Libro de Congregación:

Capítulo 3, par. 19-21 (Caixa na páxina 34)

Escola ministerial teocrática

Lectura bíblica: Xénese 36-39  

Xehová derruba a dous dos fillos de Xudá, Er e Onan. (Xen. 38: 6-11) Non sabemos por que Er foi derrubado, pero Onan quedou desconcertado porque se negou con avaricia a proporcionar fillos para que o seu irmán morto seguise na súa liña. (Onanismo é un antigo termo para masturbación, que demostra que a tendencia a aplicar mal os textos bíblicos para apoiar un punto de vista doutrinal non se limita aos nosos escritores. O que Onan realmente fixo foi retirarse prematuramente.) Agora cabe preguntarse por que Xehová tomou unha man persoal na matanza destes dous homes, mentres ignoraba o pecado de Xudá de copular co que cría ser unha prostituta do templo. Xehová tampouco actuou contra dous dos fillos de Xacob cando mataron a todos os varóns da tribo de Hamor e non houbo retribución aos fillos de Xacob por vender a José como escravo. Pódese preguntar por que a aplicación selectiva do castigo polo pecado. 
Certo, non había ningunha lei de Deus naqueles tempos polo que o pecado non se definía máis alá da lei da conciencia e da tradición humana. Había límites por suposto. As cidades de Sodoma e Gomorra superáronas e pagaron o prezo. Aínda así, Xehová permitiu aos homes gobernarse e sufrir as consecuencias. Entón, por que a aplicación selectiva da xustiza? Por que matar a un home por non seguir na liña de sangue, pero non facer nada cando outros homes cometen un asasinato masivo? Non o sei con certeza e encantaríame escoitar o que outros din sobre o tema. Pola miña banda, vénme á cabeza unha cousa. Como Adán, a Noé díxolle que fecundase e enchera a terra. (Xen. 9: 1) Esta foi unha lei dada por Deus. O propósito de Deus era producir unha semente para a salvación da humanidade. Suxeriuse que a razón do diluvio foi poñer fin aos esforzos de Satanás por destruír a semente. Esta semente pasaría pola liña de Abraham. A continuidade da semente foi o elemento de máxima importancia.
¿Podería ser que a acción de Onan fose vista como desobediencia directa a unha das poucas leis que Xehová comunicara directamente á humanidade? ¿Podería ser que, como o pecado relativamente menor de Ananias e Syphira, o pecado de Onan tería establecido un precedente perigoso, un pequeno anaco de fermento corruptor nun momento crucial no desenvolvemento do propósito de Xehová; e polo tanto houbo que tratalo para establecer un principio clave para que todos aprendan de agora en diante?
Nº 1: Genesis 37: 1-17
No 2: Por que os resucitados non serán condenados polos seus feitos pasados ​​- rs p. 338 par. 1
O punto que tratamos de facer é que a xente non resucita só para ser xulgada e condenada. Iso é correcto, pero o xeito de chegar a esa conclusión é erróneo. Usamos Romanos 6: 7 para intentar demostrar que os pecados pasados ​​non se contan contra alguén porque foi absolto dos seus pecados. O contexto do capítulo 6 de Romanos indica que a morte é espiritual e a absolución ocorre para os cristiáns. Así que isto non se aplica á resurrección dos inxustos. (Ver Que tipo de morte nos cobra de pecado.) A absolución significa que se xulga inocente. Resucitaría Xehová aos pecadores e os pronunciaría como inocentes se aínda non exerceron a fe no poder redentor do sacrificio do seu Fillo? ¿Alguén como Hitler resucitaría como un home absolto do seu pecado, que xa non se esixise arrepentirse dos que doera para obter o perdón? Se é así, entón por que resucitar a tal aínda nun estado pecaminoso? Por que non só lle outorga a perfección porque xa pagou os seus pecados?
Non hai nada que indique que os pecados do pasado sexan perdoados só porque morreu. A morte é o castigo dos pecados. Un xuíz non absolve a un acusado ao condenalo. Se un home me dixese: "Fun 25 anos de traballo duro para poder ser absolto do meu crime", o primeiro que acadaría sería o meu dicionario. A resurrección do xuízo é só iso, unha resurrección que remata nun xuízo, para ben ou para mal. Cada un terá que arrepentirse para que todos os seus pecados sexan redimidos.
No 3 - Abigail-Display Qualities That Honour – it-1 pp.20-21

Reunión de servizos

10 min: Ofrece as revistas durante marzo
10 min: Necesidades locais
10 min: Como o fixemos?

anuncios
Terceiro anuncio: “Cando se fai testemuño público usando unha mesa ou un carro, os editores non debería amosar Biblias. Non obstante, poden ter Biblias dispoñibles para ofrecer aos individuos que o soliciten ou que se mostren sinceros interesados ​​na verdade ". [Cursiva no texto]
Sospeito que se trata dun problema de control de custos. Non obstante, para que donamos fondos, se non para promover a propia palabra de Deus? E non somos nós os que doamos para a literatura que colocamos? Se desexo doar por 10, 20 ou 100 Biblias, que dereito ten alguén na terra para dicir como debería empregalos. Isto, por suposto, nunca tería sido un problema cando cobramos pola literatura. Que se nos indique que ocultamos a Biblia mentres mostramos publicacións de homes parece indicar que temos as nosas prioridades mal. 
Enfádame que o traballo de "mesa ou carro" sexa dominio de pioneros seleccionados. Dísenos que non se nos permite participar neste traballo a menos que estea debidamente autorizado para facelo. Podes imaxinar os problemas que terías se te fixeras en montar un carro de exhibición en calquera esquina da túa cidade ou cidade? Se o fixese e os anciáns apareceron e preguntaran: "¿Con que autoridade fas estas cousas? E quen che deu esta autoridade? " (Mat. 21:23) Podes responder, Xesucristo e citar Mateo 28:19. Aínda terías problemas como fixeron os apóstolos, pero é unha boa compañía (Feitos 5:29)
 

Meleti Vivlon

Artigos de Meleti Vivlon.
    66
    0
    Encantaríache os teus pensamentos, comenta.x