ორჯერ დავიწყე პოსტის წერა ამ კვირის შესახებ საგუშაგო კოშკი მეცადინეობა (w12 6/15 გვ. 20 „რატომ უნდა დააყენოთ იეჰოვას მსახურება პირველ რიგში?“) და ორჯერ გადავწყვიტე წაშლილი დავწერო ჩემი დაწერილი. მსგავსი სტატიის კომენტატორი სტატიის დაწერის პრობლემა არის ის, რომ ძნელია ამის გაკეთება ისე, რომ არ გაჩვენო, რომ იეჰოვას წინააღმდეგი ხარ. საბოლოოდ, რამაც მომიწყო სტიქია ფურცელზე, ასე ვთქვათ, ორი ცალკეული ელ.ფოსტა - ერთი მეგობრისაგან და მეორე ახლო ნათესავისგან, და ასევე კომენტარები, რომლებიც ჩვენს შეხვედრაზე გაკეთდა. ელ.ფოსტით აშკარად ჩანს, რომ მსგავსი სტატია იწვევს დანაშაულის გრძნობას. ეს ადამიანები მშვენივრად ასრულებენ ღმერთს. ჩვენ აქ ლაპარაკი არ ვართ მარგინალ ქრისტიანებზე. სინამდვილეში, ეს ელ.ფოსტა მხოლოდ ორი უკანასკნელი წარმომადგენელია მეგობრებისა და ოჯახის დანაშაულის გრძნობებისგან, რომლებიც თავს ადარებენ სხვებს და თავს არაადეკვატურად და უღირსად გრძნობენ. რატომ უნდა დასრულდეს ასეთი დანაშაულის ჩადენა კონგრესის ნაწილებისა და ნაბეჭდი სტატიებისადმი, რომლებიც სიყვარულისა და შესანიშნავი ნამუშევრების აღძვრისკენ არის მიმართული? ეს არ ეხმარება სიტუაციას, როდესაც კეთილი განზრახვები და-ძმები არასათანადოდ აკეთებენ კომენტარს ამ სტატიების შესწავლის დროს. ღვთისადმი მსახურება ხშირად იკლებს კარგ დაგეგმვასა და თვითდაჯერებულობას. როგორც ჩანს, ყველაფერი უნდა გააკეთოს, რომ ღმერთს ასიამოვნოს და მარადიული სიცოცხლე მიიღოს, არის ღატაკივით ცხოვრება და თვეში 70 საათის დათმობა სამქადაგებლო საქმეს. ხსნის ფაქტობრივი ფორმულა.
რა თქმა უნდა, ეს ახალი არაფერია. ეს არის ძალიან ძველი პრობლემა სხვისი ცხოვრებისეული მიმდინარეობისთვის პირადი აზრის დაწესების შესახებ. ერთი დის, რომელიც მე კარგად ვიცი, პიონერად დაიწყო ახალგაზრდობაში, რადგან საოლქო კონგრესის პროგრამის სპიკერმა თქვა, რომ პიონერად ყოფნა და არა, საეჭვო იყო არმაგედონის გადარჩენა. ასეც მოიქცა, ჯანმრთელობამ გამოსცადა და შეწყვიტა პიონერული პიონერი და გაუკვირდა, რატომ არ პასუხობდა იეჰოვა მის ლოცვებს ისე, როგორც ამბობდნენ კონგრესის პლატფორმაზე იმ მშვენიერ ინტერვიუებთან, რომლებიც ჩატარდა ნამდვილ ცოცხალ, წარმატებულ პიონერებთან.
შესაძლოა, იეჰოვამ უპასუხა მის ლოცვებს. პასუხი იყო არა. დიახ! პიონერად არა. რა თქმა უნდა, ისეთი რამის შემოთავაზება ისეთი სტატიის წინაშე, როგორიც ახლახანს შევისწავლეთ, საშინელებათა გამოხატვას გამოიწვევს. ამ კონკრეტულ დას აღარასდროს უხელმძღვანელა პიონერად. დღემდე ის 40-ზე მეტ ადამიანს დაეხმარა მონათვლაში. რა ჭირს ამ სურათს? პრობლემა ისაა, რომ ამ ტიპის სტატიები საშუალებას აძლევს ყველას, ვინც "ბევრად უფრო მართალია", სცემეს დასარტყამები, რომ არ გაუსწორდნენ შიშს, თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ სტატიაში მოცემული ყველა საკითხისადმი ენთუზიაზმით მხარდაჭერა არანაირ ორგულობას წარმოადგენს. ეგრეთ წოდებული ერთგული მონის ხელმძღვანელობამდე.
ჩვენ ყველგან უნდა გავამხნევოთ პიონერული და პიონერული სული. თუკი ვინმე ვერ შეძლებს ენთუზიაზმზე ნაკლებ მხარდაჭერას, ან ხელი უნდა ასწიოს და თქვას: ”ეს ყველაფერი კარგია, მაგრამ…”, მას ემუქრება უარყოფითი გავლენის ან უარესი შეფასების საფრთხე.
ამიტომ, მოწინააღმდეგე ბრენდის რისკის ქვეშ ყოფნის პირობებში, საშუალებას მოგვცემს გავაფართოვოთ სასწორი, ოდნავ ან მინიმუმ, მცდელობა.
სტატიის პირველი პუნქტიდან შემდეგი წინასიტყვაობით იწყება: „იეჰოვა, მსურს რომ შენ იყო ჩემი მოძღვარი ჩემი ცხოვრების ყველა ასპექტში. შენი მსახური ვარ. მსურს განსაზღვროთ, როგორ უნდა გავატარო ჩემი დრო, რა უნდა იყოს ჩემი პრიორიტეტები და როგორ უნდა გამოვიყენო ჩემი რესურსი და ნიჭი. ”
კარგი, მოდით შევთანხმდეთ, რომ ეს არსებითად სიმართლეა. ბოლოს და ბოლოს, თუ იეჰოვა გვთხოვს ჩვენი პირმშოს შეწირვას, აბრაამის მსგავსად, ჩვენც ამის სურვილი გვაქვს. ამ განცხადების პრობლემა ისაა, რომ სტატიის განმავლობაში ჩვენ ვთვლით, თუ როგორ სურს იეჰოვას თითოეულმა ჩვენგანმა დროის დახარჯვა, რა პრიორიტეტები უნდა ჰქონდეს თითოეულ ჩვენგანს და როგორ უნდა გამოვიყენოთ ჩვენი რესურსები და ნიჭი. გაითვალისწინეთ, რომ მოვიყვანთ ისეთ მაგალითებს, როგორებიცაა ნოე, მოსე, იერემია და პავლე მოციქული. თითოეულმა ამ კაცმა ზუსტად იცოდა, თუ როგორ სურდა იეჰოვას მას დროის დახარჯვა, პრიორიტეტების განსაზღვრა და რესურსებისა და ნიჭის გამოყენება. Როგორ თუ? რადგან იეჰოვა პირდაპირ ესაუბრებოდა თითოეულ მათგანს. მან პირდაპირ უთხრა მათ, რისი გაკეთება სურდათ. რაც შეეხება დანარჩენ ჩვენგანს, ის გვაძლევს პრინციპებს და მოელით, რომ შევიმუშავოთ, თუ როგორ მიმართავენ მათ პირადად ჩვენთვის.
თუ ამ ეტაპზე აცხელებთ ბრენდინგის უთოს, ნება მიბოძეთ ამის თქმა: პიონერად არ ვთრგუნები. რასაც ვამბობ არის ის, რომ იდეა, რომ ყველამ პიონერად უნდა იმოქმედოს, გარემოება ამის ნებართვით მეჩვენება, რომ შეუსაბამოა ბიბლიის ნათქვამთან. და მაინც რას ნიშნავს „გარემოების ნებართვა“? თუკი ჩვენ გვსურს ვიღოთ დრაკონული, განა ყველას შეეძლება შეცვალოს თავისი ვითარება ისე, რომ პიონერული მსახურების ნება დართოს?
უპირველეს ყოვლისა, ბიბლია საერთოდ არაფერს ამბობს პიონერების შესახებ; არც ბიბლიაში არის რაიმე ისეთი მოსაზრების დასადასტურებლად, რომ ყოველთვიურად ქადაგების საათს უთმობს თვითნებური რაოდენობის საათს - რიცხვი, რომელიც ადამიანებმა დააწესეს და არა ღმერთმა, როგორღაც უზრუნველყოს, რომ ის იეჰოვას პირველ ადგილზე დააყენებს? (ყოველთვიური მოთხოვნა დაიწყო 120 – ით, შემდეგ დაეცა 100 – მდე, შემდეგ 83 – მდე და ბოლოს ახლა 70 – ზე დგას - თავდაპირველი რიცხვის თითქმის ნახევარი.) ჩვენ არ ვდაობთ, რომ პიონერულმა საქმიანობამ ხელი შეუწყო სამქადაგებლო საქმიანობის გაფართოებას დღეს. მას თავისი ადგილი აქვს იეჰოვას მიწიერ ორგანიზაციაში. ჩვენ ბევრი სამსახურის როლი გვაქვს. ზოგი მათგანი განსაზღვრულია ბიბლიაში. უმეტესობა თანამედროვე ადმინისტრაციის მიერ მიღებული გადაწყვეტილებების შედეგია. ამასთან, როგორც ჩანს, შეცდომაში შემყვანი არასწორი გამარტივებაა იმის ვარაუდი, რომ რომელიმე ამ როლის შესრულება, პიონერული ჩათვლით, მიანიშნებს, რომ ღვთისადმი ერთგულებას ვასრულებთ. ანალოგიურად, ამ როლებიდან ცხოვრების სტილის არჩევა არ ნიშნავს ავტომატურად იმას, რომ ჩვენ ვერ ვასრულებთ ღვთისადმი მიძღვნას.
ბიბლია ლაპარაკობს სულსულოვნებაზე. ეს ინდივიდს აჩენს თუ როგორ გამოიჩენს იგი ღვთისადმი ერთგულებას. ზედმეტად ხაზს ვუსვამთ მომსახურების ერთ კონკრეტულ სახეობას? ის ფაქტი, რომ ამ საუბრებისა და სტატიების შემდეგ ამდენი ადამიანი იმედგაცრუებულია, იმაზე მეტყველებს, რომ შესაძლოა ჩვენც ასე ვართ. იეჰოვა მართავს თავის ხალხს სიყვარულით. ის არ ახდენს დანაშაულის მოტივაციას. მას არ სურს ემსახუროს, რადგან ჩვენ თავს დამნაშავედ ვგრძნობთ. მას სურს, რომ ვემსახუროთ, რადგან მას ვუყვარვართ. მას არ სჭირდება ჩვენი მომსახურება, მაგრამ მას სურს ჩვენი სიყვარული.
შეხედეთ რა უნდა უთხრას პავლეს კორინთელთა მიმართ:
(1 კორინთელთა 12: 28-30). . ღმერთმა დაადგინა შესაბამისი კრებაში, პირველ რიგში, მოციქულები; მეორე, წინასწარმეტყველები; მესამე, მასწავლებლები; შემდეგ მძლავრი სამუშაოები; შემდეგ განკურნების საჩუქრები; სასარგებლო სერვისები, მიმართულების უნარი, სხვადასხვა ენები. 29 ყველა არ არის მოციქული? ყველა წინასწარმეტყველი არ არის? ყველა პედაგოგი არ არის? ყველა არ ასრულებს მძლავრ ნაწარმოებს, არა? ყველას არა აქვს განკურნების ნიჭი, არა? ყველა ენაზე არ ლაპარაკობს? ყველა თარჯიმანი არ არის, არა?
ახლა იმის ფაქტორი, რაზეც პეტრემ თქვა:
(1 პეტრე 4:10). . .პროპორციულად, როგორც თითოეულმა მიიღო საჩუქარი, გამოიყენე ემსახურებოდნენ ერთმანეთს, როგორც ღვთის წყალობის მშვენიერი სტიუარდები, რომლებიც სხვადასხვა გზით არის გამოხატული.
თუ ყველა მოციქული არ არის; თუ ყველა წინასწარმეტყველი არ არის; თუ არა ყველა მასწავლებელი; შემდეგ აქედან გამომდინარეობს, რომ ყველა პიონერი არ არის. პავლე არ საუბრობს პირად არჩევანზე. ის არ ამბობს, რომ ყველა მოციქული არ არის, რადგან ზოგიერთს არ აქვს რწმენა ან ვალდებულება, რომ ესაუბრონ. კონტექსტიდან აშკარაა, რომ ის ამბობს, რომ თითოეული ის არის, რაც არის ის, რადგან ღმერთმა მას აჩუქა. ნამდვილი ცოდვა, რასაც პეტრე არგუმენტს ამატებს, არის ის, რომ მან ვერ გამოიყენა თავისი საჩუქარი სხვებისთვის მსახურებისთვის.
მოდით ვნახოთ რა ვთქვით ჩვენი შესწავლის პირველ აბზაცში, გავითვალისწინეთ როგორც პავლეს, ისე პეტრეს სიტყვები. მართალია, იეჰოვა გვეუბნება, თუ როგორ სურს, რომ ჩვენი დრო, ნიჭი და რესურსები გამოვიყენოთ. მან საჩუქრები გვაჩუქა. თანამედროვე დღეს ეს საჩუქრები ინდივიდუალური ნიჭისა და რესურსებისა და შესაძლებლობების სახეს იღებს. მას არ სურს, რომ ჩვენ ყველანი პიონერები ვიყოთ, ვიდრე მას სურდა, რომ პირველი საუკუნის ყველა ქრისტიანი ყოფილიყვნენ მოციქულები, წინასწარმეტყველები და მასწავლებლები. რაც მას სურს, არის ის, რომ მაქსიმალურად გამოვიყენოთ ის საჩუქრები, რომლებიც მან თითოეულ ჩვენგანს მიანიჭა და სამეფოს ინტერესები პირველ რიგში ჩვენს ცხოვრებაში უნდა დააყენოს. ეს რას ნიშნავს, არის ის, რაც თითოეულმა ჩვენგანმა უნდა შეიმუშაოს საკუთარი თავისთვის. (Fear შიშით და კანკალით განაგრძეთ საკუთარი ხსნა) - (ფილიპელთა 2:12)
მართალია, ყველა ჩვენგანი ისეთივე აქტიური უნდა იყოს, როგორც ქადაგების საქმეში. ზოგიერთ ჩვენგანს ქადაგების ნიჭი აქვს. სხვები ამას იმიტომ აკეთებენ, რომ ეს მოთხოვნაა, მაგრამ მათი ნიჭი ან საჩუქრები სხვაგან დევს. პირველ საუკუნეში ყველა პედაგოგი არ იყო, მაგრამ ყველა ასწავლიდა; ყველას არ ჰქონდა სამკურნალო ნიჭი, მაგრამ ყველას ემსახურებოდა გაჭირვებულებს.
ჩვენ არ უნდა ვაგრძნობინოთ ჩვენს ძმებს თავი დამნაშავედ, რადგან ისინი არ ირჩევენ პიონერად მუშაობას. საიდან მოდის ეს? არსებობს ამის საფუძველი ბიბლიაში? როდესაც ბერძნულ წერილებში ღვთის წმინდა სიტყვას კითხულობთ, თავს დამნაშავედ გრძნობთ? სავარაუდოა, რომ საღვთისმეტყველო წერილის წაკითხვის შემდეგ გრძნობთ უფრო მეტს, რომ გააკეთოთ მეტი, მაგრამ ეს იქნება სიყვარულით და არა დანაშაულით გამოწვეული. პავლეს მიერ თავის დროზე დაწერილ ქრისტიანულ კრებებს არაერთ წერილში, სად ვხვდებით შეგონებებს კარდაკარ სამქადაგებლო საქმიანობაში უფრო მეტ საათში გასატარებლად? ის ყველა ძმას აფასებს, რომ იყვნენ მისიონერები, მოციქულები, სრული დროით მახარებლები? ის ნამდვილად მოუწოდებს ქრისტიანებს, ყველაფერი გააკეთონ, მაგრამ სპეციფიკის შემუშავების შესაძლებლობა ინდივიდს რჩება. პავლეს წერილებიდან ირკვევა, რომ პირველი საუკუნის ქრისტიანების მონაკვეთი ნებისმიერი ქალაქის ან ქალაქის მსგავსი იყო, რასაც დღეს ვხედავდით, ზოგი ძალიან გულმოდგინედ ასრულებდა სამქადაგებლო საქმიანობას, ზოგი კი ნაკლებად, მაგრამ სხვა უფრო მეტად ემსახურებოდა გზები. ყველა მათგანი ქრისტეს მმართველობას იმედოვნებდა ზეცაში.
არ შეგვიძლია დავწეროთ ეს სტატიები ისე, რომ დანაშაულის გრძნობა შემცირდეს, მოტივაციის ძალა რომ არ დავკარგოთ, რომ ყოველთვის ვცდილობთ მეტი სამსახურის მიღწევა? ხომ არ შეგვიძლია ხელი შევუწყოთ სასიკეთო საქმეების შესრულებას, ვიდრე დანაშაულის ცოდნას. ეს საშუალება არ ამართლებს იეჰოვას ორგანიზაციაში დასასრულს. სიყვარული უნდა იყოს ჩვენი ერთადერთი მოტივატორი.
სტატიის პირველი პირობა მე -15 პუნქტი იყო: ”თუ თქვენ უახლოვდებით სკოლის დასრულებას, თქვენ შეიძლება აღმოჩნდეთ ჯანმრთელობაში და რამდენიმე პასუხისმგებლობით. სერიოზულად გიფიქრიათ რიგით პიონერთა რიგებში შესვლისთვის? ეჭვგარეშეა, რომ სკოლის მრჩევლები გულწრფელად თვლიან, რომ თქვენი საუკეთესო ინტერესებია უმაღლესი განათლების გატარება და საერო კარიერის დაგეგმვა. მათი ნდობა იმ სოციალური და ფინანსური სისტემაა, რომელსაც მომავალი არ აქვს. მეორეს მხრივ, თეოკრატიული კარიერის შესრულებით, თქვენ ნამდვილად მიაღწევთ ღირსეულად და ხანგრძლივ მიზნებს. Და შენ... Წაიკითხე მეტი "
თქვენსმა გამოქვეყნებამ ბევრი ფიქრი მომცა. ჩემი ერთ-ერთი მთავარი საზრუნავი ის არის, რომ მე ვერ შეძლებ კარდაკარ მოგზაურობას. თუ და როდის ვარ ერთგული იეჰოვასი. ამიტომ, უკვე მაქვს დანაშაულის გრძნობა, ჯერ კიდევ სანამ დავიწყებდი. მე მესმის, რომ ჩვენი პირადი საჩუქრები / ნიჭი უნდა გამოვიყენოთ სხვების დასახმარებლად და ა.შ. მაგრამ თუ თქვენ არ გაქვთ ნიჭი / საჩუქარი, რომელიც აშკარად აშკარად ჩანს, მაშინ მოჰყვება არაადეკვატურობის გრძნობებს. ბევრი ფიქრი და ძიება საჭირო იქნება საკუთარი თავისგან. ასევე, როდესაც სწავლას ვაახლებ, უფრო ვფიქრობ... Წაიკითხე მეტი "
სხვების შესახებ ქადაგების ფიქრი შეიძლება საშიში იყოს. ამასთან, პიონერული ნაწარმოებისგან განსხვავებით, ქადაგება არის პირდაპირი ბიბლიური მითითება იესო ქრისტედან მოწაფეებისთვის. ყველა ამას აკეთებს სხვაგვარად, ჩვენი შეზღუდვებისა და ნიჭების შესაბამისად, მაგრამ ეს არის ერთ-ერთი გზა იმისა, თუ როგორ ვაჩვენოთ ჩვენი სიყვარული იეჰოვასადმი და ჩვენი თანამემამულის მიმართ. იეჰოვასთვის, რადგან ჩვენ ვაძლევთ ჩვენებას ან მოწმეებს კაცთა და ანგელოზთა (და დემონების) წინაშე, რომ იეჰოვა მართალია ყველაფერში, რასაც აკეთებს და ერთადერთი, რომელსაც თაყვანს სცემენ და ემორჩილებიან. ჩვენი თანამემამულისთვის, რადგან ჩვენი გზავნილი სიცოცხლის მომტანია და იმიტომ... Წაიკითხე მეტი "