Er is gisteren iets verontrustends gebeurd in de vrijdagsessies van de districtsconventie van dit jaar.
Nu ga ik al meer dan 60 jaar naar districtscongressen. De meeste van mijn betere, levensveranderende beslissingen - pionieren, dienen waar de behoefte groter is - zijn het gevolg van de geestelijke stimulans die iemand krijgt door het bijwonen van een districtscongres. Tot eind jaren zeventig waren deze jaarlijkse congressen opwindende dingen. Ze zaten vol met delen over profetie en waren het belangrijkste forum voor het vrijgeven van nieuwe inzichten in de Schrift. Toen kwam de gelijktijdige release van de Uitkijktoren in al zijn talen. Vanaf dat moment leek het passender dat er nieuw licht op de bladzijden van de wereldwijde broederschap zou worden verspreid in plaats van vanaf het congresplatform.[I]  De districtscongressen waren niet langer opwindend en werden enigszins repetitief. In de afgelopen 30 jaar is de inhoud niet veel veranderd, en er wordt nu weinig aandacht besteed aan de openbaring van profetie. De ontwikkeling van de christelijke persoonlijkheid en het naleven van onze gedragscode zijn tegenwoordig de dominante thema's. Er is geen grote diepte van schriftstudie en hoewel sommigen van ons, ouderen de 'goede oude tijd' van diepere studie missen, zijn we tevreden te profiteren van de opbeurende sfeer die ontstaat als gevolg van drie dagen onderdompeling in christelijke gemeenschap en geestelijke voeden.
Het is alsof je naar de jaarlijkse gemeentepicknick gaat. Mary brengt haar zelfgemaakte koffietaart en Joan, haar kenmerkende aardappelsalade, en je speelt dezelfde spelletjes en praat over dezelfde dingen en toch zou je het niet missen, want het is voorspelbaar en geruststellend en ja, opbouwend.
Ik zeg niet dat er op onze congressen geen welkome verbeteringen zijn geweest. De afschaffing van lange verhandelingen ten gunste van kortere symposiumonderdelen heeft bijgedragen aan een versnelling. Het acteren in de drama's vertoont een duidelijke verbetering; tenminste in mijn deel van de wereld. Voorbij zijn de overdreven gebaren die afbreuk deden aan het thema. Zelfs de hoogdravende spraakpatronen die kenmerkend waren voor districtscongressen, zijn vrijwel verdwenen.
De sessies van gisteren zijn misschien beschreven als een prettige, hoewel ongeïnspireerde, orkestrale compositie, ware het niet vanwege de tegenstrijdige onderbreking van het middagdeel: 'Vermijd Jehovah in je hart te testen'.
Ik ben met veel gevoel van een districtscongres weggegaan, maar ik heb me nooit zorgen gevoeld. Ik heb me nooit gestoord gevoeld in mijn geest. Dat kan ik niet meer zeggen.
Het gesprek ging over drie kernpunten.
Ten eerste lijkt het erop dat er mensen zijn die dezelfde oude spirituele kost beu zijn en graag een rijker menu willen. Om eerlijk te zijn, moet ik mezelf tot hun aantal rekenen. Gehaktbrood is week na week nog steeds voedzaam, maar het is moeilijk om er opgewonden van te raken, hoe lekker het ook smaakt.
Ten tweede zijn er mensen die het niet eens zijn met enkele van de schriftuurlijke interpretaties die het besturende lichaam heeft gepubliceerd. Ons huidige standpunt over uitsluiting werd besproken, en hoewel ik me niet kan herinneren dat het specifiek werd genoemd, waren interpretaties zoals ons huidige standpunt over de betekenis van 'deze generatie' zeker in hun gedachten bij het samenstellen van dit overzicht.
Ten slotte zijn er mensen die op eigen kracht bijbelstudie doen. De studiegroepen op de website werden specifiek genoemd.
Het lijkt erop dat het gespreksthema is afgeleid van Ps. 78: 18,

“En zij gingen door met het testen van God in hun hart
Door te vragen om iets te eten voor hun ziel. '

Vroeg in het deel, Jezus woorden in Luke 11: 11 werd gelezen: "Inderdaad, welke vader is er onder U die, als zijn zoon om een ​​vis vraagt, hem misschien een slang in plaats van een vis zal overhandigen?"
Jezus gebruikt deze illustratie om ons iets te leren over hoe Jehovah onze gebeden verhoort, maar de Schrift werd verkeerd toegepast op de bedeling van nieuw licht van de getrouwe slaafklasse. We kregen te horen dat denken dat het besturende lichaam[Ii] een fout had gemaakt, was hetzelfde als denken dat Jehovah ons een slang had gegeven in plaats van een vis. Zelfs als we zwijgen en gewoon in ons hart geloofden dat iets dat ons wordt geleerd verkeerd is, zijn we net als de opstandige Israëlieten die "Jehovah in ons hart testten".
Door dit te zeggen, stellen ze Jehovah verantwoordelijk voor elke interpretatieve misstap die ze ooit hebben gemaakt. Als elke lering van het besturende lichaam als een vis van God is, hoe zit het dan met 1925 en 1975? Hoe zit het met de vele veranderingen in de betekenis van Mt. 24:34? Vis van Jehovah, allemaal? Toen we halverwege de jaren negentig onze leer over de betekenis van 'deze generatie' volledig verlieten, wat dan? Als het voedsel van Jehovah was, waarom zouden we het dan achterlaten? Als deze verlaten overtuigingen niet van God kwamen - wie kan er niet liegen - hoe kunnen we ze dan vergelijken met voedsel van God? Historische feiten tonen aan dat ze het resultaat zijn van verkeerde menselijke speculatie. Hoe kunnen we ons nu omkeren en deze realiteit negeren door te stellen dat elk stukje voedsel dat uit het besturende lichaam komt, voedsel van Jehovah is dat we in onze gedachten niet eens in twijfel mogen trekken, uit angst de Almachtige op de proef te stellen.
Hoe eert een dergelijke toepassing van Jezus 'woorden onze God, Jehovah? En dat deze woorden van het congresplatform komen? Woorden schieten tekort.
Verderop behandelde de spreker wat een groeiend probleem lijkt te zijn voor het besturende lichaam, broeders die beter geestelijk voedsel willen. Moe van de melk van het woord, zouden ze graag wat vlees willen. Ik neem aan vanuit de context dat deze mensen het zat zijn om te horen over materialisme, wereldse omgang, pornografie, kleding en uiterlijke verzorging, gehoorzaamheid, manieren om onze prediking te verbeteren, enzovoort. Het is niet dat ze zeggen dat het verkeerd voor ons is om deze onderwerpen te behandelen, zelfs niet zo herhaaldelijk als wij. Het is gewoon dat ze iets anders willen, iets diepers. Iets vlezigs.
Op zulke mensen, en onze naam is legio, maken ze nog een verkeerde toepassing van de Schrift. Ze verwijzen naar de Israëlieten die klaagden over het manna. Pardon!? Laten we erover nadenken!
De Israëlieten waren in opstand gekomen tegen Jehovah's uitdrukkelijke gebod. Als gevolg daarvan werden ze veroordeeld om 40 jaar door de wildernis te lopen totdat iedereen ouder dan 20 jaar stierf. Het was een dodenmars, duidelijk en eenvoudig. Het manna was de kost van de gevangenis en ze hadden er tevreden mee moeten zijn, want het was meer dan ze verdienden.
Het besturende lichaam is, wat?… Ons vergelijkt met opstandige Israëlieten die door Jehovah veroordeeld zijn om te sterven? Is het vragen om wat geestelijk vlees een gebrek aan waardering te tonen? Zijn we ontrouw aan Jehovah? 'hem in ons hart testen' om zelfs maar op deze manier te denken?
Hoe durven we om meer eten te vragen! Waar hebben de Dickens het over ?!

'Alsjeblieft meneer, ik wil er nog meer.'

De meester was een dikke, gezonde man; maar hij werd heel bleek. Hij staarde in stupefied verbazing op de kleine rebel enkele seconden, en dan klampte zich voor steun aan de koper. De assistenten waren verlamd van verwondering; de jongens met angst.

'Wat!' zei de meester eindelijk met een zwakke stem.

'Alsjeblieft, meneer,' antwoordde Oliver, 'ik wil er nog meer.'

De meester mikte met de pollepel een slag op Olivers hoofd; hem in zijn arm geknepen; en schreeuwde luid om de pedel.

Het bord zat in plechtig conclaaf, toen meneer Bumble in grote opwinding de kamer binnenstormde en de heer in de hoge stoel toesprak en zei:

'Dhr. Limbkins, neem me niet kwalijk, meneer! Oliver Twist heeft om meer gevraagd! '

Er was een algemene start. Horror werd afgebeeld op elk gelaat.

'Voor meer!' zei meneer Limbkins. 'Kom tot rust, Bumble, en geef me duidelijk antwoord. Begrijp ik dat hij om meer vroeg, nadat hij het avondmaal had gegeten dat hem was toegewezen? '

'Dat deed hij, meneer,' antwoordde Bumble.

'Die jongen wordt opgehangen,' zei de heer in het witte vest. 'Ik weet dat die jongen zal worden opgehangen.'

(Oliver Twist - Charles Dickens)

Manna wordt in de Bijbel niet gebruikt om het voedsel af te beelden dat door de getrouwe en beleidvolle slaaf wordt uitgedeeld. Jezus gebruikte het illustratief om het brood af te beelden dat zijn volmaakte vlees is voor de verlossing van de mensheid. Net als het manna dat de veroordeelde volwassen Israëlieten redde van de hongerdood, is zijn vlees het ware brood waaruit we eeuwig leven van God krijgen.
Onze toepassing van dit schriftgedeelte is nog een zoveelste in een groeiende reeks van verkeerde toepassingen, waarbij we elk oud schriftgedeelte overnemen en het op het betreffende onderwerp toepassen alsof de loutere toepassing ervan voldoende bewijs is. Dit specifieke gesprek was vol met hen.
Misschien wel het meest flagrante punt was het laatste. Het lijkt erop dat er een groeiend aantal websites is die broeders gebruiken om hun begrip van de Schrift te verdiepen. Ze noemden specifiek studieplekken en sites waar broeders Grieks en Hebreeuws leren om de Bijbel beter te begrijpen; alsof de NWT niet alles was wat we ooit nodig zouden hebben. Eerder sprak de Koninkrijksdienst hierover.

Dus 'de getrouwe en discrete slaaf' onderschrijft geen literatuur, vergaderingen of websites die niet onder zijn toezicht zijn geproduceerd of georganiseerd. (km 9 / 07 p. 3-vragenvak)

Super goed. Geen probleem. Niemand leek hoe dan ook om hun goedkeuring te vragen, dus het was geen groot verlies. Blijkbaar was dat niet de boodschap die ze probeerden over te brengen. De lezing maakte dus duidelijk dat individuele getuigen die deelnemen aan dergelijke studiegroepen „zelfzuchtig en ondankbaar” zijn voor Jehovah's voorziening via de getrouwe slaafklasse. Er werd verwezen naar Korach en de rebellen die zich tegenover Mozes plaatsten en door de aarde werden verzwolgen. Als we enige vorm van buitenschoolse studie met anderen in de gemeente aangaan die geen deel uitmaakt van onze gemeenteregeling, zijn we 'ontrouw aan Jehovah' en 'testen Jehovah in ons hart'.
Huh? Veroordelen ze eigenlijk oprechte bijbelstudie omdat ze die niet hebben georganiseerd? Het lijkt zo.
Voor het geval je denkt dat ze verwijzen naar afvalligen, het was tijdens de lezing heel duidelijk dat ze dat niet zijn. Ze hebben het over loyale Jehovah's getuigen die er niet tevreden mee zijn hun bijbelonderwijs te beperken tot de beperkingen die door de organisatie zijn opgelegd. Ik zou bijvoorbeeld graag de tijd hebben om Hebreeuws en Grieks te leren, zodat ik de Bijbel in de oorspronkelijke talen kan lezen. Maar als ik dat zou doen, zou ik volgens deze lezing 'Jehovah in mijn hart op de proef stellen'. Wat een opmerkelijke bewering.
In feite, volgens het bestuursorgaan, als gevolg van onze bijbelstudie en het gebruik van de Beroean Pickets website, we zijn op het pad dat Korach nam. We leggen een zelfzuchtige en ondankbare houding ten opzichte van Jehovah's voorzieningen aan de dag en stellen in feite zijn geduld op de proef. Onze zonde lijkt te zijn dat we 'de Schrift zorgvuldig hebben onderzocht of deze dingen zo zijn'. (Handelingen 17:11) Het is een heel vreemd gevoel om zo ronduit veroordeeld te worden door degenen die ik mijn hele leven zo hoog heb gehouden.
Welk schriftuurlijke bewijs leverden ze voor het veroordelen van christenen die samenkomen om Gods woord te bestuderen? Mt. 24: 45-47. Lees het en vertel me of er een realistische toepassing van die studie is die de veroordeling mogelijk zou maken van personen die de Bijbel zelf willen bestuderen buiten een vergadering of ter voorbereiding op een vergadering?
Er was een religieuze organisatie die haar eigen decreten zo ijverig bewaakte dat ze het lezen van de Bijbel zelf verbood en het verbod ervan afdwong door zulke ketters te veroordelen om in een vurige hel te branden. Dat zijn wij natuurlijk niet. Oh nee, dat kunnen wij nooit zijn.
Nu kun je zien waarom dit me zo verontrust. Ik ben geen emotionele man. Zeker niet iemand die aan tranen is gehecht. Maar terwijl ik daar naar deze toespraak zat te luisteren, had ik zin om te huilen. Het puurste en mooiste dat ik ooit heb gekend, is de waarheid zoals die mij door Jehovah's volk is geleerd. De organisatie is de stralende ster in mijn leven geweest; de broederschap, mijn toevluchtsoord. De verzekering dat we de waarheid hebben en van Jehovah's liefde en zegen genieten, is de rots waaraan ik me vastklamp in de turbulente zee die deze oude wereld is.
Deze toespraak dreigde me dat af te nemen.
Het heeft ongeveer evenveel plaats in een districtsconventie als kookt op een porseleinen huid.


[I] Vóór de jaren tachtig werden tijdschriften in vreemde talen vier tot zes maanden na hun Engelstalige tegenhangers uitgebracht. Er worden nog steeds districtscongressen gehouden van juni tot december over de hele wereld. Dus in die tijd was de wereldwijde uitgave van een nieuwe schriftuurlijke interpretatie ongetwijfeld aan het wankelen, ongeacht welk medium werd gebruikt.
[Ii] Ze gebruikten de term 'getrouwe slaaf', maar ik vind het moeilijk om wat er in deze lezing werd gezegd toe te schrijven aan de duizenden getrouwe gezalfden over de hele wereld. Daarom, voor alle duidelijkheid, vervang ik overal 'het bestuursorgaan'.

Meleti Vivlon

Artikelen door Meleti Vivlon.
    9
    0
    Zou dol zijn op je gedachten, geef commentaar.x