De rol van vrouwen in de christelijke gemeente (deel 4): kunnen vrouwen bidden en onderwijzen?

Uit de drie voorgaande video's in deze serie lijkt het misschien heel duidelijk dat de kerken en organisaties van de christenheid, zoals de katholieke en protestantse kerken en kleinere groepen zoals de mormonen en Jehovah's Getuigen, de rol van vrouwen in de christelijke gemeente niet goed hebben begrepen. . Het lijkt erop dat ze hun veel van de rechten hebben ontzegd die vrijelijk aan mannen worden gegeven. Het lijkt misschien dat vrouwen toestemming zouden moeten krijgen om in de gemeente te onderwijzen, aangezien ze zowel in Hebreeuwse als in christelijke tijden profeteerden. Het lijkt misschien dat bekwame vrouwen enig toezicht kunnen en moeten uitoefenen in de gegeven gemeente, zoals een voorbeeld laat zien, gebruikte God een vrouw, Deborah, als zowel rechter, profeet als redder, evenals het feit dat Phoebe - onbewust als Getuigen erkennen - een dienaar in de bediening in de gemeente met de apostel Paulus.

Degenen die bezwaar maken tegen elke uitbreiding van de traditionele rollen die aan vrouwen in de christelijke gemeente worden toebedeeld, wijzen historisch gezien echter op drie passages in de bijbel waarvan zij beweren dat ze heel duidelijk tegen een dergelijke beweging spreken.

Helaas hebben deze passages ervoor gezorgd dat velen de Bijbel bestempelen als seksistisch en vrouwonvriendelijk, omdat ze vrouwen naar beneden lijken te halen en hen behandelen als inferieure creaties die voor mannen moeten buigen. In deze video behandelen we de eerste van deze passages. We vinden het in de eerste brief van Paulus aan de gemeente in Korinthe. We beginnen met het lezen uit de Getuigenbijbel, de Nieuwe Wereld Vertaling van de Heilige Schrift.

“Want God is [een God], niet van wanorde, maar van vrede.

Zoals in alle gemeenten van de heiligen, laten de vrouwen in de gemeenten zwijgen, want het is hun niet toegestaan ​​te spreken, maar laat hen onderworpen zijn, zoals de wet zegt. Als ze dan iets willen leren, laat ze dan thuis hun eigen man ondervragen, want het is een schande voor een vrouw om in een gemeente te spreken. " (1 Korintiërs 14: 33-35 NWT)

Nou, dat vat het eigenlijk wel samen, nietwaar? Einde van de discussie. We hebben een duidelijke en ondubbelzinnige verklaring in de Bijbel over hoe vrouwen zich in de gemeente moeten gedragen. Niets meer te zeggen, toch? Laten we verder gaan.

Onlangs liet ik iemand een opmerking maken over een van mijn video's waarin hij beweerde dat het hele verhaal over het maken van Eva uit Adams rib pure onzin was. Natuurlijk bood de commentator geen bewijs aan, in de overtuiging dat zijn (of haar) mening alles was wat nodig was. Ik had het waarschijnlijk moeten negeren, maar ik heb een ding over mensen die hun mening erover dwarsbomen en verwachten dat ze als evangeliewaarheid worden beschouwd. Begrijp me niet verkeerd. Ik accepteer dat iedereen het door God gegeven recht heeft om zijn mening over welk onderwerp dan ook te uiten, en ik hou van een goede discussie terwijl ik voor de open haard zit te nippen aan een whisky single malt, bij voorkeur 18 jaar oud. Mijn probleem is met mensen die denken dat hun mening ertoe doet, alsof God zelf aan het woord is. Ik denk dat ik net iets te veel van die houding heb gehad in mijn vorige leven als een van Jehovah's Getuigen. In elk geval reageerde ik door te zeggen: "Omdat je denkt dat het onzin is, moet het zo zijn!"

Als wat ik schreef er over 2,000 jaar nog steeds zou zijn, en iemand vertaalde het in welke taal dan ook, zou de vertaling dan het sarcasme overbrengen? Of zou de lezer aannemen dat ik de kant koos van de persoon die dacht dat het verslag van Eva's schepping onzinnig is? Dat is duidelijk wat ik zei. Het sarcasme wordt geïmpliceerd door het gebruik van "goed" en het uitroepteken, maar vooral door de video die aanleiding gaf tot de opmerking - een video waarin ik duidelijk zeg dat ik het scheppingsverhaal geloof.

U begrijpt waarom we niet één vers afzonderlijk kunnen nemen en gewoon zeggen: "Wel, daar heb je het. Vrouwen moeten zwijgen. "

We hebben context nodig, zowel tekstueel als historisch.

Laten we beginnen met de onmiddellijke context. Zonder zelfs maar buiten de eerste brief aan de Korinthiërs te gaan, hebben we Paulus die in de context van gemeentevergaderingen spreekt en dit zegt:

“. . . elke vrouw die met onbedekt hoofd bidt of profeteert, schaamt haar hoofd. . . " (1 Korintiërs 11: 5)

“. . .Rechter voor Uzelf: is het passend voor een vrouw om onbedekt tot God te bidden? " (1 Korintiërs 11:13)

De enige vereiste die Paulus voorstelt, is dat wanneer een vrouw bidt of profeteert, ze dat moet doen met haar hoofd bedekt. (Of dat tegenwoordig nodig is of niet, is een onderwerp dat we in een toekomstige video zullen behandelen.) We hebben dus een duidelijk vermelde bepaling waarin Paulus accepteert dat vrouwen zowel baden als profeteerden in de gemeente, samen met een andere duidelijk vermelde bepaling dat ze dat wel zijn. stil blijven. Is de apostel Paulus hier hypocriet, of hebben de verschillende bijbelvertalers de bal laten vallen? Ik weet op welke manier ik zou wedden.

Niemand van ons leest de originele Bijbel. We lezen allemaal het product van vertalers die traditioneel allemaal mannen zijn. Dat er enige vooringenomenheid in de vergelijking moet komen, is onvermijdelijk. Dus laten we teruggaan naar af en beginnen met een nieuwe benadering. 

Onze eerste realisatie zou moeten zijn dat er geen leestekens of alinea-einden in het Grieks zijn, zoals we die in moderne talen gebruiken om betekenis te verduidelijken en gedachten te scheiden. Evenzo werden de hoofdstukindelingen niet toegevoegd tot de 13^th eeuw en de versverdeling kwam zelfs later, in de 16^th eeuw. De vertaler moet dus beslissen waar hij de alinea-einden wil plaatsen en welke interpunctie hij moet gebruiken. Hij moet bijvoorbeeld bepalen of er aanhalingstekens nodig zijn om aan te geven dat de schrijver iets van elders citeert.

Laten we beginnen met te laten zien hoe een alinea-einde, ingevoegd naar het oordeel van de vertaler, de betekenis van een Schriftgedeelte radicaal kan veranderen.

De Nieuwe Wereld Vertaling, dat ik zojuist heb geciteerd, plaatst een alinea-einde in het midden van vers 33. In het midden van het vers. In het Engels en in de meeste moderne westerse talen worden alinea's gebruikt om aan te geven dat er een nieuwe gedachtegang wordt geïntroduceerd. Toen we de weergave van de Nieuwe Wereld Vertalingzien we dat de nieuwe paragraaf begint met de uitspraak: "Zoals in alle gemeenten van de heiligen". Daarom heeft de vertaler van de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift, uitgegeven door de Watchtower Bible & Tract Society, besloten dat Paulus het idee wilde overbrengen dat het in alle gemeenten van zijn tijd de gewoonte was dat vrouwen zwijgen.

Als je de vertalingen op BibleHub.com doorzoekt, zul je zien dat sommige het formaat volgen dat we in het Nieuwe Wereld Vertaling. De Engelse standaardversie splitst het vers bijvoorbeeld ook in tweeën met een alinea-einde:

“33 Want God is geen God van verwarring, maar van vrede.

Zoals in alle kerken van de heiligen 34, moeten de vrouwen in de kerken zwijgen. " (ESV)

Als u echter de positie van het alinea-einde verandert, verandert u de betekenis van wat Paulus schreef. Sommige gerenommeerde vertalingen, zoals de New American Standard Version, doen dit. Let op het effect dat het teweegbrengt en hoe het ons begrip van Paulus 'woorden verandert.

33 want God is geen God van verwarring, maar van vrede, zoals in alle kerken van de heiligen.

34 De vrouwen moeten zwijgen in de kerken; (NASB)

In deze lezing zien we dat de gewoonte in alle kerken vrede was en niet verwarring. Niets wijst erop, op basis van deze weergave, dat het in alle kerken de gewoonte was om vrouwen te zwijgen.

Is het niet interessant dat alleen al beslissen waar een alinea moet worden afgebroken de vertaler in een politiek moeilijke positie kan brengen, als het resultaat indruist tegen de theologie van zijn specifieke religieuze instelling? Misschien is dit de reden waarom de vertalers van de Wereld Engelse Bijbel breek met de gewone grammaticale praktijk om zo over het theologische hek te gaan door een alinea-einde in het midden van een zin te plaatsen!

33 want God is geen God van verwarring, maar van vrede. Zoals in alle bijeenkomsten van de heiligen,

34 laat uw vrouwen zwijgen in de Assemblies (Wereld Engelse Bijbel)

Daarom kan niemand zeggen: "Mijn Bijbel zegt dit!", Alsof hij het laatste woord van God spreekt. De waarheid is dat we de woorden van de vertaler lezen op basis van zijn begrip en interpretatie van wat de schrijver oorspronkelijk bedoelde. Het invoegen van een alinea-einde is in dit geval het vaststellen van de theologische interpretatie. Is die interpretatie gebaseerd op een exegetische studie van de Bijbel - de Bijbel zichzelf laten interpreteren - of is het het resultaat van persoonlijke of institutionele vooringenomenheid - eisegesis, iemands theologie in de tekst lezen?

Ik weet vanaf mijn veertigjarige dienst als ouderling in de Organisatie van Jehovah's Getuigen dat ze een sterke voorkeur hebben voor mannelijke dominantie, dus de alinea breekt de Nieuwe Wereld Vertaling inserts is geen verrassing. Niettemin staan ​​Getuigen vrouwen toe om in de gemeente te spreken - door bijvoorbeeld commentaar te geven op de Wachttoren-studie - maar alleen omdat een man de vergadering leidt. Hoe lossen ze het schijnbare conflict op tussen 1 Korintiërs 11: 5, 13 - die we hebben gelezen - en 14:34 - die we zojuist hebben gelezen?

Er valt iets nuttigs te leren door hun uitleg uit hun encyclopedie te lezen, Inzicht in de Schrift:

Gemeentevergaderingen. Er waren bijeenkomsten waar deze vrouwen konden bidden of profeteren, op voorwaarde dat ze een hoofdbedekking droegen. (1Kor 11: 3-16; zie HOOFDBEDEKKING.) Maar wat waren klaarblijkelijk openbare bijeenkomsten, wanneer "De hele gemeente" net zoals "Ongelovigen" bijeengekomen op één plaats (1Kor 14: 23-25), moesten vrouwen "wees stil." Als 'ze iets wilden leren, konden ze hun eigen man thuis ondervragen, want het was een schande voor een vrouw om in een gemeente te spreken'. - 1Kor 14: 31-35. (it-2 blz. 1197 Vrouw)

Ik zou me willen concentreren op de eisegetische technieken die ze gebruiken om de waarheid te verwarren. Laten we beginnen met het modewoord "kennelijk". Betekent klaarblijkelijk wat “duidelijk of duidelijk is; duidelijk gezien of begrepen. " Door het te gebruiken, en andere modewoorden als "ongetwijfeld", "ongetwijfeld" en "duidelijk", willen ze dat de lezer accepteert wat er op het eerste gezicht wordt gezegd.

Ik daag je uit om de schriftuurlijke verwijzingen te lezen die ze hier geven om te zien of er enige aanwijzing is dat er "gemeentevergaderingen" waren waar slechts een deel van de gemeente bijeenkwam en "openbare bijeenkomsten" waar de hele gemeente bijeenkwam, en dat bij de voormalige vrouwen dat kon. bidden en profeteren en bij dat laatste moesten ze hun mond houden.

Dit is net als de overlappende generaties onzin. Ze verzinnen gewoon dingen, en tot overmaat van ramp volgen ze niet eens hun eigen interpretatie; omdat ze volgens haar niet zouden moeten toestaan ​​dat vrouwen commentaar geven op hun openbare bijeenkomsten, zoals de Wachttoren-studie.

Hoewel het lijkt alsof ik me hier alleen richt op de Watchtower, Bible and Tract Society, kan ik u verzekeren dat het veel verder gaat dan dat. We moeten op onze hoede zijn voor elke Bijbelleraar die van ons verwacht dat we zijn of haar interpretatie van de Schrift accepteren op basis van aannames die zijn gemaakt op basis van een paar geselecteerde "bewijsteksten". Wij zijn "volwassen mensen ... die door gebruik ons ​​waarnemingsvermogen hebben geoefend om zowel goed als kwaad te onderscheiden". (Hebreeën 5:14)

Dus laten we die waarnemingskrachten nu gebruiken.

We kunnen niet bepalen wie gelijk heeft zonder meer bewijs. Laten we beginnen met een klein beetje historisch perspectief.

De eerste-eeuwse Bijbelschrijvers zoals Paulus gingen niet zitten om brieven te schrijven en dachten: "Wel, ik denk dat ik nu een bijbelboek zal schrijven waar alle nageslacht van kan profiteren." Dit waren levende brieven die werden geschreven als reactie op de werkelijke behoeften van de dag. Paulus schreef zijn brieven zoals een vader zou doen als hij aan zijn familie schrijft die allemaal ver weg zijn. Hij schreef om aan te moedigen, te informeren, om vragen te beantwoorden die hem in eerdere correspondentie waren gesteld, en om problemen aan te pakken die hij niet aanwezig was om zelf op te lossen. 

Laten we de eerste brief aan de gemeente in Korinthe in dat licht bezien.

Het was door het volk van Chloe onder de aandacht van Paulus gekomen (1 Korintiërs 1:11) dat er enkele ernstige problemen waren in de gemeente in Korinthe. Er was een berucht geval van grove seksuele immoraliteit dat niet werd aangepakt. (1 Kor 5: 1, 2) Er waren ruzies en broeders daagden elkaar voor de rechter. Hij besefte dat het gevaar bestond dat de beheerders van de gemeente zichzelf als verheven boven de rest zouden beschouwen. (1 Co 1: 11, 6, 1, 8) Het leek erop dat ze misschien verder gingen dan wat geschreven was en opschepperig werden. (1 Co 4: 1, 2)

Het is niet moeilijk voor ons om in te zien dat er zeer ernstige bedreigingen waren voor de spiritualiteit van de gemeente in Korinthe. Hoe ging Paulus om met deze bedreigingen? Dit is niet de aardige, laten we-allemaal-vrienden-apostel Paulus zijn. Nee, Paul neemt geen blad voor de mond. Hij is niet bezig met de problemen. Deze Paul zit vol keiharde vermaningen, en hij is niet bang om sarcasme te gebruiken als hulpmiddel om het punt naar huis te brengen. 

“Ben je al tevreden? Ben je al rijk? Ben je begonnen als koningen te regeren zonder ons? Ik zou echt willen dat je was begonnen als koningen te regeren, zodat wij ook met jou als koningen konden regeren. " (1 Korintiërs 4: 8)

“Wij zijn dwazen vanwege Christus, maar u bent beleidvol in Christus; wij zijn zwak, maar jij bent sterk; u wordt in ere gehouden, maar wij in oneer. " (1 Korintiërs 4:10)

'Of weet u niet dat de heiligen de wereld zullen oordelen? En als de wereld door jou beoordeeld moet worden, ben je dan niet bekwaam om zeer triviale zaken te proberen? " (1 Korintiërs 6: 2)

"Of weet u niet dat onrechtvaardige mensen Gods koninkrijk niet zullen beërven?" (1 Korintiërs 6: 9)

„Of 'zetten we Jehovah aan tot jaloezie'? We zijn niet sterker dan hij, of wel? " (1 Korintiërs 10:22)

Dit is slechts een steekproef. De brief staat vol met dergelijke taal. De lezer kan zien dat de apostel geïrriteerd en bedroefd is door de houding van de Korinthiërs. 

Iets anders dat voor ons van groot belang is, is dat de sarcastische of uitdagende toon van deze verzen niet alles is wat ze gemeen hebben. Sommige bevatten het Griekse woord eta. Nu eta kan gewoon 'of' betekenen, maar het kan ook sarcastisch of als een uitdaging worden gebruikt. In die gevallen kan het worden vervangen door andere woorden; wat bij voorbeeld". 

"Wat!? Weet u niet dat de heiligen de wereld zullen oordelen? " (1 Korintiërs 6: 2)

"Wat!? Weet u niet dat onrechtvaardige mensen Gods koninkrijk niet zullen beërven ”(1 Korintiërs 6: 9)

"Wat!? 'Trekken we Jehovah aan tot jaloezie'? " (1 Korintiërs 10:22)

Je zult in een oogwenk zien waarom dat allemaal relevant is.  Voorlopig moet er nog een stukje van de puzzel worden gelegd. Nadat de apostel Paulus de Korinthiërs had vermaand met betrekking tot de dingen waarover hij via het volk van Chloe had gehoord, schrijft hij: "Wat betreft de dingen waarover u schreef ..." (1 Korinthiërs 7: 1)

Vanaf dit punt lijkt hij vragen of zorgen te beantwoorden die ze hem in hun brief hebben gesteld. Welke brief? We hebben geen verslag van een brief, maar we weten dat er een was omdat Paulus ernaar verwijst. Vanaf dit punt zijn we als iemand die naar een half telefoongesprek luistert - alleen Paul's kant. We moeten uit wat we horen afleiden wat de persoon aan de andere kant van de lijn zegt; of in dit geval wat de Korinthiërs schreven.

Als je nu de tijd hebt, zou ik je aanraden deze video te pauzeren en 1 Korinthiërs hoofdstuk 14 in zijn geheel te lezen. Onthoud dat Paulus vragen en kwesties behandelt die in een brief aan hem van de Korinthiërs aan de orde zijn gesteld. Paulus 'woorden over vrouwen die in de gemeente spreken, zijn niet afzonderlijk geschreven, maar maken deel uit van zijn antwoord op de brief van de Korinthische ouderlingen. Alleen in context kunnen we begrijpen wat hij werkelijk bedoelt. Waar Paulus in 1 Korinthiërs 14 mee te maken heeft, is het probleem van wanorde en chaos in de gemeentevergaderingen in Korinthe.

Dus Paulus vertelt ze in dit hoofdstuk hoe ze het probleem kunnen oplossen. De verzen die naar de controversiële passage leiden, verdienen speciale aandacht. Ze lezen als volgt:

Wat zullen we dan zeggen, broeders? Als je samenkomt, heeft iedereen een psalm of een lering, een openbaring, een taal of een uitlegging. Dit alles moet worden gedaan om de kerk op te bouwen. Als iemand in een taal spreekt, moeten twee, of hoogstens drie, om de beurt spreken, en iemand moet vertolken. Maar als er geen tolk is, moet hij in de kerk zwijgen en alleen tegen zichzelf en God spreken. Twee of drie profeten moeten spreken, en de anderen moeten zorgvuldig afwegen wat er wordt gezegd. En als iemand die zit een openbaring krijgt, moet de eerste spreker stoppen. Want jullie kunnen allemaal om beurten profeteren, zodat iedereen kan worden geïnstrueerd en aangemoedigd. De geesten van profeten zijn onderworpen aan profeten. Want God is geen God van wanorde, maar van vrede - zoals in alle kerken van de heiligen.
(1 Korintiërs 14: 26-33 Berean Study Bible)

De Nieuwe-Wereldvertaling geeft vers 32 weer: "En de gaven van de geest van de profeten moeten door de profeten worden beheerst."

Dus niemand controleert de profeten, maar de profeten zelf. Denk erover na. En hoe belangrijk is profetie? Paulus zegt: "Streef ernstig naar liefde en verlang vurig naar geestelijke gaven, vooral de gave van profetie ... degene die profeteert, bouwt de kerk op." (1 Korintiërs 14: 1, 4 BSB)

Akkoord? Daar zijn we het natuurlijk mee eens. Bedenk nu dat vrouwen profeten waren en het waren de profeten die hun gaven beheersten. Hoe kan Paulus dat zeggen en dan onmiddellijk een muilkorf op alle vrouwelijke profeten leggen?   

In dat licht moeten we de volgende woorden van Paulus overwegen. Zijn ze van Paulus of haalt hij iets terug aan de Korinthiërs dat ze in hun brief hebben gestopt? We hebben zojuist Paulus 'oplossing gezien om het probleem van wanorde en chaos in de gemeente op te lossen. Maar zou het kunnen dat de Korinthiërs hun eigen oplossing hadden en dit is waar Paulus het nu over heeft? Waren de opschepperige Corinthische mannen alle schuld voor de chaos in de gemeente op de rug van hun vrouwen? Zou het kunnen dat hun oplossing voor de stoornis was om de vrouwen te muilkorven, en wat ze zochten van Paul was zijn goedkeuring?

Bedenk dat er in het Grieks geen aanhalingstekens waren. Het is dus aan de vertaler om ze neer te zetten waar ze moeten zijn. Hadden de vertalers de verzen 33 en 34 tussen aanhalingstekens moeten zetten, zoals bij deze verzen?

Wat betreft de zaken waarover u schreef: "Het is goed voor een man om geen seksuele omgang met een vrouw te hebben." (1 Korintiërs 7: 1 NBV)

Nu over voedsel dat aan afgoden wordt geofferd: we weten dat "we allemaal kennis bezitten." Maar kennis blaast op terwijl liefde zich opbouwt. (1 Korintiërs 8: 1 NBV)

Als nu wordt verkondigd dat Christus uit de dood is opgewekt, hoe kunnen sommigen van u dan zeggen: "Er is geen opstanding uit de doden"? (1 Korintiërs 15:14 HCSB)

Seksuele relaties ontkennen? De opstanding van de doden ontkennen ?! Het lijkt erop dat de Korinthiërs nogal vreemde ideeën hadden, nietwaar? Een paar behoorlijk vreemde ideeën, inderdaad! Hadden ze ook vreemde ideeën over hoe vrouwen zich moesten gedragen? Waar proberen ze de vrouwen in de gemeente het recht te ontzeggen om God te loven met de vrucht van hun lippen?

In vers 33 staat een aanwijzing dat dit niet Paulus 'eigen woorden zijn. Kijk of je het kunt zien.

“… De vrouwen mogen niet praten. Ze moeten zwijgen en luisteren, zoals de wet van Mozes leert. " (1 Korintiërs 14:33 Hedendaagse Engelse Versie)

De Mozaïsche wet zegt zoiets niet, en Paulus, als een wetgeleerde die aan de voeten van Gamaliël studeerde, zou dat weten. Hij zou niet zo'n valse bewering doen.

Er is verder bewijs dat dit Paulus is die terug naar de Korinthiërs iets heel stoms citeert dat ze zelf hebben gemaakt - ze hadden duidelijk meer dan hun deel van domme ideeën als deze brief iets is om aan voorbij te gaan. Bedenk dat we het in deze brief hebben gehad over Paulus 'gebruik van sarcasme als leermiddel. Onthoud ook zijn gebruik van het Griekse woord eta die soms spottend wordt gebruikt.

Kijk naar het vers dat volgt op dit citaat.

Ten eerste lezen we uit de Nieuwe-Wereldvertaling:

“. . . Kwam het van jou dat het woord van God zijn oorsprong vond, of reikte het slechts zover als jij? " (1 Korintiërs 14:36)

Bekijk het nu in het interlineair.  

Waarom voegt de NWT geen vertaling in van de eerste keer dat eta?

De King James-, American Standard- en English Revised-versies geven het allemaal weer als "Wat?", Maar ik vind deze weergave het beste:

WAT? Is het Woord van God bij u ontstaan? Of kwam het alleen voor jou en niemand anders? (Een getrouwe versie)

Je kunt bijna zien hoe Paulus zijn handen in de lucht gooit in wanhoop over de absurditeit van het idee van de Korinthiërs dat vrouwen moeten zwijgen. Wie denken ze dat ze zijn? Denken ze dat Christus de waarheid aan hen openbaart en aan niemand anders?

Hij zet echt zijn voet neer in het volgende vers:

'Als iemand denkt dat hij een profeet is of begiftigd is met de geest, moet hij erkennen dat de dingen die ik u schrijf, het gebod van de Heer zijn. Maar als iemand dit negeert, zal hij worden genegeerd. " (1 Korintiërs 14:37, 38 NWT)

Paul verspilt zelfs geen tijd om hen te vertellen dat dit een stom idee is. Dat is duidelijk. Hij heeft ze al verteld hoe ze het probleem kunnen oplossen en nu vertelt hij ze dat ze genegeerd zullen worden als ze zijn raad, die van de Heer komt, negeren.

Dit doet me denken aan iets dat een paar jaar geleden gebeurde in de plaatselijke gemeente, die gevuld is met oudere Bethelouderlingen - boven de twintig jaar. Ze vonden het ongepast voor jonge kinderen om commentaar te geven op de Wachttoren-studie, omdat deze kinderen dat, door hun commentaar, zouden doen. , waarschuw deze vooraanstaande mannen. Daarom hebben ze opmerkingen van kinderen van een bepaalde leeftijdsgroep verboden. Natuurlijk was er een geweldige tint en huil van de ouders die alleen hun kinderen wilden instrueren en aanmoedigen, dus het verbod duurde maar een paar maanden. Maar hoe je je nu voelt bij het horen van zo'n ham-handed initiatief, is waarschijnlijk hoe Paulus zich voelde toen hij het idee las dat de Korinthische ouderlingen hadden om vrouwen het zwijgen op te leggen. Soms moet je gewoon je hoofd schudden op het niveau van domheid dat wij mensen kunnen produceren.

Paulus vat zijn vermaning samen in de laatste twee verzen door te zeggen: “Daarom, mijn broeders, verlang vurig te profeteren, en verbied het niet om in tongen te spreken. Maar alle dingen moeten correct en ordelijk worden gedaan. " (1 Korintiërs 14:39, 40 Nieuwe Amerikaanse standaardbijbel)

Ja, laat niemand spreken, mijn broeders, maar zorg ervoor dat u alles op een fatsoenlijke en ordelijke manier doet.

Laten we samenvatten wat we hebben geleerd.

Een zorgvuldige lezing van de eerste brief aan de Korinthische gemeenten toont aan dat ze een aantal behoorlijk bizarre ideeën ontwikkelden en zich met zeer onchristelijk gedrag bezighielden. Paulus 'frustratie over hen blijkt duidelijk uit zijn herhaaldelijk bijtend sarcasme. Een van mijn favorieten is deze:

Sommigen van jullie zijn arrogant geworden, alsof ik niet naar jullie toe zou komen. Maar ik kom binnenkort naar je toe, als de Heer dat wil, en dan zal ik niet alleen ontdekken wat deze arrogante mensen zeggen, maar ook welke macht ze hebben. Want het koninkrijk van God is geen kwestie van praten, maar van macht. Wat heb je liever? Zal ik met een stok naar je toe komen, of verliefd en met een zachte geest? (1 Korintiërs 4: 18-21 BSB)

Dit doet me denken aan een ouder die te maken had met stoute kinderen. 'Je maakt daarboven teveel herrie. Beter rustig of ik kom eraan, en jij wilt zo. "

In zijn reactie op hun brief doet Paulus een aantal aanbevelingen om een ​​juist decorum en vrede en orde te scheppen in de gemeentevergaderingen. Hij moedigt profeteren aan en stelt specifiek dat vrouwen kunnen bidden en profeteren in de gemeente. De verklaring in vers 33 van hoofdstuk 14 dat de wet vereist dat vrouwen in stille onderwerping zijn, is onjuist, wat aangeeft dat het niet van Paulus kon komen. Paulus citeert hun woorden terug naar hen, en vervolgt dat met een verklaring die tweemaal het disjunctieve deeltje gebruikt, eta, wat in dit geval een spottende toon is voor wat hij zegt. Hij berispt hen omdat ze aannemen dat ze iets weten wat hij niet weet en versterkt zijn apostelschap dat rechtstreeks van de Heer komt, als hij zegt: 'Wat? Was het van jou dat het woord van God uitging? Of kwam het alleen naar je toe? Als iemand denkt dat hij een profeet of geestelijk wezen is, laat hem dan erkennen dat de dingen die ik u schrijf, dat ze het gebod van de Heer zijn. Maar als iemand onwetend is, laat hem dan onwetend zijn. " (1 Korintiërs 14: 36-38 Wereld Engelse Bijbel)

Ik woon verschillende online bijeenkomsten bij in zowel het Engels als het Spaans met Zoom als ons platform. Ik doe dit al een aantal jaren. Enige tijd geleden begonnen we te overwegen of vrouwen wel of niet mochten bidden in deze bijeenkomsten. Na al het bewijs te hebben onderzocht, waarvan we sommige nog moeten onthullen in deze videoserie, was het de algemene consensus op basis van Paulus 'woorden in 1 Korintiërs 11: 5, 13 dat vrouwen konden bidden.

Sommige mannen in onze groep maakten hier sterk bezwaar tegen en verlieten de groep uiteindelijk. Het was triest om ze te zien gaan, dubbel zo omdat ze iets geweldigs hebben gemist.

Zie je, we kunnen niet doen wat God wil dat we doen zonder dat er overal zegeningen zijn. Het zijn niet alleen de vrouwen die worden gezegend als we deze kunstmatige en onschriftuurlijke beperkingen op hun aanbidding opheffen. De mannen zijn ook gezegend.

Ik kan zonder enige twijfel in mijn hart zeggen dat ik nog nooit zulke oprechte en ontroerende gebeden uit de mond van mannen heb gehoord als ik heb gehoord van onze zusters in deze bijeenkomsten. Hun gebeden hebben me geraakt en mijn ziel verrijkt. Ze zijn niet routinematig of formalistisch, maar komen uit een hart dat bewogen wordt door Gods geest.

Terwijl we vechten tegen de onderdrukking die het gevolg is van de vleselijke houding van de man uit Genesis 3:16 die alleen de vrouw wil domineren, bevrijden we niet alleen onze zusters maar ook onszelf. Vrouwen willen niet concurreren met mannen. De angst die sommige mensen hebben, komt niet van de geest van de Christus, maar van de geest van de wereld.

Ik weet dat dit voor sommigen moeilijk te begrijpen is. Ik weet dat er nog veel te overwegen is. In onze volgende video zullen we Paulus 'woorden tot Timotheüs behandelen, die na een terloopse lezing erop lijken te wijzen dat vrouwen niet mogen onderwijzen in de gemeente of autoriteit uitoefenen. Er is ook de nogal bizarre bewering die erop lijkt te wijzen dat het krijgen van kinderen het middel is waarmee vrouwen moeten worden gered.

Zoals we in deze video hebben gedaan, zullen we de schriftuurlijke en historische context van die brief onderzoeken om te proberen er de echte betekenis uit te halen. In de video die daarop volgt, zullen we 1 Korintiërs hoofdstuk 11: 3 eens goed bekijken, dat spreekt over gezag als hoofd. En in de laatste video van deze serie zullen we proberen de juiste rol van het gezag binnen de huwelijksregeling te verduidelijken.

Houd alstublieft geduld met ons en blijf openstaan, want al deze waarheden zullen ons alleen maar verrijken en bevrijden - zowel mannen als vrouwen - en ons beschermen tegen de politieke en sociale extremen die in onze wereld heersen. De bijbel bevordert het feminisme niet, noch mannelijkheid. God maakte het mannetje en het vrouwtje verschillend, twee helften van een geheel, zodat elk de ander kon aanvullen. Ons doel is om Gods regeling te begrijpen, zodat we ons eraan kunnen houden tot wederzijds voordeel.

Tot die tijd bedankt voor het kijken en voor je steun.