ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះវរបិតាយើងស្រឡាញ់យើង

ដូច្នេះអ្នកត្រូវអធិដ្ឋានតាមរបៀបនេះ 'ព្រះវរបិតានៃយើង› » - ម៉ាថាយ ៦: ៩

 [ពី ws ០២/២០ ទំព័រ ២ ថ្ងៃទី ៦ ខែមេសាដល់ថ្ងៃទី ១២ ខែមេសា]

កថាខណ្ឌទី ១ និងទី ២ ចាប់ផ្តើមអត្ថបទយ៉ាងត្រឹមត្រូវដែលផ្ទុយពីវិធីដោះស្រាយសេចក្តីស្លាប់ដែលអាចចូលទៅជិតស្តេចបានប៉ុន្តែតាមរយៈការប្រៀបធៀបនោះព្រះយេហូវ៉ាបានអញ្ជើញយើងដាក់ទោសគាត់ទាំងអស់ដោយប្រើឃ្លាថា“ ព្រះវរបិតារបស់យើង” ។

 ជាឧទាហរណ៍ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ដូចជាព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតដ៏ឧត្ដមបំផុតនិងជាម្ចាស់មហាក្សត្រក៏ដោយយើងត្រូវបានអញ្ជើញ ឲ្យ ហៅលោកដោយប្រើពាក្យដែល«ស្គាល់លោក»។ (ម៉ាថាយ ៦: ៩)” (វគ្គ ២)

ហេតុអ្វីយើងអាចហៅព្រះដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដាជាព្រះវរបិតា? នៅក្នុងកាឡាទី ៤: ៤-៧ សាវកប៉ូលបានពន្យល់ថាព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបញ្ជូនជាតម្លៃលោះ ទាំងអស់.

 «ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពេលវេលាបានមកដល់ព្រះបានចាត់ព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ដែលបានកើតចេញពីស្ត្រីម្នាក់ហើយដែលបានចូលមកនៅក្រោមច្បាប់ ៥ ដើម្បី ឲ្យ ព្រះអង្គដោះលែងអ្នកដែលនៅក្រោមក្រិត្យវិន័យដើម្បី ឲ្យ យើងបាន អាចនឹងទទួលបានការអនុម័តជាកូនប្រុស។ ៦ ឥឡូវដោយសារអ្នកជាកូនប្រុសព្រះបានចាត់វិញ្ញាណនៃបុត្ររបស់លោក ឲ្យ មកក្នុងចិត្ដរបស់យើងហើយវាស្រែកថា៖ «អ័ប្បា! 5 ដូច្នេះអ្នកមិនមែនជាខ្ញុំបំរើទៀតទេគឺអ្នកជាកូនប្រុស។ ហើយបើកូនប្រុសជាអ្នកស្នងមរតកតាមរយៈព្រះផងដែរ»។

ប៉ុន្តែនោះមិនមែនជាថ្លៃលោះទាំងអស់នោះទេ។ វាក៏មានច្រើនជាងនេះទៅទៀតដូចជាខ ៥ ចែងថា“ដូច្នេះយើងនឹងទទួលបានកូនចិញ្ចឹមជាកូនចិញ្ចឹម»។

បញ្ហានេះចោទជាសំណួរដ៏ធ្ងន់ធ្ងរពីព្រោះអង្គការបង្រៀនថាមានតែចំនួនកំណត់ប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានជ្រើសរើសជាបុត្រានៃព្រះហើយថាទាំងនេះមានទិសដៅខុសគ្នា (យោងទៅតាមឋានសួគ៌) ចំពោះមនុស្សជាតិ។ យ៉ាងណាក៏ដោយសាវកប៉ុលបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូគឺដើម្បីទិញមកវិញ ទាំងអស់ នៅក្រោមច្បាប់ហើយនៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ទទួលយកការទិញនោះពួកគេក្លាយជាកូនចិញ្ចឹម។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវបានអញ្ជើញឱ្យ“ អធិស្ឋានតាមវិធីនេះ“ ព្រះវរបិតារបស់យើង” ។ មានតែកូនប្រុសឬកូនចិញ្ចឹមប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានគេអញ្ជើញនិងផ្តល់សិទ្ធិឱ្យហៅនរណាម្នាក់ថា“ ឪពុក” ។ មិត្ដភក្ដិមិនមែនទេ។

ដូចគ្នាដែរពេលកថាខណ្ឌទី ៣ និយាយត្រឹមត្រូវ ដោយសារគាត់ជាឪពុករបស់យើងយើងមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការស្តាប់បង្គាប់គាត់។ ពេលយើងធ្វើអ្វីដែលលោកសុំពីយើងយើងនឹងទទួលពរដ៏អស្ចារ្យ។ (ហេព្រើរ ១២: ៩)” បរិបទគឺថាសាវកប៉ូលកំពុងនិយាយទៅកាន់អ្នកដែលត្រូវបានគេចិញ្ចឹមជាកូនប្រុស។

ហេព្រើរ ១២: ៧-៨ ចែងថា“សម្រាប់វិន័យអ្នកកំពុងស៊ូទ្រាំ។ ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែទាក់ទងនឹងអ្នកដូចជាកូនប្រុសដែរ។ តើគាត់ជាកូនប្រុសអ្វីដែលឪពុកមិនប្រៀនប្រដៅ? ៨ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើអ្នកមិនមានវិន័យដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាបានទទួលចំណែកអ្នកពិតជាកូនដែលខុសច្បាប់ហើយមិនមែនជាកូនប្រុសទេ»។ (សម្គាល់ៈវិន័យនៅក្នុងខទាំងនេះត្រូវបានជំនួសដោយ“ ការណែនាំ” ដោយផ្អែកលើអត្ថន័យនៃពាក្យក្រិកដែលបកប្រែជាវិន័យពីព្រោះវិន័យដែលមានអត្ថន័យមានសព្វថ្ងៃជាការដាក់ទណ្ឌកម្មនិងការដាក់កម្រិតជំនួសឱ្យការបង្រៀន) ។

ដូច្នេះនៅពេលអត្ថបទនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមសរសេរជាពាក្យថា“ពរទាំងនោះរួមមានជីវិតជារៀងរហូតមិនថានៅស្ថានសួគ៌ឬនៅលើផែនដីទេ»។ វាជាការគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមដូចជាគ្មានទិសដៅនៅស្ថានសួគ៌ត្រូវបានគេណែនាំនៅក្នុងខទាំងនោះទេហើយក៏មិនមានបទគម្ពីរណាមួយដែលគាំទ្រការអះអាងនេះដែរ។

ព្រះយេហូវ៉ាជាឪពុកដែលមានការរស់នៅនិងប្រកបដោយការយកចិត្តទុកដាក់ (វគ្គ ៤-៩)

កថាខណ្ឌ 4 និយាយថា“លោកយេស៊ូបានបង្ហាញគុណសម្បត្ដិរបស់បិតាលោកយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះដូច្នេះលោកអាចនិយាយថា៖ «អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំបានឃើញបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែរ»។ (យ៉ូន។ ១៤: ៩) លោកយេស៊ូច្រើនតែនិយាយអំពីតួនាទីដែលព្រះយេហូវ៉ាបំពេញក្នុងនាមជាបិតា។ នៅក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អទាំងបួនក្បាលព្រះយេស៊ូបានប្រើពាក្យ“ ព្រះវរបិតា” ប្រមាណ ១៦៥ ដងដោយយោងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ វា​ជា​ការពិត។ ប៉ុន្តែក៏ផ្ទុយស្រឡះពីអ្វីដែលអង្គការនិងសាសនាដទៃទៀតបង្រៀនអំពីមនុស្សដែលនឹងឡើងទៅឋានសួគ៌ព្រះយេស៊ូវគឺមានតែពីរបីខប៉ុណ្ណោះនៅយ៉ូហាន ១៤:២៣ បានបង្រៀននោះ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «អ្នកណាស្រឡាញ់ខ្ញុំអ្នកនោះនឹងកាន់តាមពាក្យរបស់ខ្ញុំ។ ព្រះបិតាខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកនោះហើយព្រះបិតាក៏នឹងស្រឡាញ់អ្នកនោះដែរ យើងនឹងមកឯព្រះអង្គហើយស្នាក់នៅជាមួយព្រះអង្គ"។ វាមិនមែនជាផ្លូវផ្សេងទៀតទេគឺថាអ្នកខ្លះនឹងទៅរស់នៅក្នុងស្ថានសួគ៌ជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ (សូមមើលផងដែរវិវរណៈ ២១: ៣)

របៀបដែលឪពុករបស់យើងរស់នៅយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើង (វគ្គ ១០-១៥)

កថាខ័ណ្ឌ ១៣ ចែងអំពីការរំពឹងទុកដោយផ្អែកលើការសន្និដ្ឋាន (បង្ហាញថាមិនពិតនៅក្នុងអត្ថបទនិងការពិនិត្យឡើងវិញជាច្រើននៅលើគេហទំព័រនេះ) ថាអង្គការគឺជាអង្គការនៅលើផែនដីរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ វាមិនត្រឹមតែអះអាងថាជាដូច្នេះប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែលើសពីនេះទៅទៀតបង្ហាញថាអ្វីៗទាំងអស់ដែលអង្គការបានផ្តល់គឺថាមកពីព្រះយេហូវ៉ា។

អត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមចែងថា៖គាត់បានបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ផ្ទាល់ខ្លួនដល់យើងនៅពេលយើងរៀនសេចក្តីពិតដោយប្រើឪពុកម្តាយរបស់យើងឬគ្រូម្នាក់ទៀតដើម្បីជួយយើងឱ្យស្គាល់គាត់"។

គ្មានភ័ស្តុតាងបទគម្ពីរណាដែលថាព្រះយកចិត្ដទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងជាពិសេសហើយជួយមាតាបិតាឬគ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីររបស់យើង ឲ្យ ជួយអ្នកណារៀន "ការពិត"ដោយមិនគិតពីការពិតដែលថាតើអង្គការបង្រៀនពិតជា "ការពិត"។ នេះគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍ល្អដោយគ្មានសារធាតុណាមួយដើម្បីគាំទ្រការអះអាងនេះ។

បន្ថែមពីលើនេះទៀតព្រះយេហូវ៉ាណែនាំយើងតាមរយៈការប្រជុំក្រុមជំនុំរបស់យើង»។ ការអះអាងបែបនេះគឺមានគ្រោះថ្នាក់បើព្រះយេហូវ៉ារៀបចំ ឲ្យ យើងទទួលការបង្រៀនមិនពិតឬកុហក? ជាការពិតមិនមែនទេ។ វាជាការប្រមាថដល់យោបល់ដែលថាព្រះនឹងធ្វើដូច្នោះ។ ប៉ុន្ដែឧទាហរណ៍ការអះអាងថាក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានបំផ្លាញនៅឆ្នាំ ៦០៧ ម។ ស។ យ។ ហេតុដូច្នេះហើយឆ្នាំ ១៩១៤ បានសម្គាល់ការចាប់ផ្ដើមនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេស៊ូដែលមើលមិនឃើញអាចត្រូវគេលុបចោលតាមវិធីជាច្រើន។ ទោះបីយ៉ាងនេះក្តីអង្គការនៅតែបង្រៀនការអះអាងនេះថាជា“ សេចក្តីពិតដែលបានបើកសម្តែង” ហើយអ្នកដែលហ៊ានចោទសួរវាគឺជាអ្នកក្បត់ជំនឿ។

ពាក្យបណ្តឹងក្នុងកថាខ័ណ្ឌទី ១៤ គឺគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមនៅពេលដែលវាអះអាងថា៖ ជាផ្នែកមួយនៃការបណ្តុះបណ្តាលរបស់យើងព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដាក់វិន័យយើងនៅពេលចាំបាច់។ បណ្ដាំរបស់លោករំលឹកយើងថា៖ «អ្នកណាដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់លោកប្រៀនប្រដៅ»។ (ហេព្រើរ ១២: ៦, ៧) ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀនប្រដៅយើងតាមរបៀបជាច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍អ្វីមួយដែលយើងអានក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ឬ hear នៅឯការប្រជុំរបស់យើងអាចកែតម្រូវយើង។ ឬប្រហែលជាជំនួយដែលយើងត្រូវការគឺមកពីអ្នកចាស់ទុំ"។

ការជាប់ទាក់ទងនៅទីនេះគឺថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងទតមើលយើងហើយសំរេចថាពេលណាយើងត្រូវការការកែតម្រង់និងរៀបចំវាតាមរយៈការប្រជុំឬអ្នកចាស់ទុំចង្អុលបង្ហាញពួកយើងទៅអង្គការហើយបង្រៀនយើងដោយអាស្រ័យលើពួកគេ។ ទោះយ៉ាងណា, នេះ ពាក្យក្រិកសម្រាប់វិន័យ មធ្យោបាយ “ ការណែនាំដែលបណ្តុះបណ្តាលនរណាម្នាក់ឱ្យឈានដល់ការអភិវឌ្ឍន៍ពេញលេញ” ។

ដូចសាវកប៉ូលបានសរសេរនៅក្នុងធីម៉ូថេទី ២ ៣:១៦បទគម្ពីរទាំងអស់ត្រូវបានបំផុសគំនិតពីព្រះហើយមានប្រយោជន៍សម្រាប់ការបង្រៀនកែតម្រង់ការកែតម្រង់វិន័យ [បង្រៀន] ដោយសេចក្ដីសុចរិត” ។ ព្រះយេហូវ៉ាបាន ឲ្យ យើងនូវការណែនាំទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក។ វាអាស្រ័យលើយើងក្នុងការអានព្រះគម្ពីររបស់ទ្រង់ហើយអនុវត្តវា។ គាត់មិនបានរៀបចំការប្រជុំឬពួកអែលឌើរទេពួកគេគ្រាន់តែជាការរៀបចំរបស់អង្គការដែលបង្កើតដោយមនុស្ស។

កថាខ័ណ្ឌទី ១៩ និយាយឡើងវិញអំពីការចាត់ចែងរបស់អង្គការថាមានចំនួនកំណត់មានចំនួន ១៤៤.០០០ នាក់ដែលនឹងគ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌ដែលពួកគេតែងតែដាក់កម្រិតលើពាក្យថា“ បុត្រានិងបុត្រីនៃព្រះ” ។

ព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យចង់យកមនុស្ស ១៤៤.០០០ នាក់ចេញពីចំណោមមនុស្សជាតិដែលនឹងបំរើជាស្ដេចនិងជាសង្ឃនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់។ លោកយេស៊ូនិងអ្នកគ្រប់គ្រងរួមនឹងជួយមនុស្សដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់ ឲ្យ មានភាពល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី” ។

ការកាត់ទោសចុងក្រោយអំពីការជួយមនុស្សឱ្យក្លាយជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះគឺគ្រាន់តែជាការរំពឹងទុកសុទ្ធដោយគ្មានការគាំទ្រពីបទគម្ពីរណាមួយឡើយ។ ម៉្យាងវិញទៀតយើងរកឃើញនៅក្នុងបទគម្ពីរដែលជាវគ្គមួយដូចជាកូរិនថូសទី ១ ១៥:៥២ ប្រាប់យើងថា“ហើយមនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវប្រោស ឲ្យ រស់ឡើងវិញដែលមិនចេះរលួយ»ហើយវានឹងក្លាយជា “ ក្នុងមួយប៉ព្រិចភ្នែក” មិនអូសបន្លាយក្នុងរយៈពេលមួយពាន់ឆ្នាំ។

វិវរណៈ ២០: ៥ ដែលសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់អង្គការគឺផ្អែកលើការបកស្រាយដែលមិនសមហេតុផល។ ប្រសិនបើខនៅក្នុងវិវរណៈ ២០ មានលក្ខណៈកាលប្បវត្តិវាកាន់តែច្បាស់ថាការរស់ឡើងវិញនៅក្នុងខ ៥ ត្រូវបានពន្យល់នៅក្នុងខ ១១-១៥ ជាជាងវាមានន័យថាការរីកចម្រើនបន្តិចម្តង ៗ ទៅឥតខ្ចោះ។

សន្និដ្ឋាន

ការរួមផ្សំគ្នាធម្មតានៃពាក្យបណ្តឹងល្អនិងអន់។ ប៉ុន្តែយើងអាចងាកទៅរកបទគម្ពីរសម្រាប់ការសន្និដ្ឋានវិជ្ជមានចំពោះការពិនិត្យឡើងវិញនេះ។

វិវរណៈ ២: ២ 2-2៣ លើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យ ធ្វើដូចអេភេសូរដែលព្រះគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលថា៖យើងដឹងអំពីការប្រព្រឹត្ដរបស់អ្នកការនឿយហត់និងការស៊ូទ្រាំរបស់អ្នកហើយអ្នកមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងមនុស្សអាក្រក់បានឡើយហើយអ្នកដែលល្បងលមើលអ្នកដែលនិយាយថាពួកគេជាសាវ័កតែពួកគេមិនមែនជាអ្នករកឃើញអ្នកកុហកទេ។ ៣ អ្នករាល់គ្នាក៏ចេះស៊ូទ្រាំដែរហើយអ្នករាល់គ្នាបានតស៊ូដោយសារឈ្មោះខ្ញុំតែមិនអស់កម្លាំងឡើយ».

យើងនៅទីនេះពីព្រោះយើង“មិនអាចទ្រាំនឹងមនុស្សអាក្រក់បានទេ”។ យើងបានរកឃើញគ្នាដោយសារតែយើង“សាកល្បងអស់អ្នកដែលនិយាយថាខ្លួនជាសាវ័ក ឬខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ដែលព្រះបានជ្រើសរើសហើយអ្នកបានឃើញពួកគេនិយាយកុហក។ យើង“ក៏បង្ហាញនូវការស៊ូទ្រាំដែរ” ពីព្រោះយើងនៅតែចង់បំរើព្រះនិងព្រះគ្រីស្ទ។ ចូរយើងជួយគ្នាទៅវិញទៅមកតាមកាលៈទេសៈរបស់យើងដើម្បីកុំអោយយើងនឿយហត់។

តាដា។

អត្ថបទដោយតាដា។