ការសិក្សាសៀវភៅក្រុមជំនុំៈ

ជំពូក 6, par ។ 16-21

«កំណត់ហេតុអំពីជ័យជំនះនេះទំនងជាផ្នែកដំបូងនៃសៀវភៅ«សៀវភៅសង្គ្រាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ សៀវភៅនេះក៏មានកំណត់ហេតុអំពីការប្រយុទ្ធរបស់យោធាខ្លះដែលមិនបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរដែរ។ (cl ជំពូក។ 6 ទំ។ 64 ចុះ។ 16)

យើងគ្មានវិធីដឹងរឿងនេះទេដូច្នេះហេតុអ្វីនិយាយថាមានអ្វីមួយទំនង? ហេតុអ្វីត្រូវប៉ាន់?

នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្ដរបស់អេសេគាលអំពីរទេះនៅលើមេឃនោះព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវតំណាងដោយប្រុងប្រៀបនឹងច្បាំងនឹងសត្រូវរបស់ទ្រង់»។ (cl ជំពូក។ 6 ទំ។ 66 ចុះ។ 21)

ការរំពឹងទុកបន្ថែមទៀតបានកន្លងផុតទៅជាការពិត។ មនុស្សម្នាក់សន្មតថាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅដែលនឹងត្រូវបោះពុម្ពរាប់លានច្បាប់និងរាប់សិបភាសាបើរាប់រយភាសានឹងធ្វើកិច្ចការផ្ទះរបស់គាត់មុនពេលធ្វើសេចក្តីថ្លែងការណ៍អំពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបាននិយាយ។ ប្រសិនបើអ្នកអានជំពូកពីរដំបូងនៃអេសេគាលអ្នកនឹងមិនអាចនិយាយអំពី“ រទេះនៅលើអាកាស” ទេ។ អ្វីដែលអេសេគាលពិពណ៌នាគឺមិនដូចជារទេះសេះដែលធ្លាប់បានធ្វើនោះទេ។ បន្ថែមទៅទៀតគាត់មិនបាននិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រុងប្រៀបធ្វើសង្គ្រាមនោះទេ។

សាលាកិច្ចបម្រើផ្សាយធិបតេយ្យ

អំណានគម្ពីរ: និក្ខមនំ 23-26

"អ្នកមិនត្រូវដើរតាមហ្វូងមនុស្សដើម្បីធ្វើអំពើអាក្រក់ទេហើយអ្នកក៏មិនត្រូវបង្វែរយុត្តិធម៌ដោយផ្តល់សក្ខីកម្មដើម្បីរួមជាមួយហ្វូងមនុស្សនោះដែរ។ " (និក្ខមនំ 23: 2)

ពួកគេគួរតែដាក់វាហើយព្យួរវានៅលើជញ្ជាំងនៃសាលប្រជុំសាលប្រជុំនីមួយៗ។ ជាញឹកញាប់ខ្ញុំបានឃើញពួកអែលឌើរដើរតាមគន្លងនៃសកម្មភាពដែលមិនស្របតាមព្រះគម្ពីរដោយសារពួកគេមិនចង់មិនយល់ស្របនឹងមតិភាគច្រើន។ យើងនិយាយថាយើងមិនត្រូវបានគ្រប់គ្រងតាមបែបប្រជាធិបតេយ្យទេតែជាលក្ខណៈប្រជាធិបតេយ្យ។ ការពិតគឺថាអ្នកចាស់ទុំត្រូវពឹងផ្អែកលើឆន្ទៈរបស់មនុស្សភាគច្រើនដើម្បីជាឯកភាព (សូមអាន៖“ ឯកសណ្ឋាន”) ទោះបីវាធ្វើខុសនឹងមនសិការរបស់គេឬផ្ទុយនឹងអ្វីដែលពួកគេយល់ឃើញថាជាគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរយ៉ាងច្បាស់ក៏ដោយ។

“ បុរសរបស់អ្នកទាំងអស់ត្រូវមកបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ា ៣ ដងក្នុងមួយឆ្នាំ” ។ (និក្ខមនំ 23: 17)

នេះគឺជាយុត្តិកម្មសម្រាប់សន្និបាតប្រចាំមណ្ឌលពីរដងប្រចាំឆ្នាំនិងសន្និបាតប្រចាំស្រុកមួយ (ឥឡូវហៅថាសន្និបាតប្រចាំតំបន់) ។ មិនមានអ្វីនៅក្នុងបទគម្ពីរគ្រីស្ទសាសនាដែលបញ្ជាក់ពីគោលការណ៍នេះទេ - ភស្តុតាងបន្ថែមទៀតដែលបង្ហាញថាយើងជានិកាយគ្រីស្ទសាសនា - គ្រីស្ទសាសនាដោយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើ“ យូដាស” ។
មូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ា តម្រូវឲ្យ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើដំណើរជារៀងរាល់ឆ្នាំបីដងគឺដើម្បីរក្សាសាមគ្គីភាពរបស់ពួកគេជាប្រជាជាតិមួយ។ យើងប្រើសន្និបាតនិងមហាសន្និបាតតាមរបៀបដូចគ្នា។ ប្រសិនបើពួកគេត្រូវបានប្រើដើម្បីផ្តល់នូវការណែនាំដ៏មានអត្ថន័យទៅក្នុងសេចក្តីជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះនោះពិតជាអស្ចារ្យណាស់។ នៅពេលមួយពួកគេធ្វើដូច្នេះ។ ឥឡូវនេះពួកគេបានក្លាយជាទម្លាប់ហើយពោរពេញទៅដោយការរំ ”ក ដដែលពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ។ គេត្រូវពិនិត្យមើលកម្មវិធីសន្និបាត / សន្និបាតដែលមានតម្លៃ ១០ ឆ្នាំកន្លងមកដើម្បីឃើញថាលក្ខណៈច្រំដែលនៃព័ត៌មានដែលនាំទៅដល់ការសន្និដ្ឋានថាយើងមិនត្រូវបានបង្រៀនទេតែត្រូវបណ្តុះបណ្តាល។ ការបណ្តុះបណ្តាលមិនត្រូវការការគិតឯករាជ្យទេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយវាគួរឱ្យធុញទ្រាន់និងមិនចេះនិយាយហើយលើសពីចំណុចជាក់លាក់មួយដែលមិនមានជីវជាតិ។

«យើងនឹងចាត់ទេវតាមួយរូបអោយមកមុនអ្នកដើម្បីការពារអ្នកនៅតាមផ្លូវហើយនឹងនាំអ្នកទៅកន្លែងដែលយើងបានរៀបចំទុក។ 21 យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគាត់ហើយស្តាប់តាមសំលេងរបស់គាត់។ កុំបះបោរប្រឆាំងនឹងគាត់ឡើយដ្បិតគាត់នឹងមិនលើកលែងទោសអោយអ្នកនូវអំពើទុច្ចរិតរបស់អ្នកឡើយព្រោះឈ្មោះរបស់ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងគាត់។ “ (និក្ខមនំ 23: 20, 21)

ជាថ្មីម្តងទៀតមិនមែនខ្លឹមសារក្នុងការចាកចេញពីអ្វីដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងបទគម្ពីរទេយើងត្រូវតែប៉ាន់ស្មានថាតើទេវតានេះជានរណា។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រាប់ពីឈ្មោះរបស់គាត់ទេដូច្នេះយើងនឹងលើកបាល់ហើយរត់ជាមួយវា។

ដោយសារម៉ៃឃើលជាជើងឯកនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះយើងមានហេតុផលដើម្បីកំណត់អត្តសញ្ញាណគាត់ជាមួយទេវតាដែលមិនបញ្ចេញឈ្មោះដែលព្រះបានបញ្ជូនជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរាប់រយឆ្នាំមុន៖“ ខ្ញុំចាត់ទេវតាមួយរូបនៅមុខអ្នកដើម្បី ឲ្យ អ្នកនៅតាមផ្លូវហើយ ដើម្បីនាំអ្នកទៅកន្លែងដែលខ្ញុំបានរៀបចំ។ ” (w84 12 / 15 ទំ។ 27 'Michael the Great Prince' - តើគាត់ជានរណា?)

យើងសន្និដ្ឋានថាមីកែលជាមហាទេវតាគឺជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមុនពេលទ្រង់យាងមកផែនដី។ យើងមិនអាចបញ្ជាក់ពីបញ្ហានេះបានទេប៉ុន្តែមិនមានការព្រួយបារម្ភអ្វីទេយើងប្រាកដថាការរំពឹងទុករបស់យើងគឺពិត។ ជាមួយនឹងការបង្កើតឡើងយ៉ាងរឹងមាំនោះវាមិនមានបញ្ហាអ្វីទេក្នុងការបង្កើតការរំពឹងទុកនោះហើយសន្មតថាទេវតានៃនិក្ខមនំ 23: 20 គឺជាឈ្មោះមីកែលនេះ។ ការរំពឹងលើការរំពឹងទុក! ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរបង្ហាញថាច្បាប់នេះត្រូវបានបញ្ជូនតាមរយៈទេវតាមិនមែនព្រះរាជបុត្រាច្បងរបស់ព្រះទេ។ វាក៏បញ្ជាក់ផងដែរថាមានភាពខុសគ្នារវាងពួកទេវតានិងព្រះយេស៊ូ។ ហេតុអ្វីការរំពឹងទុករបស់មនុស្សគួរតែត្រួសត្រាយបទគម្ពីរ? (កាឡាទី 3: 19; ហេព្រើរ 1: 5,6)
និក្ខមនំ 24: 9-11 បង្ហាញអែលឌើរអិចអរអេចទី ១០ នៃអ៊ីស្រាអែលទទួលចក្ខុវិស័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អើរ៉ុនក៏នៅទីនោះដែរ។ នេះគឺដូចលោកអើរ៉ុនដែលទើបតែពីរបីសប្តាហ៍ក្រោយមកទៀតនឹងចុះចាញ់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលហើយធ្វើរូបកូនគោមាស។ នេះបង្ហាញពីគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នាដើម្បីរក្សាជំនឿរបស់យើង។ ប្រសិនបើអ្នកដែលបានឃើញគ្រោះមហន្តរាយ 70 ការសង្គ្រោះនៅសមុទ្រក្រហមនិងការបង្ហាញថាមពលដ៏អស្ចារ្យនៅឯម។ តើស៊ីណៃអាចធ្វើអ្វីនៅក្នុងម្លប់នៃភ្នំដែលញាប់ញ័រនោះអាចទៅជារូបព្រះវិញ? ចុះយ៉ាងណាចំពោះយើងដែលមិនបានឃើញអ្វីដែលត្រូវនឹងនោះ? យើងប្រហែលជាមិនធ្វើរូបកូនគោមាសទេប៉ុន្តែតើយើងធ្វើឱ្យមនុស្សប្រុសសរសើរព្រះទេ? តើយើងលះបង់ការលះបង់របស់យើងចំពោះបុរសពត់ជង្គង់ដូចពួកគេដែរឬទេ?

សាលាកិច្ចបម្រើផ្សាយធិបតេយ្យ

ទេ 1: និក្ខមនំ 25: 1-22
លេខ 2៖ មិនមានកំណត់ត្រាព្រះគម្ពីរអំពីការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់អាដាមទេ —w ទំ។ 346 par ។ 4— ទំ។ 347 par ។ 2
លេខទី 3៖ ប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់អាប្រាហាំជាគំរូដំបូងនៃជំនឿ -IT-1 ទំព័រ 28-29 par ។ 3

ការប្រជុំសេវាកម្ម

10 នាទី៖ ផ្តល់ជូនទស្សនាវដ្តីក្នុងអំឡុងខែឧសភា
10 នាទី: តម្រូវការក្នុងស្រុក
10 នាទី៖ តើយើងបានធ្វើដូចម្តេច?
 

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    21
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x