យោបល់កិច្ចប្រជុំពាក់កណ្តាលសប្តាហ៍ - មេសា 14, 2014

ការសិក្សាសៀវភៅក្រុមជំនុំៈ

ជំពូកទី ៥ វគ្គ។ 5-18, ប្រអប់នៅលើទំ។ ៥៥

សាលាកិច្ចបម្រើផ្សាយធិបតេយ្យ

អំណានគម្ពីរ: និក្ខមនំ 11-14
ព្រះយេហូវ៉ានាំមកនូវសេចក្ដីវេទនាចុងក្រោយ។ គាត់អាចធ្វើរឿងនេះនៅពេលចាប់ផ្តើម។ ការសម្ដែងដ៏ខ្លាំងក្លានៃអំណាចរបស់គាត់ក្នុងការផ្តួលរំលំជនជាតិអេស៊ីបនៅពីក្រោយខ្នងរបស់ពួកគេប៉ុន្តែគាត់បានជ្រើសរើសធ្វើវាបន្តិចម្តង ៗ ។ គាត់អាចដើរជាធម្មតាប្រជាជនរបស់គាត់ចេញពីប្រទេសអេហ្ស៊ីបដោយគ្មានការបង្ហូរឈាមទាល់តែសោះដោយប្រើទេវតាដែលមានអំណាចរបស់គាត់ជាអ្នកយាមដែលមើលមិនឃើញ។ ទោះយ៉ាងណាគោលបំណងរបស់ទ្រង់មិនមែនចង់ដោះលែងប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គឡើយ។ ពួកគេត្រូវបានគេធ្វើជាទាសករអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំដែលត្រូវបានរំលោភបំពានដោយចៅហ្វាយនាយដែលមានភារកិច្ចឃោរឃៅដែលថែមទាំងបានធ្វើអន្ដរាគមន៍ផង។ យុត្តិធម៌ទាមទារឱ្យមានការសងសឹក។ ប៉ុន្តែនៅមានច្រើនទៀត។ ពិភពលោកនៅគ្រាមួយដែលត្រូវមកត្រូវដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាជាស្ដេចហើយគ្មានព្រះណាទៀតក្រៅពីទ្រង់ទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយទ្រង់បានប្រទានផ្លូវមួយដល់ជនជាតិអេស៊ីប។ ផារោ៉នអាចរួចផុតពីសេចក្តីឈឺចាប់ហើយជួយសង្គ្រោះប្រជាជនរបស់ទ្រង់គ្រប់បែបយ៉ាង។ ដោយមានមោទនភាពនិងចេតនាការប្រព្រឹត្ដរបស់គាត់បង្ហាញនូវការបរាជ័យមួយទៀតនៃការគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្ស: ប្រជាជនរងទុក្ខដោយសារតែភាពឆោតល្ងង់របស់អ្នកគ្រប់គ្រង។ មានអ្វីផ្លាស់ប្តូរទេ?
យោងតាមសំនួរថ្មី៖ ខ្ញុំមិនដឹងថាខ្ញុំបានអានកំណត់ហេតុនេះប៉ុន្មានដងទេប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលដឹងថាឧប្បត្តិហេតុនៅសមុទ្រក្រហមបានកើតឡើងនៅពេលយប់ទោះបីនិក្ខមនំ ១៤: ២០-២៥ បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ក៏ដោយ។ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំអាចស្តីបន្ទោស Cecil B. DeMille និងអំណាចនៃរូបភាពហូលីវូដចំពោះរឿងនោះ។ ឥឡូវខ្ញុំយល់កាន់តែច្បាស់ថាប្រជាជនអេហ្ស៊ីបនឹងមិនឃើញជញ្ជាំងទឹកនៅពេលពួកគេចូលគ្រែក្រហមស្ងួត។ នៅពេលព្រឹកគឺយឺតពេលហើយទោះបីពួកគេចង់រត់គេចក៏ដោយក៏ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែ ធ្វើឲ្យ រឿងនោះមិនអាចទៅរួច។
លេខ ១៖ និក្ខមនំ ១២: ៣៧-៥១
តើការអានព្រះគម្ពីររបស់យើងទាន់ពេលវេលានៅសប្តាហ៍នេះយ៉ាងម៉េចនៅពេលដែលយើងរំorateកដល់ការចងចាំនៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយសាច់ចៀមបុណ្យរំលង។
ទី ២ What តើមានព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីខ្លះដែលទាក់ទងនឹងវត្ដមានរបស់គ្រិស្ដ? —rs ទំ។ ៣៤៤ វគ្គ ១-៥
នេះបើយោងតាមបទគម្ពីរដកស្រង់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ហេតុផល។ សៀវភៅព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួនដែលទាក់ទងនឹងវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺការរស់ឡើងវិញរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទស្មោះត្រង់ដែលឡើងទៅឋានសួគ៌នៅពេលដំណាលគ្នាដែលអ្នករស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរហើយចូលរួមជាមួយពួកគេ។ (១ ថែ។ ៤:១៥, ១៦ - ប្រជាជាតិមិនទាន់ត្រូវបានវិនិច្ឆ័យហើយចៀមនិងពពែត្រូវបានញែកចេញពីគ្នា។ (ម៉ាត់។ 25: 31-33 - មិនទាន់បានកើតឡើងទេ។ ) អ្នកដែលបង្កទុក្ខវេទនាសំរាប់អ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះគ្រីស្ទត្រូវទទួលទណ្ឌកម្ម។ (2 ថែប។ 1: 7-9 - មិនទាន់កើតឡើងនៅឡើយទេ។ ) ការចាប់ផ្តើមនៃឋានសួគ៌។ (លូកា 23: 42, 43 - មិនទាន់កើតឡើងទេ)
ជាថ្មីម្តងទៀតនេះបើយោងតាមឯកសារ ហេតុផល។ សៀវភៅនេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់ដែលត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ខ្ញុំគិតថាយើងអាចយល់ស្របនឹងរឿងនោះ។ ទាំងអស់នេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍នាពេលអនាគត។
និយាយអញ្ចឹងយើងក៏បង្រៀនដែរថាវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានកើតឡើងកាលពី ១០០ ឆ្នាំមុន។
នេះគឺជាអ្វីដែលនឹងត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងក្រុមជំនុំចំនួន ១១០,០០០ នៅទូទាំងពិភពលោកហើយខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើមានអ្នកណាម្នាក់នឹងកត់សំគាល់ឃើញនូវបញ្ហាដែលមិនគួរអោយជឿនោះទេ។
លេខ ៣ លោកអប៊ីនើរ - អ្នកដែលរស់នៅដោយដាវស្លាប់ដោយដាវ —១ ទំ។ ២៧-២៨
នេះគឺជាកំណត់ហេតុប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏សំបូរបែបដែលអាចទាញយកមេរៀនជាច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយប្រធានបទដែលត្រូវបានជ្រើសរើសសម្រាប់ការនិយាយនេះមិនមែនជាផ្នែកមួយនៃពួកគេទេ។ ប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូទៅកាន់ពេត្រុសនៅយ៉ូហាន ១៨:១០ មិនមានគោលបំណងដើម្បីចាប់យកអ្វីទាំងអស់ដែលទាក់ទងនឹងអំពើហឹង្សាទាំងអស់នោះទេ។ អំពើហឹង្សាខ្លះគឺត្រឹមត្រូវ។ ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់បានលើកដាវហើយនឹងប្រហារជីវិតមនុស្សអាក្រក់ដោយដាវនោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ឲ្យ លុបបំបាត់ជនជាតិកាណាន។ អប៊ីនើរគឺជានាយសេនាធិការនៃកងទ័ព។ ដាវីឌជាអ្នកចំបាំងម្នាក់។ គ្រប់ដាវដែលកាន់ដោយអាវុធហើយខ្លះទៀតបានស្លាប់ដោយពួកគេឯខ្លះទៀតរស់នៅរហូតដល់អាយុចាស់។
តើយើងកំពុងស្នើសុំអ្វីជាមួយប្រធានបទដែលបានជ្រើសរើសនេះ? ថាលោកអប៊ីនើរគួរតែបដិសេធការតែងតាំងរបស់ស្តេចដើម្បីធ្វើជាមេបញ្ជាការកងទ័ពដោយខ្លាចថាគាត់នឹងត្រូវស្លាប់ដោយដាវ? តើដាវីឌគួរបដិសេធការចាក់ប្រេងតាំងរបស់សាំយូអែលព្រោះវាអាចមានន័យថាយកដាវហើយអាចសម្លាប់វាបាន។ អំពើបាបរបស់អ័រវើរមិនមែននៅក្នុងដាវទេវាគឺជាការគាំទ្រដល់បុរសខុស។ សូលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងដោយព្រះ។ ដាវីឌក៏ដូច្នេះដែរ។ ក្រោយពីសូលបានទទួលមរណភាពនោះអប៊ីនើរគួរតែគាំទ្រស្ដេចដែលបានត្រូវរើសតាំងថ្មី។ ផ្ទុយទៅវិញគាត់បានព្យាយាមតំឡើងគូប្រជែងហើយក្នុងការធ្វើដូច្នេះដាក់ខ្លួនគាត់ប្រឆាំងនឹងព្រះ។

ការប្រជុំសេវាកម្ម

១៥ នាទី: ប្រើសៀវភៅ សៀវភៅប្រចាំឆ្នាំ ២០១៤
នេះជាចំណែកដ៏រីករាយនៅពេលល្ងាចដែលយើងបញ្ជាក់ឡើងវិញនូវពររបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើអង្គការដោយផ្អែកលើចំនួនដ៏ឆាប់រហ័សរបស់យើង។
សូម​មើល។
យើងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ២៧៧.៣៤៤ នាក់នៅឆ្នាំ ២០១៣។ ជាងមួយភាគបួនលាន! គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មែនទេ? ទោះយ៉ាងណាបើប្រៀបធៀបចំនួនអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយជាមធ្យមពីឆ្នាំ ២០១២ និងឆ្នាំ ២០១៣ បង្ហាញពីកំណើនត្រឹមតែ ១៥០.៣៨៣ នាក់។ តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះអ្នកបាត់ខ្លួន ១២៦.៩៦១? សេចក្តីស្លាប់? មានអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយចំនួន ៧.៥៣៨.៩៩៤ នាក់បានរាយការណ៍ក្នុងឆ្នាំ ២០១២ ។ អត្រាមរណភាពប្រចាំឆ្នាំ ៨ ក្នុងមួយពាន់យើងអាចដក ៦០.០០០ ពីចំនួននោះ។ នោះនៅតែបន្សល់ទុកប្រហែល ៦៧.០០០ នាក់ដែលមិនបានរាប់បញ្ចូល។ ទាំងនេះត្រូវតែជាអ្នកដែលត្រូវបានគេបណ្តេញចេញឬអ្នកដែលទើបតែឈប់រាយការណ៍។ នោះគឺដូចជាបាត់បង់ជិត ៧០០ ក្រុមជំនុំក្នុងមួយឆ្នាំ!
ឥឡូវប្រសិនបើអ្នកសំរេចបាននូវអត្រាកំណើនហើយប្រៀបធៀបវាជាមួយនឹងកំណើនប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសដែលយើងផ្សព្វផ្សាយអ្នកនឹងឃើញថាយើងមិនទាំងរក្សាល្បឿនផង។ យើងកំពុងជីកដី! ប៉ុន្តែវាកាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ ។ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ក្នុងចំណោមមនុស្ស ១៥០០០០ នាក់ថ្មីដែលបានមកពីវាលនេះ? យើងទាំងអស់គ្នាឃើញបេក្ខជនដែលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកឈរនៅឯសន្និបាត។ តើកូនរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាប៉ុន្មាននាក់? ចូរយើងអភិរក្សហើយនិយាយពាក់កណ្តាលទោះបីជាតួលេខនេះទំនងជាខ្ពស់ក៏ដោយ។ នោះមានន័យថា ៧៥.០០០ នាក់បានចូលអង្គការពីកិច្ចផ្សព្វផ្សាយកាលពីឆ្នាំមុន។ មិនអីទេឥឡូវយើងចំណាយពេល ១,៨ កោដិម៉ោងក្នុងសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយក្នុងឆ្នាំ ២០១៣។ នោះគឺ ២៤,០០០ ម៉ោងក្នុងសមាជិកថ្មីឬធ្វើការដោយផ្អែកលើសប្តាហ៍ការងារនៅ ៤០ ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍វាមានន័យថាតិចជាង ១២ ឆ្នាំនៃការផ្សព្វផ្សាយដល់បេក្ខជន!
ឥឡូវនេះប្រសិនបើវាជួយជីវិតយើងមិនគួរមានបញ្ហាអ្វីជាមួយពេលវេលាដែលចំណាយទេ។ ទោះយ៉ាងណាលោកយេស៊ូមិនបានប្រាប់យើង ឲ្យ ធ្វើពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយទេ។ គាត់បានប្រាប់យើងឱ្យបង្កើតសិស្ស។ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវបានផ្តល់ការងារឱ្យធ្វើនិងការសំរេចចិត្តធ្វើតាមរបៀបដែលអ្នកចូលចិត្តអ្នកនឹងមិនចង់ប្រើវិធីដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតដើម្បីរាយការណ៍ទៅចៅហ្វាយរបស់អ្នកក្នុងករណីនេះព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់អ្នក - ថាអ្នក តើអ្នកឆ្លាតហើយប្រឹងប្រែងអស់ពីសមត្ថភាពទេ? វាហាក់ដូចជាអ្វីដែលយើងកំពុងចូលរួមគឺការផ្សព្វផ្សាយ«ធ្វើការ»។ រូបរាងរវល់។ តើអ្នកឧស្សាហ៍ចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ ៤ ទៅក្រុមឡានដោយធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅជួបមនុស្សដែលយើងបានទៅលេងរាប់ឆ្នាំមកហើយសូម្បីតែរាប់ទសវត្សក៏ដោយ។ យើងធ្លាប់ហៅពួកគេថាជាផ្លូវទស្សនាវដ្តីពីព្រោះយើងមានចំនួនតិចជាងការផ្តល់ដល់បុរស។ ឈ្មោះបានផ្លាស់ប្តូរប៉ុន្តែមិនមានអ្វីផ្សេងទៀតទេ។
យើងគួរខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ គ្មាននរណាម្នាក់ប្រកែកទាស់នឹងរឿងនោះទេ។ យើងគួរតែខិតខំបញ្ចុះបញ្ចូល ឲ្យ មានសិស្ស។ តើអ្នកណានឹងមិនយល់ស្រប? នេះគឺជាបទបញ្ជាពីព្រះគ្រីស្ទ។ សំណួរគឺថាតើយើងកំពុងធ្វើវាតាមរបៀបត្រឹមត្រូវឬតើមានវិធីល្អប្រសើរជាងមុនដែលយើងកំពុងបិទភ្នែកប្រពៃណីរបស់យើង? វិធីមួយដែលនឹងនាំឱ្យមានការរីកចម្រើនកាន់តែខ្លាំងនិងការប្រើប្រាស់ពេលវេលារបស់យើងឱ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព? ខ្ញុំទុកវាជាសំណួរបើកចំហ។
អ្វីដែលខ្ញុំដឹងគឺថាយើងមិនទាំងមានឆន្ទៈចង់សាកល្បងអ្វីផ្សេងទៀត។ ហេតុអ្វី? ដោយសារតែយើងជឿជាក់ថាសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់យើងត្រូវបានភ្ជាប់ទៅនឹងចំនួនម៉ោងដែលយើងបានគោះទ្វារ។ ចំពោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាមធ្យមការធ្វើដំណើរពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយគឺជាសញ្ញាសម្គាល់មួយនៃគ្រីស្ទសាសនាពិត។ ចំពោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាការសង្គ្រោះរបស់គាត់គឺស្មើនឹងចំនួនពេលវេលាដែលគាត់ចំណាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។
១៥ នាទី: «ការបង្កើនជំនាញរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយជាដៃគូដែលមានប្រយោជន៍

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។