Dien Jehovah met een compleet hart

[Van ws3 / 17 p. 18 mei 15-21]

"O Jehovah, onthoud, alstublieft, hoe ik getrouw en met een volledig hart voor u heb gelopen." - 2 Koningen 20: 3.

deze bijzondere Uitkijktoren studie gebruikt vier koninklijke voorbeelden uit de dagen van het oude Israël om Jehovah's Getuigen te instrueren God met een volledig hart te dienen. Er is natuurlijk niets mis met het gebruik van voorbeelden van getrouwe mannen in de Prechristian Scriptures (PS) als objectlessen om ons vandaag te leiden. Er moet echter worden opgemerkt dat er in de publicaties van de Watchtower Bible and Tract Society een duidelijke nadruk ligt op dergelijke voorbeelden. Er is waargenomen dat we een joods-christelijke religie zijn met een zware nadruk op het 'judeo'-aspect van het christendom. Is dat een probleem?

Jehovah's Getuigen gebruiken niet de termen 'Oude Testament' en 'Nieuwe Testament' die veel worden gebruikt in de kerken van het christendom. De reden hiervoor wordt uitgelegd in Bijlage 7E (p. 1585) van de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift - Referentiebijbel. Of je deze redenering nu accepteert of gelooft dat het niet klopt met wetenschappelijk onderzoek, het moet worden erkend dat een van de redenen om deze twee termen te vermijden de wens van JW.org is om voortdurend afstand te nemen van de rest van het christendom. (Hoewel Getuigen een christelijke denominatie zijn, beschouwen zij zichzelf niet als een deel van de christenheid.) Als dat alles het geval is, is er nog meer aan de hand dan wat we op het eerste gezicht zien. Aanhangsel 7E stelt dat het nauwkeuriger zou zijn om "verbond" te vervangen door "testament", maar de Organisatie verwerpt ook de termen "Oude Verbond" en "Nieuwe Verbond". Waarom?

Er wordt aangevoerd dat de Bijbel een enkel werk is en dat dergelijke onderverdelingen dus "geen geldige basis" hebben.

Daarom is er geen geldige basis voor de Hebreeuwse en Aramese Geschriften om "Het Oude Testament" te worden genoemd en voor de christelijke Griekse Geschriften om "Het Nieuwe Testament" te worden genoemd. Jezus Christus zelf verwees naar de verzameling heilige geschriften als "de Geschriften" . ”(Mt 21: 42; Mr 14: 49; Joh 5: 39) De apostel Paulus verwees naar hen als 'de heilige Geschriften', 'de Geschriften' en 'de heilige geschriften'.
(Rbi8 p. 1585 7E De uitdrukkingen "Het Oude Testament" en "Het Nieuwe Testament")

De scherpzinnige bijbelstudent zal echter opmerken dat bijlage 7E bij het maken van deze proclamatie nog steeds bezig is met het verdelen van de bijbel in twee delen: de "Hebreeuwse en Aramese Geschriften" en de "Christelijke Griekse Geschriften", waardoor hun argument onbewust wordt ondermijnd. Waarom zou je ze opsplitsen op basis van de taal waarin ze zijn geschreven? Wat levert dat op? Waarom zouden we er niet in slagen om "Oude Verbond" en "Nieuwe Verbond" te gebruiken? Dit laatste zou toch zeker de gewenste afstand tot het reguliere christendom verschaffen, terwijl er meer betekenis aan wordt toegevoegd dan kan worden gevonden op basis van zijn eenvoudige, op taal gebaseerde benaming?

Zou het kunnen dat het gebruik van “testament” of “verbond”, in het bijzonder met de bijvoeglijke naamwoorden “oud” en “nieuw” eraan gehecht, een leerstellige moeilijkheid creëert voor JW.org? Getuigen leren dat christenen (met uitzondering van een kleine, kleine minderheid) geen enkele vorm van verbond hebben gesloten. Het benadrukken van een oud verbond tussen Jehovah en de joden dat werd vervangen door een nieuw verbond tussen Jehovah en zowel joden als heidenen (dwz christenen) past niet bij een organisatie die mensen leert dat God helemaal geen verbond met hen heeft gesloten.[I]  De Organisatie wil gewoon niet dat Getuigen stilstaan ​​bij de bijbelse boodschap van oude en nieuwe verbonden, omdat het onderwijs van Getuigen dit allemaal van toepassing is op een kleine groep van 144,000 personen, waardoor de ranglijst van JW.org buiten beschouwing wordt gelaten. Door bij het nieuwe verbond te blijven stilstaan, gaat de christen ook stilstaan ​​bij zijn of haar speciale band met Gods Zoon, Jezus Christus. Door te verwijzen naar de twee onderverdelingen van de Schrift door de taal waarin ze zijn geschreven, worden dergelijke vragen vermeden. De organisatie moedigt haar kudde aan om voortdurend aan Jehovah te denken, met de virtuele uitsluiting van Jezus Christus. Door te proberen de scheiding tussen de Prechristelijke Geschriften (PS) en de Christelijke Geschriften (CS) te vervagen, wordt het gemakkelijker om Jezus opzij te duwen en ons alleen op gehoorzaamheid en dienstbaarheid aan Jehovah te concentreren. Door Jehovah's naam te gebruiken, proberen Getuigen zich te onderscheiden van de rest van de christenheid.

Hoewel het focussen op de levenservaringen van vier Israëlitische koningen een positief middel kan zijn om parallellen te trekken waarvan christenen kunnen profiteren, willen we ervoor zorgen dat we Jezus voortdurend in de discussie introduceren, aangezien dat een van de belangrijkste doelen is voor Gods inspiratie van de christenen. Geschriften. Dit artikel is getiteld "Jehovah dienen met een onverdeeld hart". Dat is allemaal goed en wel. Maar als je iemand als slaaf dient, dien je hem, nietwaar? Kijk hoe slaaf wordt gebruikt in de CS wanneer het woord wordt toegeschreven aan degene voor wie men slaaf is.

"Paulus, een slaaf van Jezus Christus ..." (Ro 1: 1)

"Slaaf voor de Heer." (Ro 12:11)

"... hij die werd geroepen toen een vrije man een slaaf van Christus is." (1Kor 7:21)

"Als ik de mensen nog zou behagen, zou ik niet de slaaf van Christus zijn." (Gal. 1:10)

"... want ik draag op mijn lichaam de brandmerken [van een slaaf] van Jezus." (Gal 6:17)

"SLAAF voor de Meester, Christus." (Kol 3:24)

"... Tychicus, [mijn] geliefde broeder en trouwe dienaar en medeslaaf in [de] Heer." (Kol 4: 7)

"Epafras, die uit uw midden is, een slaaf van Christus Jezus ..." (Kol 4:12)

"... hoe u zich tot God wendde van [UW] ​​afgoden tot slaaf van een levende en ware God, en om te wachten op zijn Zoon uit de hemelen ... namelijk Jezus ..." (1Th 1: 9)

"Maar een slaaf van de Heer ..." (2Ti 2:24)

"Paulus, een slaaf van God en een apostel van Jezus Christus ..." (Titus 1: 1)

"Jakobus, een slaaf van God en van [de] Heer Jezus Christus ..." (Jakobus 1: 1)

"Simon Petrus, een slaaf en apostel van Jezus Christus ..." (2Pe 1: 1)

"Judas, een slaaf van Jezus Christus ..." (Judas 1: 1)

'Een openbaring van Jezus Christus ... aan zijn slaaf Johannes ...' (Opb 1: 1)

"En zij zongen het lied van Mozes, de slaaf van God, en het lied van het Lam ..." (Opb 15: 3)

U zult opmerken dat in de zeldzame gevallen waarin van de christen wordt gezegd dat hij God moet dienen, Jezus nog steeds wordt genoemd. Dus een artikel waarin herhaaldelijk wordt benadrukt hoe we (slaaf van) Jehovah God kunnen dienen en dat er geen enkele melding van maakt dat we ook slaven voor Jezus zijn of Jezus dienen, is volledig in strijd met de boodschap voor christenen zoals uitgedrukt in de CS.

Zou het kunnen dat, door parallellen te trekken met de oude natie Israël, er een andere agenda op het werk is?

De joden gehoorzaamden en dienden Jehovah via aardse vertegenwoordigers. Ze gehoorzaamden en dienden Jehovah door naar Mozes te luisteren en hem te gehoorzamen. Ze gehoorzaamden en dienden luisterend naar hun aardse koningen. Evenzo gehoorzamen en dienen christenen Jehovah door middel van een man, maar die man is de Heer Jezus Christus. (Handelingen 17:31; Romeinen 1: 1-7) Het ware christendom neemt menselijke leiders zoals Mozes, Jozua en de koningen van Israël buiten beschouwing. Als mannen over andere mannen willen heersen, is een methode om Jezus 'rol te minimaliseren. De katholieke kerk heeft dit bereikt door de paus tot plaatsvervanger van Christus te maken. Ik vicaris is de man die bij afwezigheid de priester vervangt. Hij is de plaatsvervanger van de priester. (Dit is overigens waar we het woord "plaatsvervangend" vandaan halen.) De paus kan dus een wet maken, zoals het verbod op het gebruik van voorbehoedsmiddelen, en het draagt ​​al het gewicht van autoriteit alsof Jezus zelf aanwezig was om die wet.

De methode die het huidige leiderschap van Jehovah's Getuigen heeft gekozen, is om zich te concentreren op het Israëlitische model waarin Jezus niet verschijnt. De mannen die de leiding nemen in de organisatie kunnen zich dan in een vergelijkbare positie plaatsen als mannen als Mozes of de koningen van Israël. Dit is net zo effectief geweest als het katholieke model. Om te illustreren hoe effectief dit is geweest, zal ik een voorval uit mijn eigen leven vertellen. (Ik weet dat anedotes geen bewijs zijn, maar ik denk dat wat ik ga vertellen zo vaak voorkomt dat velen die dit lezen, het daarmee eens zullen zijn en hun eigen getuigenis kunnen toevoegen.)

In een gesprek met enkele oude vrienden waarin ik onlangs enkele valse leringen van de organisatie en hun hypocriete lidmaatschap van de Verenigde Naties aan de kaak kon stellen, kwam de echtgenoot van het echtpaar, die tot dan toe stil was geweest, binnen en zei afwijzend: "Wel, ik hou van Jehovah!" Dit was bedoeld om de discussie in zijn hoofd te beëindigen. Wat hij werkelijk bedoelde, en wat heel duidelijk werd terwijl we doorgingen, was dat Jehovah en de organisatie voor hem gelijkwaardig waren. De een zou niet van de een kunnen houden zonder van de ander te houden. Dit was niet de eerste keer dat ik in aanraking kwam met dit soort redeneringen.

Het punt is dat door voortdurend te focussen op het Israëlitische model, met een menselijke vertegenwoordiger die als kanaal tussen Jehovah God en mensen dient, de leiders van de Organisatie zichzelf zeer effectief in dezelfde positie hebben geplaatst in de geest van Jehovah's Getuigen. Dit is zo efficiënt gedaan dat ze een schema konden publiceren van de managementstructuur van de organisatie waarin Jezus Christus helemaal niet voorkwam. Wat nog verbazingwekkender is, is dat dit werd gedaan zonder zelfs maar een rimpel in de geest van miljoenen Jehovah's Getuigen te veroorzaken. Ze merkten eenvoudigweg niet dat Jezus was weggesneden!

En dus komen we bij de studie van vandaag, waarin we het voorbeeld van vier Israëlitische koningen zullen bespreken. Nogmaals, er is niets mis met het idee Jehovah met een onverdeeld hart te dienen. Het is echter onmogelijk om dat in de christelijke gemeente te doen als we Jezus Christus door mensen vervangen. De opname van Jezus is zo essentieel voor onze redding dat het herhaaldelijk moet worden vermeld, maar in dit artikel komt de naam van Jezus slechts twee keer terloops voor, maar nooit als degene die we zouden moeten dienen en gehoorzamen.

Dezelfde drum verslaan

“… Er kan een situatie zijn waarin je Asa's ijver kunt navolgen. Wat als een familielid of een goede vriend bijvoorbeeld zondigt, niet berouwvol is en moet worden uitgesloten? Zou u beslissende actie ondernemen door op te houden met u om te gaan met die persoon? Waar zou je hart je toe bewegen? " - par. 7

Inderdaad, wat zou zegt uw hart dat u dit moet doen in het geval van een uitgesloten vriend of familielid? Als uw lang verloren gewaande dochter u aan de telefoon zou bellen - zoals werd afgebeeld in het drama van de Regionale Conventie van vorig jaar - zou u dan weigeren om zelfs maar te antwoorden? Misschien roept ze op om zich te bekeren, of vanwege een noodgeval waarin ze dringend hulp nodig heeft. Waar zou je hart je toe bewegen? Zou een hart dat volledig met Jehovah is, koud en onverschillig zijn? Zou het loyaliteit aan de dictaten van een door mensen geleide organisatie boven de wet van liefde stellen? Zou u zich laten leiden door mannenregels of door het principe dat wordt uitgedrukt in de "gouden regel"? (Gal 5:14, 15) Als u de uitgeslotene was, hoe zou u dan behandeld willen worden?

Dit roept nog een andere vraag op: waarom is strikte naleving van de Wachttoren-code betreffende de behandeling van uitgesloten personen zo belangrijk dat het steeds weer in de publikaties moet worden herhaald? Waarom past de organisatie 2 Johannes 8, 9 verkeerd toe om alle zonden te bedekken, terwijl het duidelijk de bedoeling was om alleen degenen aan te pakken die actief tegen de leer van Christus waren? Betekent het dienen van Jehovah met een onverdeeld hart dat we duidelijk hard van hart zijn jegens degenen die lijden en die onze barmhartigheid nodig hebben? Is het voortdurend hameren op deze boodschap een indicatie dat de leiding van de organisatie zich bedreigd voelt?

De juiste kijk op spirituele activiteiten

Net als Asa, kun je laten zien dat je een volledig hart hebt door volledig op God te vertrouwen als je geconfronteerd wordt met tegenstand, zelfs sommigen die onoverkomelijk lijken ... collega's op het werk kunnen je uitdagen voor het opnemen van vrije dagen voor spirituele activiteiten of voor niet vaak werken overuren. - par. 8

Natuurlijk lijkt "het nemen van vrije dagen [werk] voor spirituele activiteiten" een prijzenswaardige handelwijze in de juiste omstandigheden. Het betekent weliswaar zelfopoffering, maar Paulus gaf veel dingen op en beschouwde ze allemaal als een hoop rotzooi om Christus te winnen. (Fil. 3: 8) Is 'het verkrijgen van de Christus' het type 'geestelijke activiteit' waarnaar deze paragraaf verwijst? Helaas, aangezien ik een van die getrouwe Getuigen ben geweest die een groot deel van zijn volwassen leven aan dergelijke "geestelijke activiteiten" hebben gewijd, kan ik gerust zeggen dat dit niet zo is. Paulus wilde “Christus winnen”, maar mij werd geleerd dat ik dat niet kon. Ik was niet gezalfd. Ik kon er niet eens naar streven om een ​​broer van Christus en een kind van God te worden genoemd. Het beste waarop ik kon hopen was 'goede vriend'.

Laten we het als volgt bekijken: als een baptist of mormoon hetzelfde argument zou gebruiken, zou een Jehovah's Getuige het dan als geldig beschouwen? We weten dat het antwoord "nee" is, simpelweg omdat Getuigen alle andere religies als vals beschouwen, zodat ze geen geldige "spirituele activiteiten" kunnen hebben. Ware aanbidders aanbidden de Vader tenslotte zowel in geest als in waarheid, dus het een gaat hand in hand met het ander. (Johannes 4:23)

Na jaren van studie ben ik tot het besef gekomen dat vrijwel elke doctrine die uniek is voor Jehovah's Getuigen geen fundament in de Schrift heeft. Dus kijk ik terug op mijn leven van zelfopoffering, toegewijd aan het bevorderen van JW "spirituele activiteiten" als grotendeels tijdverspilling in het dienen van mensen. Niettemin, wat ik er wel bij had, was een leven gewijd aan het beter kennen van God en Christus - een leven gewijd aan de studie van de Schrift. 17: 3) .Ik zou niet zijn waar ik nu ben als dat niet het geval was geweest, dus ik heb geen spijt van de tijdverspilling omdat het me het fundament gaf waarop ik als kind van een geloof in Jezus Christus kon bouwen. God met de hoop met hem te regeren in het koninkrijk der hemelen. Dat is de moeite waard om naar te streven. Dus ik ben het volledig eens met de apostel Paulus. Het is allemaal rotzooi als ik Christus maar kan winnen. Ik weet zeker dat velen van ons hetzelfde voelen.

Een van de spirituele activiteiten die van ons wordt verwacht, wordt genoemd in paragraaf 9.

Gods dienaren gaan verder dan alleen aan zichzelf denken. Asa promootte ware aanbidding. We helpen ook anderen om 'naar Jehovah te zoeken'. Wat moet Jehovah blij zijn als hij ziet dat we met onze buren en anderen over hem spreken, en dit uit oprechte liefde voor hem en oprechte interesse in het eeuwige welzijn van mensen! - par. 9

Nogmaals, helemaal geen melding van Jezus. Alle aandacht wordt op Jehovah gericht, met uitsluiting van degene die Hij ons vertelde - niet minder met zijn eigen stem! - om naar te luisteren. (Mt 3:17; 17: 5; 2Pe 1:17)

Idolizing Men

Gebruikmakend van Hizkia's verwijdering van afgodische valse aanbidding uit het koninkrijk, probeert de schrijver een moderne parallel te vinden in het vermijden van de afgoderij van mensen.

"Het is duidelijk dat we niet diegenen in de wereld willen imiteren die, met behulp van sociale media, mensen behandelen alsof ze afgoden zijn ... We kunnen ons afvragen: 'Vermijd ik afgoderij op mensen ...?' - par. 17

Twintig jaar geleden zouden de meesten van ons geen moeite hebben gehad met dit sentiment. Nu kunnen we er echter een vleugje hypocrisie in ontdekken. Zeggen ze, maar doen ze niet? Broeders zijn gekomen om leden van het Besturende Lichaam te verafgoden, niet in de laatste plaats vanwege de bekendheid die aan zulke leden wordt gegeven op de JW-uitzendingen en op de supergrote videoschermen op regionale en internationale congressen. Er was een tijd dat de gemiddelde Jehovah's Getuige niet meer dan een of twee leden van het Besturende Lichaam had kunnen benoemen, maar nu is dat allemaal veranderd. Vraag een broer of zus om ze allemaal op te noemen. Vraag ze nadat ze dit hebben gedaan om alle apostelen te noemen. 'Zei Nuf?

Ons van het bericht afbuigen

Elke dag Gods woord lezen is de moeite waard. De raad in paragraaf 19 lijkt dus deugdelijk.

Bedenk ook dat het lezen van de Bijbel het hart van Josia raakte en hem ertoe bewoog actie te ondernemen. Uw lezing van het Woord van God kan u ertoe bewegen om actie te ondernemen die uw geluk zal vergroten en uw vriendschap met God zal versterken en u aanspoort om anderen te helpen naar God te zoeken. (Lees 2 Chronicles 34: 18, 19.) - par. 17

De raadsman is echter besmet door de onderliggende boodschap. Je studeert om 'je vriendschap met God te versterken'. Daartoe wordt de "gelezen" tekst uit de PS gehaald, niet de CS. Beter zijn de woorden van Paulus aan Timoteüs over het lezen van Gods woord: 2 Timoteüs 3: 14-17. Dat richt zich echter op “geloof in verbinding met Christus Jezus”, niet op Jehovah God en natuurlijk wordt Timotheüs geen vriend van God genoemd. De hoop die Timoteüs had, is niet de hoop die de Organisatie wil dat wij hebben.

Dus hoewel het bekritiseren van deze ogenschijnlijk onschuldige raad om regelmatig Gods woord te lezen voor de terloopse lezer misschien een tikkeltje picayune lijkt, is de ervaren onderzoeker zich ervan bewust hoe iemand, door zulke subtiele insinuaties, zijn geest het verkeerde pad kan laten denken.

Volgende week gaat het studiethema verder met het onderzoeken van de fouten die deze vier koningen maakten om van hun voorbeeld te leren.

____________________________________________________________________

[I] Regelmatige lezers van deze artikelen hebben misschien gemerkt dat ik onlangs de voorkeur heb gekregen aan de termen "Prechristelijke Geschriften" en "Christelijke Geschriften". De reden hiervoor is dat het oude en het nieuwe verbond, hoewel van groot belang, niet de hele Schrift omvat. Het oude verbond kwam pas tot stand toen de mens ruim 2000 jaar op aarde had geleefd. Omwille van de duidelijkheid lijkt het daarom een ​​betere keuze om de twee delen van de Bijbel op basis van de komst van het christendom te verdelen. Dit is natuurlijk een voorkeur en zou in de regel door niemand moeten worden aangenomen. Afhankelijk van het publiek tot wie men spreekt, kunnen het Oude Testament (OT) en het Nieuwe Testament (NT) geschikter zijn.