Gure iritzi-emaileetako batek defentsa bat egin zuen Jehobaren lekukoek haurren tratu txarren kasuen derrigorrezko salaketaren inguruan. Kasualitatez, nire lagun on batek defentsa berdina egin zidan. Nire ustez, Jehobaren lekukoen arteko uste estandarra islatzen du eta, beraz, iruzkinen mailan erantzuna baino gehiago eskatzen zuela uste nuen.
Horra hor defentsaren argumentua:

Errege komisioak WTk denbora luzez materiala ekoizten duela erakutsi zuen jendea haurren tratu txarren arriskuez hezten. JW politika Bibliak dioenaren arabera gauzak egitea da. Beraientzat Biblia lurraren legeen gainetik dago, baina legeak kontraesanean jartzen ez dituzten edo Bibliako zuzentarauen aurka doazen betetzen dute.
Bi lekukoen araua kongregazioko ekintzak egiteagatik soilik da, ez legezko ekintzarik egiteagatik. Gurasoei edo tutoreei dagokie legezko neurriak hartzea. Badirudi guraso askok ez dutela horrelako gaien berri eman nahi agintariei, ez baitzuten traba nahi. Errege Batzordeak komentatu duen gauzetako bat zera da: Australiak ez duela lege uniformerik halako gaien berri emateko. JWek derrigorrezkoa den estatuetan jakinaraziko dute, nahiz eta gurasoek egin nahi ez izan.
Ez da izan arazo handiak.

Ez dut komentarioa bakarrik banatu nahi, haren argumentua baizik.
Erakundea ezkutatuta egon da derrigorrezko txostenak dauden tokian betetzen dituztela. Hau sardinzar gorria da. Ondorioa da gobernuak haurren tratu txarren kasu guztiak salatzea nahitaezkoa dela nahikoa garrantzitsua dela uste ez badu, bidegabea dela salatzea ez emateagatik. Australiako Errege Batzordearen entzunaldian atera zen zera izan zen: estatu batzuek derrigorrezko txostenak dituztela eta indargabetuta zeudela. Arrazoia zera zen: derrigorrezkoa bihurtuz jendeak dena salatzen zuen zigortuak izateko beldurrez. Orduan, agintariak kexa hutsal ugarirekin murgildu ziren eta hainbeste denbora eman zieten guztiei jarraitzen, ezen beldur ziren kasu zilegiak arrakaletatik irristatuko ziren. Espero zuten derrigorrezko salaketa legea indargabetuz, jendeak gauza zuzena egingo zuela eta kasu legitimoak salatuko zituela. Lekukoek ziurrenik ez lukete espero "mundu mailako" jendeak gauza zuzena egingo duenik, baina zergatik ez genuke egingo agintariek espero dutena, maila altuago bati eusten diogula kontuan hartuta?
Egoera larri honen defentsa errazean ahazten ari garen 2 gauza daude. Lehenengoa da, nahitaezko salaketa legea egon arren, haurren tratu txarren salaketei soilik aplikatzen zaiela. Hori da salaketak ez krimenak.  Stewart jaunak, batzordeko abokatuak, argi utzi zuen delitua salatzea derrigorrezkoa dela. Haurren aurkako tratu txarren ebidentzia argiak daudenean - 2 lekuko araua ezartzea posible denean - delitua dugu eta delitu guztiak salatu behar dira. Hala ere, krimenak argi egin diren kasuetan ere, oraindik ez dugu salatu. Ezin izan dugu 1000 kasuen berri eman! Zein defentsa posible egon liteke horretarako?
2 Thend Kontua da gobernu batek ez lukeela horrelako delitu larri baten salaketen berri ematea derrigorrez egin behar. Legeak errespetatzen dituen edozein herritarren kontzientziak motibatu beharko luke goi agintariei delitu larrien berri ematera, batez ere jendearentzako arrisku argia eta presentea dela. Erakundea benetan Bibliak dioenaren arabera gauzak egiten ditugula aldarrikapenari eusteko prest badago, orduan zergatik ez dugu Biblia desobeditzen goi agintariei menpekotasuna erakusteari dagokionez, zigor kasuak geuk bakarrik kudeatzen saiatuz? (Erromatarrek 13: 1-7)
Zergatik jorratzen dugu delitu hau beste modu batean baino beste? Zergatik esaten dugu familiaren ardura soilik dela?
Esan dezagun ahizpa bat etorri zela eta zaharrei jakinarazi zien zahar bat ukuilu batetik ateratzen ikusi zuela arropetan odola zuela. Orduan, ukuilura sartu eta eraildako emakume baten gorpua aurkitu zuen. Zaharrak anaiarengana joango lirateke lehenik edo zuzenean poliziarengana joango lirateke? Haurren tratu txarren kasuak nola kudeatzen ditugun oinarrituta, anaiarengana joango lirateke. Esan dezagun anaiak bertan egotea ere ukatzen duela. Zaharrak lekuko bakar batekin ari dira orain. Haurren tratu txarren kasuak nola tratatzen ditugun oinarritzat hartuta, anaiak zaharragoak izaten jarraituko luke eta ahizpari poliziarengana joateko eskubidea duela jakinaraziko diogu. Hala egiten ez badu, inork ez du jakingo norbaitek gorpuarekin estropezu egin ezean. Jakina, ordurako, anaiak gorpua ezkutatu eta krimenaren lekua garbituko du.
"Emakume hiltzailea" "sexu abusuzko haurra" ordezkatzen baduzu, milaka aldiz egin dugu Australiako eta mundu osoan egin dugunaren eszenatoki zehatza.
Orain, zer gertatzen da aitzakia berri dugun hiltzailea serieko hiltzailea izan eta berriro hiltzen bada? Nork hartzen du odolaren errua une horretatik aurrera egiten dituen hilketa guztiengatik? Jainkoak esan zion Ezekieli gaiztoak ohartarazten ez bazituen, gaiztoak oraindik hilko zirela, baina Jehobak Ezekielen erantzukizuna izango zuela isuritako odolarengatik. Beste modu batera esanda, salatu ez zuelako odol errua jasango zuen. (Ezekiel 3: 17-21) Ez al litzateke printzipio hau aplikatuko serieko hiltzaile baten berri eman ezean? Noski! Ez al litzateke printzipioa ere aplikatuko haur tratu txarrak salatzen ez dituenean? Serieko hiltzaileak eta haurren tratu txarrak antzekoak dira, biak behin eta berriro konpultsiboak direla eta. Hala ere, serieko hiltzaileak nahiko arraroak dira haurren tratu txarrak, tragikoki, ohikoak diren bitartean.
Gure erantzukizuna kentzen saiatzen gara Biblia jarraitzen dugula aldarrikatuz. Zer da Bibliako Eskritura esaten diguna ez dugula betebeharrik kongregazioan eta komunitatean daudenak bere osasunerako eta ongizaterako oso mehatxu larri baten aurka babesteko? Ez al da hori jendearen ateak behin eta berriro jotzeko agintea aldarrikatzen dugun arrazoietako bat? Maitasunagatik egiten dugu, baztertzen badute oso arriskutsua den zerbait ohartarazteko. Hori da gure aldarrikapena! Hori eginez gero, Ezekielek ezarritako eredua jarraituz odol-errua absolbitzen ari garela uste dugu. Hala ere, mehatxua are gertuagoa denean, ez dugula horren berri eman behar esaten dugu, hala agindu ezean. Egia esan, unibertsitateko agintari gorenak agindu digu. Moisesen lege osoa 2 printzipioetan oinarritzen zen: Jainkoa beste gauza guztien gainetik maitatzea eta hurkoa zeure burua bezala maitatzea. Haurrak baldin badituzu, ez al zenuke haien ongizaterako arrisku potentzialik ezagutu nahi? Horrelako mehatxu bat ezagutzen zuen eta ohartarazi ez zuen auzokiderik maitasuna erakusten ari zela uste al zenuke? Gero, zure seme-alabak bortxatuko balituzte eta zure bizilagunak mehatxuaz jabetuko balitz eta ohartarazten ez baduzu, ez al zenioke erantzukizunik emango?
Hilketa baten lekuko bakar baten adibidean, poliziak krimenaren errua edo errugabetasuna delituaren lekutik irteten ikusi zuen anaiaren erruduntasuna edo errugabetasuna ezartzeko erabil zitezkeen ebidentzia judizialak zeuden. Horrelako kasuetan poliziari deituko genioke ziur, gertaerak finkatzeko falta zaizkigun bitartekoak dituztela jakinda. Gauza bera gertatzen da haurren tratu txarren kasuetan. Tresna hau erabiltzen ez dugula erakusten du ez garela besteekiko interesa, ezta Jainkoaren izenaren santutzea ere. Ezin dugu Jainkoaren izena santutu hura desobedituz. Erakundearen ospea babestea soilik interesatzen zaigu.
Jainkoaren legea lehenbailehen ez jarriz gero, guk geure buruaren gaineko errietak ekarri ditugu, eta hura ordezkatzen eta haren izena daramagula suposatzen dugulako, guk errieta egiten diogu. Ondorio larriak izango dira.

Meleti Vivlon

Meleti Vivlon-en artikuluak.
    21
    0
    Zure pentsamenduak maite dituzu, komentatu.x