គូរបន្ទាត់

មានអ្វីមួយបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំកាលពីពេលថ្មីៗនេះដែលមកពីការពិភាក្សាជាមួយមនុស្សជាច្រើនកំពុងកើតឡើងច្រើនលើសពីអ្វីដែលខ្ញុំគិតទៅទៀត។ វាបានចាប់ផ្តើមនៅពេលខ្លះហើយបាននិងកំពុងរីកចម្រើនបន្តិចម្តង ៗ - ការចាប់អារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំងឡើងជាមួយនឹងការស្មានដែលគ្មានមូលដ្ឋានត្រូវបានកន្លងផុតទៅជាសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ក្នុងករណីរបស់ខ្ញុំវាបានឈានដល់ចំនុចកំពូលហើយហើយខ្ញុំហ៊ាននិយាយដូចគ្នាដែលកំពុងកើតឡើងចំពោះអ្នកដទៃកាន់តែខ្លាំងឡើង។
ការចងចាំដំបូងរបស់ខ្ញុំអំពីវាត្រឡប់ទៅប្រាំបីឆ្នាំទៅនឹងសំណួរមួយស្តីពីការត្រួតពិនិត្យសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យខែមេសាខែមេសាឆ្នាំ ២០២០ ៈ

ក្នុងរឿងទំនាយរបស់លោកុប្បត្ដិជំពូក ២៤ តើអ្នកណា is រូបភាពដោយ (ក) អ័ប្រាហាំ (ខ) អ៊ីសាក (គ) អ្នកបំរើរបស់អាប្រាហាំឈ្មោះអេលាស៊ើរ (ឃ) អូដ្ឋ ១០ នាក់និង (ង) រេបិកា?

ចំលើយសម្រាប់ (ឃ) គឺមកពីពាក្យ ប៉មយាម នៃ 1989៖

វណ្ណៈកូនក្រមុំមានតម្លៃខ្ពស់ចំពោះអ្វីដែលត្រូវបានបង្ហាញដោយសត្វអូដ្ឋទាំង ១០ ។ លេខដប់ត្រូវបានប្រើនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពឥតខ្ចោះឬភាពពេញលេញដែលទាក់ទងនឹងអ្វីៗនៅលើផែនដី។ អូដ្ឋទាំង ១០ ប្រហែល បើប្រៀបធៀបនឹងព្រះបន្ទូលពេញលេញនិងល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះដែលតាមរយៈនោះថ្នាក់កូនក្រមុំទទួលបានអាហារខាងវិញ្ញាណនិងអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ។ (w89 7 / 1 ទំ។ 27 par ។ 17)

ចូរកត់សម្គាល់ថាតើ "អាចជា" យ៉ាងដូចម្តេចនៅឆ្នាំ ១៩៨៩ ក្លាយជា "គឺ" នៅឆ្នាំ ២០០៤។ តើការរំពឹងទុកយ៉ាងដូចម្តេចទៅនឹងគោលលទ្ធិ។ ហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើបែបនេះ? តើការបង្រៀននេះមានប្រយោជន៍អ្វី? ប្រហែលជាយើងត្រូវបានលួងលោមដោយការពិតមានសត្វអូដ្ឋ ១០ ។ យើងហាក់ដូចជាមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះនិមិត្តសញ្ញានៃលេខ។
ខ្ញុំសូមលើកឧទាហរណ៍មួយទៀតមុនពេលខ្ញុំដល់ចំនុច៖

“ ពេលសាំសុនបានទៅដល់ចំការទំពាំងបាយជូររបស់ធីមណាហេតុអ្វីមើល! (Judg ។ 14: 5) នៅក្នុងនិមិត្តរូបព្រះគម្ពីរសត្វតោត្រូវបានប្រើដើម្បីតំណាងយុត្តិធម៍និងភាពក្លាហាន។ (អេស។ អេស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស៊ី។ អេស។ ស៊ី។ អិម។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ស។ ។ (w1 10 / 4 ទំ។ 6 par ។ 7)

សត្វតោសាំសុនតំណាងឱ្យប្រូតេស្តង់និយម? មើលទៅគួរអោយចង់សើចណាស់មែនទេ? ជីវិតទាំងមូលរបស់សាំសុនហាក់ដូចជាល្ខោនព្យាករណ៍ដ៏វែងមួយ។ ប៉ុន្ដែបើដូច្នោះមែនតើនេះមិនមែនមានន័យថាព្រះយេហូវ៉ាទទួលខុសត្រូវចំពោះបញ្ហាទាំងអស់ដែលកើតឡើងចំពោះគាត់ទេឬ? យ៉ាងណាមិញគាត់ត្រូវការរស់នៅតាមការបំពេញធម្មតាដើម្បីយើងអាចទទួលបានជោគជ័យពីទំនាយ។ ដូចគ្នានេះផងដែរយើងគួរកត់សំគាល់ថាការបង្រៀនពិសេសនេះមិនដែលត្រូវបានគេត្រូវការនោះទេដូច្នេះវានៅតែជាជំហរផ្លូវការរបស់យើងលើសារៈសំខាន់នៃព្យាករណ៍នៃជីវិតរបស់សាំសុន។
ទាំងនេះគឺជាឧទាហរណ៍ពីរក្នុងចំណោមឧទាហរណ៍ជាច្រើននៃការស្មានគ្មានមូលដ្ឋានដែលត្រូវបានដាក់ចេញជាជំនឿផ្លូវការរបស់យើង។ វាជាការពិតដែលមានកំណត់ហេតុព្រះគម្ពីរដែលមានលក្ខណៈជាទំនាយក្នុងធម្មជាតិ។ យើងដឹងរឿងនេះពីព្រោះព្រះគម្ពីរប្រាប់យ៉ាងដូច្នេះ។ អ្វីដែលយើងកំពុងនិយាយនៅទីនេះគឺការបកស្រាយទំនាយដែលគ្មានមូលដ្ឋាននៅក្នុងបទគម្ពីរទេ។ សារៈសំខាន់នៃទំនាយដែលយើងប្រើចំពោះកំណត់ហេតុទាំងនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងទាំងស្រុង។ ទោះយ៉ាងណាយើងត្រូវបានប្រាប់ថាយើងត្រូវតែជឿរឿងទាំងនេះប្រសិនបើយើងស្មោះត្រង់នឹង“ បណ្តាញដែលព្រះបានតែងតាំង” ។
មរមនជឿថាព្រះរស់នៅលើឬក្បែរភពមួយ (ឬផ្កាយ) ហៅថាកូលប។ ពួកគេជឿថាពួកគេម្នាក់ៗពេលស្លាប់ក្លាយជាបុគ្គលវិញ្ញាណដែលទទួលខុសត្រូវលើភពផែនដីរបស់គាត់។ អ្នកកាន់សាសនាកាតូលិកជឿថាមនុស្សអាក្រក់ដុតគ្រប់ពេលនៅកន្លែងភ្លើងអស់កល្បជានិច្ច។ ពួកគេជឿថាប្រសិនបើពួកគេសារភាពអំពើបាបរបស់ពួកគេចំពោះបុរសម្នាក់គាត់មានអំណាចអភ័យទោសឱ្យពួកគេ។ ទាំងអស់នេះនិងអ្វីជាច្រើនទៀតគឺជាការរំពឹងទុកដែលគ្មានមូលដ្ឋានដោយអ្នកដឹកនាំសាសនារបស់ពួកគេដើម្បីបំភាន់ហ្វូងចៀម។
ប៉ុន្តែយើងមានព្រះគ្រីស្ទហើយយើងមានព្រះបន្ទូលដែលព្រះបាន បណ្ដាលឲ្យ តែង។ ការពិតបានធ្វើអោយយើងរួចផុតពីការបង្រៀនដ៏ល្ងង់ខ្លៅបែបនេះ។ យើងលែងធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់មនុស្សដូចជាពួកគេជាគោលលទ្ធិពីព្រះ។ (ម។ ១៥: ៩)
គ្មានអ្នកណាម្នាក់គួរព្យាយាមដកហូតពីយើងហើយយើងក៏មិនគួរបោះបង់សេរីភាពនោះដែរ។
ខ្ញុំមិនមានបញ្ហាជាមួយនឹងការរំពឹងទុកដរាបណាវាពឹងផ្អែកលើអ្វីមួយ។ ប្រភេទនៃការរំពឹងទុកនោះគឺមានន័យដូចនឹងពាក្យ“ ទ្រឹស្តី” ។ នៅក្នុងវិទ្យាសាស្រ្តអ្នកត្រួសត្រាយមួយគឺជាវិធីមួយនៃការព្យាយាមពន្យល់ពីការពិតមួយចំនួន។ យុគសម័យបុរាណបានសង្កេតមើលផ្កាយដែលវិលជុំវិញផែនដីហើយដូច្នេះបានបង្កើតទ្រឹស្តីថាទាំងនេះគឺជាប្រហោងនៅក្នុងលំហដ៏ធំមួយដែលកំពុងវិលជុំវិញភពផែនដី។ វាត្រូវបានរក្សាទុកអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយរហូតដល់បាតុភូតដែលអាចសង្កេតឃើញផ្សេងទៀតផ្ទុយនឹងទ្រឹស្តីហើយដូច្នេះវាត្រូវបានគេបោះបង់ចោល។
យើងបានធ្វើដូចគ្នានេះដែរជាមួយនឹងការបកស្រាយបទគម្ពីររបស់យើង។ នៅពេលអង្គហេតុដែលអាចអង្កេតបានបង្ហាញការបកស្រាយឬទ្រឹស្តីឬការស្មាន (ប្រសិនបើអ្នកចង់) មិនពិតយើងបានបោះបង់វាចោលដើម្បីទទួលបានការពេញចិត្តថ្មី។ ការសិក្សាកាលពីសប្តាហ៍មុនជាមួយនឹងការយល់ដឹងកែលម្អរបស់យើងអំពីជើងដែកនិងដីឥដ្ឋគឺជាឧទាហរណ៍ដ៏ល្អមួយ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្វីដែលយើងមាននៅក្នុងឧទាហរណ៍ទាំងពីរនៅពេលចាប់ផ្តើមប្រកាសនេះគឺជាអ្វីផ្សេងទៀត។ ការរំពឹងទុកមែនប៉ុន្តែមិនមែនទ្រឹស្តីទេ។ មានឈ្មោះសម្រាប់ការរំពឹងទុកដែលមិនផ្អែកលើភស្តុតាងណាមួយដែលមិនត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយអង្គហេតុណាមួយទេ: ទេវកថា។
នៅពេលដែលយើងបង្កើតរបស់របរហើយបន្ទាប់មកបញ្ជូនវាទៅជាចំណេះដឹងពីព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតជាចំណេះដឹងដែលយើងត្រូវតែទទួលយកដោយគ្មានការភ័យខ្លាចចំពោះការភ័យខ្លាចថាយើងអាចនឹងសាកល្បងព្រះរបស់យើងយើងកំពុងតែបោះជំហានលើទឹកកកស្តើងណាស់។
ប៉ូលបានព្រមានធីម៉ូថេ។

ធីម៉ូថេអើយចូរប្រយ័ត្ននឹងអ្វីដែលបានទុកចិត្តនឹងអ្នកដោយងាកចេញពីសុន្ទរកថាទទេដែលបំពានអ្វីដែលបរិសុទ្ធនិងពីការផ្ទុយនៃការមិនពិតដែលគេហៅថា«ចំណេះដឹង»។ ²¹ ចំពោះការបង្ហាញចំណេះដឹងបែបនេះអ្នកខ្លះបានវង្វេងចេញពីជំនឿ…។ ។ (ធីម៉ូថេទី ១ ៦:២០, ២១)

គម្លាតណាមួយពីជំនឿចាប់ផ្តើមដោយជំហានតូចមួយ។ យើងអាចដើរលើផ្លូវពិតបានយ៉ាងងាយប្រសិនបើយើងមិនដើរច្រើនពេកទេក្នុងផ្លូវខុស។ ក្នុងនាមជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះវាពិតជាជៀសមិនរួចទេដែលយើងដើរខុសកន្លែងនៅទីនោះ។ ទោះយ៉ាងណាការដាស់តឿនរបស់ប៉ុលទៅកាន់ធីម៉ូថេគឺត្រូវប្រយ័ត្ននឹងរឿងបែបនេះ។ ដើម្បីការពារខ្លួនពី«ចំណេះវិជ្ជាដែលមិនពិត»។
ដូច្នេះតើមួយគូរបន្ទាត់នៅឯណា? វាខុសគ្នាសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗហើយដូច្នេះវាគួរតែមានសម្រាប់យើងម្នាក់ៗឈរនៅមុខព្រះរបស់យើងម្នាក់ៗនៅថ្ងៃជំនុំជម្រះ។ ក្នុងនាមជាគោលការណ៍ណែនាំចូរយើងព្យាយាមបែងចែករវាងទ្រឹស្តីសំឡេងនិងទេវកថាដែលគ្មានមូលដ្ឋាន។ រវាងការប្រឹងប្រែងដោយស្មោះត្រង់ដើម្បីពន្យល់បទគម្ពីរដោយផ្អែកលើអង្គហេតុដែលមានទាំងអស់និងការបង្រៀនដែលមិនអើពើនឹងភស្តុតាងនិងដាក់គំនិតរបស់មនុស្ស។
ទង់ក្រហមគួរតែឡើងគ្រប់ពេលដែលការបង្រៀនមានលក្ខណៈជឿនលឿនហើយត្រូវបានគេប្រាប់ថាយើងត្រូវតែជឿថាវាជាការសង្ស័យឬប្រឈមនឹងការសងសឹកដ៏ទេវភាព។
សេចក្តីពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្អែកលើសេចក្តីស្រឡាញ់និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ វាមិនធ្វើទុក្ខទោសដោយការគំរាមកំហែងទេ។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។