در پخش در ماه آوریل در tv.jw.org ، ویدئویی وجود دارد که مارک ساندرسون ، عضو هیئت مدیره در مورد علامت دقیقه 34 ارائه کرده است ، که در آن او تجربیات دلگرم کننده ای از برادران تحت آزار و اذیت در روسیه را در 1950 ها بازگو می کند و نشان می دهد که چگونه یهوه پشتیبانی لازم را برای تحمل ارائه دادند.

هنگامی که از سازمان سرخورده می شویم ، برای ما بسیار آسان است که هر آنچه از آن ناشی می شود را در یک نور منفی مشاهده کنیم. این می تواند ناشی از سرخوردگی خود ما باشد ، به واسطه احساس خیانت توسط مردانی که در آنها اعتماد حداکثری سرمایه گذاری کرده ایم. خشم ممکن است باعث شود که ما از چیزهای خوبی که از ارتباط خود با شاهدان یهوه به دست آورده ایم ، چشم پوشی کنیم. از طرف دیگر ، وقتی درباره چنین تجربیات مثبت می شنویم ، ممکن است دچار سردرگمی شویم. ما ممکن است تصمیم خود را زیر سؤال ببریم ، فکر می کنیم که در واقع شواهدی وجود دارد که نشان می دهد خداوند باعث برکت این سازمان شده است.

آنچه در اینجا داریم دو افراط است. از یک طرف ما همه چیز خوب را رد می کنیم ، کاملاً سازمان را رد می کنیم. از طرفی ، ممکن است ما این موارد را اثبات نعمت خداوند بدانیم و به سازمان بازگردیم.

هنگامی که برادرانی مانند مارک ساندرسون از نمونه هایی از ایمان مسیحی تحت آزار و اذیت استفاده می کنند (این سازمان اغلب از نمونه متدین دانش آموزان زودگذر کتاب مقدس در آلمان نازی استفاده می کند که خود را شاهدان یهوه نمی نامیدند ، اما وابسته به کتاب مقدس Watchtower Bible and Tract در نیویورک بودند. ) او این کار را نمی کند تا ایمان ما را به خدای یهوه به عنوان پاداش دهنده ایجاد کند افراد که او را دوست دارند (حبر 11: 6) ، بلکه برای ایجاد ایمان ما در سازمان به عنوان مکانی که در آن چنین پاداش هایی از جانب خدا توزیع می شود. از ما انتظار نمی رود که این فیلم را تماشا کنیم و نتیجه بگیریم که این نمونه دیگری از یحیی کمک به مسیحیان در هر فرقه ای است که به خاطر نام مسیح تحت آزار و شکنجه قرار گرفته اند. شاهدان تمایل به این باور دارند که این نوع اتفاقات فقط برای آنها اتفاق می افتد.

با این حال ، موارد بسیاری از مسیحیان تحت آزار و اذیت در سراسر جهان وجود دارد ، که وضعیت بسیار بدتری از آنچه JWs تجربه می کنند ، است. یک جستجوی ساده در گوگل این را نشان می دهد. اینجاست پیوندی به چنین ویدئویی.

ما می توانیم با چنین داستان هایی اغوا شویم و خیلی بیشتر از آنچه در نظر گرفته شده است در آنها بخوانیم. من فکر می کنم پیتر این جمله را بهتر بیان کرد وقتی در مورد کرنیلیوس غیر یهودی گفت:

"اکنون می فهمم که خدا جزئی نیست ، 35 اما در هر ملتی ، مردی که از او می ترسد و آنچه را که درست انجام می دهد ، برای او قابل قبول است. (اعمال 10: 34 ، 35)

این وابستگی دینی ما نیست که در آخر مهم است ، بلکه این که آیا ما از خدا می ترسیم یا آنچه را که مورد قبول او است انجام می دهیم یا نه. دیر یا زود ، هنگامی که افراد در کلیسا ، کنیسه ، معبد یا سالن پادشاهی ما از ما بخواهند کاری را انجام دهیم که با آنچه پدر ما به ما می گوید مغایرت دارد ، این ترس (تسلیم محترمانه) منجر به اطاعت خواهد شد.

 

 

 

 

Meleti Vivlon

مقالات Meleti Vivlon.
    44
    0
    لطفا نظرات خود را دوست دارم ، لطفاً نظر دهید.x