«ចូរមកឯខ្ញុំ ... ហើយខ្ញុំនឹង ធ្វើឲ្យ អ្នករាល់គ្នាស្រស់»

«អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយចូរមកឯខ្ញុំខ្ញុំនឹង ឲ្យ អ្នករាល់គ្នាមានកម្លាំងចិត្ដឡើងវិញ» ។— ម៉ាថាយ 11: 28

 [ពី ws 9 / 19 p.20 អត្ថបទសិក្សា 38: ខែវិច្ឆិកា 18 - ខែវិច្ឆិកា 24, 2019]

អត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមផ្តោតសំខាន់លើការឆ្លើយសំណួរទាំង ៥ ដែលមានក្នុងវគ្គ ៣។

• តើយើងអាច«មកឯ»ព្រះយេស៊ូដោយរបៀបណា?
• តើលោកយេស៊ូចង់មានន័យយ៉ាងណាពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ»?
• តើយើងអាចរៀនអ្វីពីលោកយេស៊ូ?
• ហេតុអ្វីកិច្ចការដែលលោកបាន ឲ្យ យើងធ្វើឱ្យមានកម្លាំងចិត្ដឡើងវិញ?
• ហើយតើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចបន្ដទទួលកម្លាំងចិត្ដឡើងវិញក្រោមនឹមរបស់ព្រះយេស៊ូ?

តើយើងអាចមករកព្រះយេស៊ូវដោយរបៀបណា? (Par.4-5)

យោបល់ដំបូងនៃអត្ថបទគឺ ឲ្យ «មករក»ព្រះយេស៊ូដោយរៀន ឲ្យ បានច្រើនបំផុតអំពីអ្វីដែលគាត់បាននិយាយនិងធ្វើ។ (លូកា ១: ១-៤) ។ នេះគឺជាយោបល់ល្អដូចដែលយើងឃើញដោយគំរូរបស់លូកា។ “ …ខ្ញុំបានតាមដានអ្វីៗទាំងអស់តាំងពីដំបូងមកដោយមានភាពត្រឹមត្រូវដើម្បីសរសេរវាតាមលំដាប់លំដោយដល់អ្នកគឺថេផូលដែលល្អបំផុតដើម្បីអ្នកអាចដឹងច្បាស់នូវអ្វីដែលអ្នកបានបង្រៀនផ្ទាល់មាត់” ។ ពិតណាស់ប្រសិនបើយើងធ្វើវាឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើងនោះយើងនឹងចាប់ផ្តើមឃើញកន្លែងណាដែលរួមទាំងអង្គការកំពុងនាំយើងចេញពីព្រះគ្រីស្ទ។

គួរកត់សម្គាល់ថាយោបល់បន្ទាប់ (នៅក្នុងកថាខណ្ឌ 5) បញ្ជូនយើងដោយត្រង់ទៅអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមមានប្រសាសន៍ថា  វិធីមួយទៀតដើម្បី«មករក»ព្រះយេស៊ូគឺដោយទៅជួបពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំប្រសិនបើយើងត្រូវការជំនួយ។ លោកយេស៊ូប្រើ«អំណោយជាមនុស្ស»ទាំងនេះដើម្បីថែរក្សាចៀមរបស់លោក។ (អេភ។ ៤: ៧, ៨, ១១; យ៉ូហាន ២១:១៦; ១ ពេ។ ៥: ១-៣)” ។ ទោះយ៉ាងណាគំនិតដែលព្រះយេស៊ូប្រើ អំណោយជាបុរស ការថែរក្សាចៀមរបស់គាត់គឺនាំអោយវង្វេង។ ចក្រភពអង់គ្លេស។ ដែលបានប្រើក្នុងបណ្ណាល័យទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបង្ហាញថាការបកប្រែឃ្លាដែលត្រឹមត្រូវគួរតែថា៖he [ព្រះយេស៊ូ] បានផ្តល់អំណោយ ទៅបុរស" ដូចបានបញ្ជាក់នៅក្នុងខដែលប៉ូលបានរាប់អំណោយទាំងនោះនៅអេភេសូរ ៤:១១ហើយវាគឺជាគាត់ [ព្រះយេស៊ូ] ដែលបានតែងតាំងអ្នកខ្លះអោយធ្វើជាសាវ័កអ្នកខ្លះក្លាយជាហោរាអ្នកខ្លះធ្វើជាគ្រូផ្សាយដំណឹងល្អនិងខ្លះទៀតធ្វើជាគ្រូគង្វាលនិងជាគ្រូបង្រៀន” (ការសិក្សាព្រះគម្ពីរប៊ីរ៉ូណា) ។ សូម​មើល​ផង​ដែរ Biblehub ។.

កំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាអំណោយផ្សេងៗនៃសកម្មពលបរិសុទ្ធបានត្រូវផ្ដល់ ឲ្យ គ្រិស្ដសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី ១ ។ ដូច្នេះអ្នកគង្វាលល្អមិនមែនជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អដ៏ល្អម្នាក់ឬជាហោរាម្នាក់ដែរ។ ក្រុមជំនុំត្រូវការអំណោយទាំងអស់នេះហើយត្រូវការទាំងអស់ដើម្បីប្រើអំណោយទាំងនោះហើយធ្វើការជាមួយគ្នា។ ប៉ូលបានបញ្ជាក់ចំណុចនេះនៅអេភេសូរ 4: 16 ពេលគាត់សរសេរថា៖ពីរូបកាយទាំងអស់ត្រូវបានរួមរស់ជាមួយគ្នាប្រកបដោយសុខដុមរមនានិងធ្វើកិច្ចសហប្រតិបត្តិការតាមរយៈរាល់ផ្នែកដែលផ្តល់នូវអ្វីដែលចាំបាច់។ នៅពេលដែលសមាជិកនីមួយៗមានមុខងារត្រឹមត្រូវវារួមចំណែកដល់ការលូតលាស់នៃរាងកាយនៅពេលវាបង្កើតខ្លួនវាឡើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់.

ដូចដែលយើងបានឃើញព្រះយេស៊ូវបានប្រទានអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទៅ បុរស (និងស្ត្រី) ដើម្បីកសាងនិងផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់ក្រុមជំនុំប៉ុន្តែគាត់មិនបានផ្តល់អំណោយជាបុរសទេ ជាអែលឌើរ ហើយរំពឹងសមាជិកម្នាក់ៗ ដើម្បីគោរពពួកគេនិងធ្វើការដេញថ្លៃរបស់ពួកគេ។ តើព្រះយេស៊ូមានអារម្មណ៍យ៉ាងណានៅថ្ងៃនេះដើម្បីឃើញមនុស្ស«គ្រប់គ្រងលើអស់អ្នកដែលគ្រងមរតករបស់ព្រះ»? ពេត្រុសទី ១ ៥:១៣

យកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នក (par.6-7)

កថាខណ្ឌ 6 ពាក់ព័ន្ធនឹងការរំពឹងទុកដោយបញ្ជាក់ថា៖ពេលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ»លោកប្រហែលជាចង់មានន័យថា«ព្រមទទួលអំណាចរបស់ខ្ញុំ»។ គាត់ក៏អាចមានន័យថា«ទទួលនឹមនៅជាមួយនឹងខ្ញុំដែរហើយយើងនឹងធ្វើការជាមួយគ្នាដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។ ការងារ” ។

យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថាតើអ្នកស្តាប់របស់ព្រះយេស៊ូនឹងគិតយ៉ាងម៉េចដែរនៅពេលគេសុំ ឲ្យ ទទួលនឹមរបស់ទ្រង់? ពួកគេប្រហែលជាបានគិតពីនឹមដំបូងដែលពួកគេធ្លាប់ស្គាល់ដែលរចនាសម្រាប់សត្វគោពីរក្បាលដែលប្រើដើម្បីទាញនង្គ័លឬកសិកម្មស្រដៀងគ្នាអនុវត្តតាមរបៀបដែលមានតុល្យភាព។ តើគំនិតនៅត្រង់នេះថាព្រះយេស៊ូចង់អោយយើងស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ដោយទទួលយកអំណាចរបស់ទ្រង់ឬ? អត់ទេ។ ព្រះយេស៊ូមិនដែលព្យាយាមគ្រប់គ្រងនរណាម្នាក់ទេពីព្រោះវាផ្ទុយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នៅក្នុងយ៉ូហាន ៨:៣៦, “ ដូច្នេះបើព្រះរាជបុត្រាដោះលែងអ្នកនោះអ្នកនឹងមានសេរីភាពពិត” (សេរីភាពក្នុងបរិបទនៃទាសភាពនៃអំពើបាប) ។ វានឹងមិនមានសេរីភាពទេប្រសិនបើយើងបោះបង់ចោលការគ្រប់គ្រងមួយបែបហើយពេលនោះយើងនឹងត្រូវគ្រប់គ្រងដោយព្រះយេស៊ូវ។

នៅក្នុងម៉ាថាយ 11: 28-30 ព្រះយេស៊ូវហាក់ដូចជានឹមរបស់គាត់ផ្ទុយនឹងនឹមរបស់នឹមមួយទៀត។ គាត់​និយាយ​ថា, "អស់អ្នកដែលនឿយហត់ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយចូរមកឯខ្ញុំខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្នកស្រស់ស្រាយ។ ២៩ ចូរយកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នាហើយរៀនពីខ្ញុំត្បិតខ្ញុំស្លូតហើយមានចិត្តសុភាព អ្នកនឹងមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។  30 សម្រាប់ នឹមរបស់ខ្ញុំគឺសប្បុរសនិង បន្ទុករបស់ខ្ញុំស្រាល"។ សូមកត់សម្គាល់ឃ្លាដែលបានសង្កត់ធ្ងន់ទាំងបី។ តាមពិតព្រះយេស៊ូចង់មានបន្ទូលថាអ្នកស្ដាប់របស់ទ្រង់កំពុងតែធ្វើការនឿយហត់ពេកហើយតាមពិតវាកំពុងតែទះកំផ្លៀង។ ពួកគេបាននឿយហត់និងផ្ទុកបន្ទុកយ៉ាងធ្ងន់ពួកគេបានពត់ខ្លួនដាក់បន្ទុកធ្ងន់ ៗ ដែលដាក់លើពួកគេមិនត្រឹមតែដោយសារបាបប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែថែមទាំងពីពួកផារិស៊ីទៀតផង។

លោកយេស៊ូកំពុងផ្ដល់ជម្រកដល់អស់អ្នកដែលព្រមទទួលយកសេរីភាពរបស់គ្រិស្ដ។ ទីមួយពួកគេនឹងត្រូវបានរួចផុតពីទាសភាពទៅនឹងកតិកាសញ្ញាច្បាប់និងទីពីរពួកគេនឹងត្រូវបានរួចផុតពីបន្ទុកនៃទាសភាពទៅនឹងប្រពៃណីរបស់បុរសដែលត្រូវបានអនុវត្តដោយពួកផារីស៊ី។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកជឿអាចព្យាយាមដាក់ចិត្តរបស់ព្រះគ្រីស្ទ (កូរិនថូសទី ១ ២: ៩-១៦, រ៉ូម ៨:២១, កាឡាទី ៥: ១) និងដឹងពីសេរីភាពរបស់គាត់។ កូរិនថូសទី ២ ៣: ១២-១៨ ចែងថា៖12 ដូច្នេះដោយសារយើងមានក្តីសង្ឃឹមបែបនេះយើងមានភាពក្លាហានណាស់។ 13 យើងមិនដូចលោកម៉ូសេដែលបានបាំងមុខដើម្បីការពារប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលពីការក្រឡេកមើលអ្វីដែលនៅសេសសល់នោះទេ។ 14 ប៉ុន្តែគំនិតរបស់ពួកគេត្រូវបានបិទ។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះស្បៃមុខដដែលស្ថិតនៅក្នុងការអានសម្ពន្ធមេត្រីចាស់។ វាមិនត្រូវបានគេលើកទេពីព្រោះមានតែនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះដែលអាចដកចេញបាន។ 15 ហើយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះនៅពេលដែលម៉ូសេត្រូវបានគេអានស្បៃបាំងមុខពួកគេ។ 16 ប៉ុន្តែនៅពេលណាដែលនរណាម្នាក់ងាកមករកព្រះអម្ចាស់នោះស្បៃមុខក៏ត្រូវគេយកទៅ។ 17 ឥឡូវនេះព្រះអម្ចាស់ជាព្រះវិញ្ញាណហើយនៅទីណាព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅទីនោះមានសេរីភាព។ យើងដែលបានបង្ហាញមុខមាត់ទាំងអស់ឆ្លុះបញ្ចាំងពីសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅជារូបអង្គរបស់ព្រះអង្គដោយមានសិរីរុងរឿងកាន់តែខ្លាំងឡើង ៗ ដែលមកពីព្រះអម្ចាស់ដែលជាព្រះវិញ្ញាណ។ (ព្រះគម្ពីរប៊ែរណឺសិក្សា) ។

ប្រសិនបើការចែករំលែកនឹមជាមួយព្រះគ្រីស្ទនឹងធ្វើឱ្យយើងមានកម្លាំងឡើងវិញតើវានឹងមិនធ្វើអោយជីវិតរបស់យើងមានភាពងាយស្រួលនិងរីករាយដែរឬទេ? ព្រះគ្រីស្ទកំពុងតែថ្វាយដើម្បីកាត់បន្ថយបន្ទុករបស់យើងដោយចែកចាយពួកគេជាមួយគាត់ជំនួសឱ្យការព្យាយាមផ្ទុកបន្ទុកដោយខ្លួនឯង។ ព្រះគ្រីស្ទមិនបន្ថែមបន្ទុករបស់យើងទេពីព្រោះរឿងនោះនឹងមិនមានភាពស្រស់ស្រាយទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដីទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមចែងក្នុងកថាខណ្ឌទី ៧ ថាទោះជាយ៉ាងណាអង្គការរំពឹងថាយើងនឹងយកនឹមដើម្បីធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ មិនថាព្រះយេស៊ូវបានប្រទានអំណោយផ្សេងៗពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដូច្នេះអ្នកខ្លះអាចធ្វើជាគ្រូគង្វាលខ្លះហោរាខ្លះនិងអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អខ្លះ។ យោងទៅតាមអង្គការយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវធ្វើការងារជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ!

រៀនពីខ្ញុំ (par.8-11)

«មនុស្សរាបទាបបានចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ។ ហេតុអ្វី? ពិចារណាភាពខុសគ្នារវាងព្រះយេស៊ូនិងពួកផារីស៊ី។ អ្នកដឹកនាំសាសនាទាំងនោះត្រជាក់ហើយក្រអឺតក្រទម។ (ម៉ាថាយ 12: 9-14)”។ ការអនុម័តនៅក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយ ១២ បង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដែលមានជំងឺនិងព្យាបាលពួកគេសូម្បីតែនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកក៏ដោយដោយធ្វើតាមគោលការណ៍ដែលថ្ងៃឈប់សម្រាកត្រូវបានបង្កើតឡើង – សម្រាប់ភាពស្រស់ស្រាយទាំងផ្នែករាងកាយនិងខាងវិញ្ញាណនៃជីវិត។ ទោះយ៉ាងណាពួកផារិស៊ីអាចឃើញថាព្រះយេស៊ូវកំពុងធ្វើកិច្ចការនៅក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេដូច្នេះពួកគេបំពានច្បាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាកនៅក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេ។

ដូចគ្នានេះដែរសព្វថ្ងៃនេះតើពួកផារិស៊ីសម័យទំនើបមិនចាប់អារម្មណ៍តែម៉ោងដែលរបាយការណ៍ប្រចាំខែរបស់អ្នកចំណាយទៅលើការគោះទ្វារទទេទេឬ? តើពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ថាតើអ្នកចំណាយពេលវេលាប៉ុន្មានក្នុងការជួយមនុស្សចាស់និងមនុស្សពិការ? តើពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ថាតើអ្នកចំណាយពេលវេលាប៉ុន្មានក្នុងការជួយអ្នកដែលមានទុក្ខព្រួយដោយសារតែព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេនៅខាងក្រៅការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេ? ជាការពិតអ្នកនឹងត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជា“ អសកម្ម” ឬ“ មិនមែនជាអ្នកយកព័ត៌មាន” ប្រសិនបើអ្នកមិនធ្វើពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយយ៉ាងហោចណាស់មួយម៉ោងក្នុងមួយខែ។ គឺមិនច្បាស់ទេដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលត្រូវបានគេប្រាប់ ឲ្យ ផ្តោតលើចំនួនមនុស្សដែលធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយជាជាងទៅលើគុណសម្បត្តិរបស់គ្រីស្ទានពិតនៅពេលធ្វើការណាត់ជួបនោះ?

កថាខណ្ឌ 11 ដាស់តឿនយើងថា“យើងមិនដែលចង់ធ្វើដូចពួកផារិស៊ីដែលមិនសប្បាយចិត្តនឹងពួកអ្នកដែលសួរពួកគេនិងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញអ្នកដែលមានមតិផ្ទុយពីគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន” ។ ប៉ុន្តែវាមិនច្បាស់ទេថាការវង្វេងស្មារតីនិងការបណ្តេញពួកអ្នកដែលមានការសង្ស័យឬសង្ស័យអំពីបទគម្ពីរដែលជាការបង្រៀនបច្ចុប្បន្នរបស់អង្គការតើវិធីផារិស៊ីអាចដោះស្រាយកង្វល់ដ៏ស្មោះត្រង់បានទេ?

ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ដែលអានអត្ថបទនេះមិនជឿថាអ្នកដឹកនាំអង្គការដូចជាពួកផារិស៊ីហេតុអ្វីមិនសាកល្បងធ្វើខ្លួនអ្នក? សូមមើលតើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលដែលអ្នកប្រាប់អ្នកចាស់ទុំច្រើនជាងម្នាក់ដោយបើកចំហថាអ្នកមិនអាចជឿថាការបង្រៀន“ ជំនាន់ជាន់គ្នា” ទេពីព្រោះវាមិនសមហេតុផលសមហេតុផល (ដែលវាមិនមាន) ។ អ្វីដែលបន្ទាប់មកនឹងកើតឡើងអ្នកមិនអាចនិយាយថាអ្នកមិនត្រូវបានគេព្រមានទេ។

បន្តស្វែងរកភាពស្រស់ស្រាយនៅក្រោមព្រះយេស៊ូយ៉េស (ខ។ ស។ អ។ ស។ អ - ស។ ស។ ស។ ស។ )

អ្វីដែលនៅសល់នៃអត្ថបទនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមគឺជាការយឺតយ៉ាវរបស់អង្គការទៅលើអ្វីដែលពួកគេចាត់ទុកថាជា«នឹម»របស់ព្រះគ្រីស្ទនិង«ការងារ»ដែលត្រូវធ្វើជា។ គួរឱ្យសោកស្តាយនិងគួរឱ្យកត់សម្គាល់ការងារនេះមិនត្រូវបានពិភាក្សាថាជាការធ្វើការលើគុណសម្បត្ដិរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដើម្បីធ្វើត្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទនោះទេប៉ុន្តែជាការងារដ៏លេចធ្លោនៃការចូលរួមការប្រជុំនិងការត្រួសត្រាយ។

កថាខណ្ឌ 16 បើកជាមួយ“បន្ទុកដែលព្រះយេស៊ូសុំ ឲ្យ យើងផ្ទុកគឺខុសគ្នាពីបន្ទុកផ្សេងទៀតដែលយើងត្រូវផ្ទុក” ។ បន្ទាប់មកវាបន្តជាមួយ“យើងប្រហែលជានឿយហត់នៅចុងបញ្ចប់នៃថ្ងៃធ្វើការហើយត្រូវជំរុញខ្លួនយើងឱ្យចូលរួមការប្រជុំនៅរាត្រីនោះ” ។ ប៉ុន្តែតើព្រះយេស៊ូសុំ ឲ្យ យើងផ្ទុកបន្ទុកអ្វី? តើព្រះយេស៊ូបានសុំ ឲ្យ យើងតំកើងខ្លួនដើម្បីទៅប្រជុំនៅរៀងរាល់សប្តាហ៍នៅកន្លែងណាក្នុងបទគម្ពីរ? មុនពេលអ្នកឆ្លើយសូមចាំថាហេព្រើរ 10: 25 ត្រូវបានសរសេរដោយប៉ូលមិនមែនព្រះយេស៊ូវទេ។ ដូចគ្នានេះផងដែរសាវ័កប៉ូលមិនបានសំដៅទៅលើការប្រជុំប្រចាំសប្តាហ៍ដោយប្រើទម្រង់ដែលបានកំណត់ទុកជាមុនរបស់អង្គការជាកន្លែងដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាបានទទួលអាហារមិនមានជីវជាតិដូចគ្នា។

ការប្រជុំឬការជួបជុំតែមួយដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលគឺនៅក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយ 18: 20 ដែលគាត់បាននិយាយថា“២០ ព្រោះកន្លែងណាដែលមានពីរឬបីនាក់ជួបជុំគ្នាក្នុងនាមខ្ញុំខ្ញុំក៏នៅកណ្ដាលពួកគេដែរ»។ ហើយរឿងនេះមិនត្រូវបានបញ្ជាឡើយ។ ការប្រជុំនិងការប្រមូលផ្តុំដែលបានកត់ទុកក្នុងបទគម្ពីរភាសាក្រិចរបស់គ្រីស្ទបរិស័ព្ទទាំងអស់ហាក់ដូចជាត្រូវបានកែសំរួលដែលបង្កឡើងដោយតំរូវការរឺព្រឹត្តិការណ៍ជាក់លាក់ណាមួយហើយមិនមែនជាផ្នែកនៃកាលវិភាគប្រជុំទៀងទាត់ដែលមានរចនាសម្ព័ន្ធ (ឧទាហរណ៍កិច្ចការ 4: 31, 12: 12, 14៖ 27, 15: 6,30) ។

បន្ទាប់មកទៀតយើងមានការជំរុញឱ្យលះបង់នូវអ្វីដែលស្រដៀងនឹងជីវិតដែលមានផាសុកភាពសមរម្យនិងក្លាយជាអ្នកលួចចម្លងតាមរយៈការបង្វែរគណនីក្នុងម៉ាកឃុសស។ អ។ ស។ អ។ ស។ អ។ ស។ ស។ ជ។ ប។ កថាខណ្ឌ (10) និយាយថា“លោកយេស៊ូបានអញ្ជើញអភិបាលវ័យក្មេងនោះ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា "ទៅ! ចូរលក់របស់របរដែលអ្នកមានហើយមកតាមខ្ញុំ" ។ បុរសនោះត្រូវបានរហែកប៉ុន្តែវាហាក់ដូចជាគាត់មិនអាចបោះបង់ចោលនូវទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនរបស់គាត់ទេ។ (ម៉ាកុស 10: 17-22) ជាលទ្ធផលគាត់បានបដិសេធនឹមដែលព្រះយេស៊ូបានថ្វាយគាត់ហើយបន្ដធ្វើជាខ្ញុំបំរើ«ទ្រព្យសម្បត្ដិ»។

តើមានភស្ដុតាងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថាបុរសអ្នកមាននោះជាទាសករនៃទ្រព្យសម្បត្តិទេ? តាមពិតទ្រព្យសម្បត្ដិទំនងជាទទួលបានមរតកដូចជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៅសម័យនោះច្រើនតែមកពីក្រុមគ្រួសារអ្នកមាន។ តើវាមិនពិតទេឬដែលថាពិបាកក្នុងការលះបង់អ្វីមួយគឺខុសគ្នាឆ្ងាយពីការខំប្រឹងដើម្បីទទួលបានច្រើនមែនទេ? តើនេះមិនមែនជាចំណុចដែលយើងមិនគួរមើលរំលងទេមែនទេ? តើវាមិនទំនងទេដែលអង្គការចង់ធ្វើបទគម្ពីរឱ្យសមនឹងរបៀបវារៈផ្ទាល់ខ្លួននៅទីនេះមែនទេ?

តើយើងអាចឃើញបទគម្ពីរនេះមានលក្ខណៈច្របូកច្របល់ដើម្បីលើកទឹកចិត្ដស្មរបន្ទាល់ម្នាក់ ឲ្យ លះបង់ការងារពេញពេលនិងជាទាសកររបស់អង្គការជាអ្នកត្រួសត្រាយដែលជាការស្ថាបនាអង្គការហើយមិនមែនព្រះគម្ពីរឬទេ? ឋានៈជាអ្នកត្រួសត្រាយមិនមែនជាតម្រូវការរបស់គ្រិស្ដសាសនិកឬការងារដែលគ្រិស្ដតម្រូវទេ។

យើងអាចឃើញក្នុងកថាខណ្ឌទី ១៩ ថាមានការជំរុញចិត្តគាំទ្រគំនិតដែលមិនមែនជាបទគម្ពីរដែលយើងអាចជំនួសនឹមរបស់ព្រះយេស៊ូដោយអំពាវនាវ ឲ្យ «អំណាច»របស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើការ! អ្នកនិពន្ធទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមមានប្រសាសន៍ថា៖យើងកំពុងធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដូច្នេះយើងត្រូវធ្វើតាមមាគ៌ារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ យើងជាកម្មករហើយព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់លើយើង»។ 

សន្និដ្ឋាន

របៀបវារៈនៃអត្ថបទនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនេះគឺគួរកត់សម្គាល់ថាអង្គការនេះចង្អុលបង្ហាញថាខ្លួនរំពឹងថាអ្នកដែលកាន់តាមនឹងធ្វើជាខ្ញុំបំរើហើយអំណាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាសិទ្ធិអំណាចរបស់អង្គការនោះ។ នៅពេលព្យាយាមពន្យល់អត្ថន័យនៃនឹមរបស់ព្រះយេស៊ូអង្គការនេះបង្ហាញអាកប្បកិរិយាខាងផារិស៊ីដោយចង្អុលបង្ហាញថាគ្រីស្ទានពិតគួរតែធ្វើជាទាសករក្នុងការផ្សព្វផ្សាយហើយមិនបារម្ភអំពីប្រាក់ចំណូល។ អង្គការនេះដូចជាក្រុមសមូហភាពនៃពួកផារិស៊ីដែលស្ថិតនៅក្រោមការព្យាយាមដើម្បីបង្ហាញខ្លួនដូចព្រះគ្រីស្ទកំពុងតែដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់នៃទាសភាពនៃការងារនៃការផ្សព្វផ្សាយដែលមិនស្របតាមបទគម្ពីរ។ នឹមដែលធ្វើឱ្យស្រស់របស់ព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានបង្វែរដោយគោលបំណងអាក្រក់។ តើយើងទាំងអស់គ្នាមិនបានដឹងទេថានៅពេលដែលយើងត្រូវបានដោះលែងពីសកម្មភាពចាំបាច់ដែលបានទទួកលើយើងដោយអង្គការបន្ទាប់មកយើងពិតជាចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថាមានសេរីភាពរបស់ព្រះគ្រីស្ទមែនទេ?

តាដា។

អត្ថបទដោយតាដា។