Të jesh besnik të çon në miratimin e Zotit

[Nga ws4 / 16 f. 5 për maj 30-Qershor 5]

 

"Bëhuni imitues të atyre që me anë të besimit dhe durimit trashëgojnë premtimet." -Ai 6: 12

 

Nuk di për ju, por mua më duket se ne kemi bërë shumë referenca për Jefteun dhe vajzën e tij në kohët e fundit. Mendova se ky mund të ishte thjesht një perceptim i rremë, prandaj bëra një pyetje në programin WT Library dhe zbulova që nga 2005 të 2015 (11 vjet), Jefteu është referuar në Kulla e Rojës 104 herë, ndërsa nga 1993 të 2003 (gjithashtu 11 vjet), numri bie në vetëm 32. Kjo është një rritje tre herë! Kjo është për t’u theksuar, sepse kur Organizata dëshiron të bëjë thirrje për sakrificë vetëmohuese dhe bindje, kjo është një nga rrëfimet kryesore të Biblës. Lidheni këtë me artikujt e tjerë të fundit mbi besnikërinë - për të mos përmendur një kongres të tërë këtë vit mbi këtë temë - dhe një axhendë fillon të shfaqet.

Shtë e vërtetë që sakrificat ishin një pjesë e madhe e sistemit hebraik të gjërave. Arsyeja për këtë ishte se Jehovai po i ndihmonte Judenjtë të kuptonin sakrificën që Ai do të bënte në emër të tyre duke i dhënë Birit të tij që të gjithë të mund të jetonin. Ligji me kërkesat e tij sakrifikuese i solli ato te Krishti. (Ga 3: 24) Sidoqoftë, pasi u bë ajo pikë dhe sakrifica e Mesisë përmbushi ligjin, Jehovai pushoi së kërkuari flijime. Nuk kishte më nevojë për to. Kështu, në Shkrimet e Krishtere, fjala ndodh vetëm dy herë në lidhje me të krishterët.

"Si rrjedhojë, unë ju përgjërohem nga dhembshuria e Zotit, vëllezër, që t'i paraqisni trupave TUAJ një flijim të gjallë, të shenjtë, të pranueshëm nga Zoti, një shërbim i shenjtë me fuqinë TUAJ të arsyes. " (Romance 12: 1)

"Përmes tij, le t'i ofrojmë gjithmonë Zotit një flijim lavdërimi, domethënë frytin e buzëve që i bëjnë deklaratë publike emrit të tij." (Hebrenjve 13: 15)

Këtu shkrimtari po flet në mënyrë metaforike. Ai po përdor idenë e një sakrifice - një me të cilën do të njiheshin ata me origjinë pagane ose çifute - për të ilustruar një pikë në lidhje me shërbimin ndaj Zotit. Ai nuk po kërkon ose kërkon që të krishterët të heqin dorë nga diçka si një ofertë për Perëndinë. Ai nuk është duke thënë se ata pritet të sakrifikojnë mundësinë për t'u martuar ose të kenë fëmijë për t'i pëlqyer Zotit. Ai nuk po thotë se ata duhet të sakrifikojnë marrëdhëniet e tyre me anëtarët e familjes, veçanërisht fëmijët dhe nipërit e mbesat për të kënaqur Perëndinë.

Meqenëse këto janë Shkrimet e vetme që përdorin sakrifica në lidhje me shërbimin tonë ndaj Zotit, duhet të pyesim veten pse Organizata vendos kaq shumë theks mbi nevojën që Dëshmitarët e Jehovait të bëjnë sakrifica personale në mënyrë që të fitojnë miratimin e Zotit, siç sugjeron titulli.

Ndryshimi i narrativës

Artikulli fillon duke hedhur një premisë të rreme, duke e mashtruar lexuesin të mendojë se sakrifica që bëri Jefte dhe vajza e tij ishin diçka që Jehovai po kërkonte.

"Jefteu dhe vajza e tij me frikë Perëndie i besuan dhe besuan mënyrës së Jehovait për të bërë gjërat, edhe kur ishte e vështirë për ta bërë këtë. Ata ishin të bindur se fitimi i miratimit të Zotit ia vlente çdo sakrifice. " - Par. 2

Siç do ta shohim së shpejti, udhëheqja e Organizatës dëshiron që ne të besojmë se Jehovai pret që të bëhen sakrifica personale si një mënyrë për ta kënaqur atë. Sapo ta pranojmë atë premisë, pyetja e qartë është: 'Çfarë flijimesh po kërkon Zoti nga unë?' Isshtë një hap i shkurtër pastaj për të vënë fjalët në gojën e Zotit duke pretenduar se duke iu përgjigjur nevojave dhe kërkesave të Organizatës po bëjmë sakrificat që kërkon Jehovai nga ne.

Por nëse Jehovai nuk i kërkoi Jefteut 'olokaustin' e vajzës së tij, premisa e Organizatës zhduket. Ja çfarë thotë në të vërtetë llogaria:

«Por mbreti i Amonitëve nuk do të dëgjonte mesazhin që Jefteja i dërgoi. 29 Fryma e Zotit u ngjit në Jefteah, dhe ai kaloi nëpër Galaetsad dhe në Maasseh për të shkuar në Mitspah të Giladeit, dhe nga Mitspa i Giladeadit vazhdoi në Amoniate. 30 Atëherë Jephʹthah i bëri një premtim Zotit dhe i tha: "Nëse i jep amonitët në dorën time, 31, kushdo që del nga dera e shtëpisë time të më takojë kur të kthehem në paqe nga Amonitët do të bëhet Jehovai dhe do ta ofroj atë si një ofertë të djegur. "" (Jg 11: 28-31)

Fryma e Jehovait ishte tashmë mbi Jefteun. Ai nuk kishte nevojë të bënte betimin e tij. Në fakt, Jezui dekurajon dhënien e betimeve dhe ne e dimë se ai është pasqyrimi i përsosur i Atit, kështu që mund të jemi të sigurt se Jehovai ndihet i njëjti dhe nuk po kërkonte dhe as nuk kërkonte një betim nga shërbëtori i tij. (Mt 5: 33-36) Nëse Jefteut nuk do t'i duhej sigurimi shtesë që e bëri atë të bëjë këtë premtim ndaj Zotit, nuk do të kishte qenë e nevojshme që vajza e tij të hiqte dorë nga perspektivat e saj të martesës dhe lindjes së fëmijëve. Artikulli për të thënë se "Jefteu dhe vajza e tij me frikë Perëndie i besuan dhe i besuan mënyrës së Jehovait për t'i bërë gjërat, edhe kur ishte e vështirë ta bësh këtë", do të japë përshtypjen se Jehovai ishte përgjegjës për këtë situatë. Fakti është, Jefteu bëri një zotim të panevojshëm dhe si pasojë, u lidh prej tij.

Si mund të shenjtërohet emri i Jehovait nëse mësojmë se kjo ishte e gjitha "mënyra e tij për të bërë gjëra"? A nuk bie në kundërshtim kjo me fjalën e Zotit të gjetur në Fjalët e urta 10: 22?

"Bekimi i Zotit - kjo është ajo që bëhet e pasur, dhe ai nuk shton asnjë dhimbje me të." (Pr 10: 22)

Të mbetet besnik pavarësisht zhgënjimeve

Pas bërjes së shumë pikave për jetën e Jefteut, artikulli nxjerr mësimin e mëposhtëm:

«A do ta lejojmë shembullin e Jefteut të prekë zemrat tona? Ndoshta kemi përjetuar zhgënjim ose keqtrajtim nga disa vëllezër të krishterë. Nëse është kështu, nuk duhet të lejojmë që sfida të tilla të na pengojnë të marrim pjesë në mbledhje të krishtera ose t'i shërbejmë Jehovait dhe të jemi në kongregacion në tërësi. Duke imituar Jefteun, ne gjithashtu mund të lejojmë që standardet hyjnore të na ndihmojnë të kapërcejmë rrethanat negative dhe të vazhdojmë të jemi një forcë për të mirë. »- Par. 10

Titra flet për besnikërinë e Jefteut pavarësisht zhgënjimeve. Besnik ndaj kujt? Për organizatën tokësore të Izraelit? Për trupin drejtues të Izraelit? Apo te Jehovai? Në fakt, udhëheqësit ose organi drejtues i kohës e keqtrajtuan atë dhe e shmangën atë, por kur ata u vunë nën shtypje, u duhej t'i përkuleshin atij kur ai të bëhej udhëheqësi i tyre.

Nëse do të nxjerrim një mësim nga kjo, kur të krishterët e vërtetë janë të turpëruar nga udhëheqja e kishës ose organizatës së tyre, ata nuk duhet të kërkojnë hakmarrje dhe as të mbajnë mëri, sepse do të vijë një ditë kur Zoti do t'i lartojë ata të tillë mbi ata që shtypën ata, për sa kohë që qëndrojnë të përulur dhe i qëndrojnë besnikë Atit dhe Birit të tij të vajosur.

Ky ishte mesazhi i ilustrimit të Jezuit për Lazarin, i cili kishte të bëjë me dishepujt e tij dhe me trupin drejtues të Izraelit në atë kohë. A e imagjinojmë se parimi ka ndryshuar në kohën tonë? Aspak, sepse një shëmbëlltyrë tjetër në lidhje me grurin dhe barërat e këqija tregon se si gruri do të rritet së bashku me barërat e këqija, por përfundimisht do të mblidhet dhe «do të shkëlqejë aq shumë sa dielli». (Mt 13: 43)

Sakrificat e Vullnetit zbulojnë besimin tonë

Tani kemi arritur në thelbin e këtij studimi. Kurdoherë Kulla e Rojës drejton një artikull në lidhje me betimin e Jefteut, ai përdoret si bazë për t'u bërë thirrje Dëshmitarëve të Jehovait të bëjnë sakrifica të ngjashme. Paragrafët 11 deri në 14 tregojnë rëndësinë e mbajtjes së një betimi të bërë një herë, pastaj ata nxjerrin nga shembulli i Jefteut dhe vajzës së tij për të treguar sesi Jehovai miraton dhe bekon një bindje të tillë.

Ç'lidhje ka kjo me të krishterët? A nuk na thotë Jezusi se bërja e zotimeve «është nga i ligu»? (Mt 5: 37) Në të vërtetë ai e bën, por ju do të kujtoni vetëm disa javë më vonë, ne kishim artikuj mbi pagëzimin e fëmijëve në të cilat u shpjegua kërkesa e JW - një kërkesë joshkrimtare që i kërkon secilit kandidat për pagëzim të bëjë një betimi i përkushtimit te Zoti.

Bazuar në arsyetimin e tyre për këtë kërkesë të rreme, paragrafi 15 vazhdon:

«Kur ​​ia kushtuam jetën Zotit, ne u zotuam se do ta bënim vullnetin e tij pa rezervë. Ne e dinim se të jetosh deri në atë premtim do të kërkonte vetëmohim. Sidoqoftë, gatishmëria jonë vihet posaçërisht në provë kur na kërkohet të bëjmë gjëra që nuk janë fillimisht sipas dëshirës sonë. »- Par. 15

Kush po na kërkon "të bëjmë gjëra që fillimisht nuk na pëlqejnë"?

Paragrafi e vë këtë thënie në kohën e foljes pasive, duke ia lënë lexuesit të identifikojë "kush". Le të përpiqemi ta vendosim në kohën aktive për të parë nëse mund të identifikojmë se kush po bën pyetjen.

Megjithatë, gatishmëria jonë vihet veçanërisht në provë kur Pyet Zoti ne të bëjmë gjëra që nuk janë fillimisht sipas dëshirës sonë. "(Par. 5)

Jehovai, përmes djalit të tij, na kërkon që të jemi të gatshëm të vuajmë turp, madje edhe vdekjen, ndërsa imiton djalin e tij kur mban shtyllën e torturave metaforike të jetës së krishterë. (Lu 9: 23-26; Ai 12: 2) Sidoqoftë, artikulli nuk po flet për një kërkesë të bërë nga Zoti për të gjithë të krishterët, apo jo? Duket se i referohet kërkesave specifike, specifike për individin që është. A ju ka kërkuar ndonjëherë Jehovai personalisht të bëni diçka? Unë mendoj se nëse Zoti do të vinte tek ju dhe do t'ju kërkonte të shisni shtëpinë tuaj dhe të shkonit pionierë, ju do të dilnit drejt për të, apo jo? Por, për sa kam njohuri, ai kurrë nuk i ka kërkuar askujt ta bëjë këtë.

Bazuar në atë që do të gjejmë në paragrafin 17, duket se interpretimi aktiv i foljes së tensionuar të kësaj rreshti duhet të lexojë:

Megjithatë, gatishmëria jonë vihet posaçërisht në provë kur Organizata kërkon ne të bëjmë gjëra që nuk janë fillimisht sipas dëshirës sonë. "(Par. 5)

Le ta ndajmë fjalinë për fjali, pohimin për pohimin.

«Mijëra të rinj e të krishterë po sakrifikojnë me dëshirë martesën ose nuk po bëjnë fëmijë - të paktën për tani - në mënyrë që t'i shërbejnë plotësisht Jehovait.» - Par 17a

Nuk ka asnjë Shkrim ku Jehovai ose Jezusi u kërkojnë të krishterëve të sakrifikojnë mundësinë e lindjes së fëmijëve në altarin e "shërbimit më të plotë" ndaj Perëndisë. Çfarë saktësisht është shërbimi më i plotë? I referohet asaj që Dëshmitarët e quajnë 'Shërbim me kohë të plotë' që do të thotë të shërbesh si pioniere, të punosh në Bethel ose ndonjë aktivitet tjetër siç është puna ndërkombëtare e ndërtimit, ku ata shërbejnë për nevojat e Organizatës. Duhet të kujtojmë se pionieria nuk është një kërkesë biblike, as kushtimi i një numri të paracaktuar orësh në veprën e predikimit diçka që Jehovai na kërkon të bëjmë. Bibla thotë se disa kanë «dhuratën» e tyre për të mbetur beqarë për Zotin, por kjo nuk shihet si një flijim. Jezusi nuk po na kërkon që të mbetemi të pamartuar, për ta kënaqur më mirë. (Mt 19: 11, 12)

«Edhe të moshuarit mund të sakrifikojnë kohën që mund të kalonin ndryshe me fëmijët dhe nipërit e mbesat e tyre për të punuar në projekte ndërtimi teokratik ose për të ndjekur Shkollën e Ungjillëzuesve të Mbretërisë dhe për të shërbyer në zona ku nevoja për lajmëtarë të Mbretërisë është më e madhe.» - Par 17b

Pohimi 17b gjithashtu çnderon emrin e Zotit, duke sugjeruar që sakrifikimi i marrëdhënies sonë të çmuar me fëmijë dhe nipër e mbesa në mënyrë që të mund të ndjekim një nga shkollat ​​e JW.org ose të ndërtojmë një zyrë dege ose objekt përkthimi është diçka e këndshme për Perëndinë. A po na kërkon Jehovai të sakrifikojmë si një olokaust kohën e pazëvendësueshme që duhet të lidhim dhe të udhëzojmë fëmijët dhe nipërit tanë?

". . .dhe ta duash këtë me gjithë zemër dhe me një kuptim të plotë dhe me tërë forcën e dikujt dhe këtë fqinj të dashur si vetveten vlen shumë më tepër se të gjitha olokaustet dhe flijimet e djegura... . ”(Z. 12: 33)

 ". . Shkoni, pra, dhe mësoni se çfarë do të thotë kjo: "Unë dua mëshirë dhe jo sakrificë". Sepse erdha për të thirrur, jo njerëz të drejtë, por mëkatarë. ""Mt 9: 13)

Mësimet e nxjerra

Ne mund të pajtohemi me gjithë zemër me dy paragrafët e fundit:

«Megjithëse jeta e Jefteut ishte plot sfida, ai lejoi që mendimi i Jehovait të drejtonte zgjedhjet e tij në jetë. Ai hodhi poshtë ndikimet e botës përreth tij. »- Par. 18

Le të lejojmë, si Jefteu, që mendimi i Jehovait - jo ai i njerëzve - të drejtojë zgjedhjet tona në jetë. Jefteu hodhi poshtë ndikimet e botës. (Greqisht: kozmos; referuar njerëzve) Bota përreth Jefteut ishte kombi i Izraelit.

Cila është bota që rrethon Dëshmitarët e Jehovait? Cili presion i kolegëve ndikon në Dëshmitarët e Jehovait? Ndikimit të kujt duhet t’i rezistojmë?

«Zhgënjimet e hidhura të shkaktuara nga të tjerët nuk arritën të dobësojnë vendosmërinë e tij për të qëndruar besnikë. Sakrificat e tij të vullnetshme dhe ato të vajzës së tij çuan në bekime, pasi Jehovai i përdori të dy për të promovuar adhurimin e pastër. Në një kohë kur të tjerët braktisën standardet hyjnore, Jefte dhe vajza e tij u përqafuan me ta. »- Par. 18

Zhgënjimet e hidhura që vijnë nga tradhtia e njerëzve tek të cilët kemi besim nuk duhet të na bëjnë të braktisim Jehovain, të biem në ateizëm siç kanë bërë tashmë shumë nga vëllezërit dhe motrat tona. Tani kemi një shans për të promovuar adhurimin e pastër në një kohë kur shumë Dëshmitarë të Jehovait po braktisin standardet hyjnore duke sakrifikuar ndërgjegjen e tyre në altarin e bindjes së verbër ndaj njerëzve.

 »Bibla na nxit të« jemi imitues të atyre që me anë të besimit dhe durimit i trashëgojnë premtimet. »(Heb. 6: 12) Mund të jemi si Jefte dhe vajza e tij duke jetuar në harmoni me një të vërtetë themelore që tregon jeta e tyre: Besnikëria çon në miratimin e Zotit. »- Par. 19

Organizata e kohës së tij u përpoq ta ulte Jefteun, por ai i qëndroi besnik Perëndisë. Ai nuk u përkul para presionit të kolegëve dhe as nuk e lejoi veten t'u bindej njerëzve mbi Perëndinë. Ai mori miratimin e Zotit dhe shpërblimin për një qëndresë kaq besnike. Çfarë shembulli të shkëlqyeshëm për ne!