Comentarios da reunión de media semana - 14 abril, 2014

Libro de Congregación:

Capítulo 5, par. 18-21, caixa na p. 55

Escola ministerial teocrática

Lectura bíblica: Éxodo 11-14
Xehová trae a praga final. Podería ter feito isto ao principio; unha manifestación realmente poderosa do seu poder de golpear aos exipcios ás súas costas, pero el optou por facelo paulatinamente. Podería simplemente saír ao seu pobo fóra de Exipto sen derramamento de sangue, usando aos seus poderosos anxos como gardiáns invisibles. Non obstante, o seu propósito non era simplemente liberar á súa xente. Foron escravizados durante anos, maltratados por crueis mestres de tarefas que incluso se afastaron ao infanticidio. A xustiza esixiu retribución. Pero houbo máis. O mundo da época e aquel que fose preciso para aprender que Xehová é o rei e que non hai outros deuses ademais del. Aínda así, el deu aos exipcios unha saída. O faraón podería simplemente adquirir e aforrar á súa xente todo tipo de dor. Ao sentirse orgulloso e voluntario, a súa conduta amosa outro fracaso do dominio humano: o pobo padece por mor da estupidez do seu gobernante. Cambiou algo?
Nunha nova tanxente: non sei cantas veces lin este relato, pero nunca me decatei de que o incidente do Mar Vermello ocorreu pola noite, aínda que Éxodo 14: 20-25 o indica claramente. Supoño que podo culpar a Cecil B. DeMille e ao poder das imaxes de Hollywood por iso. Agora ten máis sentido para min que os exipcios non verían as paredes da auga cando entraban no seco leito do Mar Vermello. Pola mañá, era demasiado tarde e, aínda que querían fuxir, os anxos de Xehová facíano imposible.
Non. 1: Éxodo 12: 37-51
Que oportuna foi a nosa lectura bíblica esta semana cando conmemoramos o memorial da morte de Cristo, que foi tipificado polo cordeiro da Pascua.
Nº 2: Que asociados hai algúns eventos coa presenza de Cristo? -Rs p. 344 par.1-5
Segundo as Escrituras citadas no documento Razoamento libro, algúns dos acontecementos asociados coa presenza de Cristo son a resurrección de cristiáns fieis que ascenden ao ceo ao mesmo tempo que os seus homólogos vivos transfórmanse e únense a eles. (1 Tesa. 4: 15, 16 - Aínda non pasou.) As nacións están a xulgar e as ovellas e as cabras están separadas. (Mat. 25: 31-33 - Aínda non pasou.) Os que provocaron a tribulación polos unxidos de Cristo foron castigados. (2 Tesa. 1: 7-9 - Aínda non pasou.) O comezo do paraíso. (Lucas 23: 42, 43 - Aínda non pasou.)
De novo, segundo o Razoamento libro, estes son todos os acontecementos que están asociados coa presenza de Cristo. Creo que todos podemos concorrer con iso. Ademais, estes son eventos futuros.
Por certo, tamén ensinamos que a presenza de Cristo pasou hai 100 anos.
Isto é o que se ensinará nas congregacións de 110,000 en todo o mundo e pregúntome se alguén notará a incongruencia fulgurante.
Nº 3 Abner: os que viven pola espada, morren pola espada - it-1 páx. 27-28
Este é un rico relato histórico do que se poden aprender moitas leccións. Non obstante, o tema escollido para esta charla non é un deles. As palabras de Xesús a Pedro en Xoán 18:10 non estaban pensadas para atraer todos os actos de violencia. Algúns actos de violencia son xustos. O propio Xesús colle a espada e executará por ela aos malvados. Xehová mandou aos israelitas erradicar aos cananeos. Abner foi o xefe do exército debidamente designado. David era un guerreiro. Todas usaban espadas e algunhas morreron por elas, mentres que outras vivían ata a vellez.
Que suxerimos con este tema escollido? Que Abner debería negarse ao nomeamento do rei para servir como xefe do exército por medo a que morrese pola espada? Debería David rexeitar a súa unción de Samuel porque significaría coller a espada e morrer por ela. O pecado de Abner non foi vivir coa espada, foi apoiar ao home equivocado. Saúl foi unxido por Deus. Tamén David. Despois da morte de Saúl, Abner debería ter apoiado ao recén unxido rei. Pola contra, intentou instalar un rival e, ao facelo, púxose en oposición a Deus.

Reunión de servizos

15 min: Fai un bo uso do Anuario 2014
Esta é a parte "divertida cos números" da noite na que reafirmamos a bendición de Xehová sobre a Organización a partir do noso rápido crecemento numérico.
Vexamos.
Tivemos 277,344 bautizados en 2013. Máis dun cuarto de millón! Impresionante, non si? Non obstante, comparar o número medio de editores de 2012 con 2013 mostra un crecemento de só 150,383. Que pasou co 126,961 que falta? Morte? Houbo publicadores de 7,538,994 en 2012. A unha taxa de mortalidade anual de 8 por mil, podemos restar 60,000 a ese número. Isto aínda deixa sen contar 67,000. Estes deben ser ou non desaproveitados ou os que acaban de deixar de informar. Isto é como perder preto de congregacións 700 ao ano.
Agora, se calculas a taxa de crecemento e a comparas co crecemento da poboación nos países onde predicamos, descubrirás que nin estamos a seguir. Estamos digressing! Pero empeora aínda. Cantas das novas 150,000 son do campo? Todos vemos aos candidatos do bautismo en pé nas asembleas. Cantos son fillos das Testemuñas de Xehová? Sexamos conservadores e digamos a metade, aínda que é probable que a cifra sexa maior. Isto significa que 75,000 entrou na organización desde o servizo de campo o ano pasado. Ben, pasamos 1.8 millóns de horas na actividade de predicación en 2013. Iso é 24,000 horas por novo membro ou traballalo en función das semanas laborais ás 40 horas semanais, significa pouco menos de 12 anos de predicación por candidato.
Agora, se salva vidas, non deberiamos ter ningún problema co tempo que se pase. Non obstante, Xesús non nos dixo para ir de porta en porta. Díxonos que fixésemos discípulos. Se che dan un traballo e a discreción para facelo como queiras, non quererías usar o xeito máis eficiente para informar ao teu xefe —neste caso o noso Señor Xesucristo— de que ti '? fuches intelixente e fixeches todo o posible? Parece que o que estamos participando é predicar "facer traballar". A aparencia de estar ocupado. Cantas veces estivo no servizo de campo, catro a un grupo de automóbiles, viaxando facendo visitas de volta a persoas que visitamos durante anos, incluso décadas. Chamabámoslles rutas de revistas, porque eramos pouco máis que repartidores. O nome cambiou pero non moito máis.
Deberiamos estar celosos no traballo de predicación. Ninguén discute en contra diso. Deberiamos esforzarnos en facer discípulos. Quen non estaría de acordo? É un mandado de Cristo. A pregunta é: ¿Estamos a facelo do xeito correcto ou hai un xeito mellor de pechar os ollos vinculados á tradición? Un xeito que redundará nun maior crecemento e nun uso máis eficiente do noso tempo? Déixoo como unha pregunta aberta.
O único que sei é que nin sequera estamos dispostos a probar outra cousa. Por que? Porque cremos que a nosa salvación está ligada á cantidade de horas que pasamos chamando ás portas. Para a media testemuña de Xehová, ir de porta en porta é unha marca identificativa do verdadeiro cristianismo. Para a media Testemuña de Xehová, a súa salvación está ligada á cantidade de tempo que pasa indo porta a porta.
15 min: "Mellorar as nosas habilidades no Ministerio: ser un compañeiro de axuda

Meleti Vivlon

Artigos de Meleti Vivlon.