Advertentie_Taal

Ik ben geboren en getogen in een Nederlandse hervormde kerk, die werd opgericht in 1945. Vanwege een deel van de hypocrisie ging ik rond mijn 18e weg en beloofde ik geen christen meer te zijn. Toen JWs in augustus 2011 voor het eerst met me sprak, duurde het een paar maanden voordat ik accepteerde dat ik zelfs maar een bijbel had, en daarna nog eens 4 jaar studeren en kritisch zijn, waarna ik werd gedoopt. Hoewel ik jarenlang het gevoel had dat er iets niet klopte, hield ik mijn focus op het grote geheel. Ik bleek op sommige vlakken overdreven positief te zijn geweest. Op verschillende momenten kwam de kwestie van seksueel misbruik van kinderen onder mijn aandacht en begin 2020 las ik een nieuwsartikel over onderzoek in opdracht van de Nederlandse overheid. Het was enigszins schokkend voor mij en ik besloot dieper te graven. De zaak betrof een rechtszaak in Nederland, waar de Getuigen naar de rechter waren gestapt om het rapport over de aanpak van seksueel misbruik van kinderen onder Jehovah's Getuigen te blokkeren, op bevel van de minister van Rechtsbescherming waar het Nederlandse parlement unaniem om had verzocht. De broers hadden de zaak verloren en ik heb het volledige rapport gedownload en gelezen. Als Getuige kon ik me niet voorstellen waarom iemand dit document als een uiting van vervolging zou beschouwen. Ik kwam in contact met Reclaimed Voices, een Nederlandse liefdadigheidsinstelling speciaal voor JW's die seksueel misbruik hebben meegemaakt in de organisatie. Ik stuurde het Nederlandse bijkantoor een brief van 16 pagina's waarin ik zorgvuldig uitlegde wat de Bijbel over deze dingen zegt. Een Engelse vertaling ging naar het Besturende Lichaam in de VS. Ik kreeg een reactie van het Britse bijkantoor, waarin ze me prezen dat ik Jehovah bij mijn beslissingen had betrokken. Mijn brief werd niet erg op prijs gesteld, maar er waren geen merkbare gevolgen. Uiteindelijk werd ik informeel gemeden toen ik tijdens een gemeentevergadering erop wees hoe Johannes 13:34 verband houdt met onze bediening. Als we meer tijd aan de openbare bediening besteden dan aan elkaar, dan richten we onze liefde verkeerd. Ik ontdekte dat de ontvangende ouderling mijn microfoon probeerde te dempen, nooit meer de kans kreeg om commentaar te geven en geïsoleerd was van de rest van de gemeente. Omdat ik direct en gepassioneerd was, bleef ik kritisch totdat ik mijn JC-bijeenkomst in 2021 had en werd uitgesloten, om nooit meer terug te keren. Ik had met een aantal broeders over die beslissing gesproken, en ik ben blij te zien dat een behoorlijk aantal me nog steeds begroet en zelfs (kort) zou kletsen, ondanks de angst om gezien te worden. Ik blijf heel graag naar ze zwaaien en ze begroeten op straat, in de hoop dat het ongemak dat ze allemaal aan hun kant staan, hen zou kunnen helpen om opnieuw na te denken over wat ze doen.