លោក James Penton ពិភាក្សាអំពីគណៈប្រធាននៃ Nathan Knorr និង Fred Franz

ការផ្ទេរវីដេអូ

សួស្តីខ្ញុំឈ្មោះម៉ែលីធីវីវីឡុល។ ហើយនេះគឺជាខ្សែវីដេអូទី ៣ នៅក្នុងខ្សែវីដេអូស៊េរីរបស់យើងទៅក្នុងប្រវត្ដិសាស្រ្ដរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបង្ហាញដោយសាស្ដ្រាចារ្យប្រវត្ដិសាស្ដ្រលោកជេមផិនតុន ឥឡូវនេះប្រសិនបើអ្នកមិនដឹងថាគាត់ជានរណាទេគាត់គឺជាអ្នកនិពន្ធនៃផ្នូរល្បីមួយចំនួននៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលសំខាន់បំផុតគឺ ពន្យាពេល Apocalypse ។រឿងរ៉ាវរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឥឡូវនេះនៅក្នុងការបោះពុម្ពលើកទី ៣ របស់ខ្លួនដែលជាការងារសិក្សាស្រាវជ្រាវយ៉ាងល្អនិងមានតម្លៃសម្រាប់អាន។ ថ្មីៗនេះជាងនេះទៅទៀតលោក Jim បានចេញមកជាមួយ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងរេស៊ីទីបី។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាច្រើនតែប្រើប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់ជនជាតិអាឡឺម៉ង់ដែលជាសាក្សីជនជាតិអាឡឺម៉ង់ដែលបានរងទុក្ខនៅក្រោមហ៊ីត្លែរជាវិធីមួយជួយពង្រឹងមុខមាត់របស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែការពិតប្រវត្តិសាស្រ្តដែលបានកើតឡើងពិតនិងអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងកំឡុងពេលនោះគឺមិនមែនជាវិធីដែលពួកគេចង់អោយយើងគិតនោះទេ។ ដូច្នេះនោះក៏ជាសៀវភៅគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ផងដែរក្នុងការអាន។

ទោះយ៉ាងណាថ្ងៃនេះយើងនឹងមិនពិភាក្សាអំពីរឿងទាំងនោះទេ។ ថ្ងៃនេះយើងនឹងពិភាក្សាអំពីប្រធានរបស់លោក Nathan Knorr និង Fred Franz ។ នៅពេលរ៉ូធើហ្វឺតបានស្លាប់នៅពាក់កណ្តាលទសវត្សឆ្នាំ ១៩៤០ ណាថានន័របានកាន់កាប់ហើយអ្វីៗបានផ្លាស់ប្តូរ។ មានរឿងមួយចំនួនបានផ្លាស់ប្តូរឧទាហរណ៍ដំណើរការបណ្តេញចេញបានក្លាយជា។ នោះមិនស្ថិតនៅក្រោមចៅក្រមរ៉ូធើហ្វឺតទេ។ យុគសម័យនៃភាពតឹងរឹងខាងសីលធម៌ក៏ត្រូវបានកំណត់ដោយន័រដែរ។ នៅក្រោមហ្វ្រេនជាអ្នកទ្រឹស្ដីវិទូយើងមានការព្យាករណ៍ដែលបរាជ័យច្រើនជាងនៅក្រោមរុធរហ្វដ។ យើងមានការវាយតម្លៃឡើងវិញជាប្រចាំនូវអ្វីដែលជំនាន់នោះជាហើយយើងមានឆ្នាំ ១៩៧៥។ ហើយខ្ញុំគិតថាវាមានសុវត្ថិភាពក្នុងការនិយាយថាគ្រាប់ពូជសំរាប់រដ្ឋដូចវប្បធម៌បច្ចុប្បន្នដែលអង្គការនេះត្រូវបានគេសាបព្រោះនៅក្នុងឆ្នាំទាំងនោះ។ អញ្ចឹងមានអ្វីច្រើនជាងនេះទៅទៀត។ ហើយខ្ញុំនឹងមិនចូលទៅក្នុងវាទេពីព្រោះនោះហើយជាមូលហេតុដែល Jim នឹងត្រូវនិយាយ។ ដូច្នេះបើគ្មានការជ្រួលច្របល់បន្ថែមទៀតខ្ញុំសូមបង្ហាញដល់អ្នកឈ្មោះ James Penton ។

ជំរាបសួរ, មិត្តភក្តិ។ ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់និយាយជាមួយអ្នកអំពីទិដ្ឋភាពមួយទៀតនៃប្រវត្ដិសាស្រ្ដរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្វីដែលមនុស្សទូទៅមិនស្គាល់។ ខ្ញុំចង់ទាក់ទងជាពិសេសជាមួយនឹងប្រវត្តិនៃចលនានោះចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៤២។ ដោយសារតែវាគឺនៅក្នុងខែមករាឆ្នាំ ១៩៤២ ដែលចៅក្រមយ៉ូសែបហ្វ្រង់ស៊ីនរូថូហ្វឺតប្រធានទី ២ នៃសមាគមប៉មយាមនិងបុរសដែលគ្រប់គ្រងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានទទួលមរណភាព។ ហើយគាត់ត្រូវបានជំនួសដោយប្រធានទីបីនៃសមាគមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមណាថាន់ហូមឺរន័រ។ ប៉ុន្តែន័រគឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់នៅក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំចង់និយាយជាមួយអ្នក។

ដំបូងបង្អស់ខ្ញុំគួរតែនិយាយអ្វីមួយអំពីន័រ។ តើគាត់ចូលចិត្តអ្វី?

ជាការប្រសើរណាស់ន័រគឺជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានលក្ខណៈជាយុទ្ធសាស្ត្រច្រើនជាងចៅក្រមរ៉ូធើហ្វឺតហើយគាត់បានបន្ទាបការវាយប្រហារទៅលើអង្គភាពផ្សេងទៀតដូចជាសាសនានយោបាយនិងពាណិជ្ជកម្ម។  

ប៉ុន្តែគាត់បានរក្សាកម្រិតនៃការស្អប់ខ្ពើមចំពោះសាសនានោះគឺជាសាសនានិងនយោបាយដទៃទៀត។ ប៉ុន្តែគាត់បានបន្ទាបជាពិសេសការវាយប្រហារលើពាណិជ្ជកម្មពីព្រោះបុរសនោះច្បាស់ជាចង់ក្លាយជាមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងប្រព័ន្ធសេដ្ឋកិច្ចអាមេរិកប្រសិនបើមិនមែនជាការពិតដែលថាគាត់ជាមេដឹកនាំនៃអង្គការសាសនានោះទេ។ តាមវិធីខ្លះគាត់ជាប្រធានាធិបតីល្អជាងរ៉ូធើហ្វឺត។ គាត់មានជំនាញច្រើនជាងក្នុងការរៀបចំចលនាដែលគេស្គាល់ថាជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។

ដូចខ្ញុំបាននិយាយគាត់បានទម្លាក់ការវាយប្រហារទៅលើអង្គភាពផ្សេងទៀតនៅក្នុងសង្គមហើយគាត់មានសមត្ថភាពជាក់លាក់។

អ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺលេខ ១ ការបង្កើតសាលាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាសាលាគីលាតនៅរដ្ឋញូវយ៉ក។ ហើយនៅកន្លែងទីពីរគាត់គឺជាបុរសដែលបានរៀបចំមហាសន្និបាតធំ ៗ ដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវធ្វើ។ ចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៤៦ បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ បានចប់ហើយនៅទសវត្សឆ្នាំ ១៩៥០ មហាសន្និបាតដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះបានត្រូវធ្វើឡើងនៅតាមទីប្រជុំជនដូចជាទីក្រុង Cleveland រដ្ឋ Ohio និង Nuremberg ប្រទេសអាឡឺម៉ង់និងមហាសន្និបាតមួយនៅទីក្រុង Nuremberg ប្រទេសអាឡឺម៉ង់មានសារៈសំខាន់ជាពិសេសចំពោះសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយសារតែវាជាកន្លែងដែលហ៊ីត្លែរបានប្រើសម្រាប់ការធ្វើសេចក្តីប្រកាសទាំងអស់របស់គាត់អំពីប្រទេសអាឡឺម៉ង់និងអំពីអ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលរបស់គាត់បម្រុងនឹងធ្វើដើម្បីកម្ចាត់អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងគាត់និងកម្ចាត់ជាពិសេសប្រជាជនជ្វីហ្វនៅអឺរ៉ុប។

ហើយសាក្សីដែលជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺអំពីសាសនាដែលបានចាត់ចែងតែមួយគត់នៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់ដែលឈរនៅអាដដូហ្វហ៊ីត្លែរ។ ហើយពួកគេបានធ្វើដូច្នេះទោះបីប្រធានទី ២ នៃសមាគមប៉មយាមបានព្យាយាមប្រមូលសាក្សីជាមួយពួកណាស៊ីក៏ដោយ។ ហើយនៅពេលណាស៊ីសមិនមានពួកគេនឹងចេញមុខប្រឆាំងនឹងពួកណាស៊ី។ ហើយរឿងវិជ្ជមានមួយអំពីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺពួកគេបានកាន់ជំហរប្រឆាំងនឹងណាស៊ី។ ហើយដោយសារតែពួកគេភាគច្រើនជាជនជាតិអាឡឺម៉ង់ធម្មតាឬជាសមាជិកនៃសង្គមដទៃទៀតជនជាតិភាគតិចសង្គមពួកគេមិនត្រូវបានគេស្អប់ជាតិសាសន៍លើពួកណាស៊ីទេ។

ហើយសម្រាប់ហេតុផលនោះនៅផ្នែកចុងក្រោយនៃសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ភាគច្រើននៃពួកគេត្រូវបានដោះលែងពីជំរំប្រមូលផ្តុំដើម្បីធ្វើការងារស៊ីវិលក្នុងជំនួយរដ្ឋាភិបាលណាស៊ីឬជំនួយប្រជាជនអាល្លឺម៉ង់។ ជាការពិតពួកគេនឹងមិនធ្វើការនៅក្នុងកន្លែងយោធាហើយក៏មិនធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍអាវុធគ្រាប់បែកនិងសំបកនិងអ្វីៗផ្សេងទៀតដែរ។

ដូច្នេះពួកគេពូកែពីព្រោះពួកគេជាមនុស្សតែម្នាក់គត់នៅក្នុងជំរុំប្រមូលផ្តុំដែលអាចទទួលបានដោយគ្រាន់តែចុះហត្ថលេខាលើសេចក្តីថ្លែងការណ៍និងបដិសេធសាសនារបស់ពួកគេហើយចេញទៅក្រៅនៅក្នុងសង្គមធំ។ មួយចំនួនតូចបានធ្វើប៉ុន្តែភាគច្រើននៃពួកគេបានប្រកាន់ជំហររឹងមាំប្រឆាំងនឹងណាស៊ី។ នេះគឺដើម្បីកិត្តិយសរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលរ៉ូធើហ្វឺតបានធ្វើគឺពិតជាមិនគួរឱ្យជឿឡើយ។ ហើយវាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការកត់សម្គាល់ថាគាត់បានផ្លាស់ប្តូរគោលលទ្ធិរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅដើមទសវត្សឆ្នាំ ១៩៣០ ដើម្បីបដិសេធថាចលនារបស់ពួកជ្វីហ្វចូលទឹកដីប៉ាឡេស្ទីនដូចពេលនោះគឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការដ៏ទេវភាព។ គាត់បានផ្លាស់ប្តូរ។ បានបដិសេធ។ ជាការពិតតាំងពីពេលនោះមកមានស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានកំរិតជាក់លាក់មួយ។ ឥឡូវនេះសាក្សីមួយចំនួនបានផ្សព្វផ្សាយដល់ជនជាតិយូដានៅក្នុងជំរុំជំរុំប្រមូលផ្តុំនិងជំរុំមរណៈ។

ហើយប្រសិនបើជនជាតិយូដានៅក្នុងជំរុំទាំងនោះបានប្រែចិត្ដទៅជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានោះពួកគេត្រូវបានគេទទួលយកនិងចូលចិត្តហើយវាជាការពិតដែលមិនមានការរើសអើងជាតិសាសន៍ក្នុងចំណោមស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើជនជាតិយូដាបានច្រានចោលសាររបស់ពួកគេហើយនៅតែជាជនជាតិយូដាស្មោះត្រង់រហូតដល់ទីបញ្ចប់នោះសាក្សីទាំងនោះហាក់ដូចជាអវិជ្ជមានចំពោះពួកគេ។ ហើយនៅអាមេរិកមានឧទាហរណ៍នៃការរើសអើងប្រឆាំងនឹងជនជាតិយូដាភាគច្រើនជាពិសេសនៅញូវយ៉កដែលមានសហគមន៍ជ្វីហ្វធំ ៗ ។ ហើយន័របានតាមដានជំនឿរបស់រ័សុលនៅទសវត្សឆ្នាំ ១៩៤០ និងក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយនូវកិច្ចការដែលគេហៅថា សូមឱ្យព្រះពិត។ សមាគមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានផ្សព្វផ្សាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយដោយនិយាយថាជនជាតិយូដាពិតជាបានធ្វើទុក្ខបុកម្នេញលើខ្លួនគេដែលមិនមែនជារឿងពិតទេមិនមែនសម្រាប់មនុស្សទូទៅរបស់ប្រជាជនជ្វីហ្វនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ប៉ូឡូញនិងតំបន់ផ្សេងទៀតទេ។ វាជារឿងដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច។

ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយត្រូវបានប្រទានពរដោយព្រះទោះបីគ្មានបទបញ្ញត្តិព្រះគម្ពីរសម្រាប់រឿងនេះនៅពេលនោះឬតាំងពីពេលនោះក៏ដោយ។ ឥឡូវនេះអ្វីដែលជាអវិជ្ជមានរបស់ ប្រធានទី ៣ នៃសមាគមប៉មយាមគឺណាថានន័រ។ មែនហើយគាត់ជាបុរសខ្ជិលច្រអូស។ គាត់មកពីប្រវតិ្តកាលីវីតនៅប្រទេសហូឡង់មុនពេលគាត់បានប្រែខ្លួនជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាហើយគាត់បានដើរតួជាគ្រូគង្វាលនៅពេលរ៉ូធើហ្វឺតមានជីវិត។

ពេលខ្លះរ៉ូធើហ្វឺតនឹងវាយប្រដៅគាត់ជាសាធារណៈ។

ហើយគាត់មិនចូលចិត្តរឿងនេះទេប៉ុន្តែនៅពេលគាត់ក្លាយជាប្រធានសមាគមប៉មយាមគាត់បានធ្វើអ្វីដែលរ៉ូធើហ្វឺតបានធ្វើចំពោះសាក្សីមួយចំនួនដែលមិនគោរពតាមបទបញ្ជាទាំងអស់ពីគាត់នៅទីស្នាក់ការកណ្តាលរបស់អង្គការ។ គាត់ពិតជាធ្ងន់ធ្ងរណាស់ជាមួយមនុស្សលើកលែងតែអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាច្រើននាក់ដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលនៅក្នុងសាលាផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់គាត់គឺសាលាគីលាត។ ទាំងនេះជាមិត្តភក្តិរបស់គាត់ប៉ុន្តែមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវឈរយកចិត្តទុកដាក់នៅពេលដែលគាត់ទាមទារឱ្យពួកគេធ្វើអ្វីមួយ។ គាត់ជាមនុស្សរឹងម្នាក់។ 

គាត់នៅលីវដរាបណា Rutherford នៅមានជីវិតហើយមួយរយៈក្រោយមក។ គាត់បានរៀបការដែលបង្ហាញថាគាត់មានចំណង់ផ្លូវភេទធម្មតាបើទោះបីជាអ្នកខ្លះសង្ស័យថាគាត់ក៏មានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាដែរ។ មូលហេតុនៃការមើលឃើញនេះគឺថាគាត់បានបង្កើតអ្វីដែលគេហៅថា“ ការជជែកក្មេងប្រុសថ្មី” នៅទីស្នាក់ការកណ្តាលនៃសមាគមប៉មយាមនៅប៊្រុគ្លីនរដ្ឋញូវយ៉ក។ ហើយគាត់ច្រើនតែរៀបរាប់អំពីទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្សភេទដូចគ្នាដែលជួនកាលកើតឡើងនៅទីស្នាក់ការកណ្តាលនៃសមាគមប៉មយាម។ ទាំងនេះត្រូវបានគេហៅថាការពិភាក្សាក្មេងប្រុសថ្មីប៉ុន្តែក្រោយមកពួកគេមិនមែនគ្រាន់តែជាការជជែកក្មេងប្រុសថ្មីប៉ុណ្ណោះទេ។ ពួកគេបានក្លាយជាក្មេងប្រុសនិងការពិភាក្សាស្រីថ្មី។

ហើយមានឱកាសខ្លះដែលអ្នកដែលស្តាប់សុន្ទរកថារបស់គាត់ខ្មាសអៀនខ្លាំង។ ហើយយ៉ាងហោចណាស់មានករណីមួយនៃស្ត្រីវ័យក្មេងដួលសន្លប់ដែលជាលទ្ធផលនៃការពិភាក្សារបស់គាត់ស្តីពីការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ ហើយគាត់មានទំនោរខ្លាំងក្នុងការវាយលុកនិងស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាដែលអាចបង្ហាញថាគាត់មានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាដោយខ្លួនឯងព្រោះមនុស្សសាមញ្ញធម្មតាមិនធ្វើឱ្យខ្លួនគាត់ដឹងពីអារម្មណ៍របស់គាត់តាមរបៀបនោះទេ។ ហើយថាតើគាត់ជាមនុស្សស្រលាញ់ភេទដូចគ្នានិងមិនចូលចិត្តភេទដូចគ្នាឬអត់គាត់មិននិយាយអំពីរបៀបដែល Knorr បានធ្វើហើយគាត់មិនប្រឆាំងនឹងវាតាមរបៀបដែលគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមបែបនេះទេ។

ឥឡូវនេះគាត់ក៏មានភាពធ្ងន់ធ្ងរមិនគួរឱ្យជឿជាមួយនរណាម្នាក់ដែលមិនទទួលយកម៉ាកសីលធម៌របស់គាត់។ ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៥២ មានអត្ថបទជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងទស្សនាវដ្តីប៉មយាមដែលបានផ្លាស់ប្តូរស្ថានភាពពីអ្វីដែលបានស្ថិតនៅក្រោមរុស្សរ័សុលនិងរ៉ូធើហ្វឺត។

ស្អីហ្នឹង? ជាការប្រសើរណាស់រ៉ូធើហ្វឺតបានបង្រៀនថាអំណាចខ្ពស់ ៗ ដែលបានចែងនៅក្នុងគម្ពីរ King James នៅរ៉ូមជំពូកទី ១៣ គឺព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូមិនមែនជាអាជ្ញាធរដែលមិនមានអំណាចទេដែលជាធម្មតាមនុស្សគ្រប់រូបបានប្រកាន់យកករណីនេះហើយដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាកាន់ឥឡូវនេះ ករណី។ ប៉ុន្តែចាប់ពីឆ្នាំ ១៩២៩ រហូតដល់ពាក់កណ្តាលទសវត្សឆ្នាំ ១៩៦០ សមាគមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបង្រៀនថាមហាអំណាចរ៉ូម ១៣ គឺព្រះយេហូវ៉ាព្រះនិងគ្រិស្ដយេស៊ូ។ ឥឡូវនេះបានអនុញ្ញាត ឲ្យ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបំពានច្បាប់ជាច្រើនពីព្រោះពួកគេមានអារម្មណ៍ថាអាជ្ញាធរមិនគោរពតាមអាជ្ញាធរបើពួកគេជ្រើសរើសមិនគោរពតាម។

ខ្ញុំចាំថាកាលពីក្មេងសមាជិកគ្រួសារនិងអ្នកដទៃទៀតរត់ពន្ធទំនិញពីសហរដ្ឋអាមេរិកចូលប្រទេសកាណាដាហើយបដិសេធថាពួកគេមិនមានអ្វីត្រូវរាយការណ៍ទៅអាជ្ញាធរគយ។ ខ្ញុំក៏ត្រូវបានប្រាប់ដោយលេខាម្នាក់នៃពួកមន្រ្តីលេខាធិការនៃសមាគមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមថាក្នុងអំឡុងពេលហាមឃាត់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកមានពាក្យចចាមអារាមជាច្រើនរត់ចេញពីតូរ៉ុនតូទៅដល់ប៊្រុកគ្លីននិងការដឹកភេសជ្ជៈមានជាតិអាល់កុលចូលសហរដ្ឋអាមេរិកដោយរំលោភលើជនជាតិអាមេរិក ច្បាប់។

ហើយជាការពិតណាស់មានការពិសាស្រាយ៉ាងច្រើននៅបេតអែលដែលជាការិយាល័យកណ្តាលនៃសមាគមប៉មយាមនៅញូវយ៉កក្នុងកំឡុងពេលធ្វើជាប្រធានរ៉ូធើហ្វឺត។

ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ ១៩៥២ ទោះបីមានការកាន់កាប់រ៉ូមជំពូក ១៣ ក៏ដោយន័របានសំរេចចិត្តធ្វើនីតិកម្មនូវប្រព័ន្ធថ្មីនៃសីលធម៌សំរាប់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ឥឡូវនេះវាជាការពិតដែលថាសាក្សីទំនងជាប្រើការបកស្រាយរ៉ូម ១៣ ដោយរ៉ូតហ្វដសម្រាប់គ្រប់ប្រភេទទាំងអស់ដែលមិនត្រឹមត្រូវ។ ខ្ញុំចាំថាជាយុវជនម្នាក់នៅរដ្ឋអារីហ្សូណាបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានចេញពីប្រទេសកាណាដាទៅរដ្ឋអារីហ្សូណានៅចុងទសវត្សឆ្នាំ ១៩៤០ ខ្ញុំចាំបាន hearing អំពីសាក្សីត្រួសត្រាយមួយចំនួនដែលត្រូវបានគេចាប់ចូលក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកដោយប្រើថ្នាំញៀន។

ហើយជាការពិតអ្នកត្រួសត្រាយទាំងនេះត្រូវបានចាប់ខ្លួននិងចោទប្រកាន់ក្រោមច្បាប់ពីបទនាំគ្រឿងញៀនខុសច្បាប់ចូលសហរដ្ឋអាមេរិក។ ខ្ញុំក៏ដឹងដែរថានៅពេលនោះមានអំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទច្រើនហើយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើនបានចូលក្នុងអ្វីដែលយើងច្រើនតែហៅថាអាពាហ៍ពិពាហ៍តាមច្បាប់ទូទៅដោយមិនចាំបាច់រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ឥឡូវនេះ Knorr បានបើកការទាំងអស់នេះហើយបានចាប់ផ្តើមទាមទារកំរិតសីលធម៌ផ្លូវភេទខ្ពស់ដែលវិលត្រឡប់ទៅកាន់សតវត្សរ៍ទី ១៩ ទៅវិទ្យានៀវិញ។ ហើយវាធ្ងន់ធ្ងរណាស់ហើយបានបង្កើតការលំបាកយ៉ាងខ្លាំងដល់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើន។ ដំបូងប្រសិនបើអ្នកមិនបានរៀបការនៅក្នុងតុលាការខាងលោកីយ៍ឬដោយបព្វជិតទេនោះអ្នកអាចត្រូវបានគេបណ្តេញចេញ។ ដូចគ្នានេះផងដែរប្រសិនបើអ្នកមានប្រពន្ធលើសពីមួយដូចជនជាតិអាហ្វ្រិកជាច្រើនបានធ្វើហើយមនុស្សមួយចំនួនមានស្រីកំណាន់នៅអាមេរិកឡាទីនប្រសិនបើអ្នកមិនបោះបង់ចោលស្ត្រីគ្រប់រូបទេប្រសិនបើអ្នកបានរៀបការលើកលែងតែអ្នកទីមួយដែលអ្នកបានរៀបការជាមួយអ្នក។ ត្រូវបានបណ្តេញចេញពីអង្គការ។

ឥឡូវនេះជាការចង់ដឹងចង់ឃើញមនុស្សជាច្រើនប្រហែលជាមិនបានដឹងអំពីរឿងនេះទេប៉ុន្តែមិនមានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ណាមួយនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែលនិយាយថាការមានពហុពន្ធភាពនៅក្នុងខ្លួនវាគឺខុស។ ឥឡូវនេះភាពជាអ្នកមានតែមួយពិតជាល្អបំផុតហើយលោកយេស៊ូបានសង្កត់ធ្ងន់លើរឿងនេះប៉ុន្តែមិនមែនដោយការប្រកាន់ច្បាប់ទេ។ អ្វីដែលច្បាស់នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីគឺថាគ្មាននរណាម្នាក់អាចជាអែលឌើរឬឌីកុនដែលជាអ្នកបម្រើដែលមានប្រពន្ធលើសពីមួយទេ។

នោះច្បាស់ហើយ។ ប៉ុន្ដែនៅប្រទេសក្រៅដូចជាទ្វីបអាហ្វ្រិកនិងឥណ្ឌាមានករណីជាច្រើនដែលមនុស្សប្រែចិត្ដទៅជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាហើយពួកគេបានរស់នៅក្នុងទំនាក់ទំនងពហុពន្ធភាពហើយភ្លាមៗនោះពួកគេត្រូវលះបង់ប្រពន្ធទាំងអស់លើកលែងតែករណីទីមួយ។ ឥឡូវនេះក្នុងករណីជាច្រើននេះគឺជារឿងដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចមួយដោយសារតែស្ត្រីត្រូវបានបណ្តេញចេញប្រពន្ធទី ២ ឬប្រពន្ធទី ៣ ត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយគ្មានការគាំទ្រទាល់តែសោះហើយជីវិតពិតជាគួរឱ្យភ័យខ្លាចសម្រាប់ពួកគេក្នុងកម្រិតនោះ។ ចលនានិស្សិតព្រះគម្ពីរខ្លះដែលបានបែកចេញពីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានទទួលស្គាល់ស្ថានការណ៍ហើយនិយាយថាបើអ្នកអាចប្រសិនបើអ្នកប្តូរទៅការបង្រៀនរបស់យើងអ្នកត្រូវតែដឹងថាអ្នកមិនអាចធ្វើជាព្រឹទ្ធាចារ្យឬឌីកុនឡើយ។ ក្រុមជំនុំមួយ។

ប៉ុន្តែយើងនឹងមិនបង្ខំអ្នកឱ្យបោះបង់ចោលប្រពន្ធទីពីររបស់អ្នកទេព្រោះមិនមានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាក់លាក់ណាមួយនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែលបដិសេធលទ្ធភាពនៃការមានប្រពន្ធទី XNUMX ។ ប្រសិនបើនោះជាអ្នកមកពីប្រវតិ្តសាស្រ្តមួយផ្សេងទៀតដូចជាសាសនាអាហ្វ្រិកឬហិណ្ឌូសាសនាហិណ្ឌូរឺក៏អ្វីក៏ដោយដែលអាចមានហើយ Knorr ប្រាកដជាគ្មានការអត់អោនចំពោះបញ្ហានេះទេ។

គាត់ក៏បានបន្តសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសារៈសំខាន់នៃភាពបរិសុទ្ធខាងផ្លូវភេទនិងការថ្កោលទោសការសំរេចកាមដោយខ្លួនទាំងប្រុសទាំងស្រី។

ឥឡូវព្រះគម្ពីរមិនបានចែងអំពីការសម្រេចកាមដោយខ្លួនទេដូច្នេះហើយដើម្បីអនុវត្តច្បាប់ដូចសាសនាដទៃទៀតដែលបានធ្វើហាក់ដូចជាមានការឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ជាពិសេសចំពោះយុវវ័យ។ ខ្ញុំចាំពេលដែលក្មេងប្រុសម្នាក់កំពុងអានកូនសៀវភៅមួយដែលដាក់ចេញដោយក្រុម Seventh Day Adventists ដែលជាការថ្កោលទោសយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង។ ខ្ញុំជាក្មេងប្រុសតូចម្នាក់នៅពេលនោះខ្ញុំគិតថាខ្ញុំប្រហែលជាមានអាយុប្រហែល ១១ ឆ្នាំហើយ។ ហើយជាច្រើនខែក្រោយមកនៅពេលទៅបន្ទប់សំរាកឬបង្គន់ខ្ញុំមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការបង្រៀនរបស់ពួកគេដែលខ្ញុំនឹងមិនប៉ះពាល់ប្រដាប់បន្តពូជរបស់ខ្ញុំតាមរបៀបណាមួយឡើយ។ ការធ្វើទុក្ខទោសជាទៀងទាត់អំពីភាពបរិសុទ្ធខាងផ្លូវភេទមិនមានអ្វីដែលត្រូវធ្វើជាមួយព្រះគម្ពីរទេ។ Onanism ដែលត្រូវបានប្រើជាមូលដ្ឋានសម្រាប់រឿងនេះមិនមានអ្វីដែលត្រូវធ្វើជាមួយការសម្រេចកាមដោយខ្លួនទេ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំមិនលើកកម្ពស់ការសំរេចកាមដោយខ្លួនតាមវិធីណាទេ។ ខ្ញុំនិយាយដោយសាមញ្ញថាយើងមិនមានសិទ្ធិធ្វើច្បាប់សម្រាប់អ្នកដទៃនូវអ្វីដែលបរិសុទ្ធនៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួននិងនៅក្នុងជីវិតរបស់គូស្វាមីភរិយានោះទេ។

ឥឡូវនេះណាថានន័រក៏បានទទូចឱ្យរៀបការស្របច្បាប់។ ហើយបើអ្នកមិនបានរៀបការតាមច្បាប់នៅក្នុងប្រទេសណាមួយដែលមានច្បាប់នៅតាមតំបន់ខ្លះនៃពិភពលោកទេនោះជាការពិតណាស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនអាចរៀបការនៅក្រោមច្បាប់បានទេដូច្នេះហើយសេរីភាពខ្លះត្រូវបានពង្រីកដល់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវតែរៀបការយោងទៅតាមសមាគមប៉មយាមហើយទទួលបានត្រាជាធរមានថាប្រសិនបើពួកគេមានឱកាសរៀបការនៅកន្លែងផ្សេងនោះពួកគេនឹងត្រូវធ្វើដូច្នោះ។

ភាគច្រើននៃបញ្ហានេះបានបណ្តាលឱ្យមានការលំបាកយ៉ាងខ្លាំងហើយវាបានបណ្តាលឱ្យមានការបណ្តេញមនុស្សជាច្រើន។ ឥឡូវសូមក្រឡេកមើលការបណ្ដាច់មិត្ដភាពឬការប្រាស្រ័យទាក់ទងពីមុនដូចដែលវាបានកើតឡើងនៅក្រោមន័រ។ វាមាននៅក្រោមរុធរហ្វដប៉ុន្តែមានតែអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងគាត់ឬការបង្រៀនរបស់គាត់ផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ។ បើមិនដូច្នោះទេគាត់មិនជ្រៀតជ្រែកក្នុងជីវិតធម្មតារបស់មនុស្សទេដូចដែលគាត់គួរតែធ្វើ។ បុរសនោះមានបាបផ្ទាល់ខ្លួនហើយប្រហែលជាមូលហេតុដែលគាត់មិនបានធ្វើ។ Knorr មិនមានបាបទាំងនោះទេដូច្នេះហើយគាត់បានក្លាយជាមនុស្សសុចរិតដោយខ្លួនឯង។ ហើយក្រៅពីនោះគាត់ត្រូវបង្កើតប្រព័ន្ធមួយនៃគណៈកម្មាធិការយុត្តិធម៌ដែលជាគណៈកម្មាធិការស៊ើបសួរដែលត្រូវបានដឹកនាំដោយបុរសដែលត្រូវបានតែងតាំងជាអ្នកឃ្លាំមើល។ ឥឡូវនេះគណៈកម្មាធិការទាំងនេះត្រូវបាននាំយកមកសម្រាប់ហេតុផលជាក់លាក់ខាងលើនិងលើសពីសំណួរទាំងមូលនៃសីលធម៌ផ្លូវភេទ។ ស្អីហ្នឹង?

ជាការប្រសើរណាស់នៅចុងទសវត្សឆ្នាំ ១៩៣០ អតីតប្រធានផ្នែកច្បាប់នៃសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្ដប័ណ្ណបានលើកឡើងនូវសំនួរនៅក្នុងលិខិតផ្ទាល់ខ្លួនមួយជូនរុធរហ្វដអំពីការដំណើរការអង្គការរបស់គាត់ដែលបុរសនេះមានអារម្មណ៍ហើយត្រឹមត្រូវណាស់គឺខុស។ គាត់មិនចូលចិត្ដការពិសាស្រាហួសប្រមាណនៅទីស្នាក់ការកណ្តាលនៃសមាគមប៉មយាម។ គាត់មិនចូលចិត្ត។ ការពេញចិត្តរបស់រ៉េតហ្វដចំពោះមនុស្សមួយចំនួនបុរសនិងស្ត្រីហើយគាត់មិនចូលចិត្ត Rutherford ទេ

ទំនៀមទម្លាប់នៃការអាម៉ាស់មុខនិងវាយប្រហារមនុស្សនៅតុអាហារពេលព្រឹកនៅពេលមាននរណាម្នាក់ធ្វើអ្វីមួយដែលខុសពីបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់។

តាមពិតគាត់ថែមទាំងដើរតាមបុរសដែលជានិពន្ធនាយកនៃទស្សនាវដ្តីយុគសម័យមាសដែលជាបុព្វបុរសនៃទស្សនាវដ្តី Awake ហើយគាត់បានចាត់ទុកបុរសនេះជាអាវធំដែលបុរសនេះឈ្មោះក្លៃតុនវូដបានឆ្លើយ។

"អូបាទបងប្រុសរ៉ូធើហ្វឺតខ្ញុំគិតថាខ្ញុំគឺជាអាវធំ។

នេះហួសពីប្រតិទិនស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលគាត់បានបង្កើតនិងបោះពុម្ពផ្សាយនៅយុគសម័យមាស។ ហើយចំពោះសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់គាត់ខ្ញុំជាអាវក្រោះ! រ៉ូធើហ្វឺតតបថា

ខ្ញុំធុញទ្រាន់នឹងអ្នកដែលនិយាយថាអ្នកជាខ្នើយ។ ដូច្នេះរ៉ូធើហ្វឺតគឺជាមនុស្សឆៅដែលនិយាយតិចបំផុត។ ន័រមិនបានបង្ហាញអាកប្បកិរិយាបែបនោះទេ។

ប៉ុន្តែន័រ បានទៅជាមួយរូថហ្វតក្នុងការបើកបរបុរសនេះមិនត្រឹមតែពីទីស្នាក់ការកណ្តាលនៃសមាគមប៉មយាមប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងពីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទៀតផង។ នេះគឺជាបុរសម្នាក់ដែលមានឈ្មោះថាម៉ូល។ ដោយសារគាត់ត្រូវគេវាយប្រហារក្រោយមកក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់សមាគមប៉មយាមគាត់បាននាំសង្គមទៅតុលាការហើយនៅឆ្នាំ ១៩៤៤ បន្ទាប់ពី Knorr បានក្លាយជាប្រធានាធិបតី។ គាត់បានឈ្នះក្ដីប្រឆាំងនឹងសមាគមប៉មយាម។

ហើយត្រូវបានផ្តល់សំណងការខូចខាតចំនួន ៣០.០០០ ដុល្លារជាលើកដំបូងដែលជាចំនួនដ៏ច្រើននៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៤ ទោះបីជាវាត្រូវបានកាត់បន្ថយដោយតុលាការមួយផ្សេងទៀតនៅត្រឹម ១៥.០០០ នាក់ក៏ដោយប៉ុន្តែដប់ប្រាំពាន់នៅតែជាចំនួនទឹកប្រាក់ដ៏ច្រើន។ លើសពីនេះទៀតថ្លៃតុលាការបានទៅសមាគមប៉មយាមដែលពួកគេបានទទួលយកដោយសុភាពរាបសា។

ពួកគេបានដឹងថាពួកគេមិនអាចគេចចេញពីវាបានទេ។

ជាលទ្ធផលនៃរឿងនេះន័ររ័រដោយមានជំនួយពីបុរសម្នាក់នោះដែលជាប្រធានវរ្ម័នហើយជាអ្នកតំណាងស្របច្បាប់របស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបុរសម្នាក់ឈ្មោះកេស៊ីងតុនបានបង្កើតគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យទាំងនេះ។ ឥឡូវហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម៉្លេះ? ហេតុអ្វីបានជាមានគណៈកម្មាធិការតុលាការ? ឥឡូវនេះមិនមានមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់រឿងបែបនេះទេ។ ហើយក៏មិនមានមូលដ្ឋានណាមួយដែរ។ នៅសម័យបុរាណនៅពេលដែលពួកអែលឌើរបានសម្រេចចិត្តរឿងក្តីតាមច្បាប់ពួកគេបានធ្វើដោយបើកចំហនៅច្រកទ្វារនៃទីក្រុងពិសេសដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចមើលឃើញពួកគេ។ ហើយមិនមានឯកសារយោងណាមួយទាក់ទងនឹងរឿងបែបនេះនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីឬបទគម្ពីរក្រិកដែលក្រុមជំនុំទាំងអស់នឹងត្រូវចោទប្រកាន់ពីបទចោទប្រកាន់នរណាម្នាក់បើចាំបាច់។ និយាយម៉្យាងទៀតមិនមានករណីសម្ងាត់ណាមួយដែលត្រូវធ្វើហើយគ្មានករណីសម្ងាត់ណាមួយនៅក្នុងចលនារបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់ថ្ងៃរបស់ន័រ។ ប៉ុន្តែវាប្រហែលជា Covington ហើយខ្ញុំនិយាយប្រហែលជាវាគឺជា Covington ដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការបង្កើតអង្គភាពទាំងនេះ។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេសំខាន់ម៉្លេះ? ជាការប្រសើរណាស់ដោយសារគោលលទ្ធិនៃការបែងចែកព្រះវិហារនិងរដ្ឋនៅសហរដ្ឋអាមេរិកនិងមូលហេតុស្រដៀងគ្នានៅក្នុងចក្រភពអង់គ្លេសកាណាដាអូស្រ្តាលីជាដើមតាមច្បាប់រួមរបស់អង់គ្លេសអាជ្ញាធរខាងលោកិយមិនព្យាយាមគ្រប់គ្រងលើសកម្មភាពរបស់អង្គការសាសនាទេ។ លើកលែងតែក្នុងករណីមូលដ្ឋានពីរ។ លេខមួយប្រសិនបើអង្គការសាសនាមួយបានរំលោភលើគោលជំហរស្របច្បាប់របស់ខ្លួនច្បាប់ផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់អ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងសាសនាឬប្រសិនបើមានបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុដែលត្រូវពិភាក្សានៅពេលនោះហើយបន្ទាប់មកមានតែអាជ្ញាធរដែលមិនមានសាសនាជាពិសេសនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ជ្រៀតជ្រែកក្នុងសកម្មភាពសាសនា។ ជាធម្មតានៅសហរដ្ឋអាមេរិកកាណាដានិងចក្រភពអង់គ្លេសអូស្ត្រាលីញូវហ្សេលែននៅកន្លែងណាក៏ដោយដែលច្បាប់ទូទៅរបស់អង់គ្លេសមានហើយនៅសហរដ្ឋអាមេរិកជាការពិតមានការធ្វើវិសោធនកម្មដំបូងអាជ្ញាធរខាងលោកីយ៍មិនពាក់ព័ន្ធនឹងខ្លួនឯងក្នុងជម្លោះរវាងមនុស្ស បានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាពឬត្រូវបានគេទាក់ទងនិងអង្គការសាសនាផ្សេងទៀតដូចជាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។

ឥឡូវនេះគណៈកម្មាធិការតុលាការដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងគឺជាគណៈកម្មាធិការតុលាការដែលបានធ្វើអាជីវកម្មរបស់ពួកគេនៅពីក្រោយទ្វារហើយជាញឹកញាប់គ្មានសាក្សីឬគ្មានកំណត់ត្រាណាមួយដែលបានសរសេរនូវអ្វីដែលបានកើតឡើង។

តាមពិតគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែល Knorr និង Covington ប្រហែលជាទទួលខុសត្រូវនោះប្រាកដជា Knorr និងប្រហែលជា Covington មិនមានអ្វីដែលខ្លីនៃគណៈកម្មាធិការសាកសួរដោយផ្អែកលើកំណត់ត្រារបស់អេស៉្បាញអេសអេសអេសអេសនិងវិហាររ៉ូមដែលមានប្រព័ន្ធដូចគ្នា។

ឥឡូវនេះមានន័យថាបើអ្នកធ្វើខុសនឹងការដឹកនាំរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឬអ្នកបានក្លាយជាតំណាងអ្នកតំណាងសមាគមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមឬអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនិងមណ្ឌលរបស់គេអ្នកមិនមានយុត្តិធម៌សម្រាប់យុត្តិធម៌ទេហើយអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ ករណីដែលមានការអំពាវនាវដល់អ្នកណាម្នាក់។

ទោះយ៉ាងណាបុរសម្នាក់នៅប្រទេសកាណាដាបានគ្រប់គ្រងដើម្បីទទួលបាននូវសវនាការខាងលើនិងលើសពីសេចក្តីសំរេចរបស់គណៈកម្មាធិការយុត្តិធម៌។

ប៉ុន្តែនោះជាករណីដ៏កម្រមួយពីព្រោះមិនមានបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍។ សព្វថ្ងៃនេះមានបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍មួយក្នុងចំណោមស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុន្តែវាជាបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍ដែលគ្មានន័យសោះនៅក្នុង ៩៩ ភាគរយនៃករណីទាំងនោះ។ នេះត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ Knorr និង Covington ។ ឥឡូវ Covington គឺជាឥស្សរជនគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយហើយរួមជាមួយលោក Glenn Howe នៅកាណាដាមេធាវីទាំងពីររូបនេះទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្វីមួយដែលនៅខាងក្រៅស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានភាពវិជ្ជមាន។

បន្ទាប់មកនៅសហរដ្ឋអាមេរិកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវតស៊ូរឿងក្ដីជាច្រើននៅចំពោះមុខតុលាការជាន់ខ្ពស់របស់សហរដ្ឋអាមេរិកដើម្បីអនុញ្ញាតិឱ្យពួកគេបំពេញការងាររបស់ខ្លួននិងរួចផុតពីច្បាប់ដែលមានការគាបសង្កត់បង្ខំឱ្យសិស្សសាលាគោរពទង់ជាតិអាមេរិក។

នៅប្រទេសកាណាដារឿងដដែលនេះបានកើតឡើងដែលជាលទ្ធផលនៃសកម្មភាពរបស់មេធាវីវ័យក្មេងម្នាក់ឈ្មោះហ្គេនហូវ។

ហើយនៅក្នុងប្រទេសទាំងពីរជំហានដ៏ធំត្រូវបានអនុវត្តតាមទិសដៅសេរីភាពស៊ីវិលនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។

តាមរយៈទង្វើរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដឹកនាំដោយហៃដេន Covington ថាការធ្វើវិសោធនកម្មលើកទី ១៤ ត្រូវបានប្រកាសថាសំខាន់នៅក្នុងបញ្ហាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសេរីភាពសាសនានៅកាណាដា។

សកម្មភាពរបស់លោក Howe មានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការធ្វើឱ្យមានការអនុម័តច្បាប់សិទ្ធិមនុស្សហើយក្រោយមកធម្មនុញ្ញសិទ្ធិនិងសេរីភាព។ ដូច្នេះមិនមានអង្គការសាសនាណាមួយបានធ្វើច្រើនទេហើយវិជ្ជមានដូចជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងវិស័យសេរីភាពស៊ីវិលនៅក្នុងសង្គមធំហើយពួកគេសមនឹងទទួលបានការសរសើរពីរឿងនេះប៉ុន្តែការពិតនៃបញ្ហានេះគឺថាគំនិតនៃសេរីភាពសាសនាឬសូម្បីតែសេរីភាពក្នុងការ ការរិះគន់ឬសាកសួរអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងសមាគមប៉មយាមត្រូវបានហាមឃាត់។ ហើយសមាគមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមគឺធ្ងន់ធ្ងរជាងនៅពិភពលោកសម័យបច្ចុប្បន្នក្នុងការទាក់ទងនឹងមនុស្សដែលជាអ្នកត្រេកត្រអាលឬអ្នកក្បត់ជំនឿដូច្នេះនិយាយច្រើនជាងព្រះវិហារកាតូលិកនិងប្រូតេស្តង់ដ៏អស្ចារ្យ។ ដូច្នេះវាជាការចង់ដឹងចង់ឃើញខាងក្រៅនិងក្នុងសង្គមធំ ៗ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានភាពវិជ្ជមានណាស់ក្នុងការបង្កើតសេរីភាពសម្រាប់ពួកគេប៉ុន្តែនេះគឺជាសេរីភាពក្នុងការធ្វើអ្វីដែលពួកគេចង់បាន។

ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់នៅក្នុងសហគមន៍ខ្លួនឯងអាចសួរសំណួរអំពីអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើនោះទេ។

មនុស្សទីបីដែលសំខាន់នៅក្រោមណាថានន័រគឺហ្វ្រេដហ្វ្រេន។

ឥលូវនេះហ្វ្រេដហ្វ្រង់ស័រគឺជាបុរសតូចដ៏អស្ចារ្យតាមរបៀបមួយចំនួន។ គាត់មានលក្ខណៈពិសេសអស្ចារ្យសម្រាប់ភាសា។ គាត់បានចំណាយពេលបីឆ្នាំនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា Presbyterian មុនពេលគាត់ប្តូរទៅជានិស្សិតព្រះគម្ពីរក្រោយមកក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។

គាត់ជាអ្នកគាំទ្រទ្រុឌទ្រោមរ៉ូតហ្វដហើយភាគច្រើននៃគោលលទ្ធិដែលត្រូវបានអភិវឌ្ឍក្រោមរុតហ្វតហ្វដគឺមកពីហ្វ្រេដហ្វ្រង់ស័រ។ ហើយនោះជាការពិតក្រោមការដឹកនាំរបស់ណាថានន័រ។ ណាថានន័របានធ្វើការបោះពុម្ពទាំងអស់នៃសមាគមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមដោយអនាមិកប្រហែលជាដោយសារគាត់មិនមែនជាអ្នកនិពន្ធហើយទោះបីស្នាដៃភាគច្រើនត្រូវបានធ្វើដោយហ្វ្រេនហ្វ្រេនក៏ដោយន័រគឺជាអ្នកដឹកនាំរដ្ឋបាលរីឯហ្វ្រេនហ្វ្រង់ជាឥស្សរជនគោលលទ្ធិ។

បុរសតូចចម្លែកខ្លាំងណាស់។ ហើយមនុស្សម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្ដតាមរបៀបចម្លែក។ គាត់អាចនិយាយភាសាអេស្ប៉ាញបាន។ គាត់អាចនិយាយភាសាព័រទុយហ្កាល់និយាយភាសាបារាំងបាន។ គាត់ស្គាល់ភាសាឡាតាំង។ គាត់ចេះភាសាក្រិក។ ហើយគាត់ច្បាស់ជាស្គាល់ភាសាអាឡឺម៉ង់។ ប្រហែលជាមកពីយុវវ័យរបស់គាត់។ វាមិនមានបញ្ហាអ្វីទេនៅពេលដែលគាត់និយាយរឺភាសាអ្វីដែលគាត់និយាយនោះភាពច្បាស់នៃសុន្ទរកថារបស់គាត់គឺដូចគ្នានៅគ្រប់ភាសាទាំងអស់។ មិត្តតិចតួចគួរឱ្យអស់សំណើចដែលបានធ្វើការកត់សម្គាល់ដែលជាញឹកញាប់គួរឱ្យអស់សំណើចណាស់។ ខ្ញុំចាំថាខ្ញុំនៅឯសន្និបាតមួយក្នុងឆ្នាំ ១៩៥០។ ខ្ញុំនៅក្មេងណាស់។ នៅពេលនោះស្ត្រីដែលនឹងក្លាយជាប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំកំពុងអង្គុយនៅមុខខ្ញុំហើយអង្គុយជាមួយមិត្តម្នាក់ទៀតហើយខ្ញុំមានការច្រណែនបន្តិចបន្តួចជាលទ្ធផលហើយបានសំរេចចិត្តដេញតាមនាងបន្ទាប់ពីនោះ។ ហើយចុងក្រោយខ្ញុំបានឈ្នះ។ ខ្ញុំមាននាង។

ប៉ុន្តែនោះគឺជាពេលដែលហ្វ្រេដហ្វ្រង់ស័រផ្តល់សុន្ទរកថាមួយស្តីពីប្រទេសមហាអំណាច។  

ឥឡូវនេះការពិតគឺថាមុនពេលការនិយាយនេះវាត្រូវបានគេជឿជាទូទៅថាភាពសក្ដិសមពីបុរាណដែលជាអ្វីដែលគេហៅថាបុរសទាំងអស់ដែលស្មោះត្រង់នឹងព្រះយេហូវ៉ាពីគម្ពីរសញ្ញាថ្មីពីកូនប្រុសរបស់អ័ដាមអេបិលរហូតដល់យ៉ូហានបាទីស្ទ ប៉ុន្ដែនឹងត្រូវប្រោស ឲ្យ រស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយដែលគ្រប់គ្រងលើចៀមឯទៀតពោលគឺមនុស្សដែលត្រូវឆ្លងកាត់សង្គ្រាមហាម៉ាគេដូនក្នុងសហស្សវត្សរ៍នឹងត្រូវគ្រប់គ្រងដោយពួកអ្នកដែលមានអាយុពីបុរាណ។ ហើយនៅឯសន្និបាតទាំងអស់សាក្សីកំពុងរង់ចាំមើលអាប្រាហាំអ៊ីសាកនិងយ៉ាកុបបានរស់ឡើងវិញ។ ហើយអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នោះពិតណាស់រ៉ូធើហ្វឺតបានសាងសង់បេតសារិមនៅរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាដែលជាកន្លែងដាក់របស់លោកវ៉ាស៊ីនបុរាណទាំងនេះមុនពេលចុងបញ្ចប់នៃប្រព័ន្ធបច្ចុប្បន្ននៅពេលពួកគេត្រូវបានរស់ឡើងវិញដើម្បីត្រៀមចូលសហស្សវត្សរ៍។

មែនហើយ Freddy Franz បាននិយាយថាអ្នកប្រហែលជាកំពុងអង្គុយនៅទីនេះនេះគឺនៅក្នុងសន្និបាតឆ្នាំ ១៩៥០ អ្នកប្រហែលជានៅទីនេះហើយអ្នកអាចនឹងឃើញព្រះអង្គម្ចាស់ដែលនឹងត្រូវគ្រប់គ្រងនៅសហស្សវត្សរ៍ក្នុងពិភពលោកថ្មី។

ហើយគាត់បានស្រែកពីរឿងនេះហើយសន្និបាតបានស្រែកយ៉ាងខ្លាំងពីព្រោះមនុស្សចង់ឃើញអាប្រាហាំអ៊ីសាកនិងយ៉ាកុបចេញមកនៅលើវេទិកាជាមួយហ្វ្រេដឌី។

តាមពិតបញ្ហាគឺនៅពេលនោះហ្វ្រេដឌីបាននាំពន្លឺថ្មីដែលគេហៅថាជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅពេលពួកគេតែងតែនាំវាចូលទោះបីពួកគេប្រហែលជាត្រូវបញ្ច្រាសវា ២០ ឆ្នាំទៅមុខក៏ដោយ។

ហើយនោះគឺជាគំនិតដែលថាមនុស្សដែលត្រូវបានតែងតាំងដោយសង្គមនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមក្នុងកិច្ចការពិសេសហើយមិនមែនជាវណ្ណៈនៅស្ថានសួគ៌ដែលត្រូវឡើងទៅស្ថានសួគ៌និងនៅជាមួយព្រះគ្រីស្ទនោះបាននៅលើផែនដីក្នុងកំឡុងរជ្ជកាលមួយពាន់ឆ្នាំនៃគ។ ស។ ព្រះគ្រីស្ទនៅលើផែនដី។

ហើយពួកគេត្រូវធ្វើជាមេដឹកនាំរួមជាមួយអ័ប្រាហាំអ៊ីសាកនិងយ៉ាកុបនិងអ្នកដែលនៅសល់។ ដូច្នេះនោះគឺជាប្រភេទនៃអ្វីដែលយើងទទួលបានពី Freddy ។ ហើយ Freddy តែងតែប្រើប្រភេទនិងប្រភេទប្រឆាំងដែលមួយចំនួនត្រូវបានគេយកទៅប្រើដើម្បីនិយាយតិចបំផុត។ អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍គឺនៅទសវត្សចុងក្រោយនេះទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានចេញមកហើយនិយាយថាពួកគេនឹងលែងប្រើប្រភេទនិងប្រភេទប្រឆាំងទៀតដរាបណាពួកគេមិនមានចែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែនៅគ្រានោះហ្វ្រេដហ្វ្រង់ស័រអាចប្រើគំនិតប្រភេទព្រះគម្ពីរដើម្បីបង្កើតជាគោលលទ្ធិរឺសាសនាស្ទើរតែទាំងអស់ជាពិសេសនៅថ្ងៃចុងក្រោយនៃមនុស្សលោក។ ពួកគេជាក្រុមមនុស្សចំឡែក។

ហើយខណៈពេលដែល Covington និង Glenn Howe នៅកាណាដាពិតជាបានចូលរួមចំណែកវិជ្ជមានដល់សង្គមធំ ៗ ដែលពួកគេរស់នៅទាំង Knorr និង Franz ពិតជាមិនសំខាន់ទេ។ ឥឡូវនេះនៅដើមទសវត្សឆ្នាំ ១៩៧០ មានរឿងចម្លែកមួយបានកើតឡើង។ ហើយបុរសមួយចំនួនត្រូវបានតែងតាំងដើម្បីអភិវឌ្ឍការងារតូចមួយដែលប្រែទៅជាការងារដ៏ធំមួយលើកិច្ចការព្រះគម្ពីរ។ តាមពិតវចនានុក្រមព្រះគម្ពីរ។ អ្នកដែលត្រូវដឹកនាំនេះគឺជាក្មួយប្រុសរបស់ Freddy Franz ។

បងហ្វ្រែនម្នាក់ទៀតគឺរ៉ាម៉ុនហ្វ្រេនឥឡូវរ៉ាម៉ុនគឺជាឥស្សរជនសំខាន់ម្នាក់នៅព័រតូរីកូនិងនៅសាធារណរដ្ឋដូមីនីកានជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា។ គាត់ជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់។

ប៉ុន្តែនៅពេលដែលគាត់និងមនុស្សមួយចំនួនទៀតចាប់ផ្តើមសិក្សានិងរៀបចំសៀវភៅ។ ដែលត្រូវបានគេហៅថា ជំនួយដល់ការយល់ដឹងអំពីព្រះគម្ពីរពួកគេបានចាប់ផ្តើមមើលឃើញអ្វីៗនៅក្នុងពន្លឺថ្មី។

ហើយពួកគេបានស្នើថាអង្គការមិនគួរត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយបុគ្គលឯកវចនៈនោះទេ។ ប៉ុន្តែពួកគេបានបង្កើតគំនិតនៃក្រុមសមូហភាពដែលជាស្ថាប័នគ្រប់គ្រងបុរស។

ហើយពួកគេប្រើជាគំរូសម្រាប់ក្រុមជំនុំក្រុងយេរូសាឡិមនេះ។ ឥឡូវនេះ Freddie បានជំទាស់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះរឿងនេះ។ ខ្ញុំគិតថាគាត់និយាយត្រូវដោយសារហេតុផលខុស។

ហ្វ្រេនហ្វ្រង់ស័រត្រូវនិយាយថាមើលទៅមិនដែលមានគណៈអភិបាលនៅក្នុងព្រះវិហារដំបូងឡើយ។

នៅទីបំផុតសាវ័កត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយហើយក្នុងករណីណាក៏ដោយនៅពេលដែលបញ្ហាកាត់ស្បែកបានមកដល់ព្រះវិហារវាគឺជាសាវ័កប៉ូលនិងបាណាបាសដែលឡើងពីអាន់ទីយ៉ូកទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡិមដែលបានបង្ហាញពីអ្វីដែលបានក្លាយជាគោលលទ្ធិគ្រឹះរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។

ហើយគោលលទ្ធិនេះមិនមានចេញពីក្រុមជំនុំនៅក្រុងយេរូសាឡិមទេ។ វាត្រូវបានទទួលយកដោយពួកគេ។

ហើយបន្ទាប់មកពួកគេបានថ្លែងថាយើងមានអារម្មណ៍ថាយើងត្រូវបានជំរុញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីយល់ព្រមនឹងអ្វីដែលសាវកប៉ុលបានប្រកែក។ ដូច្នេះគំនិតរបស់គណៈអភិបាលគឺមានមូលដ្ឋានហើយហ្វ្រេដឌីហ្វ្រង់ស័របាននិយាយដូច្នេះប៉ុន្តែគាត់បាននិយាយដូច្នេះពីព្រោះគាត់ចង់បន្តអភិបាលកិច្ចនៃសមាគមប៉មយាមនិងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដោយប្រធានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមមិនមែនដោយសារគាត់មានសេរីនោះទេ។

ឥឡូវនេះរឿងនេះបានកើតឡើងនៅដើមទសវត្សឆ្នាំ ១៩៧០ ដូចដែលខ្ញុំបានលើកឡើងពីឆ្នាំ ១៩៧១ និង ១៩៧២ ហើយក្នុងរយៈពេលខ្លីពីឆ្នាំ ១៩៧២ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ មានការធ្វើសេរីភាវូបនីយកម្មល្អនៅក្នុងអង្គការសាក្សីហើយរដ្ឋាភិបាលមូលដ្ឋានអាចគ្រប់គ្រងបាន ក្រុមជំនុំដែលមានការជ្រៀតជ្រែកតិចតួចពីមន្ដ្រីមកពីសង្គមនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមដូចជាអ្នកត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលនិងមណ្ឌលដែលបានត្រូវចាត់ទុកជាអ្នកចាស់ទុំឯទៀត។

ប្រព័ន្ធចាស់ត្រូវបានស្ដារឡើងវិញដែលត្រូវបានលុបចោលដោយរ៉េតហ្វដទោះបីជាក្នុងករណីនេះពួកគេមិនត្រូវបានជ្រើសរើសដោយក្រុមជំនុំក្នុងតំបន់ក៏ដោយពួកគេត្រូវបានជ្រើសរើសដោយសមាគមប៉មយាម។

ប៉ុន្ដែក្នុងកំឡុងពេលនោះចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៧២ ដល់ ១៩៧៣ សមាគមប៉មយាមបានកាត់បន្ថយសារៈសំខាន់នៃការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយដោយនិយាយថាការងារឃ្វាលចៀមនៅក្នុងក្រុមជំនុំនិយាយម្យ៉ាងទៀតការទៅសួរសុខទុក្ខដោយពួកអ្នកចាស់ទុំនិងមើលថែរក្សាមនុស្សខ្វិនថ្លង់និងខ្វាក់។ គឺជាកត្តាសំខាន់។

ប៉ុន្តែហ្វ្រេដឌីហ្វ្រង់ស័របានមានគំនិតថាឆ្នាំ ១៩៧៥ អាចជាការបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍បច្ចុប្បន្នពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន។

ហើយសមាគមប៉មយាមបានបោះពុម្ពអត្ថបទជាច្រើនក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រwhichកដែលបង្ហាញថាពួកគេគិតថាប្រហែលជានឹងកើតឡើង។ ពួកគេមិនបាននិយាយប្រាកដទេប៉ុន្តែពួកគេបាននិយាយថាប្រហែលជា។ ហើយអង្គការបានចាប់ផ្តើមរីកចម្រើនយ៉ាងលឿនក្នុងកំឡុងឆ្នាំ ១៩៦៦ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ ។

ប៉ុន្តែក្រោយមកនៅឆ្នាំ ១៩៧៥ បរាជ័យ។

មិនមានទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះទេហើយជាថ្មីម្តងទៀតសមាគមប៉មយាមនិងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានក្លាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយក្លែងក្លាយហើយមនុស្សជាច្រើនបានចាកចេញពីអង្គការនេះតែដោយខ្លាចអ្វីដែលបានកើតឡើងគណៈអភិបាលក្រោយមកបានបង្កើតនូវអ្វីដែលឈានទៅរកការវិលវល់ ពេលវេលាត្រឡប់មកវិញដោយធ្វើសកម្មភាពសេរីទាំងអស់ដែលបានកើតឡើងក្នុងកំឡុងឆ្នាំ ១៩៧២ ដល់ ១៩៧៥ និងភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃអង្គការបានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង។ មនុស្សជាច្រើនបានចាកចេញហើយខ្លះទៀតចាប់ផ្ដើមចាត់វិធានការដើម្បីប្រឆាំងនឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់សមាគមប៉មយាម។

ហើយពិតណាស់ណាថានន័របានស្លាប់ដោយសារជំងឺមហារីកក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ។  ហើយហ្វ្រេនហ្វ្រង់ស័របានក្លាយជាប្រធានទីបួននៃសមាគមប៉មយាមនិងសង្គម។

ទោះបីជាគាត់មានវ័យចំណាស់ហើយទីបំផុតមិនអាចបំពេញមុខងារបានក៏ដោយគាត់នៅតែជាមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងអង្គការនេះរហូតដល់គាត់ទទួលមរណភាព។ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះគណៈអភិបាលដែល Knorr បានដាក់ឈ្មោះភាគច្រើនជាស្ថាប័នអភិរក្សលើកលែងតែមនុស្សពីរនាក់រួមទាំងមិត្តភក្តិរបស់ Raymond ។ ហើយចុងក្រោយនេះបណ្តាលឱ្យមានការបណ្តេញលោក Raymond Franz និងការបង្កើតឱ្យមានចលនាប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំងដែលបានបន្តបន្ទាប់ពីឆ្នាំ ១៩៧៧ ក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក Fred Franz និងគណៈអភិបាល។ ការរីកចម្រើនត្រូវបានបន្តជាថ្មីនៅទសវត្សឆ្នាំ ១៩៨០ ហើយកំណើនខ្លះបានបន្តនៅទសវត្សឆ្នាំ ១៩៩០ និងដល់សតវត្សរ៍ទី ២០ ។

ប៉ុន្តែការព្យាករណ៍មួយទៀតគឺថាពិភពលោកត្រូវតែបញ្ចប់មុនពេលសមាជិកទាំងអស់នៃជំនាន់ ១៩១៤ បានស្លាប់ទៅ។ នៅពេលនោះបានបរាជ័យសមាគមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានចាប់ផ្ដើមឃើញថាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើនកំពុងតែចាកចេញហើយអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្ដថ្មីបានចាប់ផ្ដើមមានចំនួនតិចបំផុតនៅពិភពលោកជឿនលឿនហើយក្រោយមកសូម្បីតែនៅពិភពលោកទីបីក៏ដោយក៏អង្គការបានចាប់ផ្ដើមមើលទៅក្រោយវិញដែរ។ កាលពីមុន – និងបច្ចុប្បន្ននេះយើងឃើញច្បាស់ថាសមាគមប៉មយាមខ្វះថវិកានិងខ្វះការលូតលាស់ហើយតើអង្គការរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទៅណាឥឡូវនេះ? ជាថ្មីម្តងទៀតអង្គការនេះបានធ្វើឱ្យកោរសក់របស់ខ្លួនដោយសារលទ្ធផលនៃគោលលទ្ធិរបស់វាថាតើពេលណានឹងត្រូវបញ្ចប់ហើយដែលវាបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ដល់ថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែជាមួយវាការដេញតាមរកអ្នកក្បត់ជំនឿជាប្រចាំគឺស្ថិតនៅក្នុងអង្គការដូច្នេះអ្នកដែលសួរសំណួរអ្វីដែលអ្នកដឹកនាំទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមកំពុងធ្វើត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្នកក្បត់ជំនឿហើយមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ត្រូវបានគេបណ្តេញចេញសម្រាប់ការត្អូញត្អែរអំពីអង្គការ។ វាបានក្លាយទៅជាអង្គការមួយដែលធ្ងន់ធ្ងរនិងធ្ងន់ធ្ងរនិងបិទទ្វារដែលមានបញ្ហាជាច្រើន។ ហើយខ្ញុំនៅទីនេះក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានរងគ្រោះពីអង្គការនោះហើយខ្ញុំបានរៀបចំខ្លួនដើម្បីបង្ហាញពីបញ្ហារបស់សមាគមស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។

 ហើយជាមួយនោះមិត្តភក្តិខ្ញុំនឹងបិទ។ ព្រះ​ប្រទាន​ពរ!

លោក James Penton

លោក James Penton គឺជាសាស្រ្តាចារ្យកើតចេញពីប្រវត្តិសាស្រ្តនៅសាកលវិទ្យាល័យ Lethbridge ក្នុងទីក្រុង Lethbridge រដ្ឋ Alberta ប្រទេសកាណាដានិងជាអ្នកនិពន្ធ។ សៀវភៅរបស់គាត់រួមមាន“ អាប៉ូភីភីពពន្យារពេល៖ រឿងរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា” និង“ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកទី ៣” ។

អ្នកអាចចូលចិត្តផងដែរ:

រួបរួមក្នុងគំនិតតែមួយ៖ ការសិក្សាសង្ខេបនៃកូរិនថូសទី ១ ១:១០

រឿងរ៉ាវនៃការប៉ុនប៉ងសម្រុះសម្រួលមួយ: ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាការប្រឆាំងនឹងពួកយូដានិងពួកទីបី

ទេវវិទ្យានៃបុរសនិងស្ត្រីនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់