DISCLAIMER: Er zijn veel sites op internet die niets anders doen dan het Besturende Lichaam en de Organisatie bashen. Ik krijg de hele tijd e-mails en opmerkingen waarin ik mijn waardering uitspreek dat onze sites niet van dat type zijn. Toch kan het soms een dunne lijn zijn om te lopen. Sommige van de manieren waarop ze handelen en sommige van de dingen die ze in de naam van God beoefenen, zijn zo schandalig en brengen zo'n smaad op de Goddelijke Naam dat men zich gedwongen voelt het uit te schreeuwen. 

Jezus verborg zijn gevoelens over de corruptie en hypocrisie van de religieuze leiders van zijn tijd niet. Voorafgaand aan zijn dood ontmaskerde hij ze met krachtige maar nauwkeurige termen van spot. (Mt 3: 7; 23: 23-36) Toch verviel hij niet tot de spot met spotters. Net als hij moeten we ontmaskeren, maar niet oordelen. (Onze tijd om te oordelen zal komen als we trouw blijven - 1 Kor. 6: 3) Hierin hebben we het voorbeeld van de engelen.

"Vet en eigenzinnig, zij sidderen niet terwijl zij de glorieuze lasteren,11terwijl engelen, hoewel groter in macht en macht, geen godslasterend oordeel tegen hen uitspreken voor de Heer. ”(2 Peter 2: 10b, 11 BSB)

In deze context hebben we de plicht kwaaddoen aan de kaak te stellen, zodat onze broeders en zusters de waarheid kunnen kennen en zich kunnen bevrijden van slavernij aan mensen. Toch bracht Jezus het grootste deel van zijn tijd door met opbouwen, niet afbreken. Ik hoop dat we hem daarin kunnen navolgen, hoewel ik vind dat er nog niet genoeg positieve en constructieve bijbelstudie op onze sites is. Niettemin gaan we in die richting en ik hoop dat de Heer ons de middelen geeft om die trend te versnellen. 

Dit alles gezegd hebbende, zullen we niet terugdeinzen wanneer er een ernstige behoefte is die moet worden aangepakt. Het probleem van kindermishandeling is zo'n behoefte en het verkeerd behandelen ervan door de Organisatie heeft zulke verstrekkende gevolgen dat het niet kan worden genegeerd of verdoezeld. Onlangs hebben we het beleid kunnen herzien dat wordt overgebracht aan de JW-oudsten wereldwijd door middel van de 2018 Eendagsschool voor één dag. Wat volgt is een overzicht van dat beleid, aangezien het betrekking heeft op de behandeling van gevallen van seksueel misbruik van kinderen in de gemeente, en een poging om de gevolgen van dit beleid voor de Organisatie van Jehovah's Getuigen te beoordelen.

______________________________

De ARC bevindingen,[I] de UK Charity Commission onderzoek, de Canadese 66-miljoen-dollar class action-rechtszaak, De voortdurende rechtbankboete van vierduizend dollar per dag voor minachting, groeiende media-aandacht voor cultisme, personeelsreducties en bezuinigingen afdrukken, om nog maar te zwijgen van verkoop van Koninkrijkszalen om de kosten te dekken - het schrijven hangt aan de muur. Hoe zal het de Organisatie van Jehovah's Getuigen vergaan in de komende maanden en jaren? Kan het overleven? Tot op heden heeft de katholieke kerk dat gedaan, maar ze is onmetelijk rijker dan JW.org ooit kan hopen te zijn.

Er zijn 150 katholieken in de wereld voor elk van Jehovah's Getuigen. Men zou dus kunnen denken dat de omvang van de pedofiele aansprakelijkheid van de kerk 150 keer groter zou zijn dan die van JW.org. Helaas lijkt dat niet het geval te zijn, en hier is waarom:

Laten we proberen het probleem in dollarwaarde te definiëren.

Het eerste grote schandaal dat de katholieke kerk trof, was in Louisiana in 1985. Daarna werd een rapport opgesteld maar nooit officieel vrijgegeven waarin werd gewaarschuwd dat de aansprakelijkheid met betrekking tot pedofiele priesters een miljard dollar zou kunnen bedragen. Dat was dertig jaar geleden. We weten niet hoeveel de katholieke kerk sindsdien heeft uitbetaald, maar laten we verder gaan met dat cijfer. Die aansprakelijkheid was het gevolg van een probleem dat beperkt bleef tot het priesterschap. Er zijn momenteel ongeveer 450,000 priesters wereldwijd. Laten we aannemen, zoals onthuld door de film Spotlight, gebaseerd op het werk van het onderzoeksteam van Boston Globe in 2001 en 2002, dat ongeveer 6% van de priesters pedofielen zijn. Dat zijn dus 27,000 priesters wereldwijd. De kerk wordt niet beschuldigd van het verbergen van misbruik onder haar achterban, omdat ze zich niet in dergelijke dingen mengen. De gemiddelde katholiek die deze misdaad begaat, hoeft niet voor een rechterlijke commissie van priesters te zitten. Het slachtoffer wordt niet binnengebracht en ondervraagd. Het recht van de misbruiker om lid te blijven van de kerk wordt niet beoordeeld. Kortom, de kerk bemoeit zich niet. Hun aansprakelijkheid is beperkt tot het priesterschap.

Dit is niet het geval bij Jehovah's Getuigen. Alle gevallen van zonde, met inbegrip van seksueel misbruik van kinderen, moeten aan de ouderlingen worden gemeld en worden gerechtelijk behandeld, of de uitkomst nu uitsluiting of ontslag is, zoals in een geval waarbij slechts één getuige betrokken is. Dit betekent dat Jehovah's Getuigen momenteel te maken hebben met misbruik uit de hele kudde - acht miljoen individuen, meer dan zestien keer de pool van de pedofiele aansprakelijkheid van de katholieke kerk.

Er waren 1,006 niet-gemelde gevallen van seksueel misbruik van kinderen in de dossiers van het Australische bijkantoor van Jehovah's Getuigen. (Er zijn er nog veel meer naar voren gekomen sinds het ARC-onderzoek het nieuws haalde, dus het probleem is aanzienlijk groter.) Alleen met dat aantal - het aantal momenteel bekende gevallen - moeten we in gedachten houden dat er in 2016 66,689 actieve Jehovah's Getuigen waren in Australië.[Ii]  In hetzelfde jaar meldde Canada 113,954 verkondigers en de Verenigde Staten ongeveer tien keer dat aantal: 1,198,026. Dus als de verhoudingen vergelijkbaar zijn, en er is geen reden om anders te denken, betekent dat dat Canada waarschijnlijk ongeveer 2,000 bekende gevallen in het dossier heeft, en dat de Verenigde Staten naar iets meer dan 20,000 kijken. Dus met slechts drie van de 240 landen waar Jehovah's Getuigen actief zijn, komen we al in de buurt van het aantal waarschijnlijke pedofielen waarvoor de katholieke kerk aansprakelijk is.

De katholieke kerk is zo rijk dat ze een aansprakelijkheid van meerdere miljarden dollars kan opvangen. Het zou het kunnen dekken door slechts een klein deel van de kunstschatten te verkopen die zijn opgeslagen in de archieven van het Vaticaan. Een soortgelijke aansprakelijkheid jegens Jehovah's Getuigen zou de Organisatie echter failliet laten gaan.

Het Besturende Lichaam probeert de kudde blind te maken om te geloven er is geen probleem met pedofilie, dat dit allemaal het werk is van afvalligen en tegenstanders. Ik weet zeker dat de passagiers op de Titanic ook de hype geloofden dat hun boot onzinkbaar was.

Het is zeer waarschijnlijk te laat voor eventuele wijzigingen die nu worden aangebracht om de aansprakelijkheid voor fouten en zonden uit het verleden te verminderen. Heeft de leiding van de organisatie echter uit het verleden geleerd, berouw getoond en stappen ondernomen die bij zo'n berouw passen? Laat ons zien.

Wat de ouderen worden geleerd

Als u de downloadt praten overzicht en September 1, 2017 Brief aan alle lichamen van ouderen het is gebaseerd op, u kunt volgen als we het nieuwste beleid analyseren.

Opvallend genoeg ontbreekt in de 44 minuten durende discussie elke schriftelijke instructie om contact op te nemen met de wereldlijke autoriteiten. Dit is bovenal de enige reden waarom de organisatie wordt geconfronteerd met deze aanstaande financiële en public relations-ramp. Toch blijven ze om onverklaarbare redenen hun kop in het zand steken in plaats van dit probleem onder ogen te zien.

De enige vermelding van verplichte rapportage aan de autoriteiten komt ter sprake bij de behandeling van de paragrafen 5 tot en met 7, waar het overzicht bepaalt: “Twee ouderen moeten de juridische afdeling bellen in alle situaties die worden vermeld in paragraaf 6 om ervoor te zorgen dat het lichaam van ouderen voldoet aan alle wetten voor het melden van kindermishandeling. (Ro 13: 1-4) Na te zijn geïnformeerd over een wettelijke meldingsplicht, wordt de oproep doorgestuurd naar de serviceafdeling. "

Het lijkt er dus op dat ouderen wordt verteld om dit misdrijf aan de politie te melden Slechts als er een is specifieke wettelijke verplichting om dat te doen. Dus de motivatie om Romeinen 13: 1-4 te gehoorzamen lijkt niet voort te komen uit liefde voor de naaste, maar eerder uit angst voor vergelding. Laten we het zo zeggen: als er een seksueel roofdier in uw buurt is, zou u dat dan willen weten? Ik denk dat elke ouder dat zou doen. Jezus zegt ons 'anderen aan te doen zoals we willen dat anderen ons behandelen'. (Mt 7:12) Zou dat niet nodig zijn om kennis van zo'n gevaarlijk persoon in ons midden te melden aan degenen die God volgens Romeinen 13: 1-7 heeft aangesteld om voor het probleem te zorgen? Of is er een andere manier waarop we het gebod in Romeinen kunnen toepassen? Is zwijgen een manier om Gods gebod te gehoorzamen? Gehoorzamen we de wet van liefde of de wet van angst?

Als de enige reden om dat te doen de angst is dat als we dat niet doen, we gestraft zouden kunnen worden voor het overtreden van de wet, dan is onze motivatie egoïstisch en egoïstisch. Als die angst lijkt te zijn weggenomen door de afwezigheid van een specifieke wet, is het ongeschreven beleid van de organisatie om de zonde te bedekken.

Als de organisatie schriftelijk zou verklaren dat alle beschuldigingen van seksueel misbruik van kinderen aan de autoriteiten moeten worden gemeld, dan zouden hun aansprakelijkheidskwesties - zelfs vanuit een eigenbelangsperspectief - aanzienlijk verminderen.

In paragraaf 3 van de brief vermelden zij dat “De gemeente zal geen enkele dader van zulke weerzinwekkende daden beschermen tegen de gevolgen van zijn zonde. De behandeling door de congregatie van een beschuldiging van seksueel misbruik van kinderen is niet bedoeld als vervanging van de behandeling door de seculiere autoriteit. (Rom. 13: 1-4) "

Nogmaals, ze citeren Romeinen 13: 1-4. Er zijn echter verschillende manieren om iemand te beschermen die schuldig is aan een misdrijf. Als we een bekende crimineel niet aangeven simpelweg omdat er geen specifieke wet is die ons dat verplicht, doen we dan niet aan passieve afscherming? Als u bijvoorbeeld zeker weet dat een buurman een seriemoordenaar is en niets zegt, belemmert u dan de gerechtigheid niet passief? Als hij naar buiten gaat en weer doodt, bent u dan vrij van schuld? Vertelt uw geweten u dat u alleen wat u weet aan de politie moet melden als er een specifieke wet is die vereist dat u kennis van seriemoordenaars meldt? Hoe gehoorzamen we Romeinen 13: 1-4 door bekende criminelen te beschermen door onze eigen passiviteit?

De vestiging bellen

In dit document wordt herhaaldelijk de eis gesteld om de Branch Legal en / of Servicedesk te bellen. In plaats van een schriftelijk beleid, worden ouderlingen onderworpen aan een mondelinge wet. Mondelinge wetten kunnen van het ene moment op het andere veranderen en worden vaak gebruikt om het individu te beschermen tegen schuld. Je kunt altijd zeggen: "Ik kan me niet precies herinneren wat ik toen zei, edelachtbare." Als het schriftelijk is, kan men niet zo gemakkelijk aan de verantwoordelijkheid ontsnappen.

Nu zou men kunnen stellen dat de reden voor dit gebrek aan schriftelijk beleid is om flexibiliteit te bieden en elke situatie aan te pakken op basis van de omstandigheden en behoeften van het moment. Daar is iets voor te zeggen. Dat is echter de reden waarom de Organisatie er voortdurend tegen verzet de ouderlingen te vertellen schriftelijk alle misdaden melden? We hebben allemaal het gezegde gehoord: "Daden spreken luider dan woorden". Echt, de historische acties van de Australische tak van de aanpak van seksueel misbruik van kinderen spreken met een megafoonvolume.

Allereerst vinden we dat de woorden van het overzicht met betrekking tot het bellen van de Legal Desk op het bijkantoor om erachter te komen of er een wettelijke meldingsplicht is die niet overeenkomt met de acties beoefend gedurende decennia in Australië. Er is in feite zo'n wet om kennis van een misdrijf te melden, maar er is nooit een melding gedaan door functionarissen van de Organisatie.[Iii]

Overweeg nu het volgende: in meer dan duizend gevallen hebben ze de ouderlingen nooit geadviseerd om ook maar één geval te melden. We weten dit omdat de ouderlingen hierin zeker de aanwijzingen van het bijkantoor zouden hebben opgevolgd. Elke ouderling die het bijkantoor ongehoorzaam is, blijft niet lang ouderling.

Aangezien er dus geen meldingen zijn gedaan, moeten we dan concluderen dat ze zijn geïnstrueerd niet melden? Het antwoord is dat ze ofwel werden afgeschrikt om verslag uit te brengen, ofwel dat hierover niets werd gezegd en aan hun lot werd overgelaten. Wetende hoe de organisatie graag alles beheerst, lijkt de laatste optie vergezocht; maar laten we eerlijk zijn, dat de kwestie van rapportage nooit specifiek wordt genoemd als onderdeel van het branchebeleid. Dat laat ons twee opties over. 1) Ouderlingen (en Getuigen in het algemeen) zijn zo geïndoctrineerd dat ze gewoon om te weten wat instinctief dat misdaden die in de gemeente zijn gepleegd niet moeten worden gemeld, of 2), vroegen sommige van de ouderlingen om niet te melden.

Hoewel de kans groot is dat de eerste optie in de meeste gevallen waar is, weet ik uit persoonlijke ervaring dat er enkele ouderlingen zijn die gewetensvol genoeg zijn om de behoefte te voelen om dergelijke misdrijven bij de politie te melden, en deze zouden de Dienst zeker hebben gevraagd Bureau erover. De 1,006 gevallen die op Bethel in Australië zijn geregistreerd, zouden door duizenden ouderlingen zijn afgehandeld. Het is onmogelijk voor te stellen dat van al die duizenden niet op zijn minst een paar goede mannen waren die het juiste hadden willen doen om de kinderen te beschermen. Als ze vroegen en het antwoord kregen: "Nou, dat is helemaal aan jou", dan kunnen we concluderen dat sommigen dat tenminste zouden hebben gedaan. Van de duizenden zogenaamde spirituele mannen zou het geweten van sommigen hen zeker hebben bewogen om ervoor te zorgen dat een seksueel roofdier niet vrijgelaten werd. Toch is dat nooit gebeurd. Niet één op de duizend kansen.

De enige verklaring is dat hen werd verteld niet te rapporteren.

De feiten spreken voor zich. Binnen de Organisatie van Jehovah's Getuigen is er een ongeschreven beleid om deze misdaden voor de politie te verbergen. Waarom wordt de ouderlingen anders herhaaldelijk verteld om altijd de Branch te bellen voordat ze iets anders doen? De verklaring dat het alleen is om in te checken om er zeker van te zijn wat de wettelijke vereisten zijn, is een rode haring. Als dat alles is, waarom zou u dan geen brief sturen in jurisdicties waar een dergelijke vereiste bestaat, waarin u alle ouderlingen erover vertelt? Zet het op schrift!

De organisatie past Jesaja 32: 1, 2 graag toe op de ouderlingen over de hele wereld. Lees het hieronder en kijk of wat daar wordt beschreven klopt met wat de ARC in zijn onderzoek heeft overgedragen.

"Kijken! Een koning zal regeren voor gerechtigheid, en vorsten zullen regeren voor gerechtigheid. 2 En elk zal zijn als een schuilplaats voor de wind, een schuilplaats voor de regenbui, als waterstromen in een waterloos land, als de schaduw van een enorme rots in een uitgedroogd land. " (Jes 32: 1, 2)

Het punt naar huis rijden

 

Voor aanwijzingen dat al het voorgaande een nauwkeurige evaluatie van de feiten is, merk op hoe de rest van paragraaf 3 luidt: “Daarom moet het slachtoffer, haar ouders of iemand anders die een dergelijke aantijging aan de ouderlingen meldt, duidelijk worden geïnformeerd dat zij het recht hebben om de zaak aan de seculiere autoriteiten te melden. Ouderlingen bekritiseren niemand die ervoor kiest om zo'n rapport te maken. - Gal. 6: 5 “.  Het feit dat ouderen moeten worden geïnstrueerd om niemand te bekritiseren omdat hij aangifte heeft gedaan bij de politie, geeft aan dat er een bestaand probleem is.

Waarom ontbreken bovendien de ouderlingen in deze groep? Mocht het niet lezen, "Het slachtoffer, haar ouders of iemand anders inclusief de ouderen ..." Het is duidelijk dat het idee van de ouderen om te rapporteren gewoon geen optie is.

Uit hun diepte

De hele focus van de brief heeft te maken met het omgaan met de gruwelijke misdaad van seksueel kindermisbruik binnen de gerechtelijke regeling van de gemeente. Als zodanig leggen ze een last op aan mannen die slecht zijn toegerust om met zulke delicate zaken om te gaan. De Organisatie zet deze oudsten op een mislukking. Wat weet de gemiddelde man over het omgaan met seksueel misbruik van kinderen? Ze zullen het ongetwijfeld verpesten ondanks hun beste bedoelingen. Het is gewoon niet eerlijk voor hen, om nog maar te zwijgen van het slachtoffer dat waarschijnlijk echte professionele hulp nodig heeft om levensveranderende emotionele trauma's te overwinnen.

Paragraaf 14 geeft meer bewijs van de bizarre ontkoppeling met de realiteit die duidelijk zichtbaar is in deze nieuwste beleidsrichtlijn:

“Aan de andere kant, als de boosdoener berouw heeft en terechtgewezen wordt, moet de terechtwijzing aan de gemeente worden aangekondigd. (ks10 hoofdstuk. 7 pars. 20-21) Deze aankondiging dient als bescherming voor de gemeente. "

Wat een stomme uitspraak! De aankondiging is eenvoudig dat "Zo-en-zo is terechtgewezen." Zo?! Waarvoor? Belastingfraude? Zwaar aaien? De ouderen uitdagen? Hoe zullen de ouders in de gemeente uit die eenvoudige aankondiging weten dat ze ervoor moeten zorgen dat hun kinderen bij deze man vandaan blijven? Zullen de ouders hun kinderen naar de badkamer gaan begeleiden nu ze deze aankondiging hebben gehoord?

Onwettige dissociatie

"Als er een dorp nodig is om een ​​kind op te voeden, is er een dorp nodig om er een te misbruiken." - Mitchell Garabedian, Spotlight (2015)

De bovenstaande verklaring is dubbel waar in het geval van de organisatie. Ten eerste is de bereidheid van de ouderlingen en zelfs gemeenteverkondigers om weinig te doen om de „kleintjes” te beschermen, openbaar. Het Besturende Lichaam kan alles uitschreeuwen dat dit slechts leugens zijn van tegenstanders en afvalligen, maar de feiten spreken voor zich, en de statistieken laten zien dat dit geen periodiek probleem is, maar een proces dat geïnstitutionaliseerd is geworden.

Daar komt nog bij dat de grove zonde waarop het JW-beleid betrekking heeft dissociatie. Mocht het misbruikte christelijke slachtoffer de gemeente verlaten, dan wordt misbruik op misbruik gestapeld wanneer de plaatselijke gemeente ("het dorp") van Jehovah's Getuigen vanaf het podium wordt geïnstrueerd dat het slachtoffer "niet langer een van Jehovah's Getuigen is". Dit is dezelfde aankondiging die wordt gedaan wanneer iemand wordt uitgesloten wegens hoererij, afvalligheid of seksueel misbruik van kinderen. Als gevolg hiervan wordt het slachtoffer afgesneden van familie en vrienden, gemeden in een tijd dat zijn of haar emotionele behoefte aan steun voorop staat. Dit is een zonde, duidelijk en eenvoudig. Een zonde, want dissociatie is een verzonnen beleid dat heeft geen fundament in de Schrift. Het is dus een wetteloze en liefdeloze daad, en degenen die het beoefenen, moeten de woorden van Jezus in gedachten houden wanneer ze tot degenen spreken die dachten dat ze zijn goedkeuring hadden.

"Velen zullen tegen mij zeggen op die dag:" Heer, Heer, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd en demonen in uw naam verdreven en vele krachtige werken in uw naam uitgevoerd? " 23 En dan zal ik hun verklaren: 'Ik heb je nooit gekend! Ga weg van mij, jullie werkers van wetteloosheid! '”(Mt 7: 22, 23)

Samengevat

Hoewel in deze brief wordt aangegeven dat er enkele kleine verbeteringen worden aangebracht in de manier waarop ouderlingen van Getuigen worden geïnstrueerd om met deze zaken om te gaan, wordt de olifant in de kamer nog steeds genegeerd. Het melden van het misdrijf is nog steeds geen vereiste en slachtoffers die vertrekken, worden nog steeds gemeden. Men mag aannemen dat de voortdurende terughoudendheid om de autoriteiten erbij te betrekken voortkomt uit de ondoordachte angst van de Organisatie voor kostbare aansprakelijkheidsprocedures. Het kan echter meer zijn dan dat.

Een narcist kan niet toegeven dat hij ongelijk heeft. Zijn juistheid moet koste wat het kost behouden blijven, omdat zijn volledige zelfidentiteit verbonden is met de overtuiging dat hij nooit ongelijk heeft, en zonder dat zelfbeeld is hij niets. Zijn wereld stort in.

Er lijkt hier een collectief narcisme aan de gang te zijn. Toegeven dat ze het bij het verkeerde eind hebben, vooral voordat de wereld - Satans Wicked World volgens de JW-mentaliteit - hun gekoesterde zelfbeeld zou vernietigen. Dat is ook de reden waarom ze slachtoffers mijden die formeel ontslag nemen. Het slachtoffer moet worden gezien als de zondaar, want niets doen met het slachtoffer is accepteren dat de organisatie een fout heeft begaan, en dat kan nooit zo zijn. Als er zoiets bestaat als institutioneel narcisme, dan hebben we het blijkbaar gevonden.

_________________________________________________________

[I] ARC, acroniem voor De Australische Koninklijke Commissie voor institutionele reacties op seksueel misbruik van kinderen.

[Ii] Alle cijfers uit het 2017 Jaarboek van Jehovah's Getuigen.

[Iii] Crimes Act 1900 - Sectie 316

316 Verborgen ernstige strafbare feiten

(1) Als een persoon een ernstig strafbaar feit heeft begaan en een andere persoon die weet of gelooft dat het strafbare feit is gepleegd en dat hij of zij informatie heeft die van materieel belang kan zijn om de aanhouding van de dader of de vervolging of veroordeling te waarborgen van de dader omdat deze zonder redelijk excuus niet in staat is om die informatie onder de aandacht van een lid van de politie of een andere bevoegde autoriteit te brengen, kan die andere persoon 2 jaar gevangenisstraf krijgen.

Meleti Vivlon

Artikelen door Meleti Vivlon.
    40
    0
    Zou dol zijn op je gedachten, geef commentaar.x