Exating the Trinity, część 6: Obalanie tekstów dowodowych: Ew. Jana 10:30; 12:41 i Izajasza 6:1-3; 43:11, 44:24.

Będzie to więc pierwszy z serii filmów omawiających teksty dowodowe, do których odwołują się Trynitarianie, próbując udowodnić swoją teorię.

Zacznijmy od ustalenia kilku podstawowych zasad. Pierwszą i najważniejszą jest reguła obejmująca niejednoznaczne Pisma.

Definicja „niejednoznaczności” to: „cecha bycia otwartym na więcej niż jedną interpretację; niedokładność."

Jeśli znaczenie wersetu Pisma nie jest jasne, jeśli można go racjonalnie zrozumieć na więcej niż jeden sposób, to nie może on służyć jako dowód sam w sobie. Pozwólcie, że podam przykład: Czy Jana 10:30 dowodzi Trójcy? Brzmi on: „Ja i Ojciec jesteśmy jednym”.

Trynitarianin mógłby argumentować, że to dowodzi, że zarówno Jezus, jak i Jehowa są Bogiem. Osoba nietrynitarna może argumentować, że odnosi się to do jedności w celu. Jak rozwiązujesz niejednoznaczność? Nie możesz tego zrobić bez wyjścia z tego wersetu do innych części Biblii. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​jeśli ktoś odmawia uznania, że ​​znaczenie wersetu jest niejednoznaczne, dalsza dyskusja jest stratą czasu.

Aby rozwiązać niejednoznaczność tego wersetu, poszukujemy innych wersetów, w których użyto podobnego wyrażenia. Na przykład: „Nie pozostanę już na świecie, ale oni nadal są na świecie i przychodzę do ciebie. Ojcze Święty, chroń ich mocą Twego imienia, imienia, które Mi dałeś, aby byli jedno, tak jak my jesteśmy jednością”. (Jana 17:11 NIV)

Jeśli Jana 10:30 udowadnia, że ​​Syn i Ojciec są Bogiem, dzieląc tę ​​samą naturę, to Jana 17:11 dowodzi, że uczniowie są również Bogiem. Dzielą Bożą naturę. Oczywiście to bzdura. Ktoś mógłby powiedzieć, że te dwa wersety mówią o różnych rzeczach. Dobra, udowodnij to. Chodzi o to, że nawet jeśli to prawda, nie można tego udowodnić na podstawie tych wersetów, więc same w sobie nie mogą służyć jako dowód. W najlepszym razie mogą służyć do wspierania prawdy, która została potwierdzona gdzie indziej.

W celu przekonania nas, że te dwie osoby są jedną istotą, trynitarze próbują nakłonić nas do przyjęcia monoteizmu jako jedynej akceptowanej formy kultu dla chrześcijan. To pułapka. Brzmi to tak: „Och, wierzysz, że Jezus jest bogiem, ale nie Bogiem. To jest politeizm. Kult wielu bogów, jak praktykują poganie. Prawdziwi chrześcijanie są monoteistami. Czcimy tylko jednego Boga.

Jak definiują to trynitarianie, „monoteizm” jest „terminem obciążonym”. Używają go jak „frazesu kończącego myśli”, którego jedynym celem jest odrzucenie wszelkich argumentów, które są sprzeczne z ich przekonaniem. Nie zdają sobie z tego sprawy, że monoteizm, tak jak go definiują, nie jest nauczany w Biblii. Kiedy trynitarianin mówi, że jest tylko jeden prawdziwy Bóg, ma na myśli to, że każdy inny bóg musi być fałszywy. Ale ta wiara nie zgadza się z faktami ujawnionymi w Biblii. Rozważmy na przykład kontekst tej modlitwy, którą ofiarowuje Jezus:

„Te słowa przemówił Jezus i wzniósł oczy ku niebu i rzekł: Ojcze, nadeszła godzina; Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Twój również Ciebie otoczył chwałą: Jak mu dałeś władzę nad wszelkim ciałem, aby dał życie wieczne wszystkim, których mu dałeś. A to jest żywot wieczny, aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś”. (Jana 17:1-3 Biblia Króla Jakuba)

Tutaj Jezus wyraźnie mówi o Ojcu, Jehowie, i nazywa go jedynym prawdziwym Bogiem. Nie obejmuje siebie. Nie mówi, że on i ojciec są jedynym prawdziwym Bogiem. Jednak w Jana 1:1 Jezus jest nazwany „bogiem”, a w Jana 1:18 jest nazwany „jednorodzonym bogiem”, a w Izajasza 9:6 jest nazwany „potężnym bogiem”. Dodaj do tego fakt, że wiemy, że Jezus jest sprawiedliwy i prawdziwy. Tak więc, kiedy nazywa Ojca, a nie siebie, „jedynym prawdziwym Bogiem”, nie ma na myśli Bożej prawdomówności ani Jego sprawiedliwości. Tym, co czyni Ojca jedynym prawdziwym Bogiem, jest fakt, że jest On ponad wszystkimi innymi bogami – innymi słowy, ostateczna moc i autorytet spoczywa na Nim. On jest źródłem wszelkiej mocy, wszelkiej władzy i źródłem wszystkich rzeczy. Wszystkie rzeczy powstały, łącznie z Synem, Jezusem, z Jego woli i tylko z Jego woli. Jeśli Bóg wszechmogący zdecyduje się spłodzić boga, tak jak zrobił to z Jezusem, nie oznacza to, że przestaje być jedynym prawdziwym Bogiem. Wręcz przeciwnie. Umacnia fakt, że jest jedynym prawdziwym Bogiem. To jest prawda, którą nasz Ojciec stara się przekazać nam, swoim dzieciom. Pytanie brzmi, czy będziemy słuchać i akceptować, czy też będziemy zdecydowani narzucić naszą interpretację tego, jak należy czcić Boga?

Jako badacze Biblii musimy uważać, aby nie przedkładać definicji przed rzecz, którą ma ona definiować. To jest tylko słabo zamaskowane eisegeza— narzucanie własnych uprzedzeń i uprzedzeń na tekst biblijny. Powinniśmy raczej spojrzeć na Pismo i określić, co ono objawia. Musimy pozwolić, by Biblia do nas przemówiła. Tylko wtedy możemy być odpowiednio przygotowani do znajdowania właściwych terminów opisujących ujawniane prawdy. A jeśli nie ma w naszym języku terminów, które właściwie opisałyby rzeczywistość objawioną przez Pismo Święte, to musimy wymyślać nowe. Na przykład nie było odpowiedniego terminu na opisanie miłości Bożej, więc Jezus chwycił rzadko używane greckie słowo oznaczające miłość: agapai przekształcił go, czyniąc z niego dobry użytek, aby szerzyć słowo Bożej miłości do świata.

Monoteizm, zdefiniowany przez trynitarzy, nie objawia prawdy o Bogu i Jego Synu. To nie znaczy, że nie możemy używać tego terminu. Nadal możemy go używać, o ile zgodzimy się na inną definicję, pasującą do faktów z Pisma Świętego. Jeśli monoteizm oznacza, że ​​istnieje tylko jeden prawdziwy Bóg w sensie jednego źródła wszystkich rzeczy, który jako jedyny jest Wszechmogący; ale dopuszcza, że ​​są inni bogowie, zarówno dobrzy, jak i źli, wtedy mamy definicję, która pasuje do dowodów w Piśmie.

Trynitarze lubią cytować wersety takie jak Izajasz 44:24, które ich zdaniem dowodzą, że Jehowa i Jezus to ta sama istota.

„Oto, co mówi Pan, twój Odkupiciel, który cię ukształtował w łonie matki: Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego, który rozciągam niebiosa, który sam rozpościera ziemię”. (Izajasza 44:24 NIV)

Jezus jest naszym Odkupicielem, naszym Zbawicielem. Ponadto mówi się o nim jako o twórcy. Kolosan 1:16 mówi o Jezusie „w Nim wszystko zostało stworzone [i] wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone”, a Jana 1:3 mówi: „Przez Niego wszystko się stało; bez niego nic się nie stało, co się stało”.

Biorąc pod uwagę te dowody biblijne, czy rozumowanie trynitarne jest słuszne? Zanim odpowiemy na to pytanie, pamiętaj, że mowa jest tylko o dwóch osobach. Nie ma tu wzmianki o duchu świętym. Tak więc w najlepszym przypadku patrzymy na dualność, a nie na trójcę. Osoba szukająca prawdy ujawni wszystkie fakty, ponieważ jej jedynym celem jest dotarcie do prawdy, jakakolwiek by ona nie była. Moment, w którym dana osoba ukrywa lub ignoruje dowody, które nie potwierdzają jej stanowiska, jest momentem, w którym powinniśmy widzieć czerwone flagi.

Zacznijmy od upewnienia się, że to, co czytamy w New International Version, jest dokładnym tłumaczeniem Izajasza 44:24. Dlaczego słowo „LORD” jest pisane wielką literą? Jest on pisany wielką literą, ponieważ tłumacz dokonał wyboru opartego nie na dokładnym przekazaniu znaczenia oryginału – jedynego nadrzędnego obowiązku tłumacza – ale raczej na swoich religijnych uprzedzeniach. Oto kolejne tłumaczenie tego samego wersetu, które ujawnia, co kryje się za Panem pisanym wielką literą.

„Tak mówi Jehowa, twój Odkupiciel, i Ten, który cię ukształtował od łona matki: „Ja jestem” Jehowa, który czyni wszystko; który sam rozciąga niebiosa; który sam rozsiewa ziemię; (Izajasza 44:24 Biblia światowa w języku angielskim)

„Pan” to tytuł i jako taki może być stosowany do wielu osób, nawet ludzi. Jest zatem niejasny. Ale Jehowa jest wyjątkowy. Jest tylko jeden Jehowa. Nawet Syn Boży, Jezus, jednorodzony bóg, nigdy nie jest nazywany Jahwe.

Nazwa jest unikalna. Tytuł nie jest. Umieszczenie PAN zamiast imienia Bożego, JHWH lub Jehowa, zaciera tożsamość osoby, do której się odnosimy. W ten sposób pomaga Trynitarianinowi promować jego program. Aby wyjaśnić zamieszanie spowodowane używaniem tytułów, Paweł napisał do Koryntian:

„Bo choćby byli tacy, którzy nazywani są bogami, czy to w niebie, czy na ziemi; bo wielu jest bogów i wielu panów; jednak dla nas jest jeden Bóg Ojciec, z którego jest wszystko, a my dla Niego; i jednego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego wszystko, a my przez niego”. (1 Koryntian 8:5, 6 ASV)

Widzisz, Jezus jest nazywany „Panem”, ale w przedchrześcijańskich Pismach Jehowa jest również nazywany „Panem”. Właściwe jest nazywanie Boga Wszechmogącego, Panie, ale nie jest to tytuł wyłączny. Nawet ludzie go używają. Tak więc, usuwając wyjątkowość, jaką przekazuje imię, Jehowa, tłumacz Biblii, który zwykle jest trynitarianinem lub zależny od swych trynitarnych patronów, zaciera rozróżnienie nieodłącznie związane z tym tekstem. Zamiast bardzo konkretnego odniesienia do Boga Wszechmogącego noszonego w imieniu Jehowa, mamy nieokreślony tytuł, Pan. Gdyby Jehowa chciał, by jego imię zostało zastąpione tytułem w Jego natchnionym Słowie, to by to uczynił, nie sądzisz?

Trynitarianin będzie rozumował, że skoro „Pan” mówi, że sam stworzył ziemię, a Jezus, który jest również nazywany Panem, stworzył wszystkie rzeczy, to muszą one być tą samą istotą.

Nazywa się to hiperliteralizmem. Najlepszym sposobem radzenia sobie z hiperdosłownością jest postępowanie zgodnie z radą zawartą w Księdze Przysłów 26:5.

„Odpowiedz głupcowi zgodnie z jego głupotą, albo stanie się mądry we własnych oczach”. (Przysłów 26:5 Chrześcijańska Biblia Standardowa)

Innymi słowy, weź głupie rozumowanie do logicznego i absurdalnego wniosku. Zróbmy to teraz:

Wszystko to spadło na króla Nabuchodonozora. Pod koniec dwunastu miesięcy spacerował po królewskim pałacu Babilonu. Król przemówił i powiedział: Czy nie jest to wielki Babilon, który zbudowałem? do królewskiego przybytku mocą mojej potęgi i ku chwale mego majestatu? (Daniela 4:28-30)

Masz to. Król Nabuchodonozor zbudował całe miasto Babilon, wszystko przez swoją małą samotność. Tak mówi, więc tak zrobił. Hiperliteralizm!

Oczywiście wszyscy wiemy, co oznacza Nabuchodonozor. Sam nie zbudował Babilonu. Prawdopodobnie nawet tego nie zaprojektował. Zaprojektowali go wykwalifikowani architekci i rzemieślnicy i nadzorowali budowę wykonywaną przez tysiące niewolniczych robotników. Jeśli trynitarianin może zaakceptować koncepcję, że ludzki król może mówić o budowaniu czegoś własnymi rękami, skoro nigdy nie podniósł młotka, dlaczego dławi się myślą, że Bóg może użyć kogoś do wykonania jego pracy, a mimo to słusznie twierdzi, że sam to zrobił? Powodem, dla którego nie akceptuje tej logiki, jest to, że nie wspiera ona jego programu. To znaczy eisegeza. Wczytanie własnych pomysłów do tekstu.

Co mówi werset biblijny: „Niech wysławiają imię Jehowy, bo on rozkazałi zostały stworzone.” (Psalm 148)

Jeśli Jehowa mówi, że zrobił to sam w Księdze Izajasza 44:24, komu dowodził? Samego siebie? To bez sensu. „'Rozkazałem sobie stworzyć, a potem posłuchałem mojego polecenia' tak mówi Pan”. Nie sądzę.

Musimy być gotowi zrozumieć, co Bóg ma na myśli, a nie to, co chcemy, aby miał na myśli. Klucz znajduje się właśnie w Pismach Chrześcijańskich, które właśnie przeczytaliśmy. Kolosan 1:16 mówi, że „wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone”. „Przez niego i dla niego” wskazują dwa byty lub osoby. Ojciec, podobnie jak Nabuchodonozor, nakazał, aby rzeczy zostały stworzone. Środkiem, za pomocą którego to się dokonało, był Jezus, Jego Syn. Wszystko przez niego zostało stworzone. Słowo „przez” niesie ze sobą domniemaną ideę, że istnieją dwie strony i kanał łączący je ze sobą. Bóg, stwórca, jest po jednej stronie, a wszechświat, materialne stworzenie, po drugiej, a Jezus jest kanałem, przez który osiągnięto stworzenie.

Dlaczego mówi też, że wszystko zostało stworzone „dla niego”, to znaczy dla Jezusa. Dlaczego Jehowa stworzył wszystko dla Jezusa? Jan ujawnia, że ​​Bóg jest miłością. (1 Jana 4:8). To miłość Jehowy skłoniła Go do stworzenia wszystkiego dla swego umiłowanego Syna, Jezusa. Znowu jedna osoba robi coś dla drugiej z miłości. Dla mnie poruszyliśmy jeden z bardziej podstępnych i szkodliwych skutków doktryny o Trójcy. Przesłania prawdziwą naturę miłości. Miłość jest wszystkim. Bóg jest miłością. Prawo Mojżeszowe można streścić w dwóch zasadach. Kochaj Boga i kochaj bliźniego. „Wszystko, czego potrzebujesz to miłość” to nie tylko popularny tekst piosenki. To esencja życia. Miłość rodzica do dziecka jest miłością Boga Ojca do Jego jednorodzonego Syna. Od tego momentu miłość Boża rozciąga się na wszystkie Jego dzieci, zarówno anielskie, jak i ludzkie. Uczynienie Ojca, Syna i ducha świętego jednym bytem naprawdę zaciemnia nasze zrozumienie tej miłości, która przewyższa wszystkich innych na drodze do życia. Wszystkie przejawy miłości, które Ojciec czuje do Syna, a Syn do Ojca, zamieniają się w jakiś rodzaj boskiego narcyzmu – miłości własnej – jeśli wierzymy w trójcę. Nie sądzę? I dlaczego Ojciec nigdy nie wyraża miłości do ducha świętego, jeśli jest on osobą, i dlaczego duch święty nie wyraża miłości do Ojca? Znowu, jeśli to osoba.

Innym fragmentem, którego nasz trynitarianin użyje „do udowodnienia”, że Jezus jest Bogiem Wszechmogącym, jest ten:

„Wy jesteście moimi świadkami”, mówi Pan, „i moim sługą, którego wybrałem, abyście mnie poznali, uwierzyli mi i zrozumieli, że to ja jestem. Przede mną nie powstał żaden bóg, ani po mnie nie będzie. Ja sam jestem Panem, a oprócz mnie nie ma Zbawiciela. (Izajasza 43:10, 11 NIV)

Są dwa elementy z tego wersetu, których Trynitarianie trzymają się jako dowód swojej teorii. Znowu nie ma tu wzmianki o duchu świętym, ale pomińmy to na chwilę. Jak to dowodzi, że Jezus jest Bogiem? Cóż, rozważ to:

„Bo nam się rodzi dziecko, nam syn jest dany, a rząd będzie na jego barkach. I będzie nazywany Cudownym Doradcą, Bogiem Mocnym, Ojcem Odwiecznym, Księciem Pokoju”. (Izajasza 9:6 NIV)

Więc jeśli nie było Boga utworzonego przed ani po Panu, a tutaj, w Izajaszu, mamy Jezusa nazwanego Bogiem Mocnym, to Jezus musi być Bogiem. Ale czekaj, jest więcej:

„Dzisiaj w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel; jest Mesjaszem, Panem”. (Łukasza 2:11 NIV)

Masz to. Pan jest jedynym Zbawicielem, a Jezus nazywany jest „Zbawicielem”. Więc muszą być takie same. Oznacza to, że Maryja urodziła Boga Wszechmogącego. Jahza!

Oczywiście jest wiele wersetów, w których Jezus jednoznacznie nazywa swojego Ojca Bogiem różnym od niego.

„Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Mateusza 27:46 NIV)

Czy Bóg opuścił Boga? Trynitarianin może powiedzieć, że Jezus tutaj, osoba, mówi, ale to, że jest Bogiem, odnosi się do jego natury. Dobrze, więc moglibyśmy po prostu przeredagować to jako: „Moja natura, moja natura, dlaczego mnie opuściłeś?”

„Zamiast tego idź do moich braci i powiedz im: 'Wstępuję do mojego Ojca i waszego Ojca, do mojego Boga i waszego Boga'” (Jan 20:17 NIV)

Czy Bóg jest naszym bratem? Mój Boże i twój Bóg? Jak to działa, jeśli Jezus jest Bogiem? I znowu, jeśli Bóg odnosi się do swojej natury, to co? „Wstępuję do mojej natury i twojej natury”?

Łaska i pokój wam od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa. (Filipian 1:2 NIV)

Tutaj Ojciec jest wyraźnie zidentyfikowany jako Bóg, a Jezus jako nasz Pan.

„Po pierwsze, dziękuję Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, ponieważ o waszej wierze mówi się na całym świecie”. (List do Rzymian 1:8 NIV)

Nie mówi: „Dziękuję Ojcu przez Jezusa Chrystusa”. Mówi: „Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa”. Jeśli Jezus jest Bogiem, to dziękuje Bogu przez Boga. Oczywiście, jeśli przez Boga ma na myśli boską naturę osoby Jezusa, to moglibyśmy przeredagować to tak: „Dziękuję mojej boskiej naturze przez Jezusa Chrystusa…”

Mogę iść i dalej. Takich jest dziesiątki więcej: wersetów, które wyraźnie, jednoznacznie identyfikują Boga jako odrębnego od Jezusa, ale o nie… Zignorujemy wszystkie te wersety, ponieważ nasza interpretacja ma większe znaczenie niż to, co jasno stwierdzono. Wróćmy więc do interpretacji trynitarzy.

Wracając do kluczowego wersetu, Izajasza 43:10, 11, spójrzmy na to, pamiętając, że Pan pisany wielkimi literami służy do ukrycia imienia Bożego przed czytelnikiem, więc będziemy czytać od Dosłowna wersja standardowa Biblii.

„Wy [jesteście] moimi świadkami, oświadczeniem JHWH i moim sługą, którego wybrałem, abyście wiedzieli i uwiarygodnili mnie, i zrozumieli, że ja [jestem] On, przede mną nie został utworzony Bóg, a potem Mnie nie ma. Ja [jestem] YHWH, a oprócz mnie nie ma Zbawiciela. (Izajasza 43:10, 11 LSV)

AHA! Zobaczysz. Jehowa jest jedynym Bogiem. Jehowa nie został stworzony, ponieważ żaden Bóg nie został stworzony przed nim; wreszcie Jehowa jest jedynym zbawicielem. Skoro więc w Księdze Izajasza 9:6 nazwano go potężnym bogiem, a w Łukasza 2:10 nazwano go także zbawicielem, Jezus również musi być Bogiem.

To kolejny przykład trynitarnego, egoistycznego hiperdosłowności. Dobrze, więc zastosujemy tę samą regułę, co poprzednio. Księga Przysłów 26:5 mówi nam, abyśmy doprowadzili ich logikę do logicznego ekstremum.

Izajasz 43:10 mówi, że nie było innego Boga utworzonego przed Jehową ani po Nim. Jednak Biblia nazywa szatana diabłem, „bogiem tego świata” (2 Koryntian 4:4 NLT). Poza tym w tamtych czasach było wielu bogów, którym Izraelici byli winni czczenia, na przykład Baala. Jak Trynitarze obchodzą tę sprzeczność? Mówią, że Izajasz 43:10 odnosi się tylko do prawdziwego Boga. Wszyscy inni bogowie są fałszywi i dlatego są wykluczeni. Przykro mi, ale jeśli chcesz być hiperdosłowny, musisz iść na całość. Nie możesz czasami być hiperdosłowny, a innym razem warunkowy. W momencie, gdy mówisz, że werset nie oznacza dokładnie tego, co mówi, otwierasz drzwi do interpretacji. Albo nie ma Bogów — ŻADNYCH INNYCH BOGÓW — albo są bogowie, a Jehowa mówi w sensie względnym lub warunkowym.

Zadaj sobie pytanie, co w Biblii czyni boga fałszywym bogiem? Czy to dlatego, że nie ma mocy boga? Nie, to nie pasuje, ponieważ szatan ma boską moc. Zobacz, co zrobił Hiobowi:

„Kiedy on jeszcze przemawiał, przyszedł inny posłaniec i powiedział: „Ogień Boży spadł z niebios i spalił owce i sługi, i tylko ja uciekłem, aby wam o tym powiedzieć!” 1 NIV)

Co czyni diabła fałszywym bogiem? Czy to, że ma moc boga, ale nie moc absolutną? Czy posiadanie mniejszej mocy niż Jehowa, Bóg Wszechmogący, czyni cię fałszywym Bogiem? Gdzie Biblia to mówi, czy też znowu wyciągasz pochopne wnioski, aby poprzeć swoją interpretację, mój trynitarny kolego? Rozważmy przypadek anioła światła, który stał się Diabłem. Nie nabył specjalnych mocy w wyniku swojego grzechu. To nie ma sensu. Musiał je mieć cały czas. A jednak był dobry i sprawiedliwy, dopóki nie znaleziono w nim zła. Tak więc oczywiście posiadanie mocy, które są gorsze od wszechmocy Boga, nie czyni człowieka fałszywym Bogiem.

Czy zgodzisz się, że tym, co sprawia, że ​​potężna istota staje się fałszywym bogiem, jest to, że sprzeciwia się Jehowie? Gdyby anioł, który stał się diabłem, nie zgrzeszyłby, to nadal miałby całą moc, jaką ma teraz jako Szatan, która to moc czyni go bogiem tego świata, ale nie byłby fałszywym bogiem, ponieważ nie miałby stanął w opozycji do Jehowy. Byłby jednym ze sług Jehowy.

Jeśli więc istnieje potężna istota, która nie stoi w opozycji do Boga, czy nie byłaby również bogiem? Po prostu nie prawdziwego Boga. W jakim więc sensie Jehowa jest prawdziwym Bogiem. Pójdźmy do prawego boga i zapytajmy go. Jezus, bóg, mówi nam:

„A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś” (Jan 17: 3 NIV)

Jak Jezus, potężny i prawy bóg, może nazywać Jehowę jedynym prawdziwym Bogiem? W jakim sensie możemy sprawić, by to zadziałało? Skąd Jezus czerpie swoją moc? Skąd czerpie swój autorytet? Skąd czerpie swoją wiedzę? Syn otrzymuje to od Ojca. Ojciec, Jehowa, nie otrzymuje Swojej mocy, autorytetu ani wiedzy od syna, od nikogo. Tak więc tylko Ojciec może być nazwany jedynym prawdziwym Bogiem i tak nazywa go Jezus, syn.

Klucz do zrozumienia tego fragmentu Izajasza 43:10, 11 znajduje się w ostatnim wersecie.

„Ja, nawet ja, jestem Jehową, a oprócz mnie nie ma zbawiciela”. (Izajasza 43:11 NIV)

Znowu nasz trynitarny kolega powie, że Jezus musi być Bogiem, ponieważ Jehowa mówi, że poza Nim nie ma innego Zbawiciela. Hiperliteralizm! Przetestujmy to, szukając gdzie indziej w Piśmie, aby raz przećwiczyć badania egzegetyczne i pozwolić Biblii dostarczyć odpowiedzi, zamiast słuchać ludzkich interpretacji. Chodzi mi o to, czy nie tak zrobiliśmy jako Świadkowie Jehowy? Posłuchaj interpretacji mężczyzn? I spójrz, dokąd nas to zaprowadziło!

„Kiedy dzieci Izraela wołały do ​​Jehowy, Jehowa wzbudził wybawiciela dla dzieci Izraela, który ich ocalił, nawet Otniela, syna Kenaza, młodszego brata Kaleba”. (Sędziów 3:9 WEB)

Tak więc Jehowa, który mówi, że poza Nim nie ma zbawiciela, wzbudził zbawiciela w Izraelu w osobie Otniela, sędziego Izraela. Nawiązując do tamtych czasów w Izraelu, prorok Nehemiasz miał do powiedzenia:

„Dlatego wydałeś ich w ręce ich wrogów, którzy sprawili, że cierpieli. A w czasie ich cierpienia wołali do Ciebie, a Ty ich wysłuchałeś z nieba i według Twego wielkiego miłosierdzia dałeś im zbawicieli, którzy wybawili ich z rąk ich wrogów”. (Nehemiasza 9:27 ESV)

Jeśli w kółko jedynym, który zapewnia ci zbawiciela, jest Jehowa, to całkiem słusznie byłoby powiedzieć, że twoim jedynym zbawicielem jest Jehowa, nawet jeśli to wybawienie przybrało postać ludzkiego przywódcy. Jehowa posłał wielu sędziów, aby ocalili Izrael, a w końcu posłał sędziego całej ziemi, Jezusa, aby na zawsze wybawił Izraela — nie wspominając o reszcie z nas.

Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. (Jana 3:16 KJV)

Gdyby Jehowa nie posłał swojego Syna, Jezusa, czy bylibyśmy zbawieni? Nie. Jezus był narzędziem naszego zbawienia i pośrednikiem między nami a Bogiem, ale ostatecznie to Bóg, Jehowa, nas zbawił.

„A każdy, kto wzywa imienia Pana, będzie zbawiony”. (Dz 2:21 BSB)

„Zbawienie nie istnieje w nikim innym, bo nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni”. (Dz 4:12 BSB)

„Poczekaj chwilę”, powie nasz przyjaciel trynitarny. „Te ostatnie wersety, które przed chwilą zacytowałeś, dowodzą Trójcy, ponieważ Dzieje Apostolskie 2:21 cytują z Joela 2:32, który brzmi: „Stanie się, że każdy, kto będzie wzywał imienia Jehowy, będzie zbawiony”; (Joela 2:32 WEB)

Będzie argumentował, że zarówno w Dziejach Apostolskich 2:21, jak i ponownie w Dziejach Apostolskich 4:12 Biblia wyraźnie odnosi się do Jezusa.

Dobra, to prawda.

Będzie też argumentował, że Joel wyraźnie odnosi się do Jehowy.

Znowu tak, jest.

Z takim rozumowaniem nasz Trynitarianin dojdzie do wniosku, że Jehowa i Jezus, chociaż są dwiema różnymi osobami, muszą być jedną istotą — oboje muszą być Bogiem.

Hej, Nelly! Nie tak szybko. To ogromny skok logiki. Ponownie, pozwólmy, aby Biblia wyjaśniła nam sprawy.

„Już nie pozostanę na świecie, ale oni wciąż są na świecie i przychodzę do ciebie. Ojcze Święty, chroń ich mocą Twego imienia, imię, które mi dałeś, aby mogli być jednym, tak jak my jesteśmy jednym. Kiedy byłem z nimi, chroniłem ich i zapewniałem im bezpieczeństwo pod tym imieniem, które mi dałeś. Nikt nie zginął oprócz tego, który jest skazany na zagładę, aby wypełniło się Pismo”. (Jana 17:11, 12 NIV)

To jasno pokazuje, że Jehowa nadał swoje imię Jezusowi; że moc Jego imienia została udzielona Jego Synowi. Tak więc, gdy czytamy w Joelu, że „kto wzywa imienia Jehowy, będzie zbawiony”, a następnie w Dziejach Apostolskich 2:21, że „każdy, kto wzywa imienia Pana [Jezusa] będzie zbawiony”, nie widzimy dysharmonia. Nie musimy wierzyć, że są jedną istotą, tylko że moc i autorytet imienia Jahwe zostały dane Jego Synowi. Jak czytamy w Jana 17:11, 12, chroni nas „moc imienia Jehowy, które dał Jezusowi, abyśmy my, uczniowie Jezusa, stanowili jedno w taki sam sposób, w jaki stanowi jedność Jehowa i Jezus. Nie jednoczymy się w naturze ani ze sobą, ani z Bogiem. Nie jesteśmy Hindusami wierzącymi, że ostatecznym celem jest zjednoczenie się z naszym Atmanem, co oznacza bycie jednym z Bogiem w jego naturze.

Gdyby Bóg chciał, abyśmy wierzyli, że jest Trójcą, znalazłby sposób, by nam to przekazać. Nie pozostawiłby mądrym i intelektualnym Uczonym rozszyfrowania jego słowa i ujawnienia ukrytych prawd. Gdybyśmy sami nie potrafili tego rozgryźć, Bóg ustawiłby nas, abyśmy pokładali ufność w ludziach, przed czym nas ostrzega.

W tym czasie Jezus powiedział: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i rozumnymi, a objawiłeś je niemowlętom. (Mateusza 11:25)

Duch prowadzi małe dzieci Boże do prawdy. To nie mądrzy i intelektualiści są naszymi przewodnikami po prawdzie. Rozważ te słowa z Listu do Hebrajczyków. Co dostrzegasz?

Przez wiarę rozumiemy, że wszechświat został utworzony na polecenie Boga, tak że to, co widać, nie powstało z tego, co widzialne. (List do Hebrajczyków 11:3 NIV)

W przeszłości Bóg wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał do naszych przodków przez proroków, ale w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy i przez którego także stworzył wszechświat. Syn jest blaskiem chwały Bożej i dokładnym przedstawieniem Jego istoty, podtrzymującym wszystko swoim potężnym słowem. Po zapewnieniu oczyszczenia z grzechów usiadł po prawicy Majestatu w niebie. Stał się więc tak samo wyższy od aniołów, jak imię, które odziedziczył, jest wyższe od ich. (Hebrajczyków 1:1-4 NIV)

Jeśli wszechświat został utworzony na polecenie Boga, to komu Bóg nakazał? Sam czy ktoś inny? Jeśli Bóg ustanowił swego Syna, to jak jego Syn może być Bogiem? Jeśli Bóg wyznaczył swego Syna, aby dziedziczył wszystko, po kim on dziedziczy? Czy Bóg dziedziczy po Bogu? Jeśli Syn jest Bogiem, Bóg stworzył wszechświat przez Boga. Czy to ma sens? Czy mogę być dokładną reprezentacją siebie? To bzdura. Jeśli Jezus jest Bogiem, to Bóg jest blaskiem Bożej chwały, a Bóg jest dokładnym przedstawieniem Bożej istoty. Znowu bezsensowne stwierdzenie.

Jak Bóg może stać się lepszy od aniołów? Jak Bóg może odziedziczyć imię lepsze od ich? Od kogo Bóg dziedziczy to imię?

Nasz trynitarny przyjaciel powie: „NIE, NIE, NIE”. Nie rozumiesz tego. Jezus jest tylko drugą osobą Trójcy i jako taki jest odrębny i może dziedziczyć.

Tak, ale tutaj odnosi się do dwóch osób, Boga i Syna. Nie odnosi się do Ojca i Syna, jakby byli dwiema osobami w jednej istocie. Jeśli Trójca Święta to trzy osoby w jednej istocie i tą jedną istotą jest Bóg, to nielogiczne i błędne jest odwoływanie się w tym przypadku do Boga jako do jednej osoby poza Jezusem.

Przepraszam, mój przyjacielu trynitarny, ale nie możesz mieć tego w obie strony. Jeśli masz być hiperdosłowny, gdy pasuje to do twojego programu, musisz być hiperdosłowny, gdy tak nie jest.

W naszym tytule znajdują się dwa inne wersety, których Trynitarianie używają jako tekstów dowodowych. To są:

„Oto, co mówi Pan — twój Odkupiciel, który cię ukształtował w łonie matki: Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego, który rozciągam niebiosa, który sam rozpościera ziemię…” (Izajasz 44:24 NIV) )

„Izajasz powiedział to, ponieważ ujrzał chwałę Jezusa i mówił o nim”. (Jan 12:41 NIV)

Trynitarianin dochodzi do wniosku, że skoro Jan odwołuje się do Izajasza, gdzie w tym samym kontekście (Izajasz 44:24) wyraźnie odnosi się do Jehowy, to musi mieć na myśli, że Jezus jest Bogiem. Nie będę tego wyjaśniał, ponieważ macie teraz narzędzia do samodzielnego opracowania tego. Spróbuj.

Jest jeszcze o wiele więcej trynitarnych „tekstów dowodowych”, którymi trzeba się zająć. Postaram się z nimi uporać w kilku następnych filmach z tej serii. Na razie chcę jeszcze raz podziękować wszystkim, którzy wspierają ten kanał. Twoje wkłady finansowe podtrzymują nas. Do następnego razu.