ការសិក្សា WT: ធ្វើការជ្រើសរើសដោយវាងវៃក្នុងកំឡុងពេលយុវវ័យ

[ការសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមសម្រាប់សប្ដាហ៍នៃខែមិនា 17, 2014 - w14 1 / 15 p.17]

ផា។ ១ -“ យើងរស់នៅក្នុងគ្រាលំបាក។ មិនធ្លាប់មានពីមុនក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រមនុស្សរាប់លាននាក់ពីគ្រប់ជាតិសាសន៍កំពុងតែងាកមករកការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត»។  នេះគូរការងាររបស់យើងដែលមានសារៈសំខាន់ជាប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ដូចជាអ្វីមួយដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។ អត្ថបទនេះសំដៅទៅលើមនុស្សរាប់លាននាក់ដែលបានប្រែក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្ដែតើមនុស្សរាប់លាននាក់ទាំងនេះមកពីណា? ភាគច្រើននៃចំនួននេះគឺត្រូវបានគេរកឃើញនៅអឺរ៉ុបនិងអាមេរិក។ ទាំងនេះគឺជាបណ្តាប្រទេសដែលសុទ្ធសឹងតែជាគ្រិស្តបរិស័ទមុនពេលស៊ីស៊ីរូសសូម្បីតែកើតមក។ ដូច្នេះអ្វីដែលយើងកំពុងនិយាយគឺការបំលែងមនុស្សរាប់លាននាក់ពីទំរង់នៃគ្រីស្ទសាសនាមួយទៅទំរង់មួយផ្សេងទៀតមិនមែនពីបាកាននិយមទៅគ្រីស្ទសាសនា។ នេះនៅតែជាសមិទ្ធិផលនៃប្រវតិ្តសាស្រ្តដ៏ពិតប្រសិនបើពួកគេទាំងអស់បានផ្លាស់ប្តូរពីសាសនាគ្រីស្ទសាសនាបង្រៀនការនិយាយមិនពិតនិងការរងទុក្ខនៅក្រោមនឹមនៃឋានានុក្រមខាងសាសនាដ៏ឃោរឃៅទៅនឹងសាសនាគ្រឹស្តដ៏ពិតតែមួយដែលបង្រៀនតែសេចក្តីពិតពីព្រះគម្ពីរនិងគ្មានច្បាប់គ្រប់គ្រងពីមនុស្សទាំងស្រុង។ ព្រះគ្រីស្ទ។ ប្រសិនបើមានតែករណីនេះ។
ការពិតគឺថាកាលពីពីរពាន់ឆ្នាំមុនមិនមានគ្រីស្ទបរិស័ទទេប៉ុន្តែឥឡូវនេះមនុស្សមួយភាគបីហៅថាខ្លួនជាគ្រិស្តសាសនា។ កាលពីពីរពាន់ឆ្នាំមុនលើកលែងតែពួកជ្វីហ្វពិភពលោកបានគោរពបូជាព្រះមិនជឿ។ តើមានសាសនាមិនពិតប៉ុន្មាននៅជុំវិញ? ការផ្លាស់ប្រែពិភពលោកទៅជាគ្រីស្ទសាសនាមិនអាចកើតឡើងបានទេបើគ្មានជំនួយពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អ្វីដែលបានចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃបុណ្យទី ៥០ និងបានបន្តអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍គឺជាពេលវេលាដ៏អស្ចារ្យមួយដែលមានមនុស្សរាប់លាននាក់មកពីគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់ងាកមករកការគោរពបូជាពិត។ ត្រូវហើយភាគច្រើននៃពួកគេបានក្បត់ជំនឿ។ ត្រូវហើយស្រងែត្រូវបានព្រោះក្នុងចំណោមស្រូវសាលី។ ប៉ុន្តែដំណើរការនោះនៅតែបន្តរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះនិងនៅក្នុងយីហោគ្រីស្ទសាសនាជាក់លាក់របស់យើង។ វាត្រូវការប្រភេទពិសេសមួយដើម្បីបញ្ចុះតំលៃទាំងអស់ហើយដាក់ការងាររបស់យើងជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៃប្រវត្ដិសាស្រ្ដរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។
ផា។ 3 - ចំណុចសំខាន់នៃអត្ថបទនេះគឺដើម្បីលើកទឹកចិត្ដយុវជន ឲ្យ ចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយបេតអែលឬផ្នែកផ្សេងទៀតនៃកិច្ចបំរើពេញពេលជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំនឹងមិនចង់បំបាក់ទឹកចិត្តនរណាម្នាក់ពីការធ្វើតាមក្តីសុបិន្តនិងគោលដៅខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយសូមឱ្យក្តីសុបិន្តឬគោលដៅទាំងនោះមានមូលដ្ឋានរឹងមាំលើបទគម្ពីរហើយមិនមែនជាលទ្ធផលនៃហេតុផលរបស់បុរសទេ។
ភាពកលល្បិចដែលការគិតរបស់មនុស្សអាចឆ្លុះបញ្ចាំងបានដូចព្រះជាម្ចាស់គឺស្តែងចេញតាមរយៈការប្រើប្រាស់អេស្កាល។ ១២: ១ ដែលលើកទឹកចិត្ដយុវជន ឲ្យ «នឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួនក្នុងគ្រាដែលឯងនៅក្មេង»។ ការដាស់តឿននោះបានត្រូវធ្វើឡើងនៅសម័យអ៊ីស្រាអែលនៅពេលដែលគ្មានផ្ទះបេតអែលនិងមិនមានកម្មវិធីសាងសង់ទូទាំងពិភពលោកហើយក៏មិនមានអ្នកត្រួសត្រាយហើយច្បាស់ជាគ្មានកិច្ចផ្សព្វផ្សាយទូទាំងពិភពលោកទេ។ យើងប្រើវាដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងនឹងផ្តល់ដំបូន្មានដល់ជនជាតិយូដានៅជំនាន់ស្តេចសាឡូម៉ូនហើយអនុវត្តវានៅសម័យយើងតើយើងមិនគួរក្រឡេកមើលរបៀបដែលវាត្រូវបានអនុវត្តទេឬ? តើជនជាតិយូដាវ័យក្មេងម្នាក់ to នឹកចាំពីអ្នកបង្កើតដ៏ឧត្ដមរបស់គាត់តាំងពីនៅក្មេងយ៉ាងណា?› ។ នោះគឺជាសំណួរដែលយើងគួរតែស្វែងរកដើម្បីឆ្លើយ។ គ្រោះថ្នាក់នៃការគិតពិចារណាហួសកំរិតនៃចម្លើយនោះគឺបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីកថាខណ្ឌខាងក្រោម។
ផា។ 5,6 - ដំណើររឿងរបស់យូជីរ៉ូជាការលើកទឹកចិត្តតើមែនទេ? ឥឡូវតើវាជាការលើកទឹកចិត្តទេប្រសិនបើគាត់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមរមន? ជាក់ស្តែងមិនមែនទេប៉ុន្តែហេតុអ្វី? ជាការប្រសើរណាស់ព្រោះមរមនមិនមានការពិត។ នេះមិនមែនជាវិធីដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានឹងវែកញែកទេមែនទេ? យូជីរ៉ូសម្រាប់ចេតនាល្អរបស់គាត់នឹងបង្រៀនពីការភូតភររបស់ម៉ុងហ្គោលីដូច្នេះធ្វើឱ្យខូចដល់អ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ ក្នុងនាមជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់យូជីរ៉ូនឹងបង្រៀនសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរម៉ុងហ្គោលី។ ដូច្នេះយើងចាត់ទុកនេះជាឧទាហរណ៍មួយនៃការចងចាំដល់អ្នកបង្កើតដ៏ឧត្ដមរបស់យើងនៅជំនាន់យុវវ័យ។ ទោះយ៉ាងណាប្រសិនបើយូហ្គូរ៉ូស្តាប់បង្គាប់គណៈអភិបាលហើយយើងគ្មានហេតុផលណាដែលត្រូវសង្ស័យបើមិនដូច្នោះទេគាត់នឹងបង្រៀនជនជាតិម៉ុងហ្គោលីថាពួកគេមានក្តីសង្ឃឹមតិចតួចណាស់ក្នុងការចូលរួមជាមួយព្រះយេស៊ូនៅស្ថានសួគ៌ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើផែនដីដែលបានស្តារឡើងវិញនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី។ នោះមិនមែនជាដំណឹងល្អទេដែលពួកសាវ័កបានបង្រៀន។ គាត់ក៏នឹងបង្រៀនពួកគេផងដែរថាព្រះយេស៊ូវបានសោយរាជ្យអស់រយៈពេល ១០០ ឆ្នាំហើយ។ កាលដែលពួកគេរីកចម្រើនពួកគេនឹងដឹងថាយុគសម័យ ១៩១៤-១៩១៩ ជាមូលដ្ឋានដែលគណៈអភិបាលអះអាងថាមានការតែងតាំងពីព្រះ។ ដូចសមភាគីមរមនរបស់គាត់ដែរគាត់ក៏នឹងបង្រៀនពួកគេឱ្យមានជំនឿដោយគ្មានលក្ខណនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់បុរសមួយក្រុមនៅការិយាល័យកណ្តាល។ ខណៈពេលដែលពួកមរមនអះអាងថាអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេនិយាយដោយផ្ទាល់ទៅកាន់ព្រះយើងនិយាយថាគណៈអភិបាលទទួលបានការណែនាំពីព្រះជាឆានែលតែមួយគត់របស់គាត់សម្រាប់និយាយជាមួយប្រជាជនរបស់គាត់។ ផ្អែកលើព័ត៌មានចុងក្រោយយូជីរ៉ូនឹងបង្រៀនសិស្សព្រះគម្ពីរម៉ុងហ្គោលីរបស់ខ្លួនឱ្យគោរពតាមគណៈអភិបាលដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយលោកនឹងប្រាប់ពួកគេអំពីការពិតដែលថាពេលដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងអង្គការរបស់លោកនៅផែនដីការប៉ុនប៉ងចាកចេញនោះអាច នាំឲ្យ ពួកគេបាត់បង់មិត្ដភក្ដិនិងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។
ខ្ញុំមិនព្យាយាមដាក់ពួកយើងជាមួយពួកមរមនឬសាសនាគ្រឹស្តផ្សេងទៀតសម្រាប់បញ្ហានោះទេ។ នេះមិនមែននិយាយអំពី“ អ្នកដែលមានការបង្រៀនមិនពិតតិចតួចបំផុតនឹងឈ្នះ” ។ សេចក្ដីសង្រ្គោះរបស់យើងមិនអាស្រ័យលើការរើសយកសាសនាដោយការភូតកុហកតិចតួចបំផុតនោះទេ។ ជាការពិតណាស់គ្មានសាសនាណាអាចដឹងការពិតទាំងអស់ទេពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមិនទាន់បានបង្ហាញការពិតទាំងអស់នៅឡើយទេ។ យើងឃើញគ្រោងដែលស្រអាប់នៅក្នុងកញ្ចក់ដែក។[1]  ប៉ុន្តែព្រះបានបង្ហាញការពិតដែលយើងត្រូវដឹងដើម្បីបានសង្រ្គោះ។ អ្វីដែលសំខាន់ - ទេអ្វីដែលសំខាន់គឺថាយើងបង្រៀនសេចក្តីពិតដែលយើងដឹងនិងអាចដឹង។ ដើម្បីបង្រៀនការនិយាយមិនពិតនៅក្នុងភាពល្ងង់ខ្លៅមិនមែនជាលេសទេនៅក្នុងថ្ងៃនិងអាយុនេះហើយនឹងមិនជួយសង្គ្រោះមនុស្សម្នាក់ពីការដាក់ទោសឡើយ។ ការបង្រៀនពាក្យមិនពិតដោយចេតនាគឺគួរអោយស្អប់ខ្ពើម។

(លូកា ១២: ៤៧,៤៨ ណេត) ថា  ខ្ញុំបម្រើដែលស្គាល់ឆន្ទៈម្ចាស់របស់គាត់តែមិនបានត្រៀមខ្លួនឬធ្វើតាមអ្វីដែលម្ចាស់របស់គាត់ចង់បាននោះនឹងត្រូវវាយយ៉ាងខ្លាំង។ ⁴⁸ រីឯអ្នកដែលមិនស្គាល់ឆន្ទៈរបស់ម្ចាស់ខ្លួនហើយធ្វើអ្វីដែលសមនឹងទទួលទោសនោះនឹងត្រូវទទួលទោសស្រាល។[2]

សោកនាដកម្មនោះគឺថាប្រសិនបើយូជីរ៉ូចាប់ផ្តើមបង្រៀនសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរនោះគាត់នឹងត្រូវគេបៀតបៀនដោយសារជំនឿដែលគាត់បានគាំទ្រយ៉ាងស្មោះត្រង់។
ផា។ 9 - វគ្គនេះបើកដោយមានឱវាទល្អ ៗ ពីព្រះគម្ពីរ៖ "ចូរស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រនិងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាមុនសិន។  បន្ទាប់មកវានិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យ តម្លៃយើងដោយសេរីក្នុងការជ្រើសរើស។ គាត់មិនបាននិយាយថាអ្នកគួរលះបង់ពេលវេលាប៉ុន្មានដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រនោះទេ” ។  ដំបូងបង្អស់វាមិនមែនជាព្រះយេហូវ៉ាទេដែលបាននិយាយដូច្នេះប៉ុន្តែជាព្រះយេស៊ូវ។ (តើវាមិនគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ទេថាតើយើងអាចផ្លាស់ប្តូរព្រះយេស៊ូវទៅរកផ្ទៃខាងក្រោយបានយ៉ាងដូចម្តេច?)[3] ទីពីរព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថាត្រូវ«ស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រនិងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ជាមុនសិន»។ គាត់មិននិយាយអ្វីសោះអំពីការផ្សព្វផ្សាយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយរាល់ពេលដែលបទគម្ពីរនេះត្រូវបានយោងយើងគិតភ្លាមៗអំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ ចំពោះយើងមធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីស្វែងរកនគរគឺត្រូវចេញទៅទីនោះហើយផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ ការផ្សព្វផ្សាយមិនមានអ្វីខុសទេ។ នេះជាបទបញ្ជាដែលយើងមានពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ទោះយ៉ាងណាការផ្តោតអារម្មណ៍របស់យើងទៅលើវាធ្វើឱ្យយើងមើលឃើញផ្លូវផ្សេងទៀតដែលយើងតម្រូវឱ្យស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រជាមុនសិន។ ឧទាហរណ៍…
ផា។ 10 - ស្វែងរកសុភមង្គលក្នុងការបម្រើអ្នកដទៃ។  ជាថ្មីម្តងទៀតដំបូន្មានល្អពីព្រោះវាជាបទគម្ពីរ។ ប្រាកដហើយការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដែលជាដំណឹងល្អដើម្បីជួយអ្នកដទៃ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមានវិធីផ្សេងទៀតដែលត្រូវបានអនុម័តដោយព្រះ។ អ្នកត្រូវអានយ៉ាកុប ១:២៧ និង ២:១៦ ក៏ដូចជាម៉ាថាយ ២៥: ៣១-៤៦ ដើម្បីមើលរឿងនេះ។ ទោះយ៉ាងណាបើយុវជនឬស្ត្រីត្រូវលះបង់ពេលវេលាទៅនឹងសកម្មភាពបែបនេះតើគាត់នឹងទទួលបានការលើកទឹកចិត្តនិងការអបអរសាទរដូចគ្នានឹងអ្នកត្រួសត្រាយដែរឬទេ? ការពិតគឺថាយុវជនគ្រីស្ទានម្នាក់លះបង់ពេលវេលាខ្លះដើម្បីធ្វើកិច្ចការសប្បុរសនៅក្នុងសង្កាត់របស់គាត់គាត់ទំនងជាត្រូវបានគេផ្តល់ដំបូន្មានថាពេលវេលារបស់គាត់អាចត្រូវបានចំណាយកាន់តែប្រសើរក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ (ខ្ញុំបានឃើញដោយផ្ទាល់នូវរឿងនេះ។ )
យើងមិនចង់បំបាក់ទឹកចិត្តយុវជនណាម្នាក់ពីការព្យាយាមនាំយកដំណឹងល្អពីព្រះគ្រីស្ទដល់ប្រជាជនជាពិសេសនៅប្រទេសក្រៅដែលមានតម្រូវការខ្លាំងនោះទេ។ ប៉ុន្តែសូមឱ្យវាក្លាយជាសារពិតនៃក្តីសង្ឃឹម។ អនុញ្ញាតឱ្យគាត់បង្រៀនពីអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានបង្រៀនហើយឱ្យគាត់ធ្វើឱ្យគេស្គាល់សេរីភាពពិតដែលមកពីការស្គាល់និងគោរពព្រះនិងព្រះគ្រីស្ទរបស់គាត់។ អ្វីដែលយើងបង្រៀនមិនគួរនាំបុរសមកធ្វើជាទាសករបុរសផ្សេងឡើយ។

(កាឡាទី ៤: ៩-១១ ណេត) តែឥឡូវអ្នកស្គាល់ព្រះ (ឬស្គាល់ព្រះ) តើអ្នកអាចត្រឡប់ទៅរកអ្នកខ្សោយហើយគ្មានតម្លៃវិញបានតាមរបៀបណា?  កម្លាំងមូលដ្ឋាន?  តើអ្នកចង់ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់ពួកគេម្តងទៀតទេ?¹⁰ អ្នកកំពុងសង្កេតថ្ងៃសាសនាខែនិងរដូវនិងឆ្នាំ។ ¹¹ ខ្ញុំខ្លាចសម្រាប់អ្នកថាការងាររបស់ខ្ញុំសម្រាប់អ្នកប្រហែលជាគ្មានប្រយោជន៍ទេ។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។