ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលកំពុងធ្វើសកម្មភាព - នៅមុនគ្រឹស្តសករាជ

ការប្រើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធលើកដំបូង

ការលើកឡើងដំបូងនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺនៅដើមដំបូងនៃព្រះគម្ពីរដែលកំណត់កន្លែងសម្រាប់ការប្រើប្រាស់នៅទូទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ យើងរកឃើញវានៅក្នុងកំណត់ហេតុនៃការបង្កើតនៅលោកុប្បត្តិ ១: ២ ដែលយើងអាន“នៅលើផែនដីផែនដីនេះគ្មានរូបរាងនិងខ្ជិលច្រអូសហើយមានភាពងងឹតនៅលើផ្ទៃទឹកជ្រៅ។ ហើយកម្លាំងសកម្មរបស់ព្រះបានរុលទៅមុខលើផ្ទៃទឹក។

ទោះជាកំណត់ហេតុមិនបានបញ្ជាក់យ៉ាងជាក់លាក់ក៏ដោយយើងអាចសន្និដ្ឋានយ៉ាងសមហេតុផលថាវាត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ដូចជានៅក្នុងលោកុប្បត្តិ ១: ៦-៧ ដែលយើងអានថា៖ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «ចូរអោយលំហអាកាសស្ថិតនៅចន្លោះទឹកនិងអោយមានការបែងចែកកើតឡើងរវាងទឹកនិងទឹក»។ ៧ បន្ទាប់មកព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតលំហអាកាសហើយញែកជាទឹករវាងលំហដែលស្ថិតនៅខាងក្រោមលំហនិងទឹកដែលស្ថិតនៅពីលើលំហអាកាស។ ហើយវាបានក្លាយជាដូច្នេះ” ។

យ៉ូសែបម៉ូសេនិងយ៉ូស្វេ

លោកុប្បត្ដិ ៤១: ៣៨-៤០: កំណត់ហេតុនេះប្រាប់យើងអំពីរបៀបដែលប្រាជ្ញារបស់យ៉ូសែបត្រូវបានគេស្គាល់ថា“ដូច្នេះស្ដេចផារោ៉នមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ថា៖ «តើអាចរកមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលដូចវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានទេ? »។ ៣៩ ក្រោយមកស្ដេចផារោ៉នបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យ៉ូសែបថា៖ «ពីព្រោះព្រះបាន ធ្វើឲ្យ អ្នកដឹងទាំងអស់នេះគ្មានអ្នកណាដែលមានប្រាជ្ញានិងប្រាជ្ញាដូចអ្នកទេ។ ៤០ អ្នកនឹងគ្រប់គ្រងលើផ្ទះរបស់អ្នកដោយផ្ទាល់ហើយប្រជាជនរបស់យើងទាំងអស់នឹងស្តាប់បង្គាប់អ្នក។ មានតែបល្ល័ង្កមួយប៉ុណ្ណោះដែលខ្ញុំនឹងធំជាងអ្នក»។ វាមិនអាចប្រកែកបានទេថាព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានសណ្ឋិតលើគាត់។

នៅក្នុងនិក្ខមនំ ៣១: ១-១១ យើងឃើញថាកំណត់ហេតុទាក់ទងនឹងការសាងសង់រោងឧបោសថពេលចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីបដោយព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលមួយចំនួន។ នេះគឺសម្រាប់ភារកិច្ចជាក់លាក់មួយយោងទៅតាមឆន្ទៈរបស់គាត់ព្រោះការសាងសង់រោងឧបោសថត្រូវបានស្នើសុំដោយគាត់។ សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះគឺ “ ខ្ញុំនឹងបំពេញវិញ្ញាណរបស់ព្រះពេញបរិបូណ៌តាមរយៈប្រាជ្ញានិងការយល់ដឹងនិងចំនេះដឹងនិងគ្រប់ជំនាញ” ។

ជនគណនា ១១:១៧ បន្ដរៀបរាប់ប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់ម៉ូសេថាគាត់នឹងផ្ទេរស្មារតីខ្លះៗដែលគាត់បាន ឲ្យ ម៉ូសេដល់អស់អ្នកដែលនឹងជួយម៉ូសេក្នុងការដឹកនាំអ៊ីស្រាអែល។ ហើយខ្ញុំត្រូវដកយកវិញ្ញាណដែលមាននៅលើអ្នកចេញហើយដាក់វាលើពួកគេហើយពួកគេនឹងត្រូវជួយអ្នកក្នុងការដឹកបន្ទុករបស់ប្រជាជនដែលអ្នកមិនអាចអនុវត្តបានដោយគ្រាន់តែអ្នកម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ) ។

នៅក្នុងការបញ្ជាក់ពីសេចក្តីថ្លែងខាងលើលេខ ១១: ២៦-២៩ កត់ត្រាថា ឥឡូវនេះមានបុរសពីរនាក់ក្នុងជំរំ។ ឈ្មោះរបស់មួយគឺអេដដាដនិងម្នាក់ទៀតឈ្មោះមដាដ។ ហើយវិញ្ញាណក៏ចាប់ផ្តើមសណ្ឋិតនៅលើពួកគេដូចជាពួកគេស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលបានកត់ទុកប៉ុន្តែពួកគេមិនបានចេញទៅត្រសាលទេ។ ដូច្នេះពួកគេបានដើរតួជាហោរានៅក្នុងជំរំ។ ២៧ យុវជនម្នាក់រត់ទៅរាយការណ៍ប្រាប់លោកម៉ូសេថា៖ «អេដាដាដនិងមេដាដដើរតួជាព្យាការីនៅក្នុងជំរំ»។ ២៨ បន្ទាប់មកលោកយ៉ូស្វេជាកូនរបស់លោកនូនដែលជាអ្នកបំរើរបស់លោកម៉ូសេតាំងពីនៅក្មេងមកមានប្រសាសន៍ថា៖ «លោកម៉ូសេជាអ្នកបំរើរបស់ខ្ញុំអើយសូមឃាត់ពួកគេចុះ! »។ ២៩ ប៉ុន្ដែម៉ូសេនិយាយទៅគាត់ថា៖ «តើអ្នកកំពុងច្រណែននឹងខ្ញុំឬ? ទេខ្ញុំសង្ឃឹមថាប្រជាជនទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាហោរាពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ានឹងដាក់វិញ្ញាណរបស់គេលើពួកគេ” ។

ជនគណនា ២៤: ២ កត់ត្រាបាឡាមប្រទានពរដល់អ៊ីស្រាអែលក្រោមឥទ្ធិពលនៃវិញ្ញាណរបស់ព្រះ។ «កាលបាឡាមងើបភ្នែកឡើងហើយឃើញអ៊ីស្រាអែលឈរដោយកុលសម្ព័ន្ធរបស់គាត់ពេលនោះវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានមកសណ្ឋិតលើគាត់»។ នេះគឺជាគណនីដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់នៅក្នុងនោះវាគឺជាគណនីតែមួយគត់នៃកន្លែងដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបណ្តាលឱ្យនរណាម្នាក់ធ្វើអ្វីមួយក្រៅពីអ្វីដែលពួកគេចង់បាន។ (បាឡាមមានបំណងដាក់បណ្ដាសាអ៊ីស្រាអែល) ។

ចោទិយកថា ៣៤: ៩ ពិពណ៌នាអំពីការតែងតាំងយ៉ូស្វេជាអ្នកស្នងតំណែងរបស់ម៉ូសេ«យ៉ូស្វេជាកូនរបស់នូនបានពេញដោយវិញ្ញាណនៃប្រាជ្ញាពីព្រោះម៉ូសេបានដាក់ដៃលើគាត់។ ហើយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក៏ចាប់ផ្ដើមស្តាប់គាត់ហើយពួកគេធ្វើដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ដល់ម៉ូសេ” ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានប្រទានដល់គាត់ដើម្បីសំរេចកិច្ចការដែលលោកម៉ូសេបានចាប់ផ្តើមគឺការនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចូលទឹកដីសន្យា។

ចៅក្រមនិងស្តេច

ចៅក្រម ៣: ៩-១០ ចងក្រងឯកសារតែងតាំងអូធេលជាចៅក្រមដើម្បីសង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែលពីការជិះជាន់ក្នុងទឹកដីសន្យា។ «បន្ទាប់មកព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសអ្នកសង្គ្រោះ ឲ្យ កូនចៅអ៊ីស្រាអែលដើម្បីនឹងជួយសង្គ្រោះពួកគេគឺអូធូអែលជាកូនរបស់កេណាសដែលជាប្អូនប្រុសរបស់កាលប។ ១០ វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកសណ្ឋិតលើគាត់ហើយគាត់បានក្លាយជាចៅក្រមនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល” ។

មនុស្សម្នាក់ទៀតដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធជាចៅក្រមគឺគេឌាន។ ចៅក្រម ៦:៣៤ រៀបរាប់អំពីរបៀបដែលគេឌានបានជួយសង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែលពីការជិះជាន់ម្ដងទៀត។ «សកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានព័ទ្ធជុំវិញគីឌាតរហូតដល់គាត់ផ្លុំស្នែងហើយអ័ប៊ី - អេស៊ើរបានត្រូវហៅមកតាមគាត់»។

ចៅក្រមយេបថាតត្រូវបាន តម្រូវឲ្យ សង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែលពីការជិះជាន់ម្តងទៀត។ ការប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានពិពណ៌នានៅក្នុងចៅក្រម ១១: ៩, «វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកសណ្ឋិតលើយែបថា ... »។

ចៅក្រម ១៣:២៥ និងចៅក្រម ១៤ និង ១៥ បង្ហាញថាវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានប្រទានដល់ចៅក្រមមួយទៀតគឺសាំសុន។ ក្រោយមកវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ចាប់ផ្ដើមជំរុញគាត់នៅម៉ាហា - ដុន។ កំណត់ហេតុក្នុងជំពូកទាំងប៉ុន្មានរបស់ចៅក្រមបង្ហាញនូវរបៀបដែលវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់ប្រឆាំងនឹងពួកភីលីស្ទីនដែលកំពុងគាបសង្កត់អ៊ីស្រាអែលនៅពេលនេះដែលបានបំផ្លាញដល់ព្រះវិហាររបស់ដាន់។

សាំយូអែលទី ១ ១០: ៩-១៣ គឺជាកំណត់ហេតុគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយដែលសូលឆាប់ក្លាយជាស្តេចសូលបានក្លាយជាព្យាការីមួយរយៈខ្លីប៉ុណ្ណោះដោយវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកលើគាត់សម្រាប់គោលបំណងនោះតែប៉ុណ្ណោះ៖ «ហើយវាបានកើតឡើងថាភ្លាមៗនៅពេលដែលគាត់បានបង្វែរស្មារបស់គាត់ពីសាំយូអែលព្រះជាម្ចាស់បានចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរបេះដូងរបស់គាត់ទៅជាមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត។ ហើយសញ្ញាសំគាល់ទាំងអស់នេះបានលេចចេញមកនៅថ្ងៃនោះ។ ១០ ដូច្នេះពួកគេបានធ្វើដំណើរពីទីនោះទៅភ្នំហើយមានហោរាមួយក្រុមមកជួបគាត់។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់សណ្ឋិតលើគាត់ហើយគាត់ក៏ចាប់ផ្តើមនិយាយដូចជាព្យាការីនៅកណ្ដាលពួកគេ។ …ជាយូរមកហើយគាត់បាននិយាយចប់ក្នុងនាមជាហោរាហើយបានឡើងដល់ទីខ្ពស់” ។

សាំយូអែលទី ១ ១៦:១៣ មានកំណត់ហេតុអំពីការចាក់ប្រេងអភិសេកដាវីឌជាស្តេច។ លោកសាំយូអែលយកស្នែងប្រេងមកហើយចាក់ប្រេងអភិសេកគាត់នៅចំពោះមុខបងប្អូនរបស់គាត់។ ហើយវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ចាប់ផ្តើមមានសកម្មភាពលើដាវីឌចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះទៅ” ។

ដូចដែលអ្នកបានឃើញកំណត់ហេតុទាំងអស់រហូតមកដល់ពេលនេះបញ្ជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាគ្រាន់តែប្រទានសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ដល់បុគ្គលដែលបានជ្រើសរើសសម្រាប់គោលបំណងជាក់លាក់មួយប៉ុណ្ណោះជាធម្មតាដើម្បីធានាថាគោលបំណងរបស់ទ្រង់មិនត្រូវបានរាំងស្ទះហើយច្រើនតែសំរាប់ពេលវេលាជាក់លាក់មួយ។

ឥឡូវនេះយើងឈានទៅរកពេលវេលារបស់ពួកហោរា។

ហោរានិងទំនាយ

កំណត់ហេតុខាងក្រោមបង្ហាញថាអេលីយ៉ានិងអេលីសេបានទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធហើយដើរតួជាហោរារបស់ព្រះ។ ពង្សាវតារក្សត្រទី ២ ២: ៩ អានថាហើយនៅពេលដែលពួកគេបានឆ្លងកាត់អេលីយ៉ាផ្ទាល់បាននិយាយទៅកាន់អេលីសេថា៖ «សូមសួរថាតើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វីដល់អ្នកមុនពេលដែលខ្ញុំត្រូវបានគេយកចេញពីអ្នក»។ ផ្នែកខ្លះនៃស្មារតីអ្នកអាចនឹងមករកខ្ញុំ” ។ គណនីបង្ហាញថាបានកើតឡើង។

លទ្ធផលត្រូវបានកត់ទុកក្នុងពង្សាវតារក្សត្រទី ២ ២:១៥ «នៅពេលដែលពួកហោរាដែលនៅឯក្រុងយេរីខូរបានឃើញគាត់ពីផ្លូវពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមនិយាយថា៖ «វិញ្ញាណរបស់អេលីយ៉ាបានតាំងនៅលើអេលីសេ»។

របាក្សត្រទី ២ ១៥: ១-២ ប្រាប់យើងថាអ័សារាជាកូនរបស់លោកអូដេតដើម្បីព្រមាននគរខាងត្បូងនៃប្រទេសយូដានិងស្តេចអេសាថាពួកគេគួរតែវិលត្រឡប់ទៅរកព្រះអម្ចាស់វិញឬគាត់នឹងចាកចេញពីពួកគេ។

របាក្សត្រទី ២ ២០: ១៤-១៥ រៀបរាប់ពីសកម្មពលបរិសុទ្ធដែលត្រូវបានផ្ដល់ដល់ព្យាការីដែលមិនសូវល្បីដូច្នេះគាត់នឹងណែនាំដល់ស្ដេចយ៉ូសាផាតកុំ ឲ្យ ខ្លាច។ ជាលទ្ធផលស្ដេចនិងកងទ័ពរបស់គាត់បានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាហើយបានឈរហើយមើលពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ វាអាន «យ៉ាយ៉ាហាស៊ីសៀជាកូនរបស់សាការី·រីរីយ៉ាជាកូនប្រុសរបស់បេតណាយ៉ាជាកូនរបស់យេយេអែលជាកូនរបស់ម៉ាត់ណាណាជាលេវីនៃកូនចៅរបស់អេសាភនោះព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមក ដើម្បីឱ្យគាត់នៅកណ្តាលក្រុមជំនុំ…។ ដូច្នេះទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ប្រជាជនយូដាទាំងអស់និងអ្នកដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្តេចយ៉ូសាផាតអើយចូរយកចិត្តទុកដាក់! នេះជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ដល់អ្នកថា៖ YOU កុំ ឲ្យ ខ្លាចឬតក់ស្លុតដោយព្រោះហ្វូងមនុស្សយ៉ាងច្រើននោះឡើយ។ សម្រាប់ការប្រយុទ្ធមិនមែនជារបស់អ្នកទេតែជារបស់ព្រះវិញ” ។

របាក្សត្រទី ២ ២៤:២០ រំusកយើងពីការប្រព្រឹត្ដដ៏អាក្រក់របស់យ៉ូអាសជាស្ដេចនៃស្រុកយូដា។ ក្នុងឱកាសនេះព្រះបានប្រើបព្វជិតមួយរូបដើម្បីព្រមានយ៉ូអាសដល់ផ្លូវខុសរបស់គាត់និងផលវិបាកដែលថា៖ហើយវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានព័ទ្ធជុំវិញសាការីជាបុត្រារបស់បូជាចារ្យយេហូយ៉ាដាដូច្នេះគាត់បានឈរនៅពីលើប្រជាជនហើយមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគេថា៖ «នេះជាអ្វីដែលព្រះបានមានបន្ទូលថា៖ ហេតុអ្វីបានជាអ្នក រំលងបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដូច្នេះអ្នកមិនអាចជោគជ័យបានទេ? ពីព្រោះអ្នកបានបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាហើយលោកនឹងចាកចេញពីអ្នកដែរ› ។

ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានលើកឡើងជាញឹកញាប់នៅក្នុងនិក្ខេបបទនិងដូចជានៅលើអេសេគាលផ្ទាល់។ សូមមើលអេសេគាល ១១: ១, អេសេគាល ១: ១២,២០ ជាឧទាហរណ៍ដែលវាបង្ហាញទិសដៅដល់សត្វមានជីវិតទាំងបួន។ នៅទីនេះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានចូលរួមក្នុងការនាំនិមិត្តរបស់ព្រះដល់អេសេគាល (អេសេគាល ៨: ៣) ។

យ៉ូអែល ២:២៨ គឺជាទំនាយល្បីដែលបានសំរេចនៅសតវត្សរ៍ទីមួយ។ “បន្ទាប់មកទៀតខ្ញុំនឹងចាក់បង្ហូរព្រះវិញ្ញាណលើមនុស្សគ្រប់ប្រភេទ។ កូនប្រុសកូនស្រីរបស់អ្នកនឹងថ្លែងព្រះបន្ទូល។ ចំពោះបុរសចំណាស់របស់អ្នកសុបិន្តពួកគេនឹងសុបិន្ត។ ចំពោះយុវជនរបស់អ្នកទស្សនៈរបស់ពួកគេនឹងឃើញ” ។ សកម្មភាពនេះបានជួយបង្កើតក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានដំបូង (កិច្ចការ ២:១៨) ។

មីកា ៣: ៨ មីកាប្រាប់យើងថាគាត់បានទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីផ្សាយសារព្រមានថា«ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់បានពោរពេញទៅដោយថាមពលដោយវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងយុត្តិធម៌និងភាពខ្លាំងដើម្បីប្រាប់ដល់យ៉ាកុបនូវការបះបោររបស់គាត់និងអ៊ីស្រាអែលពីអំពើបាបរបស់គាត់»។

ការព្យាករណ៍របស់មេស្ស៊ី

អេសាយ ១១: ១-២ កត់ទុកនូវទំនាយអំពីព្រះយេស៊ូវដែលមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលបានសំរេចតាំងពីកំណើត។ “ហើយត្រូវចេញដំណើរពីគល់អ៊ីសសាយទៅ។ ហើយមានពន្លកដុះចេញពីឫសរបស់វា។ ២ ហើយវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងសណ្ឋិតនៅលើគាត់គឺវិញ្ញាណនៃប្រាជ្ញានឹងការយល់ដឹងស្មារតីនៃឱវាទនិងភាពខ្លាំងក្លាវិញ្ញាណនៃចំណេះដឹងនិងការកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។។ ការសម្រេចនៃកំណត់ហេតុនេះមាននៅក្នុងលូកា ១:១៥ ។

ទំនាយមួយទៀតអំពីមេស្ស៊ីត្រូវបានកត់ទុកនៅអេសាយ ៦១: ១-៣ ដែលចែងថា៖វិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់មហាក្សត្រយេហូវ៉ាមានចំពោះខ្ញុំដោយសារមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចាក់ប្រេងអភិសេកខ្ញុំ ឲ្យ ប្រាប់ដំណឹងល្អដល់មនុស្សរាបសា។ ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមកបង្ហើយអ្នកដែលមានចិត្ដសង្រេងហើយប្រកាសប្រាប់សេរីភាពដល់អស់អ្នកដែលជាប់ជាឈ្លើយហើយបើកភ្នែកអោយគេមើលផង។ ២ ត្រូវប្រកាសអំពីឆ្នាំដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យនិងជាថ្ងៃសងសឹករបស់ព្រះជាម្ចាស់នៃយើង។ ដើម្បីលួងលោមអ្នកដែលកាន់ទុក្ខ” ។ នៅពេលអ្នកអានទំនងជានឹងចងចាំព្រះយេស៊ូវបានក្រោកឈរឡើងនៅក្នុងសាលាប្រជុំអានខទាំងនេះហើយអនុវត្តវានៅក្នុងអង្គទ្រង់ដូចដែលបានកត់ទុកនៅក្នុងលូកា ៤:១៨ ។

សន្និដ្ឋាន

• នៅជំនាន់មុនគ្រឹស្តសករាជ
  • ព្រះបាន ឲ្យ សកម្មពលបរិសុទ្ធដល់បុគ្គលដែលលោកបានជ្រើសរើស។ នេះគឺដើម្បីសម្រេចកិច្ចការជាក់លាក់មួយដែលទាក់ទងនឹងឆន្ទៈរបស់គាត់សម្រាប់អ៊ីស្រាអែលនិងការពារការយាងមករបស់ព្រះមេស្ស៊ីហើយនៅទីបំផុតអនាគតនៃពិភពលោករបស់មនុស្សជាតិ។
    • ប្រគល់ជូនមេដឹកនាំខ្លះ
    • ប្រគល់ជូនចៅក្រមខ្លះ
    • ប្រគល់ជូនស្តេចខ្លះនៃអ៊ីស្រាអែល
    • ប្រគល់ឱ្យព្យាការីដែលព្រះបានតែងតាំង

អត្ថបទបន្ទាប់នឹងទាក់ទងនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅសតវត្សរ៍ទី ១ ។

តាដា។

អត្ថបទដោយតាដា។