តើអ្នកណាជាទាសករពី 1919?

អ្នកអត្ថាធិប្បាយម្នាក់របស់យើងបាននាំរឿងក្ដីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មកចាប់អារម្មណ៍។ វាពាក់ព័ន្ធនឹងក ករណីបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះ បានប្រឆាំងនឹងបងប្រុសរ៉ូធើហ្វឺតនិងសមាគមប៉មយាមប៉មយាមនៅឆ្នាំ ១៩៤០ ដោយអូលីនមូយឡេដែលជាអតីតបេតអែលនិងជាអ្នកប្រឹក្សាខាងច្បាប់ដល់សមាគម។ ដោយមិនកាន់ជើងភាគីអង្គហេតុសំខាន់ៗគឺទាំងនេះ៖

១) បងប្រុសម៉ូយបានសរសេរលិខិតចំហរទៅកាន់សហគមន៍បេតអែលដែលគាត់បានប្រកាសលាឈប់ពីបេតអែលដោយហេតុផលរបស់គាត់មានការរិះគន់ផ្សេងៗពីការប្រព្រឹត្ដរបស់បងប្រុសរ៉ូតហ្វតជាពិសេសនិងសមាជិកបេតអែលទូទៅ។ (គាត់មិនបានវាយប្រហារឬបដិសេធរាល់ជំនឿរបស់យើងទេហើយលិខិតរបស់គាត់បញ្ជាក់ថាគាត់នៅតែចាត់ទុកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាមនុស្សដែលព្រះបានជ្រើសរើស) ។

២) បងប្រុសរ៉ូធើហ្វឺតនិងក្រុមប្រឹក្សាភិបាលបានសំរេចចិត្តមិនទទួលយកការលាលែងនេះទេផ្ទុយទៅវិញគាត់នឹងបណ្តេញបងប្រុស Moyle អោយនៅនឹងកន្លែងដោយបដិសេធមិនទទួលយកសេចក្តីសំរេចរបស់សមាជិកបេតអែលទាំងមូល។ គាត់ត្រូវបានគេដាក់ស្លាកថាជាខ្ញុំបម្រើអាក្រក់និងយូដាស។

៣) បងប្រុសម៉ូយបានត្រឡប់ទៅធ្វើទស្សនកិច្ចផ្ទាល់ខ្លួនហើយបន្ដចូលរួមជាមួយក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិក។

៤) បងប្រុសរ៉ូធើហ្វឺតបន្ទាប់មកបានប្រើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមជាច្រើនលើកជាច្រើនដងទាំងអត្ថបទនិងសេចក្ដីជូនដំណឹងឬសេចក្ដីជូនដំណឹងក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែទៀតដើម្បីប្រកាសប្រឆាំងនឹងបងប្រុសម៉ូយមុនដែលសហគមន៍អ្នកអាននិងអ្នកអានទូទាំងពិភពលោកដឹង។ (ចលនា៖ ២២០,០០០)

៥) សកម្មភាពរបស់បងប្រុសរ៉ូធើហ្វឺតបានផ្តល់មូលដ្ឋានគ្រឹះដល់មូយលែសក្នុងការចាប់ផ្តើមបណ្តេញឈុតរបស់គាត់។

៦) បងប្រុសរ៉ូធើហ្វឺតបានស្លាប់មុនពេលដែលបណ្តឹងចុងក្រោយត្រូវឡើងតុលាការហើយត្រូវបានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ ១៩៤៣។ មានបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍ចំនួន ២ ។ នៅក្នុងសាលក្រមទាំងបីសមាគមឃ្លាំមើលប៉មយាមត្រូវបានរកឃើញថាមានកំហុសហើយត្រូវបានបញ្ជាឱ្យសងការខូចខាតដែលជាយថាហេតុ។

មុនពេលបន្តការនិយាយខ្លី

ការប្រើកំណត់ហេតុរបស់តុលាការវាងាយស្រួលវាយប្រហារបុគ្គលិកលក្ខណៈប៉ុន្តែវាមិនមែនជាគោលបំណងនៃវេទិកានេះទេហើយវាជារឿងអយុត្តិធម៌ណាស់ក្នុងការសាកសួរពីហេតុផលរបស់បុគ្គលដែលបានស្លាប់ជាយូរមកហើយដែលមិនអាចការពារខ្លួនបាន។ មានបុគ្គលក្នុងលោកនេះដែលព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលយើងឱ្យចាកចេញពីអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយសារអ្វីដែលពួកគេអះអាងថាជាសកម្មភាពអាក្រក់និងបំណងប្រាថ្នារបស់សមាជិកសំខាន់ៗនៃអ្នកដឹកនាំ។ បុគ្គលទាំងនេះភ្លេចប្រវត្តិរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតរាស្ដ្រដំបូងរបស់លោកនៅក្រោមម៉ូសេ។ នៅទីបំផុតពួកគេបានទាមទារនិងមានស្ដេចជាមនុស្សគ្រប់គ្រងលើពួកគេ។ អ្នកទីមួយ (សូល) បានចាប់ផ្តើមល្អប៉ុន្តែបានប្រព្រឹត្តអាក្រក់។ អ្នកទី ២ ដាវីឌល្អប៉ុន្តែបានប្រព្រឹត្ដលោភលន់ខ្លះហើយទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់ប្រជាជនរបស់គាត់ ៧ ម៉ឺននាក់។ ដូច្នេះជារួមល្អប៉ុន្តែជាមួយគ្រាអាក្រក់មួយចំនួន។ ទីបីគឺជាស្តេចដ៏អស្ចារ្យប៉ុន្តែបានបញ្ចប់ដោយការបោះបង់ចោលព្រះ។ មានស្តេចល្អនិងស្តេចអាក្រក់និងស្តេចអាក្រក់ប៉ុន្តែតាមរយៈនោះទាំងអស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនៅតែជាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាហើយមិនមានការរៀបចំសម្រាប់ការចេញទៅឯប្រជាជាតិផ្សេងទៀតក្នុងការស្វែងរកអ្វីដែលប្រសើរជាងនេះទេពីព្រោះគ្មានអ្វីប្រសើរជាងនេះទេ។
បន្ទាប់មកព្រះគ្រីស្ទបានយាងមក។ ពួកសាវកបានធ្វើអ្វីៗជាមួយគ្នាបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ប៉ុន្តែនៅសតវត្សរ៍ទី ២ ឆ្កែចចកដែលជិះជាន់បានចូលមកហើយចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្ដយ៉ាងឃោរឃៅដល់ហ្វូងចៀម។ ការបៀតបៀននិងគម្លាតពីសេចក្ដីពិតបានបន្ដអស់រាប់រយឆ្នាំហើយប៉ុន្ដែតាំងពីពេលនោះមកក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិកនៅតែជារាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដូចជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរសូម្បីតែពេលដែលនាងក្បត់ជំនឿក៏ដោយ។
ដូច្នេះឥឡូវនេះយើងមកដល់សតវត្សទី ២០ ហើយ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះយើងរំពឹងថាមានអ្វីប្លែក។ ហេតុអ្វី? ដោយសារតែយើងត្រូវបានគេប្រាប់ថាព្រះយេស៊ូវបានមកព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់នៅឆ្នាំ ១៩១៨ ហើយបានវិនិច្ឆ័យចៀមនិងដេញខ្ញុំបំរើអាក្រក់នោះហើយបានតែងតាំងខ្ញុំបម្រើល្អនិងស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាលើពួកសត្រូវទាំងអស់របស់គាត់។ អា! ប៉ុន្តែយើងមិនជឿទៀតទេតើមែនទេ? ថ្មីៗនេះយើងបានដឹងថាការតែងតាំងទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់របស់គាត់បានកើតឡើងនៅពេលគាត់ត្រឡប់មកវិញនៅហាម៉ាគេដូន។ នេះមានភាពគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍និងមិននឹកស្មានដល់។ ការតែងតាំងទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់របស់គាត់គឺជាលទ្ធផលនៃការវិនិច្ឆ័យរបស់គាត់ចំពោះទាសករ។ ប៉ុន្តែការវិនិច្ឆ័យនោះកើតឡើងចំពោះទឹកប្រៃទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយ។ ម្នាក់ត្រូវបានគេវិនិច្ឆ័យស្មោះត្រង់ហើយតែងតាំងលើទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់ហើយម្នាក់ទៀតត្រូវបានគេចាត់ទុកថាអាក្រក់ហើយត្រូវបានគេបណ្តេញចេញ។
ដូច្នេះខ្ញុំបម្រើអាក្រក់មិនត្រូវបានបណ្តេញចេញនៅក្នុង 1918 ទេពីព្រោះការវិនិច្ឆ័យមិនបានកើតឡើងនៅពេលនោះទេ។ ខ្ញុំបម្រើអាក្រក់នឹងត្រូវគេស្គាល់នៅពេលដែលម្ចាស់វិលត្រឡប់មកវិញ។ ហេតុដូច្នេះហើយខ្ញុំបម្រើអាក្រក់នៅតែត្រូវស្ថិតនៅក្នុងចំណោមយើង។
តើអ្នកណាជាខ្ញុំបម្រើអាក្រក់? តើគាត់នឹងបង្ហាញខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេច? អ្នកណាដឹង។ ក្នុងពេលនេះតើយើងម្នាក់ៗជាអ្វី? តើយើងនឹងអនុញ្ញាតឱ្យមានបុគ្គលិកលក្ខណៈដែលគួរស្អប់ខ្ពើមហើយប្រហែលជាសូម្បីតែភាពអយុត្តិធម៌ស្របច្បាប់ដែលនាំឱ្យយើងចាកចេញពីរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរឬទេ? ហើយទៅណា ?? ចំពោះសាសនាផ្សេងទៀត? សាសនាដែលធ្វើសង្គ្រាមដោយបើកចំហ? តើនរណានឹងស្លាប់ជំនួសជំនឿរបស់ពួកគេ? ខ្ញុំមិនគិតដូច្នេះទេ! ទេយើងនឹងរង់ចាំដោយអត់ធ្មត់ដើម្បីឱ្យម្ចាស់ត្រឡប់មកវិញនិងវិនិច្ឆ័យមនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សអាក្រក់? ខណៈពេលដែលយើងកំពុងធ្វើដូច្នេះសូមប្រើពេលវេលាដើម្បីធ្វើការនិងទទួលបានការពេញចិត្តពីលោកម្ចាស់។
ដល់ទីបញ្ចប់ការយល់ដឹងកាន់តែប្រសើរអំពីប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់យើងនិងអ្វីដែលធ្វើឱ្យយើងទៅកន្លែងដែលយើងមិនឈឺចាប់។ យ៉ាងណាមិញចំណេះដឹងត្រឹមត្រូវនាំទៅរកជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។

អត្ថប្រយោជន៍ដែលមិនបានរំពឹងទុក

រឿងមួយដែលត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីការអានពាក្យបណ្តាំរបស់តុលាការគឺថាប្រសិនបើរ៉ូធើហ្វឺតព្រមទទួលយកការលាលែងរបស់លោកមូយឡៃហើយទុកវានៅពេលនោះវាមិនមានហេតុផលណាមួយសម្រាប់បណ្តឹងបរិហារកេរ្តិ៍។ មិនថាម៉ាយលបានរក្សានូវគោលបំណងរបស់គាត់ហើយបន្ដធ្វើជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាថែមទាំងបានផ្ដល់នូវសេវាកម្មស្របច្បាប់ដល់ភាតរភាពដូចគាត់បានចែងក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ឬថាតើគាត់នឹងក្បត់ជំនឿជាអ្វីដែលយើងមិនធ្លាប់ដឹង។
តាមរយៈការផ្តល់ឱ្យម៉ូយនូវមូលហេតុដែលនាំឱ្យមានបណ្តឹងនោះរូធើហ្វតបានលាតត្រដាងខ្លួននិងសង្គមឱ្យមានការត្រួតពិនិត្យជាសាធារណៈ។ ជាលទ្ធផលអង្គហេតុប្រវត្តិសាស្រ្តបានលេចចេញមកបើមិនដូច្នេះទេប្រហែលជានៅតែលាក់ខ្លួនដដែល។ អង្គហេតុអំពីការតុបតែងខ្លួននៃក្រុមជំនុំដំបូងរបស់យើង។ ហេតុការណ៍ដែលជះឥទ្ធិពលដល់យើងមកដល់សព្វថ្ងៃ។
នៅពេលរឿងរ៉ាវបានកើតឡើងរ៉ូធើហ្វឺតបានស្លាប់មុនពេលដែលបណ្តឹងនេះត្រូវបានជំនុំជម្រះដូច្នេះយើងអាចស្មានតែអ្វីដែលគាត់ត្រូវនិយាយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយយើងមានសច្ចាប្រណិធានរបស់បងប្អូនលេចធ្លោឯទៀតដែលក្រោយមកបានបម្រើជាគណៈអភិបាល។
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីពួកគេ?

ទស្សនៈរបស់យើងចំពោះការគោរពប្រតិបត្តិ

ក្រោមការសាកសួរឆ្លងដែនរបស់មេធាវីដើមបណ្តឹងលោកប៊ូឆូសេនណាថានន័រដែលជាអ្នកស្នងដំណែងរបស់រ៉ូតហ្វដបានធ្វើការបកស្រាយដូចតទៅនៅពេលត្រូវបានចោទសួរអំពីការធ្លាក់ចុះនៃអ្នកដែលបង្ហាញការពិតពីព្រះគម្ពីរតាមរយៈការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់យើង។ (ពីទំព័រទី 1473 នៃព្រឹត្តិប័ត្រតុលាការ)

សំណួរៈដូច្នេះអ្នកដឹកនាំឬភ្នាក់ងាររបស់ព្រះមិនចេះអស់ទេតើមែនទេ? ចម្លើយ៖ ត្រូវហើយ។

សំណួរ៖ តើពួកគេធ្វើខុសនៅក្នុងគោលលទ្ធិទាំងនេះទេ? ចម្លើយ៖ ត្រូវហើយ។

សំណួរៈប៉ុន្តែនៅពេលដែលអ្នកសរសេរសំណេរទាំងនេះនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមអ្នកមិននិយាយអ្វីទៅអ្នកដែលទទួលបានឯកសារថា“ យើងនិយាយរកព្រះអាចធ្វើខុសបានទេ” ។ ក។ នៅពេលដែលយើងផ្សាយសៀវភៅសម្រាប់សង្គមយើងបង្ហាញបទគម្ពីរដែលមានចែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ អត្ថបទដកស្រង់ត្រូវបានផ្តល់ជូននៅក្នុងការសរសេរ; ហើយដំបូន្មានរបស់យើងគឺអោយប្រជាជនរកមើលបទគម្ពីរទាំងនេះហើយសិក្សាវានៅក្នុងព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនគេនៅក្នុងផ្ទះរបស់គេ។

សំណួរៈប៉ុន្តែអ្នកមិនបានលើកឡើងនៅក្នុងផ្នែកដំបូងនៃប៉មយាមរបស់អ្នកទេដែលថា“ យើងមិនចេះអក្សរហើយត្រូវកែហើយអាចនឹងធ្វើខុស”? ចម្លើយ៖ យើងមិនដែលអះអាងថាខ្លួនជាមនុស្សធម្មតាទេ។

សំណួរៈប៉ុន្តែអ្នកមិនធ្វើសេចក្តីថ្លែងការណ៍បែបនេះទេដែលថាអ្នកអាចត្រូវបានកែសំរួលនៅក្នុងឯកសាររបស់អ្នក។ ចម្លើយ៖ ខ្ញុំមិនចាំទេ។

តាមពិតវាត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្ទាល់ជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមែនទេ? ចម្លើយ: មែនហើយជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។

សំណួរៈបើគ្មានគុណវុឌ្ឍិអ្វីទាំងអស់? ចម្លើយ៖ ត្រូវហើយ។

នេះគឺសម្រាប់ខ្ញុំបន្តិចនៃការបើកសម្តែងមួយ។ ខ្ញុំតែងតែធ្វើការនៅក្រោមការសន្មតថាអ្វីៗនៅក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់យើងគឺស្ថិតនៅក្រោមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមិនដែលដូចវាឡើយ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលរបាយការណ៍ថ្មីៗនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២ របស់យើង សន្និបាតស្រុក និង ការផ្គុំសៀគ្វី កម្មវិធីរំខានខ្ញុំខ្លាំងណាស់។ វាហាក់ដូចជាពួកគេកំពុងតែចាប់យកភាពស្មើគ្នាជាមួយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែលពួកគេមិនមានសិទ្ធិនិងដែលពួកគេមិនធ្លាប់ព្យាយាមធ្វើពីមុន។ នេះគឺសម្រាប់ខ្ញុំអ្វីដែលថ្មីនិងគួរឱ្យរំខាន។ ឥឡូវខ្ញុំឃើញថានេះមិនមែនថ្មីទេ។
បងប្រុសន័របានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថានៅក្រោមរ៉េធើហ្វឺតក៏ដូចជានៅក្រោមអធិបតីភាពរបស់គាត់ច្បាប់គឺថាមានអ្វីដែលបោះពុម្ពផ្សាយដោយខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់។[ខ្ញុំ] គឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ពិតហើយគាត់ទទួលស្គាល់ថាពួកគេមិនអាចធ្វើបានហើយដូច្នេះការផ្លាស់ប្តូរអាចធ្វើទៅបានប៉ុន្តែមានតែពួកគេប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យធ្វើការផ្លាស់ប្តូរ។ រហូតដល់ពេលបែបនេះយើងមិនត្រូវសង្ស័យអ្វីដែលត្រូវបានសរសេរ។
ដើម្បីនិយាយដោយសាមញ្ញវាបង្ហាញថាជំហរជាផ្លូវការលើការយល់ដឹងណាមួយពីព្រះគម្ពីរគឺ៖ «ពិចារណាព្រះបន្ទូលនេះដល់ព្រះរហូតដល់មានការជូនដំណឹងបន្តទៀត»។

រ៉ូធើហ្វតជាទាសករស្មោះត្រង់

តួនាទីជាផ្លូវការរបស់យើងគឺខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាត្រូវបានតែងតាំងនៅឆ្នាំ ១៩១៩ ហើយខ្ញុំបម្រើនោះបានបង្កើតឡើងដោយសមាជិកទាំងអស់នៃគណៈអភិបាលនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅគ្រប់ពេលវេលាចាប់ពីឆ្នាំនោះតទៅ។ ដូច្នេះជាការធម្មតាទេដែលសន្មតថាបងប្រុសរ៉ូថឺហ្វឺតមិនមែនជាខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ទេតែគ្រាន់តែជាសមាជិកម្នាក់នៃក្រុមបុរសដែលបានធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនោះក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់កាន់តំណែងជាប្រធានផ្នែកច្បាប់នៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមព្រះគម្ពីរនិងខិត្ដប័ណ្ណប៉ុណ្ណោះ។
ជាសំណាងល្អយើងមានសក្ខីកម្មស្បថរបស់បងប្រុសម្នាក់ទៀតដែលនៅទីបំផុតបានបម្រើជាប្រធានម្នាក់នៃសមាគមគឺបងប្រុសហ្វ្រេដហ្វ្រង់ស័រ។ (ពីទំព័រទី 865 នៃព្រឹត្តិប័ត្រតុលាការ)

សំណួរៈខ្ញុំយល់ថាអ្នកនិយាយថានៅឆ្នាំ ១៩៣១ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានឈប់ដាក់ឈ្មោះគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាហើយបន្ទាប់មកព្រះយេហូវ៉ាបានក្លាយជាអ្នកកែសម្រួលតើនោះត្រឹមត្រូវទេ? ក។ ការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយដកស្រង់ពាក្យពីអេសាយ ៥៣:១៣ ។

តុលាការ: គាត់បានសួរអ្នកថាតើនៅក្នុង 1931 ព្រះយេហូវ៉ាបានក្លាយជាអ្នកកែសំរួលយោងទៅតាមទ្រឹស្តីរបស់អ្នក។

សាក្សី៖ ទេខ្ញុំនឹងមិននិយាយដូច្នេះទេ។

សំណួរៈតើអ្នកមិនបាននិយាយទេថាព្រះយេហូវ៉ាបានក្លាយជាអ្នកនិពន្ធក្រដាសនេះនៅពេលខ្លះ? A. គាត់តែងតែជាអ្នកនាំផ្លូវក្រដាស។

តើអ្នកមិនបានបញ្ជាក់ទេថានៅថ្ងៃទី ១៥ ខែតុលាឆ្នាំ ១៩៣១ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ឈប់ការដាក់ឈ្មោះគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាហើយបន្ទាប់មកព្រះយេហូវ៉ាបានក្លាយជាអ្នកកែសម្រួលមែនទេ? A. ខ្ញុំមិនបាននិយាយថាព្រះយេហូវ៉ាបានក្លាយជាអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយទេ។ វាត្រូវបានគេកោតសរសើរថាព្រះយេហូវ៉ាពិតជាអ្នកដែលកំពុងកែសំរួលឯកសារដូច្នេះហើយការដាក់ឈ្មោះគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាមួយគឺមិនត្រឹមត្រូវ។

សំណួរៈឥឡូវព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកកែសម្រួលក្រដាសតើត្រូវទេ? A. សព្វថ្ងៃនេះគាត់ជាអ្នកបោះពុម្ពកាសែត។

សំណួរៈតើគាត់ជាអ្នកបោះពុម្ពកាសែតរយៈពេលប៉ុន្មាន? A. ចាប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមរបស់គាត់គាត់បានដឹកនាំវា។

សំណួរៈសូម្បីតែមុនឆ្នាំ ១៩៣១? A. បាទលោក។

សំណួរៈហេតុអ្វីបានជាអ្នកមានគណៈកម្មាធិការវិចារណកថារហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៣១? A. គ្រូគង្វាលរ័សុលតាមឆន្ទៈរបស់គាត់បានបញ្ជាក់ថាគួរតែមានគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាមួយហើយវាត្រូវបានបន្តរហូតដល់ពេលនោះ។

សំណួរៈតើអ្នកបានរកឃើញថាគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាមានទំនាស់នឹងការកែសំរួលទិនានុប្បវត្តិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ? A. ទេ។

សំណួរៈតើគោលនយោបាយផ្ទុយពីទស្សនៈរបស់អ្នកចំពោះការកែសម្រួលដោយព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វី? ចម្លើយ៖ គេបានរកឃើញថាឱកាសខ្លះនៃគណៈកម្មាធិការវិចារណកថារារាំងការបោះពុម្ពផ្សាយនូវសេចក្តីពិតទាន់សម័យនិងទាន់ពេលវេលានិងដោយហេតុនេះរារាំងដល់ដំណើរនៃសេចក្តីពិតទាំងនោះទៅកាន់ប្រជាជននៃព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងពេលវេលាកំណត់របស់ព្រះអង្គ។

ដោយតុលាការ៖

សំណួរៈបន្ទាប់ពីឆ្នាំ ១៩៣១ តើនរណានៅលើផែនដីប្រសិនបើមានអ្នកណាទទួលខុសត្រូវលើអ្វីដែលបានចូលឬមិនបានចូលទស្សនាវដ្តី? A. ចៅក្រម Rutherford ។

សំណួរៈដូច្នេះគាត់ចូលជាធរមានជានិពន្ធនាយកលើផែនដីដូចដែលគាត់អាចត្រូវបានគេហៅថា? A. គាត់អាចជាមនុស្សដែលអាចមើលឃើញដើម្បីថែរក្សាវា។

ដោយៈប៊្រុចឈឿន៖

សំណួរៈគាត់ធ្វើការជាអ្នកតំណាងឬភ្នាក់ងាររបស់ព្រះក្នុងការដំណើរការទស្សនាវដ្តីនេះមែនទេ? A. គាត់បានបម្រើក្នុងសមត្ថភាពនោះ។

ចាប់ពីនេះយើងអាចដឹងថារហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៣១ មានគណៈកម្មាធិការវិចារណកថានៃបុគ្គលស្មោះត្រង់ដែលអាចអនុវត្តការគ្រប់គ្រងលើអ្វីដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី។ ទោះយ៉ាងណាប្រភពដើមនៃគោលលទ្ធិរបស់យើងទាំងអស់គឺមកពីបុរសតែម្នាក់គឺបងប្រុសរ៉ូតហ្វត។ គណៈកម្មាធិការវិចារណកថាមិនមានដើមកំណើតពីគោលលទ្ធិទេប៉ុន្តែពួកគេបានអនុវត្តការគ្រប់គ្រងខ្លះលើអ្វីដែលត្រូវបានដោះលែង។ ទោះយ៉ាងណានៅឆ្នាំ ១៩៣១ បងប្រុសរ៉ូតហ្វតបានផ្តាច់គណៈកម្មាធិការនោះពីព្រោះវាមិនអនុញ្ញាតិឱ្យអ្វីដែលគាត់មានអារម្មណ៍ថាជាសេចក្តីពិតទាន់ពេលវេលានិងសំខាន់ដែលមកពីគាត់ត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយដល់ប្រជាជនរបស់ព្រះអម្ចាស់។ ចាប់ពីចំណុចនោះមកគ្មានអ្វីដែលស្រដៀងទៅនឹងអង្គភាពគ្រប់គ្រងពីចម្ងាយដូចដែលយើងដឹងនៅថ្ងៃនេះទេ។ ចាប់ពីពេលនោះមកអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមគឺមកពីប៊ិចរបស់បងប្រុសរូថហ្វតដោយគ្មាននរណាម្នាក់និយាយអ្វីទាំងអស់ដែលត្រូវបង្រៀនទេ។
តើនេះមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះយើង? ការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីការបំពេញទំនាយដែលត្រូវបានគេជឿថាបានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩១៤, ១៩១៨, និង ១៩១៩ សុទ្ធតែមកពីគំនិតនិងការយល់ដឹងរបស់បុរសម្នាក់។ ស្ទើរតែទាំងអស់ប្រសិនបើការបកស្រាយទំនាយទាក់ទងនឹងថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ដែលយើងបានបោះបង់ចោលក្នុងរយៈពេល ៧០ ឆ្នាំកន្លងផុតទៅក៏កើតឡើងពីសម័យកាលនេះដែរ។ មានជំនឿល្អមួយចំនួនដែលយើងកាន់តាមពិតជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែលមានតាំងពីសម័យមួយដែលបុរសម្នាក់ចូលចិត្ដការគ្រប់គ្រងដែលមិនមានការគ្រប់គ្រងលើរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ របស់ល្អ ៗ កើតឡើងតាំងពីសម័យនោះមក។ បានធ្វើអំពើអាក្រក់។ អ្វីៗដែលយើងត្រូវបោះបង់ដើម្បីត្រលប់ទៅរកផ្លូវដើមវិញ។ នេះមិនមែនជាបញ្ហាយោបល់ទេប៉ុន្តែជាកំណត់ត្រាប្រវត្តិសាស្ត្រ។ បងប្រុសរ៉ូធើហ្វឺតបានដើរតួជា«ភ្នាក់ងារឬតំណាងរបស់ព្រះ»ហើយត្រូវបានគេមើលនិងរាប់អានគាត់សូម្បីតែក្រោយពីគាត់បានស្លាប់ទៅក៏ដោយដូចដែលយើងបានឃើញពីភស្ដុតាងដែលបងប្រុសហ្វ្រេដហ្វ្រង់ស័រនិងណាថានន័របានបង្ហាញនៅក្នុងតុលាការ។
ដោយយល់ចុងក្រោយអំពីការសម្រេចនៃពាក្យរបស់លោកយេស៊ូស្ដីអំពីខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាយើងជឿថាលោកបានតែងតាំងខ្ញុំបម្រើនោះនៅឆ្នាំ ១៩១៩។ ខ្ញុំបម្រើនោះគឺជាគណៈអភិបាល។ ទោះយ៉ាងណានៅឆ្នាំ ១៩១៩ គ្មានស្ថាប័នគ្រប់គ្រងទេ។ មានតែស្ថាប័នមួយប៉ុណ្ណោះដែលគ្រប់គ្រង។ ចៅក្រម Rutherford ។ ការយល់ដឹងអំពីបទគម្ពីរថ្មីការបង្រៀនថ្មីណាមួយមកពីគាត់តែម្នាក់ឯង។ ពិតហើយមានគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាមួយដើម្បីកែសម្រួលអ្វីដែលគាត់បានបង្រៀន។ ប៉ុន្ដែអ្វីៗទាំងអស់មកពីគាត់។ លើសពីនេះទៀតចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៣១ រហូតដល់ពេលមរណភាពរបស់គាត់មិនមានសូម្បីតែគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាមួយដើម្បីពិនិត្យនិងត្រងភាពត្រឹមត្រូវនៃតក្កវិជ្ជានិងភាពស្របគ្នានៃបទគម្ពីរនៃអ្វីដែលគាត់បានសរសេរ។
ប្រសិនបើយើងទទួលយកការយល់ដឹងចុងក្រោយរបស់យើងអំពី“ អ្នកបំរើស្មោះត្រង់” ដោយស្មោះអស់ពីចិត្តនោះយើងក៏ត្រូវទទួលយកបុរសម្នាក់នោះដែរគឺចៅក្រមរ៉ូធើហ្វឺតដែលត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាដើម្បីចិញ្ចឹមហ្វូងចៀមរបស់គាត់។ តាមមើលទៅព្រះយេស៊ូវបានផ្លាស់ប្តូរពីទម្រង់នោះបន្ទាប់ពីមរណភាពរបស់រ៉ូធើហ្វឺតហើយបានចាប់ផ្តើមប្រើបុរសមួយក្រុមធ្វើជាទាសកររបស់គាត់។
ការទទួលយកការបង្រៀនថ្មីនេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែពិបាកនៅពេលយើងពិចារណាថាក្នុងកំឡុងពេល 35 ឆ្នាំបន្ទាប់ពីការសោយទិវង្គតនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូព្រះយេស៊ូមិនបានប្រើមួយទេប៉ុន្តែបុគ្គលមួយចំនួនដែលធ្វើការ ក្រោមការបំផុសគំនិត ដើម្បីចិញ្ចឹមហ្វូងចៀមរបស់គាត់។ ទោះយ៉ាងណាគាត់មិនបានឈប់នៅទីនោះទេប៉ុន្តែគាត់ក៏បានប្រើព្យាការីជាច្រើនទៀតទាំងបុរសនិងស្ត្រីនៅក្នុងក្រុមជំនុំផ្សេងៗគ្នាដែលបាននិយាយក្រោមការបំផុសគំនិតផងដែរទោះបីជាពាក្យរបស់ពួកគេមិនបានបញ្ចូលវាទៅក្នុងព្រះគម្ពីរក៏ដោយ។ វាពិបាកក្នុងការយល់ពីមូលហេតុដែលគាត់នឹងចាកចេញពីមធ្យោបាយនៃការផ្តល់ចំណីដល់ហ្វូងចៀមនិងប្រើមនុស្សតែម្នាក់ដែលដោយសច្ចាប្រណិធានមិនមានសូម្បីតែសរសេរក្រោមការបំផុសគំនិត។
យើងមិនមែនជាអ្នកកាន់សាសនាទេ។ យើងមិនត្រូវអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនយើងដើរតាមបុរសជាពិសេសបុរសដែលអះអាងថាកំពុងនិយាយសម្រាប់ព្រះហើយចង់ឱ្យយើងប្រព្រឹត្ដចំពោះពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេដូចជាពីព្រះផ្ទាល់។ យើងដើរតាមព្រះគ្រីស្ទហើយបន្ទាបខ្លួនធ្វើការស្មាជាមួយបុរសដែលមានគំនិតដូចគ្នា។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយើងមានបណ្ដាំរបស់ព្រះជាលាយលក្ខណ៍អក្សរដូច្នេះយើងម្នាក់ៗអាច«ដឹងគ្រប់ទាំងអស់ហើយកាន់ខ្ជាប់អ្វីៗដែលល្អ» - បើអ្វីដែលពិត!
ការដាស់តឿនរបស់សាវ័កប៉ូលនៅ ២ កូ។ ១១ មើលទៅដូចជាសមនឹងយើងក្នុងឧទាហរណ៍នេះ។ ជាពិសេសសំដីរបស់គាត់ក្នុងវគ្គ ៤ និង ១៩ ។ ហេតុផលមិនមែនការបំភិតបំភ័យត្រូវតែណែនាំយើងជានិច្ចក្នុងការយល់ដឹងអំពីបទគម្ពីរ។ យកល្អយើងពិចារណាពិចារណាពាក្យរបស់ប៉ូល។
 

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។