Un o'r rhesymau y credwn mai'r Beibl yw Gair Duw yw gonestrwydd ei ysgrifenwyr. Nid ydynt yn ceisio cuddio eu beiau, ond yn eu cyfaddef yn rhydd. Mae David yn enghraifft wych o hyn, gan iddo bechu’n fawr ac yn gywilyddus, ond ni chuddiodd ei bechod oddi wrth Dduw, nac oddi wrth genedlaethau gweision Duw a fyddai’n darllen ac yn elwa o wybod ei gamgymeriadau.
Dyma'r ffordd y dylai gwir Gristnogion ymddwyn o hyd. Ac eto, o ran mynd i’r afael â diffygion y rhai sy’n cymryd yr awenau yn ein plith, rydym wedi profi ein bod yn amlwg o ran nam.
Roeddwn i eisiau rhannu gyda'r darllenydd yr e-bost hwn a anfonwyd gan un o'n haelodau.
------
Hei Meleti,
Mae bron pob WT yn gwneud i mi gringe y dyddiau hyn.
Wrth edrych ar ein Gwylfa heddiw, [Mawrth. 15, 2013, erthygl astudiaeth gyntaf] Canfûm ran sy'n ymddangos yn rhyfedd ar y dechrau, ond mae adolygiad pellach yn peri pryder.
Dywed Par 5,6 y canlynol:
Efallai eich bod wedi defnyddio'r geiriau “baglu” a “chwympo” yn gyfnewidiol i ddisgrifio cyflwr ysbrydol. Gall yr ymadroddion Beibl hyn, ond nid ydynt bob amser, gael yr un synnwyr. Er enghraifft, sylwch ar eiriad Diarhebion 24: 16: “Efallai y bydd yr un cyfiawn yn cwympo hyd yn oed saith gwaith, ac yn sicr fe fydd yn codi; ond bydd y rhai drygionus yn cael eu gorfodi i faglu trwy drychineb. ”
6 Ni fydd Jehofa yn caniatáu i’r rhai sy’n ymddiried ynddo faglu na phrofi cwymp - adfyd neu rwystr yn eu haddoliad - y maent yn dod ohono Ni all gwella. Fe’n sicrheir y bydd Jehofa yn ein helpu i “godi” fel y gallwn barhau i roi ein defosiwn mwyaf iddo. Mor gysur yw hynny i bawb sy'n caru Jehofa yn ddwfn o'r galon! Nid oes gan yr annuwiol yr un awydd i godi. Nid ydyn nhw'n ceisio cymorth ysbryd sanctaidd Duw a'i bobl, neu maen nhw'n gwrthod cymorth o'r fath wrth gael eu cynnig iddyn nhw. Mewn cyferbyniad, i'r 'gyfraith Jehofa gariadus' hynny, 'nid oes unrhyw faen tramgwydd yn bodoli a all eu bwrw allan o'r ras am oes yn barhaol.—Darllen Salm 119: 165.
Mae'r paragraff hwn yn rhoi'r argraff bod y rhai sy'n cwympo neu'n baglu ac nad ydyn nhw'n dychwelyd ar unwaith yn annuwiol rywsut. Os yw rhywun yn aros i ffwrdd o'r cyfarfod oherwydd ei fod yn teimlo'n glwyfedig, a yw'r person hwnnw'n annuwiol?
Rydym yn defnyddio Diarhebion 24: 16 i brofi hynny, felly gadewch inni edrych ar hyn yn agosach.
Diarhebion 24: 16: “Efallai y bydd yr un cyfiawn yn cwympo hyd yn oed saith gwaith, ac yn sicr fe fydd yn codi; ond bydd y rhai drygionus yn cael eu gorfodi i faglu trwy drychineb.
Sut mae'r drygionus gwneud i faglu? Ai trwy amherffeithrwydd eu hunain neu eraill? Gadewch i ni gael golwg ar y croesgyfeiriadau. Ar yr ysgrythur honno, mae 3 chroesgyfeiriad at 1 Sam 26:10, 1 Sam 31: 4 ac Es 7:10.
(1 Samuel 26: 10) Ac aeth Dafydd ymlaen i ddweud: “Gan fod Jehofa yn byw, bydd Jehofa ei hun yn delio ag ergyd iddo; neu fe ddaw ei ddiwrnod a bydd yn rhaid iddo farw, neu i lawr i'r frwydr bydd yn mynd, ac yn sicr fe fydd yn cael ei ysgubo i ffwrdd.
(1 Samuel 31: 4) Yna dywedodd Saul wrth ei gludwr arfwisg: “Tynnwch eich cleddyf a rhedeg fi drwyddo ag ef, fel na fydd y dynion dienwaededig hyn yn dod ac yn sicr yn fy rhedeg drwodd ac yn delio’n ymosodol â mi.” Ac roedd ei gludwr arfwisg yn anfodlon, oherwydd ei fod ef ofn mawr. Felly cymerodd Saul y cleddyf a syrthio arno.
(Esther 7: 10) Aethant ymlaen i hongian dyn Ha? Ar y stanc yr oedd wedi'i baratoi ar gyfer Mor? De · cai; a chynddeiriogodd cynddaredd y brenin ei hun.
Fel y dywedodd Dafydd am 1 Sam 26:10, yr ARGLWYDD a ymdriniodd ag ergyd i Saul. Ac rydyn ni’n gweld gydag achos Haman, unwaith eto mai Jehofa a ddeliodd ergyd iddo er mwyn achub ei bobl. Felly ymddengys fod yr Ysgrythur hon yn Prov 24:16 yn dweud bod y rhai drygionus yn cael eu gorfodi i faglu gan neb llai na Jehofa ei hun. Mae hyn yn codi rhai cwestiynau. A yw'r WT bellach yn dweud bod Jehofa yn gwneud i rai sydd yn y gynulleidfa faglu? Nid wyf yn credu hynny. Fodd bynnag, yn ôl yr un arwydd, a allwn ni alw'r rhai sy'n baglu ac na fyddent o bosibl yn ceisio cymorth drygionus? Unwaith eto, nid wyf yn credu hynny. Felly pam dweud y fath beth?
Ni allaf ddweud gydag unrhyw sicrwydd, fodd bynnag, credaf fod y cam-gymhwyso hwn o'r ysgrythur yn paentio'r rhai nad ydynt yn ceisio cymorth gan y sefydliad fel rhai drygionus braidd yn gamarweiniol.
Wrth gwrs mae yna bethau eraill a all beri inni faglu. Sylwch ar yr hyn a nodwyd yn Par 16,17
16 Anghyfiawnder ar ran cyd-gredinwyr yn gallu bod yn faen tramgwydd. Yn Ffrainc, credai cyn-henuriad ei fod wedi dioddef anghyfiawnder, a daeth yn chwerw. O ganlyniad, rhoddodd y gorau i gymdeithasu â'r gynulleidfa a daeth yn anactif. Ymwelodd dau henuriad ag ef a gwrando'n sympathetig, heb ymyrryd wrth iddo gysylltu ei stori, fel yr oedd yn ei gweld. Fe wnaethant ei annog i daflu ei faich ar Jehofa a phwysleisio mai’r peth pwysicaf oedd plesio Duw. Ymatebodd yn dda a chyn bo hir roedd yn ôl yn y ras, yn weithgar ym materion y gynulleidfa eto.
17 Mae angen i bob Cristion ganolbwyntio ar Bennaeth penodedig y gynulleidfa, Iesu Grist, nid ar fodau dynol amherffaith. Mae Iesu, y mae ei lygaid “fel fflam danllyd,” yn edrych ar bopeth mewn persbectif iawn ac felly’n gweld llawer mwy nag y gallem erioed. (Parch 1: 13-16) Er enghraifft, mae'n cydnabod y gall yr hyn sy'n ymddangos yn anghyfiawnder i ni fod yn gamddehongliad neu'n gamddealltwriaeth ar ein rhan ni. Bydd Iesu'n trin anghenion cynulleidfa yn berffaith ac ar yr amser iawn. Felly, ni ddylem ganiatáu i weithredoedd neu benderfyniadau unrhyw gyd-Gristion ddod yn faen tramgwydd inni.
Yr hyn sy'n anhygoel i mi am y paragraffau hyn, yw fy mod i'n meddwl y byddem ni'n cyfaddef bod y mathau hyn o anghyfiawnderau'n digwydd. Rwy’n siŵr ohono oherwydd fy mod wedi ei weld yn digwydd ym mhob cynulleidfa y bûm ynddo. Rwy’n cytuno mai’r peth pwysicaf yw plesio Duw fel y nododd yr henuriaid hynny. Fodd bynnag, yn lle dim ond cyfaddef y gall y mathau hynny o anghyfiawnderau ddigwydd, rydym yn ei droi o gwmpas i feio dioddefwr yr anghyfiawnder. Rydyn ni'n dweud bod Iesu'n cydnabod y gall yr hyn sy'n ymddangos yn anghyfiawnder fod yn ddim ond camddehongliad neu gamddealltwriaeth ar ein rhan ni? Really? Efallai mewn rhai achosion, ond siawns nad ym mhob achos. Pam na allwn ni gyfaddef hynny yn unig? Perfformiad gwael heddiw !!
---------
Rhaid imi gytuno â'r ysgrifennwr hwn. Bu llawer o achosion yr wyf yn bersonol wedi bod yn dyst iddynt yn fy mywyd fel JW lle mae'r rhai sy'n gwneud y baglu yn ddynion penodedig. Pwy sy'n cael ei gosbi am y baglu?
(Mathew 18: 6).?.?. Ond Pwy bynnag sy'n baglu un o'r rhai bach hyn sy'n rhoi ffydd ynof fi, mae'n fwy buddiol iddo fod wedi hongian carreg felin o amgylch ei wddf fel cael ei throi gan asyn a'i suddo yn y môr eang, agored.
Mae hyn yn ei gwneud hi'n glir mai'r un sy'n achosi'r baglu sy'n cael y gosb ddifrifol. Meddyliwch am bechodau eraill fel, ysbrydiaeth, llofruddiaeth, godineb. A yw carreg felin o amgylch y gwddf yn gysylltiedig ag unrhyw un o'r rhain? Mae hyn yn tynnu sylw at y dyfarniad pwysfawr sy'n aros i oruchwylwyr sy'n cam-drin eu pŵer ac yn achosi i “rai bach sy'n magu ffydd yn” Iesu faglu.
Fodd bynnag, achosodd Iesu faglu y gallech ei wrthweithio. Gwir.
(Rhufeiniaid 9: 32, 33) 32? Am ba reswm? Oherwydd iddo ei erlid, nid trwy ffydd, ond fel trwy weithredoedd. Fe wnaethon nhw faglu ar “garreg baglu”; 33? Fel y mae wedi ei ysgrifennu: “Edrychwch! Rwy'n gosod carreg o faglu a llu o dramgwydd yn Seion, ond ni fydd y sawl sy'n gorffwys ei ffydd arni yn cael ei siomi. ”
Y gwahaniaeth yw eu bod wedi baglu eu hunain trwy beidio â rhoi ffydd yn Iesu, tra bod y “rhai bach” uchod eisoes wedi rhoi ffydd yn Iesu ac wedi eu baglu gan eraill. Nid yw Iesu'n cymryd yn garedig at hynny. Pan ddaw'r diwedd - i aralleirio amser masnachol poblogaidd - 'Mae'n amser melin. "
Felly pan fyddwn wedi achosi'r baglu, fel y gwnaeth Rutherford yn sgil ei ragfynegiad aflwyddiannus o atgyfodiad ym 1925 ac fel y gwnaethom gan ein rhagfynegiadau aflwyddiannus o amgylch 1975, gadewch inni beidio â'i leihau na'i orchuddio, ond gadewch inni ddilyn esiampl y Beibl. ysgrifenwyr a pherchen ar ein pechod yn onest ac yn ddidwyll. Mae'n hawdd maddau i rywun sy'n gofyn yn ostyngedig am eich maddeuant, ond mae agwedd osgoi neu basio heibio, neu agwedd sy'n beio'r dioddefwr, yn achosi drwgdeimlad yn unig i adeiladu.
Yn bendant mae gan y dudalen hon yr holl wybodaeth
Roeddwn i angen ymwneud â'r pwnc hwn ac nid oeddwn yn gwybod pwy i ofyn.
Cyfran ragorol! Rydw i newydd anfon hwn ymlaen at coworker sydd wedi bod yn cynnal ychydig o ymchwil ar hyn. Ac fe brynodd ginio i mi mewn gwirionedd dim ond oherwydd i mi faglu arno fe… lol. Felly gadewch imi ail-eirio hyn…. Diolch am y pryd !! Ond ie, diolch am dreulio amser i siarad am y mater hwn yma ar eich blog.
Teimlais hefyd mai darllen y dioddefwr yw'r un a ddylai deimlo'n ddrwg am gael ei frifo neu gael teimladau ac nid yr un a wnaeth y drwg. Ydw, rwy'n cytuno pe bai rhywun yn ein cam-drin / clecs / ac ati ac yna ar ôl i ni siarad â nhw amdano neu iddynt ddod atom yn rhagweithiol a gofyn yn ddiffuant am faddeuant yna byddai'n ddrwg ar fy rhan i ddal i gario rhyw fath o gasineb / ac ati. fodd bynnag, hyd yn oed yn y sefyllfa honno, rwy'n cadw'r hawl i beidio â chysylltu na datblygu perthynas bersonol eto â'r person hwnnw heb bechu nes iddynt ddangos i mi... Darllen mwy "
Y gwir yw, pan nad ydym yn gwybod y gwir, ni allwn ymddangos ei fod yn ei gyfaddef. Nid fy mod i ddim. Hoffwn ddymuno y gallwn bwyntio fy mys at ein llywodraethu “hunan-gywirol” a dweud eu bod yn gwneud hynny. Pam eu bod yn dal i orchuddio eu cefnau â'u damcaniaeth “mwy o olau”, ni allaf ond dyfalu eu bod yn gwybod ei fod yn dŷ o gardiau a dim ond ychydig o wynt niweidiol fydd yn mynd i'r afael â'r strwythur cyfan. Oni allant roi'r gorau i barhau'r celwydd hwn, ymddiheuro a bwrw ymlaen ag ef?
Rwy'n gwerthfawrogi ac yn cytuno â'r holl sylwadau. Mae'r astudiaethau WT o hwyr yn gwneud i mi cringe, hefyd. Rwy'n anghytuno â chymaint sydd wedi'i argraffu fel fy mod yn ei chael hi'n anodd cymryd rhan hyd yn oed. Cyffyrddodd yr erthygl hon â man dolurus gyda mi. Yn rhy aml mae'r blaid ddiniwed yn cael y bai am ei deimladau a dywedir wrtho “ni ddylech chi deimlo felly.” Mae gennym bob hawl i'n teimladau pan rydyn ni wedi cael ein trin yn llym neu'n ddifeddwl. Rwy'n credu ei bod yn annheg beio'r henuriaid trwy'r amser, serch hynny. Maent yn dargedau hawdd. Sylw gwych, smoderingwick1 am Luc 17: 1,2. Doedd gen i ddim y... Darllen mwy "
Cytunwyd, ar bob pwynt, Dorcas. Soniais am henuriaid oherwydd y cyfeiriad at anghyfiawnder ar lefel leol yn yr erthygl, yn ogystal â phrofiad personol. Fel henuriad fy hun, gwn hefyd y gall swydd yr henuriad fod yn un ddi-ddiolch. Fy mhrawf mwyaf ar hyn o bryd, fel eich un chi, yw natur gynyddol deilwng yr hyn a gawn yn y cyhoeddiadau a'r cyfeiriad brawychus yr ymddengys bod y sefydliad dan y pennawd.
Ar ôl eistedd trwy'r un astudiaeth WT, roedd fy sylw yn canolbwyntio ar y rhai a fyddai'n achosi baglu ond yn beio'r un yn cael ei faglu. Yn rhyfedd iawn ni chafwyd un cyfeiriad at eiriau Iesu yn Luc 17: 1, 2: “Mae'n anochel y dylai achosion baglu ddod. Serch hynny, gwae'r un y maen nhw'n dod trwyddo! Byddai o fwy o fantais iddo pe bai carreg felin yn cael ei hatal o’i wddf a’i bod yn cael ei thaflu i’r môr nag iddo faglu un o’r rhai bach hyn. ” Pwy oedd “rhai bach” cyfeiriad Iesu? Y rhai a gafodd eu bardduo a'u cadw... Darllen mwy "
Daeth fy mhrawf mwyaf o'r tu mewn i'r gynulleidfa dros 20 mlynedd yn ôl. Dros y blynyddoedd rydw i wedi darganfod bod gan bron bob amser hir, ffyddlon JW stori arswyd i'w hadrodd, fel arfer am anghyfiawnder a gyflawnir gan yr henoed (neu abetted). Ac eto, o'n cyhoeddiadau, byddech chi'n cael yr argraff nad yw byth yn digwydd. Felly, at y digalondid sy'n dod o'r anghyfiawnder, gallwch ychwanegu'r diffyg cydnabyddiaeth bod eich prawf hyd yn oed yn bodoli a'r gwallgofrwydd mai chi yw'r broblem.