JackSprat gemaakt een reactie onder het recente bericht op Christelijke neutraliteit en de betrokkenheid van de organisatie bij de Verenigde Naties waar ik dankbaar voor ben, want ik weet zeker dat hij een mening naar voren brengt die velen delen. Dat wil ik hier bespreken.

Ik ben het ermee eens dat de kans op verandering van de briefschrijfcampagne waaraan ik iedereen vraag mee te delen, aan het verdwijnen klein is. Bovendien is de impact van elke individuele brief minuscuul. Het veld wordt echter niet nat van een enkele druppel regen, maar elke druppel draagt ​​bij aan het besproeien van het gewas. De vraag is: welke oogst verwachten we te oogsten? Sommigen denken blijkbaar dat ik voor een positieve verandering ga en vinden dat zinloos. Ik zou het niet oneens zijn, hoewel ik geen goede christen zou zijn als zoiets me niet gelukkig zou maken. Omdat ik praktisch ben, verwacht ik dat niet. Wat ik verwacht is iets anders; iets meer in de aard van de resultaten van de twee eerdere campagnes waarnaar JackSprat verwijst. Zowel in Rusland als in Malawi werden de doelwitten van de brieven alleen maar bozer en meer diepgeworteld in hun handelwijze.

Jehovah heeft altijd gelijk, maar hij leidt daar niet mee. Hij leidt met vriendelijkheid. Beschouw deze bijbelse instructie eens:

“. . Als uw vijand honger heeft, geef hem brood te eten; Als hij dorst heeft, geef hem water te drinken, want u zult brandende kolen op zijn hoofd ophopen, en Jehovah zal u belonen. ”(Spreuken 25: 21, 22)

In de oudheid hoopten ze hete kolen op mineraal gesteente om het te smelten en als er edele metalen waren, zouden ze weglopen en worden verzameld. Als het minerale gesteente waardeloos was, zou dat ook worden onthuld.

Dit gebod is dus een manier om te zien wat er in iemands hart verborgen is. Ze zullen zichzelf onvermijdelijk aan de wereld blootstellen, als goed of als slecht.

Beschouw het geval van Mozes met Farao eens. Jehovah leidde met een eenvoudig onschadelijk wonder, maar Farao luisterde niet. Bij elk volgend wonder gaf hij Farao een uitweg, maar de trots van de man verblindde hem voor de handelwijze die in zijn eigen belang was. Uiteindelijk werd zijn natie verwoest en werd zijn machtige leger weggevaagd, en werd hij een historische paria - een objectieve les voor de komende generaties.

Als genoeg van ons schrijven en er is geen goud of zilver in de harten van de mannen die de organisatie leiden, dan zal hun woede omdat ze publiekelijk op het tapijt worden opgeroepen voor wangedrag hen naar nog grotere blunders brengen die op hun beurt nog meer zullen ontwaken van onze broers en zussen.

Ze citeren Spreuken 4: 18 graag als van toepassing op hen, maar het vers dat ze zouden moeten toepassen is het volgende:

“De weg van de goddelozen is als de duisternis; Ze weten niet waarom ze struikelen. ”(Spreuken 4: 19)

Het is duidelijk dat het Besturende Lichaam niet weet 'waardoor ze struikelen'. Iemand zei tegen me dat ze ons allemaal een grote dienst bewezen door naar buiten te komen met de leer van de overlappende generaties. Als dat er niet was geweest, was ik in 2010 niet wakker geworden. Ze blijven op eigen benen staan ​​en struikelen over dingen die ze niet kunnen zien. Trots is een grote verblindende kracht. Door het juiste te doen en hen erop uit te roepen, gehoorzamen we God en bevorderen we de zaak van gerechtigheid die er altijd naar streeft de zondaar op het pad van de waarheid te herstellen.

Ik wil jullie allemaal een gunst vragen. Als u naar andere sites gaat, deel dan een link naar dit artikel als middel om deze campagne te promoten.  Hoe meer regen, hoe groter het gewas.

Het identificeren van ware aanbidding, deel 10: christelijke neutraliteit

 

 

 

Meleti Vivlon

Artikelen door Meleti Vivlon.
    61
    0
    Zou dol zijn op je gedachten, geef commentaar.x