Zgodnie z obietnicą w moim poprzednim filmie omówimy teraz to, co czasami nazywa się „proroctwem Jezusa dotyczącym dni ostatecznych”, które jest zapisane w Ewangelii według Mateusza 24, Marka 13 i Łukasza 21. Ponieważ proroctwo to jest tak centralne dla nauk Jehowy Świadkowie, tak jak w przypadku wszystkich innych religii adwentystów, otrzymuję wiele pytań związanych z tą religią i miałem nadzieję, że odpowiem na nie wszystkie w tym jednym filmie. Jednak po przeanalizowaniu całego zakresu tematu zdałem sobie sprawę, że nie byłoby wskazane, aby próbować opisać wszystko w jednym filmie. To byłoby po prostu za długie. Lepiej zrobić krótką serię na ten temat. Dlatego w tym pierwszym filmie położymy podwaliny pod naszą analizę, próbując ustalić, co skłoniło uczniów do sformułowania pytania, które skłoniło Jezusa do udzielenia tego proroczego ostrzeżenia. Zrozumienie natury ich pytania ma kluczowe znaczenie dla uchwycenia niuansów odpowiedzi Jezusa.

Jak już wielokrotnie mówiliśmy, naszym celem jest unikanie osobistych interpretacji. Powiedzenie „nie wiemy” jest całkowicie akceptowalną odpowiedzią i znacznie lepszą niż angażowanie się w dzikie spekulacje. Nie mówię, że spekulacje są błędne, ale najpierw przyklej do nich dużą etykietę, mówiąc: „Oto smoki!” lub jeśli wolisz, „Danger, Will Robinson”.

Jako przebudzeni chrześcijanie, nigdy nie chcemy, aby nasze badania zakończyły się wypełnieniem słów Jezusa z Mateusza 15: 9: „Czczą mnie na próżno; ich nauki są jedynie ludzkimi regułami. ”(NIV)

Problem dla tych z nas, którzy pochodzą z Organizacji Świadków Jehowy, polega na tym, że dźwigamy ciężar dziesięcioleci indoktrynacji. Musimy się tego wystrzegać, jeśli mamy mieć jakąkolwiek nadzieję na pozwolenie duchowi świętemu, by prowadził nas do prawdy.

W tym celu dobrym punktem wyjścia jest uświadomienie sobie, że to, co za chwilę przeczytamy, zostało nagrane prawie 2,000 lat temu przez mężczyzn, którzy mówili innym językiem niż my. Nawet jeśli mówisz po grecku, grecki, którym mówisz, znacznie się zmienił od greckiego koine z czasów Jezusa. Język jest zawsze kształtowany przez kulturę jego użytkowników, a kultura pisarzy biblijnych trwa dwa tysiące lat temu.

Zacznijmy.

Prorocze słowa zawarte w tych trzech relacjach ewangelicznych powstały w wyniku pytania zadanego Jezusowi przez czterech apostołów. Najpierw przeczytamy pytanie, ale zanim spróbujemy na nie odpowiedzieć, spróbujemy ustalić, co spowodowało to pytanie.

Będę używał Dosłowne tłumaczenie Younga dla tej części dyskusji.

Matthew 24: 3 - „A gdy on siedział na Górze Oliwnej, przystąpili do Niego uczniowie sam, mówiąc:‚ Powiedz nam, kiedy to będzie? a jaki jest znak twojej obecności i ostatecznego końca wieku?

Mark 13: 3, 4 - „A gdy on siedział na Górze Oliwnej, naprzeciw świątyni, Piotr i Jakub, Jan i Andrzej pytali go osobiście: Powiedz nam, kiedy to się stanie? a jaki jest znak, że to wszystko się spełni? '”

Luke 21: 7 - „I pytali go, mówiąc:‚ Nauczycielu, kiedy to się stanie? i jaki jest znak, że te rzeczy mogą się wkrótce wydarzyć?

Z tych trzech tylko Marek podaje nam nazwiska uczniów zadających pytanie. Reszta nie była obecna. Matthew, Mark i Luke słyszeli o tym z drugiej ręki.

Na uwagę zasługuje fakt, że Mateusz dzieli pytanie na trzy części, podczas gdy pozostałe dwie nie. Co zawiera Mateusz, ale czego brakuje w relacji Marka i Łukasza, brzmi: „Jaki jest znak twojej obecności?”

Możemy więc zadać sobie pytanie, dlaczego Marek i Łukasz pomijają ten element? Kiedy porównamy sposób, pojawia się inne pytanie Dosłowne tłumaczenie Younga oddaje ten fragment z tym z niemal każdej innej wersji biblijnej. Większość zastępuje słowo „obecność” słowem „nadchodzi” lub czasami „nadejście”. Czy to znaczące?

Zanim przejdziemy do tego, zacznijmy od zadania sobie pytania, co skłoniło ich do zadania tego pytania? Spróbujemy postawić się na ich miejscu. Jak siebie postrzegali?

Cóż, wszyscy byli Żydami. Teraz Żydzi byli inni niż wszystkie inne ludy. Wtedy wszyscy czcili bożki i wszyscy czcili panteon bogów. Rzymianie czcili Jowisza i Apollina, Neptuna i Marsa. W Efezie oddawali cześć bogu o wielu piersiach o imieniu Artemida. Starożytni Koryntianie wierzyli, że ich miasto zostało założone przez potomka greckiego boga Zeusa. Wszyscy ci bogowie odeszli. Zniknęli we mgle mitologii. Byli fałszywymi bogami.

Jak oddajesz cześć fałszywemu bogu? Uwielbienie oznacza poddanie się. Poddajesz się swojemu bogu. Podporządkowanie oznacza, że ​​robisz to, co każe ci twój bóg. Ale jeśli twój bóg jest idolem, nie może mówić. Jak więc się komunikuje? Nie możesz wykonać polecenia, którego nigdy nie słyszysz, prawda?

Istnieją dwa sposoby oddawania czci fałszywemu Bogu, mitologicznemu bogu, jak Jowisz z Rzymian. Albo zrobisz to, co myślisz, że on od ciebie chce, albo zrobisz to, co jego kapłan mówi ci, że jest jego wolą. Czy to sobie wyobrażasz, czy jakiś ksiądz każe ci to zrobić, naprawdę oddajesz cześć mężczyznom. Uwielbienie oznacza poddanie się oznacza posłuszeństwo.

Żydzi oddawali cześć także mężczyznom. Właśnie przeczytaliśmy słowa Jezusa z Mateusza 15: 9. Jednak ich religia różniła się od wszystkich innych. To była prawdziwa religia. Ich naród został założony przez Boga i otrzymał Boże prawo. Nie czcili bożków. Nie mieli panteonu bogów. A ich Bóg, YHWH, Yehowah, Jehowa, cokolwiek zechcesz, nadal będzie czczony aż do dnia dzisiejszego.

Czy widzisz, dokąd z tym zmierzamy? Jeśli w tamtych czasach byłeś Żydem, jedynym miejscem, w którym można oddawać cześć prawdziwemu Bogu, jest judaizm, a miejscem, w którym istnieje Boża obecność na ziemi, jest Miejsce Najświętsze, wewnętrzne sanktuarium w Świątyni w Jerozolimie. Zabierz to wszystko, a zabierzesz Boga z ziemi. Jak mogłeś dłużej czcić Boga? Gdzie mógłbyś czcić Boga? Jeśli świątynia zniknie, gdzie możesz składać ofiary za przebaczenie grzechów? Cały scenariusz byłby nie do pomyślenia dla Żyda tamtej epoki.

Jednak to właśnie głosił Jezus. W trzech rozdziałach Mateusza poprzedzających ich pytanie czytamy o ostatnich czterech dniach Jezusa w świątyni, potępiających przywódców za hipokryzję i prorokujących, że miasto i świątynia zostaną zniszczone. W rzeczywistości wydaje się, że ostatnie słowa, które wypowiedział tuż przed opuszczeniem świątyni po raz ostatni, brzmiały: (To jest z literalnej Biblii Bereańskiej)

(Matthew 23: 29-36) „Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Gdyż budujecie groby proroków i ozdabiacie pomniki sprawiedliwych; a wy mówicie: „Gdybyśmy byli za dni naszych ojców, nie bylibyśmy uczestnikami ich we krwi proroków”. W ten sposób świadczycie sobie, że jesteście synami tych, którzy zamordowali proroków. Ty zatem wypełnij miarę swoich ojców. Węże! Potomstwo żmiji! Jak uciec od wyroku Gehenny? ”

„Z tego powodu posyłam wam proroków, mędrców i uczonych w piśmie. Niektóre z nich zabijecie i ukrzyżujecie, a niektóre z nich chłostacie w swoich synagogach i będziecie prześladować od miasta do miasta; aby na was spłynęła cała sprawiedliwa krew przelana na ziemię, od krwi prawego Abla do krwi Zachariasza, syna Berekiasza, którego zamordowaliście między świątynią a ołtarzem. Zaprawdę powiadam wam, wszystkie te rzeczy przyjdą na to pokolenie. ”

Czy widzisz sytuację tak, jak oni to widzieli? Jesteś Żydem, który wierzy, że jedyne miejsce, w którym można oddawać cześć Bogu, znajduje się w Jerozolimie, w świątyni, a teraz syn Boży, ten, którego rozpoznajesz jako Mesjasza, mówi, że ludzie słyszący jego słowa zobaczą koniec wszystkiego. Wyobraź sobie, jak byś się czuł.

Teraz, kiedy stajemy w obliczu rzeczywistości, której my, ludzie, nie chcemy lub nie jesteśmy w stanie kontemplować, wchodzimy w stan zaprzeczenia. Co jest dla Ciebie ważne? Twoja religia? Twój kraj? Twoja rodzina? Wyobraź sobie, że ktoś, komu zaufałeś jako niezawodny, powiedział ci, że najważniejsza rzecz w twoim życiu dobiegnie końca i będziesz w pobliżu, aby to zobaczyć. Jak byś sobie z tym poradził? Czy byłbyś w stanie sobie z tym poradzić?

Wydaje się, że uczniowie mieli z tym trudności, ponieważ kiedy zaczęli odchodzić ze świątyni, starali się polecić to Jezusowi.

Matthew 24: 1 CEV - „Gdy Jezus opuścił świątynię, podeszli jego uczniowie i powiedzieli:„ Spójrz na te wszystkie budynki! ”

Mark 13: 1 ESV - I kiedy wyszedł ze świątyni, jeden z jego uczniów powiedział mu: „Spójrz, Nauczycielu, jakie cudowne kamienie i jakie cudowne budowle!” ”

Łukasz 21: 5 NIV - „Niektórzy z jego uczniów mówili o tym, jak świątynię zdobią piękne kamienie i dary poświęcone Bogu”.

„Spójrz, Panie. Spójrz na te piękne budynki i te cenne kamienie. ”Podtekst dość krzyczy:„ Na pewno te rzeczy nie przeminą? ”

Jezus rozumiał ten podtekst i wiedział, jak na nie odpowiedzieć. Powiedział: „Czy widzisz to wszystko?… Zaprawdę powiadam ci, nie zostanie tu ani jeden kamień na drugim; każdy zostanie zrzucony ”. (Mateusza 24: 2 NIV)

Biorąc pod uwagę ten kontekst, jak myślisz, co mieli na myśli, gdy zapytali Jezusa: „Powiedz nam, kiedy to będzie, i jaki będzie znak twojej obecności i zakończenia systemu rzeczy?” (Matthew 24 : 3 NWT)

Chociaż odpowiedź Jezusa nie była ograniczona ich przypuszczeniami, wiedział, co myślą, co ich niepokoi, o co tak naprawdę pytają i jakie niebezpieczeństwa będą musieli stawić czoła po jego odejściu. Biblia mówi, że kochał ich do końca, a miłość zawsze szuka korzyści dla ukochanej osoby. (John 13: 1; 1 Corinthians 13: 1-8)

Miłość Jezusa do uczniów pobudziła go do odpowiedzi na ich pytanie w sposób, który przyniesie im korzyści. Gdyby ich pytanie zakładało okoliczności odbiegające od rzeczywistości, nie chciałby ich narzucać. Niemniej jednak były rzeczy, których nie wiedział, [pauza] i rzeczy, których nie pozwolono im wiedzieć, [pauza] i rzeczy, z którymi jeszcze nie mogli sobie poradzić. [pauza] (Matthew 24:36; Acts 1: 7; John 16:12)

Podsumowując do tego punktu: Jezus spędził cztery dni głosząc w świątyni iw tym czasie prorokował koniec Jerozolimy i świątyni. Tuż przed opuszczeniem świątyni po raz ostatni powiedział swoim słuchaczom, że wyrok za całą krew przelaną od Abla aż do ostatniego umęczonego proroka przyjdzie na to pokolenie. Oznaczałoby to koniec żydowskiego systemu rzeczy; koniec ich wieku. Uczniowie chcieli wiedzieć, kiedy to się stanie.

Czy to wszystko, czego się spodziewali?

Nie.

Tuż przed tym, jak Jezus wstąpił do nieba, zapytali go: „Panie, czy teraz przywracasz królestwo Izraelowi?” (Dzieje 1: 6 NWT)

Wydaje się, że zaakceptowali koniec obecnego systemu żydowskiego, ale wierzyli, że odrodzony naród żydowski podąży za Chrystusem. Czego nie mogli w tej chwili pojąć, to skale czasowe. Jezus powiedział mu, że zdobędzie władzę królewską, a potem wróci, ale z natury ich pytań wydaje się oczywiste, że sądzili, iż jego powrót zbiegnie się z końcem miasta i jego świątyni.

Czy tak się stało?

W tym miejscu dobrze byłoby wrócić do postawionych wcześniej pytań dotyczących różnicy między relacją Mateusza w tej kwestii a relacją Marka i Łukasza. Mateusz dodaje zdanie: „Co będzie znakiem Twojej obecności?” Czemu? I dlaczego w prawie wszystkich przekładach jest to „znak twego przyjścia” lub „znak twego przyjścia”?

Czy to są synonimiczne warunki?

Na pierwsze pytanie możemy odpowiedzieć, odpowiadając na drugie. I nie popełnij błędu, popełnienie tego błędu już wcześniej okazywało się duchowo niszczące, więc spróbujmy tym razem zrobić to dobrze.

Kiedy Dosłowne tłumaczenie Younga jak również Przekład Nowego Świata Świadkowie Jehowy oddają greckie słowo: parousii, jako „obecność” są dosłowne. Uważam, że Świadkowie Jehowy robią to z niewłaściwego powodu. Skupiają się na powszechnym użyciu tego słowa, które dosłownie oznacza „bycie obok” (POMAGA W studiach nad słowami 3952) Ich doktrynalne nastawienie sprawi, że uwierzymy, że Jezus jest niewidzialny od 1914 roku. Chrystusa, co według nich odnosi się do jego powrotu w Armagedonie. Tak więc w przypadku Świadków Jezus przyszedł lub przyjdzie trzy razy. Raz jako Mesjasz, ponownie w 1914 roku jako Król Dawidowy (Dz 1: 6) i trzeci raz w Armagedonie.

Jednak egzegeza wymaga, abyśmy wysłuchali tego, co zostało powiedziane uchem ucznia pierwszego wieku. Jest inne znaczenie parousii którego nie można znaleźć w języku angielskim.

To często dylemat, przed którym staje tłumacz. W młodości pracowałem jako tłumacz i chociaż miałem do czynienia tylko z dwoma nowoczesnymi językami, nadal napotykam ten problem. Czasami słowo w jednym języku ma znaczenie, dla którego nie ma dokładnego odpowiednika w języku docelowym. Dobry tłumacz musi oddać znaczenie i idee pisarza, a nie jego słowa. Słowa są jedynie narzędziami, których używa, a jeśli narzędzia okażą się nieodpowiednie, ucierpi na tym tłumaczenie.

Dam ci przykład.

„Kiedy się golę, nie używam piany, piany ani piany. Używam tylko piany ”.

„Cuando me afeito, no uso espuma, espuma, ni espuma. Solo uso espuma ”.

Jako osoba mówiąca po angielsku, od razu zrozumiesz różnice reprezentowane przez te cztery słowa. Chociaż zasadniczo wszystkie odnoszą się do jakiejś pianki, nie są takie same. Jednak w języku hiszpańskim te niuansowe różnice należy wyjaśnić za pomocą wyrażenia opisowego lub przymiotnika.

Dlatego wolisz dosłowne tłumaczenie do celów studyjnych, ponieważ przybliża Cię o jeden krok do znaczenia oryginału. Oczywiście musi być chęć zrozumienia, więc dumę trzeba wyrzucić przez okno.

Ludzie piszą przez cały czas, wypowiadając mocne twierdzenia, opierając się na zrozumieniu jednego przetłumaczonego słowa wziętego z ich ukochanej wersji Biblii. To nie jest sposób na zrozumienie Pisma.

Na przykład ktoś, kto najwyraźniej szukał powodu, by znaleźć błąd w Biblii, zacytował 1 Jana 4: 8, który mówi, że „Bóg jest miłością”. Następnie ta osoba zacytowała 1 List do Koryntian 13: 4, który mówi: „miłość nie jest zazdrosna”. Wreszcie zacytowano Księgę Wyjścia 34:14, gdzie Jehowa określa siebie jako „zazdrosnego Boga”. Jak kochający Bóg mógłby być również Bogiem zazdrosnym, jeśli miłość nie jest zazdrosna? Wadą tego uproszczonego rozumowania jest domniemanie, że słowa angielskie, greckie i hebrajskie są całkowicie synonimami, a tak nie jest.

Nie możemy zrozumieć żadnego dokumentu, nie mówiąc już o dokumencie napisanym tysiące lat temu w starożytnym języku, bez zrozumienia kontekstu tekstowego, historycznego, kulturowego i osobistego.

W przypadku użycia Matthew parousii, musimy wziąć pod uwagę kontekst kulturowy.

Zgodność Strong daje definicję parousii jako „obecność, nadchodzące”. W języku angielskim terminy te są ze sobą powiązane, ale nie są ściśle synonimiczne. Ponadto język grecki ma bardzo dobre słowo na określenie „przyjść” eleusis, którą Strong określa jako „przyjście, przybycie, nadejście”. Skoro więc Mateusz miał na myśli „przyjście”, jak sugeruje większość tłumaczeń, dlaczego użył parousii i uwaga eleusis?

Badacz Biblii, William Barclay, ma to do powiedzenia o jednym starożytnym użyciu tego słowa parousia.

„Ponadto jedną z najczęstszych rzeczy jest to, że prowincje datowały nową erę od czasów parousii cesarza. Cos datowane na nową erę od parousii Gajusza Cezara w AD 4, podobnie jak Grecja z parousii Hadriana w 24 rne. Wraz z nadejściem króla pojawił się nowy odcinek czasu.

Innym powszechnym zwyczajem było bicie nowych monet upamiętniających wizytę króla. Podróże Hadriana mogą być śledzone przez monety, które zostały wybite dla upamiętnienia jego wizyt. Kiedy Neron odwiedził Koryntu, wybito monety dla upamiętnienia jego adventus, nadejście, które jest łacińskim odpowiednikiem greckiego parousii. Było tak, jakby wraz z przyjściem króla wyłonił się nowy zestaw wartości.

parousia jest czasami używane do określenia „inwazji” prowincji przez generała. Jest tak używany podczas inwazji Mithradatesów na Azję. Opisuje wejście na scenę przez nową i zwycięską moc ”.

(Słowa Nowego Testamentu autor: William Barclay, str. 223)

Mając to na uwadze, przeczytajmy Dzieje 7:52. Tym razem pójdziemy z angielską wersją standardową.

„Który z proroków wasi ojcowie nie prześladowali? I zabili tych, którzy wcześniej ogłosili przyjście Sprawiedliwego, którego teraz zdradziłeś i zamordowałeś ”

Tutaj greckie słowo to nie „obecność” (parousii), ale „nadchodzi” (eleusis). Jezus przyszedł jako Chrystus lub Mesjasz, kiedy został ochrzczony przez Jana i namaszczony duchem świętym przez Boga, ale chociaż był wtedy obecny fizycznie, jego królewska obecność (parousii) jeszcze się nie zaczęło. Jeszcze nie zaczął panować jako król. Zatem Łukasz w Dziejach 7:52 odnosi się do przyjścia Mesjasza lub Chrystusa, ale nie do obecności Króla.

Kiedy więc uczniowie zapytali o obecność Jezusa, zapytali: „Jaki będzie znak waszego przybycia na króla?” Lub „Kiedy zaczniecie panować nad Izraelem?”

Fakt, że myśleli, że królewskie rządy Chrystusa zbiegną się w czasie ze zniszczeniem świątyni, nie oznacza, że ​​tak było. Fakt, że chcieli znaku jego przybycia lub przyjścia jako króla, nie oznacza, że ​​mieli go otrzymać. To pytanie nie było natchnione przez Boga. Kiedy mówimy, że Biblia jest natchniona przez Boga, nie oznacza to, że każde zapisane w niej dzieło pochodzi od Boga. Kiedy diabeł kusił Jezusa, Jehowa nie wkładał słów w usta szatana.

Kiedy mówimy, że Biblia jest natchniona przez Boga, nie oznacza to, że każde zapisane w niej słowo pochodzi od Boga. Kiedy diabeł kusił Jezusa, Jehowa nie wkładał słów w usta szatana. Kiedy mówimy, że relacja biblijna jest natchniona przez Boga, mamy na myśli, że zawiera ona prawdziwe relacje obok prawdziwych słów Boga.

Świadkowie mówią, że Jezus zaczął rządzić w 1914 roku jako Król. Jeśli tak, gdzie są dowody? Obecność króla w rzymskiej prowincji zaznaczyła się datą przybycia cesarza, bo kiedy król był obecny, wszystko się zmieniło, uchwalono prawa, rozpoczęto projekty. Cesarz Neron został intronizowany w 54 roku n.e., ale dla Koryntian jego obecność rozpoczęła się w 66 roku n.e., kiedy odwiedził miasto i zaproponował budowę Kanału Korynckiego. To się nie stało, ponieważ został zamordowany wkrótce potem, ale masz pomysł.

Więc gdzie jest dowód, że królewska obecność Jezusa zaczęła się 105 lat temu? A jeśli już o tym mowa, kiedy niektórzy mówią, że jego obecność rozpoczęła się w 70 roku n.e., gdzie są dowody? Chrześcijańska apostazja, mroczne wieki, wojna stuletnia, krucjaty i hiszpańska inkwizycja - nie wydają się być obecnością króla, którego chciałbym mieć nade mną władzy.

Czy historyczne dowody prowadzą nas do wniosku, że obecność Chrystusa, choć wspomniana w tym samym pytaniu, jest wydarzeniem odrębnym od zniszczenia Jeruzalem i jego świątyni?

Czy więc Jezus był w stanie przekazać im informacje na temat bliskości końca żydowskiego systemu rzeczy?

Ale niektórzy mogą się sprzeciwić: „Czy Jezus nie został królem w 33 roku ne?” Wydaje się, że tak, ale Psalm 110: 1-7 mówi o jego zasiadaniu po prawicy Boga, dopóki jego wrogowie nie zostaną poddani pod jego stopy. Znowu z parousii nie mówimy koniecznie o intronizacji króla, ale o wizycie króla. Jezus prawdopodobnie zasiadł na niebie w 33 CE, ale jego wizyta na ziemi jako Króla dopiero nadejdzie.

Są tacy, którzy wierzą, że wszystkie proroctwa podane przez Jezusa, łącznie z tymi z Objawienia, spełniły się w I wieku. Ta szkoła teologiczna jest znana jako preteryzm, a ci, którzy ją popierają, nazywani są preterystami. Osobiście nie podoba mi się ta etykieta. I nie lubię niczego, co pozwala człowiekowi łatwo zaszufladkować kogoś do kategorii. Narzucanie ludziom etykietek jest przeciwieństwem krytycznego myślenia.

Fakt, że niektóre słowa Jezusa spełniły się w I wieku, nie podlega żadnym uzasadnionym wątpliwościom, o czym przekonamy się w następnym filmie. Pytanie brzmi, czy wszystkie jego słowa odnoszą się do pierwszego wieku. Niektórzy twierdzą, że tak jest, podczas gdy inni postulują ideę podwójnego spełnienia. Trzecią możliwością jest to, że część proroctwa spełniła się w pierwszym wieku, podczas gdy inne jeszcze się nie spełniły.

Po wyczerpaniu naszego badania pytania, przejdźmy teraz do odpowiedzi udzielonej przez Chrystusa. Zrobimy to w drugiej części tej serii filmów.