De mensheid redden, deel 2: leven en dood, jouw mening of die van God?

Jehovah God schiep het leven. Hij heeft ook de dood geschapen.

Als ik nu wil weten wat leven is, wat het leven vertegenwoordigt, heeft het dan geen zin om eerst naar degene te gaan die het heeft geschapen? Hetzelfde kan gezegd worden van de dood. Als ik wil weten wat de dood is, waar hij uit bestaat, zou de definitieve bron voor die informatie dan niet degene zijn die hem heeft gecreëerd?

Als je een woord in het woordenboek zou opzoeken dat een ding of een proces beschrijft en verschillende definities zou vinden, zou de definitie van de persoon die dat ding heeft gemaakt of dat proces heeft ingesteld waarschijnlijk niet de meest nauwkeurige definitie zijn?

Zou het geen daad van overmoed zijn, van extreme trots, om jouw definitie boven die van de schepper te stellen? Laat me het zo illustreren: laten we zeggen dat er een man is die atheïst is. Omdat hij niet in het bestaan ​​van God gelooft, is zijn kijk op leven en dood existentieel. Voor deze man is het leven alleen wat we nu ervaren. Het leven is bewustzijn, bewust zijn van onszelf en onze omgeving. De dood is de afwezigheid van leven, de afwezigheid van bewustzijn. De dood is eenvoudig niet-bestaan. Nu komen we bij de dag van de dood van deze man. Hij ligt stervend in bed. Hij weet dat hij spoedig zijn laatste adem zal uitblazen en in de vergetelheid zal raken. Hij zal ophouden te zijn. Dit is zijn vaste overtuiging. Dat moment komt. Zijn wereld wordt zwart. Dan, in het volgende moment, is alles licht. Hij opent zijn ogen en realiseert zich dat hij nog leeft, maar op een nieuwe plek, in een gezond jong lichaam. Het blijkt dat de dood niet precies is wat hij dacht dat het was.

In dit scenario, als iemand naar die man zou gaan en hem zou vertellen dat hij nog steeds dood is, dat hij dood was voordat hij werd opgewekt, en dat hij, nu hij is opgewekt, nog steeds als dood wordt beschouwd, maar dat hij heeft een kans om te leven, denk je dat hij misschien wat meer vatbaar is voor het accepteren van een andere definitie van leven en dood dan hij eerder had?

Zie je, in Gods ogen was de atheïst al dood voordat hij stierf en nu hij is opgestaan, is hij nog steeds dood. Je zou kunnen zeggen: "Maar dat is niet logisch voor mij." Je zegt misschien over jezelf: "Ik leef. Ik ben niet dood.” Maar nogmaals, stelt u uw definitie boven die van God? Weet je nog, God? Degene die het leven heeft geschapen en degene die de dood heeft veroorzaakt?

Ik zeg dit omdat mensen heel sterke ideeën hebben over wat leven is en wat dood is en ze leggen deze ideeën op aan hun lezing van de Schrift. Wanneer u en ik een idee opleggen aan onze studie van de Schrift, houden we ons bezig met wat wordt genoemd inlegkunde. We lezen onze opvattingen in de Bijbel. Eisegesis is de reden dat er duizenden christelijke religies zijn met allemaal verschillende ideeën. Ze gebruiken allemaal dezelfde Bijbel, maar vinden een manier om het te laten lijken alsof het hun specifieke overtuigingen ondersteunt. Laten we dat niet doen.

In Genesis 2:7 lezen we over de schepping van menselijk leven.

“Yahweh God vormde de mens uit het stof van de aarde en blies de levensadem in zijn neusgaten; en de mens werd een levende ziel.” (Wereld Engelse Bijbel)

Deze eerste mens leefde vanuit Gods gezichtspunt – is er een belangrijker gezichtspunt dan dat? Hij leefde omdat hij naar Gods beeld was gemaakt, hij was zondeloos en als een kind van God zou hij eeuwig leven van de Vader erven.

Toen vertelde Jehovah God de man over de dood.

“…maar u mag niet eten van de boom van kennis van goed en kwaad; want op de dag dat je ervan eet, zul je zeker sterven.” (Genesis 2:17 Berean Studiebijbel)

Stop nu even en denk hier eens over na. Adam wist wat een dag was. Het was een periode van duisternis, gevolgd door een periode van licht. Toen Adam van de vrucht at, stierf hij dan binnen die dag van 24 uur? De Bijbel zegt dat hij meer dan 900 jaar leefde. Dus, loog God? Natuurlijk niet. De enige manier waarop we dit kunnen laten werken, is te begrijpen dat onze definitie van sterven en dood niet dezelfde is als die van God.

U hebt misschien de uitdrukking "doodlopende man" gehoord die vroeger werd gebruikt door veroordeelde misdadigers die tot de doodstraf waren veroordeeld. Het betekende dat deze mannen vanuit de ogen van de staat al dood waren. Het proces dat leidde tot Adams fysieke dood begon op de dag dat hij zondigde. Vanaf die dag was hij dood. Gegeven dat, volgt hieruit dat alle kinderen die aan Adam en Eva zijn geboren, in dezelfde staat zijn geboren. Vanuit Gods oogpunt waren ze dood. Anders gezegd, vanuit Gods oogpunt zijn jij en ik dood.

Maar misschien niet. Jezus geeft ons hoop:

“Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, wie mijn woord hoort en hem gelooft die mij heeft gezonden, heeft eeuwig leven. Hij komt niet in het oordeel, maar is overgegaan van dood in leven.” (Johannes 5:24 Engelse standaardversie)

Je kunt niet overgaan van dood naar leven, tenzij je om te beginnen al dood bent. Maar als u dood bent zoals u en ik de dood begrijpen, dan kunt u het woord van Christus niet horen en ook niet in Jezus geloven, omdat u dood bent. Dus de dood waar hij hier over spreekt, is niet de dood die jij en ik als dood begrijpen, maar eerder de dood zoals God de dood ziet.

Heb je een kat of hond? Als je dat doet, weet ik zeker dat je van je huisdier houdt. Maar je weet ook dat op een gegeven moment dat geliefde huisdier weg zal zijn om nooit meer terug te keren. Een kat of een hond leeft 10 tot 15 jaar en dan houden ze op te bestaan. Nou, voordat we God kenden, zaten jij en ik in hetzelfde schuitje.

Prediker 3:19 luidt:

“Want wat met de mensenzonen gebeurt, gebeurt ook met dieren; één ding overkomt hen: zoals de een sterft, sterft de ander. Zeker, ze hebben allemaal één adem; de mens heeft geen voordeel boven dieren, want alles is ijdelheid.” (Nieuwe King James-versie)

Dit is niet hoe het bedoeld was. We zijn gemaakt naar het beeld van God, daarom moesten we anders zijn dan de dieren. We zouden blijven leven en nooit sterven. Voor de schrijver van Prediker is alles ijdelheid. Maar God stuurde zijn zoon om ons precies uit te leggen hoe het anders kon.

Hoewel geloof in Jezus de sleutel is om tot leven te komen, is het niet zo eenvoudig als dat. Ik weet dat sommigen ons dat willen laten geloven, en als je alleen Johannes 5:24 leest, zou je die indruk kunnen krijgen. Maar daar stopte John niet. Hij schreef ook het volgende over het bereiken van leven uit de dood.

“We weten dat we van de dood in het leven zijn overgegaan, omdat we van onze broeders houden. Wie niet liefheeft, blijft in de dood.” (1 Johannes 3:14 BSB)

God is liefde en Jezus is het volmaakte beeld van God. Als we van de dood geërfd van Adam willen overgaan in het leven dat we van God erven door Jezus, moeten we ook Gods beeld van liefde weerspiegelen. Dit gebeurt niet onmiddellijk, maar geleidelijk. Zoals Paulus tegen de Efeziërs zei: "... totdat wij allen de eenheid van het geloof en de kennis van de Zoon van God bereiken, tot een volwassen persoon, tot de maat van de grootte van de volheid van Christus..." (Efeziërs 4 :13 New Heart Engelse Bijbel)

De liefde waar we het hier over hebben is de zelfopofferende liefde voor anderen waarvan Jezus een voorbeeld was. Een liefde die de belangen van anderen boven die van onszelf stelt, die altijd zoekt wat het beste is voor onze broer of zus.

Als we geloof stellen in Jezus en de liefde van onze hemelse Vader in praktijk brengen, houden we op dood te zijn in Gods ogen en gaan we over naar het leven. Nu hebben we het over het echte leven.

Paulus vertelde Timoteüs hoe hij het echte leven kon pakken:

"Zeg hun dat ze aan het goede moeten werken, rijk moeten zijn aan goede werken, vrijgevig moeten zijn, bereid om te delen, veilig voor zichzelf een mooie basis voor de toekomst te bewaren, zodat ze het echte leven stevig kunnen vasthouden." (1 Timoteüs 6:18, 19 NWT)

De Hedendaagse Engelse Versie geeft vers 19 weer als: "Dit zal een solide basis leggen voor de toekomst, zodat ze zullen weten hoe het echte leven is."

Als er een echt leven is, is er ook een nep. Als er een echt leven is, dan is er ook een vals leven. Het leven dat we leven zonder God is een nepleven. Dat is het leven van een kat of een hond; een leven dat zal eindigen.

Hoe komt het dat we van de dood naar het leven zijn overgegaan als we in Jezus geloven en onze medechristenen liefhebben? Gaan we niet nog steeds dood? Nee dat doen we niet. Wij vallen in slaap. Jezus leerde ons dit toen Lazarus stierf. Hij zei dat Lazarus in slaap was gevallen.

Hij zei tegen hen: „Lazarus, onze vriend, is gaan rusten, maar ik reis erheen om hem uit de slaap te wekken.” (Johannes 11:11 NWT)

En dat is precies wat hij deed. Hij bracht hem weer tot leven. Daarbij leerde hij ons een waardevolle les via zijn discipel, Martha. Wij lezen:

"Martha zei tegen Jezus: "Heer, als U hier was geweest, zou mijn broer niet zijn gestorven. Maar zelfs nu weet ik dat God je alles zal geven wat je van hem vraagt.”

"Je broer zal weer opstaan", zei Jezus tegen haar.

Martha antwoordde: "Ik weet dat hij zal opstaan ​​in de opstanding op de laatste dag."

Jezus zei tegen haar: “Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al sterft hij. En iedereen die leeft en in Mij gelooft, zal nooit sterven. Geloof je dit?””
(Johannes 11:21-26 BSB)

Waarom zegt Jezus dat hij zowel de opstanding als het leven is? Is dat geen redundantie? Is het opstandingsleven niet? Nee. De opstanding wordt gewekt uit een slaaptoestand. Leven - nu hebben we het over Gods definitie van leven - het leven sterft nooit. U kunt tot leven worden opgewekt, maar u kunt ook tot de dood worden opgewekt.

We weten uit wat we zojuist hebben gelezen dat als we in Jezus geloven en onze broeders liefhebben, we van de dood naar het leven overgaan. Maar als iemand wordt opgewekt die nooit geloof in Jezus heeft gesteld en ook niet van zijn broers heeft gehouden, ook al is hij uit de dood gewekt, kan er dan worden gezegd dat hij nog leeft?

Ik leef misschien vanuit jouw oogpunt, of vanuit het mijne, maar leef ik vanuit Gods oogpunt? Dit is een heel belangrijk onderscheid. Het is het onderscheid dat te maken heeft met onze redding. Jezus zei tegen Martha dat "iedereen die leeft en in mij gelooft, nooit zal sterven". Nu stierven zowel Martha als Lazarus. Maar niet vanuit Gods oogpunt. Vanuit zijn oogpunt vielen ze in slaap. Een persoon die slaapt, is niet dood. De christenen van de eerste eeuw begrepen dit eindelijk.

Merk op hoe Paulus het verwoordt wanneer hij aan de Korinthiërs schrijft over de verschillende verschijningen van Jezus na zijn opstanding:

"Daarna verscheen hij aan meer dan vijfhonderd broers en zussen tegelijk, van wie de meesten nog in leven zijn, hoewel sommigen in slaap zijn gevallen." (Eerste Korintiërs 15:6 New International Version)

Voor de christenen waren ze niet gestorven, ze waren alleen maar in slaap gevallen.

Dus Jezus is zowel de opstanding als het leven, omdat iedereen die in hem gelooft niet echt sterft, maar alleen maar in slaap valt en wanneer hij hen wakker maakt, is dat tot het eeuwige leven. Dit is wat Johannes ons vertelt als onderdeel van de Openbaring:

“Toen zag ik de tronen, en degenen die erop zaten, hadden autoriteit gekregen om te oordelen. En ik zag de zielen van degenen die onthoofd waren vanwege hun getuigenis van Jezus en voor het woord van God, en degenen die het beest of zijn beeld niet hadden aanbeden en het merkteken niet op hun voorhoofd of handen hadden gekregen. En zij kwamen tot leven en regeerden duizend jaar met Christus. Dit is de eerste opstanding. Zalig en heilig zijn zij die delen in de eerste opstanding! De tweede dood heeft geen macht over hen, maar zij zullen priesters van God en van Christus zijn en duizend jaar met Hem regeren.” (Openbaring 20:4-6 BSB)

Wanneer Jezus deze mensen opwekt, is dat een opstanding tot leven. De tweede dood heeft geen macht over hen. Ze kunnen nooit doodgaan. In de vorige video [kaart invoegen] bespraken we het feit dat er twee soorten dood in de Bijbel zijn, twee soorten leven in de Bijbel en twee soorten opstanding. De eerste opstanding is tot leven en degenen die het ervaren zullen nooit de tweede dood ondergaan. De tweede opstanding is echter anders. Het gaat niet om het leven, maar om het oordeel en de tweede dood heeft nog steeds de macht over degenen die opstaan.

Als je bekend bent met de passage in Openbaring die we zojuist hebben gelezen, is het je misschien opgevallen dat ik iets heb weggelaten. Het is een bijzonder controversiële uitdrukking tussen haakjes. Vlak voordat Johannes zegt: "Dit is de eerste opstanding", vertelt hij ons: "De overige doden kwamen pas weer tot leven nadat de duizend jaar waren voltooid."

Als hij spreekt over de rest van de doden, spreekt hij dan vanuit ons gezichtspunt of dat van God? Als hij spreekt over weer tot leven komen, spreekt hij dan vanuit ons gezichtspunt of dat van God? En wat is precies de basis voor het oordeel van degenen die terugkomen in de tweede opstanding?

Dat zijn vragen die we in onze volgende video.