Rursus, Domini testes aditum ad Deum ut Patrem obstruunt.

Si forte meam seriem imaginum de Trinitate sectatus es, scies praecipuam meam sollicitudinem cum doctrina esse, quod inter nos tanquam filii Dei et Patris nostri caelestis debitam relationem impediat, intellectum nostrum pervertendo. de natura dei. Verbi gratia, docet nos Deum omnipotentem Jesum, et scimus Deum omnipotentem esse Patrem nostrum, ita Jesum esse Patrem nostrum, et tamen non esse, quia filios Dei ut fratres suos refert. Spiritus autem Sanctus est Deus omnipotens et Deus Pater noster sed Spiritus Sanctus non est Pater noster neque frater sed adiutor noster Nunc intelligam Deum Patrem meum, et Jesum fratrem meum, et Spiritum sanctum adjutorem. Quod nihil est. Cur Deus perfecte comprehensibilis et relatibilis humanam relationem uteretur, sicut patris et filii, ut seipsum explicaret ac deinde totam eam acciperet? Pater autem a filiis cognosci vult, quia ab eis vult amari. Certe Dominus Deus, in sua infinita sapientia, viam invenire potest ad explicandum se verbis meris homines intelligere. Trinitas autem confusionem gignit et nubes intellectum nostrum, qui Deus omnipotens vere est.

Quaecumque necessitudinem nostram cum Deo ut Patre impedit vel pervertit, impetum fit in progressionem seminis, quod in Eden promissum est, quod in capite serpentem comminuet. Cum autem plenitudo filiorum Dei fuerit completa, regnum satanae emortuum est, et litteralis eius finis non longe est, et sic omnia facit quae potest impleri, Genesis 3, 15;

"Et inimicitiam ponam inter te et mulierem et semen tuum et semen illius ipsa. Et ipsa conteret caput tuum, et tu conteres calcaneum eius per "." (Genesis 3:15)

Semen illud vel semen in Iesum est, at Iesus iam extra suum spatium colligit eos qui residui sunt, Filii Dei.

non est Iudaeus neque Graecus, non est servus neque liber, non est masculus neque femina, omnes enim vos unus estis in Christo Iesu. Si autem vos Christi, ergo Abrahae semen estis, secundum promissionem heredes. Gal.

"Et iratus est draco in mulierem et abiit facere proelium cum reliquis de semine eius, qui custodiunt mandata dei et habent opus testimonium iesu." Apoc.

Pro omnibus defectibus eorum, in 19th saeculo se a falsis trinitatis et inferni dogmatibus liberaverat. Feliciter pro diabolo, sed infeliciter ob 8.5 decies centena milia testium Jehovae hodie circum orbem terrarum, invenit aliam viam verae necessitudinis christianae cum Patre perturbare. JF Rutherford imperium custodiae Turris editae societatis anno 1917 invasit et mox suam notam falsarum dogmatum promovebat; fortasse pessima, quae erat doctrina 1934 alterius gregis Ioannis 10:16 ut secundarium genus non-unctorum christianae. Hi emblematum participent prohibiti ne se filios Dei considerent, sed amicos tantum, nec in omni foedere cum Deo (nullam spiritus sancti unctione) per Christum Iesum.

Haec doctrina nonnullas difficultates creat ad docendum ordinem instituendi in eo quod nullum est subsidium quod Deus christianos suos "amicos" in christianis scripturis appellans. Omnia ex Evangeliis per Apocalypsin ad Ioannem loquitur de necessitudine patris/filii inter Deum ac discipulos Iesu. Ubi est una scriptura, ubi Christianos vocat Deus amicos suos? Solus amicus nominatim vocatus fuit Abraham et ille non Christianus sed Hebraeus sub Lege Mosaica Foedus.

Ut mox quam ridiculum sit ostendere potest, cum scripturae commissionis apud Turrim in praetorio speculatoriae in doctrina "Amici Dei" calceamentum suum tentat, do tibi exitum mensis Iulii anno MMXXII. et Watchtower. In pagina 20 ad studium pervenimus articulum 31 "Thesaurum Privilegium Orationis Tuum". Thema sumitur ex Psalmo 141, 2 et legitur: Fiat oratio mea sicut incensum in conspectu tuo.

In paragrapho 2 studii, nobis nuntiatum est "incensionem Davidis referentem" innuit se diligenter cogitare quidnam facturus esset. Pater ejus caelestis. "

Hic est oratio integra sicut in Novo mundo translatio reddita.

Domineego te appello.
veni cito ad adiuvandum me.
Videte ergo diligenter, cum clamavero ad te.
2 Fiat oratio mea sicut incensum in conspectu tuo;
Exaltavi manus meas sicut sacrificium vespertinum.
3 Custodi ori meo; Domine,
Pone custodiam super ostio labiorum meorum.
4 Non declinet cor meum in malum;
Communicare cum malis turpibus;
Numquam in deliciis epularis.
5 Si me percusserit iustus, actus amoris erit.
Si increpet me sicut oleum super caput meum;
Quod caput meum nunquam recusaret.
Oratio mea etiam in calamitatibus eorum permanebit.
6 Iudices eorum de rupe praecipitantur;
Populus attendit verbis meis, quoniam jucunda sunt;
7 sicut cum quis arat et dissipat terram;
Dissipata sunt ossa nostra in ore sepulchri.
8 Sed oculi mei ad te spectant; Domine Deus.
In te speravi.
Ne perdas animam meam.
9 Custodi me a faucibus muscipula, quam posuerunt mihi.
Ab insidiis malignantium.
10 Irruent impii simul in retia sua
dum incolumis praetereo.
(141 psalmo: 1, 10)

Viden' alicubi nomen patris? David tribus vicibus in hac oratiuncula nominatim Deum significat, sed numquam semel orat ut eum vocantem « Patrem ». (Obiter verbum "summum" in Hebraeo originali non occurrit. Cur non David ad Jehovam Deum suum Patrem personalem in aliquo Psalmorum refertur? Poteratne fieri, quod homines ad filios Dei adoptandos nondum pervenerunt? Ianua illa aperta est per Iesum. Ioannes refert:

omnibus autem qui receperunt eum, dedit potestatem filios Dei fieri, quoniam fidem habent in nomine eius. et non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnali, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt. i 1, 12;

At scriptor speculator articulum huius rei feliciter ignarus manet et nos opinari vult, "Ad incensum Davidis referentia suggerit se diligenter cogitare quidnam dicturus esset. Pater ejus caelestis. "

Quid est ergo magnus paciscor? Egone montem e molehill? Fer mecum. Memento, loquimur quomodo institutio sit, sive sciens sive inscius, interclusio Testium ne propriam familiarem cum Deo necessitudinem habere. Necessitas, quam addam, necessaria est ad salutem filiorum Dei. Itaque nunc ad para- 3 tionem veniamus.

"Cum oramus ad Jehovam, caveamus." nimis nota. Sed precamur alta reverentia ».

Quid est? Sicut puer non debet tata suo nimis nota? Non vis nimis nota cum bulla tua. Non vis nimis familiarem cum principe patriae tuae. Non vis cum rege nimis familiariter. Sed pater tuus? Vides, volunt te de Deo patre solum formali modo cogitare, tanquam titulum. Sicut catholicus potest appellare Patrem suum Sacerdotem. Est formalismus. Quod ordo vere vult, est ut Deum timeas, sicut vis regem. Animadverte quid dicere in paragrapho 3 articuli:

Cogita visiones mirabiles quas Isaias, Ezechiel, Daniel, et Johannes receperunt. Istae visiones differunt ab invicem, sed habent aliquid commune. Sunt omnes depingere Dominus rex sublimis. Isaias, "Vidit Dominum sedentem in solio alto et elevato." (Ezech. VI, 6-1) Vidit Ezechiel Dominum sedentem super currum suum coeleste, [nempe nulla mentio est quadrigae, sed alius thema in alio die,] cinctum fulgore. . . sicut arcus. " Daniel vidit "Antiquum dierum" indutum vestibus albis cum flamma ignis venientis de throno Ipsius. VII: 3. 1. Et Johannes vidit Jehovam sedentem super throno circum cinctum sicut iris pulchro smaragdo. Cum Dei incomparabilem gloriam recolimus, admonemur incredibilem privilegii ad eum accedendi in oratione et momentum reverentiae faciendi.

Deum sane colimus, et eum valde colimus, sed puero diceres quod cum tata sua loqueretur, non nimis familiare esset? Velitne Dominus Deus illum primum ac principem principem nostrum, an charissimum patrem nostrum cogitare? Hmm…Videamus:

"Abba Pateromnia tibi possibilia sunt; transfer calicem hunc a me. non quod volo, sed quod vis.

Non enim accepistis spiritum servitutis iterum in timore, sed accepistis spiritum adoptionis filiorum, quo spiritu clamamus:Clamantem: Abba, Pater!16 Ipse enim Spiritus testimonium reddit spiritui nostro quod sumus filii Dei. viii 8, 15;

"Nunc quia filii estis, misit Deus spiritum filii sui in corda nostra et clamat":Clamantem: Abba, Pater!7 Itaque jam non es servus, sed filius; si autem filius, et haeres per Deum. 4, 6, 7;

Abba, est sermo Aramaicus familiaritatis. Posset interpretari ut Pater or Tata.  Vides, Corpus Gubernandi ad suam ideam fovendam oportet Dominum esse regem universalem (principem universalem) et alias oves amicos eius esse iustos, optimos, et subditos esse regno, et fortasse, si sint. valde fidelissimi ad Cor- pori Gubernatori, ut iusti efficerentur usque ut filii Dei effecti sub fine anni Christi millesimi. Narrant ergo homines suos, ne Dominum orando eum nimis adsuetum sit. Etiam intellegentne verbum "familiaris" referri ad verbum "familiae"? Et quis est in familia? Amici? Minime! Liberi? Ita.

In Paragrapho 4, exemplar orationis demonstrant in quo Iesus nos orare docuit. Quaestio pro argumento est:

  1. Quid discimus ex foramen verba archetypi precationis apud Matthaeum vi 6, 9?

Tunc incipit cum paragrapho:

4 Lege Matth.

Bene, quod faciamus:

« Ores ergo sic: « Pater noster qui in caelis est, sanctificetur nomen tuum. 10 Adveniat regnum tuum. Fiat voluntas tua, sicut in coelo, et in terra. Matth.

Bene, antequam ulterius progrediaris, interrogationi pro paragrapho responde: 4. Quid discimus e? foramen verba archetypi precationis apud Matthaeum vi 6, 9?

Aperturae verba sunt “Pater noster in caelis…” Quid inde discimus? Nescio de te, sed satis mihi pervium videtur Iesus discipulos suos ad Dominum tamquam Patrem eorum spectare. Nempe si ita non esset, dixisset: Dominus noster in coelis, vel « bonus amicus noster in caelo ».

Quid expectat specula ut respondeat? Lectio ex paragrapho:

4 Lege Matth. In sermone montano, Iesus discipulos suos docuit orare modo Deo placito. Cum dixisset « Orandum est igitur, hoc modo », Iesus imprimis memoravit res magnas quae directe ad propositum Iehovae pertinent: sanctificationem Nominis Eius; adventus Regni, qui omnes adversarios Dei destruet; et futura bona, quae pro terra et hominibus pro anima habet. Talibus in orationibus includendo, ostendimus Dei voluntatem nobis magni momenti esse.

Vides, elementum primum ac maximum omnino praeterire. Christiani se filios Dei considerent. Estne id praeclarum? Filii Dei!!! Sed nimis focus in hoc facto inconveniens est coetui hominum propellentium falsam doctrinam quam 99.9% sui gregis, nonnisi aspirare ad amicos Dei hoc tempore. Vides, quod fallaciam illam impulerit, quia numerum filiorum Dei tantum 144,000 computant, quia numerum ex Revelatione 7:4 literalem interpretantur. Quam probationem habent litteralem? Nulli. Est speculatio pura. Est ergo modus scripturae ad probandum malum. Hmm, videamus.

dicite mihi qui sub lege vultis esse legem non legistis Verbi gratia, scriptum est quod Abraham duos filios habuit, unum de ancilla et unum de libera; sed unum de ancilla per promissionem, et alterum de libera per promissionem. Haec pro dramate symbolico sumi possunt. [Ooh, habemus hic antitypum in scriptura applicatum. Organizatio sua antitypa amat, et haec vera est. Illud inculcamus:] Haec sumi possunt pro dramate symbolico; nam hae feminae duo testamenta significant, unum a monte Siʹnai, quod liberos ad servitutem parit, quod est Haʹgar. Haʹgar autem interpretatur Siʹnai, mons in Arabia, cui hodie Ierusalem correspondet, quia servit cum filiis suis. Illa autem libera est superna, et ipsa est mater nostra ». (Galatians 4:21-26).

Quid ergo est? Quaerimus probationem numerum unctus non limitatum esse ad litteram 144,000, sed numerum in Apocalypsi 7:4 symbolicum esse. Ut statuamus, imprimis perspiciendum est quid referat Paulus Apostolus duo volumina. Memorare hoc antitypum propheticum seu propheticum drama, ut Paulus appellat. Qua talis, rem dramaticam facit, non litteralem. Dicens, quod filii Agar, Israelitae ante diem suum, posuerunt in circuitu civitatis eorum caput Ierusalem et adorarent Dominum in templo suo magno. Sed utique ex Agar, ancilla Abrahae ancilla et concubina, Israelitae non descenderunt. Genere orti sunt de Sara sterili. Hoc facit Paulus spiritualiter, vel symbolice, Iudaei ab Agar descendentes, quia filii servitutis erant. Non erant liberi, sed damnati per legem Moysi, quam nemo perfecte servare potuit, nisi scilicet Dominus noster Jesus. Christiani autem, sive Iudaei descensu sive ex gentibus, sicut fuerunt galatae, spiritaliter prognati sunt de libera Sara, quae miraculo Dei peperit. Christiani igitur liberi libertatis sunt. Sic Paulus, cum de filiis Agar, "puella ancilla" loqueretur, Israelitas significat. Cum de filiis liberae Sarae diceret, Christianos unctos intelligit. Quos testes vocant, 144,000. Priusquam autem ulterius progrediar, unum te interrogo: Quot fuerunt Judaei tempore Christi? Quot decies centena millia Iudaeorum vixerunt et mortui sunt in spatio 1,600 annorum a tempore Mosis usque ad destructionem Ierusalem in LXX CE?

Purus. Nunc proximos duos versus legere parati sumus;

Scriptum est enim: Laetare, sterilis, quae non parit; iubilate, mulier, quae non parturit; plures enim filii desertae sunt quam eius, quae habet virum.Vos autem, fratres, filii promissionis quam fecit Isaac. Gal.

Filii vacuae, Sara libera, plures sunt filii ancillae. Quomodo autem verum esse posset si numerus ille 144,000 tantum limitetur? Numerus ille symbolicus debet esse, aliter in scriptura contradictionem habemus. Aut verbo Dei credimus aut verbo corporis gubernandi.

". . Sed Deus verax inveniatur, etiam si omnis homo mendax inveniatur. . . (Romans 3, 4).

Corpus gubernandi malo colores suos affixit, perseverando inhaerere absurdo Rutherfordiae doctrina quod solum 144,000 millia cum Jesu regere eligetur. Una stulta doctrina aliam et aliam generat, sic nunc habemus milliones Christianorum, qui oblationem salutis libenter avertunt, quae accepta est per emblemata sanguinem et carnem Christi. Attamen hic difficile reperimus testimonium numerum 144,000 litteralem esse non posse, non si bibliam habebimus quae sibi ipsi non contradicit. Hoc nimirum negligunt ac inculcant doctrinam unscripturam, Iesum reliquis ovibus non esse mediatorem. Narrant greges suos cogitare Dominum regem et regem suum. Modo ut confundant gregem, referent etiam ad Iehovam patrem, dum sibi contradicunt, se solum amicum esse caeteris ovibus. Mediocris Testis Jehovae ita imbutus est ut ne ipsa quidem contradictionis suae conscius sit fidem in Jehovam ut amicum suum omnem cogitationem de illo ut patre elidit. Non sunt eius filii, sed patrem vocant. Qui fieri potest?

Nunc igitur directionem habemus - non enim amas illud verbum - directionem - tam magnum verbum JW. Euphemismus vere-directio. Non imperata, non imperata, modo dirigunt. Lenem partem. Sicut currus moraris, et fenestram volvens, et locum petis ut quo vadis. Hae tantum directiones non sunt. Mandata sunt, et si non audieris, si contra ea ieris, eiecta eris extra ordinem. Sic nunc habemus directionem, ut Deo in oratione non assuescat.

Pudeat. Pudeat eos!

Me commemorare id quod modo vobiscum sum a Galatis communicatum ad 4: 27,28 non est aliquid a me ipso deprehensum, sed potius ad me per nuntium missum a PIMO fratre meo nuper occurrit. Quid hoc sit, quod fidelis et discretus servus Matthaeus 24:45-47 non vir neque coetus hominum neque principum religiosorum, sed mediocris filius Dei - christianus, qui spiritu sancto commotus, cum conservis suis cibum communicat. atque ideo unusquisque nostrum munus agere potest ut suo tempore spiritualem alimentum praebeat.

Iterum tibi gratias ago pro vigilanti et pro hoc opere sustinendo.

Meleti Vivlon

Per vasa Meleti Vivlon.
    42
    0
    An diligite cogitationes, placere comment.x