[Van ws1 / 16 p. 12 voor maart 7-13]

"God zij dank voor zijn onbeschrijflijke gratis geschenk." - 2 Cor. 9: 15

De studie van deze week is echt een voortzetting van die van vorige week. We worden aangemoedigd in paragraaf 10 "om onze garderobe, onze film- en muziekcollecties, misschien zelfs het materiaal dat op onze computers, smartphones en tablets is opgeslagen, te bekijken" met het oog op het wegwerken van wereldse invloeden. Paragraaf 11 moedigt ons aan om meer in het predikingswerk te stappen en naar hulppionier te streven door 30 of 50 uren in de velddienst te zetten. (Hierover later meer.) De foto voor paragraaf 14 moedigt jongeren aan om ouderen te helpen meer in de bediening te komen tijdens het Memorial Season. Alinea's 15 tot en met 18 spreken van vergeving, genade en het tolereren van de fouten van anderen.

Voor het eerst zag ik iets dat in het verleden aan mijn aandacht was ontsnapt. De term "Memorial Season" wordt 9 keer alleen in dit magazine gebruikt. Sinds wanneer is het gedenkteken van Christus 'dood' een seizoen 'geworden? Andere kerken hebben hun seizoenen. "Season's Greetings" wordt gebruikt om de tijd aan te geven voorafgaand aan en inclusief de kerst- en nieuwjaarsvieringen. Maar er is geen basis om van de herdenking van het Laatste Avondmaal een seizoen te maken. Wanneer is dit begonnen?

Een snelle zoektocht naar het gebruik van deze zin in eerdere uitgaven van de Wachttoren laat zien dat het 6 keer werd gebruikt in het decennium van de jaren vijftig, maar dat de volgende 42-jaren slechts twee keer meer plaatsvonden. Dus voor een halve eeuw verschijnt de term slechts 8 keer in de Wachttoren. Maar nu hebben we in één tijdschrift 9-voorvallen. Met de traktaire campagnes en de speciale oproepen na het herdenkingsdiscours, heeft het Besturende Lichaam deze plechtige gelegenheid gebruikt als een wervingsactie en als een seizoen om nieuwe ijver in de vlag van de troepen te brengen.

We hebben altijd gedacht aan Midden- en Zuid-Amerikaanse landen als plaatsen waar de behoefte aan predikers groot is. Ik heb onlangs geleerd dat dit in de meeste gebieden niet meer het geval is. Met name in stedelijke gebieden worden congregatieregio's tot het uiterste uitgeput. Het is niet ongewoon om ouderen te horen klagen dat veel kaarten wekelijks worden bewerkt, sommige zelfs twee keer per week. Toch kun je er zeker van zijn dat in al deze gemeenten met zwaar overwerkte gebieden, de broeders en zusters plichtsgetrouw hun hulppioniersaanvragen hebben ingevuld om een ​​"groter aandeel" te hebben tijdens dit "Herdenkingsseizoen".

Wat voor zin heeft het om zo vaak terug te gaan naar gebieden dat het werk grenst aan intimidatie? Hoe wordt Gods naam verheven door mensen te achtervolgen?

Dat we dit doen, geeft aan dat de eerste zorg niet de verspreiding van het goede nieuws is, maar het handhaven van een nalevingscultuur. Ons wordt geleerd dat hoe meer we van deur tot deur gaan, hoe meer Jehovah ons zal goedkeuren en hoe groter de kans is dat we Armageddon zullen overleven. Het doet er niet toe dat onze overbelasting van het territorium een ​​negatieve impact heeft op de boodschap van het goede nieuws. Wat telt is dat we "de tijd kunnen tellen".

Natuurlijk durft niemand te suggereren dat dit allemaal slecht is opgevat. Ons wordt geleerd dat dit alles wordt geleid door Jehovah God zelf. Vragen is twijfelen. Twijfel is het risico te worden verbannen. Dus iedereen moet meegaan alsof de keizer volledig gekleed is.

Meleti Vivlon

Artikelen door Meleti Vivlon.
    12
    0
    Zou dol zijn op je gedachten, geef commentaar.x