តើពេលណាជាពេលត្រូវនិយាយ?

«មានពេលដែលត្រូវនៅស្ងៀមហើយមានពេលនិយាយផង» ។— សាស្ដា ៣: ១,៧

 [ពី ws ០៣/២០ ទំព័រ ២-២ ឧសភា ០៤ - ១០ ឧសភា]

ពេលនិយាយ

"ហេតុអ្វីសំខាន់ម៉្លេះដែលយើងមានភាពក្លាហានដើម្បីនិយាយពេលចាំបាច់? សូមពិចារណាឧទាហរណ៍ផ្ទុយគ្នាពីរ៖ ក្នុងករណីមួយបុរសម្នាក់ត្រូវការកែកូនប្រុសរបស់គាត់ហើយក្នុងករណីមួយទៀតស្ត្រីត្រូវប្រឈមមុខនឹងស្ដេចនាពេលអនាគត។” (វគ្គ ៤) ។

បន្ទាប់មកវាបន្ត“⁵សម្ដេចសង្ឃអេលីមានកូនប្រុសពីរនាក់ដែលគាត់ស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង។ ក៏ប៉ុន្ដែកូនប្រុសទាំងនោះមិនគោរពព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ពួកគេមានមុខនាទីសំខាន់ៗជាសង្ឃបម្រើនៅឯរោងឧបោសថ។ ប៉ុន្ដែពួកគេបានប្រើសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្លួនដោយបង្ហាញការគោរពយ៉ាងខ្លាំងចំពោះដង្វាយដែលបានថ្វាយដល់ព្រះយេហូវ៉ាហើយពួកគេបានប្រព្រឹត្ដអំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទដោយចិត្ដក្លាហាន។ (១ សំអូល ២: ១២-១៧, ២២) យោងទៅតាមច្បាប់របស់ម៉ូសេកូនប្រុសរបស់អេលីគួរទទួលមរណភាពតែការអនុញ្ញាតពីអេលីគ្រាន់តែប្រដៅតម្រង់ពួកគេយ៉ាងស្រាលហើយអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេបន្ដបម្រើនៅត្រសាល។ (ចោ។ ២១: ១៨-២១) តើព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះរបៀបដែលអេលីដោះស្រាយរឿងនោះ? គាត់បាននិយាយទៅកាន់អេលីថា“ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគោរពកូនប្រុសរបស់អ្នកច្រើនជាងខ្ញុំ?” បន្ទាប់មកព្រះយេហូវ៉ាបានតាំងចិត្ដសម្លាប់បុរសអាក្រក់ទាំងពីរនាក់នោះ។ ១ សំអូល ២:២៩, ៣៤

⁶ យើងរៀនមេរៀនសំខាន់មួយពីអេលី។ បើយើងដឹងថាមិត្ដភក្ដិឬញាតិសន្ដានម្នាក់បានបំពានច្បាប់របស់ព្រះយើងត្រូវតែនិយាយហើយរំhimកគាត់អំពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មកយើងត្រូវប្រាកដថាគាត់ទទួលបានជំនួយដែលគាត់ត្រូវការពីអ្នកតំណាងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ចារបស់ខ្ញុំ ៥:១៤) យើងមិនដែលចង់ធ្វើដូចអេលីដោយ ឲ្យ កិត្ដិយសមិត្ដភក្ដិឬញាតិសន្ដានច្រើនជាងយើងលើកកិត្ដិយសព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ វាត្រូវការភាពក្លាហានក្នុងការប្រឈមមុខជាមួយនរណាម្នាក់ដែលត្រូវការការកែតម្រូវប៉ុន្តែវាសមនឹងការខិតខំ។"។ អត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបន្ដពិនិត្យមើលគំរូរបស់អ័ប៊ីកែលភ្លាមៗ។

នេះពិតជាមានប្រយោជន៍ណាស់ប៉ុន្តែតើអ្នកបានឃើញអ្វីដែលបាត់ទេ?

ពិចារណាអំពីស្ថានភាព។

• ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះដោយសម្ដេចសង្ឃជាអ្នកតំណាងព្រះ។ អាជ្ញាធរជាបូជាចារ្យគ្មានស្តេចនៅពេលនោះទេ។
• ការឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងឆាប់រហ័សរហូតដល់សព្វថ្ងៃទោះបីយើងជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយមិនមែនយើងទាំងអស់គ្នារស់នៅក្រោមរដ្ឋាភិបាលដែលមានអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលដែលមានច្បាប់។

ទាក់ទងនឹងអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលទាំងនេះសាវកប៉ូលបានសរសេរនៅក្នុងរ៉ូម ១៣: ១“មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវចុះចូលចំពោះអាជ្ញាធរជាន់ខ្ពស់ដ្បិតគ្មានសិទ្ធិអំណាចណាមួយក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ អាជ្ញាធរដែលមានស្រាប់ឈរនៅទីតាំងរបស់ពួកគេដោយព្រះ” ។ នេះជាមូលហេតុដែលប៉ូលបន្ដនិយាយ ដូច្នេះអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងអាជ្ញាធរបានប្រឆាំងនឹងការរៀបចំរបស់ព្រះ។ …ពីព្រោះវាជារដ្ឋមន្រ្តីរបស់ព្រះសម្រាប់អ្នកសម្រាប់ភាពល្អរបស់អ្នក។ …ត្បិតវាជារដ្ឋមន្រ្តីរបស់ព្រះជាអ្នកសងសឹកដើម្បីសំដែងកំហឹងចំពោះអ្នកដែលប្រព្រឹត្ដអំពើអាក្រក់។ ហេតុដូច្នេះហើយមានមូលហេតុគួរឱ្យទាក់ទាញអារម្មណ៍ដែលអ្នកត្រូវចុះចូលមិនត្រឹមតែដោយសារកំហឹងនោះទេប៉ុន្តែក៏អាស្រ័យលើមនសិការរបស់អ្នកដែរ” រ៉ូម ១៣: ២-៥

ដូច្នេះយោងទៅតាមកថាខណ្ឌទាំងនេះក្នុងអត្ថបទនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងរ៉ូម ១៣: ១-៥ តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគួរប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាក្នុងករណីមានការចោទប្រកាន់ពីអនីតិជនចំពោះមនុស្សពេញវ័យពីការបំពានផ្លូវភេទ?

តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលគួរណែនាំអ្នកដែលរកឃើញខ្លួនឯងនៅក្នុងស្ថានភាពអកុសលមិនថាជាជនរងគ្រោះឬ of ពីការចោទប្រកាន់?

មនុស្សពេញវ័យមានសិទ្ធិអំណាចលើកុមារជាពិសេសប្រសិនបើពួកគេជាឪពុកម្តាយរបស់កុមារ។ សូម្បីតែឪពុកម្តាយដែលមិនមែនជាឪពុកម្តាយក៏មានការទទួលខុសត្រូវដែរពីព្រោះឪពុកម្តាយដែលមិនមែនជាមនុស្សពេញវ័យហើយកុមារត្រូវបានគេចាត់ទុកថាមិនតែងតែមានសមត្ថភាពក្នុងការទទួលខុសត្រូវ។

• ដូច្នេះតើមានបញ្ហាអ្វីជាមួយកូនប្រុសពីរនាក់របស់អេលី? ពួកគេមិនគោរពអ្នកមានអំណាចខ្ពស់ទេក្នុងករណីនេះគឺជាព្រះយេហូវ៉ា។ សព្វថ្ងៃនេះអ្នកដែលមានអំណាចខ្ពស់ជាងគេគឺជាអាជ្ញាធរ។
• ទីពីរកូនប្រុសរបស់អេលីរំលោភសិទ្ធិអំណាចរបស់ពួកគេ។ សព្វថ្ងៃនេះមនុស្សពេញវ័យដែលរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារក៏រំលោភសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្លួនលើកុមារនោះផងដែរ។ នេះរឹតតែពិសេសទៅទៀតបើអ្នករំលោភបំពានបានត្រូវតែងតាំងជាអ្នកដែលមានទំនុកចិត្ដក្នុងក្រុមជំនុំជាអ្នកចាស់ទុំ។
• ទីបីដូចជាកូនប្រុសរបស់អេលីបានប្រព្រឹត្ដអំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទសព្វថ្ងៃនេះមនុស្សពេញវ័យម្នាក់ដែលរំលោភបំពានផ្លូវភេទលើក្មេងនោះហើយប្រព្រឹត្ដអំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទជាមួយកូននោះព្រោះមនុស្សពេញវ័យមិនអាចរៀបការជាមួយកូននោះបានដោយស្របច្បាប់ទេ។ កុមារដែលជាក្មេងតូចមិនអាចត្រូវបានគេរកឃើញថាមានកំហុសក្នុងការយល់ព្រមឬដឹកនាំមនុស្សពេញវ័យឱ្យធ្វើខុសដូចដែលតាមនិយមន័យមនុស្សពេញវ័យត្រូវបានគេចាត់ទុកថាមានទំនួលខុសត្រូវគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដឹងកាន់តែច្បាស់នូវអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើហើយកុមារគឺដោយនិយមន័យមិនមានសមត្ថភាពយល់ពីផលប៉ះពាល់ពេញលេញនៃ សកម្មភាពរបស់វា។
• ទីបួនតើអេលីបានរាយការណ៍អំពីអាកប្បកិរិយាខុសច្បាប់របស់កូនប្រុសរបស់គាត់ទៅបូជាចារ្យដែលគ្រប់គ្រងច្បាប់ទេ? ទេគាត់បានបិទបាំងវា។ ដូច្នេះអត្ថបទនិយាយថា“យើងរៀនមេរៀនសំខាន់មួយពីអេលី។ បើយើងដឹងថាមិត្ដភក្ដិឬញាតិសន្ដានម្នាក់បានបំពានច្បាប់របស់ព្រះយើងត្រូវតែនិយាយហើយរំhimកគាត់អំពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មកយើងត្រូវប្រាកដថាគាត់ទទួលបានជំនួយដែលគាត់ត្រូវការពីអ្នកតំណាងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា"។ ដូច្នេះថ្ងៃនេះមេរៀនសំខាន់គួរជាអ្វី? ច្បាស់ណាស់ថា“ ប្រសិនបើយើងដឹងថាមិត្តភ័ក្ត្រសាច់ញាតិឬអ្នករៀបការបានរំលោភច្បាប់រដ្ឋអំណាចហើយច្បាស់ណាស់ថាច្បាប់មិនបំពាននឹងច្បាប់របស់ព្រះទេនោះយើងមានកាតព្វកិច្ចនិយាយចេញមករំremកគាត់អំពីស្តង់ដាររដ្ឋាភិបាល។ និងធ្វើឱ្យប្រាកដថាគាត់ឬនាងទទួលបានជំនួយដែលពួកគេត្រូវការពីតំណាងអាជ្ញាធរអាជ្ញាធរប៉ូលីស។ អាជ្ញាធរទាំងនេះត្រូវបានគេដាក់ជាជំនួយដ៏ល្អបំផុតដើម្បីជួយគាត់ឱ្យបញ្ឈប់ការអាក់អន់ចិត្តឬវិនិច្ឆ័យថាតើបទឧក្រិដ្ឋមួយត្រូវបានប្រព្រឹត្តិឬយ៉ាងណា។ អ្វីដែលយើងមិនធ្វើគឺរក្សាសកម្មភាពឱ្យស្ងាត់ស្ងៀមដូចអេលីបានធ្វើប្រហែលមកពីយើងច្រឡំស្រឡាញ់កេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់អង្គការដែលយើងជាផ្នែកមួយជាជាងយុត្តិធម៌។ សូមចាំថាអេលីស្រឡាញ់កេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់គាត់ច្រើនជាងយុត្តិធម៌ហើយត្រូវបានគេថ្កោលទោស។

ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមើលការបិទបាំងរបស់អេលីដែលបង្ហាញពីការមិនគោរពសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលក៏ចាត់ទុកសិទ្ធិនោះថាជាការមិនគោរពសិទ្ធិអំណាចដែលព្រះអនុញ្ញាតរបស់ពួកគេបើសព្វថ្ងៃនេះយើងត្រូវបិទបាំងឧក្រិដ្ឋកម្មបែបនេះ។ ឬការចោទប្រកាន់ពីបទឧក្រិដ្ឋបែបនេះ។

ឥឡូវនេះវាមិនងាយស្រួលទេដូចដែលអត្ថបទបាននិយាយថា“យើងត្រូវមានភាពក្លាហានក្នុងការប្រឈមមុខជាមួយនរណាម្នាក់ដែលត្រូវការការកែដំរូវ ប៉ុន្តែវាសមនឹងការខិតខំ"។ តើតាមរបៀបណាខ្លះ? វាបញ្ឈប់អ្នករំលោភបំពានមិនឱ្យធ្វើបាបអ្នកដទៃ។ វាក៏ធ្វើឱ្យពួកគេស្ថិតក្នុងទីតាំងដែលអាចជួយពួកគេបាន។

ប៉ុន្តែតើអ្នកដែលត្រូវគេរំលោភបំពានគួរតែត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងប្រឈមមុខនឹងអ្នករំលោភបំពានដោយផ្ទាល់ដែរឬទេ? ចម្លើយដ៏សាមញ្ញគឺថាតើអ្នកដែលជាមនុស្សពេញវ័យប្រឈមមុខនឹងនរណាម្នាក់ដែលអ្នកបានឃើញឃាតកម្មអ្នកដទៃដែរឬទេ? ជាការពិតមិនមែនទេ។ អ្នកទំនងជានឹងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចនិងភ័យខ្លាច។ ដូច្នេះហេតុផលបញ្ជាក់ថាក្នុងកាលៈទេសៈភាគច្រើនយើងមិនរំពឹងថាកុមារនឹងប្រឈមមុខនឹងអ្នករំលោភបំពានមនុស្សពេញវ័យទេ។

យើងក៏ត្រូវសួរសំណួរផងដែរហេតុអ្វីបានជាអង្គការមិនឆ្លៀតយកឱកាសដើម្បីបង្ហាញចំណុចទាំងនេះ?

ស្តង់ដារទ្វេ

កថាខ័ណ្ឌ ៧ និង ៨ មានករណីស្តង់ដារទ្វេរដងមួយទៀតនៅក្នុងផ្នែករបស់អង្គការ។ វានិយាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍ជុំវិញសំណើរបស់ដាវីឌសុំជំនួយពីណាបាល។ វា​និយាយ "ពេលអ័ប៊ីកែលជួបដាវីឌនាងនិយាយដោយក្លាហានគោរពនិងបញ្ចុះបញ្ចូល។ ទោះបីជាអ័ប៊ីកែលមិនត្រូវស្តីបន្ទោសចំពោះស្ថានភាពអាក្រក់ក៏ដោយនាងបានសុំទោសដល់ដាវីឌ។ នាងបានអំពាវនាវដល់គុណសម្បត្ដិល្អ ៗ របស់គាត់ហើយពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យ ជួយនាង។ (១ សាំ។ ២៥:២៤, ២៦, ២៨, ៣៣, ៣៤) ដូចអ័ប៊ីកែលយើងត្រូវមានចិត្ដក្លាហានដើម្បីនិយាយឡើងប្រសិនបើយើងឃើញនរណាម្នាក់កំពុងដើរលើផ្លូវគ្រោះថ្នាក់។ (ទំនុក។ ១៤១: ៥) យើងត្រូវតែគោរពប៉ុន្ដែយើងក៏ត្រូវមានចិត្ដក្លាហានដែរ។ ពេលយើងជូនឱវាទដល់មនុស្សម្នាក់ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់យើងបង្ហាញថាយើងជាមិត្ដស្មោះត្រង់។ សុភកំហុស 27:17"។

នៅទីនេះអង្គការនេះលើកស្ទួយឧទាហរណ៍នៃស្ត្រីដែលបានរៀបការផ្តល់ដំបូន្មានដល់បុរសដែលនាងមិនបានរៀបការជាមួយនិងបុរសដែលបានតែងតាំងជាស្តេចរបស់អ៊ីស្រាអែលនាពេលអនាគតតាមរយៈព្យាការីសាំយូអែល។ ឥឡូវនេះបើសព្វថ្ងៃនេះបងស្រីម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំចង់ព្យាយាមប្រឹក្សាជាមួយអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ជាបងស្រីហើយបើរៀបការប្ដីរបស់នាងនឹងទទួលបានឱវាទដ៏មុតមាំអំពីការរក្សាជំហររបស់នាងក្នុងក្រុមជំនុំដោយអនុញ្ញាត ឲ្យ ព្រះយេហូវ៉ាទាក់ទងនឹងអ្នកចាស់ទុំ។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកចាស់ទុំទទួលយកនិងធ្វើតាមឱវាទនោះដោយចិត្ដរាបទាប។

កថាខណ្ឌ 13 ប្រាប់យើង។ "អ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំង ឲ្យ មានមុខតំណែងជាអ្នកជឿទុកចិត្ដក្នុងក្រុមជំនុំមិនអាចធ្វើជា«មនុស្សពីរភាសា»ឬបោកបញ្ឆោតបានឡើយ។ នេះជាបញ្ហាមួយទៀត។ នៅទីនេះទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមអះអាងថាពួកអ្នកចាស់ទុំបានត្រូវតែងតាំងជាអ្នកដែលមានទំនុកចិត្ដក្នុងក្រុមជំនុំ។ ទោះយ៉ាងណានៅពេលដែលព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងនេះរំលោភសេចក្តីទុកចិត្តនោះអង្គការនឹងវិលជុំវិញហើយបានអះអាងនៅក្នុងតុលាការថាពួកគេមិនទទួលខុសត្រូវចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីដែលមើលអ្នកចាស់ទុំថាជាបុរសដែលគួរអោយទុកចិត្តនោះទេ។

 លើសពីនេះទៀតអង្គការនេះអះអាងថាវាជាទំនួលខុសត្រូវរបស់សាក្សីម្នាក់ៗមិនមែនមនុស្សចាស់ទេសូម្បីតែបញ្ហាត្រូវបានបិទបាំងក៏ដោយសារតែទស្សនៈខុសឆ្គងអំពីការសម្ងាត់។ 

គ្មានភាពស្ងៀមស្ងាត់នៅពេលដែលដល់ពេលដែលត្រូវនៅស្ងៀម

ភាគច្រើនមិនមែនក្រុមជំនុំទាំងអស់ទេដែលប្រើ«ការរក្សាការសម្ងាត់»ច្រើនពេកជាឃ្លាដែលអាចរកបាន។ នេះជួយ ឲ្យ គេនិយាយបង្កាច់បង្ខូចកេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់ស្មរបន្ទាល់ជាច្រើន ឲ្យ បន្ដនៅពីក្រោយដោយបិទទ្វារក្នុងចំណោមពួកអ្នកចាស់ទុំ។ ជាលទ្ធផលយើងអាចកំណត់គោលការណ៍មួយក្នុងចំណោមគោលការណ៍ដែលបែកបាក់ជាទូទៅបំផុតរបស់ភរិយាគឺភរិយារបស់អែលឌើរមិនដឹងពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងការសម្ងាត់នៃការប្រជុំរបស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ។ ជំនួសឱ្យការនៅស្ងៀមទាំងអ្នកចាស់ទុំនិងភរិយារបស់ចាស់ៗបានជួយធ្វើឱ្យមានការនិយាយបង្កាច់បង្ខូចដែលរីករាលដាលដល់ក្រុមជំនុំជាទូទៅដោយមិនមានអ្នកដែលនិយាយបង្កាច់បង្ខូច។

នៅស្ងៀមឬនិយាយចេញ?

ចុងបញ្ចប់មានឱកាសដ៏សំខាន់មួយទៀតនៅពេលយើងគួរនិយាយចេញមក។ ដូច្នេះយើងនៅលើគេហទំព័រនេះនឹងនិយាយហើយបន្តធ្វើនៅលើគេហទំព័រនេះ។

កាឡាទី ៦: ១ ចែងថា៖បងប្អូនអើយទោះបីបុរសម្នាក់ប្រកាន់ជំហានមិនពិតមុនពេលដែលអ្នកដឹងក៏ដោយអ្នកដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិខាងវិញ្ញាណព្យាយាមកែតម្រង់បុរសបែបនេះដោយចិត្តស្លូតបូតដូចជាអ្នកម្នាក់ៗសំឡឹងមើលខ្លួនអ្នកដោយខ្លាចអ្នកអាចនឹងត្រូវបានល្បួងផងដែរ” ។

 ទីមួយសូម្បីតែខគម្ពីរនេះក៏ត្រូវបានបកប្រែមិនត្រឹមត្រូវដែរ។ ការពិនិត្យឡើងវិញនៃការបកប្រែអន្តរក្រសួងបង្ហាញថាពាក្យនោះ "លក្ខណៈ​សម្បត្តិ" គឺជាពាក្យដែលបានបញ្ចូលហើយមិនត្រឹមត្រូវនៅក្នុងបរិបទនិងផ្លាស់ប្តូរអត្ថន័យនៃខ។ សូម​មើល ការបកប្រែតាមអ៊ិនធឺរណែតនេះ.

 "បងប្រុស” គឺសំដៅទៅលើគ្រីស្ទបរិស័ទគ្នីគ្នាមិនត្រឹមតែបុរសនិងមិនមែនដូច NWT ដែលបញ្ជាក់នោះទេមានតែពួកអែលឌើរអ្នកដែលវាគិតថាជាអ្នកដែលមាន “ លក្ខណៈសម្បត្តិខាងវិញ្ញាណ”។ »បុរស​ម្នាក់” គឺសំដៅទៅលើន័យទូទៅចំពោះនរណាម្នាក់នៃមនុស្សជាតិឬមនុស្សជាតិដូចដែលយើងនិយាយបានកាន់តែត្រឹមត្រូវនៅថ្ងៃនេះ។ ដូច្នេះខនេះគួរតែអានថា«គ្រីស្ទបរិស័ទគ្នីគ្នាទោះបីមាននរណាម្នាក់ត្រូវបានយកឈ្នះដោយការរំលងណាមួយក៏ដោយអ្នកដែលមានខាងវិញ្ញាណ (ផ្ទុយពីផែនដី) ដែលមានបាប] អាចស្តារមនុស្សបែបនេះឡើងវិញដោយស្មារតីសុភាពរាបសាពិចារណាខ្លួនឯង ក្រែងលោអ្នកត្រូវបានល្បួង [ពីព្រោះអ្នកក៏អាចដើរតាមជំហានមិនពិតដូចគ្នាដែរហើយតើអ្នកចង់ ឲ្យ គេប្រព្រឹត្តចំពោះរឿងនេះយ៉ាងដូចម្តេច?]” ។

នេះមានន័យថាអ្នកណាម្នាក់ដែលឃើញអ្នកដទៃដើរខុសផ្លូវប្រហែលជាបង្រៀនអ្វីមួយពីព្រះគម្ពីរដែលផ្ទុយពីអ្វីផ្សេងទៀតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរគួរតែទទួលយកការកែតម្រូវ។

តើវាត្រូវអនុវត្តសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

នេះមានន័យថាទោះបីជាគណៈអភិបាលត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះគ្រីស្ទ (ដែលពួកគេមិនមានភស្តុតាងមិនដូចពួកសាវ័កនៅសតវត្សរ៍ទី ១ ក៏ដោយ) ពួកគេនៅតែមិនកែខ្លួន។ ប៉ុន្តែតើពួកគេមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាប្រសិនបើការរិះគន់ឬផ្តល់ភស្តុតាងដែលថាការបង្រៀនខ្លះរបស់ពួកគេខុសតាមរបៀបធ្ងន់ធ្ងរដូចជាកាលប្បវត្តិនៃ ៦០៧BC ទៅ ១៩១៤ ឧទាហរណ៍[ខ្ញុំ]? តើពួកគេព្រមទទួលឱវាទដោយចិត្ដសុភាពរាបសាដែលបានផ្ដល់ ឲ្យ ឬទេ? ឬតើពួកគេព្យាយាមបំបិទមាត់អ្នកដែលមានសម្លេងជំទាស់ដោយដាក់ឈ្មោះពួកគេថាជាអ្នកក្បត់ជំនឿហើយបណ្តេញពួកគេចេញពីក្រុមជំនុំ?

តើវាមិនគួរឱ្យព្រួយបារម្ភទេដែលសាវ័កពេត្រុស (តែងតាំងដោយព្រះគ្រីស្ទ) មានភាពរាបទាបគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការទទួលយកដំបូន្មានពីសាវ័កប៉ូល (ដែលត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះគ្រីស្ទ) ផងដែរបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ប៉ុន្តែគណៈអភិបាល (ដោយគ្មានភស្តុតាងនៃការតែងតាំងដោយព្រះគ្រីស្ទ) បដិសេធ ទទួលយកដំបូន្មានពីនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀត?

ដើម្បីដឹងអំពីរឿងនេះយើងបោះពុម្ពផ្សាយនូវបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍បើកចំហរខាងក្រោមទៅកាន់គណៈអភិបាលនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា៖

 

គណៈអភិបាលជាទីគោរព

សូមមេត្តាទទួលយកការទូន្មាននិងការរិះគន់នេះដោយស្មារតីដែលវាត្រូវបានផ្តល់ឱ្យដែលជាសេចក្តីស្រឡាញ់និងចិត្តល្អដោយមានបំណងចង់ជួយមិនមែនដើម្បីបំផ្លាញឡើយ។ ឱវាទនេះត្រូវបានផ្ដល់ដើម្បីជួយអ្នកនិងអ្នកដែលដើរតាមអ្នកដែលងងឹតភ្នែកមិនមែនដើម្បីដាក់ទណ្ឌកម្មអ្នកទេ។ អាកប្បកិរិយាវាងវៃរបស់អ្នកនាពេលបច្ចុប្បន្នកំពុងតែធ្វើឱ្យស្មរបន្ទាល់រាប់ពាន់នាក់បាត់បង់ជំនឿមិនត្រឹមតែនៅក្នុងអង្គការប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅលើព្រះយេហូវ៉ាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនិងការសន្យាដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកគេទៀតផង។

សូមជៀសពីក្រុមជំនុំរាប់ពាន់ដែលផ្ទុកនូវគ្រីស្ទបរិស័ទដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់មួយចំនួនពីការបង្រៀនមិនពិតនិងបង្រៀនអ្នកដទៃអំពីសេចក្តីមិនពិតអំពីព្រះគម្ពីរ។ ដោយហេតុនេះវា ធ្វើឲ្យ ពួកគេឈឺខាងវិញ្ញាណពីព្រោះដូចសុភាសិត ១៣:១២ ចែងថា៖ការរំពឹងទុកត្រូវបានពន្យារពេលធ្វើឱ្យបេះដូងឈឺ” ។

សូមកុំដាក់ដុំថ្មនៅជុំវិញករបស់អ្នកនិងអ្នកដែលដើរតាមអ្នកខ្វាក់ភ្នែកជាជាងបន្ទាបខ្លួនកែកំហុសរបស់អ្នកហើយឈប់ធ្វើជាមូលហេតុនៃការជំពប់ដួលដល់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះនិងព្រះគ្រីស្ទ។ (លូកា ១៧: ១-២)

 

បងប្អូនរបស់អ្នកនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។

តាដា។

 

 

[ខ្ញុំ] សូមមើលស៊េរី “ ដំណើរនៃការរកឃើញឆ្លងកាត់ពេលវេលា” នៅលើគេហទំព័រនេះដើម្បីពិនិត្យស៊ីជម្រៅលើសេចក្តីពិតនៃលេខ ៦០៧ ប៊ី។ ស៊ី។ ជាកាលបរិច្ឆេទនៃការដួលរលំនៃក្រុងយេរូសាឡិមចំពោះពួកបាប៊ីឡូនហេតុដូច្នេះហើយការទាញយកពីឆ្នាំ ១៩១៤ ជាការចាប់ផ្តើមនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ដូចគ្នានេះផងដែរស៊េរីនៅលើ «ទំនាយអំពីមេស្ស៊ីនៃដានីយ៉ែល ៩: ២៤-២៧ » និងស៊េរីនៃវីដេអូ Youtube នៅម៉ាថាយ ២៤ ក្នុងចំណោមអត្ថបទនិងវីដេអូជាច្រើន។