກເຂົາໄດ້ຖາມລາວວ່າ,“ ຜູ້ໃດເປັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ ໝູ່ ໃນອານາຈັກສະຫວັນ?” (Mt 18: 1) ນີ້ແມ່ນຫົວຂໍ້ທີ່ເກີດຂື້ນ ສຳ ລັບພວກເຂົາ. ພວກເຂົາເບິ່ງຄືວ່າເປັນຫ່ວງຫຼາຍເກີນໄປກ່ຽວກັບ ຕຳ ແໜ່ງ ແລະຄວາມໂດດເດັ່ນ. (ເບິ່ງ ທ່ານ 9: 33-37; Lu 9: 46-48; 22:24)

ຄຳ ຕອບຂອງພະເຍຊູສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພວກເຂົາມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ຮຽນຮູ້; ວ່າແນວຄິດຂອງພວກເຂົາໃນການເປັນຜູ້ ນຳ, ຄວາມໂດດເດັ່ນແລະຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ແມ່ນຜິດພາດທັງ ໝົດ ແລະເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າພວກເຂົາຈະປ່ຽນແນວຄິດຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ, ມັນຈະເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ ສຳ ລັບພວກເຂົາ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ການບໍ່ປ່ຽນແປງທັດສະນະຄະຕິຂອງເຂົາເຈົ້າອາດຈະ ໝາຍ ເຖິງຄວາມຕາຍຕະຫຼອດໄປ. ມັນຍັງສາມາດສົ່ງຜົນໃຫ້ເກີດຄວາມທຸກທໍລະມານທີ່ຮ້າຍຫລວງຫລາຍ ສຳ ລັບມະນຸດ.

ລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍບົດຮຽນທີ່ລຽບງ່າຍ:

“ ດັ່ງນັ້ນຈິ່ງເອີ້ນເດັກນ້ອຍມາຫາລາວ, ລາວໄດ້ຢືນຢູ່ໃນພວກເຂົາ ³ ແລະກ່າວວ່າ:“ ຂ້ອຍເວົ້າກັບເຈົ້າແທ້ໆ, ເວັ້ນເສຍແຕ່ເຈົ້າ ເຮັດໃຫ້ປະມານ ແລະກາຍເປັນເດັກນ້ອຍ, ທ່ານຈະບໍ່ເຂົ້າໄປໃນອານາຈັກສະຫວັນ. ⁴ ສະນັ້ນ, ຜູ້ໃດທີ່ຈະຖ່ອມຕົວລົງຄືກັບເດັກນ້ອຍຄົນນີ້ແມ່ນຜູ້ທີ່ເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນອານາຈັກສະຫວັນ; ແລະຜູ້ໃດທີ່ໄດ້ຮັບເດັກນ້ອຍຄົນ ໜຶ່ງ ໂດຍພື້ນຖານຂອງນາມຂອງເຮົາກໍ່ໄດ້ຮັບຂ້ອຍເຊັ່ນກັນ.” (Mt 18: 2-5)

ສັງເກດເຫັນວ່າລາວເວົ້າວ່າພວກເຂົາຕ້ອງຫັນ ໜ້າ ໄປ, ໝາຍ ຄວາມວ່າພວກເຂົາ ກຳ ລັງເດີນທາງໄປໃນທາງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ຈາກນັ້ນພະອົງບອກພວກເຂົາວ່າໃຫ້ເປັນຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ພວກເຂົາຕ້ອງກາຍເປັນຄືກັບເດັກນ້ອຍ. ໄວລຸ້ນຄົນ ໜຶ່ງ ອາດຈະຄິດວ່າລາວຮູ້ຫຼາຍກວ່າພໍ່ແມ່ຂອງລາວ, ແຕ່ເດັກນ້ອຍຄົນ ໜຶ່ງ ຄິດວ່າ Daddy ແລະ Mommy ຮູ້ທັງ ໝົດ. ເມື່ອລາວມີ ຄຳ ຖາມ, ລາວກໍ່ແລ່ນໄປຫາພວກເຂົາ. ເມື່ອພວກເຂົາໃຫ້ ຄຳ ຕອບແກ່ລາວ, ລາວຍອມຮັບມັນດ້ວຍຄວາມໄວ້ວາງໃຈຢ່າງສົມບູນ, ດ້ວຍການຮັບປະກັນແບບບໍ່ມີເງື່ອນໄຂວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຕົວະລາວ.

ນີ້ແມ່ນຄວາມໄວ້ວາງໃຈທີ່ຖ່ອມຕົວທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງມີໃນພຣະເຈົ້າ, ແລະໃນຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງໃນການລິເລີ່ມຂອງຕົນເອງ, ແຕ່ມີພຽງແຕ່ສິ່ງທີ່ລາວເຫັນພຣະບິດາ ກຳ ລັງເຮັດ, ຄືພຣະເຢຊູຄຣິດ. (John 5: 19)

ພຽງແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຮົາສາມາດເປັນຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.

ຖ້າອີກດ້ານ ໜຶ່ງ, ພວກເຮົາບໍ່ຍອມຮັບເອົາທັດສະນະຄະຕິທີ່ຄ້າຍຄືກັບເດັກນີ້, ແລ້ວແມ່ນຫຍັງ? ຜົນສະທ້ອນມີຫຍັງແດ່? ພວກເຂົາມີຄວາມຈິງແທ້ໆ. ລາວກ່າວຕໍ່ໄປໃນສະພາບການນີ້ເພື່ອເຕືອນພວກເຮົາ:

"ແຕ່ວ່າຜູ້ໃດກໍ່ຕາມທີ່ເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍຜູ້ໃດທີ່ເຊື່ອໃນຂ້ອຍຮູ້ວ່າມັນເປັນການດີກວ່າທີ່ລາວຈະເອົາຫີນກ້ອນຫີນທີ່ປ່ອນລົງມາປະໄວ້ຄໍຂອງລາວແລະຢູ່ກາງທະເລທີ່ເປີດກວ້າງ." (Mt 18: 6)

ທັດສະນະຄະຕິທີ່ພູມໃຈທີ່ເກີດຈາກຄວາມປາຖະ ໜາ ຂອງການມີຊື່ສຽງຈະ ນຳ ໄປສູ່ການສວຍໃຊ້ ອຳ ນາດແລະການສະດຸດລົ້ມຂອງເດັກນ້ອຍ. ການແກ້ແຄ້ນຕໍ່ບາບດັ່ງກ່າວແມ່ນ ໜ້າ ຢ້ານກົວເກີນໄປທີ່ຈະຄິດຕຶກຕອງ, ເພາະວ່າຜູ້ໃດທີ່ຈະປາດຖະ ໜາ ຢູ່ໃນໃຈກາງທະເລດ້ວຍກ້ອນຫີນກ້ອນໃຫຍ່ທີ່ຜູກຄໍຄໍຂອງພວກເຂົາ?

ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຍ້ອນວ່າມີມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ, ພະເຍຊູໄດ້ເຫັນລ່ວງ ໜ້າ ເຖິງສະຖານະການນີ້.

"ວິບັດແກ່ໂລກ ຍ້ອນວ່າສະດຸດລົ້ມ! ແນ່ນອນ, ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ທ່ອນໄມ້ຈະສະດຸດ, ແຕ່ວິບັດແກ່ຜູ້ຊາຍທີ່ຜູ້ທີ່ສະດຸດຈະມາ!” (Mt 18: 7)

ວິບັດແກ່ໂລກ! ທັດສະນະຄະຕິທີ່ ໜ້າ ພາກພູມໃຈ, ການສະແຫວງຫາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ ນຳ ຄຣິສຕຽນປະພຶດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດ. ອາຍຸທີ່ມືດມົວ, ການສະແຫວງຫາ, ສົງຄາມແລະໂບດທີ່ນັບບໍ່ຖ້ວນ, ການຂົ່ມເຫັງຂອງສານຸສິດທີ່ຊື່ສັດຂອງພຣະເຢຊູ - ບັນຊີລາຍຊື່ດັ່ງກ່າວ ດຳ ເນີນຕໍ່ໄປ. ທັງ ໝົດ ເພາະວ່າຜູ້ຊາຍໄດ້ສະແຫວງຫາທີ່ຈະເປັນຜູ້ທີ່ມີ ອຳ ນາດແລະ ນຳ ພາຄົນອື່ນດ້ວຍແນວຄິດຂອງຕົນເອງ, ແທນທີ່ຈະສະແດງການເອື່ອຍອີງແບບເດັກນ້ອຍທີ່ມີຕໍ່ພຣະຄຣິດໃນຖານະຜູ້ ນຳ ທີ່ແທ້ຈິງຂອງປະຊາຄົມ. ວິບັດແກ່ໂລກ, ແທ້ຈິງແລ້ວ!

Eisegesis ແມ່ນຫຍັງ

ກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະກ້າວຕໍ່ໄປ, ພວກເຮົາຕ້ອງເບິ່ງເຄື່ອງມືທີ່ຈະເປັນຜູ້ ນຳ ແລະຜູ້ທີ່ເອີ້ນວ່າຜູ້ຊາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໃຊ້ເພື່ອສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ການສະແຫວງຫາ ອຳ ນາດຂອງພວກເຂົາ. ໄລຍະແມ່ນ eisegesis. ມັນມາຈາກພາສາກະເຣັກແລະອະທິບາຍວິທີການສຶກສາ ຄຳ ພີໄບເບິນເຊິ່ງໃນນັ້ນເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການສະຫລຸບແລ້ວຄົ້ນພົບພຣະ ຄຳ ພີເຊິ່ງສາມາດບິດເບືອນເພື່ອສະ ໜອງ ສິ່ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນຫຼັກຖານ.

ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້, ເພາະຈາກຈຸດນີ້ໄປຂ້າງ ໜ້າ, ພວກເຮົາຈະເຫັນວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາເຮັດຫຼາຍກວ່າການຕອບ ຄຳ ຖາມຂອງພວກສາວົກ. ລາວນອກ ເໜືອ ຈາກນັ້ນເພື່ອຈັດຕັ້ງບາງສິ່ງບາງຢ່າງ ໃໝ່ ທີ່ສຸດ. ພວກເຮົາຈະເຫັນການ ນຳ ໃຊ້ ຄຳ ສັບເຫລົ່ານີ້ທີ່ ເໝາະ ສົມ. ພວກເຮົາຍັງຈະໄດ້ເຫັນວິທີການທີ່ພວກເຂົາຖືກ ນຳ ໃຊ້ແບບບໍ່ຖືກຕ້ອງໃນວິທີທີ່ມີຄວາມ ໝາຍ ວ່າ“ ວິບັດແກ່ອົງການຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ”.

ແຕ່ ທຳ ອິດພະເຍຊູຕ້ອງສອນພວກເຮົາກ່ຽວກັບທັດສະນະທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່.

(ຄວາມຈິງທີ່ວ່າລາວໂຈມຕີຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຜິດພາດຂອງພວກສາວົກຈາກຫລາຍໆຈຸດ vantage ຄວນສ້າງຄວາມປະທັບໃຈໃຫ້ພວກເຮົາພຽງແຕ່ມີຄວາມ ສຳ ຄັນຫຼາຍທີ່ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ.)

ການ ນຳ ໃຊ້ສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ສະດຸດ

ຕໍ່ໄປພະເຍຊູໃຫ້ ຄຳ ປຽບທຽບທີ່ມີພະລັງແກ່ເຮົາ.

“ ຖ້າມື, ຕີນຫລືຕີນຂອງເຈົ້າເຮັດໃຫ້ເຈົ້າສະດຸດ, ຕັດມັນແລະໂຍນຖິ້ມຈາກເຈົ້າ. ມັນຈະເປັນການດີກວ່າທີ່ທ່ານຈະເຂົ້າໄປໃນຊີວິດທີ່ເປັນພິການຫລືເປືອຍກາຍດີກວ່າຖືກຖີ້ມດ້ວຍມືສອງຫລືສອງຕີນເຂົ້າໄປໃນໄຟທີ່ເປັນນິດ. ⁹ ອີກຢ່າງ ໜຶ່ງ, ຖ້າຕາຂອງເຈົ້າເຮັດໃຫ້ເຈົ້າສະດຸດ, ຈົ່ງຈີກມັນອອກແລະຖິ້ມມັນຈາກເຈົ້າ. ມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີກວ່າທີ່ທ່ານຈະເຂົ້າໄປໃນສາຍຕາເບື້ອງ ໜຶ່ງ ໃນຊີວິດກ່ວາທີ່ຈະຖືກໂຍນລົງດ້ວຍສອງຕາເຂົ້າໄປໃນເກນາອີນທີ່ໂຫດຮ້າຍ.” (Mt 18: 8, 9)

ຖ້າທ່ານອ່ານ ໜັງ ສືຕ່າງໆຂອງສະມາຄົມວາລະສານຫໍສັງເກດການທ່ານຈະເຫັນວ່າຂໍ້ພະ ຄຳ ພີເຫຼົ່ານີ້ມັກຖືກໃຊ້ກັບສິ່ງຕ່າງໆເຊັ່ນການບັນເທີງທີ່ຜິດສິນລະ ທຳ ຫຼືຄວາມຮຸນແຮງ (ຮູບເງົາ, ລາຍການໂທລະພາບ, ເກມວີດີໂອ, ແລະເພັງ) ລວມທັງວັດຖຸນິຍົມແລະຄວາມໂລບມາກ ສຳ ລັບຊື່ສຽງຫຼືຄວາມໂດດເດັ່ນ . ປົກກະຕິແລ້ວການສຶກສາຊັ້ນສູງແມ່ນຖືກ ນຳ ໄປສູ່ເສັ້ນທາງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງເຊິ່ງຈະ ນຳ ໄປສູ່ສິ່ງດັ່ງກ່າວ. (w14 7/15 ໜ້າ 16 ຫຍໍ້ ໜ້າ 18-19; w09 2 /1 p. 29; w06 3 /1 p. 19 par. 8)

ພະເຍຊູປ່ຽນຫົວຂໍ້ເລື່ອງນີ້ຢ່າງກະທັນຫັນບໍ? ແມ່ນລາວໄປຫົວຂໍ້? ລາວໄດ້ແນະ ນຳ ແທ້ໆບໍວ່າຖ້າພວກເຮົາເບິ່ງຮູບເງົາປະເພດທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຫລືຫຼີ້ນເກມວີດີໂອທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ຫລືຊື້ສິ່ງຂອງຫຼາຍເກີນໄປ, ພວກເຮົາຈະເສຍຊີວິດຄົນທີສອງໃນ Gehenna ທີ່ຮຸນແຮງບໍ?

ຍາກ! ດັ່ງນັ້ນຂໍ້ຄວາມຂອງລາວແມ່ນຫຍັງ?

ພິຈາລະນາວ່າຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີເຫຼົ່ານີ້ຖືກແຊ່ລະຫວ່າງ ຄຳ ເຕືອນຂອງຂໍ້ 7 ແລະ 10.

ວິບັດແກ່ໂລກເພາະວ່າສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດສະດຸດ! ແນ່ນອນ, ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ທ່ອນໄມ້ຈະສະດຸດ, ແຕ່ວິບັດແກ່ຜູ້ຊາຍທີ່ຜູ້ທີ່ສະດຸດຈະມາ!” (Mt 18: 7)

ແລະ ...

“ ຈົ່ງເບິ່ງເຈົ້າຢ່າດູ ໝິ່ນ ເດັກນ້ອຍຜູ້ ໜຶ່ງ ໃນພວກເດັກນ້ອຍເຫລົ່ານີ້, ເພາະເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າທູດສະຫວັນຂອງພວກເຂົາຢູ່ໃນສະຫວັນແນມເບິ່ງ ໜ້າ ຂອງພຣະບິດາຂອງຂ້ອຍຜູ້ສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນ.” (Mt 18: 10)

ຫລັງຈາກໄດ້ເຕືອນພວກເຮົາກ່ຽວກັບທ່ອນໄມ້ທີ່ສະດຸດລົ້ມແລະກ່ອນທີ່ຈະເຕືອນພວກເຮົາບໍ່ໃຫ້ສະດຸດເດັກນ້ອຍ, ລາວບອກພວກເຮົາໃຫ້ຖີ້ມຕາຂອງພວກເຮົາ, ຫລືຕັດເອກະສານຊ້ອນທ້າຍຖ້າມັນອາດຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາສະດຸດ. ໃນຂໍ້ທີ 6 ລາວບອກພວກເຮົາວ່າຖ້າພວກເຮົາສະດຸດສິ່ງຂອງນ້ອຍໆທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຕົກລົງໃນທະເລດ້ວຍຫີນກ້ອນຫີນທີ່ແຂວນຄໍແລະຢູ່ໃນຂໍ້ທີ 9 ລາວບອກວ່າຖ້າຕາ, ມືຫລືຕີນຂອງພວກເຮົາເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາສະດຸດພວກເຮົາຈະຈົບລົງຢູ່ໃນເກເຮນນາ.

ລາວບໍ່ໄດ້ປ່ຽນຫົວຂໍ້ເລີຍ. ລາວຍັງຂະຫຍາຍ ຄຳ ຕອບຕໍ່ ຄຳ ຖາມທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວຢູ່ໃນຂໍ້ທີ 1. ທັງ ໝົດ ນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບການສະແຫວງຫາ ອຳ ນາດ. ຕາປາຖະ ໜາ ຄວາມໂດດເດັ່ນ, ຄວາມ ໜ້າ ຮັກຂອງຜູ້ຊາຍ. ມືແມ່ນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໃຊ້ເພື່ອເຮັດວຽກຕໍ່ສິ່ງນັ້ນ; ຕີນຍ້າຍພວກເຮົາໄປສູ່ເປົ້າ ໝາຍ ຂອງພວກເຮົາ. ຄຳ ຖາມທີ່ຢູ່ໃນຂໍ້ທີ 1 ສະແດງໃຫ້ເຫັນທັດສະນະຄະຕິຫລືຄວາມປາຖະ ໜາ ທີ່ຜິດ (ຕາ). ພວກເຂົາຕ້ອງການຮູ້ວິທີ (ມື, ຕີນ) ເພື່ອບັນລຸຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່. ແຕ່ພວກເຂົາຢູ່ໃນເສັ້ນທາງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ພວກເຂົາຕ້ອງຫັນ ໜ້າ ໄປ. ຖ້າບໍ່ແມ່ນພວກເຂົາຈະສະດຸດລົ້ມຕົວເອງແລະອີກຫລາຍຢ່າງນອກ ເໜືອ ຈາກນັ້ນ, ອາດຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຕາຍນິລັນດອນ.

ໂດຍການໃຊ້ຜິດ Mt 18: 8-9 ພຽງແຕ່ປະເດັນການປະພຶດແລະການເລືອກສ່ວນຕົວ, ຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງໄດ້ພາດ ຄຳ ເຕືອນທີ່ ສຳ ຄັນ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ວ່າພວກເຂົາຈະສົມມຸດຕິຖານສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຄົນອື່ນແມ່ນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງຂະບວນການສະດຸດລົ້ມ. ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າ eisegesis ແມ່ນແຮ້ວດັ່ງກ່າວ. ປະຕິບັດດ້ວຍຕົນເອງ, ຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີເຫຼົ່ານີ້ສາມາດ ນຳ ໃຊ້ໄດ້ງ່າຍ. ຈົນກ່ວາພວກເຮົາເບິ່ງສະພາບການ, ມັນກໍ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນຄໍາຮ້ອງສະຫມັກທີ່ມີເຫດຜົນ. ແຕ່ສະພາບການດັ່ງກ່າວເປີດເຜີຍບາງຢ່າງອື່ນ.

ພະເຍຊູສືບຕໍ່ຊີ້ໃຫ້ເຫັນຈຸດ ສຳ ຄັນຂອງພະອົງ

ພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ເຮັດບົດຮຽນຂອງລາວ.

“ ເຈົ້າຄິດແນວໃດ? ຖ້າຜູ້ຊາຍມີແກະ 100 ໂຕແລະແກະໂຕ ໜຶ່ງ ຂອງມັນ, ລາວຈະປ່ອຍໃຫ້ 99 ໂຕຢູ່ເທິງພູແລະຕັ້ງການຊອກຫາແກະທີ່ຫລົງທາງໄປບໍ? ¹³ ແລະຖ້າລາວພົບມັນ, ຂ້າພະເຈົ້າບອກທ່ານຢ່າງແນ່ນອນວ່າ, ລາວມີຄວາມຍິນດີຫລາຍກວ່າ 99 ຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຫລົງທາງໄປ. ¹⁴ ເຊັ່ນດຽວກັນ, ມັນບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ ໜ້າ ປາຖະ ໜາ ຂອງພຣະບິດາຂອງຂ້າພະເຈົ້າຜູ້ສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນ ເພາະແມ່ນແຕ່ເດັກນ້ອຍຄົນ ໜຶ່ງ ໃນ ຈຳ ພວກນີ້ທີ່ຈະສູນເສຍໄປ"(Mt 18: 10-14)

ດັ່ງນັ້ນໃນທີ່ນີ້ພວກເຮົາໄດ້ມາຮອດຂໍ້ 14 ແລະພວກເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງແດ່.

1. ແນວທາງຂອງມະນຸດໃນການບັນລຸຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ແມ່ນຄວາມພາກພູມໃຈ.
2. ວິທີທາງຂອງພຣະເຈົ້າໃນການບັນລຸຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ແມ່ນໂດຍຄວາມຖ່ອມຕົວຂອງເດັກນ້ອຍ.
3. ວິທີທາງຂອງມະນຸດໄປສູ່ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ເຮັດໃຫ້ການຕາຍຄັ້ງທີສອງ.
4. ມັນສົ່ງຜົນໃຫ້ເດັກນ້ອຍສະດຸດ.
5. ມັນແມ່ນມາຈາກຄວາມປາຖະ ໜາ ທີ່ຜິດ (ຕາປຽບທຽບ, ມືຫຼືຕີນ).
6. ພະເຢໂຫວາເຫັນຄຸນຄ່າເດັກນ້ອຍຫຼາຍ.

ພະເຍຊູກຽມເຮົາໃຫ້ປົກຄອງ

ພຣະເຢຊູໄດ້ມາເພື່ອກະກຽມເສັ້ນທາງ ສຳ ລັບຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກຂອງພຣະເຈົ້າ; ຜູ້ທີ່ຈະປົກຄອງກັບລາວໃນຖານະກະສັດແລະປະໂລຫິດ ສຳ ລັບການຄືນດີຂອງມະນຸດຊາດທັງ ໝົດ ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ. (Re 5: 10; 1Co 15: 25-28) ແຕ່ຜູ້ຊາຍແລະຜູ້ຍິງເຫຼົ່ານີ້, ກ່ອນອື່ນ ໝົດ ຕ້ອງຮຽນຮູ້ວິທີທີ່ຈະໃຊ້ສິດ ອຳ ນາດນີ້. ວິທີການຕ່າງໆໃນອະດີດຈະ ນຳ ໄປສູ່ຄວາມເສີຍເມີຍ. ບາງສິ່ງບາງຢ່າງໃຫມ່ໄດ້ຖືກເອີ້ນວ່າ.

ພຣະເຢຊູສະເດັດມາເພື່ອປະຕິບັດກົດ ໝາຍ ແລະສິ້ນສຸດພັນທະສັນຍາຂອງໂມເຊ, ເພື່ອໃຫ້ພັນທະສັນຍາ ໃໝ່ ທີ່ມີກົດ ໝາຍ ໃໝ່ ສາມາດເປັນໄປໄດ້. ພະເຍຊູໄດ້ຮັບສິດໃນການສ້າງກົດ ໝາຍ. (Mt 5: 17; Je 31: 33; 1Co 11: 25; Ga 6: 2; John 13: 34)

ກົດ ໝາຍ ໃໝ່ ນີ້ຈະຕ້ອງມີການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບາງຢ່າງ.

ມີຄວາມສ່ຽງສ່ວນຕົວສູງ, ປະຊາຊົນຂາດຕົກບົກພ່ອງຈາກບັນດາປະເທດທີ່ມີລະບົບຕຸລາການທີ່ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ. ມະນຸດໄດ້ອົດທົນກັບຄວາມທຸກທໍລະມານທີ່ບໍ່ມີສາຍຕາຢູ່ໃນ ກຳ ມືຂອງບັນດາຜູ້ ນຳ ທີ່ມີ ອຳ ນາດ. ພະເຍຊູຈະບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ເຫຼົ່າສາວົກຂອງພະອົງກາຍເປັນຄົນແບບນັ້ນສະນັ້ນພະອົງຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຮົາໂດຍບໍ່ໄດ້ໃຫ້ ຄຳ ແນະ ນຳ ສະເພາະກ່ຽວກັບວິທີການໃຊ້ຄວາມຍຸຕິ ທຳ ຢ່າງຖືກຕ້ອງ?

ໃນສະພາບການນັ້ນຂໍໃຫ້ເຮົາພິຈາລະນາສອງຢ່າງ:

• ສິ່ງທີ່ພະເຍຊູເວົ້າແທ້ໆ.
• ສິ່ງທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ຕີຄວາມ ໝາຍ.

ສິ່ງທີ່ພະເຍຊູກ່າວ

ຖ້າພວກສາວົກໄດ້ຈັດການກັບບັນຫາຕ່າງໆໃນໂລກ ໃໝ່ ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄົນທີ່ບໍ່ຊອບ ທຳ ຫລາຍລ້ານລ້ານຫລືຫລາຍລ້ານຄົນທີ່ຖືກຟື້ນຄືນຊີວິດ - ຖ້າພວກເຂົາຈະພິພາກສາແມ່ນແຕ່ທູດສະຫວັນ - ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມ. (1Co 6: 3) ພວກເຂົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ການເຊື່ອຟັງຄືກັບທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ. (ລາວ 5: 8) ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຮັບການທົດສອບວ່າຈະອອກ ກຳ ລັງກາຍ. (Ja 1: 2-4) ພວກເຂົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຖ່ອມຕົວ, ຄືກັບເດັກນ້ອຍ, ແລະທົດສອບເພື່ອພິສູດວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຍອມຮັບຄວາມປາຖະ ໜາ ຂອງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່, ຄວາມໂດດເດັ່ນແລະ ອຳ ນາດທີ່ບໍ່ຂຶ້ນກັບພຣະເຈົ້າ.

ພື້ນຖານທີ່ພິສູດແມ່ນວິທີທີ່ພວກເຂົາຈັດການກັບບາບພາຍໃນພວກເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນພະເຍຊູໃຫ້ຂັ້ນຕອນການພິພາກສາ 3 ຂັ້ນຕໍ່ໄປນີ້.

“ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ຖ້າພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານເຮັດບາບ, ຈົ່ງໄປບອກຄວາມຜິດຂອງຕົນລະຫວ່າງເຈົ້າກັບລາວຜູ້ດຽວ. ຖ້າລາວຟັງທ່ານ, ທ່ານໄດ້ຮັບອ້າຍຂອງທ່ານແລ້ວ. ¹⁶ ແຕ່ຖ້າລາວບໍ່ຟັງ, ຈົ່ງພາທ່ານໄປ ໜຶ່ງ ຫລືສອງຄົນຕື່ມອີກ, ເພື່ອວ່າກ່ຽວກັບປະຈັກພະຍານຂອງສອງຫລືສາມພະຍານໃນທຸກໆເລື່ອງຈະຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ. ¹⁷ ຖ້າລາວບໍ່ຟັງພວກເຂົາ, ເວົ້າກັບປະຊາຄົມ. ຖ້າລາວບໍ່ຟັງປະຊາຄົມ, ຂໍໃຫ້ລາວເປັນຄືກັບຄົນຕ່າງຊາດແລະເປັນຄົນເກັບພາສີ.” (Mt 18: 15-17)

ຂໍ້ເທັດຈິງທີ່ ສຳ ຄັນ ໜຶ່ງ ທີ່ຕ້ອງ ຄຳ ນຶງເຖິງວ່າ: ນີ້ແມ່ນພຣະ ຄຳ ພີມໍມອນ ພຽງແຕ່ ການສິດສອນຂອງພວກເຮົາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ພວກເຮົາກ່ຽວກັບຂັ້ນຕອນການພິພາກສາ.

ຍ້ອນວ່ານີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ໃຫ້ພວກເຮົາ, ພວກເຮົາຕ້ອງສະຫຼຸບວ່ານີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການ.

ແຕ່ໂຊກບໍ່ດີ, ຄຳ ແນະ ນຳ ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນບໍ່ພຽງພໍ ສຳ ລັບການ ນຳ ພາຂອງ JW ທີ່ເດີນທາງກັບຜູ້ພິພາກສາ Rutherford.

JWs ຕີຄວາມ ໝາຍ ແນວໃດ ມັດທາຍ 18: 15-17?

ເຖິງແມ່ນວ່ານີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ ຄຳ ຖະແຫຼງທີ່ພະເຍຊູໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບການຈັດການກັບຄວາມບາບໃນປະຊາຄົມ, ແຕ່ຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງເຊື່ອວ່າມີອີກຫຼາຍຢ່າງ. ພວກເຂົາອ້າງວ່າຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີເຫຼົ່ານີ້ເປັນພຽງສ່ວນນ້ອຍໆຂອງຂະບວນການພິພາກສາຂອງຄຣິສຕຽນ, ແລະດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຂົາພຽງແຕ່ ນຳ ໃຊ້ກັບ ບາບຂອງລັກສະນະສ່ວນບຸກຄົນ.

ຕັ້ງແຕ່ວັນທີ 15 ຕຸລາ 1999 ທົວ ນ. 19 ຂໍ້. 7“ ເຈົ້າອາດເອົາອ້າຍຂອງເຈົ້າ”
“ ຂໍໃຫ້ສັງເກດວ່າຊັ້ນຂອງບາບທີ່ພະເຍຊູກ່າວເຖິງນີ້ສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ລະຫວ່າງສອງຄົນ. ເປັນຕົວຢ່າງ: ຖືກກະຕຸ້ນດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນຫລືຄວາມອິດສາ, ບຸກຄົນໃດ ໜຶ່ງ ຍິ້ມແຍ້ງເພື່ອນມະນຸດ. ຄລິດສະຕຽນສັນຍາທີ່ຈະເຮັດວຽກທີ່ມີວັດສະດຸສະເພາະແລະໃຫ້ ສຳ ເລັດຕາມວັນທີທີ່ແນ່ນອນ. ມີບາງຄົນຕົກລົງເຫັນດີວ່າລາວຈະຈ່າຍເງິນຄືນຕາມຕາຕະລາງເວລາຫລືຕາມວັນສຸດທ້າຍ. ບຸກຄົນໃດ ໜຶ່ງ ໃຫ້ ຄຳ ເວົ້າຂອງລາວວ່າຖ້ານາຍຈ້າງຂອງລາວຝຶກອົບຮົມລາວ, ລາວຈະບໍ່ແຂ່ງຂັນຫຼືພະຍາຍາມເອົາລູກຄ້າຂອງນາຍຈ້າງຂອງລາວເປັນເວລາທີ່ ກຳ ນົດໄວ້ຫຼືໃນເຂດທີ່ ກຳ ນົດໄວ້. ຖ້າອ້າຍບໍ່ຮັກສາ ຄຳ ເວົ້າຂອງລາວແລະບໍ່ກັບໃຈຈາກການກະ ທຳ ທີ່ຜິດດັ່ງກ່າວແນ່ນອນມັນຈະເປັນເລື່ອງຮ້າຍແຮງ. (ການເປີດເຜີຍ 21: 8) ແຕ່ວ່າຄວາມຜິດພາດດັ່ງກ່າວສາມາດຕົກລົງລະຫວ່າງສອງຝ່າຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.”

ຈະເປັນແນວໃດກ່ຽວກັບບາບເຊັ່ນການຜິດຊາຍຍິງ, ການປະຖິ້ມຄວາມເຊື່ອ, ການ ໝິ່ນ ປະມາດ? ຄື​ກັນ ທົວ ລັດໃນວັກ 7:

“ ພາຍໃຕ້ກົດ ໝາຍ, ບາບບາງຢ່າງຮຽກຮ້ອງຫຼາຍກວ່າການໃຫ້ອະໄພຈາກຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດ. ການ ໝິ່ນ ປະ ໝາດ, ການປະຖິ້ມຄວາມນັບຖື, ການບູຊາຮູບປັ້ນ, ແລະບາບທາງເພດຂອງການຜິດຊາຍຍິງ, ການຫລິ້ນຊູ້ແລະການຮັກຮ່ວມເພດແມ່ນຕ້ອງໄດ້ຖືກລາຍງານແລະປະຕິບັດໂດຍຜູ້ເຖົ້າແກ່ (ຫລືປະໂລຫິດ). ໃນປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນກໍເປັນຈິງເຊັ່ນກັນ. (Leviticus 5: 1; 20​: 10​-13; ເລກ 5: 30; 35:12; ພຣະ​ບັນ​ຍັດ​ສອງ 17​: 9; 19​: 16​-19; ສຸພາສິດ 29: 24) "

ສິ່ງທີ່ເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ສຸດນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບການຕີຄວາມ ໝາຍ ຂອງພຣະ ຄຳ ພີ. ພະຍານພະເຢໂຫວາແມ່ນສາສະ ໜາ ຢູເດ - ຄລິດສະຕຽນເຊິ່ງເນັ້ນ ໜັກ ໃສ່ພາກສ່ວນຢູເດ. ໃນທີ່ນີ້, ພວກເຮົາຕ້ອງເຊື່ອວ່າພວກເຮົາຕ້ອງດັດແປງ ຄຳ ແນະ ນຳ ຂອງພະເຍຊູໂດຍອີງໃສ່ແບບຢິວ. ເນື່ອງຈາກວ່າມີບາບທີ່ຕ້ອງໄດ້ລາຍງານຕໍ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ແລະ / ຫຼືປະໂລຫິດ, ປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ - ຕາມຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງ - ຕ້ອງບັງຄັບໃຊ້ມາດຕະຖານດຽວກັນ.

ດຽວນີ້ຍ້ອນວ່າພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ບອກພວກເຮົາວ່າມີບາງປະເພດບາບທີ່ຖືກຍົກເວັ້ນຈາກ ຄຳ ແນະ ນຳ ຂອງພະອົງ, ພວກເຮົາຕັ້ງຂໍ້ຮຽກຮ້ອງດັ່ງກ່າວບົນພື້ນຖານອັນໃດ? ເນື່ອງຈາກພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງການ ນຳ ໃຊ້ແບບແຜນການພິພາກສາຂອງຊາວຢິວຕໍ່ປະຊາຄົມທີ່ພະອົງ ກຳ ລັງຕັ້ງຂຶ້ນ, ເຮົາໄດ້ເພີ່ມກົດ ໝາຍ ໃໝ່ ຂອງພະອົງເປັນພື້ນຖານອັນໃດ?

ຖ້າທ່ານອ່ານ Leviticus 20: 10-13 (ອ້າງອີງໃນເອກະສານອ້າງອີງ WT ຂ້າງເທິງ) ທ່ານຈະເຫັນວ່າບາບທີ່ຕ້ອງໄດ້ລາຍງານແມ່ນການກະ ທຳ ຜິດທີ່ເປັນທຶນ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຊາວຢິວຕ້ອງຕັດສິນວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນແມ່ນຄວາມຈິງຫຼືບໍ່. ບໍ່ມີການຈັດຕຽມ ສຳ ລັບການກັບໃຈ. ຜູ້ຊາຍບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນເພື່ອໃຫ້ອະໄພ. ຖ້າມີຄວາມຜິດ, ຜູ້ຖືກກ່າວຫາຕ້ອງຖືກປະຫານຊີວິດ.

ເນື່ອງຈາກຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງ ກຳ ລັງກ່າວວ່າສິ່ງທີ່ ນຳ ໃຊ້ໃນຊາດອິດສະລາແອນຕ້ອງເປັນ“ ຄວາມຈິງໃນປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ” ເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງ ນຳ ໃຊ້ບາງສ່ວນຂອງສ່ວນປະກອບນີ້? ເປັນຫຍັງພວກເຂົາຈຶ່ງເລືອກບາງສ່ວນຂອງກົດ ໝາຍ ໃນຂະນະທີ່ປະຕິເສດເລື່ອງອື່ນໆ? ສິ່ງທີ່ສິ່ງນີ້ສະແດງໃຫ້ພວກເຮົາເຫັນແມ່ນອີກແງ່ມຸມ ໜຶ່ງ ຂອງຂະບວນການຕີຄວາມ ໝາຍ ທີ່ມີຄວາມ ໝາຍ ຂອງພວກເຂົາ, ແມ່ນຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈະເລືອກເອົາຂໍ້ໃດຂໍ້ ໜຶ່ງ ທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການ ນຳ ໃຊ້ແລະປະຕິເສດສ່ວນທີ່ເຫຼືອ.

ທ່ານຈະສັງເກດເຫັນວ່າໃນ ຄຳ ເວົ້າຈາກ par. 7 ຂອງ The Watchtower ບົດຂຽນ, ພວກເຂົາພຽງແຕ່ອ້າງເຖິງຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີພາກພາສາເຫບເລີ. ເຫດຜົນແມ່ນວ່າບໍ່ມີ ຄຳ ແນະ ນຳ ໃດໆໃນປື້ມ Christian ພຣະ ຄຳ ພີເພື່ອສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ການຕີຄວາມຂອງພວກເຂົາ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ມັນມີ ໜ້ອຍ ທີ່ສຸດໃນພຣະ ຄຳ ພີຄຣິສຕຽນທັງ ໝົດ ທີ່ບອກພວກເຮົາກ່ຽວກັບວິທີການຈັດການກັບຄວາມບາບ. ຄຳ ແນະ ນຳ ໂດຍກົງທີ່ພວກເຮົາມີຈາກກະສັດຂອງພວກເຮົາແມ່ນສິ່ງທີ່ພົບເຫັນຢູ່ໃນນັ້ນ ມັດທາຍ 18: 15-17. ນັກຂຽນຄຣິສຕຽນບາງຄົນໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈ ຄຳ ຮ້ອງສະ ໝັກ ນີ້ດີກວ່າ, ໃນແງ່ພາກປະຕິບັດ, ແຕ່ບໍ່ມີຂໍ້ ຈຳ ກັດໃນການ ນຳ ໃຊ້ໂດຍການລະບຸວ່າມັນພຽງແຕ່ ໝາຍ ເຖິງບາບຂອງ ທຳ ມະຊາດ, ແລະມີ ຄຳ ແນະ ນຳ ອື່ນໆ ສຳ ລັບການເຮັດບາບທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ. ພຽງແຕ່ບໍ່ແມ່ນ.

ໂດຍຫຍໍ້, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ພວກເຮົາທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການ, ແລະພວກເຮົາຕ້ອງການທຸກສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ໃຫ້ພວກເຮົາ. ພວກເຮົາບໍ່ຕ້ອງການຫຍັງນອກ ເໜືອ ຈາກນັ້ນ.

ພິຈາລະນາວ່າກົດ ໝາຍ ໃໝ່ ນີ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສໍ່າໃດ? ຖ້າທ່ານຢາກເຮັດບາບຄືກັບການຜິດຊາຍຍິງ, ທ່ານຕ້ອງການຢູ່ພາຍໃຕ້ລະບົບອິດສະລາແອນ, ປະເຊີນກັບຄວາມຕາຍທີ່ແນ່ນອນໂດຍບໍ່ມີໂອກາດທີ່ຈະອ່ອນເພຍໂດຍອີງໃສ່ການກັບໃຈບໍ?

ຍ້ອນເຫດຜົນນີ້, ເປັນຫຍັງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງຈຶ່ງກັບຄືນມາຫາສິ່ງທີ່ເກົ່າແກ່ແລ້ວແລະຖືກທົດແທນ? ມັນອາດຈະແມ່ນວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້“ ຫັນ ໜ້າ” ບໍ? ພວກເຂົາສາມາດຫາເຫດຜົນແບບນີ້ໄດ້ບໍ?

ພວກເຮົາຢາກໃຫ້ຝູງແກະຂອງພຣະເຈົ້າຕອບພວກເຮົາ. ພວກເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາສາລະພາບບາບຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຜູ້ທີ່ພວກເຮົາແຕ່ງຕັ້ງພວກເຂົາ. ພວກເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາມາຫາພວກເຮົາເພື່ອການໃຫ້ອະໄພ; ຄິດວ່າພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ໃຫ້ອະໄພພວກເຂົາເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າພວກເຮົາມີສ່ວນຮ່ວມໃນຂະບວນການນີ້. ພວກເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາຢ້ານພວກເຮົາແລະຍອມຮັບສິດ ອຳ ນາດຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຮົາຕ້ອງການທີ່ຈະຄວບຄຸມທຸກໆແງ່ມຸມໃນຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຮົາຕ້ອງການສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມບໍລິສຸດຂອງປະຊາຄົມ, ເພາະວ່ານັ້ນຮັບປະກັນສິດ ອຳ ນາດຂອງພວກເຮົາຢ່າງແທ້ຈິງ. ຖ້າເດັກນ້ອຍສອງສາມຄົນໄດ້ເສຍສະລະຕາມທາງ, ມັນກໍ່ເປັນສາເຫດທີ່ດີ.

ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, Mt 18: 15-17 ບໍ່ໄດ້ສະ ໜອງ ອຳ ນາດແບບນັ້ນ, ສະນັ້ນພວກເຂົາຕ້ອງຫຼຸດຜ່ອນຄວາມ ສຳ ຄັນຂອງມັນ. ເພາະສະນັ້ນການຈໍາແນກທີ່ແຕກຕ່າງກັນລະຫວ່າງ“ ບາບສ່ວນບຸກຄົນ” ແລະ“ ບາບຮ້າຍແຮງ”. ຕໍ່ໄປ, ພວກເຂົາຕ້ອງປ່ຽນ ຄຳ ຮ້ອງສະ ໝັກ Mt 18: 17 ຈາກ“ ປະຊາຄົມ” ໄປຫາຄະນະ ກຳ ມະການ 3 ຄົນທີ່ເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ຕອບເຂົາເຈົ້າໂດຍກົງບໍ່ແມ່ນກັບປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນ.

ຫລັງຈາກນັ້ນ, ພວກເຂົາເຂົ້າຮ່ວມໃນການຄັດເລືອກລີກທີ່ ສຳ ຄັນ, ໂດຍອ້າງເຖິງຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີທີ່ຄ້າຍຄື Leviticus 5: 1; 20​: 10​-13; ເລກ 5: 30; 35:12; ພຣະ​ບັນ​ຍັດ​ສອງ 17​: 9; 19​: 16​-19; ສຸພາສິດ 29: 24 ໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະບູລະນະການປະຕິບັດການພິພາກສາທີ່ເລືອກໂດຍພາຍໃຕ້ກົດ ໝາຍ ຂອງໂມເຊ, ໂດຍອ້າງວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ນຳ ໃຊ້ກັບຊາວຄຣິດສະຕຽນ. ດ້ວຍວິທີນີ້, ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາເຊື່ອວ່າການເຮັດບາບທັງ ໝົດ ນັ້ນຕ້ອງຖືກລາຍງານຕໍ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່.

ແນ່ນອນ, ພວກເຂົາຕ້ອງປ່ອຍ ໝາກ ໄມ້ ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ໄວ້ເທິງຕົ້ນໄມ້, ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດມີຄະດີທາງຕຸລາການຂອງພວກເຂົາປະກົດຕົວຕໍ່ການກວດກາຂອງສາທາລະນະຄືກັບການປະຕິບັດຢູ່ໃນປະເທດອິດສະຣາເອນ, ບ່ອນທີ່ໄດ້ມີການພິຈາລະນາຄະດີທາງກົດ ໝາຍ ທີ່ປະຕູເມືອງ ໃນທັດສະນະຢ່າງເຕັມທີ່ຂອງພົນລະເມືອງ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ທີ່ໄດ້ຍິນແລະຕັດສິນຄະດີເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໂດຍຖານະປະໂລຫິດ, ແຕ່ຖືກຮັບຮູ້ໂດຍປະຊາຊົນທ້ອງຖິ່ນວ່າເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ສະຫລາດ. ຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານີ້ຕອບປະຊາຊົນ. ຖ້າການພິພາກສາຂອງພວກເຂົາຖືກພິຈາລະນາໂດຍຄວາມ ລຳ ອຽງແລະອິດທິພົນພາຍນອກ, ມັນຈະເຫັນໄດ້ຊັດເຈນຕໍ່ທຸກຄົນທີ່ເປັນພະຍານໃນການ ດຳ ເນີນຄະດີ, ເພາະວ່າການທົດລອງໄດ້ຖືກປະກົດຕົວເປັນປະ ຈຳ. (De 16: 18; 21​: 18​-20; 22:15; 25:7; 2Sa 19: 8; 1Ki 22: 10; Je 38: 7)

ດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເລືອກເອົາຂໍ້ທີ່ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ສິດ ອຳ ນາດຂອງເຂົາເຈົ້າແລະບໍ່ສົນໃຈຂໍ້ທີ່“ ບໍ່ສະດວກ”. ດັ່ງນັ້ນການໄຕ່ສວນທັງ ໝົດ ແມ່ນເປັນສ່ວນຕົວ. ຜູ້ສັງເກດການບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ, ຫລືບັນທຶກອຸປະກອນ, ຫຼືບັນທຶກຕ່າງໆ, ເຊັ່ນວ່າ ໜຶ່ງ ໃນສານສານກົດ ໝາຍ ຂອງທຸກໆປະເທດທີ່ມີພົນລະເມືອງ. ບໍ່ມີວິທີໃດທີ່ຈະທົດສອບການຕັດສິນໃຈຂອງຄະນະ ກຳ ມະການນັບຕັ້ງແຕ່ການຕັດສິນຂອງພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍເຫັນແສງສະຫວ່າງຂອງມື້.[i]

ລະບົບດັ່ງກ່າວສາມາດຮັບປະກັນຄວາມຍຸດຕິ ທຳ ສຳ ລັບທຸກຄົນໄດ້ແນວໃດ?

ຄຳ ພີໄບເບິນສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ສຳ ລັບສິ່ງໃດຢູ່ບ່ອນໃດ?

ຕໍ່ໄປພວກເຮົາຈະເຫັນຫລັກຖານ ສຳ ລັບແຫລ່ງທີ່ມາແລະລັກສະນະທີ່ແທ້ຈິງຂອງຂະບວນການຕຸລາການນີ້, ແຕ່ໃນເວລານີ້, ຂໍໃຫ້ກັບຄືນໄປຫາສິ່ງທີ່ພະເຍຊູກ່າວ.

ຈຸດປະສົງຂອງຂະບວນການຕຸລາການ Christian

ກ່ອນທີ່ຈະເບິ່ງ "ວິທີການ" ໃຫ້ພວກເຮົາພິຈາລະນາ "ເຫດຜົນ" ທີ່ ສຳ ຄັນກວ່າ. ເປົ້າ ໝາຍ ຂອງຂະບວນການ ໃໝ່ ນີ້ແມ່ນຫຍັງ? ມັນບໍ່ແມ່ນເພື່ອຮັກສາປະຊາຄົມໃຫ້ສະອາດ. ຖ້າເປັນແນວນັ້ນ, ພະເຍຊູຄົງຈະກ່າວເຖິງບາງສິ່ງດັ່ງກ່າວ, ແຕ່ທຸກສິ່ງທີ່ລາວເວົ້າໃນບົດທັງ ໝົດ ແມ່ນການໃຫ້ອະໄພແລະເບິ່ງແຍງເດັກນ້ອຍ. ລາວຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຂອບເຂດທີ່ພວກເຮົາຄວນຈະປົກປ້ອງລູກແກະນ້ອຍດ້ວຍຕົວຢ່າງຂອງລາວກ່ຽວກັບແກະ 99 ໂຕທີ່ຍັງເຫລືອເພື່ອຄົ້ນຫາເສັ້ນທາງດຽວ. ຈາກນັ້ນລາວໄດ້ສະຫລຸບບົດດັ່ງກ່າວດ້ວຍບົດຮຽນທີ່ມີຈຸດປະສົງກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການຄວາມເມດຕາແລະການໃຫ້ອະໄພ. ທັງ ໝົດ ນີ້ຫລັງຈາກເນັ້ນ ໜັກ ວ່າການສູນເສຍຂອງເລັກໆນ້ອຍໆແມ່ນບໍ່ສາມາດຍອມຮັບໄດ້ແລະວິບັດແກ່ຜູ້ຊາຍທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດສະດຸດລົ້ມ.

ດ້ວຍຄວາມຄິດນັ້ນ, ມັນບໍ່ຄວນແປກໃຈເລີຍທີ່ຈຸດປະສົງຂອງຂະບວນການພິພາກສາໃນຂໍ້ 15 ເຖິງ 17 ແມ່ນການ ໝົດ ທຸກຫົນທາງໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະຊ່ວຍຊີວິດຄົນທີ່ຫຼົງຜິດ.

ຂັ້ນຕອນທີ 1 ຂອງຂະບວນການຕຸລາການ

“ ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ຖ້າພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າເຮັດບາບ, ຈົ່ງໄປບອກຄວາມຜິດຂອງເຈົ້າແລະລາວ. ຖ້າລາວຟັງທ່ານ, ທ່ານຈະໄດ້ຮັບອ້າຍຂອງທ່ານ. " (Mt 18: 15)

ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ ກຳ ນົດຂອບເຂດຢູ່ໃນປະເພດຂອງບາບ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ຖ້າທ່ານເຫັນອ້າຍຂອງທ່ານດູຖູກ, ທ່ານຕ້ອງປະເຊີນ ​​ໜ້າ ກັບລາວຄົນດຽວ. ຖ້າທ່ານເຫັນລາວອອກມາຈາກເຮືອນທີ່ເປັນໂສເພນີ, ທ່ານຕ້ອງປະເຊີນ ​​ໜ້າ ກັບລາວຄົນດຽວ. ໜຶ່ງ ຕໍ່ ໜຶ່ງ ເຮັດໃຫ້ມັນງ່າຍຂຶ້ນ ສຳ ລັບລາວ. ນີ້ແມ່ນວິທີການທີ່ງ່າຍດາຍແລະສະຫຼາດທີ່ສຸດ. ພະເຍຊູບອກບໍ່ໃຫ້ບອກຜູ້ອື່ນ. ມັນຄົງຢູ່ລະຫວ່າງຄົນບາບແລະພະຍານ.

ຈະເປັນແນວໃດຖ້າເຈົ້າເຫັນວ່າອ້າຍຂອງເຈົ້າ ກຳ ລັງຂົ່ມຂືນ, ຂົ່ມຂືນ, ຫຼືແມ່ນແຕ່ ທຳ ຮ້າຍເດັກ? ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນບາບເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນອາຊະຍາ ກຳ ຕໍ່ລັດອີກດ້ວຍ. ກົດ ໝາຍ ອີກສະບັບ ໜຶ່ງ ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້, ນັ້ນແມ່ນກົດ ໝາຍ Romans 13: 1-7ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າລັດແມ່ນ "ລັດຖະມົນຕີຂອງພະເຈົ້າ" ໃນການແກ້ໄຂຄວາມຍຸຕິ ທຳ. ສະນັ້ນ, ພວກເຮົາຈະຕ້ອງເຊື່ອຟັງຖ້ອຍ ຄຳ ຂອງພະເຈົ້າແລະລາຍງານອາຊະຍາ ກຳ ຕໍ່ເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ແພ່ງ. ບໍ່ມີ ifs, ands, ຫຼື buts ກ່ຽວກັບມັນ.

ພວກເຮົາຍັງຈະສະ ໝັກ Mt 18: 15? ນັ້ນແມ່ນຂື້ນກັບສະພາບການ. ຄົນຄຣິດສະຕຽນຖືກ ນຳ ພາໂດຍຫຼັກການ, ບໍ່ແມ່ນກົດ ໝາຍ ທີ່ເຂັ້ມງວດ. ແນ່ນອນວ່າລາວຈະ ນຳ ໃຊ້ຫຼັກການຂອງ ມທ 18 ດ້ວຍຈຸດປະສົງທີ່ຈະໄດ້ຮັບອ້າຍຂອງລາວ, ໃນຂະນະທີ່ມີສະຕິທີ່ຈະເຊື່ອຟັງຫຼັກການອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ເຊັ່ນ: ການຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພຂອງຕົວເອງແລະຄວາມປອດໄພຂອງຄົນອື່ນ.

(ໃນປື້ມບັນທຶກຂ້າງ ໜຶ່ງ: ຖ້າອົງການຂອງພວກເຮົາໄດ້ເຊື່ອຟັງ Romans 13: 1-7 ພວກເຮົາຈະບໍ່ທົນທຸກຕໍ່ກັບກະທູ້ການລ່ວງລະເມີດເດັກທີ່ ກຳ ລັງເຕີບໃຫຍ່ຂະນະນີ້ເຊິ່ງເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ທີ່ຈະລົ້ມລະລາຍພວກເຮົາ. ນີ້ແມ່ນອີກຕົວຢ່າງ ໜຶ່ງ ຂອງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງທີ່ເປັນປະໂຫຍດເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົວເອງ. ຫໍສັງເກດການປີ 1999 ໄດ້ກ່າວເຖິງການໃຊ້ກ່ອນ ໜ້າ ນີ້ Leviticus 5: 1 ບັງຄັບພະຍານໃຫ້ລາຍງານຄວາມຜິດຕໍ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່. ແຕ່ເຫດຜົນນີ້ບໍ່ໄດ້ ນຳ ໃຊ້ກັບເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ WT ຢ່າງທົ່ວເຖິງ, ຮູ້ເຖິງເຣຶ່ອງທີ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງໄດ້ລາຍງານຕໍ່“ ອົງການປົກຄອງຊັ້ນສູງ” ບໍ?)

ພະເຍຊູຄິດເຖິງໃຜ?

ເນື່ອງຈາກເປົ້າ ໝາຍ ຂອງພວກເຮົາແມ່ນການສຶກສາພຣະ ຄຳ ພີທີ່ແປກປະຫຼາດ, ພວກເຮົາບໍ່ຕ້ອງເບິ່ງຂ້າມສະພາບການຢູ່ນີ້. ອີງໃສ່ທຸກຢ່າງຈາກຂໍ້ 2 ການ 14, ພະເຍຊູ ກຳ ລັງສຸມໃສ່ຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ສະດຸດ. ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ລາວມີຢູ່ໃນໃຈ“ ຖ້າອ້າຍຂອງທ່ານເຮັດບາບ…” ແມ່ນບາບຂອງການສະດຸດລົ້ມ. ບັດນີ້ສິ່ງທັງ ໝົດ ນີ້ແມ່ນເພື່ອຕອບ ຄຳ ຖາມທີ່ວ່າ "ໃຜເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ... ?", ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາສາມາດສະຫຼຸບໄດ້ວ່າສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນສະດຸດລົ້ມແມ່ນຜູ້ທີ່ ນຳ ໜ້າ ໃນປະຊາຄົມໃນແບບຂອງຜູ້ ນຳ ທາງໂລກ, ບໍ່ແມ່ນພຣະຄຣິດ.

ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ, ຖ້າຜູ້ ນຳ ຂອງທ່ານຜູ້ ໜຶ່ງ ເຮັດບາບ - ເຮັດໃຫ້ສະດຸດລົ້ມ - ໃຫ້ໂທຫາລາວ, ແຕ່ເປັນສ່ວນຕົວ. ເຈົ້ານຶກພາບອອກບໍວ່າຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃນປະຊາຄົມພະຍານພະເຢໂຫວາເລີ່ມຖີ້ມນໍ້າ ໜັກ ຂອງຕົນແລະເຈົ້າເຮັດແບບນີ້ບໍ? ທ່ານຄິດວ່າຈະເປັນແນວໃດ? ຜູ້ຊາຍທີ່ມີຈິດວິນຍານແທ້ໆຈະມີປະຕິກິລິຍາໃນທາງບວກ, ແຕ່ວ່າຜູ້ຊາຍທາງຮ່າງກາຍຈະປະຕິບັດຄືກັບພວກຟາຣີຊາຍໃນເວລາທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ແກ້ໄຂພວກເຂົາ. ຈາກປະສົບການສ່ວນຕົວ, ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດຮັບປະກັນທ່ານວ່າໃນກໍລະນີຫຼາຍທີ່ສຸດ, ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຈະສະ ໜິດ ສະ ໜົມ, ຂໍອຸທອນກັບ ອຳ ນາດຂອງ“ ຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່”, ແລະ ຄຳ ພະຍາກອນກ່ຽວກັບ“ ຄວາມຜິດພາດ” ຈະພົບຄວາມ ສຳ ເລັດອີກຢ່າງ ໜຶ່ງ.

ຂັ້ນຕອນທີ 2 ຂອງຂະບວນການຕຸລາການ

ຕໍ່ໄປພະເຍຊູບອກພວກເຮົາວ່າພວກເຮົາຕ້ອງເຮັດແນວໃດຖ້າຄົນບາບບໍ່ຟັງພວກເຮົາ.

"ແຕ່ຖ້າລາວບໍ່ຟັງ, ທ່ານຈະເອົາ ໜຶ່ງ ຫລືສອງຄົນໄປ ນຳ, ເພື່ອວ່າ ຄຳ ພະຍານຂອງສອງຫລືສາມພະຍານຈະຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ." (Mt 18: 16)

ພວກເຮົາໄປ ນຳ ໃຜ? ໜຶ່ງ ຫລືສອງຄົນອື່ນ. ນີ້ແມ່ນການເປັນພະຍານທີ່ສາມາດ ຕຳ ນິຕິຕຽນຄົນບາບ, ເຊິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ລາວເຊື່ອວ່າລາວ ກຳ ລັງເດີນໄປໃນທາງທີ່ຜິດ. ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ, ເປົ້າ ໝາຍ ບໍ່ແມ່ນການຮັກສາຄວາມບໍລິສຸດຂອງປະຊາຄົມ. ເປົ້າ ໝາຍ ແມ່ນເກັບຄືນຜູ້ສູນຫາຍ.

ຂັ້ນຕອນທີ 3 ຂອງຂະບວນການຕຸລາການ

ບາງຄັ້ງແມ່ນແຕ່ສອງຫລືສາມຄົນກໍ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າໄປຫາຄົນບາບໄດ້. ຈະເປັນແນວໃດຫຼັງຈາກນັ້ນ?

"ຖ້າລາວບໍ່ຟັງພວກເຂົາ, ເວົ້າກັບປະຊາຄົມ." (Mt 18: 17a)

ສະນັ້ນນີ້ແມ່ນບ່ອນທີ່ພວກເຮົາພົວພັນກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່, ແມ່ນບໍ? ຖື​ໄວ້! ພວກເຮົາ ກຳ ລັງຄິດອີກຄັ້ງ ໜຶ່ງ. ພະເຍຊູກ່າວເຖິງຜູ້ເຖົ້າແກ່ຢູ່ໃສ? ລາວເວົ້າວ່າ "ເວົ້າກັບປະຊາຄົມ". ດີແນ່ນອນບໍ່ແມ່ນປະຊາຄົມທັງ ໝົດ ບໍ? ຈະເປັນແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມລັບ?

ແທ້ຈິງແລ້ວ, ແມ່ນຫຍັງກ່ຽວກັບຄວາມລັບ? ນີ້ແມ່ນຂໍ້ແກ້ຕົວທີ່ໄດ້ໃຫ້ເພື່ອພິສູດການທົດລອງທີ່ປິດປະຕູທີ່ JWs ອ້າງວ່າເປັນວິທີທາງຂອງພຣະເຈົ້າ, ແຕ່ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວເຖິງມັນບໍ?

ໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນ, ມີສິ່ງໃດທີ່ ສຳ ຄັນ ສຳ ລັບການ ດຳ ເນີນຄະດີທີ່ລັບ, ຖືກປິດບັງໃນຕອນກາງຄືນ, ບ່ອນທີ່ຜູ້ຖືກກ່າວຫາຖືກປະຕິເສດການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຄອບຄົວແລະ ໝູ່ ເພື່ອນ? ແມ່ນແລ້ວ, ມີ! ມັນແມ່ນການພິຈາລະນາຜິດກົດ ໝາຍ ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຢຊູຂອງພວກເຮົາຕໍ່ ໜ້າ ສານສູງສຸດຢິວ, ສານສູງສຸດ. ນອກ ເໜືອ ຈາກນັ້ນ, ການທົດລອງທັງ ໝົດ ແມ່ນສາທາລະນະ. ໃນຂັ້ນຕອນນີ້, ການຮັກສາຄວາມລັບຈະເຮັດວຽກຕ້ານກັບສາເຫດຂອງຄວາມຍຸດຕິ ທຳ.

ແຕ່ແນ່ນອນປະຊາຄົມບໍ່ມີຄຸນສົມບັດທີ່ຈະຕັດສິນຄະດີດັ່ງກ່າວ? ຈິງບໍ? ສະມາຊິກໃນປະຊາຄົມບໍ່ມີຄຸນສົມບັດ, ແຕ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ສາມຄົນ - ເປັນຊ່າງໄຟຟ້າ, ຊ່າງໄຟຟ້າແລະຊ່າງຕັດປ່ອງຢ້ຽມແມ່ນບໍ?

“ ເມື່ອບໍ່ມີທິດທາງທີ່ ຊຳ ນານ, ປະຊາຊົນລົ້ມ; ແຕ່ມີຄວາມລອດໃນບັນດາຜູ້ໃຫ້ ຄຳ ປຶກສາ ຈຳ ນວນຫລວງຫລາຍ. " (Pr 11: 14)

ປະຊາຄົມດັ່ງກ່າວປະກອບດ້ວຍຜູ້ຊາຍແລະຜູ້ຍິງທີ່ຖືກເຈີມດ້ວຍວິນຍານ - ທີ່ປຶກສາຫຼາຍຄົນ. ວິນຍານ ດຳ ເນີນງານແຕ່ລຸ່ມລົງມາ, ບໍ່ແມ່ນດ້ານເທິງລົງມາ. ພຣະເຢຊູຊົງຖອກມັນລົງໃສ່ຄຣິສຕຽນທຸກຄົນ, ແລະດ້ວຍເຫດນີ້ທຸກຄົນຈຶ່ງຖືກ ນຳ ພາໂດຍມັນ. ສະນັ້ນພວກເຮົາມີອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງດຽວຜູ້ ນຳ ອົງພຣະຄຣິດ. ພວກເຮົາທຸກຄົນແມ່ນອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງກັນ. ບໍ່ມີໃຜເປັນຜູ້ ນຳ ຂອງພວກເຮົາ, ນອກຈາກພຣະຄຣິດ. ດັ່ງນັ້ນ, ພຣະວິນຍານ, ປະຕິບັດງານຕະຫຼອດ, ຈະ ນຳ ພາພວກເຮົາໄປສູ່ການຕັດສິນໃຈທີ່ດີທີ່ສຸດ.

ມັນເປັນພຽງແຕ່ເມື່ອພວກເຮົາເຂົ້າໃຈເຖິງຄວາມ ສຳ ນຶກນີ້ເທົ່ານັ້ນທີ່ພວກເຮົາສາມາດເຂົ້າໃຈໃນຂໍ້ຕໍ່ໄປ.

ຜູກມັດສິ່ງຕ່າງໆເທິງໂລກ

ຖ້ອຍ ຄຳ ເຫລົ່ານີ້ ນຳ ໃຊ້ກັບປະຊາຄົມໂດຍລວມ, ບໍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບກຸ່ມຄົນຊັ້ນສູງທີ່ສົມມຸດວ່າຈະປົກຄອງມັນ.

“ ຕາມຈິງແລ້ວເຮົາກ່າວກັບເຈົ້າ, ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ເຈົ້າຈະຜູກມັດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກຈະເປັນສິ່ງທີ່ຜູກມັດໄວ້ແລ້ວໃນສະຫວັນ, ແລະສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ເຈົ້າປ່ອຍຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກຈະເປັນຂອງທີ່ປ່ອຍແລ້ວຢູ່ໃນສະຫວັນ. ¹⁹ ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ ຂ້າພະເຈົ້າບອກທ່ານຢ່າງຈິງ, ຖ້າທ່ານທັງສອງຄົນຢູ່ໃນໂລກເຫັນດີກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ພວກເຂົາຄວນຮ້ອງຂໍ, ມັນຈະເກີດຂື້ນ ສຳ ລັບພວກເຂົາຍ້ອນພຣະບິດາຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນສະຫວັນ. ²⁰ ເພາະວ່າບ່ອນໃດມີສອງຫລືສາມຄົນມາເຕົ້າໂຮມກັນໃນນາມຂອງເຮົາ, ເຮົາຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນພວກເຂົາ.” (Mt 18: 18-20)

ອົງການຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຊ້ຂໍ້ພະ ຄຳ ພີເຫຼົ່ານີ້ເຂົ້າໃນທາງທີ່ຜິດເພື່ອເປັນການເສີມ ກຳ ລັງ ອຳ ນາດຂອງມັນຕໍ່ຝູງແກະ. ຕົວ​ຢ່າງ:

“ ການສາລະພາບຂອງບາບ - ທາງຂອງມະນຸດຫລືຂອງພະເຈົ້າ?”[ii] (w91 3 / 15 p. 5)
“ ໃນບັນຫາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການລະເມີດກົດ ໝາຍ ຂອງພຣະເຈົ້າຢ່າງຈິງຈັງ, ຜູ້ຊາຍທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນປະຊາຄົມຈະຕ້ອງຕັດສິນເລື່ອງຕ່າງໆແລະຕັດສິນໃຈວ່າຄົນທີ່ເຮັດຜິດຄວນຖືກ“ ຜູກມັດ” (ເບິ່ງວ່າມີຄວາມຜິດ) ຫຼື“ ປ່ອຍອອກມາແລ້ວ” (ຖືກປ່ອຍຕົວ). ນີ້ ໝາຍ ຄວາມວ່າສະຫວັນຈະເຮັດຕາມການຕັດສິນໃຈຂອງມະນຸດບໍ? ບໍ່ຄືກັບນັກວິຊາການ ຄຳ ພີໄບເບິນ Robert Young ຊີ້ບອກວ່າການຕັດສິນໃຈໃດໆຂອງພວກສາວົກຈະເຮັດຕາມການຕັດສິນໃຈຂອງສະຫວັນ, ບໍ່ແມ່ນກ່ອນການຕັດສິນໃຈຂອງມັນ. ລາວກ່າວວ່າຂໍ້ທີ 18 ຄວນອ່ານຢ່າງຈິງຈັງ: ສິ່ງທີ່ທ່ານຜູກມັດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ "ສິ່ງທີ່ຖືກຜູກມັດຢູ່ໃນສະຫວັນ." [ເພີ່ມເຕີມໂດຍ boldface]

“ ຈົ່ງຍົກໂທດໃຫ້ກັນແລະກັນຢ່າງເປັນອິດສະຫຼະ” (w12 11 / 15 p. 30 par. 16)
“ ຕາມຄວາມປະສົງຂອງພະເຢໂຫວາຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄລິດສະຕຽນໄດ້ຮັບ ໜ້າ ທີ່ຮັບຜິດຊອບໃນການຈັດການກັບຄະດີທີ່ເຮັດຜິດໃນປະຊາຄົມ. ພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເຕັມທີ່ທີ່ພະເຈົ້າເຮັດແຕ່ພວກເຂົາຕັ້ງເປົ້າ ໝາຍ ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ການຕັດສິນໃຈຂອງພວກເຂົາສອດຄ່ອງກັບການຊີ້ ນຳ ໃນພະ ຄຳ ຂອງພະເຈົ້າພາຍໃຕ້ການຊີ້ ນຳ ຈາກພະວິນຍານບໍລິສຸດ. ດ້ວຍເຫດນີ້ສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕັດສິນໃຈໃນເລື່ອງດັ່ງກ່າວຫຼັງຈາກຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາໃນການອະທິດຖານຈະສະແດງເຖິງທັດສະນະຂອງພະອົງ.- ວັດ. 18:18.”[iii]

ບໍ່ມີຫຍັງຢູ່ໃນຂໍ້ທີ 18 ເຖິງ 20 ເພື່ອສະແດງວ່າພະເຍຊູ ກຳ ລັງລົງທືນໃນ ອຳ ນາດທີ່ມີ ອຳ ນາດສູງ. ໃນຂໍ້ທີ 17, ລາວກ່າວເຖິງປະຊາຄົມທີ່ ດຳ ເນີນການພິພາກສາແລະດຽວນີ້, ໂດຍປະຕິບັດຄວາມຄິດດັ່ງກ່າວຕື່ມອີກ, ລາວສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າທຸກໆກຸ່ມຂອງປະຊາຄົມຈະມີພຣະວິນຍານຂອງພະເຢໂຫວາ, ແລະວ່າທຸກຄັ້ງທີ່ຊາວຄຣິດສະຕຽນມາເຕົ້າໂຮມກັນໃນນາມຂອງລາວ, ລາວຢູ່ປະຈຸບັນ.

ຫຼັກຖານສະແດງ Pudding

ມີ 14^th ຄຳ ສຸພາສິດສະຕະວັດທີ່ກ່າວວ່າ: "ຫຼັກຖານຂອງການເຮັດເຂົ້າຈີ່ແມ່ນຢູ່ໃນການກິນ."

ພວກເຮົາມີສອງຂະບວນການພິພາກສາ - ສອງສູດ ສຳ ລັບການເຮັດປຸມເປົ້າ.

ຜູ້ ທຳ ອິດແມ່ນມາຈາກພະເຍຊູແລະຖືກອະທິບາຍໄວ້ Matthew 18. ພວກເຮົາຕ້ອງພິຈາລະນາສະພາບການທັງ ໝົດ ຂອງບົດເພື່ອ ນຳ ໃຊ້ຂໍ້ທີ່ ສຳ ຄັນ 15 ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ການ 17.

ສູດອື່ນແມ່ນມາຈາກຄະນະ ກຳ ມະການບໍລິຫານຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ. ມັນບໍ່ສົນໃຈສະພາບການຂອງ Matthew 18 ແລະ ຈຳ ກັດການ ນຳ ໃຊ້ຂໍ້ 15 ການ 17. ຫຼັງຈາກນັ້ນມັນປະຕິບັດຫຼາຍຂັ້ນຕອນຂອງຂັ້ນຕອນທີ່ຖືກ ກຳ ນົດໄວ້ໃນການພິມເຜີຍແຜ່ ຈົ່ງລ້ຽງແກະຂອງພະເຈົ້າໂດຍອ້າງວ່າບົດບາດທີ່ຕົນເອງແຕ່ງຕັ້ງເປັນ“ ຂ້າໃຊ້ຜູ້ສັດຊື່ແລະສຸຂຸມ” ໄດ້ຮັບສິດໃນການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.

ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາ 'ກິນເຂົ້າຈີ່', ຄືກັບວ່າ, ໂດຍການກວດກາຜົນຂອງແຕ່ລະຂະບວນການ.

(ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພິຈາລະນາປະຫວັດຂອງຄະດີທີ່ຕິດຕາມຈາກປະສົບການຂອງຂ້າພະເຈົ້າທີ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ຕະຫຼອດສີ່ສິບປີຜ່ານມາ.)

ກໍລະນີ 1

ນ້ອງສາວຄົນ ໜຶ່ງ ກຳ ລັງຮັກອ້າຍ. ພວກເຂົາມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຮ່ວມເພດໃນຫຼາຍໆຄັ້ງ. ຈາກນັ້ນລາວກໍ່ແຍກກັບນາງ. ນາງຮູ້ສຶກວ່າຖືກປະຖິ້ມ, ໃຊ້ແລະມີຄວາມຜິດ. ນາງ ໝັ້ນ ໃຈໃນ ໝູ່. ເພື່ອນແນະ ນຳ ໃຫ້ລາວໄປຜູ້ເຖົ້າແກ່. ນາງລໍຖ້າສອງສາມມື້ຫຼັງຈາກນັ້ນຕິດຕໍ່ກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເພື່ອນໄດ້ແຈ້ງໃຫ້ຊາບກ່ຽວກັບນາງແລ້ວ. ຄະນະ ກຳ ມະການຕຸລາການຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ. ສະມາຊິກຄົນ ໜຶ່ງ ຂອງລາວແມ່ນນ້ອງຊາຍຄົນດຽວທີ່ຢາກຄົບຫາກັບລາວໃນເວລາດຽວກັນ, ແຕ່ຖືກປະຕິເສດ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຕັດສິນໃຈວ່ານັບຕັ້ງແຕ່ນາງໄດ້ເຮັດບາບຊ້ ຳ ແລ້ວຊ້ ຳ ອີກ, ນາງໄດ້ເຮັດຜິດບາບທີ່ຮ້າຍແຮງ. ພວກເຂົາກັງວົນວ່ານາງບໍ່ໄດ້ກ້າວ ໜ້າ ດ້ວຍຕົນເອງ, ແຕ່ວ່າລາວຕ້ອງຖືກ ໝູ່ ເຂົ້າມາຫາມັນ. ພວກເຂົາຂໍໃຫ້ນາງມີລາຍລະອຽດທີ່ສະ ໜິດ ສະ ໜົມ ແລະ ໜ້າ ອາຍກ່ຽວກັບປະເພດຂອງການມີເພດ ສຳ ພັນທີ່ນາງເຮັດໃຫ້ນາງອາຍແລະເຫັນວ່າມັນຍາກທີ່ຈະເວົ້າຢ່າງກົງໄປກົງມາ. ພວກເຂົາຖາມນາງວ່ານາງຍັງຮັກອ້າຍຢູ່ບໍ. ນາງສາລະພາບວ່ານາງເຮັດ. ພວກເຂົາຖືສິ່ງນີ້ເປັນຫຼັກຖານທີ່ນາງບໍ່ໄດ້ກັບໃຈ. ພວກເຂົາຖີ້ມນາງ. ນາງມີຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈແລະຮູ້ສຶກວ່ານາງໄດ້ຖືກຕັດສິນຢ່າງບໍ່ເປັນ ທຳ ນັບຕັ້ງແຕ່ນາງໄດ້ຢຸດບາບແລະໄດ້ໄປຫາພວກເຂົາເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ. ນາງອຸທອນ ຄຳ ຕັດສິນດັ່ງກ່າວ.

ແຕ່ໂຊກບໍ່ດີ, ຄະນະ ກຳ ມະການອຸທອນແມ່ນຖືກ ຈຳ ກັດໂດຍສອງກົດລະບຽບທີ່ ກຳ ນົດໂດຍຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງ:

• ບາບຂອງ ທຳ ມະຊາດທີ່ຖືກຕັດ ສຳ ພັນໄດ້ເຮັດບໍ?
• ມີຫຼັກຖານຂອງການກັບໃຈໃນເວລາທີ່ໄດ້ຍິນໃນເບື້ອງຕົ້ນບໍ?

ຄໍາ​ຕອບ ການ 1) ແນ່ນອນ, ແມ່ນແລ້ວ. ສຳ ລັບ 2), ຄະນະ ກຳ ມະການອຸທອນຕ້ອງຊັ່ງນໍ້າ ໜັກ ປະຈັກພະຍານຂອງນາງຕໍ່ກັບສາມໃນສາມຂອງພວກເຂົາ. ເນື່ອງຈາກວ່າບໍ່ມີການບັນທຶກສຽງຫຼືຂໍ້ມູນຈາກການບັນທຶກ, ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດທົບທວນຄືນສິ່ງທີ່ເວົ້າໄດ້. ຍ້ອນວ່າບໍ່ມີຜູ້ສັງເກດການອະນຸຍາດ, ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດໄດ້ຍິນ ຄຳ ພະຍານຂອງພະຍານທີ່ເປັນເອກະລາດຕໍ່ການ ດຳ ເນີນຄະດີ. ບໍ່ແປກທີ່ພວກເຂົາໄປກັບປະຈັກພະຍານຂອງແອວເດີສາມຄົນ.

ຄະນະ ກຳ ມະການຂັ້ນຕົ້ນເອົາຄວາມຈິງທີ່ນາງໄດ້ອຸທອນເປັນຫຼັກຖານວ່ານາງປະຕິເສດການຕັດສິນໃຈຂອງພວກເຂົາ, ບໍ່ຖ່ອມຕົວ, ບໍ່ເຄົາລົບສິດ ອຳ ນາດຂອງພວກເຂົາຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ແລະບໍ່ໄດ້ກັບໃຈແທ້ໆ. ມັນຕ້ອງໃຊ້ເວລາສອງປີຂອງການເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມເປັນປົກກະຕິກ່ອນທີ່ພວກເຂົາສຸດທ້າຍຈະອະນຸມັດການຮັບເອົານາງຄືນ ໃໝ່.

ໂດຍຜ່ານສິ່ງທັງ ໝົດ ນີ້, ພວກເຂົາຮູ້ສຶກຖືກຕ້ອງໃນຄວາມເຊື່ອທີ່ວ່າພວກເຂົາຮັກສາປະຊາຄົມໃຫ້ສະອາດແລະຮັບປະກັນວ່າຄົນອື່ນໄດ້ຖືກແຍກອອກຈາກບາບໂດຍຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ການລົງໂທດທີ່ຄ້າຍຄືກັນທີ່ເກີດຂື້ນກັບພວກເຂົາ.

ການນໍາໃຊ້ Matthew 18 ກໍລະນີ 1

ຖ້າການຊີ້ ນຳ ຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາໄດ້ຖືກ ນຳ ໃຊ້, ເອື້ອຍຈະບໍ່ມີຄວາມ ຈຳ ເປັນທີ່ຈະສາລະພາບບາບຂອງນາງຕໍ່ ໜ້າ ຄະນະຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່, ເພາະວ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ພະເຍຊູຮຽກຮ້ອງ. ກົງກັນຂ້າມ, ເພື່ອນຂອງນາງຈະໃຫ້ ຄຳ ແນະ ນຳ ແກ່ນາງແລະສອງຢ່າງກໍ່ຈະເກີດຂື້ນ. 1) ນາງຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກປະສົບການຂອງນາງ, ແລະບໍ່ເຄີຍເຮັດຊ້ ຳ ອີກ, ຫຼື 2) ນາງອາດຈະຕົກຢູ່ໃນບາບ. ຖ້າເປັນຄົນສຸດທ້າຍ, ເພື່ອນຂອງນາງສາມາດເວົ້າກັບຄົນ ໜຶ່ງ ຫລືສອງຄົນອື່ນແລະ ນຳ ໃຊ້ບາດກ້າວທີ 2.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຖ້າເອື້ອຍຄົນນີ້ສືບຕໍ່ການຜິດຊາຍຍິງ, ປະຊາຄົມຈະມີສ່ວນຮ່ວມ. ປະຊາຄົມນ້ອຍ. ພວກເຂົາໄດ້ພົບກັນຢູ່ໃນບ້ານເຮືອນ, ບໍ່ແມ່ນຢູ່ໃນໂຮງ ໝໍ ມະໂຫສົດ. (ຂະ ໜາດ ໃຫຍ່ແມ່ນ ສຳ ລັບຜູ້ຊາຍທີ່ ກຳ ລັງຊອກຫາຊື່ສຽງ.) ພວກເຂົາຄືກັບຄອບຄົວທີ່ຂະຫຍາຍອອກໄປ. ລອງນຶກພາບເບິ່ງວ່າຜູ້ຍິງໃນປະຊາຄົມຈະຕອບສະ ໜອງ ແນວໃດຖ້າສະມາຊິກຊາຍຄົນ ໜຶ່ງ ແນະ ນຳ ວ່າຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດບໍ່ໄດ້ກັບໃຈເພາະລາວຍັງຮັກຢູ່. ຄວາມບໍ່ຫວັ່ນໄຫວດັ່ງກ່າວຈະບໍ່ຍອມຮັບໄດ້. ນ້ອງຊາຍຜູ້ທີ່ຕ້ອງການນັດພົບກັບນາງແຕ່ໄດ້ຖືກປະຕິເສດທີ່ຈະບໍ່ມີປະຈັກພະຍານຂອງລາວຈະຖືກພິຈາລະນາວ່າເປັນຄົນທີ່ເສີຍເມີຍ.

ຖ້າຫາກວ່າ, ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ຍິນແລະປະຊາຄົມມີ ຄຳ ເວົ້າຂອງຕົນ, ເອື້ອຍກໍ່ຍັງຢາກສືບຕໍ່ເຮັດຜິດຕໍ່ໄປ, ມັນກໍ່ຈະເປັນປະຊາຄົມທັງ ໝົດ ທີ່ຈະຕັດສິນໃຈປະຕິບັດຕໍ່ນາງວ່າເປັນ "ຄົນຕ່າງຊາດຫລືຄົນເກັບພາສີ .” (Mt 18: 17b)

ກໍລະນີ 2

ໄວລຸ້ນສີ່ຄົນໄດ້ຮ່ວມກັນຫຼາຍຄັ້ງເພື່ອສູບຢາກັນຊາ. ຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຂົາກໍ່ຢຸດ. ສາມເດືອນຜ່ານໄປ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຄົນ ໜຶ່ງ ຮູ້ສຶກຜິດ. ລາວຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມ ຈຳ ເປັນທີ່ຈະສາລະພາບບາບຂອງຕົນຕໍ່ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ເຊື່ອວ່າຖ້າລາວບໍ່ເຮັດແນວນັ້ນລາວຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການໃຫ້ອະໄພຈາກພຣະເຈົ້າ. ທຸກຄົນຕ້ອງປະຕິບັດຕາມແບບຢ່າງໃນປະຊາຄົມຂອງພວກເຂົາ. ໃນຂະນະທີ່ສາມຄົນຖືກຕິຕຽນເປັນສ່ວນຕົວ, ຄົນ ໜຶ່ງ ຖືກຕັດ ສຳ ພັນ. ຍ້ອນຫຍັງ? ກ່າວຫາ, ການຂາດການກັບໃຈ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຄືກັບສ່ວນທີ່ເຫຼືອ, ລາວໄດ້ຢຸດເຮັດບາບແລະໄດ້ຮັບຄວາມ ສຳ ເລັດຂອງລາວເອງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ລາວແມ່ນລູກຊາຍຂອງຜູ້ເຖົ້າຄົນ ໜຶ່ງ ແລະເປັນ ໜຶ່ງ ໃນສະມາຊິກຄະນະ ກຳ ມະການ, ສະແດງຄວາມອິດສາ, ລົງໂທດພໍ່ຜ່ານລູກຊາຍ. (ນີ້ໄດ້ຖືກຢືນຢັນຫລາຍປີຕໍ່ມາເມື່ອລາວສາລະພາບກັບພໍ່.) ລາວຂໍອຸທອນ. ເຊັ່ນດຽວກັບຄະດີ ທຳ ອິດ, ຄະນະ ກຳ ມະການອຸທອນໄດ້ຮັບຟັງປະຈັກພະຍານຂອງຜູ້ເຖົ້າສາມຄົນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຍິນໃນການໄຕ່ສວນແລະຈາກນັ້ນຕ້ອງໄດ້ຊັ່ງນໍ້າ ໜັກ ຕໍ່ກັບປະຈັກພະຍານຂອງໄວລຸ້ນທີ່ມີຄວາມຢ້ານກົວແລະບໍ່ມີປະສົບການ. ການຕັດສິນໃຈຂອງຜູ້ເຖົ້າແກ່ແມ່ນຖືກຮັບຮອງ.

ຊາຍ ໜຸ່ມ ຄົນນີ້ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມຢ່າງຊື່ສັດເປັນເວລາຫລາຍປີກ່ອນທີ່ຈະຖືກຮັບ ຕຳ ແໜ່ງ ຄືນ ໃໝ່.

ການນໍາໃຊ້ Matthew 18 ກໍລະນີ 2

ຄະດີດັ່ງກ່າວຄົງຈະບໍ່ເຄີຍໄດ້ຮັບບາດກ້າວທີ່ຜ່ານມາ 1. ຊາຍ ໜຸ່ມ ຄົນນີ້ໄດ້ຢຸດເຊົາເຮັດບາບແລະບໍ່ໄດ້ກັບມາເຮັດອີກເປັນເວລາຫລາຍເດືອນ. ລາວບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງສາລະພາບບາບຂອງຕົນຕໍ່ຜູ້ອື່ນນອກຈາກພຣະເຈົ້າ. ຖ້າລາວຕ້ອງການ, ລາວສາມາດເວົ້າລົມກັບພໍ່ຂອງລາວ, ຫຼືບຸກຄົນທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້, ແຕ່ຫລັງຈາກນັ້ນ, ມັນບໍ່ມີເຫດຜົນຫຍັງທີ່ຈະກ້າວໄປສູ່ຂັ້ນທີ 2 ແລະ ໜ້ອຍ ກວ່າ, ຂັ້ນຕອນທີ 3, ເພາະວ່າລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດບາບອີກຕໍ່ໄປ.

ກໍລະນີ 3

ຜູ້ເຖົ້າແກ່ສອງຄົນໄດ້ ທຳ ຮ້າຍຝູງແກະ. ພວກເຂົາເລືອກທຸກສິ່ງເລັກນ້ອຍ. ພວກເຂົາເວົ້າໃນເລື່ອງຄອບຄົວ. ພວກເຂົາສັນນິຖານວ່າຈະບອກພໍ່ແມ່ກ່ຽວກັບວິທີທີ່ພວກເຂົາຄວນໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມລູກຂອງພວກເຂົາ, ແລະເດັກນ້ອຍສາມາດຫຼືບໍ່ສາມາດລົງວັນທີ. ພວກເຂົາປະຕິບັດຂ່າວລືແລະຕີສອນຜູ້ຄົນກ່ຽວກັບງານລ້ຽງຫລືການບັນເທີງອື່ນໆທີ່ພວກເຂົາຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ ເໝາະ ສົມ. ບາງຄົນທີ່ປະທ້ວງການປະພຶດນີ້ຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ອອກ ຄຳ ເຫັນໃນກອງປະຊຸມ.

ຜູ້ຈັດພິມຄັດຄ້ານການປະພຶດນີ້ຕໍ່ Circuit Overseer, ແຕ່ບໍ່ມີຫຍັງເຮັດ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄົນອື່ນໆບໍ່ເຮັດຫຍັງເລີຍເພາະວ່າພວກເຂົາຖືກຂົ່ມຂູ່ຈາກສອງຄົນນີ້. ເຂົາເຈົ້າເດີນຕາມເພື່ອບໍ່ໃຫ້ໂງ່ນຫີນ. ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ຍ້າຍໄປປະຊາຄົມອື່ນ. ຄົນອື່ນຢຸດເຊົາການເຂົ້າຮ່ວມທັງ ໝົດ ແລະລົ້ມລົງ.

ໜຶ່ງ ຫລືສອງຂຽນເຖິງສາຂາ, ແຕ່ບໍ່ມີຫຍັງປ່ຽນແປງ. ບໍ່ມີຫຍັງທີ່ສາມາດເຮັດໄດ້, ເພາະວ່າຄົນບາບແມ່ນຄົນທີ່ຖືກກ່າວຫາວ່າເຮັດຜິດບາບແລະວຽກຂອງສາຂາແມ່ນເພື່ອສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເພາະວ່າພວກເຂົາເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຜູ້ທີ່ຖືກກ່າວຫາວ່າໄດ້ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ສິດ ອຳ ນາດຂອງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງ. ນີ້ກາຍເປັນສະຖານະການຂອງ "ຜູ້ທີ່ເຝົ້າເບິ່ງຜູ້ເຝົ້າເບິ່ງ?"

ການນໍາໃຊ້ Matthew 18 ກໍລະນີ 3

ມີບາງຄົນໃນປະຊາຄົມປະເຊີນ ​​ໜ້າ ກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃຫ້ເຮັດຜິດບາບ. ພວກເຂົາ ກຳ ລັງສະດຸດແກ່ເດັກນ້ອຍ. ພວກເຂົາບໍ່ຟັງ, ແຕ່ພະຍາຍາມມິດງຽບຂອງອ້າຍ. ຈາກນັ້ນລາວກໍ່ກັບມາອີກສອງຄົນທີ່ໄດ້ເຫັນການກະ ທຳ ຂອງພວກເຂົາເຊັ່ນກັນ. ພວກຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ທີ່ກະ ທຳ ຜິດໃນຕອນນີ້ກໍ່ເລີ່ມຂະບວນການຂອງພວກເຂົາເພື່ອມິດງຽບຜູ້ທີ່ພວກເຂົາຖືວ່າເປັນຄົນກະບົດແລະແບ່ງແຍກ. ໃນການປະຊຸມຄັ້ງຕໍ່ໄປພີ່ນ້ອງທີ່ໄດ້ພະຍາຍາມແກ້ໄຂຜູ້ເຖົ້າແກ່ໄດ້ລຸກຢືນຂຶ້ນແລະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະຊາຄົມເປັນພະຍານ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຫຼົ່ານີ້ມີຄວາມພາກພູມໃຈທີ່ຈະຟັງຫຼາຍເກີນໄປ, ສະນັ້ນປະຊາຄົມທົ່ວປະເທດຈຶ່ງພາພວກເຂົາອອກຈາກສະຖານທີ່ປະຊຸມແລະປະຕິເສດທີ່ຈະບໍ່ຄົບຫາກັບພວກເຂົາ.

ແນ່ນອນ, ຖ້າປະຊາຄົມໃດ ໜຶ່ງ ພະຍາຍາມທີ່ຈະ ນຳ ໃຊ້ ຄຳ ແນະ ນຳ ເຫຼົ່ານີ້ຈາກພຣະເຢຊູ, ມັນອາດຈະແມ່ນວ່າສາຂາຈະເບິ່ງເຂົາເຈົ້າວ່າເປັນຄົນທີ່ກະບົດຍ້ອນການຍົກເລີກສິດ ອຳ ນາດຂອງມັນ, ເພາະວ່າພຽງແຕ່ພວກເຂົາສາມາດປົດຜູ້ເຖົ້າແກ່ອອກຈາກ ຕຳ ແໜ່ງ.[iv] ຜູ້ເຖົ້າແກ່ອາດຈະໄດ້ຮັບການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຈາກສາຂາ, ແຕ່ຖ້າປະຊາຄົມບໍ່ໄດ້ດູແລຮັກສາ, ຈະມີຜົນສະທ້ອນທີ່ຮ້າຍແຮງ.

(ຄວນສັງເກດວ່າພະເຍຊູບໍ່ເຄີຍຕັ້ງ ອຳ ນາດກາງ ສຳ ລັບການແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່. ຍົກຕົວຢ່າງ, 12 ຄົນ^th ອັກຄະສາວົກ, Matthias ບໍ່ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໂດຍອີກ 11 ຄົນທີ່ວິທີການຂອງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງແຕ່ງຕັ້ງສະມາຊິກຄົນ ໃໝ່. ແທນທີ່ຈະ, ປະຊາຄົມທັງ ໝົດ ໃນ ຈຳ ນວນ 120 ຄົນຖືກຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເລືອກເອົາຜູ້ສະ ໝັກ ທີ່ ເໝາະ ສົມ, ແລະທາງເລືອກສຸດທ້າຍແມ່ນການລົງຄະແນນສຽງ. - ກິດຈະກໍາ 1: 15-26)

ການຊີມລົດຊາດ Pudding

ລະບົບຕຸລາການທີ່ຖືກສ້າງຂື້ນໂດຍພວກຜູ້ຊາຍທີ່ປົກຄອງຫລື ນຳ ພາປະຊາຄົມຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມທຸກທໍລະມານທີ່ບໍ່ສາມາດວັດແທກໄດ້ແລະເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີການສູນເສຍຊີວິດ. ໂປໂລໄດ້ເຕືອນພວກເຮົາວ່າຄົນທີ່ຖືກກ່າວໂທດໂດຍປະຊາຄົມອາດຈະສູນເສຍໄປໂດຍການ“ ໂສກເສົ້າຫລາຍເກີນໄປ” ແລະດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງໄດ້ແນະ ນຳ ຊາວໂກຣິນໂທໃຫ້ຕ້ອນຮັບລາວອີກພຽງແຕ່ເດືອນຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເລີກຄົບຫາກັບລາວ. ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງໂລກກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຕາຍ. (2Co 2: 7; 7:10) ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ລະບົບຂອງພວກເຮົາບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ປະຊາຄົມເຮັດ. ອຳ ນາດທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພແມ່ນບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນ ກຳ ມືຂອງຜູ້ເຖົ້າແກ່ຂອງປະຊາຄົມໃດກໍ່ຕາມທີ່ປະຊາຄົມທີ່ເຄີຍເຮັດຜິດມາກ່ອນ. ມີພຽງແຕ່ຄະນະ ກຳ ມະການເດີມເທົ່ານັ້ນທີ່ມີ ອຳ ນາດທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພ. ແລະດັ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນແລ້ວ, ຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງບໍ່ຖືກຕ້ອງ Mt 18: 18 ມາຮອດການສະຫລຸບວ່າສິ່ງທີ່ຄະນະ ກຳ ມະການຕັດສິນໃຈ“ ໃນເລື່ອງດັ່ງກ່າວຫລັງຈາກຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາໃນການອະທິດຖານຈະສະທ້ອນເຖິງທັດສະນະຂອງພະອົງ.” (w12 11/15 ໜ້າ 30 ຫຍໍ້ ໜ້າ 16) ດັ່ງນັ້ນຕາບໃດທີ່ຄະນະ ກຳ ມະການອະທິຖານເຂົາເຈົ້າກໍ່ບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງຜິດໄດ້.

ຫຼາຍຄົນໄດ້ຂ້າຕົວຕາຍຍ້ອນຄວາມໂສກເສົ້າທີ່ສຸດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ປະສົບກັບການຖືກຕັດຂາດຈາກຄອບຄົວແລະ ໝູ່ ເພື່ອນ. ອີກຫຼາຍຄົນໄດ້ອອກຈາກປະຊາຄົມແລ້ວ; ແຕ່ຮ້າຍແຮງກວ່ານັ້ນ, ບາງຄົນໄດ້ສູນເສຍຄວາມເຊື່ອທັງ ໝົດ ໃນພຣະເຈົ້າແລະພຣະຄຣິດ. ຈຳ ນວນທີ່ສະດຸດຍ້ອນລະບົບຕຸລາການທີ່ເຮັດໃຫ້ຄວາມບໍລິສຸດຂອງປະຊາຄົມສູງກວ່າສະຫວັດດີການຂອງເດັກນ້ອຍແມ່ນບໍ່ສາມາດເວົ້າໄດ້.

ນັ້ນແມ່ນວິທີການປຸງລົດຊາດ JW ຂອງພວກເຮົາ.

ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ພະເຍຊູໄດ້ໃຫ້ສາມຂັ້ນຕອນງ່າຍໆທີ່ຖືກອອກແບບມາເພື່ອຊ່ວຍຄົນທີ່ເຮັດຜິດ. ແລະເຖິງແມ່ນວ່າຫລັງຈາກຕິດຕາມທັງສາມຄົນ, ຄົນບາບຍັງສືບຕໍ່ຢູ່ໃນບາບຂອງລາວ, ມັນຍັງມີຄວາມຫວັງຢູ່. ພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດລະບົບການລົງໂທດທີ່ມີຂໍ້ ກຳ ນົດທີ່ເຂັ້ມງວດໃນການຕັດສິນໂທດ. ທັນທີຫລັງຈາກກ່າວເຖິງສິ່ງເຫລົ່ານີ້, ເປໂຕໄດ້ຂໍໃຫ້ມີກົດລະບຽບກ່ຽວກັບການໃຫ້ອະໄພ.

ການໃຫ້ອະໄພ Christian

ພວກຟາລິຊຽນມີກົດລະບຽບ ສຳ ລັບທຸກສິ່ງແລະເຊິ່ງອາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ເປໂຕທີ່ຈະຖາມລາວວ່າ: "ນາຍເອີຍ, ອ້າຍຂອງຂ້ອຍໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ຂ້ອຍຫຼາຍປານໃດແລະຂ້ອຍຈະໃຫ້ອະໄພລາວໄດ້ບໍ?" (Mt 18: 21) ເປໂຕຕ້ອງການຕົວເລກ.

ແນວຄິດຈິດຕະສາດດັ່ງກ່າວຍັງສືບຕໍ່ມີຢູ່ໃນອົງການ JW. ທ de facto ໄລຍະກ່ອນທີ່ຜູ້ທີ່ຖືກຕັດ ສຳ ພັນສາມາດກັບຄືນໄດ້ແມ່ນ ໜຶ່ງ ປີ. ຖ້າການກັບຄືນປະກົດຕົວໃນເວລາ ໜ້ອຍ ກວ່າ, ກ່າວວ່າຫົກເດືອນ, ຜູ້ເຖົ້າແກ່ອາດຈະຖືກຖາມໂດຍຜ່ານຈົດ ໝາຍ ຈາກສາຂາຫຼືຜູ້ດູແລ ໝວດ ໃນການຢ້ຽມຢາມຄັ້ງຕໍ່ໄປຂອງລາວ.

ເຖິງຢ່າງນັ້ນ, ເມື່ອພະເຍຊູຕອບເປໂຕ, ລາວຍັງເວົ້າໃນສະພາບການກ່າວ ຄຳ ປາໄສຂອງລາວຢູ່ Matthew 18. ສິ່ງທີ່ລາວເປີດເຜີຍກ່ຽວກັບການໃຫ້ອະໄພຄວນເປັນປັດໃຈໃນການບໍລິຫານລະບົບຕຸລາການ Christian ຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຮົາຈະປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ໃນບົດຂຽນໃນອະນາຄົດ.

ໃນການສະຫຼຸບ

ສຳ ລັບພວກເຮົາທີ່ຕື່ນຕົວ, ພວກເຮົາມັກຈະຮູ້ສຶກຫຼົງທາງ. ໃຊ້ໃນການເຮັດວຽກທີ່ມີລະບຽບຮຽບຮ້ອຍແລະເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍດີ, ແລະປະກອບອາວຸດທີ່ມີກົດລະບຽບຄົບຊຸດທີ່ຄວບຄຸມທຸກແງ່ມຸມຂອງຊີວິດຂອງພວກເຮົາ, ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເຮັດແນວໃດຈາກອົງການ. ພວກເຮົາໄດ້ລືມວິທີການຍ່າງສອງຟາກຕີນຂອງພວກເຮົາເອງ. ແຕ່ຊ້າໆພວກເຮົາຊອກຫາຄົນອື່ນ. ພວກເຮົາເຕົ້າໂຮມກັນແລະມ່ວນຊື່ນກັບການຄົບຫາແລະເລີ່ມສຶກສາພຣະ ຄຳ ພີອີກຄັ້ງ. ໂດຍບໍ່ປະ ໝາດ, ພວກເຮົາຈະເລີ່ມຕົ້ນສ້າງຕັ້ງປະຊາຄົມນ້ອຍໆ. ເມື່ອພວກເຮົາເຮັດສິ່ງນີ້, ພວກເຮົາອາດຈະຕ້ອງປະເຊີນ ​​ໜ້າ ກັບສະຖານະການທີ່ຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ໃນກຸ່ມຂອງພວກເຮົາເຮັດຜິດ. ພວກເຮົາເຮັດຫຍັງ?

ເພື່ອຂະຫຍາຍການປຽບທຽບ, ພວກເຮົາບໍ່ເຄີຍກິນເຂົ້າຈີ່ເຊິ່ງແມ່ນອີງຕາມສູດທີ່ພະເຍຊູໃຫ້ພວກເຮົາຢູ່ Mt 18: 15-17, ແຕ່ພວກເຮົາຮູ້ວ່າລາວແມ່ນພໍ່ຄົວແມ່ຄົວ. ໄວ້ວາງໃຈໃນສູດຂອງລາວເພື່ອຄວາມ ສຳ ເລັດ. ເຮັດຕາມການຊີ້ ນຳ ຂອງພະອົງຢ່າງສັດຊື່. ພວກເຮົາແນ່ໃຈວ່າຈະພົບວ່າມັນບໍ່ສາມາດລື່ນກາຍໄດ້, ແລະມັນຈະໃຫ້ຜົນໄດ້ຮັບທີ່ດີທີ່ສຸດແກ່ພວກເຮົາ. ຢ່າໃຫ້ພວກເຮົາກັບຄືນໄປຫາສູດທີ່ຜູ້ຊາຍ concoct. ພວກເຮົາໄດ້ກິນເຂົ້າປຸ້ນທີ່ຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງໄດ້ແຕ່ງກິນແລະໄດ້ເຫັນວ່າມັນເປັນສູດ ສຳ ລັບໄພພິບັດ.

__________________________________

[i] ພິຈາລະນາພຽງແຕ່ພະຍານເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ມີປະຈັກພະຍານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກ່ຽວກັບການກະ ທຳ ຜິດທີ່ຖືກກ່າວຫາ. ຜູ້ທີ່ຕັ້ງໃຈຈະເປັນພະຍານພຽງແຕ່ກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະຂອງຜູ້ຖືກກ່າວຫາບໍ່ຄວນຖືກອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດ. ພະຍານບໍ່ຄວນໄດ້ຍິນລາຍລະອຽດແລະປະຈັກພະຍານຂອງພະຍານອື່ນໆ. ຜູ້ສັງເກດການບໍ່ຄວນມີການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ດ້ານສິນ ທຳ. ອຸປະກອນບັນທຶກບໍ່ຄວນອະນຸຍາດ. (ເບິ່ງຝູງແກະຂອງພຣະເຈົ້າ ໜ້າ 90 ຫຍໍ້ ໜ້າ 3)

[ii] ມັນເປັນທີ່ ໜ້າ ຕື່ນເຕັ້ນທີ່ບົດຂຽນທີ່ມີຫົວຂໍ້ວ່າ“ ການສາລະພາບຂອງບາບ - ທາງຂອງມະນຸດຫລືທາງຂອງພຣະເຈົ້າ” ຜູ້ອ່ານຈະຖືກເຊື່ອວ່າລາວ ກຳ ລັງຮຽນຮູ້ວິທີຂອງພຣະເຈົ້າເມື່ອຄວາມຈິງແລ້ວນີ້ແມ່ນວິທີການຈັດການກັບຄວາມບາບຂອງມະນຸດ.

[iii] ໂດຍໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງຜົນຂອງການພິຈາລະນາຄະດີທີ່ນັບບໍ່ຖ້ວນ, ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດຮັບປະກັນໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຫັນວ່າທັດສະນະຂອງພະເຢໂຫວາແມ່ນບໍ່ຄ່ອຍຈະແຈ້ງໃນການຕັດສິນໃຈ.

[iv] ປະຈຸບັນ Circuit Overseer ໄດ້ຮັບສິດ ອຳ ນາດໃນການເຮັດສິ່ງນີ້, ແຕ່ລາວພຽງແຕ່ເປັນການຂະຫຍາຍສິດ ອຳ ນາດຂອງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງແລະປະສົບການສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜູ້ເຖົ້າແກ່ບໍ່ຄ່ອຍໄດ້ຮັບການປົດ ຕຳ ແໜ່ງ ຍ້ອນການສວຍໃຊ້ ອຳ ນາດຂອງພວກເຂົາແລະຕີເດັກນ້ອຍ. ພວກເຂົາຖືກໂຍກຍ້າຍອອກຢ່າງໄວວາຖ້າພວກເຂົາທ້າທາຍສິດ ອຳ ນາດຂອງສາຂາຫລືອົງການປົກຄອງ.