https://youtu.be/YNud9G9y7w4

Od czasu do czasu A Wieża strażnicza pojawia się artykuł do studium, który jest tak skandaliczny, tak pełen fałszywych nauk, że nie mogę pozwolić, aby przeszedł bez komentarza. Taki jest artykuł do studium na ten tydzień od 21 do 27 listopada 2022 roku.

Tytuł artykułu do studium jest prowokacyjnym pytaniem: Czy twoje imię jest w „księdze życia”?

Oczywiście wszyscy chcemy, aby nasze imię było zapisane w Bożej Księdze Życia, ale wiara w kłamstwa i głoszenie ich nie jest dobrym sposobem, aby je tam dostać, prawda?

Artykuł rozpoczyna zdjęcie uśmiechniętych ludzi z różnych okresów historii. Podobno uśmiechają się, bo ich imiona są zapisane w „księdze życia”. Podpis brzmi: „Na przestrzeni dziejów Jehowa dodawał imiona do „księgi życia” (zobacz akapity 1-2).

Tutaj sprawy stają się trochę skomplikowane. Widzisz, po bliższym przyjrzeniu się temu obrazowi widać, że niektórzy z przedstawionych to wierni mężczyźni i kobiety z czasów przedchrześcijańskich. Chodzi o to, że mężczyźni tacy jak Noe, Hiob, Abraham, Mojżesz, Daniel, Jeremiasz i wierne kobiety, takie jak Rut, Anna, Noemi i Rahab, mają swoje imiona zapisane w Bożej księdze życia. Zgadzam się. Dlaczego więc mówię, że to trudne? Cóż, jak zobaczymy po dalszym rozważaniu tego artykułu do studium, wszyscy ci ludzie, którzy podbili świat swoją wiarą i umarli w zatwierdzonym stanie przed Bogiem, osiągnęli tylko to, że ich imiona zostały zapisane ołówkiem w Bożej księdze życia. To prawda, Ołówek! To pozwala Bogu wymazać ich z księgi życia.

 Jeśli pytasz: „Gdzie Biblia tak mówi?” najwyraźniej nie znasz publikacji Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego Strażnica. Nie ma, ale Strażnica robi i to wystarcza większości Świadków Jehowy. Pod tym względem Świadkowie przypominają katolików, których katechizm ma pierwszeństwo przed Biblią.

W każdym razie nie pozwolimy sobie już na bycie łatwowiernymi naśladowcami mężczyzn. Przyjrzymy się temu, co jest tutaj powiedziane, krytycznym okiem prawdziwego naśladowcy Chrystusa.

Och, zanim pójdę dalej, powinienem wspomnieć, że w przedstawionym tutaj pasku bocznym Podgląd czytamy: „Ten artykuł przedstawia zmianę w naszym rozumieniu słów Jezusa zapisanych w Jana 5:28, 29 dotyczących „zmartwychwstania życia” i „ zmartwychwstanie sądu”. Dowiemy się, czego dotyczą te dwa zmartwychwstania i kogo dotyczy każde z nich”.

Teraz, jeśli nie przypominasz sobie z głowy, co mówi Jan 5:28, 29, oto on:

„Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos i wyjdą: ci, którzy czynili to, co dobre, na zmartwychwstanie do życia, a ci, którzy dopuszczali się niegodziwości, na zmartwychwstanie osąd." (Jana 5:28, 29)

Nawiasem mówiąc, o ile nie zaznaczono inaczej, używam Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata we wszystkich odniesieniach do pism świętych.

Akapit 1 kończy się poleceniem przeczytania Malachiasza 3:16, który jest tekstem przewodnim artykułu. Jednak akapit ten cytuje również Objawienie 3:5 i 17:8. Objawienie jest księgą napisaną specjalnie dla chrześcijan, ale Malachiasz jest napisany specjalnie dla Żydów. Po co więc używać Malachiasza jako tekstu przewodniego zamiast lepszego odniesienia z Objawienia? Objawienie 3:5 brzmi: „W ten sposób zwycięzca będzie ubrany w białe szaty i wcale nie wymażę jego imienia z księgi życia, ale wyznam jego imię przed moim Ojcem i przed jego aniołami”. (Objawienie 3:5)

Odpowiedź leży w fakcie, że Objawienie 3:5 jest skierowane do zboru w Sardes, a wszyscy chrześcijanie w I wieku mieli nadzieję niebiańską. Przyznają to nawet publikacje Strażnicy. Ale ten artykuł jest skierowany do klasy innych owiec, która ma ziemską nadzieję ŚJ. Lepiej nie skłaniać ŚJ do drugich owiec, aby rozwodzili się nad prawdziwą nadzieją okazywaną chrześcijanom, czyli nadzieją niebiańską. Oczywiście nie mają nic przeciwko umieszczeniu odniesień w artykule, ponieważ sprawia to wrażenie, że przeprowadzili badania i wiedzą, że bardzo niewielu Świadków Jehowy będzie szukać i medytować nad wspierającymi odniesieniami biblijnymi w publikacjach. Większość woli być karmiona łyżeczką przez ludzi z Ciała Kierowniczego.

Dobra, kontynuujmy. W akapicie 2 czytamy: „Dzisiaj nasze imię może zostać zapisane w tej księdze, jeśli nawiążemy bliską, osobistą więź z Jehową, opartą na ofierze okupu złożonej przez Jego Syna, Jezusa Chrystusa. (Jana 3:16, 36)”. Osobista więź z Jehową, co? Okej, całkowicie się zgadzam. Ale zanim przejdziemy dalej, czy jest tu coś przyjętego, coś, czego właściwie nie podano nigdzie w artykule? TAk. Artykuł Strażnicy zakłada, że ​​wszyscy jego czytelnicy rozumieją, że związek, o którym mowa, dotyczy relacji przyjaciela z innym przyjacielem, ponieważ 99.9% Świadków Jehowy odmawia adopcji jako jednego z dzieci Bożych i może mieć tylko nadzieję, że zostaną nazwani jego „przyjacielem ”. Ale rozważ wersety przytoczone w tym artykule w odniesieniu do tego stwierdzenia o więzi z Jehową:

„Albowiem Bóg tak bardzo umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, tak że wszyscy, którzy w Niego wierzą nie został zniszczony, ale miał życie wieczne”. (John 3:16)

„Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto jest nieposłuszny Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży”. (Jana 3:36)

Oba pochodzą z Księgi Jana. Oto kolejny istotny werset, również z Księgi Jana, aby spojrzeć na to z właściwej perspektywy:

„Jednak wszystkim, którzy go przyjęli, dał moc, aby stali się dziećmi Bożymi, ponieważ okazywali wiarę w Jego imię. I narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli człowieka, ale z Boga”. (Jana 1:12, 13)

Widzimy z tego, że cytowane przez nich wersety faktycznie wskazują na relację ojciec-dziecko. Zachowaj tę prawdę z tyłu głowy. Idąc dalej, dochodzimy do sprawy ołówka.

A zatem imiona znajdujące się obecnie w tej księdze można wymazać, czyli wymazać, tak jakby Jehowa najpierw napisał je ołówkiem. (Obj. 3:5, przyp.). Musimy się upewnić, że nasze imię pozostanie w tej księdze, dopóki nie zostanie niejako trwale zapisane atramentem. (ust. 3)

Zgoda. Jest to zgodne z tym, co mówi Objawienie 3:5: „Ten, który zwycięża tak będzie ubrany w białe szaty i w żaden sposób nie wymażę [wymażę] jego imienia z księgi życia, ale wyznam jego imię przed moim Ojcem i przed jego aniołami”. (Objawienie 3:5)

Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty? W Pismach Chrześcijańskich zawsze odnosi się to do pomazańców. Objawienie 6:10 i 11. Dodatkowo Objawienie 3:5 odnosi się do pomazańców w Kongregacji Sardes. Mówi o zwyciężaniu w tym życiu, a nie umieraniu, zmartwychwstaniu na ziemi jako sprawiedliwy grzesznik, który nie ma podstaw biblijnych, a następnie konieczności podboju w nowym świecie, aby pozostać zapisanym w Księdze Życia.

Do ustępu 4:

Naturalnie pojawiają się pewne pytania. Na przykład, co Biblia mówi o tych, których imiona są zapisane w księdze życia, oraz o tych, których imion tam nie ma? Kiedy ci, których imiona znajdują się w tej księdze, otrzymają życie wieczne? A co z tymi, którzy umarli, nie mając nigdy sposobności poznać Jehowy? Czy to możliwe, aby ich imiona zostały zapisane w tej księdze? Na te pytania odpowiemy w tym i następnym artykule.

Akapit wprowadza wszystkie te pytania słowami „Co mówi Biblia?” Daje to czytelnikowi wrażenie, że odpowiedzi zawarte w artykule pochodzą z Biblii. Z całą pewnością nie są, jak zobaczymy.

Idąc dalej: Zgodnie z paragrafem 5, istnieje pięć – policz je – pięć różnych grup ludzi, które albo mają, albo nie mają swoich imion w Bożej Księdze Życia. Akapit 6 zaczyna się od pierwszej grupy, czyli tych, którzy tworzą dzieci Boże, ciało Chrystusa, świątynię Bożą — choć, co dziwne, w tym artykule nie wspomniano o żadnym z tych powszechnych, opisowych terminów biblijnych. To żadna niespodzianka. Artykuł koncentruje się na klasie innych owiec ŚJ. W każdym razie możemy zgodzić się, że dzieci Boże są zapisane w Bożej Księdze Życia, ponieważ tak wyraźnie mówi Pismo Święte:

„Tak, proszę również ciebie, jako prawdziwego współpracownika, abyś nadal pomagał tym kobietom, które razem ze mną walczyły o dobrą nowinę wraz z Klemensem oraz pozostałymi moimi współpracownikami, których nazwiska są w księga życia”. (Filipian 4:3)

W akapicie 7 naprawdę zaczyna się zabawa. Określa drugą grupę, „wielką rzeszę drugich owiec”. Zatrzymajmy się na chwilę i przeprowadźmy mały eksperyment. Oto program biblioteczny Strażnicy. W polu wyszukiwania wpisuję „wielką rzeszę innych owiec” i naciskam Enter.

Stwierdziliśmy, że dokładnie to wyrażenie pojawiło się ponad 300 razy w różnych publikacjach Towarzystwa Strażnica, Towarzystwo Biblijne i Traktatowe, ale czy zauważyłeś, że czegoś brakuje? Biblia! Przekład Nowego Świata! Ani razu wyrażenie to nie występuje w Piśmie Świętym. Jeśli zastanawiasz się, kim są inne owce, oto link do filmu, który zrobiłem na ten temat. Krótko mówiąc, nie ma biblijnego dowodu, który wykluczałby drugie owce z przynależności do dzieci Bożych, ciała Chrystusa, świątyni Bożej. Drugie owce z Jana 10:16 odnosi się do pogan, którzy stali się chrześcijanami po namaszczeniu duchem świętym rzymskiego setnika Korneliusza i jego rodziny.

Wszystko inne w tym akapicie jest fałszywe, ponieważ opiera się na fałszywym założeniu, że wielka rzesza i drugie owce są prawymi, ziemskimi przyjaciółmi Boga. Ustęp 7 ciąg dalszy:

Druga grupa składa się z wielkiej rzeszy innych owiec. Czy ich imiona są teraz zapisane w księdze życia? TAk. Czy ich imiona nadal będą w księdze życia po tym, jak przeżyją Armagedon? TAk. (Obj. 7:14)

Teraz mamy tak zwaną wielką rzeszę innych owiec, które przeżyły Armagedon. Jako dowód cytują Objawienie 7:14. to brzmi:

„Więc od razu powiedziałem do niego: „Mój panie, ty jesteś tym, który wie”. I powiedział do mnie: „To są ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swoje szaty i wybielili je we krwi Baranka”. (Objawienie 7:14)

W tym wersecie nie ma wzmianki o Armagedonie ani o innych owcach. Więc teraz musimy wyciągnąć pochopny wniosek, który nie ma oparcia w Piśmie Świętym, że wielka rzesza to inne owce, że inne owce nie są namaszczone i nie należą do pierwszej grupy wspomnianej w akapicie 6, mimo że w tym opisie w Objawieniu są one ukazany jako stojący w miejscu najświętszym (naos), które reprezentuje niebo. Ponadto musimy zaakceptować fakt, że wielki ucisk to w rzeczywistości Armagedon, mimo że Biblia nigdy nie łączy tych dwóch rzeczy. To dużo założeń, nie sądzisz? Och, cokolwiek! To tylko kwestia życia i śmierci, nie czekaj, źle się wyraziłem, to tylko kwestia życia wiecznego i wiecznej śmierci.

Ale jeszcze nie skończyliśmy. W akapicie 7 czytamy więcej: „Jezus powiedział, że ci, którzy mają usposobienie owiec, odejdą „do życia wiecznego”” (Mat. 25:46).

Nagle przechodzą od metafory „drugie owce” do porównania „owce podobne”. Hmm, cóż, przynajmniej dostarczają jakiś dowód. Przeczytajmy Mateusza 25:46, dobrze?

Ci odejdą w wieczne odcięcie, prawi zaś do życia wiecznego”. (Mateusza 25:46)

Nie widzę tam dowodu, a ty? W jaki sposób Ciało Kierownicze wymyka się cytowaniu wersetu, który odnosi się do namaszczonych dzieci Bożych i odnosi się do ich ulubionej grupy, drugich owiec, które są po prostu dobrymi przyjaciółmi Boga? Robią to, bawiąc się jedną z przypowieści Jezusa o owcach i kozach i stosując ją tak, aby pasowała do ich teologii. Omówiłem to obszernie w innym filmie, a tutaj jest również link do tego.

Ale żeby pokazać, że ten werset z Ewangelii Mateusza nie jest żadnym dowodem, rozważmy, że wcześniej w tej przypowieści czytamy: „Wtedy Król powie tym po swojej prawicy: ‚Pójdźcie, błogosławieni przez mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata”. (Mateusz 25:34)

ŚJ inne owce nie odziedziczą Królestwa! To nie są dzieci Boże. To tylko jego przyjaciele. Nic nie dziedziczą. Dzieci dziedziczą. Według teologii ŚJ wszystko to ma się wydarzyć w Armagedonie. Dzięki temu tak zwani „podobni do owiec” odchodzą do życia wiecznego zaraz po Armagedonie, ale reszta akapitu 7 nie mówi o tym. Zamiast tego teologia JW twierdzi, że „ci, którzy przeżyją Armageddon, nie otrzymają natychmiast życia wiecznego. Ich imiona pozostaną niejako zapisane ołówkiem w księdze życia. Podczas Tysiącletniego Panowania Jezus „będzie ich pasł i poprowadzi ich do źródeł wód życia” (Mat. Imiona tych, którzy pozytywnie zareagują na wskazówki Chrystusa i ostatecznie zostaną uznani za wiernych Jehowie, zostaną trwale zapisani w księdze życia (odczytaj Objawienie 7:16, 17).

Cóż, to z pewnością pozbawia wiatr żagli wspaniałej przypowieści Jezusa. Kozy idą na wieczną zagładę. Tyle może zrozumieć Jezus. Nie zasługują na żadną szansę w życiu. Ale co do owiec, nie jest tego taki pewien. Musi dać im kolejne tysiąc lat na udowodnienie swojej wartości. Czy to ma dla ciebie jakiś sens? Czy wydaje się to zgodne z tonem tej przypowieści? Czy mówi o dwóch skutkach, czarnym i białym, wiecznej śmierci lub wiecznym życiu? A może mówi o trzech: wiecznej śmierci i może wiecznym życiu, a może bardziej wiecznej śmierci?

Nie będę tracił czasu na czytanie Objawienia 7:16, 17, ponieważ, jeśli jeszcze nie zgadłeś, nie ma to żadnego związku z Armagedonem, drugimi owcami czy przypowieścią Jezusa.

Paragraf 8 rozpoczyna się stwierdzeniem: „trzecia grupa obejmuje kozły, które zostaną zniszczone w Armagedonie."

Kiedy byłem Świadkiem Jehowy, wierzyłem, że wszyscy umrą w Armagedonie, z wyjątkiem małej grupy wiernych Świadków Jehowy. Nigdy nie przyszło mi do głowy kwestionować faktu, że Biblia tak naprawdę nie mówi, że wszyscy umrą w Armagedonie. Słowo to pojawia się w Biblii tylko raz. Tylko raz, w Objawieniu 16:16. Wprawdzie mówi o wojnie między królami ziemi a Bogiem, ale nie mówi nic o ogólnoświatowym ludobójstwie ani nigdy nie nazywa Armagedonu Dniem Sądu. Według Świadków Dzień Sądu to tysiącletnie panowanie Chrystusa, więc czy teraz istnieją dwa dni sądu, jeden przed Armagedonem, który trwa tylko przez krótki czas, a drugi trwa tysiąc lat? Dwa dni sądu? Może zamiast tego moglibyśmy nazwać to weekendem sądu. To byłoby bardziej spójne, prawda?

Akapit 9 przedstawia dwie ostatnie grupy według teologii Strażnicy: „Biblia mówi o dwóch grupach ludzi, którzy zmartwychwstaną z perspektywą życia wiecznego na ziemi, „sprawiedliwych” i „nieprawych”. (Przeczytaj Dzieje Apostolskie 24:15).”

Nie, nie! tak nie jest!! Dzieje Apostolskie 24:15 mówią o dwóch zmartwychwstaniach, tak, ale nie mówi nic o tym, gdzie zostaną wskrzeszeni.

„I mam nadzieję w Bogu, na którą ci ludzie również czekają, że nastąpi zmartwychwstanie zarówno sprawiedliwych, jak i nieprawych”. (Dzieje 24:15)

Pomyśl o tym przez chwilę. Paweł miał nadzieję panowania z Chrystusem w Królestwie Bożym. Wszyscy chrześcijanie w jego czasach podzielali tę nadzieję. Nie ma innej nadziei dla sprawiedliwych wyrażonej w Pismach Chrześcijańskich. Jest tylko jedna nadzieja. Sam Paweł napisał: „. . .jedność ducha w jednoczącej więzi pokoju. Jest jedno ciało i jeden duch, tak jak zostaliście powołani do tego jedna nadzieja twojego powołania; jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich”. (Efezjan 4:3-6)

Więc kiedy Paweł mówił o dwóch zmartwychwstaniach, z których jedno dotyczyło sprawiedliwych, czy naprawdę myślisz, że nie mówił o swojej nadziei na zmartwychwstanie? Nadzieja, którą głosił wszędzie? Czy sądzisz, że zignorował nadzieję zmartwychwstania każdego żyjącego wówczas chrześcijanina i zamiast tego myślał o kolejnym zmartwychwstaniu sprawiedliwych? Mniejsze zmartwychwstanie sprawiedliwych? Grupa sprawiedliwych, która nie pojawi się przez 2,000 lat? Grupa sprawiedliwych, która nie byłaby tak sprawiedliwa jak pierwsza grupa, ponieważ pierwsza grupa nie musi przechodzić przez dodatkowy tysiącletni okres próbny.

W akapicie 10 czytamy o tych prawych przywiązanych do ziemi: „Oznacza to, że gdy prawi zostaną przywróceni do życia na ziemi, ich imiona zostaną zapisane w księdze życia, choć początkowo „ołówkiem”. (Łk 14:14)”

Tak więc ich nazwiska nie są jeszcze zapisane atramentem, ale wciąż ołówkiem. Następnie wrzucają odniesienie do Pisma Świętego, aby dać leniwemu i ufnemu Świadkowi złudzenie, że Biblia popiera ten pomysł. Ale kiedy spojrzysz na to odniesienie, nie znajdziesz dla niego żadnego wsparcia.

„…i będziesz szczęśliwy, bo oni nie mają nic, czym mogliby ci się odwdzięczyć. Albowiem odpłatę otrzymasz przy zmartwychwstaniu prawych”. (Łk 14:14)

To nie ma nic wspólnego z tym, że czyjeś imię jest zapisane w księdze życia w ołówku. Kiedy Jezus wypowiedział te słowa, miał na myśli zmartwychwstanie do życia w królestwie Bożym, które było jedyną nadzieją zmartwychwstania, o której mówił. Potwierdzają to wszyscy pisarze biblijni, mówiąc o usługowaniu z nim jako królowie i kapłani. Nic w jego słowach nie mówi o ziemskim zmartwychwstaniu prawych chrześcijan.

W paragrafach 13 i 14 dochodzimy do nowego zrozumienia JW Jana 5:29. Zaczyna się od półprawdy:

Jezus mówił też o tych, którzy zmartwychwstaną tu na ziemi. Powiedział na przykład: „Nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos i wyjdą: ci, którzy czynili dobro, na zmartwychwstanie życia, a ci, którzy dopuszczali się niegodziwości, na zmartwychwstanie sądu. ” (Jana 5:28, 29). Co Jezus miał na myśli? (ust. 13)

Oczywiście ci, którzy dopuszczali się niegodziwości, nie dostąpią zmartwychwstania do królestwa niebios. Niesprawiedliwi ludzie mogli zmartwychwstać tylko na ziemi, a nie w niebie (potwierdza to 1 List do Koryntian 15:50). Półprawda! Druga połowa prawdy to kłamstwo.

Na tym musimy się zatrzymać, ponieważ w następnych dwóch akapitach jest tyle dezinformacji i zamieszania, że ​​łatwo się pogubić i nie odróżnić prawdy od fałszu.

Zadaj sobie następujące pytanie: O ilu zmartwychwstaniach mówi Jezus? Dwa! Tylko dwa. Jeden do życia, drugi do sądu. To właśnie zanotował tutaj apostoł Jan, mówiący o Jezusie. Ten sam apostoł otrzymał Objawienie, w którym podaje nam więcej szczegółów na temat pierwszego z tych zmartwychwstań, zmartwychwstania do życia.

I widziałem trony i tych, którzy na nich siedzieli otrzymali władzę sądzenia… I ożyli i panowali jako królowie z Chrystusem przez 1,000 lat… To jest pierwsze zmartwychwstanie. Szczęśliwy i święty jest każdy, kto ma w tym udział pierwsze zmartwychwstanie; nad nimi druga śmierć nie ma władzy, ale będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować przez 1,000 lat. (Objawienie 20:4-6)

To jest pierwsze zmartwychwstanie! Mówiąc o pierwszym, musi istnieć drugi. Zwróć uwagę, że ci „otrzymali władzę sądzenia”. Kogo będą sądzić? Przecież ci, którzy powrócą w drugim zmartwychwstaniu, zmartwychwstaniu na sąd.

Masz to. Jana 5:29 ładnie wyjaśniono za pomocą wersetów biblijnych, które są istotne i mają sens. Skąd Ciało Kierownicze bierze pomysł, że Jezus nie mówił o zmartwychwstaniu do życia pomazańców, aby razem z nim panowali w królestwie Bożym, ale raczej o ziemskim zmartwychwstaniu nienamaszczonych przyjaciół Boga? Są jak magik wyciągający królika z kapelusza.

Wszystko w tym artykule opiera się na fałszywym przekonaniu, że nie ma dwóch zmartwychwstań, ale trzy. Dwóch sprawiedliwych i jeden niesprawiedliwy. Spośród dwóch zmartwychwstań sprawiedliwych istnieją dwa typy sprawiedliwych. Są tacy, których prawość skutkuje życiem wiecznym po zmartwychwstaniu i tacy, którzy są w pewnym sensie sprawiedliwi. Zostali uznani przez Boga za sprawiedliwych po ich śmierci, ale Wszechmocny zabezpiecza swoje zakłady, ponieważ nie może być jeszcze pewien co do tych. Musi dać im więcej czasu.

Czy już to wyjaśniliśmy? Jezus mówi o dwóch zmartwychwstaniach: jednym do życia jako królowie i kapłani, a drugim do sądu na ziemi, który zostanie osądzony przez tych, którzy zmartwychwstaną po raz pierwszy. Nie ma trzeciego zmartwychwstania tymczasowych sprawiedliwych do życia na ziemi.

Odtąd fałszywe doktryny atakują nas szybko i wściekle.

Przeanalizujmy paragraf 15:

„Sprawiedliwi, którzy dobrze czynili przed śmiercią, otrzymają „zmartwychwstanie do życia”, ponieważ ich imiona będą już zapisane w księdze życia. (wyciąg z par. 15)”

Jeśli nie rozważysz, co one naprawdę oznaczają, to stwierdzenie jest prawdziwe, ponieważ dzieci Boże zmartwychwstają do życia w Królestwie Bożym, ale nie to mają na myśli. Ignorują tutaj zmartwychwstanie dzieci Bożych i twierdzą, że istnieje drugorzędne, pomniejsze zmartwychwstanie sprawiedliwych do ludzkiego życia na ziemi. Brednie!

„Oznacza to, że zmartwychwstanie „tych, którzy czynili dobre rzeczy” opisane w Jana 5:29, jest tym samym, co zmartwychwstanie „sprawiedliwych” wspomniane w Dziejach Apostolskich 24:15. (wyciąg z par. 15)”

Jeśli czyniłeś „dobre rzeczy” w oczach Boga i umarłeś na Jego korzyść w Jego księdze życia, to dlaczego On musi poddać cię dalszemu okresowi próby podczas tysiącletniego panowania Chrystusa? Czy zatem warunki panowania Chrystusa oraz uwięzienia diabła i demonów będą lepszą próbą wiary niż ta, którą zapewnia życie w tym niegodziwym świecie? Kiedy rozumujesz teologię ŚJ aż do jej konkluzji, robi się to naprawdę głupie, prawda?

„Zrozumienie to harmonizuje ze stwierdzeniem z Listu do Rzymian 6:7, gdzie czytamy: „Kto umarł, został uwolniony od swego grzechu”. (wyciąg z par. 15)”

Czy oni nigdy nie czytają kontekstu? Na serio!? A jeśli już o to chodzi, co powiesz na chłopaki, którzy podnieśli słownik?

Definicja „uniewinnić” oznacza „uwolnić (kogoś) od zarzutu karnego na mocy wyroku skazującego”. Osoba, która umiera w grzechu, płaci karę za swoje przestępstwo. Nie mówi się: „24 stycznia 1989 roku seryjny morderca Ted Bundy został uniewinniony lub uznany za niewinnego za swoje zbrodnie za pomocą krzesła elektrycznego”.

Co oznacza List do Rzymian 6:7, gdy mówi się, że zmarły został uniewinniony lub uznany za niewinnego swojego grzechu? Odnosi się do śmierci duchowej. Oznacza to, że przez łaskę, a nie osobistą zasługę, Bóg przebaczył nam nasze grzechy, ogłosił nas sprawiedliwymi, a nie winnymi, poprzez namaszczenie duchem świętym. (List do Galacjan 5:5)

Jest to wyraźnie widoczne w kontekście 6 rozdziału Listu do Rzymian, który pokazuje, że nie ma usprawiedliwienia dla tak zwanych uczonych Strażnicy, aby popełnili błąd, poza potrzebą poparcia ich fałszywej nadziei zmartwychwstania dwóch ziemskich.

"Widząc to umarliśmy w odniesieniu do grzechu, jak możemy dalej w nim żyć? Albo czy nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć jego zostaliśmy ochrzczeni? Więc zostaliśmy pochowani z Nim przez chrzest nasz w śmierć Jego, abyśmy jak Chrystus powstał z martwych przez chwałę Ojca, tak i my kroczyli w nowości życia... Wiemy bowiem, że nasza stara osobowość została przybita do stosu [czyli umarł] razem z nim, aby nasze grzeszne ciało było bezsilne, abyśmy już nie byli niewolnikami grzechu. Do ten, który umarł, został uwolniony od grzechu. Co więcej, jeśli umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że z Nim też żyć będziemy… Podobnie i wy, uważajcie się za umarłych w odniesieniu do grzechu ale żyjąc w odniesieniu do Boga przez Jezusa Chrystusa. (Rzymian 6:2-4, 6-8, 11)

Oprócz Pawła mamy też innego świadka, który to potwierdza. Apostoł Jan pisze:

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy Temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia. (John 5: 24)

Jesteśmy uniewinnieni z naszego grzechu, uznani za niewinnych przez sędziego całej ludzkości, dzięki łasce Bożej, którą Świadkowie nazywają „niezasłużoną życzliwością Jehowy”. Jeśli Bóg mówi, że nie jesteś martwy, to nie jesteś martwy, nawet jeśli umrzesz.

To nie jest moja myśl. To pochodzi od Pana Jezusa.

„Jezus powiedział do niej [Marty]: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, ożyje; a każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nigdy nie umrze. Wierzysz w to?” (Jana 11:25, 26).

Teraz wyodrębnijmy fałszywe nauki z paragrafu 16

A co z tymi, którzy przed śmiercią praktykowali niegodziwe rzeczy? Chociaż ich grzechy zostały zgładzone w chwili śmierci, nie ustanowili rejestru wierności. (wyciąg z par. 16)

Grzechy zmartwychwstałych grzeszników nie są wymazywane w chwili śmierci. Nie ma Pisma, które by to potwierdzało. Ale jest w Piśmie Świętym, które mówi nam, że ludzie będą musieli odpowiedzieć za wszystkie swoje grzechy.

„Dobry człowiek ze swojego dobrego skarbca wysyła dobre rzeczy, podczas gdy zły człowiek ze swojego niegodziwego skarbca wysyła złe rzeczy. Powiadam wam, że ludzie zdadzą rachunek w Dniu Sądu z każdego nieużytecznego słowa, które wypowiedzą; bo na podstawie twoich słów zostaniesz uznany za prawego i na podstawie twoich słów zostaniesz potępiony”. (Ew. Mateusza 12:35-37)

Jak mogą zdać sprawę w dniu sądu ze swoich „nieużytecznych wypowiedzi”, skoro zostały one unieważnione w chwili śmierci?

Tylko wtedy, gdy ci nieprawi odrzucą swój poprzedni niegodziwy tryb życia i poświęcić się Jehowie, czy ich imiona zostaną zapisane w księdze życia. (wyciąg z par. 16)

Gdzie Biblia mówi cokolwiek o oddaniu się Bogu? Posłuszeństwo Bogu, tak! Kochający Boże, z pewnością! Ale ta kwestia oddania, które dla Świadków symbolizuje chrzest, to kolejny wymyślony wymóg. Jeśli chcesz przeczytać szczegółową dyskusję na ten temat, kliknij ten link: (https://beroeans.net/2017/05/28/what-you-vow-pay/)

Pamiętaj, że na początku tego filmu powiedziałem, że na zdjęciu na początku artykułu w Strażnicy jest coś niejasnego. Teraz dochodzimy do tego, dlaczego to powiedziałem.

Nawet tak wierni mężowie, jak Noe, Samuel, Dawid i Daniel, będą musieli poznać Jezusa Chrystusa i wykazać się wiarą w jego ofiarę. (ust. 18)

Oto więc oświadczenie Ciała Kierowniczego Towarzystwa Strażnica. A teraz spójrzmy, co Bóg ma do powiedzenia na ten temat:

„Dzięki wierze Noe, otrzymawszy od Boga ostrzeżenie o rzeczach, których jeszcze nie widziano, okazał zbożną bojaźń i zbudował arkę dla wybawienia swych domowników; i przez tę wiarę potępił świat, i stał się dziedzicem sprawiedliwości, która wypływa z wiary”. (List do Hebrajczyków 11:7)

Noe odziedziczył sprawiedliwość wynikającą z wiary. Co to jest ta sprawiedliwość? To sprawiedliwość nie zasłużona życiem wolnym od grzechu, ale sprawiedliwość udzielona przez Boga z powodu wiary, która gładzi grzech.

„Przez wiarę Abraham, gdy został powołany, okazał posłuszeństwo i udał się do miejsca, które miał wziąć w dziedzictwo; wyszedł, choć nie wiedział, dokąd idzie….Dla oczekiwał miasta mającego prawdziwe fundamenty, którego projektantem i budowniczym jest Bóg”. (List do Hebrajczyków 11:8, 10)

Miastem, na które czekał, okazało się Nowe Jeruzalem, w którym mają zamieszkać Dzieci Boże. List do Hebrajczyków dalej opisuje wiarę wielu mężczyzn i kobiet z czasów przedchrześcijańskich, a następnie stwierdza:

„Ale teraz sięgają po lepsze miejsce, to znaczy jeden należący do nieba. Dlatego Bóg nie wstydzi się ich, aby zostali powołani jako ich Bóg przygotował dla nich miasto”. (List do Hebrajczyków 11:16)

Nie zabiegali o zmartwychwstanie ziemskie, ale o zmartwychwstanie należące do nieba, o Nowe Jeruzalem, siedzibę niebiańskiego rządu, która jest nagrodą za zmartwychwstanie sprawiedliwych.

„I cóż więcej powiem? Bo zabraknie mi czasu, jeśli będę dalej opowiadał o Gideonie, Baraku, Samsonie, Jefcie, Dawidzie, a także o Samuelu i innych prorokach. Przez wiarę oni pokonane królestwa, [to byłby między innymi Dawid] przyniósł sprawiedliwość, [to byłby Samuel] otrzymał obietnice, zamknął paszcze lwom, [to byłby Daniel] stłumił siłę ognia, uciekł przed ostrzem miecza, ze słabego stanu stał się potężny, stał się potężny w wojnie, rozgromił armie najeźdźców. Kobiety otrzymywały swoich zmarłych przez zmartwychwstanie, ale inni mężczyźni byli torturowani, ponieważ nie chcieli przyjąć uwolnienia przez jakiś okup, aby mogli osiągnąć lepsze zmartwychwstanie. (List do Hebrajczyków 11:32-35)

Ponieważ są tylko dwa zmartwychwstania, jedno na sąd na ziemi, a drugie na życie w królestwie Bożym, które zmartwychwstanie uważasz za lepsze?

„Tak, inni doświadczyli szyderstw i biczowania, a nawet więcej, łańcuchów i więzień. Kamieniowano ich, próbowano ich, przecinano piłą na pół, zabijano ich mieczem, chodzili w skórach owczych i kozich, gdy byli w potrzebie, w ucisku, maltretowani; a świat nie był ich wart”. (List do Hebrajczyków 11:36-38a)

„Świat nie był ich wart”, jednak ci ludzie chcą, abyś uwierzył, że wszyscy ci wierni mężczyźni i kobiety powrócą do życia w Nowym Świecie, wciąż w stanie grzechu, z możliwością wpisania ich imienia ołówkiem wymazani z księgi Życia, podczas gdy członkowie Ciała Kierowniczego odejdą do życia wiecznego w niebie. Myślę, że jeśli świat nie był godny tych wiernych mężczyzn i kobiet z dawnych czasów, to naprawdę nie jest wart ludzi takich jak Stephen Lett, David Splane, Tony Morris i Gerrit Losch, z których żaden nigdy nie cierpiał prześladowań za prawdę, tak jak starożytni .

Och, ale jest więcej:

„A jednak wszyscy ci, chociaż otrzymali pozytywne świadectwo dzięki swojej wierze, nie dostąpili spełnienia obietnicy, ponieważ Bóg przewidział dla nas coś lepszego, aby nie stali się doskonali osobno z nas”. (Hebrajczyków 11:39, 40)

Jezus został udoskonalony przez to, co wycierpiał. (List do Hebrajczyków 5:8) Chrześcijanie stają się doskonali przez to, co cierpimy. A przedchrześcijańscy słudzy, tacy jak Noe, Samuel, Dawid i Daniel, również zostali udoskonaleni. Tak mówi tutaj Biblia.

Zwróć uwagę na czas przeszły. Nie potrzebują zmartwychwstania i znoszenia kolejnych tysięcy lat prób, aby stać się doskonałymi. W tym kontekście bycie doskonałym nie oznacza po prostu bezgrzeszności, ale doskonałości w tym sensie, w jakim Jezus został udoskonalony: doskonale nadaje się do zadania panowania z Jezusem i sądzenia świata.

Ciało Kierownicze pomija wszystkie te dowody, ponieważ musi poprzeć swoją fałszywą doktrynę o ziemskim zmartwychwstaniu tak zwanej „wielkiej rzeszy innych owiec”.

Ten artykuł to wirtualne wymiociny fałszywych nauk. Szczerze mówiąc jest to obrzydliwość. Ale to nie koniec tego artykułu. Ostatni akapit obiecuje jeszcze więcej doktryn pochodzących od ludzi.

„Jakże ekscytujący będzie czas Tysiącletniego Panowania! Obejmie najwspanialszy program edukacyjny, jaki kiedykolwiek podjęto tutaj na ziemi. Będzie to jednak również czas oceny postępowania zarówno prawych, jak i nieprawych. (Izaj. 26:9; Dzieje 17:31). Jak będzie realizowany ten program edukacyjny? Następny artykuł pomoże nam zrozumieć i docenić to wspaniałe postanowienie. (ust. 20)”

Nie jestem pewien, czy starczy mi odwagi, by zająć się kolejnym artykułem takim jak ten, ale postaram się to zrobić i opublikować go w przyszłym tygodniu. Do tego czasu dziękuję za wsparcie. Wysyłane fundusze naprawdę pomagają nam wszystkim w Beroean Pickets w dalszym tworzeniu artykułów, książek i filmów.