ការប្រកាសនេះបានចាប់ផ្តើមជាការឆ្លើយតបឆ្លើយតបទៅនឹងការបញ្ចេញមតិរបស់អាប៉ូឡុសនៅលើប្រកាសមុន“ គូរបន្ទាត់” ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយដូចជាករណីដូចគ្នានឹងខ្សែវីដេអូនៃហេតុផលនាំឱ្យមានការសន្និដ្ឋានថ្មីនិងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយចំនួនដែលវាលេចឡើងត្រូវបានចែកចាយកាន់តែប្រសើរតាមរយៈប្រកាសផ្សេងទៀត។ វាបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងការស្រាវជ្រាវបន្ថែមបន្តិចបន្តួចដើម្បីព្យាយាមកំណត់ការយល់ដឹងពីមុនរបស់យើងទាក់ទងនឹងម្រាមជើងទាំង ១០៖
w59 5/15 p. 313 ដោយ។ 36 ជាផ្នែកមួយ 14—“ របស់អ្នក នឹង Be ធ្វើ on ផែនដី”
លេខ ១០ ជាលេខក្នុងគម្ពីរដែលជានិមិត្តរូបនៃភាពពេញលេញនៅលើផែនដីម្រាមជើងទាំង ១០ បង្ហាញពីអំណាចនិងរដ្ឋាភិបាលដែលរួមរស់ជាមួយគ្នា។
w78 6/15 p. 13 មនុសស រដ្ឋាភិបាល កំទេច by របស់ព្រះ ព្រះរាជាណាចក្រ
វាមិនមានអត្ថន័យជាទំនាយចំពោះម្រាមជើងដែលមានម្រាមជើងទាំង ១០ នោះទេ។ នេះគឺជាលក្ខណៈពិសេសរបស់មនុស្សដូចរូបភាពមានដៃពីរជើងពីរជាដើម។
w85 7/1 p. 31 សំណួរ ពី អ្នកអាន
ទស្សនៈផ្សេងៗគ្នាត្រូវបានបង្ហាញអំពី«ម្រាមជើងទាំង ១០ »។ ប៉ុន្ដែដោយសារព្រះគម្ពីរច្រើនតែប្រើពាក្យ«ដប់»ក្នុងន័យបញ្ជាក់អំពីភាពពេញលេញនៃអ្វីៗនៅលើផែនដី«ម្រាមជើងទាំង ១០ »ហាក់ដូចជាតំណាងឡូជីខលតំណាងប្រព័ន្ធទាំងមូលនៃការគ្រប់គ្រងពិភពលោក។ នៃថ្ងៃ។
w12 6/15 p. ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញអ្វីដែលត្រូវកើតឡើងឆាប់ៗនេះ
តើចំនួនម្រាមជើងនៃរូបភាពមានអត្ថន័យពិសេសទេ? …ចំនួននេះហាក់ដូចជាមិនមានអ្វីសំខាន់ជាងការពិតដែលថារូបភាពនោះមានដៃដៃនិងជើងច្រើននោះទេ។
ដូចដែលអ្នកបានឃើញពីអ្វីដែលបានរៀបរាប់មុនឆ្នាំ ១៩៧៨ ម្រាមជើងទាំង ១០ ជានិមិត្តរូបនៃភាពពេញលេញ។ បន្ទាប់ពីឆ្នាំ ១៩៧៨ និងមុនឆ្នាំ ១៩៨៥ លេខ ១០ ក្នុងឧទាហរណ៍នេះមិនត្រូវបានគេផ្តល់ឱ្យទាល់តែសោះ។ នៅឆ្នាំ ១៩៨៥ យើងបានវិលត្រឡប់ទៅរកការយល់ដឹងពីអតីតកាលរបស់យើងហើយជាថ្មីម្តងទៀតសន្មតថាម្រាមជើងទាំង ១០ គឺជានិមិត្តរូបនៃភាពពេញលេញ។ ហើយឥឡូវនេះនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២ យើងបានត្រលប់ទៅរកគំនិតដែលបានធ្វើឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៧៨ ថាចំនួនម្រាមជើងពុំមានសារៈសំខាន់ពិសេសនោះទេ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាអ្វីដែលយើងជឿនៅក្នុងទសវត្សមុនឆ្នាំ ១៩៥៩ ប៉ុន្តែអ្វីដែលអាចនិយាយបានច្បាស់គឺថាយើងបានផ្លាស់ប្តូរជំហររបស់យើងលើការបកស្រាយនេះយ៉ាងហោចណាស់បីដងរួចទៅហើយ។ នេះមិនមែនជាឧទាហរណ៍ដែលគួរអោយធុញទ្រាន់បំផុតនោះទេ។ កំណត់ហេតុអំពីរឿងនោះទៅដល់ការយល់ដឹងរបស់យើងថាតើអ្នកក្រុងសូដុមនិងកូម៉ូរ៉ានឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញឬអត់ដោយមានផ្ទាំងក្រដាសចំនួន ៨ ។
នៅពេលណាដែលយើងត្រូវពន្យល់ខ្លួនយើងទាក់ទងនឹងការផ្លាស់ប្តូរជំហររបស់យើងលើការបកស្រាយទំនាយខ្លះយើងដកស្រង់សុភាសិត 8: 18, 19 ដែលអាន, "ប៉ុន្តែមាគ៌ារបស់មនុស្សសុចរិតប្រៀបដូចជាពន្លឺដែលកំពុងរះកាន់តែខ្លាំងហើយស្រាលជាងមុនរហូតដល់ថ្ងៃត្រូវបានបង្កើតឡើងយ៉ាងរឹងមាំ។ 19 ផ្លូវរបស់មនុស្សអាក្រក់ប្រៀបបាននឹងភាពអាប់អោន។ ពួកគេមិនដឹងថាពួកគេកំពុងជំពប់ដួលនោះទេ។
នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នូវពន្លឺដែលកំពុងជឿនលឿន។ តើការបង្វែរនិងផ្លេកបន្ទោររបស់យើងលើប្រធានបទមួយអាចត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាការបំភ្លឺបន្តិចម្តង ៗ យ៉ាងដូចម្តេច? វានឹងកាន់តែសមស្របក្នុងការដាក់ឈ្មោះថាវាជាការបិទនិងបើកពន្លឺ។
តើមានអ្វីកើតឡើង? តើសុភាសិត ៤:១៨, ១៩ ជាពាក្យមិនពិតឬ? មិនដែលកើតឡើងទេ! សូមអោយព្រះជាម្ចាស់បានសំរេចតាមពិតទោះបីមនុស្សគ្រប់រូបត្រូវគេកុហកថាជាមនុស្សកុហកក៏ដោយ។ ។ ។ (រ៉ូម ៣: ៤) ដូច្នេះយើងនៅសល់ជំរើសតែមួយគត់គឺយើងត្រូវសន្និដ្ឋានថាយើងកំពុងអនុវត្តខុសសុភាសិត ៤:១៨, ១៩ សំណួរទីមួយរបស់យើងគួរតែថាតើពន្លឺនេះបំភ្លឺអ្វី? ពិចារណាបរិបទ។ បទគម្ពីរសំដៅលើមនុស្សអាក្រក់ក៏ដូចជាមនុស្សសុចរិតផងដែរ។ តើវាសំដៅទៅលើការបរាជ័យរបស់មនុស្សអាក្រក់ក្នុងការបកស្រាយទំនាយព្រះគម្ពីរយ៉ាងត្រឹមត្រូវទេ? នោះមិនទំនងទេ។ តាមពិតគ្មានអ្វីក្នុងបទគម្ពីរនេះគឺសំដៅទៅលើសមត្ថភាពរបស់មនុស្សសុចរិតឬមនុស្សអាក្រក់ក្នុងការបកស្រាយទំនាយ។
សម្គាល់ឃើញថាវានិយាយអំពីក ផ្លូវ មនុស្សសុចរិតគឺនៅលើ។ បន្ទាប់មកវាសំដៅទៅលើឯកសារ វិធី របស់មនុស្សអាក្រក់។ ពាក្យទាំងពីរនេះបង្ហាញពីដំណើរនៃការប្រព្រឹត្ដឬដំណើរពីចំណុចចាប់ផ្តើមដល់ចំណុចបញ្ចប់។ មនុស្សម្នាក់ត្រូវការពន្លឺដើម្បីបំភ្លឺផ្លូវឬផ្លូវ។
(ទំនុកដំកើង 119: 105) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំហើយជាពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវរបស់ទូលបង្គំ។
ក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី ១ បានត្រូវហៅថា«ផ្លូវ»។ ផ្លូវឬផ្លូវរបស់យើងនិយាយពីផ្លូវនៃជីវិតមិនមែនការយល់ដឹងអំពីការព្យាករណ៍ទេ។ មនុស្សអាក្រក់ក៏អាចយល់ពីពាក្យទំនាយមួយយ៉ាងត្រឹមត្រូវដែរតែផ្លូវរបស់គេគឺគ្មានការណែនាំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទេ។ ពួកគេស្ថិតនៅក្នុងភាពងងឹតហើយដូច្នេះការប្រព្រឹត្ដរបស់ពួកគេសម្គាល់ពួកគេជាមនុស្សអាក្រក់មិនមែនការយល់ដឹងរបស់ពួកគេអំពីការព្យាករណ៍ឬកង្វះវាទេ។ ឥឡូវនេះយើងកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងគ្រាចុងក្រោយហើយភាពខុសគ្នាគឺច្បាស់រវាងអ្នកដែលបានបំរើព្រះជាម្ចាស់និងអ្នកដែលមិនទាន់មាន។ (ម៉ាឡាគី ៣:១៨) យើងជាកូនចៅនៃពន្លឺមិនមែននៃភាពងងឹតទេ។
យើងបានធ្វើកំហុសបទគម្ពីរជាច្រើននៅពេលដែលព្យាយាមបកស្រាយទំនាយដែលការសិក្សាអំពីកំហុសទាំងនេះអាចធ្វើឱ្យយើងខកចិត្ត។
“ ការបកស្រាយមិនមែនជារបស់ព្រះទេឬអី?” (លោកុប្បត្តិ ៤០: ៨) យើងហាក់ដូចជាមិនដែលបានទទួលយកទាំងស្រុងនូវសេចក្តីបង្គាប់នោះទេដោយជឿថាយើងត្រូវបានលើកលែងពីវា។ ឥរិយាបថនេះបាននាំឱ្យមានភាពអាម៉ាស់គួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយចំនួនប៉ុន្តែយើងបន្តចូលរួមក្នុងលំហាត់នេះ។
ម៉្យាងវិញទៀតព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានបំភ្លឺផ្លូវរបស់យើងដើម្បីឱ្យយើងលេចធ្លោនៅក្នុងពិភពលោកដែលឆ្កួត។ ពន្លឺនោះបន្ដមានពន្លឺកាន់តែខ្លាំងឡើង ៗ ហើយមនុស្សជាច្រើនកំពុងតែមករកវាដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិនិងព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះអង្គដែលបានចាក់ប្រេងតាំង។
ខ្ញុំយល់ឃើញថាការផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើរឿងនោះធ្វើឱ្យខ្ញុំឆ្លងកាត់គ្រាទាំងនោះនៅពេលដែលខ្ញុំអស់សង្ឃឹមចំពោះការប្រថុយខុសប្រក្រតីរបស់យើង។
