សន្តិភាពរបស់ព្រះ ... ហួសពីការយល់ដឹងទាំងអស់។

[ពី ws17 / 8 ទំ។ 8 - តុលា 2-8]

“ សន្តិភាពរបស់ព្រះដែលហួសពីការយល់ដឹងទាំងអស់នឹងការពារដួងចិត្តរបស់អ្នក” ។ - ភីស៊ីលអិចអរអិចៈ 4 ។

(ការកើតឡើង៖ ព្រះយេហូវ៉ា = 39; ព្រះយេស៊ូវ = 2)

ជាញឹកញាប់អត្ថបទសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមមានភ្ជាប់មកជាមួយដែលល្អសម្រាប់យើងដែលបានភ្ញាក់ដឹងខ្លួនពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទហើយបានត្រូវដោះលែង ឲ្យ មានសេរីភាពដោយសារសេចក្ដីពិតដែលលោកមានបន្ទូលមកយើង។

ការសិក្សានៅសប្តាហ៍នេះគឺជាអត្ថបទមួយ។ វាមានតិចតួចក្នុងការរកឃើញកំហុសនៅទីនេះដរាបណាមនុស្សម្នាក់យល់ថាអ្នកនិពន្ធ - មិនថាគាត់មានបំណងធ្វើរឿងនេះឬអត់ - កំពុងនិយាយទៅកាន់កូនចៅរបស់ព្រះ។ វារំusកយើងពីអ្វីដែលសម្ដេចសង្ឃបានធ្វើនៅពេលដែលគាត់ទាយដោយមិនពិតអំពីកូនមនុស្ស។ (យ៉ូហាន ១១: ៤៩-៥២)

ទីមួយការសិក្សានេះបង្ហាញពីប្រភពពិតនៃការណែនាំដែលយើងបានទទួលក្នុងពេលដែលបង្ហាញថាគ្មានគណៈអភិបាលនៅសតវត្សរ៍ទី ១ ដឹកនាំកិច្ចផ្សព្វផ្សាយទេដែលជាការពិតដែលដកចេញនូវមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការជឿនោះក៏ត្រូវតែមានដៃគូដូចគ្នាដែរ។ ។ ពីកថាខណ្ឌ 3 នៃការសិក្សាយើងមាននេះ:

ប្រហែលជាប៉ូលក៏កំពុងគិតអំពីព្រឹត្តិការណ៍កាលពីប៉ុន្មានខែមុន។ គាត់ស្ថិតនៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃសមុទ្រ Aegean នៅអាស៊ីមីន័រ។ ពេលប៉ូលនៅទីនោះសកម្មពលបរិសុទ្ធ។ ម្ដងហើយម្ដងទៀតបានបញ្ឈប់គាត់ពីការផ្សព្វផ្សាយ។ នៅតំបន់ជាក់លាក់។ គឺហាក់ដូចជាសកម្មពលបរិសុទ្ធជំរុញគាត់ ឲ្យ ទៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ (កិច្ចការ ២០:២០, ២១) ប៉ុន្តែ​ទី​ណា? ចម្លើយបានកើតឡើងក្នុងចក្ខុវិស័យមួយនៅពេលដែលគាត់នៅក្រុងត្រូអាស។ ប៉ុលបានត្រូវគេប្រាប់ថា៖ «ឆ្លងទៅស្រុកម៉ាសេដូន»។ ដោយមានការបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះប៉ុលបានយល់ព្រមភ្លាមៗ។ - ស្មើ។ 3 ។

ជាបឋមវាគឺជាការបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីឆន្ទៈរបស់ព្រះគ្រីស្ទពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចទាំងអស់ដល់ព្រះគ្រីស្ទដឹកនាំការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ (ម។ ២៨:១៨, ១៩) កិច្ចការ ១៦: ៧ បង្ហាញថា«វិញ្ញាណរបស់លោកយេស៊ូ»មិនបានអនុញ្ញាត ឲ្យ ពួកគេផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ទាំងនោះទេ។ ដូច្នេះលោកយេស៊ូមិនមែនជាបុរសខ្លះនៅឆ្ងាយពីក្រុងយេរូសាឡិមទេដែលជាអ្នកដឹកនាំកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ នេះផ្តល់ឱ្យយើងនូវទំនុកចិត្តនៅក្នុងថ្ងៃរបស់យើងថាវិញ្ញាណដឹកនាំយើងឱ្យធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ហើយថាយើងមិនត្រូវការបុរសប្រាប់យើងពីរបៀបអ្វីនិងកន្លែងណាដែលត្រូវផ្សព្វផ្សាយនោះទេ។ តាមពិតការស្តាប់បង្គាប់មនុស្សជាជាងព្រះគ្រីស្ទធ្វើឱ្យយើងប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់។

ការនាំមុខនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូ។

តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចកថាខណ្ឌ 4 ពិពណ៌នាដែរឬទេ?

ប្រហែលជាមានពេលខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកនៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្នកដូចជាអ្នកកំពុងដើរតាមការដឹកនាំនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះប៉ុន្តែក្រោយមកអ្វីៗមិនបានប្រែជាដូចអ្វីដែលអ្នកបានរំពឹងទុកនោះទេ។ អ្នកប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាប្រឈមឬអ្នកបានរកឃើញខ្លួនអ្នកនៅក្នុងកាលៈទេសៈថ្មីដែលតម្រូវឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ (សាស។ ស៊ី។ អិល។ ស៊ី។ អិល។ អេស។ ស។ ស៊ី។ អិល) នៅពេលដែលអ្នកក្រឡេកមើលទៅខាងក្រោយប្រហែលជាអ្នកឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជា [ព្រះយេស៊ូ] អនុញ្ញាតឱ្យមានរឿងខ្លះកើតឡើង។ បើដូច្នេះតើអ្វីអាចជួយអ្នក ឲ្យ បន្តស៊ូទ្រាំដោយទំនុកចិត្តទាំងស្រុងលើ [ព្រះអម្ចាស់]? ដើម្បីរកចម្លើយសូមយើងត្រលប់ទៅកំណត់ហេតុរបស់ប៉ុលនិងស៊ីឡាសវិញ។ - ស្មើ។ ៤ (“ ព្រះយេហូវ៉ា” ជំនួសដោយភាពត្រឹមត្រូវ)

អ្វីៗមិនដំណើរការដូចអ្វីដែលយើងចង់បាននោះទេពោលគឺ“ ចង់បាន” ជាពាក្យប្រតិបត្តិ។ យើងត្រូវចាំថាព្រះយេស៊ូដូចជាព្រះវរបិតានិងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ដែរចង់បានអ្វីដែលល្អបំផុតសំរាប់យើងក្នុងរយៈពេលវែងដែលជារឿយៗមិនមែនជាអ្វីដែលយើងចង់បាននៅពេលវេលាដែលបានផ្តល់ឱ្យនោះទេ។ គាត់សំរេចនូវអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើងដោយប្រើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុន្តែយើងត្រូវចងចាំថាព្រះវិញ្ញាណមិនមែនជាទុយោភ្លើងទេ។ វាដំណើរការនៅក្នុងគ្រីស្ទបរិស័ទកាន់តែច្រើនដូចជាស្ទ្រីមភ្នំទន់ភ្លន់។ វាចុះពីខាងលើប៉ុន្តែអាចត្រូវបានរារាំងដោយបេះដូងរឹងនិងចេតនា។ យើងត្រូវប្រយ័ត្នថា«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នា»ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងមិនមាននៅក្នុងការនាំមុខនៃវិញ្ញាណឡើយ។

បទពិសោធន៍របស់ប៉ុលនិងស៊ីឡាសដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងកិច្ចការ ១៦: ១៩-៤០ បង្ហាញថាពេលខ្លះយើងត្រូវរងទុក្ខដើម្បីសំរេចតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់យើងប៉ុន្តែចុងបញ្ចប់គឺតែងតែមានមធ្យោបាយ។ ការពិតទាំងនេះកម្របង្ហាញឱ្យយើងឃើញណាស់នៅពេលនោះ។

វា«ហួសពីការយល់ដឹងទាំងអស់»

ព័ត៌មានក្រោមចំណងជើងរងនេះសមនឹងការពិចារណារបស់យើង។ ឧទាហរណ៍យើងជាច្រើនគឺជាកន្លែងដែលយើងស្ថិតនៅបន្ទាប់ពីខ្ជះខ្ជាយជាក់ស្តែងអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំសូម្បីតែមួយជីវិតនៅក្នុងអ្វីដែលមើលទៅដូចជាការស្វែងរកឥតប្រយោជន៍ទាំងអស់នៅក្នុងការបម្រើអង្គការដែលគ្រប់គ្រងដោយបុរស។

ដើម្បីដកស្រង់ករណីរបស់ខ្ញុំដែលមិនមានលក្ខណៈប្លែកនោះទេខ្ញុំបានចំណាយពេលពេញមួយជីវិតខ្ញុំតាមការដឹកនាំរបស់អង្គការរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដោយជឿថាព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកនាំមុខគេក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។ ខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅឆ្នាំដែលខ្ញុំបានចំណាយពេលត្រួសត្រាយនៅក្នុងវិស័យបរទេស។ ខ្ញុំក្រឡេកមើលអតីតកាលនៃការធ្វើការជាទាសករដែលបានតែងតាំងនៃអង្គការ។ ក្នុងមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំខ្ញុំចំណាយពេលប្រហែលជា ២០.០០០ ម៉ោងដើម្បីចូលរួមការប្រជុំ (និងជារឿយៗដឹកនាំ) នៅឯសាលប្រជុំឬនៅសន្និបាតនិងមហាសន្និបាត។ នេះមិនរាប់បញ្ចូលពេលវេលាដែលបានចំណាយក្នុងការរៀបចំការប្រជុំនិងកិច្ចការរៀបចំដូចជាថែរក្សាគណនីក្រុមជំនុំនិងរៀបចំកាលវិភាគប្រជុំ។ ខ្ញុំមិនចង់គិតអំពីរាល់ម៉ោងដែលបានចំណាយក្នុងការប្រជុំរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំទេ។ ខ្ញុំក៏បានចំណាយពេលរាប់ពាន់ម៉ោងធ្វើការការិយាល័យសាខានៅប្រទេសពីរហើយខ្ញុំបានធ្វើការលើគម្រោងសាងសង់ផ្សេងៗ។ អូហើយកុំភ្លេចពេលវេលាដែលចំណាយក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយផ្សាយសេចក្តីពិតស្របតាមអង្គការ។

តើវាជាកាកសំណល់ទាំងអស់ឬ? តើវាជាព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលខ្ញុំគួរចំណាយពេលយុវវ័យនិងភាពរឹងមាំក្នុងការគាំទ្រដល់អង្គការមួយដែលគ្រប់គ្រងដោយបុរសបង្រៀន ដំណឹងល្អមិនពិត។?

ដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយករណីរបស់ខ្ញុំគឺមិនមានលក្ខណៈប្លែកនិងមិនធម្មតាទេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយដូចជាករណីសិក្សាវាអាចមានអត្ថប្រយោជន៍។

កសិករដែលមានប្រាជ្ញាមិនដាំគ្រាប់ពូជរហូតដល់វាជារដូវត្រឹមត្រូវ។ បន្ទាប់មកគាត់រង់ចាំអាកាសធាតុអំណោយផលប៉ុន្តែមិនមែនមុនពេលដែលគាត់រៀបចំដីនោះទេដូចជាត្បាញភ្ជួររាស់និងជីជាតិ។ គាត់ថែមទាំងអាចទុកដីមួយនៅទំនេររហូតដល់វាអាចផលិតបាន។

ឪពុកស្គាល់យើងច្បាស់ជាងយើងស្គាល់ខ្លួនឯង។ គាត់ធ្វើការជ្រើសរើសប៉ុន្តែតើគាត់ជ្រើសរើសយើងនៅពេលណា?

យ៉ាកុបត្រូវបានជ្រើសរើសមុនពេលគាត់កើតមកដូចជាលោកយេរេមាដែរ។ (ហ្គ។ ២៥:២៣; យេ។ ១: ៤, ៥) តើសូលពីក្រុងតើសុសបានត្រូវជ្រើសរើសនៅពេលណា? យើងអាចស្មានបាន។

ព្រះយេស៊ូវបានដាំស្រូវសាលីប៉ុន្តែស្រូវសាលីនៅពេលដាំដំបូងគឺគ្រាន់តែជាគ្រាប់ប៉ុណ្ណោះ។ វាត្រូវការពេលវេលាដើម្បីរីកលូតលាស់ទៅជាទងផ្កាពេញលេញពេលវេលាដើម្បីបង្កើតផលផ្លែរបស់វា។ (ម។ ១៣:៣៧) យ៉ាងណាក៏ដោយនេះគ្រាន់តែជាឧទាហរណ៍ប៉ុណ្ណោះ។ វាមិនគូររូបភាពពេញលេញទេ។ មនុស្សមានឆន្ទៈសេរីដូច្នេះទោះបីជាព្រះបានជ្រើសរើសយើងត្រូវតែអភិវឌ្ឍតាមពេលវេលាហើយពឹងផ្អែកលើរបៀបដែលយើងអភិវឌ្ឍព្រះយេស៊ូនឹងប្រទានរង្វាន់ឬបដិសេធយើង។ (លូកា ១៩: ១១-២៧)

និយាយសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំប្រសិនបើខ្ញុំបានភ្ញាក់ដឹងខ្លួនពីសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាយូរមកហើយខ្ញុំទំនងជានឹងជ្រើសរើសយកការស្វែងរកភាពអាត្មានិយម។ នេះមិនមានន័យថាខ្ញុំនឹងត្រូវបាត់បង់គ្រប់ពេលនោះទេព្រោះនឹងមានការរស់ឡើងវិញនៃមនុស្សទុច្ចរិតប៉ុន្តែនេះជាឱកាសដែលខ្ញុំបានបាត់បង់។ និយាយជាថ្មីម្តងទៀតសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនដែលខ្ញុំបានទទួលនេះមិនធានាថាមានអ្វីទាំងអស់។ He អ្នកណាស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់អ្នកនោះនឹងទទួលការសង្គ្រោះ› ។ (ម។ ១០:២២)

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយការពិតដែលថាព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសយើងគឺជាប្រភពនៃការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងទោះបីជាមិនមែនជាហេតុផលដើម្បីអួតខ្លួនក៏ដោយ។

«បងប្អូនអើយសូមពិចារណាពីពេលដែលអ្នកត្រូវហៅ៖ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាគ្មានអ្នករាល់គ្នាដែលឆ្លាតតាមស្តង់ដារមនុស្សទេ។ មិនមានមនុស្សច្រើនទេដែលមានអំណាច។ មិនមានមនុស្សជាច្រើនដែលកើតពីកំណើតដ៏ថ្លៃថ្នូទេ។ ²⁷ប៉ុន្ដែព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសអ្វីៗដែលមនុស្សលោកល្ងីល្ងើចាត់អោយខ្មាសអ្នកប្រាជ្ញ។ ព្រះបានជ្រើសរើសយករបស់ទន់ខ្សោយនៃពិភពលោកដើម្បីធ្វើឱ្យអាម៉ាស់មុខខ្លាំង។ ²⁸ព្រះអង្គបានជ្រើសរើសយកអ្វីៗដែលថោកទាបនិងមើលងាយពិភពលោកនិងរបស់ដែលមិនគួរអោយយកមកគិតមាក់ងាយ។ ²⁹ដូច្នេះគ្មាននរណាម្នាក់អួតខ្លួននៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះអង្គបានឡើយ។
³⁰គឺដោយសារទ្រង់ដែលអ្នកនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវដែលបានក្លាយជាប្រាជ្ញាសម្រាប់យើងគឺភាពសុចរិតភាពបរិសុទ្ធនិងការប្រោសលោះរបស់យើង។ ³¹ដូច្នេះដូចមានចែងទុកមកថាៈ«អ្នកណាដែលអួតខ្លួនអួតអាងអំពីព្រះអម្ចាស់” » (1Co 1: 26-31)

ដូច្នេះសូមកុំ ឲ្យ យើងស្រងាកចិត្តដោយគិតថា“ ប្រសិនបើខ្ញុំបានដឹងតែអ្វីដែលខ្ញុំដឹងឥឡូវនេះ…” ការពិតគឺប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺអស្ចារ្យជាងការយល់។ គាត់ដឹងថាអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើង។ ក្នុងករណីរបស់ខ្ញុំខ្ញុំត្រូវចំណាយពេលគ្រប់ពេលវេលាក្នុងកិច្ចការដែលហាក់ដូចជាគ្មានផ្លែផ្កាដើម្បីទទួលបានកន្លែងដែលខ្ញុំនៅពេលនេះហើយខ្ញុំលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះរឿងនេះ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាឥឡូវខ្ញុំអាចបន្តដំណើរទៅមុខទៀតប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាវាមិនមែនជាការខ្ជះខ្ជាយទេ។ ជាការពិតដោយសារក្តីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំនឹងរស់នៅជារៀងរហូតតើអ្វីទៅជាប៉ុន្មានទសវត្សទៅ? តើនំចំណិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដែលមានអាយុកាល ៧០ ឆ្នាំបង្កើតបានដោយរបៀបណា?

ប៉ូលប្រហែលជាយើងគ្រប់គ្នាមានការសោកស្ដាយជាខ្លាំងប៉ុន្តែគាត់បានប្រាប់ភីលីពថាគាត់បានគិតអំពីអ្វីដែលគាត់បានបាត់បង់ដូចជាសំរាមដែលត្រូវបោះចោល។ (ភី។ ៣: ៨) មនុស្សម្នាក់មិនយំសោកចំពោះការបាត់បង់សំរាមទេ។ បន្ទាប់មកគាត់បានបន្តប្រាប់ពួកគេដូចខាងក្រោមៈ

កុំខ្វល់ខ្វាយនឹងអ្វីឡើយផ្ទុយទៅវិញក្នុងគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់តាមរយៈការអធិស្ឋាននិងទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ដោយអរព្រះគុណព្រះអង្គសូមអោយគេទូលអង្វរដល់ព្រះអង្គ។ ⁷ ហើយសេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់ព្រះដែលហួសពីការយល់ដឹងនឹងការពារដួងចិត្តនិងសមត្ថភាពរិះគិតរបស់បងប្អូនតាមរយៈព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូ។

យើងមិនអាចស្រមៃគិតអំពីអ្វីដែលព្រះមានសម្រាប់យើងទេ។ វា“ ហួសពីការយល់ដឹងទាំងអស់” ។ យើងគ្រាន់តែអាចមើលឃើញពន្លឺនៃពន្លឺដែលកំពុងរង់ចាំប៉ុន្តែវាគ្រប់គ្រាន់ហើយក្នុងការផ្តល់ឱ្យយើងនូវសន្តិភាពនៅក្នុងការរងទុក្ខរបស់យើង។ (រ។ ៨:៣០)

ហើយយើងរងទុក្ខ!

«កុំ ឲ្យ ខ្វល់ខ្វាយហួសហេតុពេក»

ខ្ញុំចាំបានថាមិត្តភក្តិនិងអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលរងការចោទប្រកាន់ថាបានដើរតាមមាគ៌ាប្រកបដោយមោទនភាព។ អ្នកចាស់ទុំឯទៀតបានចោទប្រកាន់ខ្ញុំក្នុងការសរសេរថាខ្ញុំមានឆន្ទៈដោយខ្លួនឯងដែលពួកគេចាត់ទុកថាជាភស្តុតាងនៃមោទនភាពដែរ។ បទពិសោធរបស់ខ្ញុំត្រូវបានឆ្លុះបញ្ចាំងដោយអ្នកភាគច្រើនរបស់អ្នកផ្អែកលើអ៊ីមែលដែលខ្ញុំបានទទួលដោយផ្ទាល់និងយោបល់ដែលខ្ញុំបានអាននៅលើគេហទំព័រ។

វាពិបាកក្នុងការស៊ូទ្រាំនឹងការថ្កោលទោសបែបនេះជាពិសេសនៅពេលវាកើតឡើងពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់។ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាពួកគេនិយាយដោយភាពល្ងង់ខ្លៅការនិយាយកុហកពួកគេត្រូវបានបង្ខំឱ្យប្រើអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ពួកគេមិនឃើញថាបុរសមានមោទនភាពដែលទទួលបានឋានៈជាអ្នកគោរពនិងអំណាចនៅក្នុងសហគមន៍របស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានោះទេគឺពួកគេនឹងមិនបោះបង់គោលការណ៍នោះចោលឡើយ។ គាត់នឹងកាន់វាយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន។ ខ្ញុំបានឃើញវាកើតឡើងម្តងហើយម្តងទៀត។ គាត់នឹងសម្របសម្រួលគោលការណ៍របស់គាត់ដោយសន្មតថាគាត់មានតាំងពីពេលនោះមកដើម្បីរក្សាភាពលេចធ្លោនិងកិត្យានុភាពដែលគាត់ចូលចិត្តខ្លាំងណាស់។

អ្វីដែលយើងបានធ្វើនៅក្នុងការហែលទឹកប្រឆាំងនឹងជំនោរនៃគំនិត JW មិនកើតឡើងពីមោទនភាពទេប៉ុន្តែមកពីសេចក្តីស្រឡាញ់។ យើងស៊ូទ្រាំនឹងការតិះដៀលរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលត្រូវបានប្រជាជនទាំងអស់បដិសេធហើយថែមទាំងបោះបង់ចោលមួយរយៈដោយមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធរបស់គាត់។ (គាត់ ១១:២៦; លូ ៩: ២៣-២៦) យើងធ្វើដូច្នេះពីព្រោះយើងស្រឡាញ់ព្រះវរបិតាហើយយើងស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រាហើយមែនយើងថែមទាំងស្រឡាញ់អ្នកដែលតិះដៀលយើងនិងនិយាយកុហកផងនិយាយអាក្រក់គ្រប់យ៉ាងប្រឆាំងនឹងយើង។ យើងមិនកំសាកទេហើយយើងក៏មិនចូលចិត្តការកុហកដែរ។ (ឡើងវិញ ២១: ៨; ២២:១៥) ផ្ទុយទៅវិញយើងរស់នៅដោយមានអំណររបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ (យ៉ាកុប ១: ២-៤)

អតីត JW ជាច្រើនបានធ្លាក់ទៅក្នុងស្ថានភាពធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ពួកគេស្វែងរកក្រុមគាំទ្រដើម្បីដោះស្រាយការឈឺចាប់របស់ពួកគេ។ យើងត្រូវបានមិត្តភក្តិនិងក្រុមគ្រួសារចោទប្រកាន់ថាជាអ្នកក្បត់ជំនឿ។ អ្នកក្បត់ជំនឿមិនត្រូវការក្រុមគាំទ្រទេ។ ទោះយ៉ាងណាការសង្ស័យលើខ្លួនឯងអាចធ្វើឱ្យយើងស្មានសកម្មភាពរបស់យើងជាលើកទីពីរ។ ពាក្យរបស់ប៉ូលនៅភីលីព ៤: ៦, ៧ បញ្ជាក់ម្ដងទៀត។ យើងមានសិទ្ធិចូលបល្ល័ង្ករបស់ព្រះដោយសេរីដូច្នេះចូរយើងប្រើវាហើយតាមរយៈ prayer ការអធិស្ឋាននិងពាក្យទូលអង្វរហើយត្រូវអរព្រះគុណសូមបង្ហាញដល់ព្រះនូវរាល់កង្វល់របស់យើង។ បន្ទាប់មកយើងនឹងទទួលបានសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលកើតចេញពីវិញ្ញាណនិងហួសពីការគិត។

នៅពេលដែលចំណងជើងរងចុងក្រោយនៃការសិក្សាបង្ហាញថាសន្តិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងការពារដួងចិត្តរបស់យើង (អារម្មណ៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅ) និងបញ្ញាស្មារតីរបស់យើង (សមត្ថភាពវែកញែកដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់យើង) «តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។

ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដកហូតព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូដូច្នេះពួកគេបានទុកចិត្ដនិងគំនិតដើម្បីឃោសនាពីមនុស្សហើយត្រូវបានទាក់ទាញដោយពាក្យដ៏ទាក់ទាញដែលទាក់ទាញចិត្ដមនុស្សដែលអស់សង្ឃឹមពោលគឺ៖  កុំបោះបង់! អ្នកស្ទើរតែនៅទីនោះ។ យើងស្ថិតនៅក្នុងវិនាទីចុងក្រោយនៃប្រព័ន្ធចាស់នេះ។ ស្តាប់ [គណៈអភិបាល] គោរពប្រតិបត្តិនិងទទួលពរ។

ការទាញពាក្យទាំងនោះអាចពិបាកទប់ទល់ហើយមនុស្សរាប់លាននាក់បានវិនិយោគជំនឿលើបុរសដោយសារពួកគេ។ ត្រូវហើយវាពិបាកក្នុងការក្លាយជាស្រូវសាលីតែមួយដែលឈរនៅចំកណ្តាលវាលដូចជាខុសគ្នា។ ទោះយ៉ាងណាប្រសិនបើយើងក្រឡេកមើលឧទាហរណ៍ដែលបានកំណត់នៅក្រោមចំណងជើងថា“ គំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលធ្វើដោយមិននឹកស្មានដល់” យើងនឹងកត់សំគាល់នូវរឿងរ៉ាវទូទៅមួយ៖ វាតែងតែមានចំពោះបុគ្គលម្នាក់ៗដែលវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានធ្វើ។

ខ្ញុំជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថារាល់ពេលណាដែលយើងមានអារម្មណ៍ថាយើងខ្ជះខ្ជាយត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយព្រះអម្ចាស់ជាផ្នែកមួយនៃដំណើរការចម្រាញ់ប្រេង។ ដូចគាត់បានអនុញ្ញាត ឲ្យ សូលពីក្រុងតើសុសបន្តធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដល់ពួកបរិសុទ្ធដល់«ហួសប្រមាណ»ដូច្នេះដល់ពេលដែលគាត់នឹងទៅជាភាជនៈដែលបានត្រូវជ្រើសរើស ឲ្យ ជាតិសាសន៍នានាដូចគាត់បានធ្វើសម្រាប់យើងដែរ។ (១ កូ ១៥: ៩; កិច្ចការ ៩:១៥)

ជំនួសឱ្យការក្រឡេកមើលអតីតកាលរបស់យើងនៅពេលដែលខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាចូរយើងដឹងថាប្រសិនបើវាធ្វើឱ្យយើងមានសិរីរុងរឿងបម្រើជាមួយព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវរបស់យើងនៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌សម្រាប់ការសង្គ្រោះរបស់មនុស្សជាតិទាំងអស់នោះវាពិតជាការសម្តែងរបស់ព្រះអម្ចាស់។ អត់ធ្មត់។ អ្វីដែលត្រូវអរគុណជារៀងរហូត។

«ព្រះអម្ចាស់មិនយឺតនឹងបំពេញការសន្យារបស់ទ្រង់ដូចអ្នកខ្លះយល់យឺតនោះទេប៉ុន្តែអត់ធ្មត់នឹងអ្នកដោយមិនចង់ ឲ្យ នរណាម្នាក់ត្រូវវិនាសឡើយប៉ុន្តែមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងប្រែចិត្ត»។ (ពេត្រុសទី ២ ៣: ៩ ព្រះគម្ពីរប៊ីរែនសិក្សា)

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។