Un outro día dicíame a un amigo que ler a Biblia é como escoitar música clásica. Non importa cantas veces escoito unha peza clásica, sigo atopando matices desapercibidos que potencian a experiencia. Hoxe, mentres lía o capítulo 3 de John, apareceume algo que, aínda que xa o liei moitas veces antes, cobrou novo significado.

“Agora esta é a base do xuízo: que a luz veu no mundo, pero os homes amaron a escuridade máis que a luz, porque as súas obras foron perversas. 20 para quen practica cousas vil odia a luz e non sae á luz, polo que as súas obras non poden ser reprobadas. 21 Pero Quen fai o que é verdade sae á luz para que as súas obras se poñan de manifesto como se fixo en harmonía con Deus. ”(Joh 3: 19-21 RNWT)

Quizais o que che ve a mente ao ler isto son os fariseos do día de Xesús, ou quizais estea a pensar nas súas contrapartes modernas. Eses imaxináronse a si mesmos camiñando á luz. Non obstante, cando Xesús amosou as súas malas obras, non cambiarían, senón que intentaron calalo. Preferían a escuridade para que non se lles reprobase as súas obras.
Calquera que unha persoa ou grupo de persoas pretendan ser - ministros da xustiza, os elixidos de Deus, os seus nomeados - a súa verdadeira natureza revélase ao tratar coa luz. Se aman a luz atraeranse nela, porque quererán que as súas obras se manifesten como en harmonía con Deus. Non obstante, odian a luz, farán o posible para evitar que sexan expostos por ela porque non desexan ser reprobados. Tales son perversos: practicantes de cousas vil.
Unha persoa ou grupo de persoas demostran un odio á luz ao negarse a defender as súas crenzas abertamente. Poderán participar en discusión, pero se ven que non poden gañar, como os fariseos nunca puideron con Xesús, non admitirán o mal; non se permitirán reprobarse. Pola contra, os amantes da escuridade coaccionarán, intimidarán e ameazarán aos que traen a luz. O seu obxectivo é extinguilo para seguir existindo baixo un manto de escuridade. Esta escuridade dálles unha falsa sensación de seguridade, porque pensan parvamente que a escuridade os esconde dos ollos de Deus.
Non necesitamos condenar abertamente a ninguén. Só temos que brillar a alguén e ver como reacciona. Se non saben defender con éxito as súas doutrinas desde as Escrituras; se usan a intimidación, as ameazas e o castigo como ferramentas para apagar a luz; entón maniféstanse como amantes da escuridade. Iso, como di Xesús, é a base do seu xuízo.
 

Meleti Vivlon

Artigos de Meleti Vivlon.
    5
    0
    Encantaríache os teus pensamentos, comenta.x