"តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំជាងរបស់ទាំងនេះទេ?"

 [ពី ws5 / 17 ទំ។ 22 - ខែកក្កដា 24-30]

តើអត្ថបទនេះនិយាយអំពីអ្វី? ចម្លើយមាននៅក្នុងវគ្គ ៤ ។

ស្ដីអំពីរឿងនេះយើងសូមពិចារណាចំណុចបីយ៉ាងនៃជីវិតដែលថាបើយើងមិនរក្សាវា ឲ្យ បានត្រឹមត្រូវនោះអាច ធ្វើឲ្យ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះគ្រីស្ទនិងរបស់ខាងវិញ្ញាណចុះខ្សោយដូចជាការងារសាច់ដុំការកំសាន្ដនិងវត្ថុទ្រព្យ។ - ស្មើ។ 4 ។

នេះគឺជាអ្វីដែលយើងហៅថា“ អត្ថបទរំinderក” ។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការការរំ,កមែនទេ? ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើការរំareកទាំងអស់ដែលយើងទទួលបានតើយើងអាចនិយាយបានទេថាយើងកំពុងទទួលបានអាហារខាងវិញ្ញាណដែលមានរាងមូលល្អ - អាហារតាមពេលវេលាត្រឹមត្រូវ?

រឿងខាងវិញ្ញាណគួរតែមានអាទិភាព។ យើងក៏ចង់បានពួកគេដែរ។ ប៉ុន្តែតើយើងចង់មានន័យអ្វីដោយរឿងខាងវិញ្ញាណ? តើអង្គការនេះមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចនៅពេលនិយាយអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណដែលគួរតែមានមុន?

កថាខណ្ឌ 9 សួរថា៖

ដើម្បីជួយកំណត់ថាតើយើងមានទស្សនៈប្រកបដោយតុល្យភាពចំពោះបញ្ហាខាងលោកីយ៍និងទំនួលខុសត្រូវខាងវិញ្ញាណវាជាការប្រសើរដែលយើងសួរខ្លួនឯងថា 'តើខ្ញុំគិតថាការងាររបស់ខ្ញុំគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍និងរំភើបទេប៉ុន្តែចាត់ទុកសកម្មភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំថាជារឿងធម្មតាឬជាទម្លាប់មែនទេ?”

ខ្ញុំបានចូលរួមការប្រជុំតាំងពីក្មេងហើយឥឡូវនេះខ្ញុំជិតដល់អាយុ ៧០ ហើយ។ មានពេលមួយដែលការប្រជុំគួរអោយចាប់អារម្មណ៍។ យើងចំណាយពេលវេលាជាច្រើនដើម្បីសិក្សាបទគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែការផ្លាស់ប្តូរទាំងអស់ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរបន្ទាប់ពីឆ្នាំ ១៩៧៥។ ការប្រជុំក្លាយជាពាក្យច្រំដែលនិងអាប់អួរ។ មានអត្ថបទ "រំinderក" ជាច្រើនដូចជាអត្ថបទមួយនេះ។ ក្នុងនាមជាសាក្សីបានក្លាយជាការរស់នៅរបៀបរស់នៅជាក់លាក់។ វាគឺអំពីការរស់នៅដែលប្រសើរជាងមុនតាមរយៈអង្គការខណៈពេលដែលយើងរង់ចាំព្រះបំផ្លាញមនុស្សគ្រប់គ្នាហើយផ្តល់ឱ្យយើងនូវអំណោយផលនៃផែនដីសម្រាប់ខ្លួនយើង។ វាគឺអំពីការព្យួរនៅទីនោះនិងធ្វើឱ្យមានជាមួយអប្បបរមាដូច្នេះយើងអាចទទួលបានរង្វាន់ធំបំផុតដែលមិនធ្លាប់មាន។ យើងបានក្លាយជាអ្វីដែលអាចហៅថា“ អ្នកសំភារៈខាងវិញ្ញាណ” ។ បងប្អូនប្រុសស្រីនឹងចង្អុលទៅផ្ទះដ៏ស្អាតមួយពេលចេញទៅផ្សព្វផ្សាយហើយនិយាយថា៖ «នោះជាផ្ទះដែលខ្ញុំចង់រស់នៅបន្ទាប់ពីសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន»។ ការជម្រុញមិនមែនជាសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះឬសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទទេ។ វាគឺអំពីអ្វីដែលពួកគេនឹងទទួលបានប្រសិនបើពួកគេធ្វើតាមច្បាប់ដែលអង្គការកំពុងដាក់ចុះ។

គ្មានអ្វីដែលខុសទេបើជឿថាព្រះវរបិតានឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អស់អ្នកដែលស្វែងរកទ្រង់។ តាមពិតវាជាតំរូវការចាំបាច់នៃជំនឿពិត។ (សូមមើលហេព្រើរ ១១: ៦) ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងផ្តោតលើរង្វាន់ហើយមិនមែនជារង្វាន់ទេនោះយើងនឹងក្លាយជាមនុស្សអទិទេពនិងសំភារៈនិយម។

ដូច្នេះវាមិនគួរឱ្យឆ្ងល់ទេដែលថាការប្រជុំបានក្លាយទៅជាពាក្យដដែលៗនិងគួរឱ្យធុញទ្រាន់។ ចាប់តាំងពីអ្វីដែលយើងត្រូវនិយាយត្រូវបានកំណត់ដោយប៉ារ៉ាម៉ែត្រតូចចង្អៀតបែបនេះយើងបញ្ចប់ការស្តាប់សុន្ទរកថាដដែលៗហើយអានដដែលៗ ប៉មយាម អត្ថបទ។

កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយមិនខុសគ្នាច្រើនទេ។ អ្នកមានជំរើសក្នុងការអំពាវនាវដល់ផ្ទះតែមួយដែលអ្នកបានអំពាវនាវអស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សហើយរកឃើញថាភាគច្រើនមិនមែននៅផ្ទះឬកំពុងឈរនៅតាមផ្លូវក្បែររទេះហើយត្រូវបានគេព្រងើយកន្តើយដោយអ្នកដំណើរឆ្លងកាត់ជាច្រើនម៉ោង។ តើនេះដូចជាកិច្ចបំរើដែលប្រកបដោយថាមពលដែលប៉ុលបានចូលរួមដែរឬទេ? ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកព្យាយាមធ្វើអ្វីផ្សេងអ្នកនឹងត្រូវបានគេណែនាំអោយប្រឆាំងនឹង“ ការរត់ទៅមុខ” ។ ដូចដែលការផ្សាយខែកក្កដាបានបង្ហាញថានៅពេលដែលការងាររទេះត្រូវបានគេពិចារណាដំបូងគណៈអភិបាលត្រូវអនុម័តគម្រោងសាកល្បងមួយនៅប្រទេសបារាំងមុនពេលផ្តល់ការយល់ព្រមចុងក្រោយសម្រាប់ការដាក់ពង្រាយនៅទូទាំងពិភពលោក។

វគ្គ ១០ និយាយអំពីឱកាសដែលព្រះយេស៊ូបានមកជួបនាងម៉ារានិងម៉ាថាហើយម៉ារាបានជ្រើសរើសផ្នែកល្អ ៗ ដោយអង្គុយនៅទៀបព្រះបាទព្រះអម្ចាស់ដើម្បីរៀន។ តើសេចក្ដីពិតដ៏អស្ចារ្យអ្វីដែលគាត់ត្រូវបង្ហាញដល់នាង។ ទោះយ៉ាងណាការសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមភាគច្រើនពឹងផ្អែកលើកំណត់ហេតុរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលហើយមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់លើសេចក្ដីជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះដែលបង្ហាញដោយព្រះអម្ចាស់របស់យើងទេ។

ខ្ញុំធ្លាប់ចូលចិត្តនិយាយអំពីព្រះគម្ពីរនៅពេលជាមួយគ្នាជាមួយមិត្ត JW របស់ខ្ញុំប៉ុន្តែចាប់តាំងពីខ្ញុំបានរៀនអ្វីថ្មីខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការធ្វើដូច្នេះពីព្រោះការមិនចុះសម្រុងនឹងការបង្រៀនផ្លូវការគ្រាន់តែបោះភួយសើមលើការពិភាក្សា។ ដូច្នេះថ្មីៗនេះខ្ញុំបានសាកល្បងប្រើវិធីផ្សេងដោយឱ្យអ្នកដទៃចាប់ផ្តើមប្រធានបទនៃការសន្ទនា។ លទ្ធផលត្រូវបានបំភ្លឺនិងស្រអាប់ក្នុងពេលតែមួយ។ សាក្សីមិនពិភាក្សាព្រះគម្ពីរនៅពេលពួកគេនៅជាមួយគ្នាទេ។ ការពិភាក្សាណាមួយដែលពួកគេនឹងចាត់ទុកជាខាងវិញ្ញាណគឺអំពីការរៀបចំ: ការមកលេងអ្នកត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលចុងក្រោយឬកម្មវិធីសន្និបាតប្រចាំមណ្ឌលឬដំណើរទស្សនកិច្ចនៅបេតអែលឬគម្រោងសាងសង់ខ្លះ«ខាងព្រះធិបតេយ្យ»ឬការតែងតាំងសមាជិកគ្រួសារ ឲ្យ ទទួល«ឯកសិទ្ធិថ្មី»។ នៃសេវាកម្ម” ។ ហើយពិតណាស់ការសន្ទនាត្រូវបានលើកយកមកជាមួយការកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលជិតដល់ទីបញ្ចប់ហើយរបៀបដែលព្រឹត្តិការណ៍នេះឬព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោកនេះអាចបង្ហាញពីការសម្រេចនៃទំនាយដែលបង្ហាញថាយើងមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងគ្រាវេទនាខ្លាំងណាស់។

បើអ្នកណាម្នាក់លើកយកប្រធានបទព្រះគម្ពីរពិតមួយដែលមានសុវត្ថភាពការសន្ទនានឹងត្រូវបញ្ចប់។ វាមិនមែនថាពួកគេមិនចង់រៀនពីព្រះគម្ពីរនោះទេប៉ុន្តែពួកគេគ្រាន់តែមិនដឹងថាត្រូវនិយាយអ្វីដើម្បីបន្ថែមលើការពិភាក្សាហើយពួកគេខ្លាចមិនហ៊ានផ្សងព្រេងឆ្ងាយពីផ្លូវដែលត្រូវគេវាយធ្វើបាប។

នេះវាហាក់ដូចជាភ្នែកចាស់របស់ខ្ញុំទាំងនេះគឺជាអ្វីដែលយើងបានក្លាយជា។ សរុបទៅបុរស។ (ខ្ញុំនិយាយថា“ យើង” ពីព្រោះខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ស្និទ្ធស្នាលចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រី JW របស់ខ្ញុំ។ )

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។