Dzisiaj omówimy chrześcijańską naukę eschatologiczną zwaną Preterism, z łaciny pretor co oznacza „przeszłość”. Jeśli nie wiesz, co oznacza eschatologia, oszczędzę ci pracy związanej z jej szukaniem. Oznacza teologię biblijną dotyczącą dni ostatecznych. Preteryzm to przekonanie, że wszystkie biblijne proroctwa dotyczące dni ostatnich już się spełniły. Ponadto preterysta uważa, że proroctwa z Księgi Daniela zostały wypełnione do pierwszego wieku. Wierzy również, że nie tylko słowa Jezusa z Ewangelii Mateusza 24 spełniły się przed lub do 70 roku ne, kiedy Jerozolima została zburzona, ale że nawet Objawienie dane Janowi ujrzało pełne wypełnienie w tym czasie.
Możesz sobie wyobrazić, jakie problemy stwarza to dla preterysty. Znaczna liczba tych proroctw wymaga dość pomysłowych interpretacji, aby działały jako zakończone w pierwszym wieku. Na przykład Apokalipsa mówi o pierwszym zmartwychwstaniu:
„… Ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. Reszta zmarłych nie ożyła, dopóki tysiąc lat się nie zakończyło. To jest pierwsze zmartwychwstanie. Błogosławiony i święty jest ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, ale będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować przez tysiąc lat ”. (Objawienie 20: 4-6 NASB)
Preteryzm postuluje, że zmartwychwstanie to nastąpiło w pierwszym wieku, wymagając od preterysty wyjaśnienia, w jaki sposób tysiące chrześcijan mogło zniknąć z powierzchni ziemi, nie pozostawiając żadnego śladu po tak oszałamiającym zjawisku. Nie ma o tym wzmianki w żadnym z późniejszych pism chrześcijańskich z drugiego i trzeciego wieku. To, że takie wydarzenie pozostanie niezauważone przez resztę wspólnoty chrześcijańskiej, jest nie do wiary.
Potem jest wyzwanie wyjaśnienia tysiącletniej przepaści Diabła, aby nie mógł wprowadzić w błąd narodów, nie mówiąc już o jego uwolnieniu i późniejszej wojnie między świętymi a hordami Goga i Magoga. (Objawienie 1000: 20-7)
Pomimo takich wyzwań, wielu popiera tę teorię i dowiedziałem się, że wielu Świadków Jehowy również podpisało się pod tą interpretacją proroctw. Czy jest to sposób na zdystansowanie się od nieudanej eschatologii Organizacji z 1914 roku? Czy to naprawdę ważne, w co wierzymy w ostatnich dniach? W dzisiejszych czasach żyjemy w epoce teologii „wszystko w porządku”. Chodzi o to, że tak naprawdę nie ma znaczenia, w co wierzy każdy z nas, dopóki wszyscy się kochamy.
Zgadzam się, że istnieje wiele fragmentów Biblii, w których obecnie niemożliwe jest ostateczne zrozumienie. Wiele z nich można znaleźć w Księdze Objawienia. Oczywiście, zostawiając za sobą dogmatyzm Organizacji, nie chcemy tworzyć własnego dogmatu. Niemniej jednak, wbrew idei doktrynalnej psoty, Jezus powiedział, że „nadchodzi godzina, a teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu i prawdzie; dla takich ludzi Ojciec chce być Jego czcicielami ”. (Jana 4:23 NASB). Ponadto Paweł ostrzegał przed „tymi, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby zostać zbawionymi”. (2 Tesaloniczan 2:10 NASB)
Dobrze jest nie pomniejszać znaczenia prawdy. Jasne, odróżnienie prawdy od fikcji może być wyzwaniem; Fakt biblijny ze spekulacji mężczyzn. Jednak to nie powinno nas zniechęcać. Nikt nie powiedział, że będzie to łatwe, ale nagroda pod koniec tej walki jest niesamowicie wielka i usprawiedliwia każdy wysiłek, jaki podejmujemy. Jest to wysiłek, który Ojciec wynagradza i dzięki temu wylewa na nas swojego ducha, aby wprowadzić nas w całą prawdę. (Mateusza 7: 7-11; Jana 16:12, 13)
Czy teologia preterystyczna jest prawdziwa? Czy ważne jest, aby o tym wiedzieć, czy też kwalifikuje się to jako jeden z tych obszarów, w których możemy mieć różne poglądy bez szkody dla naszego chrześcijańskiego kultu? Moje osobiste zdanie jest takie, że bardzo ważne jest, czy ta teologia jest prawdziwa, czy nie. To naprawdę jest kwestia naszego zbawienia.
Dlaczego myślę, że tak jest? Zastanów się nad tym wersetem: „Wyjdźcie z niej, ludu mój, abyście nie uczestniczyli w jej grzechach i nie otrzymali jej plag” (Objawienie 18: 4 NASB).
Jeśli to proroctwo spełniło się w 70 roku ne, to nie powinniśmy zwracać uwagi na jego ostrzeżenie. To jest pogląd preterystów. Ale co, jeśli się mylą? Następnie ci, którzy promują preteryzm, nakłaniają uczniów Jezusa do ignorowania jego ostrzeżenia ratującego życie. Widać z tego, że zaakceptowanie poglądu preterystów nie jest prostym wyborem akademickim. Może to być sprawa życia lub śmierci.
Czy istnieje sposób, aby ustalić, czy ta teologia jest prawdziwa czy fałszywa, bez wdawania się w skomplikowane spory dotyczące interpretacji?
Rzeczywiście jest.
Aby preteryzm był prawdziwy, Księga Objawienia musiała zostać napisana przed 70 rokiem n.e. Wielu preterystów postuluje, że została napisana po początkowym oblężeniu Jerozolimy w 66 roku n.e., ale przed jej zniszczeniem w 70 roku n.e.
Objawienie zawiera serię wizji przedstawiających te przyszłe wydarzenia.
Tak więc, gdyby został napisany po 70 roku ne, trudno byłoby go zastosować do zniszczenia Jerozolimy. Dlatego jeśli możemy stwierdzić, że został on napisany po tej dacie, nie musimy iść dalej i możemy odrzucić pogląd preterystyczny jako kolejny przykład nieudanego rozumowania eisegetycznego.
Większość biblistów datuje spisanie Objawienia około 25 lat po zniszczeniu Jerozolimy, umieszczając je w 95 lub 96 roku n.e. To zaprzeczałoby wszelkiej preterystycznej interpretacji. Ale czy to datowanie jest dokładne? Na czym to bazuje?
Zobaczmy, czy możemy to ustalić.
Apostoł Paweł powiedział do Koryntian: „Na ustach dwóch lub trzech świadków musi być cała sprawa” (2 Koryntian 13: 1). Czy mamy jakichś świadków, którzy mogą potwierdzić te randki?
Zaczniemy od zewnętrznych dowodów.
Pierwszy świadek: Ireneusz był uczniem Polikarpa, który z kolei był uczniem apostoła Jana. Datuje on pisanie na koniec panowania cesarza Domicjana, który rządził od 81 do 96 roku n.e.
Drugi świadek: Klemens z Aleksandrii, który żył od 155 do 215 roku n.e., pisze, że Jan opuścił wyspę Patmos, gdzie został uwięziony po śmierci Domicjana 18 września 96 roku n.e. W tym kontekście Klemens odnosi się do Johna jako „starego człowieka”, co byłoby nieodpowiednie dla pisma sprzed 70 roku ne, biorąc pod uwagę, że Jan był jednym z najmłodszych apostołów, a więc do tego czasu byłby dopiero w średnim wieku.
Trzeci świadek: Victorinus, autor trzeciego wieku najwcześniejszego komentarza do Objawienia, pisze:
„Kiedy Jan to powiedział, był na wyspie Patmos, skazany na kopalnie przez Cezara Domicjana. Tam zobaczył Apokalipsę; a kiedy w końcu zestarzał się, pomyślał, że powinien otrzymać wyzwolenie przez cierpienie; ale Domicjan został zabity, został wyzwolony ”(Komentarz do Objawienia 10:11)
Czwarty świadek: Jerome (340-420 CE) napisał:
„W czternastym roku po tym, jak Neron, Domicjan, wzniecając drugie prześladowanie, [Jan] został zesłany na wyspę Patmos i napisał Apokalipsę” (Życie znamienitych ludzi 9).
To czterech świadków. Tak więc sprawa wydaje się być mocno ustalona na podstawie zewnętrznych dowodów, że Objawienie zostało napisane w 95 lub 96 roku n.e.
Czy istnieją wewnętrzne dowody na poparcie tego?
Dowód 1: W Objawieniu 2: 2 Pan mówi do zboru w Efezie: „Znam wasze czyny, waszą pracę i waszą wytrwałość”. W następnym wersecie chwali ich za to, że „bez zmęczenia wytrwaliście i wiele wycierpieliście ze względu na moje imię”. Kontynuuje z naganą: „Ale mam przeciwko tobie: porzuciłeś swoją pierwszą miłość”. (Objawienie 2: 2-4 BSB)
Cesarz Klaudiusz panował od 41-54 roku n.e. i pod koniec jego panowania Paweł założył zbór w Efezie. Ponadto, gdy przebywał w Rzymie w 61 roku n.e., chwali ich za ich miłość i wiarę.
„Z tego powodu, odkąd słyszałem o waszej wierze w Pana Jezusa i waszej miłości do wszystkich świętych ...” (Ef 1 BSB).
Upomnienie, które daje im Jezus, ma sens tylko wtedy, gdy upłynie znaczny czas. To nie działa, jeśli tylko chwila minęła od uwielbienia Pawła do potępienia Jezusa.
Dowód 2: Według Objawienia 1: 9 Jan został uwięziony na wyspie Patmos. Cesarz Domicjan sprzyjał tego typu prześladowaniom. Jednak Neron, który rządził od 37 do 68 roku n.e., wolał egzekucję, co stało się z Piotrem i Pawłem.
Dowód 3: W Objawieniu 3:17 dowiadujemy się, że zbór w Laodycei był bardzo bogaty i niczego nie potrzebował. Jeśli jednak przyjmiemy pismo sprzed 70 roku n.e., jak twierdzą preterystów, jak możemy wytłumaczyć takie bogactwo, biorąc pod uwagę, że miasto zostało prawie całkowicie zniszczone przez trzęsienie ziemi w 61 roku n.e. Nie wydaje się rozsądne przypuszczenie, że mogą przejść od całkowitego zniszczenia do ogromne bogactwo w ciągu zaledwie 6 do 8 lat?
Dowód 4: Listy 2 Piotra i Judy zostały napisane tuż przed pierwszym oblężeniem miasta, około 65 roku n.e. Oba mówią o początkowym, deprawującym wpływie, który właśnie wkracza na kongregację. Do czasu Objawienia stała się pełnoprawną sektą Mikołaja, coś, co logicznie nie mogło wydarzyć się w ciągu zaledwie kilku lat (Obj. 2: 6, 15).
Dowód 5: Pod koniec pierwszego wieku w całym imperium powszechne były prześladowania chrześcijan. Objawienie 2:13 odnosi się do Antypasa, który został zabity w Pergamonie. Jednak prześladowania Nerona ograniczały się do Rzymu i nie były z powodów religijnych.
Wydaje się, że istnieją przytłaczające zewnętrzne i wewnętrzne dowody potwierdzające datę 95-96 n.e., którą większość biblistów uważa za pisanie książki. Więc co twierdzą preterists, aby przeciwstawić się temu dowodowi?
Ci, którzy argumentują za wczesnym terminem, wskazują na takie rzeczy, jak brak wzmianki o zniszczeniu Jerozolimy. Jednak w 96 roku n.e. cały świat wiedział o zniszczeniu Jerozolimy, a społeczność chrześcijańska zrozumiała jasno, że wszystko to stało się zgodnie z przepowiednią.
Musimy pamiętać, że Jan nie pisał listu ani ewangelii, tak jak inni pisarze biblijni, jak Jakub, Paweł czy Piotr. Działał bardziej jako sekretarz dyktujący. Nie pisał z własnej oryginalności. Kazano mu napisać to, co zobaczył. Jedenaście razy otrzymuje szczegółowe instrukcje, aby zapisać to, co zobaczył lub co mu powiedziano.
„To, co widzisz, pisze w zwoju. . . ” (Rz 1:11)
„Dlatego zapisz to, co widziałeś. . . ” (Rz 1:19)
„A do anioła zgromadzenia w Smyrnie napisz. . . ” (Obj 2: 8)
„A do anioła zgromadzenia w Pergamonie pisz. . . ” (Re 2:12)
„A do anioła zgromadzenia w Tiatyrze napisz. . . ” (Re 2:18)
„A do anioła zgromadzenia w Sardes pisz. . . ” (Obj 3: 1)
„A do anioła zgromadzenia w Filadelfii pisz. . . ” (Obj 3: 7)
„A do anioła zgromadzenia w Laodycei pisz. . . ” (Re 3:14)
„I usłyszałem głos z nieba mówiący:„ Napiszcie: szczęśliwi umarli, którzy odtąd umierają w jedności z Panem. . . . ” (Obj 14:13)
„I mówi mi:„ Napisz: szczęśliwi, którzy zostali zaproszeni na wieczorny posiłek małżeństwa Baranka ”. (Obj 19: 9)
„Mówi także:„ Pisz, bo te słowa są wierne i prawdziwe (Obj 21: 5)
Czy naprawdę powinniśmy myśleć, że widząc taki przejaw boskiego kierownictwa, Jan powie: „Hej, Panie. Myślę, że byłoby miło wspomnieć o zniszczeniu Jerozolimy, które miało miejsce 25 lat temu… no wiesz, dla potomności! ”
Po prostu nie widzę, żeby to się działo, prawda? Tak więc brak jakiejkolwiek wzmianki o wydarzeniach historycznych nic nie znaczy. To tylko sztuczka, która ma na celu skłonienie nas do zaakceptowania idei, którą próbują przedostać się preteryści. To jest eisegeza, nic więcej.
Rzeczywiście, jeśli mamy przyjąć pogląd preterystów, to musimy zaakceptować fakt, że obecność Jezusa rozpoczęła się w 70 roku n.e. na podstawie Mateusza 24:30, 31 i że święci zostali wskrzeszeni i przemienieni w tym czasie w mgnieniu oka . Gdyby tak było, to dlaczego mieliby uciekać z miasta? Skąd te wszystkie ostrzeżenia o natychmiastowej ucieczce, aby nie dać się złapać i zginąć razem z resztą? Dlaczego nie porwać ich wtedy i tam? I dlaczego w pismach chrześcijańskich z końca tego stulecia i przez cały drugi wiek nie byłoby wzmianki o masowym uniesieniu wszystkich świętych? Z pewnością byłaby wzmianka o zniknięciu całego zboru chrześcijańskiego w Jerozolimie. W rzeczywistości wszyscy chrześcijanie, Żydzi i poganie, zniknęliby z powierzchni ziemi w 70 roku ne - uniesieni. Nie byłoby to niezauważone.
Jest jeszcze jeden problem związany z preteryzmem, który moim zdaniem przeważa nad wszystkim innym i który podkreśla niebezpieczny aspekt tej konkretnej ramy teologicznej. Jeśli wszystko wydarzyło się w pierwszym wieku, to co zostało dla reszty z nas? Amos mówi nam, że „Wszechwładny Pan, Jehowa, nic nie uczyni, jeśli nie wyjawi swej poufnej sprawy swoim sługom, prorokom” (Amos 3: 7).
Preteryzm nie uwzględnia tego. Dzięki Objawieniu napisanemu po wydarzeniach zniszczenia Jerozolimy pozostaje nam symbolika, która daje nam pewność, co przyniesie przyszłość. Niektóre z nich możemy teraz zrozumieć, podczas gdy inne staną się widoczne w razie potrzeby. Tak jest z proroctwami.
Żydzi wiedzieli, że Mesjasz nadejdzie, i mieli szczegóły dotyczące jego przybycia, szczegóły wyjaśniające czas, lokalizację i najważniejsze wydarzenia. Niemniej jednak wiele rzeczy pozostało niepotwierdzonych, ale stało się oczywiste, kiedy w końcu przyszedł Mesjasz. To właśnie mamy z Księgą Objawienia i dlaczego jest ona tak interesująca dla chrześcijan dzisiaj. Ale w przypadku preteryzmu wszystko odchodzi. Osobiście uważam, że preteryzm jest niebezpiecznym nauczaniem i powinniśmy go unikać.
Mówiąc to, nie sugeruję, że wiele z 24 rozdziału Ewangelii Mateusza nie spełniło się w pierwszym wieku. Chodzi mi o to, czy coś się spełni w pierwszym wieku, w naszych czasach, czy też w naszej przyszłości, powinno być określane na podstawie kontekstu, a nie dopasowane do jakiegoś z góry przyjętego ram czasowego opartego na spekulacji interpretacyjnej.
W następnym artykule przyjrzymy się znaczeniu i zastosowaniu wielkiego ucisku, o którym mowa zarówno w Ewangelii Mateusza, jak i w Objawieniu. Nie będziemy próbować znaleźć sposobu na to, aby na siłę wkroczyć w jakieś konkretne ramy czasowe, ale raczej przyjrzymy się kontekstowi w każdym miejscu, w którym się on pojawia i spróbujemy określić jego faktyczne spełnienie.
Dziękuję za obejrzenie. Jeśli chcesz nam pomóc w kontynuowaniu tej pracy, w opisie tego filmu znajduje się link prowadzący do naszej strony darowizn.
