ខ្ញុំមិនដឹងថាខ្ញុំនឹកវាយ៉ាងម៉េចទេនៅក្នុងសន្និបាតប្រចាំតំបន់ឆ្នាំ ២០១២ របស់យើងប៉ុន្តែមិត្តម្នាក់នៅអាមេរិកឡាទីន - ដែលជាកន្លែងដែលពួកគេមានសន្និបាតប្រចាំតំបន់របស់ពួកគេសម្រាប់ឆ្នាំនេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍។ ផ្នែកដំបូងនៃវគ្គនៅព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍បានបង្ហាញយើងអំពីរបៀបប្រើខិត្ដប័ណ្ណថ្មីអំពីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ផ្នែកនេះប្រើពាក្យ“ ម្តាយខាងវិញ្ញាណ” របស់យើងនៅពេលនិយាយដល់អង្គការនៅលើផែនដីនៃរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ឥឡូវបទគម្ពីរតែមួយគត់ដែលប្រើពាក្យថា“ ម្តាយ” ជាពាក្យសំដៅទៅលើអង្គការឬក្រុមបុគ្គលដែលមាននៅក្នុងកាឡាទី។

"តែក្រុងយេរូសាឡិមនៅខាងលើគឺឥតគិតថ្លៃហើយនាងគឺជាម្តាយរបស់យើង" ។ (Gal 4: 26)

ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាយើងបង្កើតតួនាទីសម្រាប់អង្គការនៅលើផែនដីដែលមិនមាននៅក្នុងបទគម្ពីរ?
ខ្ញុំបានធ្វើការស្រាវជ្រាវខ្លះដើម្បីដឹងថាតើខ្ញុំអាចឆ្លើយសំណួរនោះពីការបោះពុម្ភផ្សាយរបស់យើងហើយមានការភ្ញាក់ផ្អើលដែលរកមិនឃើញអ្វីជាលាយលក្ខណ៍អក្សរដើម្បីគាំទ្រគំនិតនេះ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំបាន heard ពាក្យដែលបានប្រើម្ដងហើយម្ដងទៀតពីវេទិកាសន្និបាតនិងមហាសន្និបាតហើយថែមទាំងមានអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលប្រើពាក្យនេះពេលលើកទឹកចិត្ដយើង ឲ្យ ធ្វើតាមការណែនាំដែលយើងមិនអាចទទួលយកបានពីការិយាល័យសាខា។ វាមើលទៅដូចជាបានបង្កើតទំនៀមទម្លាប់ផ្ទាល់មាត់របស់យើងខណៈពេលដែលការបដិសេធគោលលទ្ធិជាផ្លូវការរបស់យើង។
វាគួរឱ្យកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលយើងអាចរអិលចូលទៅក្នុងផ្នត់គំនិត។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងកុំ ឲ្យ fors លះចោលក្រិត្យវិន័យរបស់ម្ដាយយើង› ។ (ប្រ។ ១: ៨) ប្រសិនបើអ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាមហាសន្និបាតចង់ ឲ្យ អ្នកស្ដាប់ស្ដាប់បង្គាប់គណៈអភិបាលនោះវានឹងជួយយើង ឲ្យ យល់ច្បាស់អំពីការជជែកវែកញែកប្រសិនបើយើងឃើញថាការណែនាំមិនមែនមកពីខ្ញុំបម្រើដែលមានចិត្ដរាបទាបទេតែជាមេគ្រួសារដែលមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់។ ។ នៅក្នុងផ្ទះម្តាយគឺជាឪពុកទី ២ បន្ទាប់ពីឪពុកហើយយើងទាំងអស់គ្នាដឹងថាឪពុកជាអ្នកណា។
ប្រហែលជាបញ្ហាស្ថិតនៅជាមួយយើង។ យើងចង់ត្រលប់ទៅការការពារម្ដាយនិងឪពុកវិញ។ យើងចង់អោយមាននរណាម្នាក់មើលថែរក្សាយើងហើយគ្រប់គ្រងលើយើង។ នៅពេលព្រះជានរណាម្នាក់នោះអ្វីៗគឺល្អ។ ទោះយ៉ាងណាព្រះជាអ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញហើយយើងត្រូវការជំនឿដើម្បីមើលឃើញនិងទទួលអារម្មណ៍ពីការយកចិត្តទុកដាក់របស់គាត់។ សេចក្តីពិតកំណត់ឱ្យយើងមានសេរីភាពប៉ុន្តែសម្រាប់សេរីភាពខ្លះគឺជាបន្ទុកមួយប្រភេទ។ សេរីភាពពិតប្រាកដធ្វើឱ្យយើងទទួលខុសត្រូវដោយខ្លួនឯងចំពោះការសង្គ្រោះផ្ទាល់ខ្លួន។ យើងត្រូវគិតដោយខ្លួនឯង។ យើងត្រូវតែឈរនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាហើយឆ្លើយទៅទ្រង់ដោយផ្ទាល់។ វាជាការលួងលោមចិត្តខ្លាំងណាស់ក្នុងការជឿថាអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើគឺចុះចូលនឹងបុរសឬក្រុមបុរសដែលអាចមើលឃើញហើយធ្វើអ្វីដែលពួកគេប្រាប់ឱ្យយើងបានសង្រ្គោះ។
តើយើងកំពុងតែធ្វើដូចពួកអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យសាំយូអែលដែលមានស្តេចតែម្នាក់គត់គឺព្រះយេហូវ៉ាហើយបានទទួលសេរីភាពពីការថែរក្សាដែលប្លែកពីប្រវត្តិសាស្ត្រ។ រួចបោះវាចោលទៅដោយពាក្យថា "ទេប៉ុន្តែស្តេច [មនុស្ស] គឺជាអ្វីដែលនឹងមកជំនួសយើង" ។ (១ សាំ។ ៨:១៩) វាអាចជាការលួងលោមចិត្តដែលមានមេដឹកនាំដែលមើលឃើញថាទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រលឹងនិងសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់អ្នកប៉ុន្តែវាគ្រាន់តែជាការបំភាន់ប៉ុណ្ណោះ។ នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យទោសគាត់នឹងមិននៅក្បែរអ្នកទេ។ ដល់ពេលដែលយើងចាប់ផ្តើមធ្វើសកម្មភាពដូចបុរសហើយប្រឈមមុខនឹងការពិតនោះ។ វាដល់ពេលហើយដែលយើងត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការសង្គ្រោះរបស់យើង។
ក្នុងករណីណាក៏ដោយពេលក្រោយមាននរណាម្នាក់ប្រើអាគុយម៉ង់“ ម្តាយខាងវិញ្ញាណ” មកលើខ្ញុំខ្ញុំនឹងដកស្រង់ពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅចនអេស 2 ៈ 4៖

“ ស្ត្រីតើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីជាមួយអ្នក?”

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    20
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x