Hai unha parte no encontro de servizo desta semana baseado Razoamento desde as Escrituras, páxina 136, parágrafo 2. Na sección "Se alguén di -" animámonos a dicir: "Podo amosarche como a Biblia describe falsos profetas?" Despois imos empregar os puntos descritos nas páxinas 132 a 136. Iso é cinco páxinas de puntos amosar o empregado do fogar como a Biblia describe falsos profetas!
Son moitos puntos. Con isto, deberiamos cubrir case todo o que a Biblia ten que dicir sobre o tema, ¿non estarías de acordo?
Así é como a Biblia describe falsos profetas:

(Deuteronomio 18: 21, 22) E no caso de que digas no teu corazón: "Como saberemos a palabra que Xehová non falou?" 22 cando o profeta fala no nome de Xehová e a palabra non se produce nin se fai realidade, esa é a palabra que Xehová non falou. Falouna con presunción o profeta. Non debes espantarte.

Agora pregúntoche: ¿podes, con toda a Escritura, atopar unha explicación mellor, máis concisa e máis sucinta sobre como identificar a un falso profeta? Se podes, encantaríame lelo.
Así no noso cinco páxinas de puntos resumindo "como a Biblia describe falsos profetas", referímonos a estes dous versículos?
NÓS NON!
Persoalmente, creo que a ausencia destes versos é máis reveladora. Non pode ser que simplemente os pasemos por alto. Ao final, referímonos a Deut. 18: 18-20 na nosa discusión. Seguramente os escritores deste tema non se detiveron no verso 20 na súa investigación.
Só podo ver unha razón para non incluír estes versos no noso extenso tratamento deste tema. Simplemente, condénannos. Non temos defensa contra eles. Por iso, ignorámolos, pretendemos que non están alí e esperamos que non se plantexen en ningunha discusión da porta. Sobre todo, esperamos que o testemuño medio non se decate delas neste contexto. Afortunadamente, raramente atopamos na porta a alguén que coñeza a Biblia o suficientemente ben como para levantar estes versos. Se non, poderiamos atoparnos, por unha vez, no extremo receptor da "espada de dous filos". Pois hai que admitir honestamente que houbo momentos nos que "falamos en nome de Xehová" (como a súa vía de comunicación designada) e a "palabra non se produciu nin se fixo realidade". Entón "Xehová non o falou". Polo tanto, foi con "presunción coa que o falamos".
Se esperamos candidez e honestidade por parte doutras relixións, debemos amosalo nós mesmos. Non obstante, parece que non o fixemos ao tratar este tema no Razoamento libro e noutros lugares.

Meleti Vivlon

Artigos de Meleti Vivlon.
    20
    0
    Encantaríache os teus pensamentos, comenta.x