Teologia unikalna dla Świadków Jehowy: metoda posługi, część 3

Wprowadzenie

W częściach 1 i 2 tej serii, teologiczne twierdzenie Świadków Jehowy (ŚJ), że „od domu do domu” oznacza „od drzwi do drzwi” zostało przeanalizowane, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób wywodzi się to z Pisma Świętego i czy ta interpretacja jest wspierane przez Biblię, a także WTBTS[I] cytowane prace referencyjne i uczeni.

W części 1 zbadano interpretację JW Biblii za pomocą różnych odniesień w ich literaturze, a greckie słowa „kat oikon” przetłumaczono jako „dom do domu” analizowane w kontekście, szczególnie dla trzech wersetów, Dz. 20: 20, 5: 42 i 2: 46, ponieważ mają one bardzo podobne konstrukcje gramatyczne. Stało się jasne, że nie odnosi się to do „od drzwi do drzwi”. Prawdopodobnie odnosi się to do gromadzenia się wierzących w domach innych. Jest to obsługiwane przez Acts 2: 42, który czyta „Nadal poświęcali się nauczaniu apostołów, wspólnemu wspólnocie, jedzeniu posiłków i modlitwom”.[ii] Nowi wierzący podjęli cztery konkretne działania. Cała czwórka mogła mieć miejsce w domach wierzących. Jest to wzmocnione przez rozważenie czterech innych wystąpień słowa „kat oikon” w Rzymian 16: 5, 1 Corinthians 16: 19, Colossians 4: 15 i Philemon 1: 2. Stanowią one wskazówkę, w jaki sposób wierzący mieszkają w swoich domach.

W części 2 pięć odniesień naukowych cytowanych w Poprawione tłumaczenie nowego świata Studiuj Biblię 2018 (RNWT) przypisy zostały zbadane w kontekście. W każdym przypadku uczeni odpowiedzialni za odniesienia rozumieli te słowa jako „spotkania w domach wierzących”, a nie głoszenie „od drzwi do drzwi”. Wywnioskowano to, czytając wszystkie cytaty w pełnym kontekście. W jednym przypadku WTBTS pominęło kluczowe zdanie, które całkowicie odwróciło znaczenie.

W części 3 rozważymy księgę biblijną Akty Apostołów (Akty) i zbadaj, jak wczesne zbór chrześcijański wypełniał swoją misję ewangelizacyjną. Księga Dzieje Apostolskie jest najstarszym dokumentem, który zapewnia okno na wzrost i rozprzestrzenianie się rodzącej się wiary chrześcijańskiej. Obejmuje nieco mniej niż lata 30 i zapewnia wgląd w chrześcijaństwo apostolskie. Przeanalizujemy stosowane metody służby wraz z powiązanymi z nimi lokalizacjami. Z tego kontekstu możemy wyciągnąć wnioski na temat rozprzestrzeniania się wczesnego chrześcijaństwa i metod propagowania tej nowej wiary. Zbadamy, czy metoda posługi „od drzwi do drzwi” stosowana i nauczana przez ŚJ była znacząca w czasach Apostołów. Ponadto rozważymy, czy Dzieje Apostolskie promuje podstawową formę posługi, którą można by nazwać znakiem towarowym wczesnego chrześcijaństwa.

Tło do Akty Apostołów

 Autorem tego dzieła jest Łukasz i ten dokument wraz ze swoją wcześniejszą pracą, The Ewangelia Łukasza, został napisany dla Theophilus. W Dziejach 1: 8 Jezus podaje konkretne wskazówki, w jaki sposób posługa będzie się rozprzestrzeniać i wzrastać.

„Ale otrzymacie moc, gdy Duch Święty zstąpi na was i będziecie świadkami mnie w Jeruzalem, w całej Judei i Samarii oraz w najodleglejszej części ziemi”.

Jezus wyraźnie oświadcza swoim Apostołom, w jaki sposób posługa będzie się rozwijać i wzrastać. Zaczyna się w Jerozolimie, rozszerza się na Judeę, następnie Samarię, a wreszcie na resztę świata. Dzieje Apostolskie podąża za tym wzorem w układzie narracji.

Pierwsze sześć rozdziałów dotyczy orędzia głoszonego w Jerozolimie od Pięćdziesiątnicy 33 CE. Następnie zaczynają się prześladowania, a wiadomość przenosi się do Judei i Samarii, opisanych w rozdziałach 8 i 9, a następnie następuje konwersja Korneliusza w rozdziale 10. W rozdziale 9 Apostoł Narodów jest wybrany na drodze do Damaszku. Z rozdziału 11 nacisk przenosi się z Jerozolimy do Antiochii, a następnie śledzi przesłanie, które Paweł i jego towarzysze przekazali narodom, a wreszcie Rzymowi. Co ciekawe, w przesłaniu są dwie główne postacie, Piotr i Paweł. Jedna prowadzi do rozpowszechniania przesłania do Żydów, podczas gdy druga koncentruje się na narodach pogańskich.

Teraz pytanie brzmi: jakie konkretne metody są wymienione w propagowaniu przesłania do ludzi w różnych krajach?

Metodologia

Podejście jest bardzo proste i bezpośrednie. Celem jest przeczytanie całej książki Dzieje Apostolskie i podkreślaj każdy przypadek głoszenia orędzia lub dawanego świadka. W każdym przypadku odnotowywane są konkretne pisma, miejsce lub lokalizacja, rodzaj posługi, wynik i wszelkie komentarze komentatorów lub osobiste obserwacje autora.

W przypadku rodzaju służby będzie wyglądać, czy ustawienie jest publiczne, czy prywatne, oraz rodzaj podanego świadka. W komentarzach znajdują się obserwacje dotyczące zarejestrowanych chrztów oraz prędkości nawrócenia i chrztu. Ponadto powstają punkty wymagające dalszych badań.

Pobierz dokument, „Praca duszpasterska w Dziejach Apostolskich”, opisując wszystkie powyższe za pomocą notatek.

W przypadku trzech omawianych wcześniej pism świętych, Dz. 2: 46, 5: 42 i 20: 20, skonsultowano wiele komentarzy i uwzględniono ustalenia. Idea „od domu do domu” nie jest kontrowersyjna teologicznie dla większości innych komentatorów, a zatem poziom uprzedzeń jest prawdopodobnie znacznie niższy dla tych trzech wersetów. Zostały one włączone, aby zapewnić czytelnikom szersze spojrzenie na te pisma święte.

Tabela została skonstruowana poniżej, aby przedstawić różne etapy zarejestrowane w Dzieje Apostolskie z udziałem ministerstwa lub obroną przed organem sądowym lub magisterskim.

W sumie istnieją przypadki 63, w których Piotr, Paweł lub jeden z pozostałych uczniów są rejestrowani jako świadkowie wiary. Niektóre z tych wydarzeń z udziałem Korneliusza, Sergiusza Pawła, etiopskiego urzędnika itp. Są świadkami w ich domu lub w podróży. Pozostałe wymienione miejsca to miejsca publiczne, takie jak synagogi, targowiska, szkolna sala itp. Są NIE wzmianka o każdym chrześcijaninie zaangażowanym w „posługę od drzwi do drzwi”.

Co więcej, ta forma posługi nigdy nie jest wspomniana w żadnej z książek Nowego Testamentu. Czy to oznacza, że ​​nie było to praktykowane? Biblia milczy, a cokolwiek poza tym jest czystą hipotezą. Jedyny wniosek jest taki, że Biblia nie zawiera żadnych wyraźnych dowodów na posługę „od drzwi do drzwi”, ani nie ma żadnego dorozumianego stwierdzenia, które popierałoby taką posługę w czasach apostołów.

Wnioski

W części 1 tej serii był cytat z publikacji WTBTS „Dając dokładne świadectwo” o Królestwie Bożym ”(bt) 2009, który zawiera następujące stwierdzenia na stronach 169-170, akapit 15:

"Istnieje wiele sposobów na dotarcie dziś do ludzi z dobrą nowiną. Podobnie jak Paweł, staramy się iść tam, gdzie są ludzie, czy to na przystankach autobusowych, na ruchliwych ulicach, czy na targowiskach. Jednak chodzenie od domu do domu pozostaje podstawowa metoda głoszenia używane przez Świadków Jehowy (Pogrubienie dla podkreślenia). Dlaczego? Po pierwsze, głoszenie od domu do domu daje wszystkim odpowiednią okazję do regularnego słuchania orędzia o Królestwie, pokazując w ten sposób bezstronność Boga. Pozwala również szczerym sercom otrzymywać osobistą pomoc zgodnie z ich potrzebami. Ponadto służba od domu do domu buduje wiarę i wytrwałość tych, którzy się w nią angażują. W rzeczy samej, znak towarowy prawdziwych chrześcijan (Odważne dla podkreślenia) jest dziś ich gorliwość w głoszeniu „publicznie i od domu do domu” ”.

W naszym studium książki Dzieje Apostolskienic nie wskazuje na to, że pierwsi chrześcijanie mieli "podstawowa metoda głoszenia". Nie ma też wzmianki o przepowiadaniu "znak towarowy prawdziwych chrześcijan". Wydaje się, że głównym sposobem na dotarcie do nich jest spotkanie z ludźmi w miejscu publicznym. Wydaje się, że zainteresowani spotkali się w grupach w domach różnych wierzących, aby wzrastać w wierze. Czy to oznacza, że ​​człowiek nie powinien podejmować systematycznego podejścia, idąc „od drzwi do drzwi”, aby podzielić się przesłaniem o Jezusie? Nie! Osoba może zdecydować, że jest to dla niej osobista skuteczna metoda, ale nie może twierdzić, że jest oparta na biblii ani nie jest upoważniona. Nie powinno być nakłaniania lub zmuszania współwyznawców do tej lub innej formy posługi.

Jeśli ŚJ powtórzy instrukcję „Nie możemy oczekiwać, że wszystko będzie dobrze, ale kto jeszcze wykonuje dzieło głoszenia”możemy w duchu łagodności pomóc osobie zobaczyć, że to zrozumienie nie jest oparte na Piśmie Świętym. W kontaktach z dowolnym ŚJ bardzo ważne jest, aby zacząć od wykorzystania ich literatury tylko do ich rozumowania. Zapobiegnie to zarzutowi korzystania z niezatwierdzonej, a nawet tak zwanej literatury „odstępczej”.

Możemy teraz zademonstrować z RNWT Study Bible 2018 w związku z Królestwo Interlinearne tłumaczenie chrześcijańskich Pism Greckich:

• Termin „dom do domu” w Dziejach 5: 42 i 20: 20 nie oznacza „od drzwi do drzwi”, ale najprawdopodobniej w domach wierzących, jak widać w Dziejach 2: 46.
• Możemy to kontynuować, zachęcając ich do przeczytania Dziejów 20: 20 w kontekście Dziejów 19: 8-10. Będą mogli zobaczyć, jak Paweł wypełnił swą posługę w Efezie i jak wiadomość dotarła do wszystkich w tym regionie.
• W przypadku Dziejów 5: 42 czytanie wersetów Dziejów 5: 12-42 pomoże im zobaczyć, czego uczy Biblia. Przydałoby się odtworzyć animację na kolumnadzie Salomona, jest to teraz część RNWT Study Bible i dla ŚJ, aby zobaczyć, jak WTBTS wyjaśnia ten werset.
• W przypadku odniesień naukowych cytowanych w przypisach do Dziejów 5: 42 i 20: 20 pomóż im odczytać cytaty w kontekście. O pominięciu ostatniego zdania w Komentarz AT Robertsona w Dziejach 20: 20, moglibyśmy zapytać: „Jak badacz / pisarz przeoczył to zdanie? Czy był to przeoczenie, czy przykład eisegezy?
• Posługując się tabelą w dokumencie „Praca duszpasterska w Dziejach Apostolskich”, możemy zadać pytanie: „Dlaczego w 63 miejscach, gdzie jest dane świadectwo wiary, o służbie„ od drzwi do drzwi ”nigdy nie wspomina się?” Jeśli był to znak towarowy wczesnego chrześcijaństwa, dlaczego pisarze Nowego Testamentu o tym nie wspominają? A co ważniejsze, dlaczego duch święty wyłączył to z natchnionego kanonu?
• Powinniśmy uważać, aby nie wygłaszać żadnych wyraźnych oświadczeń na temat Organizacji ŚJ ani jej Ciała Kierowniczego. Niech słowo Boże dotrze do ich serc (Hebrajczyków 4:12), aby pomóc im w rozważaniu pism świętych. Jedną z możliwych odpowiedzi może być: „Jak radzisz pełnić służbę?”

Odpowiedź może brzmieć: każdy chrześcijanin musi podjąć osobistą decyzję, jak dzielić się Ewangelią. Każdy jest odpowiedzialny przed Jezusem Chrystusem, panującym Królem i zda sprawę z niego i tylko z niego. Jezus wyraźnie stwierdził w Ewangelii Mateusza 5: 14-16:

"Jesteście światłem świata. Miasto nie może się ukryć na górze. Ludzie zapalają lampę i ustawiają ją nie pod koszem, ale na świeczniku, a ona świeci na wszystkich w domu. Podobnie niech wasze światło świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze szlachetne uczynki i wychwalali Ojca waszego, który jest w niebiosach ”.

Te wersety nie odnoszą się do dzieła głoszenia, ale należy je czytać w kontekście, począwszy od Mateusza 5: 3. Myślą Jezusa jest to, aby każdy człowiek przemienił się od wewnątrz i rozwinął nowy chrześcijański charakter. Ta nowa osoba w Chrystusie podzieli się wtedy cudownym światłem Jezusa z sercem pełnym miłości i wdzięczności. Pan Jezus może doprowadzić każdego człowieka do naszego niebiańskiego Ojca. Wszyscy jesteśmy kanałami lub kanałami, których Jezus może użyć, aby osiągnąć ten cel. Każdemu ŚJ najtrudniej jest pojąć, że nie ma nakazowej odpowiedzi na temat tego, jak pełnić służbę, a myśl tę należy zasiać i dać jej czas na rozwój. Pamiętaj, że chrześcijanin zawsze stara się budować w wierze i nigdy nie burzyć.

Wreszcie, teraz, gdy przeanalizowaliśmy metody służby Świadków Jehowy, pojawia się pytanie: „Jakie przesłanie należy przekazać ludziom?” Zostanie to omówione w następnym artykule zatytułowanym „Teologia wyjątkowa dla ŚJ: przesłanie służby”.

____________________________________________________________________

[I] OBEJRZYJ TOWER BIBLIJNY I SPOŁECZEŃSTWO UKŁADU PENNSYLVANIA (WTBTS)

[ii] Wszystkie odniesienia biblijne będą pochodzić z RNWT 2018 o ile nie zaznaczono inaczej.

Eleasar

JW od ponad 20 lat. Niedawno zrezygnował ze stanowiska starszego. Tylko słowo Boże jest prawdą i nie możemy już dłużej przebywać w prawdzie. Eleasar oznacza „Bóg pomógł” i jestem pełen wdzięczności.