Odbudowa zboru chrześcijańskiego: co składa się na szlachetne małżeństwo?

Kiedy mówimy o przywróceniu zboru chrześcijańskiego, nie mówimy o ustanowieniu nowej religii. Wręcz przeciwnie. Mówimy o powrocie do formy kultu, która istniała w pierwszym wieku - formy w dużej mierze nieznanej w dzisiejszych czasach. Na całym świecie istnieją tysiące sekt i wyznań chrześcijańskich, od bardzo dużych, takich jak Kościół katolicki, po jedyne lokalne odgałęzienie jakiejś fundamentalistycznej denominacji. Ale jedno, co ich wszystkich wydaje się być wspólne, to fakt, że jest ktoś, kto przewodzi kongregacji i egzekwuje zestaw reguł i teologiczne ramy, których wszyscy muszą przestrzegać, jeśli chcą pozostać w związku z tym konkretnym zgromadzeniem. Oczywiście istnieją pewne grupy całkowicie bezwyznaniowe. Co nimi rządzi? Fakt, że grupa nazywa się bezwyznaniową, nie oznacza, że ​​jest wolna od podstawowego problemu, który nękał chrześcijaństwo praktycznie od samego początku: tendencji ludzi, którzy przejmują władzę i ostatecznie traktują trzodę jak własną. Ale co z grupami, które idą na drugą skrajność i tolerują wszelkiego rodzaju przekonania i zachowania? Rodzaj kultu „wszystko idzie”.

Ścieżka chrześcijanina jest ścieżką umiaru, ścieżką, która kroczy pomiędzy sztywnymi regułami faryzeusza a rozwiązłością libertarianina. Nie jest to łatwa droga, ponieważ nie jest zbudowana na zasadach, ale na zasadach, a zasady są trudne, ponieważ wymagają od nas samodzielnego myślenia i brania odpowiedzialności za nasze działania. Zasady są o wiele łatwiejsze, prawda? Wszystko, co musisz zrobić, to postępować zgodnie z poleceniami jakiegoś samozwańczego przywódcy. Bierze na siebie odpowiedzialność. To oczywiście pułapka. Ostatecznie wszyscy staniemy przed sądem Bożym i odpowiemy za nasze czyny. Wymówka „Wykonywałem tylko rozkazy” po prostu wtedy nie wystarczy.

Jeśli mamy wzrosnąć do miary wzrostu, która należy do pełni Chrystusa, do czego Paweł zachęcał Efezjan (Efezjan 4:13), musimy zacząć ćwiczyć nasze umysły i serca.

Podczas publikowania tych filmów planujemy wybrać kilka typowych sytuacji, które pojawiają się od czasu do czasu i wymagają od nas podjęcia pewnych decyzji. Nie będę ustalał żadnych zasad, ponieważ byłoby to z mojej strony aroganckie i byłby to pierwszy krok na drodze do ludzkich rządów. Żaden człowiek nie powinien być twoim przywódcą; tylko Chrystus. Jego rządy są oparte na zasadach, które ustanowił, a które w połączeniu z wyszkolonym chrześcijańskim sumieniem prowadzą nas właściwą drogą.

Na przykład możemy się zastanawiać nad głosowaniem w wyborach politycznych; czy możemy obchodzić określone święta; jak Boże Narodzenie czy Halloween, czy możemy uczcić czyjeś urodziny czy Dzień Matki; lub co stanowiłoby we współczesnym świecie honorowe małżeństwo.

Zacznijmy od tego ostatniego, a resztę omówimy w przyszłych filmach. Ponownie nie szukamy zasad, ale tego, jak stosować zasady biblijne, by zyskać uznanie Boga.

Autor Listu do Hebrajczyków radził: „Niech małżeństwo będzie szanowane wśród wszystkich, a łoże małżeńskie niech będzie nienaruszone, gdyż Bóg osądzi niemoralnych seksualnie ludzi i cudzołożników”. (List do Hebrajczyków 13: 4)

To może wydawać się dość proste, ale co by było, gdyby małżeństwo z dziećmi zaczęło zadawać się z twoim zborem i po pewnym czasie dowiedziałeś się, że są razem od 10 lat, ale nigdy nie zalegalizowali swojego małżeństwa przed stanem? Czy uznałbyś, że zawarli z nimi honorowe małżeństwo, czy też nazwałbyś ich rozpustnikami?

Poprosiłem Jima Pentona, aby podzielił się pewnymi badaniami na ten temat, które pomogą nam określić, jakie zasady należy zastosować, aby podjąć decyzję, która zadowoli naszego Pana. Jim, mógłbyś o tym porozmawiać?

Cała sprawa małżeństwa jest bardzo złożona, ponieważ wiem, jak niepokojące było to dla Świadków Jehowy i ich społeczności. Zwróć uwagę, że zgodnie z doktryną Rutherforda o wyższych władzach z 1929 r. Świadkowie nie zwracali uwagi na prawo świeckie. Podczas prohibicji między Toronto a Brooklynem krążyło mnóstwo rumu Świadków, a także Świadkowie, którzy zawierali małżeństwa za zgodą, byli często uważani za bardzo wiernych organizacji. Co ciekawe, w 1952 roku Nathan Knorr zdecydował na mocy fiat, że każda para, która miała stosunki seksualne przed zawarciem małżeństwa przez przedstawiciela świeckiego państwa, zostanie wykluczona, mimo że było to sprzeczne z doktryną z 1929 roku, która została porzucona dopiero w połowie lat sześćdziesiątych.

Powinienem jednak wspomnieć, że Towarzystwo zrobiło jeden wyjątek. Zrobili to w 1952 roku. Gdyby jakaś para ŚJ mieszkała w kraju, który wymagał legalnego zawarcia związku małżeńskiego przez jakąś organizację religijną, wówczas para ŚJ mogła po prostu zadeklarować, że zawrze związek małżeński przed lokalnym zborem. Dopiero później, po zmianie prawa, wymagano od nich uzyskania aktu małżeństwa cywilnego.

Ale spójrzmy szerzej na kwestię małżeństwa. Przede wszystkim całe małżeństwo w starożytnym Izraelu polegało na tym, że para miała coś w rodzaju lokalnej ceremonii, wróciła do domu i skonsumowała swoje małżeństwo seksualnie. Ale to się zmieniło w późnym średniowieczu za czasów Kościoła katolickiego. W systemie sakramentalnym małżeństwo stało się sakramentem, który musi być uroczysty przez kapłana w czasie święceń. Ale kiedy nastąpiła reformacja, wszystko znów się zmieniło; rządy świeckie przejęły biznes legalizacji małżeństw; po pierwsze, aby chronić prawa własności, a po drugie, aby chronić dzieci przed bękartami.

Oczywiście małżeństwo w Anglii i wielu jej koloniach było kontrolowane przez Kościół anglikański aż do XIX wieku. Na przykład dwoje moich pradziadków musiało zawrzeć związek małżeński w Górnej Kanadzie w katedrze anglikańskiej w Toronto, mimo że panna młoda była baptystką. Nawet po konfederacji w 1867 roku w Kanadzie, każda prowincja miała prawo nadawać prawo do zawarcia małżeństwa różnym kościołom i organizacjom religijnym, a innym nie. Co ważne, Świadkowie Jehowy mogli zawierać małżeństwa tylko w kilku prowincjach po drugiej wojnie światowej, a znacznie później w Quebecu. Tak więc jako chłopiec pamiętam, jak wiele par Świadków Jehowy musiało przebyć ogromne odległości, aby zawrzeć związek małżeński w Stanach Zjednoczonych. A w czasie Wielkiego Kryzysu i podczas II wojny światowej było to często niemożliwe, zwłaszcza gdy Świadkowie byli objęci całkowitym zakazem przez prawie cztery lata. Dlatego wielu po prostu „związało się” razem, a Towarzystwo nie miało nic przeciwko.

W różnych miejscach prawa małżeńskie były bardzo różne. Na przykład w Szkocji pary mogą długo pozostawać w związku małżeńskim, składając przysięgę przed świadkiem lub świadkami. Dlatego angielskie pary od pokoleń przekraczały granicę Szkocji. Często też wiek małżeństwa był bardzo niski. Moi dziadkowie ze strony matki przejechali wiele mil z zachodniej Kanady do Montany w 1884 roku, aby wziąć ślub cywilny. Miał dwadzieścia kilka lat, ona miała trzynaście i pół roku. Co ciekawe, podpis jej ojca znajduje się na ich akcie małżeńskim, potwierdzającym jego zgodę na zawarcie związku małżeńskiego. Tak więc małżeństwo w różnych miejscach było bardzo, bardzo zróżnicowane.

W starożytnym Izraelu nie było wymogu rejestracji przed państwem. Tak było w czasie ślubu Józefa z Marią. Faktycznie akt zaręczyn był równoznaczny z zawarciem małżeństwa, ale była to wzajemna umowa między stronami, a nie akt prawny. Tak więc, kiedy Józef dowiedział się, że Maria jest w ciąży, postanowił potajemnie się z nią rozwieść, ponieważ „nie chciał zrobić z niej publicznego widowiska”. Byłoby to możliwe tylko wtedy, gdyby ich umowa zaręczynowa / małżeńska pozostała do tego momentu prywatna. Gdyby to było publiczne, nie byłoby sposobu, aby utrzymać rozwód w tajemnicy. Gdyby rozwiódł się z nią potajemnie - na co Żydzi pozwolili mężczyźnie - zostałaby uznana za cudzołożnicę, a nie cudzołożnicę. Pierwsza wymagała od niej małżeństwa z ojcem dziecka, którego Józef niewątpliwie zakładał, że jest współtowarzyszem Izraelitów, podczas gdy ta druga była karana śmiercią. Chodzi o to, że wszystko to dokonało się bez udziału państwa.

Chcemy, aby zbór był czysty, wolny od cudzołożników i rozpustników. Jednak co stanowi takie zachowanie? Najwyraźniej mężczyzna, który zatrudnia prostytutkę, angażuje się w niemoralną działalność. Dwie osoby uprawiające przypadkowy seks są również wyraźnie zaangażowane w nierząd, a jeśli jeden z nich jest żonaty, cudzołoży. Ale co z kimś, kto, jak Józef i Maria, zawarli przed Bogiem przymierze, że wyjdą za mąż, a potem będą żyć zgodnie z tą obietnicą?

Skomplikujmy sytuację. Co się stanie, jeśli dana para zrobi to w kraju lub prowincji, w którym małżeństwo na podstawie prawa zwyczajowego nie jest prawnie uznawane? Oczywiście nie mogą korzystać z ochrony przewidzianej prawem chroniącym prawa własności; ale nie skorzystanie z przepisów prawa to nie to samo, co naruszenie prawa.

Pytanie brzmi: czy możemy ich osądzać jako rozpustników, czy też możemy przyjąć ich do naszego zboru jako parę, która zawarła związek małżeński przed Bogiem?

Dzieje Apostolskie 5:29 mówią nam, abyśmy byli bardziej posłuszni Bogu niż ludziom. Rzymian 13: 1-5 mówi nam, żebyśmy byli posłuszni władzom zwierzchnim i nie sprzeciwiali się im. Oczywiście ślub złożony przed Bogiem ma większą ważność niż umowa prawna to jest dokonane przed jakimkolwiek światowym rządem. Wszystkie istniejące dzisiaj rządy światowe przeminą, ale Bóg przetrwa na zawsze. Powstaje więc pytanie: czy rząd wymaga, aby dwie osoby mieszkające razem wzięły ślub, czy też jest to opcjonalne? Czy legalne zawarcie związku małżeńskiego faktycznie skutkowałoby naruszeniem prawa tego kraju?

Długo zajęło mi sprowadzenie mojej amerykańskiej żony do Kanady w latach sześćdziesiątych, a mój młodszy syn miał ten sam problem, sprowadzając swoją amerykańską żonę do Kanady w latach osiemdziesiątych. W każdym przypadku byliśmy małżeństwem w stanach przed rozpoczęciem procesu imigracyjnego, co jest obecnie niezgodne z prawem Stanów Zjednoczonych. Gdybyśmy pobrali się przed Panem, ale nie przed władzami cywilnymi, przestrzegalibyśmy prawa obowiązującego w tym kraju i znacznie ułatwilibyśmy proces imigracyjny, po którym moglibyśmy zawrzeć legalny związek małżeński w Kanadzie, co było wówczas wymogiem. ponieważ byliśmy Świadkami Jehowy, rządzonymi przez Nathana Knorra.

Chodzi o to, by pokazać, że nie ma twardych i szybkich zasad, jak kiedyś nauczaliśmy wierzyć Organizacja Świadków Jehowy. Zamiast tego musimy oceniać każdą sytuację na podstawie okoliczności, kierując się zasadami określonymi w Piśmie Świętym, z których najważniejsza jest zasada miłości.

Meleti Vivlon

Artykuły Meleti Vivlon.

Może ci się spodobać również:

Identyfikacja prawdziwego kultu, część 1: Czym jest apostazja

Stephen Lett przemawia głosem nieznajomego

Rozpoznawanie prawdziwego wielbienia - wprowadzenie