Rules of Engagement

Een tijdje geleden vertrouwde een vriend van me toe dat zijn vrouw, na een gesprek met de vrouw van een kringopziener, niet langer deelnam aan bepaalde vormen van intimiteit in het huwelijk waarvan ze nu dacht dat ze verkeerd waren. Hij was erg overstuur en het was een bron van stress in zijn huwelijk.

Enkele jaren geleden vertelde een vriend die als ouderling diende, me dat een broer hem had vertrouwd dat hij en zijn vrouw hun intieme relatie en, inderdaad, hun moeizame huwelijk hadden verbeterd door deel te nemen aan een praktijk waarvan mijn vriend wist dat die was verboden voor JW's. Mijn vriend, de oudste, merkte dat hij gevangen zat tussen duidelijke, organisatorische instructies en zijn eigen geweten.

 Ik noem deze twee voorbeelden om te laten zien dat wat nu zal worden besproken, impact heeft gehad in het echte leven. Bovendien, als je het nog niet hebt opgemerkt, is het voorgaande niet voor degenen die preuts zijn over het bespreken van intimiteit in het huwelijk.

 Voor zover ik weet, begon het allemaal met een Vragen van Lezers artikel in december 1^st, 1972 Uitkijktoren.  De vraag in kwestie was:

Onlangs kwam in het nieuws een rechterlijke uitspraak waarin werd geoordeeld dat orale copulatie door volwassenen in een bepaalde staat niet langer strafbaar is. Zou een dergelijke praktijk dan ook uitsluitend een zaak van het individuele geweten zijn, indien betrokken bij een christelijk echtpaar in het kader van het huwelijk?

De kwestie lijkt vrij eenvoudig: Gods woord geeft geen lijst met goedgekeurde praktijken binnen de huwelijksregeling, dus laat uw geweten uw gids zijn. Een paar teksten over de wederzijdse liefde en respect die echtgenoten zouden moeten tonen, en we zijn hier klaar, toch?

Mis. Gebruikmakend van de veroordeling van homoseksualiteit bij Romeinen 1 als hun gids verklaarden de auteurs dat praktijken zoals orale en anale copulatie "in strijd met de natuur" en "obsceen" waren, zelfs als de deelnemers heteroseksueel, getrouwd en instemmend waren. In de hoofden van de uitgevers van de Uitkijktoren het probleem was duidelijk genoeg om de volgende verklaring af te leggen:

Maar als personen opzettelijk minachting tonen voor Jehovah's huwelijksregelingen, dan wordt het noodzakelijk ze uit de gemeente te verwijderen als gevaarlijk „zuurdeeg” dat anderen zou kunnen besmetten. - 1 Kor. 5: 6, 11-13.

Dat ze bereid waren zo'n stap te zetten in een kwestie waarover Gods Woord zwijgt, spreekt boekdelen over de mentaliteit op het hoofdkantoor. Maar de beslissing wierp een interessante secundaire kwestie op: als we het hebben over seksueel gedrag binnen het huwelijk dat zou kunnen resulteren in uitsluiting, zou het dan ook de basis kunnen zijn voor een "schriftuurlijke echtscheiding"? Het was een vraag die de beleidsmakers enige rust had moeten geven. Hoe ver wilden ze hiermee gaan? Het antwoord was "helemaal", zoals blijkt uit een ander "Vragen van lezers" -artikel in het Uitkijktoren van november 15, 1974:

Wat betreft de uitspraken van Jezus over echtscheiding, ze geven niet aan met wie de "ontucht" of por ·nei wordt beoefend. Ze laten de zaak open. Dat por · nei · ′ a kan terecht worden beschouwd als het omvatten van perversies binnen de huwelijksregeling wordt gezien in het feit dat de man die zijn vrouw dwingt om onnatuurlijke seksrelaties met hem te hebben in feite haar “prostituees” of “debauches”. Dit maakt hem schuldig aan por · nei′a, want het verwante Griekse werkwoord por · neu′o betekent “prostitueren, debauch.”

Dit werd echt gek, maar aangezien het slechts een heel, heel kleine minderheid trof - die getrouwde broers en zussen wiens intieme leven op de een of andere manier bekend werd, of die ofwel vroom of krankzinnig genoeg waren om hun 'perversie' aan de ouderen te bekennen - de impact ervan was waarschijnlijk minimaal. Toch zijn de "lezers" van de Uitkijktoren, ooit geïnteresseerd in dit onderwerp, had nog steeds vragen en in 1978 beantwoordden de hoofden van Saner:

Een zorgvuldige verdere afweging van deze kwestie overtuigt ons er echter van dat, gezien het ontbreken van duidelijk schriftuurlijk onderricht, dit zaken zijn waarvoor het echtpaar zelf de verantwoordelijkheid voor God moet dragen en dat deze huwelijksintimiteiten niet binnen de provincie vallen. van de ouderlingen in de gemeente om te proberen controle uit te oefenen of uitsluitingsmaatregelen te nemen met zulke zaken als de enige basis. Als iemand ervoor kiest om een ​​ouderling te benaderen voor raad, kan hij of zij dat natuurlijk doen en de ouderling kan met zo iemand over de Bijbelse beginselen nadenken, door als herder op te treden maar in feite niet te proberen het huwelijksleven van degene die informeerde. - De Wachttoren, 15 februari 1978.

En zo eindigde een bijzonder smerig hoofdstuk in de overheersing van de mens over de mens, met een duidelijke afhaalles over het belang om niet 'verder te gaan dan wat er in Gods Woord staat geschreven', en de gevaren van toegeven aan de verderfelijke effecten van macht.

Onwaarschijnlijk! Als u die laatste alinea geloofde, is uw optimisme lovenswaardig, maar misplaatst. Om welke reden dan ook - en ik denk dat een tussenliggende opschudding op het hoofdkantoor een factor was - kwam er slechts vijf jaar later een einde aan deze romance met bescheidenheid en zorgvuldige redenering:

Als echter bekend wordt dat een lid van de gemeente praktiseert of openlijk pleit voor perverse geslachtsrelaties binnen de huwelijksband, zou dat zeker niet onherstelbaar zijn, en dus niet aanvaardbaar zijn voor speciale privileges, zoals het dienen als ouderling, een dienaar in de bediening of een pionier. Dergelijke praktijken en belangenbehartiging kunnen zelfs leiden tot uitzetting uit de gemeente. - De Wachttoren, maart 15, 1983, p. 31.

Uit het artikel blijkt echter tenminste dat de GB had geleerd iets van hun eerdere misstappen. De betreffende delicten zijn uit de kolom “porneia” geschrapt en overgeschakeld naar de altijd bruikbare kolom “onreinheid / losbandig gedrag”. Bij de overplaatsing werd het potentieel om de partner te doden tot nul teruggebracht. Verder gaf de "als het bekend wordt" -clausule een 'wink-wink-nudge-nudge' advies aan de waarschuwing, namelijk dat de "perversies" in kwestie niet strafbaar waren als ze op de juiste manier privé werden gehouden. En met de verdere verklaring dat "het niet aan ouderlingen is om de privé-huwelijkszaken van echtparen in de gemeente te 'controleren'", zou de hele zaak kunnen worden overgelaten als een symbolisch, zij het machteloos, standpunt tegen perversie. Liefdevol bevatte een voetnoot de volgende vrijstelling voor degenen die hun advies in de afgelopen jaren onbezonnen hadden opgevolgd:

Degenen die handelden op basis van de kennis die ze destijds hadden, zijn niet te bekritiseren. Dit zou ook geen invloed hebben op de status van een persoon die in het verleden geloofde dat het perverse seksuele gedrag van een partner in het huwelijk neerkwam op porneia en daarom een ​​scheiding kreeg en nu hertrouwd is.

Decennia gingen voorbij. Een generatie werd geboren, werd volwassen en begon te trouwen zonder ooit te weten wat de regels voor engagement waren. De zaak leek een genadige dood te zijn gestorven door ouderdom en verwaarlozing.

Maar schijn bedriegt, en om Jezus te parafraseren, de regels waren niet dood, ze sliepen alleen. Een voetnoot bij het artikel Reageren op je geweten, in oktober 15, 2007 Uitkijktoren, voerde een onverstandige opstanding uit die waarschijnlijk door niemand werd toegejuicht:

de Wachttoren van 15 maart 1983, blz. 30-1, biedt opmerkingen over gehuwde paren ter overweging.

Bovendien nam het herziene handboek voor ouderen in 2010 dezelfde verwijzing op in de lijst van uitsluitingsdelicten, onder de brede paraplu van "Brutaal gedrag, losbandig gedrag". En zo reikten de tentakels van de organisatie tot in de 21^st eeuwse slaapkamer. Zouden rede en bescheidenheid ooit zegevieren?

Voer het recente WT-studieartikel in, Christelijk huwelijk tot een succes maken, uit de studie-uitgave van augustus. (Ja, de hierboven genoemde artikelen zijn daadwerkelijk bij het publiek geplaatst!) Paragraaf 8 had het volgende te zeggen:

Hoewel de bijbel geen specifieke regels geeft over de soorten en beperkingen van liefdespel die kunnen worden geassocieerd met natuurlijke seksuele intimiteit, noemt hij bijbelvertoningen. (Lied van Sol. 1: 2; 2:6) Christelijke huwelijkspartners moeten elkaar met tederheid behandelen.

Een enquête onder mijn kennissen en een inzage in het alwetende internet geven aan dat er geen verhelderende brief aan de ouderen is geweest. Interessant is dat bijna alle ouderlingen en ex-ouderlingen die ik heb gevraagd, de betekenis van paragraaf 8 opmerkten en het opvatten als een "terugtrekkend" bevel. Wellicht heeft de organisatie besloten om op deze subtiele manier met de zaak om te gaan om de nare gevoelens tot een minimum te beperken. De kringopziener zou bij een toekomstig bezoek mondelinge instructies kunnen geven aan de ouderlingen, of de zaken gewoon ter sprake kunnen brengen. Je vermoedt dat er niet veel zullen zijn.

Hoeveel mensenlevens werden beïnvloed door dit specifieke beetje aanmatigende dwaasheid, we zullen het nooit weten. De ervaringen die aan het begin werden verteld, laten zien dat het niet zonder impact in het echte leven was. De vier decennia durende zoektocht naar slaapkamerregulering is zeker niet zonder slachtoffers geweest. Zijn sommigen tot struikelen gebracht? Zijn er sommigen uitgesloten? Zelfs het hoofdkantoor weet het niet.

Jezus weet het echter. Terecht zegt de Schrift: "Niet velen van u zouden leraren moeten worden, mijn broeders, wetende dat we een zwaarder oordeel zullen ontvangen." (James 3: 1)

AndereStimme

U zou ook kunnen houden van:

Stop de persen!

Mijn 2016 Memorial

Moet u Field Service melden?