Onze kostbare erfenis

[dit artikel is bijgedragen door Alex Rover]

Jacob en Ezau waren een tweeling, geboren uit Isaac, de zoon van Abraham. Isaac was het beloofde kind (Ga 4: 28) waardoor Gods verbond zou worden doorgegeven. Nu worstelden Esau en Jacob in de baarmoeder, maar Jehovah vertelde Rebecca dat de oudere de jongere zou dienen (Ge 25: 23). Esau werd de eerstgeborene en erfgenaam van de belofte. Tragisch genoeg verachtte hij zijn geboorterecht (Ge 25: 29-34) over wat brood en linzenstoofpot.
Zo werd Jacob het kind van de belofte, niet de eerstgeboren Ezau. Volgens het vlees zijn wij dat ook niet, maar zoals Paulus schreef: christenen worden 'geboren volgens de Geest' (Ga 4: 29, 31).

"Met andere woorden, het zijn niet de kinderen van fysieke afkomst die Gods kinderen zijn, maar het zijn de kinderen van de belofte die worden beschouwd als de nakomelingen van Abraham." - Ro 9: 8 NIV

We kunnen opmerken dat Paulus hier maar één erfdeel noemt. Met een enkele erfenis staat men te winnen of te verliezen: de erfenis van de eerstgeborene.

Jacob waardeerde zijn erfenis

Jacob was niet de eerstgeborene in fysieke zin, maar hij werd het beloofde kind en erfgenaam van het verbond toen Esau zijn recht verkocht. Veel later werden heidenen geroepen om kinderen van de belofte te worden. Net als Jacob hadden ze geen fysiek geboorterecht om een ​​erfenis op te eisen, maar ze waren eerstelingen in geestelijke zin.
De Jacob-achtige kinderen van belofte zijn degenen die hebben aanvaard 'het woord van de waarheid""het evangelie van hun redding”. Degenen die 'hoopte op Christus","de bemiddelaar van het nieuwe verbond" en daarom 'een erfenis verkregen'.

“Daarom is hij de bemiddelaar van het nieuwe verbond, zodat degenen die geroepen zijn kunnen ontvangen de beloofde eeuwige erfenis, omdat er een dood heeft plaatsgevonden die hen verlost van de overtredingen begaan onder het eerste verbond. ”- Hij 9: 15 ESV

“In hem hebben we een erfenis verkregen, die voorbestemd is volgens het doel van hem die alle dingen werkt volgens de raad van zijn wil, zodat we de eerste die op Christus hoopte misschien tot eer van zijn glorie. In hem zul jij ook, wanneer jij gehoord het woord van de waarheid, het evangelie van uw redding, en geloofde in hem, waren verzegeld met de beloofde Heilige Geest, die de garantie van onze erfenis is tot we het bezit ervan verwerven, tot lof van zijn glorie. ”- Ep 1: 11-13 ESV

De Bijbel noemt deze mensen 'Christianos' - een Grieks woord afgeleid van 'Christos' of Christus, wat 'gezalfde' betekent (Ac 11: 16, Ac 26: 28, 1 Pe 4: 16).
Als we eenmaal deze belofte hebben ontvangen, 'laten we dan stevig blijven vasthouden aan de hoop dat we belijden zonder aarzelen' (Hij 10:23). Op deze manier bewijzen we te zijn zoals Jacob, en waarderen we onze geestelijke erfenis.

Esau zette zijn hart op schatten op aarde

Gebaseerd op wat we over Ezau weten, had hij uitzicht op erfenis, maar waardeerde dat wat fysiek of aards was meer dan dat wat spiritueel was. En uiteindelijk gaf hij zijn spirituele erfenis op voor wat hij meer waardeerde.
Jezus Christus had een paar dingen te zeggen over het waarderen van het spirituele meer dan het fysieke:

“Jezus zei tegen hem:“ Als je volmaakt wilt zijn, ga dan, verkoop wat je hebt en geef het aan de armen, en je zult een schat in de hemel hebben; en kom, volg mij. ”- Mt 19: 21 NKJV

“Verzamel geen schatten op aarde, waar mot en roest vernietigen en waar dieven inbreken en stelen. Maar verzamel uzelf schatten in de hemel, waar mot en roest niet vernietigen en dieven niet inbreken en stelen. Want waar je schat is, daar zal ook je hart zijn. ”- Mt 6: 19-21 NKJV

Er was geen middenweg voor de jongeman. Hij moest een keuze maken of hij het spirituele boven het fysieke waardeerde. Het daaropvolgende vers (Mt 19:22) maakte zijn keuze duidelijk en identificeerde zichzelf als één met Esau's mentaliteit, omdat hij "bedroefd achterliet" [i] - wat aangeeft dat hij de fysieke zegeningen meer waardeerde dan het geestelijke.

Het Wachttorengenootschap identificeert een Esau-klas

In 1935 gaf JF Rutherford, president van Jehovah's Getuigen de historische lezing waarin hij verklaarde: 'Zie! De grote menigte! 'Verwijzend naar degenen die de voorkeur hebben gegeven om voor altijd op aarde te leven.
Onlangs kwam ik onder de aandacht [ii] dat De Watchtower Society de Grote Menigte vergeleek met de Verloren Zoon. Het WT van november 15, legt 1943 uit deze groep streefde egoïstisch hun aardse voorrechten na volgens hun wil voor een periode nadat de Grote Verdrukking uitbrak na 1914.

Paragraaf 25 stelt duidelijk dat de grote menigte verspilde hun erfenis:

Naar eigen zeggen van het Genootschap loopt de grote schare dus parallel met een Esau-klasse. Dit is de klasse die bestaat uit degenen die hun geestelijke erfenis verkwisten voor een deel op aarde. Ze ruilden hun hemelse hoop in voor het vooruitzicht op eeuwige aardse en materiële zegeningen.

Een ingestort huis

Broers en zussen, ONDERZOEK DE STICHTING voor een aardse hoop: als Christus niet stopte met het roepen van christenen in 1935, en als de Grote Verdrukking niet begon in 1914 en deze niet werd onderbroken in 1919, waarom dan je erfenis opgeven nu het Wachttorengenootschap erkent dat de Verdrukking een toekomstig evenement?

'Iedereen die deze woorden van mij hoort en ze niet doet, zal als een dwaze man zijn die zijn huis op het zand heeft gebouwd. De regen kwam neer, de overstromingen kwamen, en de winden bliezen en sloegen op dat huis; en het viel - en groot was zijn val. " - Mt 7: 26-27 WEB

Er is regen gevallen op de leringen die miljoenen van hun hoop hebben uitgesloten en de wind waait.
Het gebouw bleef lang staan, ook al verzwakte de fundering geleidelijk. Zelfs nadat men besefte dat de grote verdrukking in 1914 niet plaatsvond, schrijft The Watchtower-studieartikel van 2/15/89: “Wanneer de verloren zoon wordt gevonden', Bleef koppig de oudste zoon identificeren als de gezalfde die hun jonge broer van de aardse klasse, die de erfenis had verkwist, niet terug verwelkomde:

'Maar wie vertegenwoordigen de twee zonen in moderne tijden? [...] De oudste zoon vertegenwoordigt enkele leden van de 'kleine kudde' [...] ze wilden geen aardse klasse verwelkomen, 'de andere schapen' ”.

Nog in 2013 gaf het Wachttorengenootschap toe dat er scheuren in hun huis verschenen totdat de positie niet langer houdbaar was:

“Een aantal jaren dachten we dat de grote verdrukking begon in 1914. [..] Er zou een begin zijn (1914-1918), de verdrukking zou worden onderbroken (vanaf 1918) en het zou eindigen in Armageddon. [...] "We hebben ook vastgesteld dat het eerste deel van de grote verdrukking niet begon in 1914." - w13 7 / 15 p.3-5

Met de jaarlijkse bijeenkomst van 2014 en de daaropvolgende Wachttoren van 15 maart, 2015, neemt de Society verder afstand van antitypes zoals het begrip van de verloren zoon. Maar een huis met een gebroken fundering kan niet worden hersteld. Het moet worden afgebroken en vervangen:

“Mensen gieten ook geen nieuwe wijn in oude wijnzakken. Als ze dat doen, zullen de huiden barsten; de wijn raakt op en de wijnzakken worden geruïneerd. Nee, ze schenken wijn in nieuwe wijnzakken en beide worden bewaard. ”- Mt 9: 17

In feite is er momenteel geen leerstellige basis meer voor de uitleg van de verloren zoon zoals deze 70 jaar geleden bestond. De tijd heeft aangetoond dat dit een lering is die niet van Jehovah afkomstig is. De oude wijnzakken zijn gebarsten en de wijn raakt op.

“Er is één lichaam en één Geest, precies zoals u ook werd opgeroepen een hoop toen je werd geroepen; één heer, één gelooféén doop; één God en Vader van allen, die over en door alles en in allen is ”- Eph 4: 4-6

Met dezelfde kracht leren we dat er maar één God is, laten we ook verdedigen dat er maar één hoop is waartoe we geroepen zijn. Blijf in deze leer en je huis zal op een rots gebouwd worden.

Wie zijn de zachtmoedigen die de aarde zullen beërven?

De zachtmoedigen zullen de aarde beërven (Mt 5: 5), maar de armen zullen ook het koninkrijk der hemelen beërven (Mt 5: 3). Niemand kan ontkennen dat terwijl Jezus Christus de aarde erft, hij ook wordt beschreven als regerend vanuit de hemel als zijn koning. Evenzo ontkennen christenen de Bijbelse garantie van een nieuwe aarde niet door te streven naar de hemelse erfenis.
Bovendien weten we dat de bruid van Christus uit de hemel naar de aarde zal neerdalen. Hoewel we nog niet kunnen zien hoe dit zal worden vervuld, zegt de Bijbel dat God zelf met de mensheid zal zijn. Wie zijn wij dan om te zeggen dat een hemelse hoop niet in harmonie is met een paradijsaarde?

“De heilige stad - het nieuwe Jeruzalem - neerdalend uit de hemel van God, gereedgemaakt als een bruid die voor haar man is versierd. ”- Op 21: 2 NET

"Kijken! De woonplaats van God is onder de mensen. Hij zal onder hen leven, en zij zullen zijn volk zijn, en God zelf zal met hen zijn. ”- Re 21: 3 NET

Ter illustratie: een prins wordt beloofd het koninkrijk van zijn Vader te erven. De prins beloofde zichzelf aan een bescheiden Shulamite-meisje: op een dag zou hij terugkeren voor haar hand in het huwelijk en ze zou het land beërven als ze rechtschapen en zachtmoedig bleek. Uiteindelijk keert hij terug en brengt haar naar zijn paleis, voor een prachtige bruiloft, en nu is de prins een koning. Ze erven het land als koning en koningin. De nieuwe koning wil hands-on zijn omdat hij van zijn onderdanen houdt, en samen met zijn koningin wandelt hij door het land en zo zijn alle mensen van zijn koninkrijk gezegend (Ge 22: 17-18).
De erfenis is voor de kinderen van de belofte, de bruid van Christus. Zij zijn de zachtmoedigen en worden rechtvaardig verklaard door het bloed van Christus. De aarde zal hun bezit zijn en zij zullen hun vreugde vinden die naast Christus dient voor het welzijn van de mensheid.
Het plan van de Vader is inderdaad om te herstellen wat verloren was - een paradijsaarde - en daarmee de hele mensheid zegenen!

Wees niet zoals Esau!

Laten we niet langer voor uzelf leven, maar voor Christus. Dit is wat de liefde van Christus voor ons ons dwingt te doen: als we in Christus zijn, dan maken we deel uit van een nieuwe schepping (2 Co 5: 15-17). We verwerpen moedig Satans aanbod voor aards plezier en schat en kijken in plaats daarvan uit naar de terugkeer van onze Heer als onze hoop:

“Want de genade van God is verschenen die redding biedt aan alle mensen. Het leert ons dat zeg nee' naar goddeloosheid en wereldse hartstochten, en om in dit huidige tijdperk zelfbeheerste, oprechte en goddelijke levens te leven, terwijl we wachten op de gezegende hoop - het verschijnen van de glorie van onze grote God en Heiland, Jezus Christus, die zichzelf voor ons gaf om ons te verlossen van alle slechtheid en om voor zichzelf een volk te zuiveren dat van hem is, enthousiast om te doen wat goed is. ”- Ti 2: 11-14 NIV

Sinds Christus zijn leven voor ons heeft opgegeven in de grootste blijk van liefde, behoren we hem toe en hebben we de gelegenheid om ons met onze hemelse Vader te verzoenen. De deuren naar deze hoop gingen niet dicht in 1935, zoals het bestuursorgaan al heeft toegegeven in de vraag van lezers van WT 11 / 15 2007.
Deze deur zal tenminste open blijven tot het begin van de Grote Verdrukking. Kunt u identificeren wanneer is de acceptabele tijd (is 49: 8)?

"En samen met Hem werken, wij sporen u ook aan niet om de genade van God tevergeefs te ontvangen - want hij zegt: 'OP DE AANVAARDBARE TIJD LUISTERDE IK NAAR U, EN OP DE DAG VAN REDDING HEB IK U GEHULPD'. Zie, nu is 'DE AANVAARDBARE TIJD' achterop is nu "DE DAG VAN REDDING" - 2 Co 6: 1-2

Zult u Gods genade tevergeefs ontvangen? De Bijbel spreekt over een tijd waarin het getrouwe overblijfsel zal worden verzameld uit de vier hoeken van de aarde om hun Heer de Christus in de wolken te ontmoeten (Mark 13: 27).
Zul je jezelf, als die dag komt, in een klaagzang slaan, in het besef dat je je erfenis hebt verspild om bij Christus te zijn? Hoe zou je je voelen als je op diezelfde dag achterblijft?

“Twee mannen zullen in het veld zijn; één zal worden genomen en de andere links. ”- Mt 24: 40

Esau verspilde zijn erfenis. Zul je? Wij dringen er bij u op aan de genade van God niet tevergeefs te ontvangen. Nu is de acceptabele tijd.

---

[i] We kunnen ook waarnemen dat Christus de jongeman vroeg om 'hem te volgen'. Interessant is dat Openbaring 14: 4 de 144,000 beschrijft als degenen "die het Lam volgen waar hij ook gaat". We kunnen dus een verband leggen tussen de 144,000 en de Jacob-klasse.
[ii] Via een analyse van ad1914.com