មានអ្វីខ្លះពីការពិនិត្យសាលានៅសប្តាហ៍នេះដែលខ្ញុំមិនអាចធ្វើបាន។

សំណួរទី ៣៖ តើយើងចូលក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្តេច? (ហេ។ ៤: ៩-១១) [w១១ ៧/១៥ ទំ។ ២៨ វគ្គ។ ១៦, ១៧]

ប្រសិនបើបន្ទាប់ពីអានហេព្រើរ 4: 9-11 អ្នកបានឆ្លើយថាយើងអាចចូលទៅក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះបានដោយការស្តាប់បង្គាប់គាត់អ្នកនឹងក្លាយជា ខុស.
អ្នកឃើញយើងចូលក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះដោយ…ហេតុអ្វីខ្ញុំមិនអនុញ្ញាត ប៉មយាម និយាយវា។

បើដូច្នេះតើការចូលក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះមានន័យយ៉ាងណា? ព្រះយេហូវ៉ាទុកចោលថ្ងៃទីប្រាំពីរពោលគឺថ្ងៃសម្រាករបស់ទ្រង់ដើម្បី ធ្វើឲ្យ គោលបំណងរបស់ទ្រង់គោរពផែនដីដល់ការសម្រេចដ៏រុងរឿង។ យើងអាចចូលក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះយេហូវ៉ា - ឬចូលរួមជាមួយលោកក្នុងការសម្រាករបស់លោក - ដោយស្ដាប់បង្គាប់ដោយប្រព្រឹត្ដស្របតាមគោលបំណងដ៏ជឿនលឿនរបស់លោកដូចដែលបានបង្ហាញ ឲ្យ យើងស្គាល់តាមរយៈអង្គការរបស់លោក។ (w11 7 / 15 ទំ។ 28 par ។ 16 ការសំរាករបស់ព្រះ - តើវាជាអ្វី?)

ខ្ញុំគួរតែចង្អុលបង្ហាញថាអ្វីៗទាំងនោះមិនមែនជាទ្រេតរបស់ខ្ញុំទេ។ ពួកគេបានមកពីអត្ថបទរបស់ WT ។
អត្ថបទបន្ត៖

ម៉្យាងវិញទៀតប្រសិនបើយើងកាត់បន្ថយនូវឱវាទដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរដែលយើងបានទទួល ក្រុមនៃខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាដោយជ្រើសរើសដើរតាមផ្លូវឯករាជ្យយើងនឹងមានទំនោរប្រឆាំងនឹងគោលបំណងដែលព្រះកំពុងសម្រេច។ (w11 7 / 15 ទំ។ 28 par ។ 16 ការសំរាករបស់ព្រះ - តើវាជាអ្វី?)

ទ្រេតចុងក្រោយទាំងនោះជារបស់ខ្ញុំ។
ដូច្នេះយើងចូលក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះដោយធ្វើការស្របតាមអង្គការរបស់លោកដែលបង្ហាញពីគោលបំណងដែលលោកកំពុងបង្ហាញដល់យើងតាមរយៈក្រុមខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាដែលជាបុរស ៨ នាក់នៃគណៈអភិបាល។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើយើងខកខានមិនបានធ្វើបែបនេះប៉ុន្តែធ្វើតាមសកម្មភាពដែលឯករាជ្យពីគណៈអភិបាលយើងនឹងមិនចូលក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះទេប៉ុន្តែយើងនឹងស្លាប់នៅក្នុងទីរហោស្ថានប្រៀបដូចជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបះបោរនៅសម័យលោកម៉ូសេ។ (មិនអីទេទីរហោស្ថានរបស់ពួកគេមិនមែនជាការប្រៀបធៀបទេប៉ុន្តែអ្នកនឹងរសាត់របស់ខ្ញុំ) ។
ខ្ញុំយល់ស្របថាយើងមិនដែលឯករាជ្យពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ យើងពឹងផ្អែកលើព្រះនិងព្រះវរបិតារបស់យើងសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់។
សំណួរ៖ ចុះប្រសិនបើគណៈអភិបាលគឺជាអ្នកដែលដើរតាមមាគ៌ាឯករាជ្យភាព?  នេះគឺជាសំណួរដែលយើងមិនធ្លាប់សួរព្រោះយើងសន្មតថាគណៈអភិបាលមិនដែលឯករាជ្យពីព្រះទេតែតែងតែធ្វើការជាមួយគាត់ហើយដូច្នេះគោលបំណងរបស់គាត់ត្រូវបានបង្ហាញតាមរយៈពួកគេ។ នេះពិតជាចំណុចដែលពួកគេកំពុងធ្វើនៅក្នុងអត្ថបទនេះ។  យើងត្រូវតែធ្វើតាមពួកគេពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញគោលបំណងរបស់លោកតាមរយៈពួកគេ។  ភាពមិនសមរម្យនៃមុខតំណែងនេះត្រូវបាននាំយកមកផ្ទះវិញនៅក្នុងអត្ថបទបន្ដបន្ទាប់ថា“ ការសម្រាករបស់ព្រះ - តើអ្នកបានចូលទៅក្នុងកន្លែងនេះទេ?” អត្ថបទនោះកំពុងតែព្យាយាមធ្វើឱ្យយើងទទួលយកចំណុចសំខាន់ពីរដែលការគោរពប្រតិបត្តិវាតម្រូវឱ្យមានបើមិនដូច្នេះទេយើងនឹងស្លាប់។ (តើនេះមិនមែនជាអ្វីដែលមិនចូលក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះទេឬ?)
អ្វីដែលសំខាន់គឺកុំសង្ស័យគណៈអភិបាលពីព្រោះគ្រាន់តែព្រះមិនបានបង្ហាញអ្វីៗទាំងអស់ដល់ពួកគេនៅមុខគេហើយត្រូវប្រាកដថាអ្នកតែងតែគាំទ្រជំហររបស់ពួកគេក្នុងការបណ្ដាច់មិត្ដភាព។
វិវរណៈដែលបានបរាជ័យនិងការព្យាករណ៍របស់អង្គការត្រូវបានពន្យល់ថាគ្រាន់តែជា“ការកែលម្អ នៅក្នុងការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីការបង្រៀនព្រះគម្ពីរមួយចំនួន” ។
មានសូរស័ព្ទជាក់លាក់មួយដែលមនុស្សម្នាក់ត្រូវតែកោតសរសើរ[ខ្ញុំ] អំពីបុរសមួយក្រុមដែលនឹងចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដូចនេះដើម្បីចែកចាយដល់ពិភពលោកជាភាសារាប់សិបនិងរាប់សិបលានច្បាប់ចម្លង។ យើងដឹងជាទូទៅថាយើងបាននិយាយថាគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ ១៩១៤ នឹងដល់ទីបញ្ចប់នៅឆ្នាំ ១៩២៥ បន្ទាប់មកនៅពេលក្រោយវាទំនងជានឹងកើតឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៧៥។ រាល់ការបរាជ័យ - ដាក់ឈ្មោះតែពីរបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ។ យើងបានកំណត់“ ជំនាន់នេះ” ជាច្រើនដងដើម្បីជួយដល់មនុស្សគ្មានច្បាប់របស់យើង[ii] ការគណនាពេលវេលាហើយយើងនៅតែកំណត់វាឡើងវិញតាមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមខែកុម្ភៈឆ្នាំ ២០១៤ របស់យើង។ នេះគ្រាន់តែជាការបរាជ័យខ្លះៗដែលយើងដាក់ស្លាក "ការកែលម្អ" ហើយបន្ទាប់មកចោទថាឋានន្តរសក្ដិនិងឯកសារដើម្បីទទួលយកដោយគ្មានការសង្ស័យឬផ្សេងទៀតត្រូវបានកាត់ចេញពីការសម្រាករបស់ព្រះ។
ប្រាកដហើយបើយើងមិនទទួលយកការបរាជ័យទាំងនោះដូចជាការកែលម្អដោយអស់ពីដួងចិត្តទេនោះយើងនឹងត្រូវបាត់បង់ជាយូរមកហើយមុនពេលការសម្រាករបស់ព្រះមកដល់។ ការបណ្តេញចេញគឺជាការដាក់ទណ្ឌកម្មសម្រាប់ការគិតឯករាជ្យ (ឯករាជ្យពីជីកាបៃដែលជា) ។ ជាការពិតដំបងនេះនឹងមិនមានកំលាំងដើម្បីបញ្ឈប់ការគិតផ្ទុយប្រសិនបើវាមិនត្រូវបានអនុវត្តដោយទាំងអស់នៅក្នុងចំណាត់ថ្នាក់និងឯកសារ។ ដូច្នេះយើងត្រូវបានគេប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថាប្រសិនបើយើងមិនជួយពួកគេក្នុងការអនុវត្តទោសទណ្ឌដែលដំណើរការនៃការបណ្តេញចេញត្រូវបានដាក់ជាមធ្យោបាយដើម្បីគ្រប់គ្រងអ្នកដែលនឹងសន្មតថាដើរតាមមាគ៌ាឯករាជ្យភាពពីពួកគេ (មិនមែនមកពីព្រះទេដែលគិតពីអ្នក យើងក៏មិនស្តាប់បង្គាប់ដែរហើយយើងនឹងស្លាប់នៅវាលរហោស្ថាន។
ការភ័យខ្លាចគឺជាកម្លាំងជំរុញដ៏ខ្លាំងក្លា។
ជាថ្មីម្តងទៀតភាពរឹងមាំនៃសេចក្តីប្រកាសដែលបានបោះពុម្ពបែបនេះគឺជាការគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល។


[ខ្ញុំ] ខ្ញុំមិនមែនមានន័យថា“ កោតសរសើរ” ក្នុងន័យលើកសរសើរនោះទេ។
[ii] ខ្ញុំនិយាយថាគ្មានច្បាប់ទេពីព្រោះព្រះអម្ចាស់និងស្តេចរបស់យើងបានហាមឃាត់យើងយ៉ាងច្បាស់ពីរឿងបែបនេះនៅកិច្ចការ ១: ៧ ។ ទោះយ៉ាងណាយើងបន្តការមិនស្តាប់បង្គាប់ឯករាជ្យដែលបាននាំឱ្យមានការលិចលង់ខាងព្រលឹងវិញ្ញាណរាប់ពាន់នាក់។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    23
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x