យោបល់នៅក្នុងការប្រជុំពាក់កណ្តាលសប្តាហ៍ - ខែកុម្ភៈ។ 10, 2014

ការសិក្សាសៀវភៅក្រុមជំនុំៈ

ជំពូក 2, par ។ 21-24
ទឹកនៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅសប្តាហ៍នេះមកពីប្រអប់នៅទំព័រ ២៤“ សំនួរសំរាប់រំពឹងគិត” ។ ដូច្នេះសូម ឲ្យ យើងធ្វើតាមដំបូន្មាននោះហើយរំពឹងគិតលើចំណុចទាំងនេះ។

• ទំនុកតម្កើង ១៥: ១-៥ តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវអ្វីពីពួកអ្នកដែលចង់ធ្វើជាមិត្ដរបស់លោក?

(ទំនុកដំកើង ១៥: ១-៥) ឱព្រះអម្ចាស់អើយ! ភ្ញៀវ នៅក្នុងតង់របស់អ្នក? តើអ្នកណាអាចរស់នៅលើភ្នំដ៏បរិសុទ្ធរបស់អ្នក?  ² អ្នកដែលដើរដោយគ្មានកំហុសអនុវត្តអ្វីដែលត្រឹមត្រូវហើយនិយាយការពិតក្នុងចិត្ត។  ³ គាត់មិននិយាយបង្កាច់បង្ខូចអណ្តាតគាត់មិនដែលធ្វើអាក្រក់ដល់អ្នកជិតខាងទេហើយគាត់ក៏មិនបន្ទោសមិត្តរបស់គាត់ដែរ។  ⁴ គេបដិសេធនឹងមនុស្សណាដែលមើលងាយតែគេគោរពអ្នកដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់មិនត្រលប់ទៅការសន្យារបស់គាត់ទេសូម្បីតែវាអាក្រក់សម្រាប់គាត់ក៏ដោយ។  ⁵ គាត់មិនអោយប្រាក់គាត់ដោយការប្រាក់ទេហើយគាត់ក៏មិនទទួលសំណូកប្រឆាំងនឹងមនុស្សស្លូតត្រង់ដែរ។ អ្នកណាធ្វើអ្វីៗទាំងនេះនឹងមិនរង្គោះរង្គើឡើយ។

បទទំនុកដំកើងនេះមិនចែងអំពីការធ្វើជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះទេ។ វាពិតជានិយាយអំពីការធ្វើជាភ្ញៀវរបស់គាត់។ នៅសម័យមុនគ្រិស្តសាសនាគំនិតនៃការធ្វើជាកូនប្រុសរបស់ព្រះគឺមានច្រើនជាងអ្វីដែលអាចសង្ឃឹមបាន។ របៀបដែលមនុស្សអាចផ្សះផ្សាជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រះបានជាអាថ៌កំបាំងដែលព្រះគម្ពីរហៅថា“ អាថ៌កំបាំងដ៏ពិសិដ្ឋ” ។ អាថ៌កំបាំងនោះត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ អ្នកនឹងកត់សម្គាល់ថានេះនិងចំណុចគ្រាប់កាំភ្លើងពីរបន្ទាប់នៅក្នុងប្រអប់ត្រូវបានយកចេញពីទំនុកតម្កើង។ សេចក្ដីសង្ឃឹមដែលអ្នកបម្រើព្រះមានពេលដែលទំនុកតម្កើងត្រូវបានសរសេរគឺដើម្បីធ្វើជាភ្ញៀវឬជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមថ្មីនិងរង្វាន់ធំមួយ។ ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រលប់ទៅរកការបង្រៀនរបស់គ្រូឥឡូវនេះថាចៅហ្វាយនៅក្នុងផ្ទះ?

• កូរិនថូសទី ២ ៦: ១៤-៧: ១ តើការប្រព្រឹត្ដអ្វីដែលចាំបាច់ប្រសិនបើយើងចង់រក្សាទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា?

(2 Corinthians 6:14-7:1) កុំធ្វើជានឹមមិនស្មើគ្នាជាមួយអ្នកមិនជឿ។ តើសេចក្ដីសុចរិតនិងភាពទុច្ចរិតចូលរួមជាមួយគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច? ឬតើពន្លឺមានចំណែកអ្វីជាមួយភាពងងឹត? ¹⁵ ម៉្យាងទៀតតើភាពសុខដុមរវាងព្រះគ្រីស្ទនិងបេលី - អាល់មានអ្វីខ្លះ? ឬតើអ្នកជឿរួមចំណែកអ្វីជាមួយអ្នកមិនជឿ? ¹⁶ ហើយតើព្រះវិហាររបស់ព្រះមានកិច្ចព្រមព្រៀងអ្វីជាមួយរូបព្រះ? យើងជាព្រះវិហាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មរស់។ ដូចព្រះបានមានបន្ទូលថា៖ «យើងនឹងរស់នៅក្នុងចំណោមពួកគេហើយដើរក្នុងចំណោមពួកគេហើយយើងនឹងធ្វើជាព្រះរបស់គេហើយគេនឹងធ្វើជាប្រជារាស្ត្ររបស់យើងដែរ»។ ¹⁷ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ Therefore ដូច្នេះចូរចេញពីចំណោមពួកគេហើយញែកខ្លួនចេញហើយឈប់ប៉ះរបស់មិនស្អាត› ។ «ហើយខ្ញុំនឹងនាំអ្នកចូលទៅ»។ ¹⁸ យើងនឹងធ្វើជាឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នាហើយអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នា ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលថាអ្នកនឹងក្លាយជាកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ខ្ញុំជាព្រះដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា»។
7 ហេតុនេះបងប្អូនជាទីស្រឡាញ់អើយបើយើងបានទទួលព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏អស្ចារ្យយ៉ាងនេះហើយយើងត្រូវជំរះខ្លួនអោយបានបរិសុទ្ធចាកផុតពីសៅហ្មងគ្រប់យ៉ាងទាំងខាងរូបកាយទាំងខាងវិញ្ញាណដើម្បីអោយបានវិសុទ្ធទាំងស្រុងដោយគោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់។

រួមទាំងខគម្ពីរទាំងនេះហាក់ដូចជាមិនសមហេតុផលដែលមេរៀនរបស់យើងគឺអំពីការក្លាយជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះ។ ប៉ូលមិនបានប្រាប់យើងពីរបៀបទទួលបានមិត្តភាពជាមួយព្រះទេ។ គាត់និយាយថាប្រសិនបើយើងធ្វើរឿងទាំងនេះយើងមានការសន្យាដែលព្រះបានសន្យាថាយើងនឹងក្លាយជាកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ព្រះ។ តាមមើលទៅគាត់បានដកស្រង់ចេញពីសាំយូអែលទី ២ ៧:១៩ ដែលជាកន្លែងដែលព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលអំពីការក្លាយជាឪពុករបស់សាឡូម៉ូនដែលជាកូនប្រុសរបស់ដាវីឌ។ ឧទាហរណ៍មួយក្នុងចំណោមឧទាហរណ៍មួយចំនួននៅក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរដែលជាកន្លែងដែលគាត់សំដៅទៅលើមនុស្សម្នាក់ជាកូនប្រុសរបស់គាត់។ នៅទីនេះប៉ូលកំពុងប្រើការសន្យានេះហើយស្ថិតក្រោមការបំផុសគំនិតពង្រីកដល់គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់ដែលនឹងជាពូជរបស់ដាវីឌ។ ជាថ្មីម្តងទៀតគ្មានអ្វីអំពីការធ្វើជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះទេប៉ុន្តែអ្វីគ្រប់យ៉ាងអំពីការធ្វើជាកូនប្រុសកូនស្រីរបស់គាត់។[ខ្ញុំ]

សាលាកិច្ចបម្រើផ្សាយធិបតេយ្យ

ការអានព្រះគម្ពីរ: លោកុប្បត្តិ 25-28  
ប្រសិនបើអ្នកមានបញ្ហាដោយសារចេតនារបស់យ៉ាកុបនិយាយកុហកហើយបញ្ឆោតដើម្បីប្លន់ប្អូនប្រុសរបស់គាត់ពីពរឪពុកគាត់សូមចាំថាបុរសទាំងនេះគ្មានច្បាប់ទេ។

(រ៉ូម៉ាំង 5: 13) ¹³ ចំពោះបាបគឺនៅក្នុងពិភពលោកមុនក្រិត្យវិន័យតែអំពើបាបមិនត្រូវបានចោទប្រកាន់ចំពោះនរណាម្នាក់ឡើយនៅពេលដែលគ្មានក្រឹត្យវិន័យ។

មានច្បាប់ដែលលោកអយ្យកោបានដាក់ហើយគាត់ជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងត្រកូល។ អ្វីដែលមាននៅក្នុងសម័យនោះគឺវប្បធម៌នៃកុលសម្ព័ន្ធដែលកំពុងមានសង្គ្រាម។ កុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗមានស្ដេចរបស់ខ្លួន។ អ៊ីសាកគឺជាស្តេចនៃកុលសម្ព័ន្ធរបស់គាត់។ មានច្បាប់នៃការប្រព្រឹត្តដែលត្រូវបានទទួលយកជាប្រពៃណីហើយដែលអនុញ្ញាតឱ្យកុលសម្ព័ន្ធផ្សេងៗធ្វើការជាមួយគ្នា។ ឧទាហរណ៍វាមិនអីទេក្នុងការយកប្អូនស្រីរបស់បុរសម្នាក់ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតរបស់គាត់ប៉ុន្តែប៉ះប្រពន្ធរបស់បុរសហើយវានឹងមានការបង្ហូរឈាម។ (លោ។ ២៦:១០, ១១) ខ្ញុំយល់ឃើញថាភាពជិតបំផុតដែលយើងមាននៅអាមេរិកខាងជើងគឺក្រុមក្មេងទំនើង។ ពួកគេនឹងរស់នៅដោយគោរពច្បាប់រៀងៗខ្លួននិងគោរពទឹកដីគ្នាទៅវិញទៅមកតាមការព្រមព្រៀងគ្នាទៅវិញទៅមកទោះបីជាមិនមានច្បាប់នៃការប្រព្រឹត្តក៏ដោយ។ ការបំពានច្បាប់មួយក្នុងចំណោមវិធានទាំងនេះនាំឱ្យមានសង្គ្រាមទំនើង។
លេខ 1: លោកុប្បត្តិ 25: 19-34
លេខ ២៖ អ្នកដែលបានរស់ឡើងវិញដើម្បីសោយរាជ្យជាមួយព្រះគ្រីស្ទនឹងបានដូចទ្រង់ដែរ - rs ទំ។ ៣៣៥ ឆ។ 335 - ទំ។ ៣៣៦, ប។ ២
លេខ ៣៖ រឿងគួរស្អប់ខ្ពើម - ទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការថ្វាយបង្គំរូបព្រះនិងការមិនស្តាប់បង្គាប់ -it-1 ទំ។ 17

ការប្រជុំសេវាកម្ម

15 នាទី៖ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះ?
ការពិភាក្សាអំពីដំណើររឿងរបស់ព្រះយេស៊ូជាមួយស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារី។ (យ៉ូហាន ៤: ៦-២៦)
ផ្នែកសមរម្យមួយដែលយើងត្រូវពិភាក្សាបទគម្ពីរ។ ខ្មាស់អៀនថារឿងទាំងអស់គឺយឺតចំពោះក្រសួងនៅពេលដែលយើងអាចនិយាយបានច្រើននៅទីនេះប៉ុន្តែយើងកំពុងអាននិងពិភាក្សាបទគម្ពីរដោយផ្ទាល់ដោយគ្មានជំនួយពីការបោះពុម្ពផ្សាយ។
១៥ នាទី: «បង្កើនជំនាញរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដោយកត់ទុកនូវចំណាប់អារម្មណ៍»។
តើយើងមានផ្នែកណាខ្លះអំពីរបៀបដើម្បីរក្សាការហៅល្អរបស់យើងដល់អ្នកចាប់អារម្មណ៍ដែលបានរកឃើញនៅក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ មិនមានអ្វីខុសពីផ្នែកនៃផ្នែកនេះទេប៉ុន្តែបានបម្រើការនៅក្រសួងអស់រយៈពេលជាងកន្លះសតវត្សរ៍ហើយកំពុងតែទទួលបានផ្នែកចុងក្រោយនេះប្រហែលជារាប់រយដង (ខ្ញុំមិនប្រើអ៊ីប៉ូតូលិចទេ) ខ្ញុំដឹងថាមានវិធីប្រសើរជាងនេះ។ ប្រើពេលវេលារបស់យើង។ ខ្ញុំបានឃើញថាបងប្អូនដែលជាអ្នករក្សាកំណត់ត្រាមិនល្អនឹងនៅតែបន្តដូច្នេះទោះបីមានផ្នែកដូចនេះនិងអ្នកដែលល្អក៏នឹងក្លាយជាមនុស្សល្អដែរ។ វិធីល្អបំផុតក្នុងការបង្រៀននេះគឺស្ថិតនៅលើកំរិតផ្ទាល់ខ្លួនមិនមែនមកពីវេទិកាទេ។ ត្រូវហើយនឹងមានខ្លះដែលនឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីរឿងនេះ។ ម្នាក់ក្នុងចំណោម ១០០ ប្រសិនបើខ្ញុំមានចិត្តសប្បុរស។ ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាមិនបង្រៀនពួកគេដោយផ្ទាល់ដើម្បីកុំអោយខាតពេល ៩៩ នាក់ផ្សេងទៀតហើយផ្តល់អោយយើងនូវអ្វីដែលពង្រឹងកម្លាំងចិត្តនិងបទគម្ពីរដើម្បីទំពាជំនួសអោយ“ កំណត់ត្រារក្សា ១០១”?
 

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។