បទពិសោធន៍របស់ម៉ារីយ៉ា

បទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏សកម្មម្នាក់ហើយចាកចេញពីវប្បធម៌។

ដោយម៉ារីយ៉ា (ឈ្មោះហៅក្រៅជាអ្នកការពារប្រឆាំងនឹងការបៀតបៀន) ។

ខ្ញុំចាប់ផ្តើមសិក្សាជាមួយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាអស់រយៈពេលជាង ១០ ឆ្នាំហើយបន្ទាប់ពីរៀបការដំបូងរបស់ខ្ញុំបានបែកបាក់។ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំទើបតែមានអាយុពីរបីខែប៉ុណ្ណោះដូច្នេះខ្ញុំងាយនឹងរងគ្រោះណាស់នៅពេលនោះហើយចង់ធ្វើអត្តឃាត។

ខ្ញុំមិនបានទាក់ទងជាមួយស្មរបន្ទាល់តាមរយៈកិច្ចផ្សព្វផ្សាយទេតែតាមរយៈមិត្ដភក្ដិថ្មីម្នាក់ដែលខ្ញុំបានធ្វើពេលប្ដីខ្ញុំចាកចេញពីខ្ញុំ។ នៅពេលដែលខ្ញុំបាន Witness ស្មរបន្ទាល់ម្នាក់នេះនិយាយអំពីថ្ងៃចុងក្រោយនិងថាតើមនុស្សនឹងទៅជាយ៉ាងណាវាពិតជាត្រឹមត្រូវសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំគិតថានាងប្លែកបន្តិចប៉ុន្តែគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ បន្ទាប់ពីពីរបីសប្តាហ៍ខ្ញុំបានបុកនាងម្តងទៀតហើយយើងក៏មានការពិភាក្សាមួយទៀត។ នាងចង់មកលេងខ្ញុំនៅផ្ទះប៉ុន្តែខ្ញុំមានការស្ទាក់ស្ទើរបន្តិចក្នុងការមានមនុស្សចម្លែកមកផ្ទះខ្ញុំ។ (អ្វីដែលខ្ញុំមិនបាននិយាយគឺឪពុកខ្ញុំជាអ្នកកាន់សាសនាមូស្លីមហើយគាត់មិនមានទស្សនៈល្អចំពោះស្មរបន្ទាល់ទេ) ។

នៅទីបំផុតស្ត្រីម្នាក់នេះទទួលបានការទុកចិត្តពីខ្ញុំហើយខ្ញុំបានផ្តល់អាស័យដ្ឋានដល់ខ្ញុំប៉ុន្តែខ្ញុំចាំបានថាសោកស្តាយព្រោះគាត់រស់នៅក្បែរនោះហើយដោយសារតែគាត់បានចាប់ផ្តើមធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយគាត់បានឆ្លៀតគ្រប់ឱកាសដើម្បីអំពាវនាវរកខ្ញុំដូច្នេះខ្ញុំត្រូវលាក់ខ្លួនពីខ្ញុំ។ នាងពីរបីលើកម្តងទៀតដោយធ្វើពុតថាខ្ញុំមិននៅផ្ទះ។

បន្ទាប់ពីបានប្រហែល ៤ ខែខ្ញុំចាប់ផ្តើមសិក្សានិងរីកចម្រើនយ៉ាងល្អចូលរួមការប្រជុំឆ្លើយហើយបន្ទាប់មកក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយមិនទាន់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ នៅពេលដំណាលគ្នានោះប្ដីខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញហើយ ធ្វើឲ្យ ខ្ញុំមានទុក្ខព្រួយដោយសារខ្ញុំបានទាក់ទងជាមួយសាក្សី។ គាត់បានក្លាយជាហឹង្សាដោយគំរាមដុតសៀវភៅរបស់ខ្ញុំហើយថែមទាំងព្យាយាមរារាំងខ្ញុំមិនអោយទៅប្រជុំទៀតផង។ គ្មានអ្វីដែលរារាំងខ្ញុំដូចខ្ញុំគិតថាវាជាផ្នែកមួយនៃទំនាយរបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ៥:១១, ១២។ ខ្ញុំមានការរីកចម្រើនយ៉ាងល្អទោះបីមានការប្រឆាំងនេះក៏ដោយ។

នៅទីបំផុតខ្ញុំមានការព្យាបាលឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ចំពោះខ្ញុំការខឹងនិងការប្រើថ្នាំ។ ខ្ញុំបានសំរេចចិត្តចែកផ្លូវគ្នា។ ខ្ញុំមិនចង់លែងលះគាត់ដូចដែលពួកព្រឹទ្ធាចារ្យបានណែនាំប្រឆាំងនឹងវានោះទេប៉ុន្តែពួកគេបាននិយាយថាការបែកគ្នានឹងមិនអីទេក្នុងគោលបំណងព្យាយាមផ្សះផ្សារឿងរ៉ាវ។ បន្ទាប់ពីពីរបីខែខ្ញុំបានដាក់ពាក្យសុំលែងលះដោយសរសេរសំបុត្រទៅអ្នកសុំការបញ្ជាក់ពីហេតុផលរបស់ខ្ញុំ។ បន្ទាប់ពីប្រហែលប្រាំមួយខែអ្នកស្នើសុំខ្ញុំបានសួរប្រសិនបើខ្ញុំនៅតែចង់លែងលះ។ ខ្ញុំនៅតែស្ទាក់ស្ទើរនៅពេលដែលការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយស្មរបន្ទាល់បានបង្រៀនខ្ញុំថាយើងគួរតែព្យាយាមរៀបការរហូតទាល់តែមានគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរសម្រាប់ការលែងលះ។ ខ្ញុំមិនមានភ័ស្តុតាងណាមួយដែលបញ្ជាក់ថាគាត់មិនស្មោះត្រង់នោះទេប៉ុន្តែវាទំនងដូចជាគាត់ឧស្សាហ៍ចេញទៅពីរឬច្រើនសប្តាហ៍ក្នុងពេលតែមួយហើយឥឡូវនេះគាត់បានឃ្លាតឆ្ងាយអស់រយៈពេល ៦ ខែហើយ។ ខ្ញុំជឿថាទំនងជាគាត់បានដេកជាមួយអ្នកផ្សេង។ ជាថ្មីម្តងទៀតខ្ញុំបានអានលិខិតដែលខ្ញុំបានសរសេរទៅកាន់អ្នកដោះស្រាយជាមួយនឹងហេតុផលរបស់ខ្ញុំដែលចង់បានការលែងលះ។ បន្ទាប់ពីអានវាខ្ញុំគ្មានការសង្ស័យទេថាខ្ញុំមិនអាចនៅជាមួយគាត់ហើយដាក់ពាក្យសុំលែងលះបាន។ ប៉ុន្មានខែក្រោយមកខ្ញុំគឺជាម្តាយតែមួយ។ ខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ទោះបីមិនចង់រៀបការម្តងទៀតខ្ញុំមិនយូរប៉ុន្មានក៏ចាប់ផ្តើមមានទំនាក់ទំនងស្នេហាជាមួយបងប្រុសហើយរៀបការមួយឆ្នាំក្រោយ។ ខ្ញុំគិតថាជីវិតរបស់ខ្ញុំពិតជាអស្ចារ្យដោយមានអើម៉ាគេដូននិងសួនមនោរម្យនៅជិតកាច់ជ្រុង។

អស់មួយរយៈខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្ញុំបានបង្កើតមិត្តថ្មីហើយកំពុងរីករាយនឹងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមត្រួសត្រាយពេញពេល។ ខ្ញុំមានក្មេងស្រីតូចស្រស់ស្អាតម្នាក់និងស្វាមីជាទីស្រឡាញ់។ ជីវិតគឺល្អ។ ខុសប្លែកពីជីវិតដែលធ្លាប់មាននិងការធ្លាក់ទឹកចិត្តដែលខ្ញុំបានរងគ្រោះអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ យូរ ៗ ទៅការកកិតរវាងខ្ញុំនិងប្តីទី ២ របស់ខ្ញុំ។ គាត់ស្អប់ពេលចេញទៅផ្សព្វផ្សាយជាពិសេសនៅចុងសប្ដាហ៍។ គាត់មិនចង់ឆ្លើយឬចូលរួមការប្រជុំនៅពេលថ្ងៃឈប់សម្រាក។ ចំពោះខ្ញុំវាជារឿងធម្មតាទេ។ វាជារបៀបរស់នៅរបស់ខ្ញុំ! វាមិនបានជួយទេដែលឪពុកម្តាយខ្ញុំប្រឆាំងនឹងជីវិតនិងសាសនាថ្មីរបស់ខ្ញុំ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំមិនបាននិយាយជាមួយខ្ញុំអស់រយៈពេលជាងប្រាំឆ្នាំមកហើយ។ ប៉ុន្តែគ្មានអ្វីទាំងនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំខកចិត្តទេខ្ញុំនៅតែបន្ដធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយហើយបោះខ្លួនខ្ញុំទៅក្នុងសាសនាថ្មីរបស់ខ្ញុំ។ (ខ្ញុំបានធំឡើងជាកាតូលិក) ។

បញ្ហាចាប់ផ្តើម។

អ្វីដែលខ្ញុំមិនបានលើកឡើងគឺបញ្ហាដែលបានចាប់ផ្តើមភ្លាមៗបន្ទាប់ពីបានចូលរួមសិក្សាសៀវភៅនៅពេលដែលខ្ញុំចូលសាសនាថ្មី។ ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើការក្រៅម៉ោងហើយត្រូវប្រមូលកូនស្រីខ្ញុំពីឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបន្ទាប់មកខ្ញុំមានពេលតិចជាងមួយម៉ោងដើម្បីញ៉ាំហើយដើរកន្លះម៉ោងទៅក្រុមសិក្សាសៀវភៅ។ បន្ទាប់ពីពីរបីសប្តាហ៍ខ្ញុំត្រូវបានគេប្រាប់ថាខ្ញុំមិនគួរស្លៀកខោខូវប៊យដល់ក្រុមទេ។ ខ្ញុំបាននិយាយថាវាពិតជាលំបាកខ្លាំងណាស់ជាពិសេសខ្ញុំមានពេលតិចតួចក្នុងការរៀបចំហើយត្រូវដើរត្រជាក់និងសើម។ បន្ទាប់ពីបានបង្ហាញបទគម្ពីរហើយគិតអំពីវាខ្ញុំបានស្លៀកពាក់រ៉ូបមួយសប្តាហ៍បន្ទាប់សម្រាប់ការសិក្សាសៀវភៅ។

ពីរបីសប្តាហ៍ក្រោយមកខ្ញុំត្រូវបានចោទប្រកាន់ដោយប្តីប្រពន្ធដែលផ្ទះរបស់គាត់ត្រូវបានប្រើសម្រាប់ការសិក្សាសៀវភៅថាកូនស្រីរបស់ខ្ញុំបានចាក់ទឹកផឹកលើកំរាលព្រំក្រែមរបស់ពួកគេ។ មានក្មេងៗផ្សេងទៀតនៅទីនោះប៉ុន្តែយើងទទួលការស្តីបន្ទោស។ រឿងនោះធ្វើឱ្យខ្ញុំខកចិត្តជាពិសេសនៅពេលខ្ញុំមានការលំបាកយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីទៅដល់ទីនោះនាល្ងាចនោះ។

មុនពេលខ្ញុំទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមទាក់ទងនឹងបងប្រុសម្នាក់នេះ។ អ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរខ្ញុំមានការអាក់អន់ចិត្តបន្តិចដែលខ្ញុំបានចំណាយពេលតិចជាមួយនាងនិងចំណាយពេលច្រើនជាមួយបងប្រុសនេះ។ (តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចដើម្បីស្គាល់គាត់?) នៅយប់មុនពេលខ្ញុំទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកអ្នកចាស់ទុំបានទូរស័ព្ទ ឲ្យ ខ្ញុំចូលរួមការប្រជុំហើយបានប្រាប់ខ្ញុំថាបានធ្វើទុក្ខដល់បងស្រីម្នាក់នេះ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថាខ្ញុំមិនដែលឈប់ធ្វើជាមិត្តរបស់នាងទេមានពេលតិចណាស់ក្នុងការចំណាយពេលជាមួយនាងនៅពេលដែលខ្ញុំស្គាល់បងប្រុសនេះ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការប្រជុំនេះនៅយប់មុនពេលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកខ្ញុំបានស្រក់ទឹកភ្នែក។ ខ្ញុំគួរតែដឹងថានេះមិនមែនជាសាសនាដែលគួរឱ្យស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់។

ឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងលឿន។

មានច្រើនដងនៅពេលដែលអ្វីៗមិនពិតថាតើសេចក្តីពិតគួរតែមានយ៉ាងដូចម្តេច។ អ្នកចាស់ទុំហាក់ដូចជាមិនចាប់អារម្មណ៍ជួយខ្ញុំក្នុងការត្រួសត្រាយជាពិសេសនៅពេលខ្ញុំព្យាយាមរៀបចំអាហារថ្ងៃត្រង់បន្ទាប់មកក្រុមផ្សព្វផ្សាយពេលរសៀលដើម្បីជួយអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយ។ ជាថ្មីម្តងទៀតខ្ញុំបន្តទៅមុខទៀត។

អ្នកចាស់ទុំម្នាក់បានត្រូវចោទប្រកាន់ថាខ្ញុំមិនបានជួយនៅឯសាលព្រះរាជាណាចក្រ។ គាត់នៅតែហើយនៅតែខ្លាំង។ ខ្ញុំមានខ្នងបង្អែកមិនល្អដូច្នេះមិនបានជួយអ្វីខាងរាងកាយទេតែបានចម្អិនអាហារនាំយកទៅហើយបំរើវាឱ្យអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត។

ពេលមួយទៀតខ្ញុំត្រូវបានគេហៅចេញទៅបន្ទប់ខាងក្រោយហើយបានប្រាប់ថាកំពូលរបស់ខ្ញុំទាបពេកហើយថាបងប្រុសអាចមើលពីលើខ្ញុំពេលដែលគាត់កំពុងយករបស់របរមួយនៅលើវេទិកា!? ទីមួយគាត់មិនគួរមើលហើយទី ២ ដែលមិនអាចទៅរួចនោះទេព្រោះខ្ញុំអង្គុយប្រហែលបីជួរហើយតែងតែដាក់ដៃលើទ្រូងខ្ញុំពេលដាក់ទៅមុខឬចុះក្រោមដាក់កាបូបសៀវភៅរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំតែងតែពាក់ camisole នៅពីក្រោម។ ប្តីខ្ញុំនិងខ្ញុំមិនជឿទេ។

ទីបំផុតខ្ញុំបានសិក្សាល្អជាមួយនារីជនជាតិឥណ្ឌា។ នាងមានចិត្ដខ្នះខ្នែងណាស់ហើយនាងបានរីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័សដើម្បីក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក។ ក្រោយពីសួរសំណួរអ្នកចាស់ទុំបានពន្យារពេលក្នុងការសម្រេចចិត្ត។ យើងទាំងអស់គ្នាឆ្ងល់ថាមានអ្វីកើតឡើង។ ពួកគេត្រូវបានរំខានដោយអ្នកជំនាញច្រមុះតូចរបស់នាង។ ពួកគេបានសរសេរទៅបេតអែលអំពីរឿងនេះហើយត្រូវរង់ចាំពីរសប្តាហ៍ដើម្បីឆ្លើយតប។ (តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះការស្រាវជ្រាវលើស៊ីឌីរ៉ូមឬគ្រាន់តែប្រើជារឿងធម្មតា?)

ក្នុងនាមជាអតីតហិណ្ឌូវាជារឿងធម្មតាទេដែលនាងពាក់ក្រវិលច្រមុះឬចិញ្ចៀនដែលជាផ្នែកមួយនៃគ្រឿងអលង្ការតាមប្រពៃណីរបស់ពួកគេ។ វាមិនមានសារៈសំខាន់ខាងសាសនាចំពោះវាទេ។ នៅទីបំផុតនាងបានដឹងច្បាស់ហើយអាចចេញទៅផ្សព្វផ្សាយ។ នាងបានរីកចម្រើនយ៉ាងល្អឆ្ពោះទៅរកការជ្រមុជទឹកហើយដូចខ្ញុំបានជួបនឹងបងប្រុសម្នាក់ដែលនាងស្គាល់ពីមុនតាមរយៈការងារ។ នាងបានប្រាប់គាត់អំពីយើងប្រហែលមួយខែមុនពេលនាងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយបានធានាដល់ពួកគេថាពួកគេមិនទៅលេងផ្ទះទេ។ (នៅពេលយើងសួរនាងអំពីរឿងនេះដំបូងយើងត្រូវតែពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃពាក្យនោះ។ ) នាងបាននិយាយថាពួកគេគ្រាន់តែនិយាយម្តងម្កាលតាមទូរស័ព្ទប៉ុណ្ណោះជាធម្មតាអំពីការសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។ នាងមិនទាំងបាននិយាយរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយឪពុកម្តាយហិណ្ឌូរបស់នាងផងដែរព្រោះនាងក៏មានការប្រឆាំងពីឪពុកនាងដែរ។ នាងបានរង់ចាំរហូតដល់ថ្ងៃបន្ទាប់ពីនាងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយបានទូរស័ព្ទទៅឪពុកនាងនៅប្រទេសឥណ្ឌា។ គាត់មិនសប្បាយចិត្តទេដែលនាងចង់រៀបការជាមួយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុន្តែគាត់បានយល់ព្រម។ នាងបានរៀបការនៅខែក្រោយប៉ុន្តែជាការពិតវាមិនត្រង់នោះទេ។

ខ្ញុំបានទៅសួរសុខទុក្ខពីព្រឹទ្ធាចារ្យពីរនាក់រីឯប្ដីខ្ញុំអង្គុយនៅជាន់ខាងលើ។ គាត់មិនគិតថាវាចាំបាច់ក្នុងការអង្គុយហើយត្រូវបានគេប្រាប់ថាមិនចាំបាច់ទេ។ អែលឌើរទាំងពីរបានចោទប្រកាន់ខ្ញុំពីរឿងគ្រប់ប្រភេទដូចជាធ្វើឱ្យការសិក្សានេះក្លាយជាអ្នកកាន់តាម។ ខ្ញុំ -ទោះបីខ្ញុំតែងតែទៅជាមួយបងប្អូនស្រីផ្សេងទៀត - ហើយនិយាយពីការលាក់លៀមនៃការដើរលេងដោយអសីលធម៌របស់នាង។ នៅពេលដែលស្រក់ទឹកភ្នែកបងប្រុសដែលមានកំហឹងបាននិយាយដោយមិនមានអារម្មណ៍ថា“ គាត់ដឹងថាគាត់មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះក្នុងការកាត់បន្ថយបងស្រីឱ្យស្រក់ទឹកភ្នែក” ។ បទគម្ពីរតែមួយគត់ដែលត្រូវបានផលិតនៅក្នុងការប្រជុំនោះត្រូវបានប្រើទាំងស្រុង។ បន្ទាប់មកខ្ញុំត្រូវគេគំរាមដកខ្លួនចេញជាអ្នកត្រួសត្រាយធម្មតាប្រសិនបើខ្ញុំមិនយល់ស្របនឹងអ្វីដែលពួកគេបាននិយាយ! ខ្ញុំមិនជឿទេ។ ជាការពិតខ្ញុំបានយល់ស្របនឹងលក្ខខណ្ឌរបស់ពួកគេនៅពេលខ្ញុំពេញចិត្តនឹងក្រសួង។ វាជាជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានចាកចេញប្តីរបស់ខ្ញុំមិនអាចជឿអ្វីដែលបានកើតឡើងទេ។ យើងត្រូវបានគេប្រាប់មិនឱ្យនិយាយអំពីរឿងនេះទៅកាន់អ្នកដទៃ។ (ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា​ហេតុអ្វី?)

បងប្រុសដែលមានកំហឹងបានសម្រេចចិត្តសរសេរសំបុត្រមួយអំពីបងស្រីនេះទៅកាន់ក្រុមជំនុំនៅប្រទេសឥណ្ឌាដែលជាកន្លែងនាងនឹងរៀបការ។ គាត់បានដាក់នៅក្នុងលិខិតរបស់គាត់ថានាងមានទំនាក់ទំនងសម្ងាត់ជាមួយបងប្រុសនេះហើយថាពួកគេមិនមានជំហរល្អទេ។ បន្ទាប់ពីការស៊ើបអង្កេតមួយចំនួនបងប្អូននៅប្រទេសឥណ្ឌាអាចឃើញថាប្តីប្រពន្ធនេះគ្មានទោសពៃរ៍និងមិនគោរពតាមលិខិតរបស់បងប្រុសដែលមានកំហឹង។

នៅពេលដែលអ្នករៀបការថ្មីបានវិលត្រឡប់ទៅចក្រភពអង់គ្លេសពួកគេបានប្រាប់ខ្ញុំអំពីលិខិតនោះ។ ខ្ញុំខឹងខ្លាំងណាស់ហើយជាអកុសលនិយាយរឿងនៅចំពោះមុខបងស្រីម្នាក់ទៀត។ អូជាទីស្រឡាញ់! បិទនាងបានទៅហើយបានស្តាប់បង្គាប់ដោយប្រាប់ពួកអែលឌើរ។ (យើងត្រូវបានណែនាំអោយជូនដំណឹងដល់បងប្អូនយើងនៅពេលយើងឃើញការអាក់អន់ចិត្តឬសញ្ញាណាមួយនៃភាពមិនស្មោះត្រង់ចំពោះពួកអែលឌើរ។ ) នៅឯការប្រជុំមួយទៀត - នៅពេលនេះជាមួយប្តីខ្ញុំមានអែលឌើរបីនាក់បានមកដល់ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវបានធានាថាព្រឹទ្ធាចារ្យទីបីនៅទីនោះ ប្រាកដថាអ្វីៗត្រូវបានធ្វើត្រឹមត្រូវ។ (វាមិនមែនជាសវនាការរបស់តុលាការទេហា!)

បន្ទាប់ពីបានឆ្លងកាត់អ្វីដែលត្រូវបានគេនិយាយខ្ញុំបានសុំទោសយ៉ាងខ្លាំង។ ស្វាមីខ្ញុំនិងខ្ញុំរក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់និងគួរសម។ ពួកគេមិនមានអ្វីនៅលើយើងទេប៉ុន្តែនោះមិនបានបញ្ឈប់ពួកគេទេ។ ម្តងហើយម្តងទៀតពួកគេបានបង្កបញ្ហាពីព្រោះពួកគេគិតថាយើងមិនគោរពតាមកូដសំលៀកបំពាក់របស់ពួកគេដូចជាថាតើប្តីរបស់ខ្ញុំគួរតែពាក់អាវធំនិងខោខ្លីដើម្បីអានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមឬឈុតដែរឬទេ? ដោយមានល្បែងលេងគ្រប់គ្រាន់ប្តីរបស់ខ្ញុំបានលាឈប់ពីភារកិច្ចរបស់គាត់។ ទោះយ៉ាងណាយើងនៅតែបន្តទៅមុខទៀត។ ខ្ញុំបានបន្ដធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយរហូតដល់កាលៈទេសៈរបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរហើយក្រោយមកបានចេញមក។

បន្ទាប់មកពេលវេលាដែលស្វាមីខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងអំពីការពិតអំពីការពិតទោះបីខ្ញុំមិនបានធ្វើក៏ដោយ។

ប្តីរបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមសួរខ្ញុំនូវសំណួរអំពីឈើឆ្កាងការចាក់បញ្ចូលឈាមខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណានិងច្រើនទៀត។ ខ្ញុំបានការពារអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលល្អបំផុតតាមដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានដោយប្រើចំណេះដឹងអំពីព្រះគម្ពីរនិងព្រះគម្ពីរមរមន។ ហេតុផល។ សៀវភៅ។ ទីបំផុតគាត់បានលើកឡើងពីការបិទបាំងការរំលោភបំពានលើកុមារ។

ជាថ្មីម្តងទៀតខ្ញុំបានព្យាយាមការពារអង្គការ។ អ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចយល់គឺថាតើព្រះយេហូវ៉ានឹងតែងតាំងបុរសអាក្រក់ទាំងនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

បន្ទាប់មកកាក់បានធ្លាក់ចុះ។ ពួកគេមិនបានត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ! ឥឡូវនេះវាបានបើកដង្កូវមួយកំប៉ុង។ ប្រសិនបើពួកគេមិនត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះយេហូវ៉ាមានតែបុរសទេនោះមិនអាចជាអង្គការរបស់ព្រះបានទេ។ ពិភពលោករបស់ខ្ញុំបែកបាក់គ្នា។ ឆ្នាំ ១៩១៤ មិនត្រឹមត្រូវដូចឆ្នាំ ១៩២៥ និងឆ្នាំ ១៩៧៥ ទេ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏គួរឱ្យខ្លាចមួយមិនប្រាកដថាអ្វីដែលត្រូវជឿនិងមិនអាចនិយាយជាមួយនរណាម្នាក់អំពីរឿងនេះសូម្បីតែមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំដែលហៅថា JW ។

ខ្ញុំបានសំរេចចិត្តទៅរកការប្រឹក្សានៅពេលដែលខ្ញុំមិនចង់ប្រើថ្នាំប្រឆាំងនឹងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ បន្ទាប់ពីពីរវគ្គខ្ញុំបានសំរេចចិត្តថាខ្ញុំត្រូវប្រាប់នារីនោះនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីនាងអាចជួយខ្ញុំបាន។ ពិតណាស់យើងបានត្រូវបង្រៀនមិន ឲ្យ ទៅរកការប្រឹក្សាដើម្បីកុំ ឲ្យ មានការតិះដៀលដល់ព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានបង្ហូរទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំដាក់នាងខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ធូរស្បើយ។ នាងបានពន្យល់ថាខ្ញុំមិនមានទស្សនៈប្រកបដោយតុល្យភាពទេប៉ុន្តែមានតែទស្សនៈមួយចំហៀងប៉ុណ្ណោះ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃវគ្គ ៦ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលជាងមុនហើយបានសម្រេចចិត្តថាខ្ញុំត្រូវចាប់ផ្តើមរស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំដោយគ្មានការគ្រប់គ្រងពីអង្គការ។ ខ្ញុំឈប់ចូលរួមការប្រជុំឈប់ផ្សព្វផ្សាយហើយឈប់រាយការណ៍ទៀត។ (ខ្ញុំមិនអាចទៅក្រសួងដោយដឹងពីអ្វីដែលខ្ញុំដឹងនោះទេហើយមនសិការរបស់ខ្ញុំមិនអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំទេ) ។

ខ្ញុំទំនេរ! ដំបូងវាគួរឱ្យខ្លាចហើយខ្ញុំខ្លាចថាខ្ញុំនឹងផ្លាស់ប្តូរអ្វីដែលអាក្រក់ជាងនេះប៉ុន្តែស្មានអ្វី? ខ្ញុំមិនបានធ្វើទេ! ខ្ញុំមិនសូវចេះថ្លឹងថ្លែងចេះថ្លឹងថ្លែងរីករាយជាងហើយជាទូទៅល្អជាងនិងសុភាពរាបសាដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ខ្ញុំស្លៀកពាក់តាមរបៀបដែលមានពណ៌ស្រស់ឆើតឆាយជាង។ ខ្ញុំប្តូរសក់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាក្មេងជាងហើយរីករាយជាង។ ស្វាមីខ្ញុំនិងខ្ញុំកាន់តែប្រសើរឡើងហើយទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយសមាជិកគ្រួសារដែលមិនមែនជាសាក្សីរបស់យើងគឺកាន់តែប្រសើរឡើង។ យើងថែមទាំងបានបង្កើតមិត្តថ្មីទៀត។

ការធ្លាក់ចុះ? យើងត្រូវបានគេចចេញដោយមិត្តភក្តិរបស់យើងពីអង្គការ។ វាគ្រាន់តែបង្ហាញថាពួកគេមិនមែនជាមិត្តពិត។ ស្នេហារបស់ពួកគេមានលក្ខខណ្ឌ។ វាអាស្រ័យលើការទៅការប្រជុំផ្សព្វផ្សាយនិងឆ្លើយ។

តើខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅអង្គការវិញទេ? ពិតជា​មិនមែន!

ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំប្រហែលជាចង់ប៉ុន្តែខ្ញុំបានបោះចោលសៀវភៅនិងអក្សរសិល្ប៍ទាំងអស់។ ខ្ញុំបានអានការបកប្រែព្រះគម្ពីរផ្សេងទៀតប្រើវចនាធិប្បាយនិទាននិងភាពរឹងមាំរបស់ខនហើយមើលពាក្យហេប្រឺនិងក្រិក។ តើខ្ញុំសប្បាយចិត្តជាងនេះទេ? ជាងមួយឆ្នាំក្រោយមកចម្លើយនៅតែជាបាទ!

ដូច្នេះប្រសិនបើខ្ញុំចង់ជួយនរណាម្នាក់ដែលនៅទីនោះឬជា JWs ខ្ញុំនឹងនិយាយថាទទួលបានការប្រឹក្សាយោបល់។ វាអាចជួយបាន។ វាអាចជួយអ្នកឱ្យដឹងថាអ្នកជានរណាហើយអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបាននៅក្នុងជីវិត។ វាត្រូវការពេលវេលាដើម្បីមានសេរីភាព។ ដំបូងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខឹងនិងអាក់អន់ចិត្តនៅពេលដំបូងប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមជីវិតខ្ញុំធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងជារៀងរាល់ថ្ងៃហើយមិនមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុសចំពោះរឿងនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនជូរចត់និងសោកស្តាយជាងចំពោះអ្នកដែលជាប់។ ឥឡូវខ្ញុំចង់ជួយធ្វើឱ្យមនុស្សចេញពីអង្គការជំនួសឱ្យការនាំពួកគេចូល!

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។