កុំគិតពីខ្លួនអ្នកច្រើនជាងអ្វីដែលចាំបាច់

ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថានៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវគិតពីខ្លួនឯងលើសពីអ្វីដែលត្រូវគិតនោះទេប៉ុន្តែត្រូវគិតដើម្បីមានគំនិតសមសួន។ - រ៉ូម ១២: ៣

 [សិក្សា ២៧ ពី ws ០៧/២០ ទំព័រ ២-២ សីហា ៣១-៦ កញ្ញា ២០២០]

នេះគឺជាអត្ថបទមួយទៀតដែលព្យាយាមដោះស្រាយជាមួយតំបន់ជាច្រើនក្រោមប្រធានបទតែមួយហើយដោយហេតុនេះគ្មានយុត្តិធម៌ណាមួយក្នុងចំណោមពួកគេទេ។ តាមពិតដោយសារឱវាទនេះមានលក្ខណៈទូលំទូលាយហើយជាទូទៅបងប្អូនប្រុសស្រីដែលធ្វើតាមពាក្យទាំងអស់របស់គណៈអភិបាលអាចមានកំហុសធ្ងន់ធ្ងរក្នុងការសម្រេចចិត្ដរបស់ពួកគេក្នុងជីវិតដោយផ្អែកលើអត្ថបទនេះ។

អត្ថបទសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនេះមានបីចំណុចដែលខុសៗគ្នាដើម្បីអនុវត្តបទគម្ពីរនេះផងដែរ។

ពួកគេគឺ (១) អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង (២) សិទ្ធិរបស់យើង (នៅក្នុងអង្គការ) និង (៣) ការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមរបស់យើង!

បង្ហាញចិត្ដរាបទាបក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នក (វគ្គ ៣-៦)

ប្រធានបទនៃការបន្ទាបខ្លួនក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានគ្របដណ្តប់នៅក្នុង ៤ ឃ្លាខ្លី។ ប៉ុន្ដែអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាប្រធានបទដ៏ធំមួយដែលមានអថេរជាច្រើនដែលត្រូវយកមកពិចារណាតែតាមមើលទៅមិនមាននរណាម្នាក់មើលឬគិតគូរអំពីរឿងទាំងនេះទេ។

ច្បាប់របស់អង្គការត្រូវបានចែងក្នុងកថាខ័ណ្ឌ ៤ ដែលវាចែង យើងត្រូវតែចៀសវាងការមិនពេញចិត្តនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង។ យើងដឹងថាមូលហេតុតែមួយគត់ក្នុងគម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងការលែងលះគឺអំពើអសីលធម៌ខាងកាម។ (ម៉ាថាយ ៥:៣២)” ។  កត់សម្គាល់សម្លេងបញ្ជា។ តើវាមិនមែនជាការប្រសើរជាងក្នុងការនិយាយថា“ នៅពេលយើងទាំងអស់គ្នាចង់ ធ្វើឲ្យ ព្រះយេហូវ៉ារីករាយយើងគួរតែព្យាយាមជៀសវាងពីការមិនពេញចិត្តនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង” ។

ដូចគ្នានេះផងដែរនៅពេលយើងអានខគម្ពីរដែលបានដកស្រង់នៅក្នុងបរិបទយើងឃើញថាព្រះយេស៊ូវមិនត្រូវបានគេដាក់ច្បាប់ដូចដែលអង្គការហាក់ដូចជាកំពុងធ្វើនោះទេ។ គាត់មិនបានព្យាយាមជំនួសក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេដោយរឹតត្បិតរឹតតែរឹតត្បិតលើការបញ្ចប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញព្រះយេស៊ូបានព្យាយាម ឲ្យ មនុស្សរៀបការដោយយកចិត្តទុកដាក់ជាជាងការលែងលះដោយហេតុផលដែលមិនសមហេតុផល។ នៅម៉ាឡាគី ២: ១៤-១៥ ប្រហែលជា ៤០០ ឆ្នាំមុនហោរាម៉ាឡាគីបានកំណត់បញ្ហានេះរួចហើយ។ គាត់បានទូន្មាន អ្នកត្រូវតែការពារខ្លួនអ្នកដោយគោរពវិញ្ញាណរបស់អ្នក [គំនិតនិងអារម្មណ៍ខាងក្នុងរបស់អ្នក] មិនត្រូវអោយមានប្រពន្ធណាក្បត់អ្នកឡើយ។ សម្រាប់គាត់ [ព្រះយេហូវ៉ា] ស្អប់ការលែងលះ” ។

តើព្រះយេស៊ូវ (និងព្រះយេហូវ៉ាដោយក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេ) បាននិយាយថាប្តីឬប្រពន្ធដែលរំលោភបំពានខាងរូបកាយឬខាងផ្លូវចិត្តមិនអាចលែងលះប្តីឬប្រពន្ធរបស់ពួកគេបានទេ? តើពួកគេនិយាយថាប្តីឬប្រពន្ធដែលរំលោភកូនមិនអាចលែងលះបានទេ? ឬថាប្តីឬប្រពន្ធដែលជាមនុស្សប្រមឹកហើយបានផឹកគ្រប់មធ្យោបាយផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារឬអ្នកញៀនថ្នាំដែលបដិសេធមិនជួយឬប្តីឬប្រពន្ធដែលបន្តលេងល្បែងស៊ីសងប្រាក់ចំណូលគ្រួសារមិនអាចលែងលះបាន? ចុះឃាតករដែលមិនប្រែចិត្ត? វាមិនសមហេតុផលទេក្នុងការនិយាយថានោះជាករណីដែលវាអយុត្តិធម៌ហើយព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយុត្តិធម៌។ ម្យ៉ាងទៀតចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីដែលកំពុងអានអត្ថបទនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងដោយសារសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ក្នុងវគ្គ ៤ ដែលបានគូសបញ្ជាក់ខាងលើមិន ឲ្យ បែកគ្នាឬលែងលះប្ដីប្រពន្ធអាចធ្វើឱ្យជីវិតរបស់ខ្លួនមានគ្រោះថ្នាក់ហើយកូន ៗ ក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។

ផ្ទុយទៅវិញព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូប្រឆាំងនឹងចិត្ដអំនួតដែលមនុស្សជាច្រើនបានរៀបការនៅសម័យលោកម៉ាឡាគីពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដីនិងសព្វថ្ងៃនេះ។

វគ្គ ៤ និយាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវ យើងមិនចង់ធ្វើឱ្យមោទនភាពធ្វើឱ្យយើងចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ថា: តើអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះបានបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់ខ្ញុំទេ? តើខ្ញុំកំពុងទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលខ្ញុំសមនឹងទទួលបានទេ? តើខ្ញុំនឹងរកសុភមង្គលច្រើនជាងជាមួយអ្នកដទៃឬទេ?› ។ កត់សម្គាល់ការផ្តោតអារម្មណ៍ ខ្លួនឯង ក្នុងសំណួរទាំងនោះ។ ប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះនឹងប្រាប់អ្នកឱ្យធ្វើតាមបេះដូងរបស់អ្នកនិងធ្វើអ្វីដែលបង្កើត អ្នក រីករាយទោះបីជាវាមានន័យថាបញ្ចប់អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នកក៏ដោយ។ ប្រាជ្ញារបស់ព្រះប្រាប់អ្នកថាអ្នកមិនគួរ«យកចិត្ដទុកដាក់តែប្រយោជន៍ខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេតែត្រូវរកប្រយោជន៍អ្នកដទៃផង»។ (ភី។ ២: ៤) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ ឲ្យ អ្នករក្សាចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នកមិនមែនដើម្បីបញ្ចប់ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ។ (ម៉ាថាយ ១៩: ៦) លោកចង់ ឲ្យ អ្នកគិតអំពីលោកជាមុនមិនមែនអំពីខ្លួនអ្នកទេ»។

កថាខ័ណ្ឌ ៥ និង ៦ ណែនាំយ៉ាងត្រឹមត្រូវ «ប្ដីនិងប្រពន្ធដែលមានចិត្ដរាបទាបនឹងខំរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនមិនមែនដើម្បីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ។ — ១ កូ។ ១០:២៤

⁶ ចិត្ដរាបទាបបានជួយគូស្វាមីភរិយាគ្រិស្ដសាសនិកជាច្រើន ឲ្យ មានសុភមង្គលច្រើនជាងក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ជាឧទាហរណ៍ប្ដីម្នាក់ឈ្មោះស្ទេននិយាយថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកជាក្រុមអ្នកនឹងធ្វើការជាមួយគ្នាជាពិសេសពេលមានបញ្ហា។ ជំនួសឱ្យការគិត 'អ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់ ខ្ញុំ? អ្នកនឹងគិតថា 'អ្វីដែលល្អបំផុត ពួកយើង? '” ។

ប៉ុន្ដែនេះជាឱវាទដ៏មានប្រយោជន៍តែមួយគត់នៅក្នុងអត្ថបទនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមស្ដីអំពីរបៀបដែលចិត្ដរាបទាបអាចជួយក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ មានសេណារីយ៉ូជាច្រើនដែលអាចត្រូវបានពិភាក្សាអំពីរបៀបបង្ហាញភាពរាបទាបនឹងជួយដល់អាពាហ៍ពិពាហ៍។ ដូចជាមិនទទូចថាអ្នកនិយាយត្រូវទេ (ទោះបីអ្នកត្រូវក៏ដោយ!) ។ ប្រសិនបើមានថវិកាមានកំណត់ក្នុងការចំណាយតើអ្នកនឹងអនុញ្ញាតឱ្យប្តីឬប្រពន្ធរបស់អ្នកទិញអ្វីដែលពួកគេពិតជាត្រូវការឬតើអ្នកនឹងចំណាយប្រាក់សម្រាប់ភាពប្រណីតសម្រាប់ខ្លួនអ្នកជាដើម។ ល។

បម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយ«ចិត្ដរាបទាប» (វគ្គ ៧-១១)

 គម្ពីរមានឧទាហរណ៍ព្រមានអំពីមនុស្សដែលគិតច្រើនពេកអំពីខ្លួនឯង។ ឌីអូត្រេព បានស្វែងរកយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញដើម្បីមាន«កន្លែងដំបូង»ក្នុងក្រុមជំនុំ។ (យ៉ូហានទី ៣ ៩) អូសៀស ដោយមោទនភាពបានព្យាយាមបំពេញភារកិច្ចដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនបាន ប្រគល់ឲ្យ គាត់ធ្វើ។ (របាក្សត្រទី ២ ២៦: ១៦-២១) អាប់សាឡំម ដោយប៉ិនប្រសប់ព្យាយាមឈ្នះការគាំទ្រពីសំណាក់មហាជនព្រោះគាត់ចង់ធ្វើជាស្តេច។ (សាំយូអែលទី ២ ១៥: ២-៦) ដូចកំណត់ហេតុគម្ពីរទាំងនោះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ដនឹងមនុស្សដែលរកកិត្ដិយសផ្ទាល់ខ្លួនទេ។ (សុភាសិត ២៥:២៧) ក្រោយមកមោទនភាពនិងមហិច្ឆតានាំឱ្យមានមហន្ដរាយ ។— សុភាសិត ១៦:១៨

ដូច្នេះបងប្អូនប្រុសស្រីដែលមាន«កន្លែងដំបូង»ក្នុងក្រុមជំនុំទូទាំងពិភពលោករបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ?

តើមិនមែនជាគណៈអភិបាលទេឬ? ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះពួកគេបានយល់ច្បាស់អំពីមុខតំណែងនេះជាពិសេសចាប់តាំងពីទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមខែកក្កដាឆ្នាំ ២០១៣ ។ តើវាមិនដូច្នេះទេដែលពួកគេបានក្លាយជាឌីអូត្រេព តើបានស្វែងរក«កន្លែងដំបូង»ក្នុងក្រុមជំនុំដោយឥតថ្លៃថ្នូរឬទេ?

តើមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើអ្នកសួរអ្វីក៏ដោយដែលគណៈអភិបាលបង្រៀនទោះបីមិនសមហេតុផលដូចជា“ ជំនាន់ជាន់គ្នា”?

អ្នកនឹងត្រូវបានដាក់ស្លាក“ជំងឺផ្លូវចិត្ត” ក្បត់ជំនឿនិងបណ្ដាច់មិត្ដភាពហើយត្រូវបណ្ដេញចេញពីក្រុមជំនុំ។ (សូមមើលថ្ងៃទី ១៥ ខែកក្កដាឆ្នាំ ២០១១ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមទំព័រ ១៦ វគ្គ ២)

តើឌីអូត្រេពបានធ្វើអ្វីខ្លះ? ពិតជា​ដូចគ្នា។

៣ យ៉ូហាន ១០ និយាយថាគាត់បានរីករាលដាល “ និយាយអាក្រក់អំពី” អំពីអ្នកដទៃ។ “ គាត់មិនពេញចិត្តនឹងរឿងនេះទេគាត់បដិសេធមិនស្វាគមន៍បងប្អូនដោយក្តីគោរព។ ហើយអ្នកដែលចង់ស្វាគមន៍ពួកគេគាត់ព្យាយាមរារាំងនិងបោះចោលក្រុមជំនុំ។

តើមានភស្ដុតាងអ្វីដែលបង្ហាញថាព្រះយេស៊ូបានជ្រើសរើសគណៈអភិបាលជាអ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់នៅឆ្នាំ ១៩១៩?

គ្មាន។ ពួកគេបានតែងតាំងខ្លួនឯងដោយមោទនភាព។

តើអូសៀសបានធ្វើអ្វី?

"អូសៀស ដោយមោទនភាពបានព្យាយាមបំពេញភារកិច្ចដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនបាន ប្រគល់ឲ្យ គាត់ធ្វើ។ (របាក្សត្រទី ២ ២៦: ១៦-២១)” ។

គណៈអភិបាលក៏ដូចអាប់សាឡំមដែរពេលដែលពួកគេទទួលបានការគាំទ្រពីស្មរបន្ទាល់ចំពោះការបង្កើនអំណាចរបស់ខ្លួនដោយអត្ថបទក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមដែលសេចក្ដីបង្រៀនរបស់គណៈអភិបាលមិនគួរត្រូវបានគេចោទសួរទោះបីវាមើលទៅចម្លែកក៏ដោយ។

ត្រូវមែនគណៈអភិបាលគួរធ្វើតាមឱវាទរបស់ពួកគេផ្ទាល់ថា៖ដូចកំណត់ហេតុគម្ពីរទាំងនោះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ដនឹងមនុស្សដែលរកកិត្ដិយសផ្ទាល់ខ្លួនទេ។ (សុភាសិត ២៥:២៧) ក្រោយមកមោទនភាពនិងមហិច្ឆតានាំឱ្យមានមហន្ដរាយ ។— សុភាសិត ១៦:១៨

កថាខ័ណ្ឌ ១០ ហាក់ដូចជាត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីបង្កើត“ មើលមិនឃើញអាក្រក់កុំ, និយាយអាក្រក់ក៏មិននិយាយអាក្រក់” ដែលមានជាទូទៅក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសស្រី។ ពេលណាអ្នកឃើញពាក្យថា« ទុកឲ្យ ព្រះយេហូវ៉ាដោះស្រាយ» “ មានបញ្ហានៅក្នុងក្រុមជំនុំហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ថាពួកគេមិនត្រូវបានគេដោះស្រាយអោយបានត្រឹមត្រូវទេ” ឬទាំងអស់, ដែលជាញឹកញាប់ករណី។ យោបល់គឺដើម្បី “ សួរខ្លួនឯងថា 'តើបញ្ហាដែលខ្ញុំឃើញពិតជាធ្ងន់ធ្ងរដែលពួកគេត្រូវកែដំរូវមែនទេ? តើនេះជាពេលវេលាត្រឹមត្រូវដើម្បីកែតម្រូវពួកគេទេ? តើវាជាកន្លែងរបស់ខ្ញុំដើម្បីកែតម្រូវពួកគេទេ? និយាយដោយស្មោះត្រង់ខ្ញុំពិតជាព្យាយាមលើកកម្ពស់សាមគ្គីភាពឬខ្ញុំកំពុងព្យាយាមលើកកម្ពស់ខ្លួនឯង?” ត្រូវហើយអ្នកនិពន្ធអត្ថបទសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមព្យាយាមធ្វើឱ្យអ្នកមានការសង្ស័យទៅលើការធ្វើឱ្យសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកមានភាពវាងវៃជាមួយនឹងការដែលអង្គការមានការគ្រប់គ្រង។ ដូចជារឿងអាស្រូវដែលកំពុងកើនឡើងអំពីការរំលោភបំពានលើកុមារ។ អូបាទប៉ូលីសប្រហែលជាមិនត្រូវបានគេជូនដំណឹងថាជាច្បាប់ដែលពួកគេគួរតែមាននោះទេប៉ុន្តែកុំគ្រវែងទូកវាមិនមែនជាទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នកក្នុងការចូលរួមទេព្រឹទ្ធាចារ្យនិងអង្គការដឹងច្បាស់ថាពួកគេកំពុងស្នើសុំ។

ទេ​ពួកគេ​មិន។ ដើម្បីការពារខ្លួនអ្នកនិងអ្នកដទៃជាពិសេសកុមារដទៃទៀតពិនិត្យមើលមនសិការរបស់អ្នក។ ដើម្បីបកស្រាយចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូទៅកាន់ពួកផារិស៊ីអ្នកនោះអំពាវនាវដល់គាត់ដែលអំពាវនាវ ឲ្យ បង់ពន្ធកាត់ពន្ធនិងអាជ្ញាធរដែលទាមទារឱ្យរាយការណ៍អំពីឧក្រិដ្ឋកម្មទោះបីមានសាក្សីពីរនាក់ឬអត់ក៏ដោយរាយការណ៍ពីបទឧក្រិដ្ឋ (ម៉ាថាយ ២២:២១) ។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវចងចាំថាការធ្វើបាបកូនក្មេងគឺជាបទឧក្រិដ្ឋមួយដូចជាការដើរទិញឥវ៉ាន់រឺក៏លួចនរណាម្នាក់ឬការលួចប្លន់ផ្ទះគឺជាបទឧក្រិដ្ឋ។ ប្រសិនបើអ្នកគួររាយការណ៍អំពីការដើរទិញឥវ៉ាន់ឬការលួចប្លន់ឬចោរកម្មអ្នកគួរតែរាយការណ៍អំពីការចោទប្រកាន់ពីការរំលោភបំពានលើកុមារ។ បើអ្នកមិនធ្វើដូច្នេះជាជាងមិនជេរប្រមាថនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអ្នកនឹងនាំមកនូវអ្វីច្រើនជាងនេះដូចជាអ្វីដែលបានលាក់ទុកជានិច្ចនោះនឹងមានពន្លឺឆាប់ឬក្រោយមកដោយមានលទ្ធផលអាក្រក់ជាងនេះ។

បង្ហាញចិត្ដរាបទាបពេលប្រើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម (វគ្គ ១២-១៥)

កថាខណ្ឌ 13 ប្រាប់យើងថា “ ការសិក្សាបានរកឃើញថាមនុស្សដែលចំណាយពេលច្រើនក្នុងការរមូរតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយតាមបណ្តាញសង្គមពិតជាអាចមានអារម្មណ៍ឯកោនិងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ហេតុអ្វី? ហេតុផលមួយដែលអាចទៅរួចនោះគឺថាមនុស្សជារឿយៗបង្ហោះនៅលើរូបថតប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមដែលបង្ហាញពីចំណុចសំខាន់ៗនៃជីវិតរបស់ពួកគេបង្ហាញរូបភាពដែលបានជ្រើសរើសដោយខ្លួនឯងមិត្តភក្តិនិងកន្លែងដែលពួកគេធ្លាប់មាន។ មនុស្សម្នាក់ដែលមើលរូបភាពទាំងនោះអាចសន្និដ្ឋានបានថាបើប្រៀបធៀបជីវិតរបស់គាត់ផ្ទាល់គឺសាមញ្ញសូម្បីតែរិល។ បងស្រីជាគ្រិស្ដសាសនិកវ័យ ១៩ ឆ្នាំបានសារភាពថា៖ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្តពេលខ្ញុំឃើញអ្នកឯទៀតលេងសប្បាយនៅចុងសប្ដាហ៍ហើយខ្ញុំអផ្សុកនៅផ្ទះ»។

វាជាការប្រសើរណាស់ដែលដឹងថាតើការសិក្សាបានរកឃើញអ្វីហើយកំរិតណា។ ដូចធម្មតាមិនមានឯកសារយោងទេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយវាទំនងជាការពិតសម្រាប់ហេតុផលដែលបានផ្តល់ឱ្យ។ ម្នាក់អាចប្រកែកបានថាបងស្រីអាយុ ១៩ ឆ្នាំដែលបានរៀបរាប់មិនគួរច្រណែនទេ។ ប៉ុន្ដែដូចគ្នាដែរស្មរបន្ទាល់ទាំងនោះដែលបានបង្ហោះរូបថតបែបនេះមិនចាំអំពីគោលការណ៍នៃការមិនបង្ហាញភាពអំនួតនៃជីវិតរបស់គេឡើយ។ គោលការណ៍នេះត្រូវបានគូសបញ្ជាក់ក្នុងកថាខ័ណ្ឌ ១៥ នៅពេលវាដកស្រង់យ៉ូហានទី ១ ២:១៦ ។ យ៉ាងហោចណាស់ផ្នែកនេះគឺជាដំបូន្មានល្អ។

គិតដូច្នេះដើម្បីឱ្យមានសតិត្រឹមត្រូវ (វគ្គ ១៦-១៧)

គណៈអភិបាលចូលចិត្ត “ មនុស្សដែលមានមោទនភាពគឺជាមនុស្សដែលពូកែឈ្លោះប្រកែកគ្នា។ ការគិតនិងសកម្មភាពរបស់ពួកគេច្រើនតែធ្វើឱ្យពួកគេឈឺចាប់ខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃ។ ប្រសិនបើពួកគេមិនផ្លាស់ប្តូរគំនិតរបស់ពួកគេទេនោះគំនិតរបស់ពួកគេនឹងត្រូវងងឹតភ្នែកហើយខូចដោយសាថាន។

ចូរយើងធ្វើជាមនុស្សដែលមានចិត្ដរាបទាបជាជាងមានមោទនភាពតែយើងមិនត្រូវច្រឡំភាពរាបទាបដោយការគោរពប្រតិបត្តិដោយងងឹតងងល់នោះទេ។ ព្រះបានបង្កើតយើងម្នាក់ៗដោយមនសិការគាត់រំពឹងថាយើងនឹងប្រើវាស្របតាមពាក្យរបស់គាត់ហើយមិនឱ្យមនុស្សផ្សេងទៀតប្រាប់យើងពីរបៀបអនុវត្តវាទេ។

តាដា។

អត្ថបទដោយតាដា។