ចូរយើងកុំប្រមាថឬចៅក្រម

(យូដាស ៩) ។ ។ ប៉ុន្ដែពេលមហាទេវតាមីកែលមានទំនាស់ជាមួយមេកំណាចហើយប្រកែកគ្នាអំពីរូបកាយរបស់ម៉ូសេគាត់មិនហ៊ានវិនិច្ឆ័យគាត់ដោយប្រើពាក្យប្រមាថទេតែគាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «សូម ឲ្យ ព្រះយេហូវ៉ាស្ដីបន្ទោសអ្នក»។

បទគម្ពីរនេះតែងតែធ្វើឱ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់សមនឹងទទួលបានការរំលោភបំពានវាពិតជាអារក្សមែនមែនទេ? ប៉ុន្តែនៅទីនេះយើងរកឃើញមីកែលដែលជាឥស្សរជនសំខាន់បំផុតរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់នៅស្ថានបរមសុខបានបដិសេធមិនធ្វើសេចក្តីវិនិច្ឆ័យដោយពាក្យប្រមាថលើអ្នកបង្កាច់បង្ខូចដើម។ ផ្ទុយទៅវិញគាត់ទទួលស្គាល់ថានេះមិនមែនជាកន្លែងរបស់គាត់ដែលត្រូវធ្វើនោះទេ។ ការធ្វើដូច្នេះគឺដើម្បីដណ្ដើមយកសិទ្ធិវិនិច្ឆ័យដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
ការនិយាយប្រមាថមើលងាយអ្នកដទៃគឺការជេរប្រមាថ។ ការជេរប្រមាថគឺជាអំពើបាប។

(កូរិនថូសទី ១ ៦: ៩, ១០) ។ ។ តើមានអ្វី! តើអ្នកមិនដឹងទេថាមនុស្សទុច្ចរិតនឹងមិនទទួលនគរព្រះទុកជាមរតកទេឬ? កុំច្រឡំ។ អ្នកប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទពួកអ្នកប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌អ្នកថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយនិងអ្នកផិតក្បត់ហើយក៏មិនមែនជាមនុស្សដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ អ្នកកែសំរួលហើយអ្នកដែលជំរិតទារប្រាក់នឹងមិនអាចគ្រងនគររបស់ព្រះជាមត៌កបានឡើយ។

សូម្បីតែមនុស្សម្នាក់កំពុងត្រូវគេជេរប្រមាថក៏ដោយក៏គ្មានសិទ្ធិក្នុងការជេរប្រមាថតបវិញដែរ។ លោកយេស៊ូជាគំរូល្អបំផុតនៃការប្រព្រឹត្ដនេះ។

(ពេត្រុសទី ១ ២:២៣) ។ ។ ។ នៅពេលដែលគាត់ត្រូវបានគេជេរប្រមាថគាត់មិនបានជេរប្រមាថតបវិញទេ។ ។

នេះមិនតែងតែជាផ្លូវរបស់យើងទេដូចដែលត្រូវបានបង្ហាញដោយករណីរបស់ Walter Salter ។ នេះ យុគសម័យមាសនៃខែឧសភា 5, 1937 នៅលើទំព័រ 498 មានអត្ថបទមួយដែលពោរពេញទៅដោយភាពមិនចេះនិយាយនិងមិនសមហេតុផលរបស់រាស្ដ្រព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំមានការពិបាកក្នុងការអានដូចមិត្តល្អម្នាក់ទៀតដែលមិនអាចបញ្ចប់វាបាន។ វាពិតជាចម្លែកចំពោះស្មារតីនៃរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលពិបាកនឹងស្រមៃគិតថាវាចេញមកពីប្រភពដែលយើងអះអាងថាជាខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាទី ១ ដែលលោកយេស៊ូបានតែងតាំងនៅឆ្នាំ ១៩១៩ ។
ខ្ញុំបានចុះផ្សាយឯកសារយោង (តំណខ្ពស់) ស្របតាមការណែនាំក្នុងវេទិការបស់យើងក្នុងការផ្តល់ឯកសារយោងដែលអាចផ្ទៀងផ្ទាត់បានចំពោះអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងបានបញ្ជាក់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយខ្ញុំមិនណែនាំឱ្យអ្នកអានអត្ថបទនេះទេព្រោះវាគួរឱ្យធុញទ្រាន់ពេកចំពោះការយល់ដឹងរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទសម័យទំនើប។ ផ្ទុយទៅវិញអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំដកស្រង់ពាក្យដកស្រង់មួយចំនួនដើម្បីបញ្ជាក់ពីការផ្សាយនេះ៖

“ បើអ្នកជា“ ពពែ” គ្រាន់តែទៅមុខហើយធ្វើឱ្យសម្លេងពពែនិងក្លិនពពែដែលអ្នកចង់បាន។ ” (ទំព័រ ៥០០ វគ្គ ៣)

បុរសនោះត្រូវកាត់ចេញ។ គាត់គួរតែដាក់ខ្លួនគាត់ទៅអ្នកជំនាញហើយឱ្យពួកគេជីកប្លោកនោមរបស់គាត់ហើយដកការគោរពខ្លួនឯងហួសហេតុពេក។ (ទំព័រ ៥០២ វគ្គ ៦)

«បុរសម្នាក់ដែល ... មិនចេះគិតមិនមែនជាគ្រីស្ទសាសនានិងមិនមែនជាបុរសពិតទេ»។ (ទំព័រ ៥០៣ វគ្គ ៩)

មានអ្នកដែលចង់បិទបាំងទិដ្ឋភាពមិនល្អនៃប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់យើង។ យ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរមិនធ្វើដូច្នោះទេហើយយើងក៏មិនគួរធ្វើដូច្នោះដែរ។ នេះជាការពិតដូចដែលធ្លាប់មាន៖“ អ្នកដែលមិនរៀនពីប្រវត្តិសាស្រ្តត្រូវវិនាសសាជាថ្មី” ។
ដូច្នេះតើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីប្រវត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង? និយាយអោយចំទៅៈក្រៅពីការធ្វើបាបនៅចំពោះព្រះការជេរប្រមាថបង្អាប់យើងនិងបំផ្លាញនូវអំណះអំណាងណាមួយដែលយើងកំពុងតែព្យាយាមធ្វើ។
នៅក្នុងវេទិកានេះយើងកំពុងពិចារណាអំពីរឿងរ៉ាវព្រះគម្ពីរដ៏ស៊ីជម្រៅ។ ដោយធ្វើដូច្នេះយើងបានរកឃើញផ្នែកមួយចំនួននៃការបង្រៀនខាងគោលលទ្ធិរបស់យើងជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមិនស្របតាមបទគម្ពីរ។ យើងក៏ដឹងដែរថាការរកឃើញមួយចំនួនដែលរកឃើញថ្មីចំពោះយើងតាមពិតត្រូវបានគេស្គាល់អស់ជាច្រើនទសវត្សមកហើយចំពោះសមាជិកលេចធ្លោនៃរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាពោលគឺអ្នកដែលមានឥទ្ធិពលក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ។ ករណីដែលបានរៀបរាប់ខាងលើរបស់ Walter Salter គឺជាឧទាហរណ៍មួយនៃរឿងនេះព្រោះគាត់បានសរសេរឡើងវិញនៅឆ្នាំ ១៩៣៧ ដល់មនុស្សជាច្រើនអំពីជំនឿអំពីការបង្រៀនដែលមិនស្របតាមបទគម្ពីរនៅឆ្នាំ ១៩១៤ ដែលជាការចាប់ផ្ដើមនៃវត្ដមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ចាប់តាំងពីរឿងនេះត្រូវបានបង្ហាញឱ្យមនុស្សឃើញរបស់ព្រះប្រហែលជា ៨០ ឆ្នាំមកហើយហេតុអ្វីយើងសួរថាតើការបង្រៀនក្លែងក្លាយនៅតែបន្តកើតមានឬ? ភាពវាងវៃនៃគោលលទ្ធិជាក់ស្តែងរបស់អ្នកដឹកនាំយើង[ខ្ញុំ] អាចបណ្តាលឱ្យយើងមានការខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនិងសូម្បីតែកំហឹង។ នេះអាចបណ្តាលឱ្យយើងខឹងនឹងពួកគេដោយផ្ទាល់មាត់។ មានគេហទំព័រជាច្រើននៅលើអ៊ីនធឺណិតដែលការធ្វើបែបនេះត្រូវបានធ្វើឡើងជាប្រចាំ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅក្នុងវេទិកានេះយើងមិនត្រូវចុះចាញ់នឹងគំនិតនេះទេ។
យើងត្រូវតែទុកឱ្យសេចក្តីពិតនិយាយដោយខ្លួនឯង។
យើងត្រូវតែទប់ទល់នឹងការល្បួងឱ្យឆ្លងកាត់ការវិនិច្ឆ័យជាពិសេសដោយប្រើពាក្យប្រមាថ។
យើងគោរពមតិរបស់អ្នកអាននិងសមាជិករបស់យើង។ ដូច្នេះប្រសិនបើអ្នករកឃើញថាយើងបានចាកចេញពីបទដ្ឋាននៃការប្រព្រឹត្តដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនៅក្នុងវេទិការជជែកណាមួយសូមមានយោបល់ដោយសេរីដើម្បីយើងអាចកែតម្រូវការត្រួតពិនិត្យទាំងនេះ។ យើងចង់យកគំរូតាមមហាទេវតាមីកែល។ យើងមិនណែនាំថាអ្នកដែលដឹកនាំយើងប្រៀបបាននឹងអារក្សទេ។ ផ្ទុយទៅវិញសូម្បីតែមេកំណាចមិនអាចត្រូវគេកាត់ទោសដោយអយុត្ដិធម៌ក៏ដោយចុះម៉្លោះហើយអស់អ្នកដែលខំប្រឹងចិញ្ចឹមយើង។
 
 
 
 

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។