វិធីជួយអ្នកដទៃឱ្យកាន់តាមបទបញ្ជារបស់ព្រះគ្រីស្ទ

«ដូច្នេះចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូល ឲ្យ មានសិស្ស ... ហើយបង្រៀនគេ ឲ្យ កាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង»។ ម៉ាថាយ ២៨: ១៩-២០

 [សិក្សា ៤៥ ពី ws ១១/២០ ទំ .២ មករា ០៤ - ១០ មករា ២០២១]

អត្ថបទបានចាប់ផ្តើមយ៉ាងត្រឹមត្រូវដោយនិយាយថាព្រះយេស៊ូវមានអ្វីដែលសំខាន់ដើម្បីប្រាប់ពួកគេនៅក្នុងម៉ាថាយ ២៨: ១៨-២០

ចំពោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើនពាក្យទាំងនេះនឹងជំរុញ ឲ្យ គេគិតថាពួកគេត្រូវផ្សព្វផ្សាយជាជាងផ្តោតលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានកំពុងតែស្នើសុំ ឲ្យ យើងធ្វើនោះ?

អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំធ្វើសេចក្តីថ្លែងបែបនេះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ថាយើងគួរតែទៅបង្រៀនមនុស្សពីជាតិសាសន៍ហើយបញ្ចុះបញ្ចូល ឲ្យ មានសិស្សមែនទេ? ច្បាស់ហើយនោះគឺជាចំណុចសំខាន់នៃបទគម្ពីរមែនទេ?

សូមឱ្យយើងមើលបទគម្ពីរទាំងមូលមុនពេលខ្ញុំពង្រីកបន្ថែមទៀត។

"¹⁸  ព្រះយេស៊ូចូលទៅជិតហើយមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំបានប្រគល់អំណាច ឲ្យ ខ្ញុំទាំងនៅស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដី។ ¹⁹  ដូច្នេះចូរចេញទៅនាំមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍អោយធ្វើជាសិស្សហើយធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកអោយគេក្នុងព្រះនាមព្រះបិតាព្រះបុត្រានិងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។²⁰  ហើយបង្រៀនអោយគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នា។ ហើយមើល! ខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់ថ្ងៃរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃលោកីយ៍នេះ»។  ម៉ាថាយ 28: 18-20

តើអ្នកបានកត់សម្គាល់ឃើញនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថាយើងគួរធ្វើយ៉ាងដូចម្តេចបន្ទាប់ពីយើងធ្វើឱ្យមនុស្សក្លាយជាសិស្ស? គាត់និយាយថាយើងគួរតែបង្រៀនពួកគេឱ្យគោរពឬគោរពតាម ទាំងអស់ អ្វីដែលលោកបានបញ្ជាយើង។

ក្នុងន័យជារង្វង់ពាក្យគោរពអាចមានអត្ថន័យអវិជ្ជមាន។ ពេលខ្លះជាលទ្ធផលនៃរបៀបដែលអ្នកដឹកនាំមនុស្សច្បាប់និងវិន័យអាចត្រូវបានរឹតត្បិតហួសហេតុ។ ប៉ុន្ដែពាក្យសម្រាប់«ស្ដាប់បង្គាប់»ដែលព្រះយេស៊ូប្រើគឺ«ថេនរិន” ពីពាក្យ“ធូស” ដែលមានន័យថា“ ការពារ”“ កត់ចំណាំ” និងដោយបន្ថែម“ ដើម្បីទប់” ។

អ្វីដែលលេចចេញឱ្យឃើញច្បាស់ពីពាក្យថា“ យាម” គឺយើងគ្រាន់តែចង់ការពារអ្វីដែលមានតម្លៃប៉ុណ្ណោះ។ យើងនឹងមានឆន្ទៈក្នុងការកត់សំគាល់នូវអ្វីដែលសំខាន់ហើយលាក់នូវអ្វីដែលយើងពេញចិត្ត។ នៅពេលយើងចាប់ផ្តើមគិតពីពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូនៅក្នុងបរិបទនោះយើងដឹងថាការសង្កត់ធ្ងន់នៅក្នុងពាក្យទាំងនោះគឺពិតជាជួយមនុស្សឱ្យឱ្យតម្លៃចំពោះការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ អ្វីដែលជាគំនិតគួរឱ្យស្រឡាញ់។

វាក៏អាចពន្យល់បានផងដែរថាហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវសាវកឬពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយមិនមានលក្ខណៈជាការពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលការធ្វើបែបនេះនឹងត្រូវកើតឡើង។ ការផ្ដោតអារម្មណ៍គឺការបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមលោកជាជាងចេញទៅផ្សព្វផ្សាយអស់ជាច្រើនម៉ោងដោយគ្មានលទ្ធផលល្អ។

ជាមួយនឹងគំនិតនោះនៅក្នុងគំនិតសូមកត់សម្គាល់ថាអត្ថបទពិនិត្យឡើងវិញនេះនឹងព្យាយាមឆ្លើយសំណួរចំនួន ៣ ដូចមានចែងក្នុងកថាខ័ណ្ឌ ២; ទីមួយបន្ថែមពីលើការបង្រៀនតម្រូវការរបស់ព្រះដល់សិស្សថ្មីតើយើងគួរធ្វើអ្វី? ទី ២ តើអ្នកផ្សាយទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំអាចជួយសិស្សគម្ពីរ ឲ្យ រីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច? ទីបីតើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចជួយបងប្អូនរួមជំនឿដែលអសកម្ម ឲ្យ ចូលរួមក្នុងការបញ្ចុះបញ្ចូល ឲ្យ មានសិស្សម្ដងទៀត?

គំនិតនេះបានលើកឡើងនៅក្នុងកថាខ័ណ្ឌទី ៣ ដែលយើងមិនត្រឹមតែត្រូវបង្រៀនប៉ុណ្ណោះទេតែថែមទាំងណែនាំសិស្សរបស់យើងផងដែរ។ ហេតុអ្វី? ជាការប្រសើរណាស់ការណែនាំមិនតែងតែជាការណែនាំទេប៉ុន្តែនៅតែអាចផ្តល់ដំបូន្មាននិងមេរៀនដ៏មានតម្លៃសម្រាប់ទស្សនិកជនរបស់គាត់។

តាមរបៀបជាច្រើនដូចជាមគ្គុទេ្ទសក៍ទេសចរណ៍នៅវិស្សមកាលឬនៅលើដ្រាយហ្គេមយើងយល់ថាយើងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់អំពី“ បទបញ្ញត្តិ” បទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះយេស៊ូទៅកាន់អ្នកដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ។ ទោះយ៉ាងណាមគ្គុទេសក៍យល់ថាដើម្បីឱ្យមនុស្សរីករាយនឹងដំណើរកម្សាន្តនេះពួកគេត្រូវការសេរីភាពក្នុងការស្វែងយល់និងពេញចិត្តចំពោះអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀនឬស្វែងយល់។ មគ្គុទេសក៍មិននៅទីនោះសម្រាប់ប៉ូលីសទេសចរណ៍ទេ។ គាត់យល់ថាគាត់មានសិទ្ធិអំណាចនៅមានកម្រិតហើយគាត់កំពុងដោះស្រាយជាមួយភ្នាក់ងារសីលធម៌ឥតគិតថ្លៃ។ នៅពេលយើងណែនាំនិងអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សពេញចិត្តក្នុងការស្តាប់តម្លៃនៃការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវហើយឃើញលទ្ធផលវិជ្ជមាននៃការអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងនោះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេនោះយើងកំពុងតែធ្វើជាមគ្គុទេសក៍ល្អ។

នេះគួរតែជាវិធីសាស្រ្តដែលអង្គការត្រូវការឆ្ពោះទៅរកភាពខាងវិញ្ញាណ។ អ្នកចាស់ទុំនិងគណៈអភិបាលគួរតែជាមគ្គុទេសក៍មិនមែនប៉ូលីសឬជនផ្តាច់ការលើបញ្ហាមនសិការ។

វគ្គ ៦ ចែងថាគំនិតនៃការចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយអាចជាការបំភិតបំភ័យដល់និស្សិតមួយចំនួន។ តើវាមិនមែនដោយសារតែលក្ខណៈដែលត្រូវបានពិពណ៌នាដោយការគោះទ្វារម្តងហើយម្តងទៀតនៃសង្កាត់ដដែលដែលជាកន្លែងដែលមនុស្សបានសម្តែងការមិនចូលចិត្តចំពោះ JWs ទេ? ដែលជាកន្លែងដែលប្រជាជនបានបង្ហាញពីចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ពួកគេមិនឱ្យទាក់ទងជាមួយមនុស្សដែលមិនយល់ស្របក្នុងការស្តាប់ទស្សនៈខុសគ្នា? ហើយចុះយ៉ាងណាចំពោះការបង្រៀនខាងគោលលទ្ធិដ៏ចម្រូងចម្រាសលើបញ្ហាដែលគួរតែបន្សល់ទុកនូវមនសិការបុគ្គលដូចជាការចូលរៀនរបាំសាលាការលេងកីឡាការជ្រើសរើសការអប់រំរាងជារង្វង់និងការចាក់បញ្ចូលឈាម? ប្រសិនបើអ្នកធំឡើងជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាអ្នកប្រហែលជានឹកចាំពីការលំបាកក្នុងការពន្យល់អំពីជំហររបស់អង្គការចំពោះបញ្ហាទាំងនេះ។ តើអ្នកអាចស្រម៉ៃថាវាគួរឱ្យខ្លាចយ៉ាងម៉េចសម្រាប់និស្សិតថ្មីដើម្បីពន្យល់ពីជំនឿរបស់គាត់ចំពោះគោលលទ្ធិបែបនេះ?

កថាខ័ណ្ឌ ៧ ចែងថាយើងគួរតែបង្ហាញខិត្ដប័ណ្ណដល់សិស្សក្នុងប្រអប់ឧបករណ៍បង្រៀនហើយអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេជ្រើសរើសខិត្តប័ណ្ណណាដែលទាក់ទាញមិត្តភក្តិមិត្តរួមការងារនិងសាច់ញាតិរបស់ពួកគេ។ គ្មានអ្វីដែលខុសទេចំពោះការផ្តល់យោបល់នេះដែលបានផ្តល់នូវអ្វីដែលជំនួយការបង្រៀនដែលយើងប្រើមិនផ្ទុយនឹងបទគម្ពីរ។ បញ្ហាគឺថាអង្គការទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមប្រើការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់ខ្លួនដើម្បីផ្សព្វផ្សាយគោលលទ្ធិការបកស្រាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗការបកស្រាយខុសឬបទគម្ពីរខ្លះដែលមិនត្រឹមត្រូវនិងបង្ខំមនុស្ស ឲ្យ ទទួលយកការបង្រៀនរបស់ពួកគេជាការពិតជាជាងការសន្និដ្ឋានផ្អែកលើព្រះគម្ពីរ។ ឧទាហរណ៍ដ៏សាមញ្ញមួយគឺសេចក្តីយោងទៅអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយដែលមិនទាន់បានកែប្រែ។ ខ្ញុំសូមដាស់តឿនអ្នកណាម្នាក់អោយអានអត្ថបទនេះដើម្បីរកមូលដ្ឋានព្រះគម្ពីរសំរាប់អ្នកផ្សាយមិនទាន់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកឬទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។

វិធីដែលសហគមន៍ជួយសិស្សនិស្សិតក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

សំណួរដល់វគ្គ ៨ សួរថា“ហេតុអ្វីសំខាន់ដែលសិស្សរបស់យើងបណ្ដុះ ឲ្យ មានសេចក្ដីស្រឡាញ់រឹងមាំចំពោះព្រះនិងចំពោះអ្នកជិតខាង?"  ចំណុចទីមួយដែលលើកឡើងនៅក្នុងវគ្គ ៨ គឺនៅក្នុងម៉ាថាយ ២៨ ដែលព្រះយេស៊ូវបានណែនាំយើងអោយបង្រៀនអ្នកដទៃអោយចេះសង្កេត ទាំងអស់ អ្វីដែលគាត់បានបញ្ជាឱ្យយើងធ្វើ។ បទបញ្ញត្តិទាំងនេះរួមមានបញ្ញត្ដិពីរដ៏សំខាន់បំផុតដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះនិងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយសូមកត់សំគាល់ការបង្ហាញពណ៌ក្រហមនៅក្នុងប្រយោគ: "នោះប្រាកដជារួមបញ្ចូលបញ្ញត្ដិសំខាន់បំផុតពីរគឺការស្រឡាញ់ព្រះនិងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង -ទាំងពីរនេះជាប់ទាក់ទងនឹងការផ្សព្វផ្សាយនិងការបញ្ចុះបញ្ចូល ឲ្យ មានសិស្ស" [ដិតរបស់យើង] ។ “តើការតភ្ជាប់គឺជាអ្វី? មូលហេតុចំបងសម្រាប់ការចូលរួមក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ - សេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះនិងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះអ្នកជិតខាង” ។ គំនិតនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយសេចក្តីថ្លែងទាំងពីរគឺជាសេចក្តីថ្លៃថ្នូ។ បញ្ញត្ដិពីរដ៏សំខាន់បំផុតគឺសំខាន់បំផុតក្នុងការបង្រៀននិងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកយេស៊ូដែលជាអ្វីដែលជំរុញទឹកចិត្ដក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀត។ យ៉ាងណាក៏ដោយកិច្ចការបញ្ចុះបញ្ចូល ឲ្យ មានសិស្សរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាផ្តោតលើអ្នកដែលអ្នកចង់ប្រែចិត្តជាជាងបង្រៀនមនុស្សអោយស្រឡាញ់ព្រះនិងអ្នកជិតខាងរបស់គេឬសង្កេតមើល 'យាមការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។

ឧទាហរណ៍ពាក្យទាំងនេះពីទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមខែតុលាឆ្នាំ ២០២០ ពីអត្ថបទ របៀបដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរដែលនាំឱ្យទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក - ផ្នែកទី ២; កថាខ ១២ ចែងៈ“ និយាយដោយចំហរអំពីការលះបង់និងបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។ យ៉ាងណាមិញគោលដៅរបស់យើងក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរគឺដើម្បីជួយមនុស្សម្នាក់ ឲ្យ ក្លាយជាសិស្សម្នាក់ដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ក្នុងរយៈពេលពីរបីខែបន្ទាប់ពីបានសិក្សាព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់ហើយជាពិសេសបន្ទាប់ពីចាប់ផ្តើមចូលរួមការប្រជុំសិស្សគួរតែយល់ថាគោលបំណងនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរគឺដើម្បីជួយគាត់អោយចាប់ផ្តើមបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ជាស្មរបន្ទាល់ម្នាក់របស់ទ្រង់»។ វគ្គ ១៥ ចែងថា៖វិភាគជាទៀងទាត់នូវវឌ្ឍនភាពដែលសិស្សកំពុងធ្វើ។ ជាឧទាហរណ៍តើគាត់បង្ហាញអារម្មណ៍ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ? តើគាត់អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាទេ? តើគាត់ចូលចិត្តអានព្រះគម្ពីរទេ? តើគាត់ចូលរួមប្រជុំទៀងទាត់ទេ? តើគាត់បានផ្លាស់ប្តូរអ្វីដែលចាំបាច់សម្រាប់របៀបរស់នៅរបស់គាត់ទេ? តើគាត់ចាប់ផ្តើមចែករំលែកអ្វីដែលគាត់កំពុងរៀនជាមួយគ្រួសារនិងមិត្តភក្តិរបស់គាត់ទេ? សំខាន់បំផុតតើគាត់ចង់ក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេ? [ដិតរបស់យើង] ។ ដូច្នេះការក្លាយជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាគឺសំខាន់ជាងការអានគម្ពីរអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាឬកែប្រែរបៀបរស់នៅរបស់អ្នក? តើនេះពិតជាករណីរបស់គ្រិស្ដសាសនិកមែនឬ? ចំណុចមួយទៀតដែលត្រូវកត់សម្គាល់នៅក្នុងហេតុផលដែលមិនត្រឹមត្រូវនោះគឺថាតើអ្នកអាចដឹងថាតើមាននរណាម្នាក់អធិស្ឋានដល់ព្រះយ៉ាងពិតប្រាកដដែរឬទេ? តើអ្នកនឹងសួរពួកគេទេ? ចុះការចែករំលែកជំនឿរបស់ពួកគេជាមួយក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្តិតើអ្នកនឹងដឹងអំពីការសន្ទនារបស់ពួកគេទេ? ជាថ្មីម្តងទៀតដំបូន្មានដែលបានផ្តល់ឱ្យអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយតម្រូវឱ្យគ្រូធ្វើជាប៉ូលីសជាជាងការណែនាំ។

ពិតមែនតែការស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងអាចជាកត្ដាជំរុញចិត្ដស្មរបន្ទាល់ខ្លះស្មរបន្ទាល់ជាច្រើនចេញទៅផ្សព្វផ្សាយ ដើម្បីកុំឲ្យ គេចាត់ថាជាអ្នកផ្សាយដែលមិនទៀងទាត់ឬដោយសារការរំconstantកជានិច្ចដែលអ្នកផ្សាយត្រូវធ្វើអ្វីច្រើនជាងសំរាប់ Jehovah ព្រះយេហូវ៉ានិងអង្គការរបស់ទ្រង់› ។ ” ។ នៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសពាក់កណ្តាលសប្តាហ៍ថ្មីៗនេះសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយត្រូវបានគេអានថាអង្គការបានរៀបចំដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដូចជាអ្នកដែលរាយការណ៍តិចបំផុត ១៥ នាទីក្នុងមួយខែអាចចៀសវាងក្លាយជាអ្នកផ្សាយមិនទៀងទាត់។ ក្រៅពីគំនិតទាំងមូលនៃការរាយការណ៍និងការបោះពុម្ពផ្សាយមិនទៀងទាត់ដោយគ្មានមូលដ្ឋានបទគម្ពីរគ្មានអ្វីគួរឱ្យស្រឡាញ់ទេដែលរំពឹងថាមនុស្សនឹងផ្សព្វផ្សាយក្នុងកំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាតជាសកលដែលមនុស្សបានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រលាញ់ការចិញ្ចឹមជីវិតនិងការព្រួយបារម្ភខ្ពស់អំពីសុខភាពរបស់ពួកគេ។

ចំណុចទាំងបីដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងប្រអប់មានប្រយោជន៍ក្នុងការពិចារណាពេលបង្រៀន៖

• លើកទឹកចិត្តពួកគេឱ្យអានព្រះគម្ពីរ
• ជួយពួកគេរំពឹងគិតលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ
• បង្រៀនពួកគេ ឲ្យ អធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ា។

ទាំងអស់ចំណុចល្អណាស់។

ជួយអ្នកដែលមានសកម្មភាពដើម្បីចែករំលែកម្តងទៀត

វគ្គ ១៣ - ១៥ និយាយអំពីចំណុចអសកម្ម។ ក្នុងបរិបទនេះសំដៅទៅលើអ្នកដែលឈប់ចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ។ អ្នកនិពន្ធប្រៀបធៀបសកម្មភាពអសកម្មទៅនឹងពួកសិស្សដែលបានបោះបង់ចោលព្រះយេស៊ូវនៅពេលដែលគាត់ជិតត្រូវគេសម្លាប់។ អ្នកនិពន្ធលើកទឹកចិត្ដអ្នកផ្សាយ ឲ្យ ប្រព្រឹត្ដចំពោះមនុស្សអសកម្មតាមរបៀបដែលព្រះយេស៊ូបានប្រព្រឹត្ដទៅលើពួកសិស្សដែលបានបោះបង់ចោលទ្រង់។ ការប្រៀបធៀបគឺមានបញ្ហាជាបឋមព្រោះវាបង្កើតឱ្យមានចំណាប់អារម្មណ៍ថា "អសកម្ម" មួយបានបោះបង់ចោលជំនឿរបស់ពួកគេ។ ទី ២ ពីព្រោះវាមិនអើពើនឹងការពិតដែលថាអាចមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដែលមនុស្សឈប់ចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់ស្មរបន្ទាល់។

សន្និដ្ឋាន

មិនមានពត៌មានថ្មីណាមួយត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមអំពីរបៀបដែលយើងបង្រៀនមនុស្ស ឲ្យ កាន់តាមការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ។ អត្ថបទនៅតែបន្តនិន្នាការនៃអត្ថបទថ្មីៗដើម្បីបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតអំពីតម្រូវការសម្រាប់សាក្សីដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនិងផ្លាស់ប្តូរមនុស្សឱ្យទៅជាសាក្សី។ ទោះបីជាមានការរីករាលដាលនៃជំងឺរាតត្បាតពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្ននិងបញ្ហាដែលត្រូវបានជួបប្រទះដោយអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយរបាយការណ៍រាប់ម៉ោងនៅតែមានសារៈសំខាន់ជាចំបងដល់អង្គការ។

ណូបែល។